#ရွံဳးနိမ့္မႈမ်ားေလ_တိုးတက
လူရဲ႕ သဘာဝက တစ္ခုခုလုပ္လို႔ ရံွဳးနိမ့္သြားရင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်တာကို မခံခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရွံဳးနဲ႔ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရံွဳးမွာ ေၾကာက္ၿပီး ကစားပြဲတစ္ခုကို ဝင္မၿပိဳင္ရင္ ရံႈးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဝင္မၿပိဳင္ရင္ အႏိုင္မရဘူး။ အႏိုင္မရဘူးဆိုတာ ရံွဳးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
လူဆိုတာ ကေလးဘဝတုန္းက အရံွဳးဆိုတာကို မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ တႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးငယ္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားတယ္။ သူ ငိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ထၿပီး ေျခလွမ္းလွမ္းျပန္တယ္။ လဲက်ျပန္တယ္။ ျပန္ထတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မလဲက်ပဲ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းႏိုင္လာတယ္။ ၂ လွမ္း ေျမာက္မွာ လဲက်ျပန္တယ္။ ငိုတယ္။ ျပန္ထၿပီး ထပ္ေလွ်ာက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၃ - ၄ လွမ္း ေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္တတ္သြားတယ္။ မၾကာခင္ ေျပးေတာင္ ေျပးႏိုင္လာတယ္။
ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါ မိဘက ေျပာၾကတယ္။
“သား ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ ရွိတယ္ဆို။ ႏိုင္ေအာင္ ေျပးေနာ္။ သား ပထမဆုရၿပီး ျပန္လာရင္ အေမနဲ႔ အေဖတို႔က ဆုထပ္ေပးအံုးမယ္။ ပထမ မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တတိယဆုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္။ အဲဒါေလာက္မွ ရမလာရင္ေတာ့ အေမတို႔ သားကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး”
ဒီစကားေလးေတြ ၾကားရတဲ႔ ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါမွာ အရံွဳးဆိုတာကို ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ဘူး။ အရံႈးဆိုတာ ရွက္စရာႀကီးပါလားလို႔ ထင္လာတယ္။ အႏိုင္အရံႈးမေသခ်ာရင္ ရံွဳးမွာ ေၾကာက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ မစြန္႔စားရဲေတာ့ဘူး။
ေအာင္ျမင္သူေတြကေတာ့ အရွံဳးကို မေၾကာက္ၾကဘူး။ မေၾကာက္ရံုတင္မက အရံွဳးကို ႀကိဳဆိုၾကေသးတယ္။ အရံွဳးဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အစိပ္အပိုင္းတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။
ေသာမတ္စ္အယ္ဒီဆင္ဟာ သိပၸံတီထြင္မႈေပါင္းမ်ားစြာ
အဲဒီလွ်ပ္စစ္မီးလံုးကို တီထြင္လိုက္ႏိုင္လို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ သူ႔နာမည္ဟာ အရမ္းေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ အေမရိကန္သတင္းစာႀကီးတစ္ေစာင
သတင္းေထာက္. . . . “မစၥတာ အယ္ဒီဆင္အေနနဲ႔ စမ္းသပ္မႈေပါင္း ၁,၀၀၀ ေက်ာ္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲ”
အယ္ဒီဆင္. . . . . . . .“ငါ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ ရံွဳးနိမ့္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူးကြ။ လွ်ပ္စစ္မီးလံုးအတြက္ သံုးလို႔ မရတဲ့ သတၱဳအမ်ိဳးေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ခဲ့တာပါ”တဲ့။
အဲဒါက ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ တစ္ခုခုကို ႀကိဳးစားလို႔ မေအာင္ျမင္တာကို ရွံဳးနိမ့္သြားတယ္လို႔ မယူဆၾကဘူး။ မေအာင္ျမင္တာကို စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလို႔ပဲ ယူဆၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဘိဓါန္မွာ “အရွံဳး”ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ မရွိဘူး။ စမ္းသပ္မႈကို နည္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ လုပ္လို႔ မေအာင္ျမင္ရင္ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာင္းၿပီး စမ္းသပ္ၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ နည္းေတြ တစ္မိ်ဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲစမ္းသပ္ၾက
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြအေၾ
ႀကိဳးစားပါ။ က်ရွံဳးပါ။ မၾကာခဏ က်ရွံဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ရွံဳးျပီးတုိင္း ျပန္ထပါ။ အဲဒီလို အရွံဳးေတြနဲ႔ ၾကံဳတိုင္း သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ဆက္ႀကိဳးစားသူဟာ ပိုၿပီးေတာ္လာတတ္ၾကတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳ ရင့္က်က္လာတယ္။ သူတို႔သာ ေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္လာၾကမွာပါ။ တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ ရွံဳးနိမ့္သြားလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့သြားသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားသူတစ္ေယာက
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားခ်င္ရင္ စြန္႔စားရဲရမယ္။ စြန္႔စားလို႔ အရွံဳးနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ သင္ခန္းစာယူၿပီး မိမိလိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့အထိ ဆက္ႀကိဳးစားရပါမယ္။ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာ ရတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ ရွံဳးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္လို႔ မစြန္႔စားရဲရင္ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ဘဝနဲ႔ပဲ လူ႔ဘဝကို ကုန္ဆံုးသြားမွာကို သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။အသက္ႀကီး
credit to original writer via ေက်ာက္သင္ပုန္း
ေမတၱာျဖင့္ ..
MYO MIN OO
ကနက္သီရိ
လူရဲ႕ သဘာဝက တစ္ခုခုလုပ္လို႔ ရံွဳးနိမ့္သြားရင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်တာကို မခံခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရွံဳးနဲ႔ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရံွဳးမွာ ေၾကာက္ၿပီး ကစားပြဲတစ္ခုကို ဝင္မၿပိဳင္ရင္ ရံႈးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဝင္မၿပိဳင္ရင္ အႏိုင္မရဘူး။ အႏိုင္မရဘူးဆိုတာ ရံွဳးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
လူဆိုတာ ကေလးဘဝတုန္းက အရံွဳးဆိုတာကို မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ တႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးငယ္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားတယ္။ သူ ငိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပန္ထၿပီး ေျခလွမ္းလွမ္းျပန္တယ္။ လဲက်ျပန္တယ္။ ျပန္ထတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မလဲက်ပဲ ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းႏိုင္လာတယ္။ ၂ လွမ္း ေျမာက္မွာ လဲက်ျပန္တယ္။ ငိုတယ္။ ျပန္ထၿပီး ထပ္ေလွ်ာက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၃ - ၄ လွမ္း ေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္တတ္သြားတယ္။ မၾကာခင္ ေျပးေတာင္ ေျပးႏိုင္လာတယ္။
ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါ မိဘက ေျပာၾကတယ္။
“သား ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ ရွိတယ္ဆို။ ႏိုင္ေအာင္ ေျပးေနာ္။ သား ပထမဆုရၿပီး ျပန္လာရင္ အေမနဲ႔ အေဖတို႔က ဆုထပ္ေပးအံုးမယ္။ ပထမ မရရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး တတိယဆုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္။ အဲဒါေလာက္မွ ရမလာရင္ေတာ့ အေမတို႔ သားကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး”
ဒီစကားေလးေတြ ၾကားရတဲ႔ ကေလးဟာ ႀကီးလာတဲ့အခါမွာ အရံွဳးဆိုတာကို ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ဘူး။ အရံႈးဆိုတာ ရွက္စရာႀကီးပါလားလို႔ ထင္လာတယ္။ အႏိုင္အရံႈးမေသခ်ာရင္ ရံွဳးမွာ ေၾကာက္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ မစြန္႔စားရဲေတာ့ဘူး။
ေအာင္ျမင္သူေတြကေတာ့ အရွံဳးကို မေၾကာက္ၾကဘူး။ မေၾကာက္ရံုတင္မက အရံွဳးကို ႀကိဳဆိုၾကေသးတယ္။ အရံွဳးဆိုတာ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အစိပ္အပိုင္းတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။
ေသာမတ္စ္အယ္ဒီဆင္ဟာ သိပၸံတီထြင္မႈေပါင္းမ်ားစြာ
အဲဒီလွ်ပ္စစ္မီးလံုးကို တီထြင္လိုက္ႏိုင္လို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ သူ႔နာမည္ဟာ အရမ္းေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ အေမရိကန္သတင္းစာႀကီးတစ္ေစာင
သတင္းေထာက္. . . . “မစၥတာ အယ္ဒီဆင္အေနနဲ႔ စမ္းသပ္မႈေပါင္း ၁,၀၀၀ ေက်ာ္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲ”
အယ္ဒီဆင္. . . . . . . .“ငါ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ ရံွဳးနိမ့္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူးကြ။ လွ်ပ္စစ္မီးလံုးအတြက္ သံုးလို႔ မရတဲ့ သတၱဳအမ်ိဳးေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ခဲ့တာပါ”တဲ့။
အဲဒါက ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ တစ္ခုခုကို ႀကိဳးစားလို႔ မေအာင္ျမင္တာကို ရွံဳးနိမ့္သြားတယ္လို႔ မယူဆၾကဘူး။ မေအာင္ျမင္တာကို စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလို႔ပဲ ယူဆၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဘိဓါန္မွာ “အရွံဳး”ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ မရွိဘူး။ စမ္းသပ္မႈကို နည္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ လုပ္လို႔ မေအာင္ျမင္ရင္ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာင္းၿပီး စမ္းသပ္ၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ နည္းေတြ တစ္မိ်ဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲစမ္းသပ္ၾက
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသူေတြအေၾ
ႀကိဳးစားပါ။ က်ရွံဳးပါ။ မၾကာခဏ က်ရွံဳးပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ရွံဳးျပီးတုိင္း ျပန္ထပါ။ အဲဒီလို အရွံဳးေတြနဲ႔ ၾကံဳတိုင္း သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ဆက္ႀကိဳးစားသူဟာ ပိုၿပီးေတာ္လာတတ္ၾကတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳ ရင့္က်က္လာတယ္။ သူတို႔သာ ေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္လာၾကမွာပါ။ တစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ ရွံဳးနိမ့္သြားလို႔ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့သြားသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားသူတစ္ေယာက
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားခ်င္ရင္ စြန္႔စားရဲရမယ္။ စြန္႔စားလို႔ အရွံဳးနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ သင္ခန္းစာယူၿပီး မိမိလိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့အထိ ဆက္ႀကိဳးစားရပါမယ္။ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာ ရတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ ရွံဳးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္လို႔ မစြန္႔စားရဲရင္ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ဘဝနဲ႔ပဲ လူ႔ဘဝကို ကုန္ဆံုးသြားမွာကို သတိျပဳေစခ်င္ပါတယ္။အသက္ႀကီး
credit to original writer via ေက်ာက္သင္ပုန္း
ေမတၱာျဖင့္ ..
MYO MIN OO
ကနက္သီရိ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။