ေျပာင္းလဲၿပီလား ျမန္မာ
ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ဦးေရးသားထာ
ဖတ္လိုက္ရျခင္းမွစ၍ ကၽြန္မသည္စာကို
ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သူေရးထားသည့္အေၾကာင္းအရာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပဲျဖစ္ပါသည္
အဆိုပါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္(ဆိုင္
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ျဖစ္သည္။
အစားအေသာက္စံုလင္လွေသာေၾကာင
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ရံဖန္ရံခါ လာေရာက္
စားေသာက္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဆိုင္၏ေရာင္းခ်ပံုစနစ္မွာ
စားသံုးသူေရာက္လာၿပီဆိုသည္ႏ
စားပြဲခံုေပၚတြင္ မွာယူရမည့္အစားအစာမ်ားမွအပ
ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို လာေရာက္ခ်ေပးထားလိုက္ၿပီး
စားခ်င္သည့္အရာကို စားသံုးသူမွ မိမိႏွစ္သက္ရာစားသံုး၍
ျဖစ္ေစ မီႏူးစာအုပ္ထဲမွ မိမိႏွစ္သက္ရာကို
မွာယူစားေသာက္၍ျဖစ္ေစ အဆင္ေျပေသာနည္းလမ္းကို
ေရြးခ်ယ္၍ရသည္ဟုဆိုပါသည္။
မိမိမွာယူျခင္းမဟုတ္ဘဲ စားပြဲခံုထက္တြင္
လာေရာက္ခ်ထားေပးေသာ အစားအေသာက္မ်ား
အတြက္ကေတာ့ မိမိစားသည့္အရာကိုသာ
ေပးေခ်ရမည္ျဖစ္ၿပီး အျခားအရာမ်ားအတြက္ကေတာ့
ေပးေခ်ရန္မလိုဟုလည္း သိရပါသည္။
ျဖစ္ပံုမွာ ႏိုင္ငံျခားသူတစ္ဦးက ထိုစားပြဲအေပၚတြင္
တင္ထားသည့္ ပန္းကန္အတြင္းမွ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးကိုသာ
ယူ၍စားလိုက္သည္ဟုဆိုပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ေငြရွင္းေကာင္တာသို႔သြား၍ပိ
အဆိုပါ ျပႆနာကစပါေတာ့သည္။
ေငြရွင္းေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီ
ျမန္မာေငြတစ္ေထာင္က်ပ္ေတာင္
အဆိုပါႏိုင္ငံျခားသူက ထပ္ခါထပ္ခါေျပာသည္။
ငါစားပြဲထိုးေလးကိုလည္းေမးၿ
ထိုကဲ့သို႔အေခ်အတင္ျဖစ္ေနၾက
စားသံုးသူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေ
ေငြရွင္းေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးကို ေမးပါသည္။
သည္ငွက္ေပ်ာသီးကို ကၽြန္မဝယ္စားမယ္ဆိုရင္...
ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။
၁၅၀ က်ပ္ပါဟု ထိုအမ်ိဳးသမီးမွေျဖပါသည္။
ဒါဆိုရင္ သူ႔က်ေတာ့ ဘာလို႔ ၁၀၀၀ ေပးရတာလဲဟုေမးရာ...
သူက ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ေနလို႔ ဟုျပန္ေျဖပါသည္။
ဒါဆိုႏိုင္ငံျခားသားဆိုရင္ ၁၀၀၀ က်မယ္လို႔ ေစ်းႏွဳန္းေၾကျငာထားသလားဟုေ
ထိုအခါ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးက ဒါဆို ဒီငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးအတြက္ က်သင့္ေငြ ၁၀၀၀ ကို ကၽြန္မေပးလိုက္မယ္။ ဟုေျပာ
အၿပီးမွာ ပိုက္ဆံကိုထုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
ေနာင္ကိုဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးက
စာေရးသူမွာ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးကိုၾကည့္၍ ျမန္မာလူမ်ိဳး တစ္ဦး၏ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေကာင္းမြန္စြာထိန္းသိမ္းေစာ
ယခုကဲ့သို႔ ေရးသားေဖာ္ျပေပးလိုက္ရျခင္း
ဆိုပါသည္။
ထိုစာကိုဖတ္၍အၿပီးမွာ ကၽြန္မကို အထက္ပါစာအား
ေပးဖတ္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက ထပ္မံ၍
သံုးသပ္ျပလိုက္သည္မွာ သူသည္ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔
အေခါက္ေခါက္အခါခါလာေနခဲ့သူျ
လာရျခင္းမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ျဖဴစင္႐ိုးသားၿပီး
စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းမြန္မွဳ
လည္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။
သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာႏွင့္
ယခုျမန္မာ အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြာ
အလြယ္တကူေျပာင္းလဲသြားရသည္လ
ဒါသည္လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအတြက္ထ
သူ႔စကားအဆံုးမွာေတာ့ထိုအေၾက
ေျပာျပလိုပါသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ (၂) ႏွစ္ခန္႔ေလာက္ကျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ဦးအာ
မတန္တဆေစ်းေတာင္းေသာေၾကာင့္
ဂ်ပန္ဘက္ကပါေသာေၾကာင့္ ဂ်ပန္မယားဟု ႐ိုင္းပ်စြာ
ေျပာဆိုျခင္းကိုခံခဲ့ရဖူးပါ
အမွန္မွာ အဆိုပါဂ်ပန္လူမ်ိဳးက သူအၿမဲအသြားအျပန္လုပ္ေနခဲ့ေ
မမွန္မကန္ႏွင့္မတန္တဆေစ်းေတ
သိသိလ်က္ႏွင့္မ်က္စိမွိတ္ၿပ
ဒါတင္မကေသးပါ။ တကၠစီေမာင္းသူတစ္ဦးေျပာေသာ
ဒီ့ထက္ေတာင္ေစ်းႀကီးေသးတယ္။
ကၽြန္မစိတ္ပ်က္စြာေခါင္းခါလ
သူ႔ႏိုင္ငံသူ႔ေစ်းႏွဳန္းႏွင
သတ္မွတ္ေတာင္းခံျခင္းျဖစ္လွ
ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ကၽြန္မတို႔ေစ်းႏွဳန္းႏွင့္ က်သင့္သည့္အတိုင္းသာ မွန္မွန္ကန္ကန္ေတာင္းခံၾကရမ
ေနာက္ထပ္တကၠစီေမာင္းသူတစ္ဦ
ၾကားလိုက္ရျပန္ေတာ့ ကၽြန္မမွာၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္
ဟိုတစ္ေန႔ကဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႔လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္က်လဲေမးေတာ့ ...
ယူေနက်ေစ်းမွန္အတိုင္းက်သင္
ႏွစ္ခါျပန္ေမးၿပီး ဆင္းခါနီးမွာ...
ေဒၚလာတစ္ရာတန္တစ္ရြက္ေပးသြာ
ၿပီးလည္းၿပီးေရာ သူဒီလမ္းမွာသြားေနတာၾကာၿပီ မင္းဆီကဒီေစ်းႏွဳန္းကို ၾကားလိုက္ရတာပထမဆံုးပဲ မင္းသိပ္႐ိုးသားတယ္။ သိပ္ေကာင္းတယ္ ဟု ေျပာသြားသည္ဟုဆိုပါသည္။
အစ္မရယ္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလိုခံယူထားတယ္ဗ်။ မတရားရယူထားတဲ့ပိုက္ဆံဟာ မသန္႔စင္တဲ့အတြက္ အဖတ္မတင္ပါဘူး။ တနည္းနည္းႏွင့္ျပန္ၿပီးဆံုး
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရသင့္တဲ့ေခၽြးႏွဲစာေလ
မွန္ပါေပသည္။
သည္လိုဆိုရလွ်င္ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားဟုဆိုလိုက္သည
မိမိရသင့္ရထိုက္သည့္လုပ္အား
ပိုမိုတပ္မက္ခံုမင္လိုက္မိေ
ေနာက္ကြယ္မွာ မိမိ၏ ပံုရိပ္ႏွင့္သိကၡာသည္ အဖတ္ဆယ္မရေအာင္ ပ်က္ဆီးသြားၾကရၿပီဆိုသည္ကို
မ႐ိုးသားေသာစိတ္ႏွင့္ရယူခဲ့
မိမိလိပ္ျပာသန္႔မသန္႔ကို မိမိဘာသာသိေနရသည့္
အားေလ်ာ္စြာ စိတ္၏ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ႕ျခင္း
ရရွိခံစားႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ
ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါဂ်ပန္လူမ်ိဳးေရးခဲ့ေသ
စာပိုဒ္ေလး၏ေခါင္းစဥ္အတိုင္
ေျပာင္းလဲေလၿပီလားျမန္မာဟူေ
စကားလံုးေလးအေပၚမွာ ကၽြန္မတို႔ေသေသခ်ာခ်ာ
ျပန္လည္သံုးသပ္ဆင္ျခင္၍ သတိျပဳသင့္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
Mioka Ei Ei Chaw ( TIME STUDY Magazine)
ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ဦးေရးသားထာ
ဖတ္လိုက္ရျခင္းမွစ၍ ကၽြန္မသည္စာကို
ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သူေရးထားသည့္အေၾကာင္းအရာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပဲျဖစ္ပါသည္
အဆိုပါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္(ဆိုင္
ဆိုင္တစ္ဆိုင္ျဖစ္သည္။
အစားအေသာက္စံုလင္လွေသာေၾကာင
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ရံဖန္ရံခါ လာေရာက္
စားေသာက္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဆိုင္၏ေရာင္းခ်ပံုစနစ္မွာ
စားသံုးသူေရာက္လာၿပီဆိုသည္ႏ
စားပြဲခံုေပၚတြင္ မွာယူရမည့္အစားအစာမ်ားမွအပ
ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို လာေရာက္ခ်ေပးထားလိုက္ၿပီး
စားခ်င္သည့္အရာကို စားသံုးသူမွ မိမိႏွစ္သက္ရာစားသံုး၍
ျဖစ္ေစ မီႏူးစာအုပ္ထဲမွ မိမိႏွစ္သက္ရာကို
မွာယူစားေသာက္၍ျဖစ္ေစ အဆင္ေျပေသာနည္းလမ္းကို
ေရြးခ်ယ္၍ရသည္ဟုဆိုပါသည္။
မိမိမွာယူျခင္းမဟုတ္ဘဲ စားပြဲခံုထက္တြင္
လာေရာက္ခ်ထားေပးေသာ အစားအေသာက္မ်ား
အတြက္ကေတာ့ မိမိစားသည့္အရာကိုသာ
ေပးေခ်ရမည္ျဖစ္ၿပီး အျခားအရာမ်ားအတြက္ကေတာ့
ေပးေခ်ရန္မလိုဟုလည္း သိရပါသည္။
ျဖစ္ပံုမွာ ႏိုင္ငံျခားသူတစ္ဦးက ထိုစားပြဲအေပၚတြင္
တင္ထားသည့္ ပန္းကန္အတြင္းမွ ငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးကိုသာ
ယူ၍စားလိုက္သည္ဟုဆိုပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ေငြရွင္းေကာင္တာသို႔သြား၍ပိ
အဆိုပါ ျပႆနာကစပါေတာ့သည္။
ေငြရွင္းေကာင္တာမွအမ်ိဳးသမီ
ျမန္မာေငြတစ္ေထာင္က်ပ္ေတာင္
အဆိုပါႏိုင္ငံျခားသူက ထပ္ခါထပ္ခါေျပာသည္။
ငါစားပြဲထိုးေလးကိုလည္းေမးၿ
ထိုကဲ့သို႔အေခ်အတင္ျဖစ္ေနၾက
စားသံုးသူအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေ
ေငြရွင္းေကာင္တာမွ အမ်ိဳးသမီးကို ေမးပါသည္။
သည္ငွက္ေပ်ာသီးကို ကၽြန္မဝယ္စားမယ္ဆိုရင္...
ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။
၁၅၀ က်ပ္ပါဟု ထိုအမ်ိဳးသမီးမွေျဖပါသည္။
ဒါဆိုရင္ သူ႔က်ေတာ့ ဘာလို႔ ၁၀၀၀ ေပးရတာလဲဟုေမးရာ...
သူက ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္ေနလို႔ ဟုျပန္ေျဖပါသည္။
ဒါဆိုႏိုင္ငံျခားသားဆိုရင္ ၁၀၀၀ က်မယ္လို႔ ေစ်းႏွဳန္းေၾကျငာထားသလားဟုေ
ထိုအခါ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးက ဒါဆို ဒီငွက္ေပ်ာသီးတစ္လံုးအတြက္ က်သင့္ေငြ ၁၀၀၀ ကို ကၽြန္မေပးလိုက္မယ္။ ဟုေျပာ
အၿပီးမွာ ပိုက္ဆံကိုထုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
ေနာင္ကိုဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳးက
စာေရးသူမွာ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးကိုၾကည့္၍ ျမန္မာလူမ်ိဳး တစ္ဦး၏ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေကာင္းမြန္စြာထိန္းသိမ္းေစာ
ယခုကဲ့သို႔ ေရးသားေဖာ္ျပေပးလိုက္ရျခင္း
ဆိုပါသည္။
ထိုစာကိုဖတ္၍အၿပီးမွာ ကၽြန္မကို အထက္ပါစာအား
ေပးဖတ္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက ထပ္မံ၍
သံုးသပ္ျပလိုက္သည္မွာ သူသည္ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔
အေခါက္ေခါက္အခါခါလာေနခဲ့သူျ
လာရျခင္းမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ျဖဴစင္႐ိုးသားၿပီး
စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းမြန္မွဳ
လည္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။
သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာႏွင့္
ယခုျမန္မာ အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြာ
အလြယ္တကူေျပာင္းလဲသြားရသည္လ
ဒါသည္လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအတြက္ထ
သူ႔စကားအဆံုးမွာေတာ့ထိုအေၾက
ေျပာျပလိုပါသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ (၂) ႏွစ္ခန္႔ေလာက္ကျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ဦးအာ
မတန္တဆေစ်းေတာင္းေသာေၾကာင့္
ဂ်ပန္ဘက္ကပါေသာေၾကာင့္ ဂ်ပန္မယားဟု ႐ိုင္းပ်စြာ
ေျပာဆိုျခင္းကိုခံခဲ့ရဖူးပါ
အမွန္မွာ အဆိုပါဂ်ပန္လူမ်ိဳးက သူအၿမဲအသြားအျပန္လုပ္ေနခဲ့ေ
မမွန္မကန္ႏွင့္မတန္တဆေစ်းေတ
သိသိလ်က္ႏွင့္မ်က္စိမွိတ္ၿပ
ဒါတင္မကေသးပါ။ တကၠစီေမာင္းသူတစ္ဦးေျပာေသာ
ဒီ့ထက္ေတာင္ေစ်းႀကီးေသးတယ္။
ကၽြန္မစိတ္ပ်က္စြာေခါင္းခါလ
သူ႔ႏိုင္ငံသူ႔ေစ်းႏွဳန္းႏွင
သတ္မွတ္ေတာင္းခံျခင္းျဖစ္လွ
ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ကၽြန္မတို႔ေစ်းႏွဳန္းႏွင့္ က်သင့္သည့္အတိုင္းသာ မွန္မွန္ကန္ကန္ေတာင္းခံၾကရမ
ေနာက္ထပ္တကၠစီေမာင္းသူတစ္ဦ
ၾကားလိုက္ရျပန္ေတာ့ ကၽြန္မမွာၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္
ဟိုတစ္ေန႔ကဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႔လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္က်လဲေမးေတာ့ ...
ယူေနက်ေစ်းမွန္အတိုင္းက်သင္
ႏွစ္ခါျပန္ေမးၿပီး ဆင္းခါနီးမွာ...
ေဒၚလာတစ္ရာတန္တစ္ရြက္ေပးသြာ
ၿပီးလည္းၿပီးေရာ သူဒီလမ္းမွာသြားေနတာၾကာၿပီ မင္းဆီကဒီေစ်းႏွဳန္းကို ၾကားလိုက္ရတာပထမဆံုးပဲ မင္းသိပ္႐ိုးသားတယ္။ သိပ္ေကာင္းတယ္ ဟု ေျပာသြားသည္ဟုဆိုပါသည္။
အစ္မရယ္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလိုခံယူထားတယ္ဗ်။ မတရားရယူထားတဲ့ပိုက္ဆံဟာ မသန္႔စင္တဲ့အတြက္ အဖတ္မတင္ပါဘူး။ တနည္းနည္းႏွင့္ျပန္ၿပီးဆံုး
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရသင့္တဲ့ေခၽြးႏွဲစာေလ
မွန္ပါေပသည္။
သည္လိုဆိုရလွ်င္ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားဟုဆိုလိုက္သည
မိမိရသင့္ရထိုက္သည့္လုပ္အား
ပိုမိုတပ္မက္ခံုမင္လိုက္မိေ
ေနာက္ကြယ္မွာ မိမိ၏ ပံုရိပ္ႏွင့္သိကၡာသည္ အဖတ္ဆယ္မရေအာင္ ပ်က္ဆီးသြားၾကရၿပီဆိုသည္ကို
မ႐ိုးသားေသာစိတ္ႏွင့္ရယူခဲ့
မိမိလိပ္ျပာသန္႔မသန္႔ကို မိမိဘာသာသိေနရသည့္
အားေလ်ာ္စြာ စိတ္၏ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ႕ျခင္း
ရရွိခံစားႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ
ထို႔ေၾကာင့္ အဆိုပါဂ်ပန္လူမ်ိဳးေရးခဲ့ေသ
စာပိုဒ္ေလး၏ေခါင္းစဥ္အတိုင္
ေျပာင္းလဲေလၿပီလားျမန္မာဟူေ
စကားလံုးေလးအေပၚမွာ ကၽြန္မတို႔ေသေသခ်ာခ်ာ
ျပန္လည္သံုးသပ္ဆင္ျခင္၍ သတိျပဳသင့္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
Mioka Ei Ei Chaw ( TIME STUDY Magazine)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။