ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ Steve Jobsရဲ့ နာမည္ေက်ာ္မိန္႔ခြန္း

9Plus Myanmar

 

ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ Steve Jobsရဲ့
နာမည္ေက်ာ္မိန္႔ခြန္း

“တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေလာကၾကီးက သင့္ကိုအုတ္ခဲနဲ႕
ေပါက္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သင့္ရဲ့ယံုၾကည္ခ်က္ေတြေတာ့
မေပ်ာက္သြား ပါေစနဲ႔။ သင္တစ္ခုခုကိုေတာ့ ယံုေနမွျဖစ္
မယ္။ သင့္ကိုယ္သင္၊ သင့္ယံုၾကည္ ခ်က္၊ သင့္ဘဝ၊
သင့္ကံၾကမၼာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင့္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္
တစ္ခုေတာ့ ရွိေနဖို႕လိုတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ဘဝလံုး
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေစခဲ့တဲ့ အရာကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ျမတ္နိုးတာကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။
သင္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တာကို သင္ရွာေဖြဖို႕ လိုပါတယ္။
သင္ေနရမယ့္ အခ်ိန္က အကန္႕အသတ္ရွိပါတယ္။
အျခားလူ တစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝထဲမွာ ဟန္ေဆာင္ျပီး
မေနပါနဲ႕။ အျခားသူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲဲ့ေဘာင္
ေတြထဲမွာ ပိတ္မိမေနပါေစနဲ႔။ အျခားသူေတြရဲ့
အျမင္ေတြေၾကာင့္ သင့္စိတ္ဓာတ္ မညိွဳးႏြမ္းပါေစနဲ႕။
အေရးအၾကီး ဆံုးကေတာ့ သင္ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ့ အရာကို
ရယူဖို႕ သတၱိရွိပါေစ။ အျခားအရာေတြ အားလံုးက
သင္ခ်စ္ျမတ္နုိးတဲ့ အရာနဲ႕ ယွဥ္ရင္ အျမဲတမ္း
ဒုတိယပါပဲ ျဖစ္ပါေစ။”

-Steve Jobs, CEO of Apple Computer and
Pixar, 2/3/05

အထက္ပါစကားကေတာ့ Standford University
မွာ Steve Jobs ေျပာခဲ့တာကို ေကာက္ႏႈတ္ထား
တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေခတ္ထဲမွာ Apple Product
ေတြျဖစ္တဲ့ Mac Book, iPad, iPhone စတာေတြ
ကို လူတိုင္းသိေနပါျပီ။ လူတိုိင္းလိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္း
တစ္ခုလိုေတာင္ ျဖစ္ေန ပါျပီ။ ဒီေလာာက္ေအာင္ျမင္
တဲ့ ကုမၸဏီၾကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Steve Jobs
ရဲ့ မိန္႔ခြန္းကို အမွတ္မထင္ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိခဲ့ပါတယ္။
အရမ္းေကာင္းလြန္းလို႕ဖတ္ျပီးတာနဲ႕အရင္ကထက္
စိတ္ဓာတ္အင္အား ေတြပိုရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္မွာ
ေတာ့ 2005ခုႏွစ္ ဇြန္လ12 ရက္ေန႔မွာ Standford
တကၠသိုလ္မွာ Steve Jobs ေျပာခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္
မိ္န္႔ခြန္းကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ျပီး ေဖာ္ျပေပး
လိုက္ပါတယ္။ သင္ဟာ ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ့ သူ
တစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္မေန ကို ဖတ္သင့္တဲ့
မိန္႔ခြန္းတစ္ခုပါ။

"ကမာၻေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး တကၠသိုလ္ေတြထဲက
တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဒီတကၠသိုလ္ရဲ့ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာ မိန္႔ခြန္း
ေျပာခြင့္ရျပီး ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ ေတြ႔ခြင့္ရတာ အရမ္းကို
ဂုဏ္ယူပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ေကာလိပ္
ကမွ ဘြဲ႕မရခဲ့ပါဘူး။ ရိုးရိုး သာသားေျပာရရင္ ဒီေန႔ဟာ
ေကာလိပ္နဲ႕ အနီးစပ္ဆံုး ရွိဖူးတဲဲ့ေန႕ပါပဲ။ ဒီေန႔ ခင္ဗ်ား
တို႕ကုိ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္
(၃)ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေလး(၃)ခု
ပါပဲ။ အျခားၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ပထမဆံုးအျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ဘဝရဲ့ အျဖစ္အပ်က္
ေတြကိုျပန္လည္ ဆက္စပ္ျခင္းပါ။

ကြ်န္ေတာ္Reedေကာလိပ္မွာ၆လတက္အျပီးမွာ
ေက်ာင္းကထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္
ေနာက္ထပ္ ၁၈လနီးပါးေလာက္ ေကာလိပ္ကို
သံေယာဇဥ္ မကုန္ခ့ဲပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဘာလို႕
ကြ်န္ေတာ္ ေကာလိပ္ကထြက္ခဲ့တာပါလဲ၊

ကြ်န္ေတာ့္မေမြးခင္က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို အရင္
ျပန္ေျပာျပပါ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အေမက ငယ္ရြယ္တဲ့
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ အပ်ိဳေလး ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမြးစားမယ့္သူဆီ စြန္႔ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ပညာတတ္ေတြ
ဆီကိုပဲ လႊဲေျပာင္း ေပးခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕ေနတစ္
ေယာက္နဲ႔သူ႔ဇနီးတို႕ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမြးစားဖုိ႕
စိတ္ဝင္စားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တန္း
ကြ်န္ေတာ့္ ကို ေတြ႕တဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႕လိုခ်င္
တာ မိန္းကေလး ျဖစ္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္ကို မေမြးစား
ေတာ့ပါဘူး။

ေမြးစားဖို႕ကေလးရွာေနေၾကာင္း စာရင္းသြားထားတဲ့
အခုကြ်န္ေတာ့္ မိဘျဖစ္လာမယ့္ အေဖနဲ႔အေမဟာ
ညဘက္မွာ ဖုန္းေခၚဆိုမႈ တစ္ခု ရရွိခဲ့ျပီး “ကြ်န္မတို႕
မွာ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေယာကၤ်ားေလး ကေလး
တစ္ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။ ရွင္တို႕ သူ႕ကိုလိုခ်င္လား”
လို႕ အေမးခံခဲ့ ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို
လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးစား အေမက ဘြဲ႕ရ
တစ္ေယာက္ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ့္ ေမြးစားအေဖ
က အထက္တန္းေက်ာင္း မေအာင္ခဲ့တာကို အေမအရင္း
က ေနာက္မွ သိခဲ့ျပီး စာရြက္စာတမ္း ေတြကို လက္မွတ္
ထိုးေပးဖို႕ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ လအနည္းငယ္
အၾကာမွာ ေတာ့ ကြ်န္တာ့္ေမြးစားမိဘေတြက ကြ်န္ေတာ့္
ကို တကယ္ေကာလိပ္ ပို႔မယ္လို႕ ယံုၾကည္ေအာင္
ေျပာေတာ့မွ အေမအရင္းက လက္မွတ္ ထိုးေပးခဲ့
တာပါ။

ေနာက္ထပ္ (၁၇)ႏွစ္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ္ပဲ
ကြ်န္ေတာ္ ေကာလိပ္ တက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳ
မရွိပဲ ေကာလိပ္အေရြး မွားခဲ့တာေၾကာင့္ Standfordနီးပါး
ေစ်းၾကီးတဲ့ ေကာလိပ္ကို ေရြးခဲ့မိပါ တယ္။ လက္လုပ္
လက္စားေတြျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြ စုထားတာ
ေတြလည္း ကြ်န္ေတာ့္ေက်ာင္းစရိတ္ေၾကာင့္ ကုန္သြားခဲ့
ပါတယ္။ ၆လခန္႔ အၾကာမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသာ
တက္ေနရတာ ဘာအလားအလာမွ မျမင္မိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္
ဘဝမွာ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဆိုတာလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္
တစ္ခုက ကြ်န္တာ္ဘာလုပ္ခ်င္ တယ္ဆုိတာကိုသိေအာင္
ဒီေကာလိပ္ၾကီးက ဘယ္လိုကူညီေပးမွာလဲ ဆိုတာလည္း
စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ မိဘႏွစ္ပါး
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး စုေဆာင္းလာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို
ကြ်န္ေတာ္က ျဖဳန္းေနခဲ့တယ္ေလ။

ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း ေကာလိပ္ကေနထြက္ရင္ အရာရာ
ေခ်ာေမြ႔ သြားမယ္လို႕ ယူဆျပီး ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို ေၾကာက္ေနခဲ့
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေန ကြ်န္ေတာ့္ အတိတ္ကို ျပန္
ၾကည့္ရင္ အဲ့ဒိဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝမွာခ်ခဲ့တဲ့
အေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါ
တယ္။ ကြ်န္ေတာ္အဲ့ဒိလို ထြက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ မတက္မျဖစ္တက္
ေနခဲ့ရတဲ့ အတန္းေတြကို မတက္လည္းဘာမွမျဖစ္
ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ဝင္စား တဲ့
ေကာလိပ္ထဲက အတန္းေတြကို စတင္ျပီး တက္ခဲ့
ပါတယ္။

(စာၾကြင္း- ေကာလိပ္ကထြက္ေပမယ့္ ထိုကဲ့သုိ႕ေသာ
ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ တက္ခြင့္ရွိတဲ့ အတန္းအခ်ိဳ႕
အေမရိကန္ပညာေရး စနစ္မွာ ရွိပါတယ္။)

အရာအားလံုးက ေခ်ာေမြ႔ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္က ေကာလိပ္က ထြက္ထားတာမို႕ ကြ်န္ေတာ္
ေနဖို႕ အခန္းမရွိပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့
အခန္းမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လိုက္အိပ္ ေလ့ရွိပါတယ္။
Cokeဘူးခြံေတြကိုေကာက္ျပီး စက္ရံုကို ျပန္လည္
အပ္ကာစားေသာက္ဖို႕ ပိုက္ဆံရွာခဲ့ပါတယ္။ အပတ္စဥ္
တနဂၤေႏြ ေန႔တိုင္း အစားအေသာက္ေကာင္း စားရဖို႕
၇မိုင္ရွိတဲ့ခရီးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားျပီး Hara Krishna
ဘုရားေက်ာင္းကို သြားခဲ့ ပါတယ္။ အဲ့ဒိလို သြားရတာ
ကို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႏွစ္သက္ခဲ့ ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ စူးစမ္းစိတ္ေတြေနာက္ကို လိုက္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အရာေတြက ေနာင္တစ္ခ်ိန္
မွာေတာ့ အဖိုးျဖတ္လို႕ မရတဲ့အရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါ
တယ္။ ဥပမာ တစ္ခုေလာက္ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပပါရေစ။

အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက Reed College ဟာ လက္ေရးနဲ႔
ပက္သက္ျပီး သင္ၾကားတဲ့ ေနရာမွာ နုိင္ငံတစ္ခုလံုးမွာ
ထိပ္တန္းအဆင့္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းထဲက ဘယ္လို
ပိုစတာကိုပဲ ၾကည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္၊ ဘယ္လို စာတန္း
ကိုပဲ ၾကည့္လိုက္ၾကည့္လိုက္၊ လက္ေရး အားလံုးက
လွပ ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေကာလိပ္ကထြက္ခဲ့ျပီး
ပံုမွန္သင္တန္းေတြ မတက္ရေတာ့တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္
အဲ့ဒိလက္ေရးအလွအပ ေရးနည္း သင္တန္းကို တက္ဖို႕
ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ Serif နဲ႔ San Serif
တို႕လို Font Familyေတြကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္
စာလံုးေတြ တစ္လံုးနဲ႔ တစ္လံုးေပါင္းစပ္ရာမွာ ၾကားထဲ
မွာထားတဲ့ ေနရာလြတ္ အေၾကာင္း၊ စာလံုးေတြ ဖြဲ႔စည္း
ထားတာကို ဘယ္လို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရမယ္
ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ေလ့လာခဲ့ ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြက
အရမ္းကို လွပပါတယ္။ သိပၸံနည္းနဲ႔ တိုင္းတာ လို႕ မရ
တဲဲ့လွပမႈမ်ိဳးနဲ႔ လွပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို
သေဘာ က်ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလို ေလ့လာခဲဲ့တာက အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္ေတာ့္
ဘဝမွာ လက္ေတြ႕တစ္ခါမွ အသံုးမဝင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပ
မယ့္ ၁၀ႏွစ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ပထမဆံုး
Machintosh Computerကို စတင္ဒီဇိုင္း ေရးဆြဲ
တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲ့ဒိေလ့လာမႈေတြက ကြ်န္ေတာ့္
ေခါင္းထဲကို အစီအရီ ျပန္ဝင္လာပါတယ္။ ျပီးေတာ့
အဲ့ဒိအရာေတြကို ကြ်န္ေတာ့္ Macတီထြင္တဲ့ေနရာ
မွာထည့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒိတုန္းကကြ်န္ေတာ္တို႕
တီထြင္တဲ့ကြန္ပ်ဴတာက စာေရးသားရာမွာ အလွ
အပဆံုး ကြန္ပ်ဴတာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သာ
ေက်ာင္းတုန္းက အဲ့ဒိလက္ေရးသင္တန္း ေလး
မတက္ခဲ့ရင္ Macမွာ ဒီေလာက္လွပတဲ့ စာေရးသား
တဲ့ စနစ္ ပါလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္သာ ေကာလိပ္က မထြက္ခဲ့ရင္ အဲ့ဒိ
လက္ေရးအလွ သင္တန္းကို ကြ်န္ေတာ္ တက္ျဖစ္ခဲ့မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ အခုလို
လွပတဲ့ စာလံုးပံုစံေတြလည္း ရွိလာဖို႕ လြယ္မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။

ခင္ဗ်ားအေနနဲဲ႔ အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္ေနတုန္းအခ်ိန္မွာ
ခင္ဗ်ားဘဝရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဆက္ဖို႕ လြယ္ကူ
မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ ခင္ဗ်ားဘဝရဲ့ အစိတ္အပိုင္း
ေတြကို ဆက္လို႕ရတဲ့ အခ်ိန္က ခင္ဗ်ား ဘဝကိုေနာက္ျပန္
လွည့္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္း
က ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ အရာေတြကို ဆက္စပ္ၾကည့္
လို႕ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္ႏွစ္အၾကာ ေနာက္ျပန္
လွည့္ျပီး ၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့
အေသးအဖြဲအရာေလးေတြရဲ့ ဆက္စပ္မႈကို ေတြ႕ခဲ့ရပါ
တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဘဝမွာလည္း ခင္ဗ်ားလုပ္ေန
တဲ့ အရာေလးေတြဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ခင္ဗ်ားဘဝထဲမွာ
အသံုးဝင္လာ လိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ဖို႕ လိုပါတယ္။
ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တစ္စံုတစ္ခုကို ေတာ့ ယံုၾကည္ေနဖို႕
လိုပါတယ္။ ကံတရား၊ ဘဝ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။
ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝျမင့္တက္ခဲ့တာ
ပါ။ အဲ့ဒိယံုၾကည္ ျခင္းကပဲ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကို ေျပာင္း
လဲေစခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒိ ယံုၾကည္ခ်က္ က ကြ်န္ေတာ့္ကို
တစ္ခါမွ စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ပါဘူး။

ဒုတိယေျပာခ်င္တာကေတာ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းနဲ႔ဆံုးရႈံးမႈ
အေၾကာင္းပါ။

ကြ်န္ေတာ္က ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္
ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကုိ ႏွစ္သက္ျမတ္နုိး
တယ္ ဆိုတာကို သိခဲ့ပါတယ္။ အသက္၂၀အရြယ္မွာ
Wozနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ Appleကိုစတည္ေထာင္ ခဲ့ပါတယ္။
စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ေနရာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္
မိဘေတြ ရဲ့ကားဂိုေဒါင္ထဲမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အရမ္း
ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ၁၀ႏွစ္အတြင္းမွာ Appleဟာ
ကားဂိုေဒါင္ထဲက ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၂ေယာက္ကေန
ဝန္ထမ္း၄၀၀၀ေက်ာ္ရွိျပီး $2Billion တန္တဲ့
Company ၾကီးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္
တို႕ Macintosh အေကာင္းဆံုး ဖန္တီးမႈကို ထုတ္လုပ္
ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္နစ္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အသက္
(၃၀) အရြယ္ေရာက္လာခ့ဲျပီး အလုုပ္ထုတ္ခံခဲ့ရ
ပါတယ္။ ကိုယ္ေထာင္ထားတဲ့ Company ကေန
ကြ်န္ေတာ္ ဘာလို႕ အထုတ္ခဲ့ရတာလဲလို႕ ခင္ဗ်ားတို႕
စဥ္းစားေနပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပ
ပါ့မယ္။ Appleက စျပီးတိုးတက္ၾကီးပြား လာေတာ့
အရည္အခ်င္းရွိျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ လုပ္ငန္းကို
ဦးစီးနုုိင္မယ့္သူ တစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ငွားရမ္း
ခန္႔အပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမႏွစ္မွာ ေတာ့ အားလံုးအဆင္
ေျပခဲ့ပါတယ္။ နည္းနည္းအခ်ိန္ၾကာလာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တို႕အျမင္ေတြ ကြဲလာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး
ေတာ့ ဘုတ္အဖြဲ႕ က သူ႕ဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ အသက္၃၀အရြယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ထုုတ္
ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ပုံေအာျပီး
အာရံုစိုုက္ခဲ့သမွ်၊ ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်ေတြ ေရစုန္ေမွ်ာသြား
သလိုပါပဲ။ အဲ့ဒိတုန္းက ခံစားခ်က္က ေတာ္ေတာ္ကို
ဆိုးရြားပါ တယ္။

ကြ်န္္ေတာ္ လအနည္းငယ္ ၾကာသည္အထိ ဘာဆက္
လုပ္ရမယ္မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္ေပၚထြက္လာမယ့္
စြန္႔ဦးတီထြင္သူမ်ားရဲ့ စိတ္အား ထက္သန္မႈကို ရုုိက္
ခ်ိဳးလိုက္သလို ခံစားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ လက္ဆင့္
ကမ္းခံခဲ့ရတဲ့ တာဝန္ကို မေက်ျပြန္သလို ခံစားခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ David Packard နဲ႔ Bob Noyce တို႕ကို
ေတြ႕ျပီး ေတာင္းပန္ ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ Silicon Valley
ကေနေတာင္ ထြက္ေျပးဖို႕ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အာရုံဦးလမ္းစ ျပန္လည္ ျပီးေပၚ
လာခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာေတြကိုု ကြ်န္ေတာ္
ခ်စ္ျမတ္နိုုး တယ္။ဒီလိုအလုပ္ထုတ္ခံရရံုနဲ႔ေတာ့အဲ့ဒိ
ခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္းေတြ မေပ်ာက္ သြားခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ္အစက ျပန္ျပီးလုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့တယ္။
Appleကေန အလုပ္ထုတ္ခံခဲ့ရတာဟာ ကြ်န္ေတာ္
အတြက္ အေကာင္းဆံုုးအျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုဆိုတာ
ကို အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။
ေအာင္ျမင္မႈရဲ့ ေလးလံျခင္းကို လူသစ္ တစ္ေယာက္
ရဲ့ ေပ့ါပါးမႈေတြနဲ႔ အစားထိုး ခံလိုက္ရလိုုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္
ဘဝရဲ့ အေကာင္းဆံုးတီထြင္နိုုင္တဲ့ အခ်ိန္အပိုင္း
အျခားတစ္ခုကို ေရာက္ရွိေစခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ NeXTလို႕ေခၚတဲ့ Company
တစ္ခုနဲ႔ Pixarလို႕ ေခၚတဲ့အျခား Companyတစ္ခုကို
တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒိကာလ အတြင္းမွာ
တစ္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဇနီးျဖစ္လာမယ့္ အရမ္းေတာ္
တဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ၾကိဳက္မိခဲ့ပါတယ္။
Pixarဟာ ပထမဆံုး Computer Animation
ဇာတ္လမ္းျဖစ္တဲ့ Toy Storyကို ဖန္တီး နုုိင္ခဲ့ျပီး
ကမာၻမွာအေအာင္ျမင္ဆံုး Animation Studio
တစ္ခုျဖစ္ လာခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ကာလအနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ Appleက
NeXTကို ဝယ္ခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္း Appleကိုု
ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕
NeXTမွာ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ နည္းပညာဟာ Appleရဲ့
အသက္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲ့ဒိအခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ့္
ဇနီးLaurene နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သာယာတဲ့ မိသားစုေလး
ကို တည္ေထာင္နုုိင္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္သာ Appleကေန အလုပ္ထုတ္
မခံရရင္ ဒါေတြ တစ္ခုုမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က ေဆးခါးၾကီး တစ္ခြက္လိုပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ လူနာအတြက္ လိုအပ္ခဲ့တယ္ေလ။
တစ္ခါတစ္ေလ ေလာကၾကီးက ခင္ဗ်ားရဲ့ေခါင္းကို
အုတ္ခဲနဲ႔ေပါက္ တတ္တယ္။ဒါေပမယ့္ယံုၾကည္မႈ
ေတြမေပ်ာက္သြားပါေစနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ့္ ကို ဒီေနရာ
အထိေရာက္လာေအာင္ တြန္းပိုု႕ေပးခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာကို ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့လို႔ပါ။ ခင္ဗ်ားလည္း
ဘဝမွာ ခင္ဗ်ားဘယ္အရာေတြကိုလုပ္ရတာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး
လဲ သိဖိုု႕ လုိပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘဝလက္တြဲေဖာ္
ေရြးတဲ့ ေနရာမွာ လုုိအပ္သလို တစ္သက္လံုးလုုပ္မယ့္
အလုပ္ေရြးတဲ့ ေနရာမွာလည္း လုုိအပ္ ပါတယ္။

အလုပ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားဘဝရဲ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ကို အပိုင္စီး မယ့္အရာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုး
နည္းလမ္းက ခင္ဗ်ားခ်စ္ျမတ္ ႏိုးတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖုိ႕
ပါပဲ။ မေတြ႕ေသးရင္ ျငိမ္မေနပါနဲ႔။ ဆက္လက္ ရွာေဖြပါ။
ခင္ဗ်ားရဲ့ႏွလံုးသားက တစ္ေန႔ေန႔မွာ ခင္ဗ်ားခ်စ္တာ
ကို ေတြ႕ရွိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ခ်စ္ျမတ္နုုိးတဲ့ စံုတြဲလိုပါ
ပဲ ကိုယ္တကယ္ အခ်စ္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ရင္ ႏွစ္ေတြ
ၾကာလာေလ အခ်စ္ေတြ ခိုင္ျမဲေလပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္
မေတြ႕ေသးသ၍ ဆက္လက္ရွာေဖြပါ။

ကြ်န္ေတာ္တတိယေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာက
ေသျခင္းတရားပါ။

ကြ်န္ေတာ္ အသက္ ၁၇ႏွစ္အရြယ္တုန္းက ဆိုရိုးေလး
တစ္ခု ဖတ္ဖူး ပါတယ္။ အဲ့ဒိဆိုရိုုးေလးက “ေန႔တိုင္း
ေန႔တိုင္းကို သင့္ရဲ့ေနာက္ဆံုုးေန႔ အျဖစ္အသက္ရွင္ပါ။
တစ္ေန႔က်ရင္ သင္ေတြးတာ မွန္ကန္ပါလိမ့္ မယ္”တဲ့။
ဒီဆုုိရိုးေလးက ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝေပၚ အမ်ားၾကီး သက္
ေရာက္ခ့ဲပါတယ္။ အဲ့ဒိအခ်ိန္ကတည္းက လြန္ခဲ့တဲ့
၃၃ႏွစ္လံုး ကြ်န္ေတာ္မွန္ထဲကို မနက္တိုင္း ၾကည့္ျပီး
ဒီေန႔ဟာ ငါေနရမယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆို ငါဘာလုပ္မလဲ
ဆိုျပီးေမးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေန႔သာ ဆိုရင္ ငါအခု
လုုပ္ဖို႕ စဥ္းစားေနတဲ့ အရာကို ငါလုပ္မွာလားလို႕
လည္း ေမးခဲ့ပါတယ္။ အေျဖက No ျဖစ္တုုိင္း
ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့တာက ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုခု ျပဳျပင္ဖုိ႕
လုုိျပီဆိုတာပါပဲ။

မၾကာခင္မွာ ေသနုုိင္တယ္လို႕ ခံယူထားျခင္းက ကြ်န္ေတာ့္
ဘဝရဲ့ အၾကီးမားဆံုး ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ခဲ့ရာမွာ အမ်ားၾကီး
အသံုးဝင္ ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို႕လည္း ဆိုုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊
မာန္မာန၊ အေၾကာက္တရား၊ ရွက္ရြံ႕ ျခင္းေတြ အားလံုးဟာ
ေသျခင္းဆိုတာကုုိ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ အားလံုုး ေပ်ာက္ကြယ္
ကုန္လို႕ပါပဲ။ ဒါေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး တကယ္
လုပ္ခ်င္တဲ့ အေရးၾကီးတဲ့ အရာက ေခါင္းထဲ အလုိလို
ေပၚလာပါတယ္။ မၾကာခင္ ေသနုုိင္တယ္လို႕ ေတြးျခင္း
က သင္ဟာ တစ္ခုခု ဆံုုးရႈံးနုုိင္တယ္လိုု႕ ေတြးေလ့ရွိျခင္း
ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ေပးနုုိင္ပါတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့
သင္ဟာ အခ်ိန္ မေရြးေသနုုိင္တယ္ေလ။ ေသတာထက္
ပိုျပီး ဆံံုးရႈံးနုုိင္တာ ရွိေသးလို႕ လား။ ဒါ့ေၾကာင့္သင္ခ်စ္ျမတ္
နိုုးတဲ့ အရာကို မလုပ္ဖို႕ ဘာမွ ဆင္ေျခ ေပးစရာ မရွိေတာ့
ပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္နွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ္ကင္ဆာေရာဂါ
ခံစားခဲ့ရပါ တယ္။ မနက္၇နာရီခြဲမွာ Scanဖတ္ျပီးတဲ့ေနာက္
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ Pancreas(သရက္ရြက္)ထဲမွာ အက်ိတ္
ရွိေနတာကိုသိလိုက္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အစက
သရက္ရြက္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။
ေဒါက္တာေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ကင္ဆာဟာ ကုသ
လို႔မရေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၆လ
ထက္ပိုျပီး အသက္မရွင္နုုိင္ေတာ့ ဘူးလို႕ ဆိုၾကပါ
တယ္။ ဆရာဝန္ေတြက ကြ်န္ေတာ္ကို အိမ္ျပန္ေစျပီး
ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူကာ ျပင္ဆင္စရာရွိတာ
ျပင္ဆင္ဖို႕ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ သူတိုု႕ေျပာခ်င္တာကေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္ ကေလးေတြကို ေနာက္၁၀ႏွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္
ေျပာခ်င္တာေတြကို အခုထဲကေျပာခဲ့ေပါ့။ နႈတ္ဆက္ခုုိင္း
တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။

ဒီေရာဂါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေနထုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ညေန
မွာေတာ့ ဆရာဝန္ ေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ လည္ေခ်ာင္း
ထဲကို Endoscope ထည့္ျပီး အစာအိမ္ေတြ၊ အူေတြ
ထဲက တစ္ဆင့္ သရက္ရြက္အၾကိတ္ဆီက ဆဲလ္တစ္ခ်ိဳ႕
ကို ထုတ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ျငိမ္သက္ေနခဲ့
ပါတယ္။ ဆရာဝန္ေတြက ထိုဆဲလ္ကို ၾကည့္အျပီးမွာ
ေတာ့ စတင္ျပီး ငိုၾကပါေတာ့တယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္မိန္းမ
က ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာျပ ပါတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆို
ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီသရက္ရြက္ ကင္ဆာဟာ
ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထနည္းျပီး ခြဲစိတ္ကုသလို႕ရတဲ့ ကင္ဆာ
အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့လို႕ ဝမ္းသာလံုးဆုုိ႔
ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း အခြဲစိတ္ခံ
ခဲ့ျပီး အခုေတာ့ ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္သြားပါျပီ။
ေသျခင္းတရားနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး ခံစားဖူးခဲ့တာပါပဲ။
လူတိုင္း မေသခ်င္ၾကပါဘူး။ ေကာင္းကင္ဘံုကို
သြားခ်င္တယ္လို႕ ေျပာေနတဲ့ သူေတြေတာင္
မေသခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသျခင္း တရား
ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုး ရင္ဆိုင္ရမယ့္
အရာပါ။ ဘယ္သူမွ ေသျခင္းတရားက မလြတ္
ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေသျခင္း တရား
ဆိုတာ ဘဝရဲ့အေကာင္းဆံုး ဖန္တီးမႈတစ္ခုလည္း
ျဖစ္ပါတယ္။ သူကဘဝကို ေျပာင္းလဲေပးတဲ့အရာပါ။
အခုသင္က အသစ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔မွာ
သင္ဟာ ေဟာင္းႏြမ္းသြားျပီး ေသဆံုုးရမွာပါ။ ဒီလိုမ်ိဳး
ေျပာရတာ ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ဒါဟာ အမွန္တရားပါ။

သင္ေနရမယ့္ အခ်ိန္ဟာ အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အျခားသူ တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ေနထိုင္ရင္း
သင့္အခ်ိန္ေတြကို မျဖဳန္းတီးလိုက္ပါနဲ႔။ ပံုေသကားခ်ပ္
ၾကီး ထဲမွာ ပိတ္မိမေနပါေစနဲ႔။ အျခားသူေတြ သင့္ကို
ဘယ္လိုုျမင္မလဲ ဆိုတာကို ေတြးျပီး မေနထုိင္ ပါနဲ႔။
အျခားသူေတြရဲ့ ဆူညံသံေတြက သင့္ရင္ထဲက ဂီတ
သံကို မဖံုးလႊမ္းသြားပါေစနဲ႔။ အေရးအၾကီးဆံုုးက
သင္တကယ္ခ်စ္ျမတ္နိုုးတဲ့ သင့္အိမ္မက္ေတြေနာက္
ကိုလိုက္ရဲတဲ့ သတၱိရွိပါေစ။ သင့္ရင္ဘတ္ထဲ က
ႏွလံုးသားထဲက ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္ပါ။ အျခားအရာ
ေတြကို ဒုတိယ ဦးစားေပးပါ။

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက The Whole Earth
Catalog လို႕ေခၚတဲ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေခတ္တုန္းက သူက သမၼာက်မ္းစာ
လိုုပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိပါတယ္။ Menlo
Parkနဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာမွာ ေနထုုိင္တဲ့ Stewart
Brand ဆိုတဲ့ သူကတီထြင္ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္း
က ၁၉၆၀ အေစာပိုင္းေလာက္ ေပါ့။ ကြန္ပ်ဴတာေတြ
မေပၚေသးပါဘူး။ အဲ့ဒိစာအုပ္က လက္ႏွိပ္စက္ နဲ႔ရိုက္
ကာ၊ကတ္ေၾကးနဲ႔ျဖတ္ထားတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပါ။ သူက Google
နဲ႔ သေဘာတရားတူပါတယ္။ ရွာခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
အရာေတြ ရွာနုုိင္ဖို႕ လုပ္ထားတဲ့ စအုပ္မ်ိဳးပါ။ Google
ေပၚမလာခင္ ၃၅ႏွစ္ေလာက္ အထိ သူ႔ရဲ့ အေတြးအေခၚ
ဟာ လက္ေတြ႕ဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕ စာအုပ္ကုိ
အဆင့္ဆင့္မြမ္းမံခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၇၀ေလာက္က
ေနာက္ဆံုးသူတိုု႕ ထုုတ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္ရဲ့ ေနာက္ဘက္
ကာဗာမွာေတာ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ ေအာက္က
ေက်းလက္လမ္းကေလးရဲ့ ပံုပါလာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒိပံု
ေအာက္မွာေတာ့ “အျမဲရူးသြပ္ဆာေလာင္ေနပါေစ”
ဆိုတဲ့ စကားစု ေလးပါခ့ဲပါတယ္။ ဒါကသူတိုု႕ရဲ့
ေနာက္ဆံုုး ႏႈတ္ဆက္စကားပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ
လည္း ကြ်န္ေတာ္ဒီစကားကို က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။
အခု ခင္ဗ်ားတို႕အားလံုး ဘြဲ႕ေတြရျပီး ဘဝအသစ္
တစ္ခုကို စေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း
ခင္ဗ်ားတုိ႕ကို “အျမဲရူးသြပ္ ဆာေလာင္ေနပါေစ” လို႕
ဆုေတာင္းေပးလိုိက္ပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူး
အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။"

အထက္ပါမိန္႔ခြန္းကေတာ့ Steve Jobsရဲ့ နာမည္
aက်ာ္မိန္႕ခြန္း ျဖစ္ပါ တယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာလည္း သူရဲ့မိန္႔ခြန္းအတိုင္း ေနခဲ့
ပါတယ္။ ဒီမိန္႔ခြန္း ကို မျမင္ခင္ကတည္းက အဲ့ဒိလို
ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေနတာ မွန္
ရဲ့လား၊ မွားေနလား မသိခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာေတာ့
အမွတ္မထင္ ဒီမိန္႔ခြန္းေလးကို ဖတ္မိျပီး Steve Jobs
ကို အရမ္း ေက်းဇူးတင္မိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို မိန္႔ခြန္းမ်ိဳး
ကို ကြ်န္ေတာ္ဒိထက္ ငယ္စဥ္က သိခဲ့ရ၊ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ရင္
ေကာင္းမွာပဲလို႕လည္း ေတြးခဲ့ ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
အခုဒီစာအုပ္ (သူစိတ္ဓာတ္က်တိုင္းဖတ္ဖို႔) ထဲမွာ
သင့္ေတာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ ျပီး ကြ်န္ေတာ့္စာဖတ္
ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ မွ်ေဝလိုက္တာပါ။

Steve Jobs ေျပာခဲ့တဲ့ အရာ(၃)ခုလံုးကိုလည္း
သင္ခန္းစာယူ နုုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ေလာကၾကီးမွာ
ေလာကဓံေၾကာင့္ ျမင့္တဲ့အခါ ျမင့္မယ္၊ နိမ့္တဲ့အခါ
နိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ယံုၾကည္မႈေတြ
မေပ်ာက္သြားပါေစနဲ႔။ အိမ္မက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့
မွ မစြန္႔လႊတ္ လိုက္ပါနဲ႔။ ဒီေန႔သာ သင့္ဘဝရဲ့
ေနာက္ဆံုးေန႔ဆို သင္ဘာလုပ္မလဲ?

Ref:weboflove

မိုး႐ွင္း (I.M.T) ဘာသာျပန္၍ ျဖည့္စြက္ေရးသားသည္။