"ဆရာ့ေက်းဇူးစြမ္းရည္ထူး"
လူဆိုတာ မသင္ဘဲ ဘာမွမတတ္ဘူး။ ဆရာမျပဘဲ ဘာမွ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ မတတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါဘူး။ အသင္၊အျမင္၊အၾကား မပါဘဲ ဘယ္ပုထုဇဥ္မွ အသိဉာဏ္ မတိုးတက္ႏိုင္ဘူး။ ဘဝတန္ဖိုးနိမ့္က်ေနမယ္။ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာတို႔ရဲ႕ နည္းၫႊန္လမ္းျပရရွိမွ အသိမွန္ ဉာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးလို႔ လူ႔စြမ္းအားတိုးတက္ၿပီး လူ႔တန္ဖိုးျမင့္မားႏိုင္ပါတ ယ္။ တန္ဖိုးမဲ့အဆင့္ကေနၿပီး တန္ဖိုးျမင့္အဆင့္ေရာက္ေအာင ္ ႁမင္ွ႔တင္ေပးတဲ့ ဆရာမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးဟာ အထူးႀကီးမား မ်ားျပားလွပါတယ္။
ဆရာေကာင္းဆိုတာ ……
၁။ စာေပႏွံ႔စပ္က်ြမ္းက်င္တယ္၊ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတႂကြယ္ဝတယ္။
၂။ အမ်ားနားလည္ေအာင္ သင္ျပေပးလိုတဲ့ ဝါသနာ အထံုအားႀကီးလို႔ အထူးစိတ္ပါဝင္စားတယ္။
၃။ အက်ိဳးလိုလား ေမတၲာထားလို႔ ေစတနာထက္သန္တယ္။
၄။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ခြာ အနစ္နာခံႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ရဖို႔ထက္ သူမ်ားေပးဖို႔သာ အာသန္ေနတတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဆရာျမတ္ဟာ ……
၁။ ေမတၲာနဲ႔ အရိပ္ေပးၿပီး စည္းကမ္းနဲ႔ အလွဆင္ေပးတယ္။ နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တံခါးဖြယ့္ေပးတယ္။
၂။ တပည့္ကို မတိမ္းေစာင္းေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေပးတယ္။
၃။ မဆုတ္၊ မရပ္၊ မေခ်ာ္ရေအာင္၊ အခ်ိန္မီ အလုပ္ၿပီးေအာင္ ပန္းတိုင္မေရာက္မခ်င္း တြန္းအားေပးတယ္။
၄။ လမ္းမမွားရေအာင္ ၫႊန္ၾကားေပးတယ္။ ပညာနဲ႔ ထည္ဝါေအာင္ ဂုဏ္က်က္သေရ အဆင့္ဆင့္တင္ေပးတယ္။
ဆရာေကာင္းဟာ တပည့္ေကာင္းရဲ႕ အထိန္းတြန္းအား လမ္းၫႊန္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ တပည့္ကိုယ္တိုင္ သတိနဲ႔ ထိန္းတတ္ဖို႔၊ ဝီရိယနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုတြန္းတတ္ဖို႔၊ ပညာနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္တတ္ဖို႔ ဆရာက အားလံုးလမ္းၫႊန္သြန္သင္ေပးပ ါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆရာေကာင္းဟာ ……
၁။ တပည့္မ်ားကို ေမတၲာတရားနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ေမတၲာ လႊမ္းၿခံဳေပးတယ္။ ေမတၲာဓာတ္ ကူးစက္စိမ့္ဝင္ေစတယ္။
၂။ က႐ုဏာတရားနဲ႔ သနားၾကင္နာ စာနာစိတ္ထားၿပီး ယုယုယယ ေဖးမကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။
၃။ တကယ္ႀကိဳးစားလို႔ တကယ္ေတာ္လာ ေကာင္းလာရင္ မုဒိတာတရားနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဂုဏ္တင္ခ်ီးေျမွာက္ေပးတယ္။
၄။ တကယ္အရည္အခ်င္း ျပည့္စံုသြားလ်ွင္ အထူးေၾကာင့္ၾကမစိုက္ေတာ့ဘဲ ဥေပကၡာနဲ႔ ေအးျမစြာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္တယ္။ မေတာ္မေကာင္း တိမ္းေစာင္းသြားလို႔ အျပစ္ရွိလာရင္လည္း သူ႔ကံနဲ႔သူပဲမို႔ ဥေပကၡာနဲ႔ ေအးျမစြာ ျပစ္ဒဏ္ေပးတယ္။ လက္လႊတ္လိုက္တယ္။
ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ႏွင့္ တကယ္ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့ တပည့္ေကာင္းပုဂၢိဳလ္ဟာ ပစၥဳပၸန္တစ္ဘဝတင္မကဘူး၊ သံသရာတစ္ခြင္နိဗၺာန္ေရာက္သည ္အထိ အေစာင့္အေရွာက္ေကာင္း၊ ဓာတ္ေကာင္း၊ အေလ့အက်င့္ေကာင္းမ်ားကို ထံုေနေအာင္ ရရွိတတ္စၿမဲပါ။
Credit to တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္
လူဆိုတာ မသင္ဘဲ ဘာမွမတတ္ဘူး။ ဆရာမျပဘဲ ဘာမွ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ မတတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါဘူး။ အသင္၊အျမင္၊အၾကား မပါဘဲ ဘယ္ပုထုဇဥ္မွ အသိဉာဏ္ မတိုးတက္ႏိုင္ဘူး။ ဘဝတန္ဖိုးနိမ့္က်ေနမယ္။ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာတို႔ရဲ႕ နည္းၫႊန္လမ္းျပရရွိမွ အသိမွန္ ဉာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးလို႔ လူ႔စြမ္းအားတိုးတက္ၿပီး လူ႔တန္ဖိုးျမင့္မားႏိုင္ပါတ
ဆရာေကာင္းဆိုတာ ……
၁။ စာေပႏွံ႔စပ္က်ြမ္းက်င္တယ္၊ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတႂကြယ္ဝတယ္။
၂။ အမ်ားနားလည္ေအာင္ သင္ျပေပးလိုတဲ့ ဝါသနာ အထံုအားႀကီးလို႔ အထူးစိတ္ပါဝင္စားတယ္။
၃။ အက်ိဳးလိုလား ေမတၲာထားလို႔ ေစတနာထက္သန္တယ္။
၄။ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ခြာ အနစ္နာခံႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ရဖို႔ထက္ သူမ်ားေပးဖို႔သာ အာသန္ေနတတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဆရာျမတ္ဟာ ……
၁။ ေမတၲာနဲ႔ အရိပ္ေပးၿပီး စည္းကမ္းနဲ႔ အလွဆင္ေပးတယ္။ နည္းေကာင္းလမ္းမွန္ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ တံခါးဖြယ့္ေပးတယ္။
၂။ တပည့္ကို မတိမ္းေစာင္းေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေပးတယ္။
၃။ မဆုတ္၊ မရပ္၊ မေခ်ာ္ရေအာင္၊ အခ်ိန္မီ အလုပ္ၿပီးေအာင္ ပန္းတိုင္မေရာက္မခ်င္း တြန္းအားေပးတယ္။
၄။ လမ္းမမွားရေအာင္ ၫႊန္ၾကားေပးတယ္။ ပညာနဲ႔ ထည္ဝါေအာင္ ဂုဏ္က်က္သေရ အဆင့္ဆင့္တင္ေပးတယ္။
ဆရာေကာင္းဟာ တပည့္ေကာင္းရဲ႕ အထိန္းတြန္းအား လမ္းၫႊန္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ တပည့္ကိုယ္တိုင္ သတိနဲ႔ ထိန္းတတ္ဖို႔၊ ဝီရိယနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုတြန္းတတ္ဖို႔၊ ပညာနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္တတ္ဖို႔ ဆရာက အားလံုးလမ္းၫႊန္သြန္သင္ေပးပ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆရာေကာင္းဟာ ……
၁။ တပည့္မ်ားကို ေမတၲာတရားနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ေမတၲာ လႊမ္းၿခံဳေပးတယ္။ ေမတၲာဓာတ္ ကူးစက္စိမ့္ဝင္ေစတယ္။
၂။ က႐ုဏာတရားနဲ႔ သနားၾကင္နာ စာနာစိတ္ထားၿပီး ယုယုယယ ေဖးမကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။
၃။ တကယ္ႀကိဳးစားလို႔ တကယ္ေတာ္လာ ေကာင္းလာရင္ မုဒိတာတရားနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဂုဏ္တင္ခ်ီးေျမွာက္ေပးတယ္။
၄။ တကယ္အရည္အခ်င္း ျပည့္စံုသြားလ်ွင္ အထူးေၾကာင့္ၾကမစိုက္ေတာ့ဘဲ ဥေပကၡာနဲ႔ ေအးျမစြာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္တယ္။ မေတာ္မေကာင္း တိမ္းေစာင္းသြားလို႔ အျပစ္ရွိလာရင္လည္း သူ႔ကံနဲ႔သူပဲမို႔ ဥေပကၡာနဲ႔ ေအးျမစြာ ျပစ္ဒဏ္ေပးတယ္။ လက္လႊတ္လိုက္တယ္။
ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ႏွင့္ တကယ္ေတြ႕ဆံုခြင့္ရတဲ့ တပည့္ေကာင္းပုဂၢိဳလ္ဟာ ပစၥဳပၸန္တစ္ဘဝတင္မကဘူး၊ သံသရာတစ္ခြင္နိဗၺာန္ေရာက္သည
Credit to တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။