မိုးဇာတ္လမ္း
။။။။။။။။။။။။။။။။
ငယ္ငယ္တုန္းက
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ
ရြံ႕လံုးကေလးေတြနဲ႔ ေပါက္ခဲ့မိသမွ်
အခုခ်ိန္ထိ ငါ့ရင္ဘတ္ကို လာ လာမွန္တယ္ ျမရြက္ဝါ။
ဖားဥစဲြေနတဲ့ ရင္ဖံုးေက်ာင္းျဖဴကေလးမွာ
ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြဟာ နာက်င္႐ွက္ရြံ႕လို႔
ဘယ္သူမွမသိေအာင္ အိမ္ျပန္ခဲ့ရတာေတြဟာ
ငါ့ခ်စ္ျခင္းပါ ျမရြက္ဝါ
ၾကည္ျပာေရာင္ ေခါက္ထီးကေလး
ျမင္ကြင္းေ႐ွ႕က ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ
မိုးစက္ေတြဟာ ငါ့အလိုဆႏၵကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့
အေမ့ ကရုဏာ ေဒါသ စကားသံဟာ ငါ့နားထဲမဝင္တစ္ခ်က္ ဝင္တစ္ခ်က္
ငါစိုးရိမ္ေနတာ နင့္လြယ္အိတ္ထဲက
ငါ့ကဗ်ာ နင့္အစ္မေတြ နဲ႔ နင့္အေမ အရင္ေတြ႔သြားမွာကိုပဲ ျမရြက္ဝါ
ျဖဴစင္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြဟာ ျဖဴစင္စြာအေရာင္ေျပာင္းခဲ့တာပါ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲမွာ အာရံုစူးစိုက္မႈအ႐ွိဆံုးေက်ာင္းသားဟာ ငါပါ
ခိုး ခိုးၾကည့္ရတာ အားမရလို႔ ေျပာင္တင္းတင္းၾကည့္မိတဲ့အခါ
စတိတ္ခံုဆိုတာလည္း ငါနဲ႔ ရင္းႏွီးေနပါၿပီျမရြက္ဝါ။
အေပါင္းအသင္းေတြၾကား
စေန တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ
လူထူးလူဆန္း တစ္ေယာက္ေပါ့
ေလွာင္ေျပာင္ ေနတဲ့ မ်က္ႏွာရင္းေတြၾကား
အ႐ွက္တရားဆိုတာ နင္နဲ႔ေတြ႔တဲ့ေနာက္ ျဖတ္ခ်စရာမလိုဘဲ ျပတ္ခ်ခဲ့သူပါ
မုန္းစကို တိုေစ
ခ်စ္စကို႐ွည္ေစတဲ့
ငါ........
လိမၼာတဲ့ ေက်ာင္းသားပါ
နင္လည္း လိမၼာတဲ့ ေက်ာင္းသူ ျဖစ္ပါေတာ့ ျမရြက္ဝါ။
အေမဆူေငါက္ေနတဲ့ ၾကားက
မိုးေရစက္လက္ထဲ ထီးမပါတဲ့အေကာင္ပါ။
ဘယ္ေတာ့မ်ား ၾကည္ျပာေရာင္ ထီးအရိပ္ေလးေအာက္ခိုဝင္ခြင့္ရပါ့မလဲ
အေတြးေတြနဲ႔ နာဖ်ားေနခဲ့ရသူပါ
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ နင္မသိတဲ့ နင့္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ဘဝ
ဇြန္ပန္းပြင့္ကေလးေတြ ခံုေစာင္းထဲေမႊးေနရတဲ့ ခဏ
အျမတ္တႏိုး တိတ္တခိုးအခ်စ္ပါ ျမရြက္ဝါ။
တုန္ရီ ျပာႏွမ္းေနတဲ့ နႈတ္ခမ္းသားေတြက
ေတာင္ေပၚေဒသ မိုးရာသီရဲ႕ အမွတ္အသားဆိုရင္
တည္ၾကည္စြာ ႐ိုး႐ွင္းစြာ ထက္ျမက္လွပသူရဲ႕ လက္နက္ဟာ
မာနတံတိုင္းႀကီးဆိုရင္
အငမ္းမရ ျဖစ္လြန္းတဲ့ငါက
အျမင္ကပ္မုန္းတီစရာလို႔ ျမင္ခဲ့ရင္
ငါဝန္ခံပါတယ္
ငါက ႀကိဳက္မ႐ွက္ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးပါ
သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေလးကို မိုးစိုသြားမွာ
ေသမတတ္ေၾကာက္ခဲ့သူပါ ျမရြက္ဝါ
နင့္စာအုပ္ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကို မဆုတ္ျဖဲပစ္လိုက္ပါနဲ႔ ျမရြက္ဝါ
နင္ေက်ာင္းမလာတဲ့ေန႔ကေပါ့ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲမွာ ႐ွင္လ်က္ေသေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
မစဲေတာ့မယ့္ မိုးစက္ေတြက ေျပာတယ္
ကြက္လပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုေလးအေပၚ
လူလစ္လစ္ မလစ္လစ္ စလစ္ဘတ္မေခၚစတမ္း ဝင္ထိုင္ျဖစ္တဲ့အေကာင္ပါ
ေနာက္ေန႔ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေျပာျပတယ္မဟုတ္လား
မသိသလို သိသလို ဝင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အၾကည့္မွာ
ဘုရားစူးရေစရဲ႕
ငါဆိုတာ ေနစရာမ႐ွိေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူး႐ဲ႕
နင္ေက်ာင္း မလာတဲ့ေန႔ကေပါ့ ျမရြက္ဝါ
တစ္ေယာက္တည္း ေယာက္ယက္ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ငါ
တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္
ေနာက္က်သြားတဲ့ တစ္ေန႔စာ သင္ခန္းစာေတြ
နင့္စာအုပ္ထဲ ငါ့လက္ေရးေလးေတြ
ေက်းဇူးစကားထက္ အသ္ိအမွတ္ျပဳတဲ့မ်က္ဝန္းအစံုကိုပို တပ္မက္ မက္ေမာသူပါ။
မေျပလည္တဲ့ မိသားစုထဲက အႀကီးဆံုးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေက်ာင္းစာစီစာကံုးထဲ က ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုးေန႔ဟာ
နင့္အေဖ အရက္ဆိုင္ မီးေလာင္တဲ့အေၾကာင္း
စာနာ နားလည္တဲ့မ်က္ဝန္းထက္
ငါ့အေဖ အရက္စျဖတ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ငါ့စိတ္ကို နင္စၿပီး သိနားလည္တဲ့ အတြက္
ေက်းဇူးမက ေက်းဇူးပါ ရြက္ဝါ။
ဒီလ ေက်ာင္းနံရံကပ္စာေစာင္မွာ
တရားဝင္ ရည္းစားစကားေျပာျဖစ္မယ့္အေၾကာင္း
မ်က္ခံုးေလးပင့္ လက္နဲ႔ကာထားတဲ့အျပံဳးေနာက္မွာ
နင့္ရင္ခုန္သံကို နားစြင့္ခြင့္ေပးပါ ျမရြက္ဝါ
အမွတ္စဥ္ ၇
ေခါင္ခီြးပန္းအထက္တန္းေက်ာင္း
ေက်ာင္းနံရံကပ္စာေစာင္တဲ့ ရြက္ဝါ။
ငါေျပာခ်င္တဲ့ ႏွလံုးသား
ငါ့စာမ်က္ႏွာကို ဖတ္တတ္ပါေစ ျမရြက္ဝါ။
အံု႔ပုန္း
_______
ရင္မွေပါက္ဖြား
ေမတၱာမ်ားကို
သနားညႇာတာလွည့္ၾကည့္ပါဟု
ကိုယ့္မွာ ဆိုခြင့္မ႐ွိေပ။
သစ္လြင္ဦး
မလြမ္းခ်င္ မေဆြးခ်င္ဘူး ျမရြက္ဝါ
အဆင့္အတန္းဆိုတာ ေငြေၾကးနဲ႔တိုင္းတာေနၾကတဲ့ေခတ္ကိုပဲ
နာစရာမ႐ွိ နာလိုက္ရတယ္
ဘာသာျပန္ဆိုထားတဲ့ ခ်စ္ေမတၱာဟာ
နားလည္မႈ အကၡရာ။
မေျပာလည္းသိေနတဲ့ ပံုျပင္မွာ
ဘာကိုထပ္ေတာင္းဆိုရမလဲ ရြက္ဝါ။
အတူတူသြားတဲ့ ေက်ာင္းလမ္းမွာ
စိန္ပန္းျပာေတြ ခင္းက်င္းထား
ျဖတ္သြားတဲ့ တိမ္တစ္အုပ္အၿပီးမွာ
ေကာင္းကင္ဟာ အျပံဳးေရာင္သန္းလို႔
စာၾကည့္စားပဲြေ႐ွ႕ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
စာမ်က္ႏွာေတြမွာ နင့္ကိုငါ ပံုတူဆဲြထားတယ္။
႐ွက္ျပံဳးေရာင္သန္းေနတဲ့
ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ပါးျပင္ဆီက အျပံဳးမွာ
လ်ွပ္ေရာင္ဝင္းေနတဲ့ မိုးထဲေလထဲ
ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္ လြတ္လပ္စြာ ေျပးထြက္သြားသူ
မနက္ျဖန္ကစ ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ ဖ်ားေတာ့မယ္ ျမရြက္ဝါ
ရြက္ဝါ ရြက္ဝါ ျမရြက္ဝါေရ
အေဝးဆံုးအရပ္ကေန အရင္းႏွီးဆံုးေခၚလိုက္တဲ့ အသံပါ
ၾကယ္တစ္စင္းေႂကြသြားတယ္။
ငါေက်ာင္းမလာတဲ့ေန႔က
နင္ငါ့ထိုင္ခံုဆီ ခိုး ခိုးၾကည့္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းလမ္းထိပ္က ထင္းရွဴးေတာထဲမွာငါ႐ွိပါတယ္
႐ူးမိုက္တဲ့ အသက္အရြယ္မွာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုအေၾကာင္းျပတဲ့ ရန္ပဲြေတြ နည္းမွမနည္းခဲ့ဘဲ
အဲဒီေကာင္ ငါအရမ္းမုန္းတာပဲ
ငါနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုးမွတ္ခ်က္မွာ
ငါဘာလို႔ ၾကည္ႏူးမိသြားတာပါလိမ့္။
စိတ္ခ်ပါ ျမရြက္ဝါ
နင့္ကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ငါ့ကိုငါ အေကာင္းဆံုး ေနထိုင္သြားပါမယ့္အေၾကာင္း
ျခံထဲကစံပါယ္ပင္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔။
ဒီလ လပါတ္စာေမးပဲြမွာ အဆင့္ေတြအမ်ားႀကီးတက္လာတာ
စာေမးပဲြတုန္းက ႏွစ္ေယာက္တဲြထိုင္ရတာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး
အရမ္းအံ့ၾသသြားလား
မာနဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ တည့္ပါတယ္ ျမရြက္ဝါ
ငါ့စာအုပ္ၾကားထဲမွာ
ကမၻာေျမရဲ႕ အခမ္းနားဆံုး
ကမၻာဦးဆီကေန ေကာင္းခ်ီးေပးထားတဲ့စာလႊာ
အျပင္စာေတြ ကဗ်ာေတြခ်ည္း လုပ္မေနနဲ႔
ေက်ာင္းစာလည္း ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ဦး
ရြက္ဝါ
ဘယ္လို ေတာက္ပေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးပါလိမ့္
စိတ္ဟာ အေတာင္ပံေတြမေပါက္ရပါပဲ
တိမ္ေတြဆီလြင့္ေန။
မရြယ္စူးခဲ့ရတဲ့ေန႔
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးထဲ အခ်စ္ကို ဖယ္ထားလိုက္မိတဲ့အမွားပါ။
ဟုတ္မွာပါေလ
အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္ေနျခင္းပဲလို႔ ယံုၾကည္ထားသူအတြက္။
ဒါေပမယ့္
အခ်စ္ဆိုတာ
ကစားပဲြမွမဟုတ္ဘဲ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲက အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အေကာင္ဟာ
ငါ့ေလာက္ ေလာကအေၾကာင္းသိလို႔လား
ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာကိုသတိရတယ္
နင့္ေကာင္ ငါ့လိုကဗ်ာေရးတတ္ရင္ခက္မယ္
ေအးခက္မယ္...တဲ့။
မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေန႔ဟာ
ကမၻာကို ႐ုတ္ခ်ည္းအက်ည္းတန္ေစခဲ့ပါၿပီ။
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ
ေသာက မိုးေတြ ကြက္ၾကားရြာသြန္းလို႔။
အေဝးကၾကည္ျပာေရာင္ေခါက္ထီးကေလးေအာက္မွာ
ငါ့ေန႔ေတြ ငါ့ညေတြ စိုရဲႊေနတာ
ေက်ာင္းထိပ္က စံကားပင္ဟာ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ပြင့္ ေႂကြ
ေရႊခ်ထားတဲ့အိပ္မက္ကို မေႁခြရက္ဘဲ ေႁခြလိုက္ခဲ့ရပါၿပီ ျမရြက္ဝါ။
နာက်င္အဆိပ္တက္ေနတဲ့ အခ်စ္ေရာဂါဟာ
ဘဝနဲ႔ယွဥ္ရင္ အမႈန္အမႊား ေလထဲက စိတ္ကူးေတြ။
တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္မႈမွာ
မခံခ်င္စိတ္ေတြဟာ
ငါ့ကိုေ႐ွ႕ဆံုးခံုနံပါတ္ ေရာက္ေစခဲ့တဲ့တြန္းအားေပါ့
ေက်းဇူးအထူးပါ ျမရြက္ဝါ။
အတန္းထဲမွာ
ဘယ္ဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးရာအရပ္ကို မၾကည့္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ပါေပါ့
ၾကည္ျပာေရာင္ေခါက္ထီးတစ္လက္ကို
ငါကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ထားတတ္ခဲ့ပါၿပီ ျမရြက္ဝါ။
အဆင္မေျပတဲ့ နင္တို႔ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သတင္းဆိုးေတြမွာ
ငါဝမ္းနည္းေနေၾကာင္း ငါဟန္ေဆာင္တတ္ခဲ့ပါၿပီ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕
မိုးရာသီေက်ာင္းတက္ရက္ေတြမွာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို ဂ႐ုတစိုက္လိုက္နာခဲ့တာမသိခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ ရြက္ဝါေရ။
မိုး ေလ ကင္းလြတ္
သီတင္းကြၽတ္ေတာ့မယ္ ျမရြက္ဝါေရ။
ဟန္ေဆာင္ သိုဝွက္ထားတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြ
ရြက္လႊင့္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္။
ၾကည္ျပာေရာင္ အလြမ္းေတြ
ပန္းႏုေရာင္အခန္းဆက္ အိပ္မက္႐ွည္ေတြ
ျမင္ေနရံုေလး ခိုးေငးေနရရံုေလးနဲ႔ပဲ
ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြကို လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရ။
ျပတ္ေအာင္ျဖတ္ၾကည့္တယ္
ဘယ္လိုခိုင္ခံ့မႈမ်ိဳးနဲ႔သံေယာဇဥ္ႀကိဳးပါလဲ ျမရြက္ဝါ။
တည္ၾကည္ေနတတ္တဲ့မ်က္ႏွာ
အခုမိႈင္းရီေဝ ညိဳ႕တဲ့ မိုးတိမ္လို
ခ်စ္တတ္သူခ်င္းပဲ
စာနာ သနားမိပါေပါ့
အေႂကြပန္းလည္းေမႊးပါတယ္ ျမရြက္ဝါ
မဝံ့ရဲရဲ ႏွလံုးသားတံခါး ေစ့ထားရံုပဲေလ။
လူ႔စိတ္ဟာ ေခတ္အတိုင္းပဲ
အစိုးမရ။
အနာေဟာင္းဟာ တိတ္တဆိတ္ ထိလြယ္႐ွလြယ္
ေရနစ္သူ ဝါးကူထိုးမိတာ မဟုတ္ရပါ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲ လူလစ္တုန္း ခိုးနမ္းမိတဲ့အျဖစ္
ငါတို႔ကမၻာပ်က္သြားၿပီလား။
နင့္စာအုပ္ထဲ နင့္နာမည္နဲ႔ ကဗ်ာအေရးခိုင္းေတာ့မွ
ငါ့လိပ္ျပာဟာ နင့္အိပ္မက္အထိ ငါ့အိပ္မက္အထိ ရင္ခုန္ရင္း ဝဲ
အခ်စ္ဟာ ဝဲ နာ က်သလိုမ်ိဳး ကုတ္ေလယားေလ ယားေလကုတ္ေလ။
အခု
မိုးလရာသီ အသင္းေပါင္းစံု အားကစားၿပိဳင္ပဲြ
အနီအသင္းဆိုတဲ့ ေအာင္ေဇယ်အလံမွာ
စာေပ ၿပိဳင္ပဲြမပါတာ ငါ့အတြက္ပဲြမဝင္ခင္ အျပင္ကရံႈးႏွင့္ၿပီလား။
နင့္အဆက္ေဟာင္းက
ၿမိဳ႕နယ္လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမား။
အဲဒီေန႔က ငါသူရဲေကာင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ထက္မွာ
ေအာင္ေဇယ်ေသြးစီးခဲ့ေလသလား
ကိုယ့္ဂိုးကို သြင္းမိတဲ့ငါ
ပထမပိုင္း ႏွစ္ဂိုးျပတ္ရံႈးေနတဲ့အသင္း
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပဲ ေအာင္ပဲြကိုယူခဲ့ၾကရတာပါ
ကစားေဖာ္ေတြနဲ႔ ေအာင္ေဇယ်ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္
ၿပီးေတာ့....
ခုန္ေပါက္ေန တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္အမူအရာနဲ႔ ျမရြက္ဝါ ပံုရိပ္မွာ
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဒူးေထာက္မိျပန္ေတာ့
မနက္ျဖန္မွာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြ အိမ္အထိ
အဲဒီညက အေမဂုဏ္ျပဳတဲ့ ႐ိုးရာေခါင္ရည္မွာ ငါမယစ္မူးခဲ့
မိုးေသာက္ယံအထိ ငါမူးေနခဲ့တာ မင္းပံုရိပ္ပါ ျမရြက္ဝါ
မိုးတိတ္သြားၿပီး အေရာင္စံုတဲ့ညေနဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။
အိမ္ေ႐ွ႕လမ္းမထက္မွာ
ေလွ်ာက္ျပန္သံေပးေနတဲ့ ငါ့ကိုျမင္လား
မင္းျပဴတင္းတံခါးေတြဖြင့္ထားပါ
ခ်စ္သူ႔ဆီ ရည္စူးတဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းေတြဟာ
ရပ္တန္႔မရႏိုင္ ကုန္ခန္းမသြားႏိုင္။
ေသခ်ာရဲ႕မဟုတ္လား
မိုးလင္းစအခ်ိန္ အေမနဲ႔ စံပါယ္ပန္းလုေကာက္ေတာ့
အေမက ဘုရားပန္းကပ္ဖို႔
က်ေနာ္က ခ်စ္သူ႔ ဆံဝယ္ထက္ ကပ္ဖို႔
ကုသိုလ္ရတာခ်င္းမတူရင္ေတာင္
ၾကည္ႏူးတာျခင္း တူပါလိမ့္မယ္ ျမရြက္ဝါ။
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထ ပ်င္းခဲ့သူဟာ
အခုေတာ့ ဝီရိယေတြေကာင္းလို႔
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ ခ်စ္သူေရ
တစ္ေယာက္ရင္ထဲက အေၾကာင္းအရာကို တစ္ေယာက္က သိနားလည္ေနတာမ်ိဳး။
၈-တန္းေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအရြယ္ဟာ
သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္ ရယ္ခ်င္သတဲ့လား
စာဖတ္နာတဲ့သူအတြက္ေတာ့လို႔ ျမရြက္ဝါ စကားကို
သိပ္ေလးစားခဲ့ရပါေပါ့။
ရြက္ဝါတို႔အိမ္ ေရာက္ဖူးမွ
အား....ပါးပါး........
ႀကီးလိုက္တဲ့ စာအုပ္စင္
ငါမဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြ။
ရြက္ဝါအေဖရဲ႕ ေမးခြန္းေတြေအာက္မွာ
ကိုယ္ဟာ ဖ႐ိုဖလဲ မရႈမလွ။
အမ်ိဳးဘာသာကို မသိတဲ့သူဟာ
အစြန္းေရာက္တတ္သတဲ့
ခ်င္းေတာင္ခ်င္းေမာင္စာအုပ္ ထုတ္ျပ
ဆရာ ျမ၊ ဆရာေအာင္သင္း ၊ ဆရာ တက္တိုး
ဆရာနတ္ႏြယ္ အစ႐ွိသျဖင့္
ရြက္ဝါအေဖေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ဘုတ္ထူႀကီးေတြေနာက္မွာ
ေခတ္ကို ျမင္ရ သိခဲ့ရပါေပါ့လား။
ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မယ္
အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
တည္ၿငိမ္မႈမ်ိဳးမွာ
စာ႐ူးေပ႐ူး တစ္ေယာက္ ႐ူးသြပ္ခဲ့ရ။
ေနာက္ေန႔
ျမရြက္ဝါ အျပံဳးေတြဟာ
ကိုယ္ဖတ္ေနက် သိုင္းဝတၳဳထဲကလို
လ်ိွဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြအျပည့္။
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေရ
အျဖဴေရာင္ ႀကိဳးမွ်င္ကေလးေတြ သြယ္တန္း
အဝါေရာင္ ပူ စူးေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပိုးကေလးေတြ
နင့္ အေၾကာက္ဆံုး ပိုးေကာင္ကေလးေတြ ၿပီးရင္
မင္းအႀကိဳက္ဆံုး ခ်ယ္ရီေတြ ေဝေတာ့မယ္။
ျဖဴစြတ္ေနတဲ့ အပြင့္လား
နီညိဳေရာင္ စေတာ္ဘယ္ရီအေရာင္လား
ခ်ယ္ရီဆိုတာ ခ်ယ္ရီပဲလို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္
မိုးရာသီကို နင္ ေမ့သြားမွာပဲ စိုးရြံ႕မိသူပါ ျမရြက္ဝါ။
မိုးရာသီၿပီးေတာ့ ေဆာင္းရာသီ
အလြမ္းနဲ႔မဆံုးပါရေစနဲ႔လား။
ေတာင္ေပၚေဒသဆိုတာ
မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုး ရာသီမဟုတ္လား။
ခ်ယ္ရီေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႀကိဳဆိုလိုက္ၾက
ေအးခဲတဲ့ ႏွင္း ေဆာင္းေဟမာန္မွာ
အေႏြးေထြးဆံုး ရင္ေငြ႔။
ရဲရင့္တဲ့ေတာင္ဇလပ္ေတြ
ျမရြက္ဝါ ရင္ထဲအထိ ပြင့္ပါေစ။
ျပကၡဒိန္� ရက္စဲြေတြအရေတာ့
ေႏြ။
ေတာင္ေပၚ ေဒသမွာ
ႏွင္းမကဲြေသး မိုးမစဲေသး။
ခ်ယ္ရီေတြ လွေနဆဲ
ေတာင္ဇလပ္ေတြေဝေနဆဲ။
ငါ
ေတြေဝ ေနတုန္းပါပဲ
ေတာင္ေပၚသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာ
အညာျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာလား ျမရြက္ဝါ။
ျမရြက္ဝါေရ
အညာက ပိေတာက္ဝါဝါအေၾကာင္း
ေႂကြလည္းေမႊး ေဝလည္းေမႊးတဲ့ ပန္းခေရအေၾကာင္း
စိန္ပန္းနီနီေတြအေၾကာင္း
ခ်မ္းေအးတဲ့ ေတာင္ေပၚေႏြရာသီ
ေက်ာင္းလမ္းထိပ္က ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္
ထင္�းရွဴးနံ႔သင္းေနတဲ့ ခံုတန္း႐ွည္ေလးထက္မွာ
အ႐ိုးသားဆံုးခ်စ္ စကားေတြ
အေႏြးေထြးဆံုး အျပံဳးေတြေအာက္မွာ
မခဲြမီက လြမ္းႏွင့္ရသူပါ ျမရြက္ဝါ။
စကားေတြ ဆြံ႔အ
စကားလံုးေတြ ေသဆံုးလို႔
မမွာမျဖစ္ စကားလံုးေတြေနာက္မွာ
ခ်ယ္ရီပန္းကေလးေတြကို မေမ့ပါနဲ႔ ျမရြက္ဝါ။
႐ိုးသားတဲ့ ေတာင္ေပၚသား သစၥာ
ဗမာလို ေရေရလည္လည္မသိတတ္ေသးတဲ့ အသက္အရြယ္မွာ
အညာသူ ျမရြက္ဝါေရ
ရဲရင့္တဲ့ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကေလးေတြကို မေမ့ပါနဲ႔။
အလွတရားဆိုတာ
ေနရာေဒသ ကာလ ပေရာဂ မွာတည္မီွသူမို႔
ေရာင္စံု သစ္ခြပန္းကေလးေတြကို လက္ေဆာင္မေပးေတာ့ပါဘူး
ျမရြက္ဝါေရ
ျမရြက္ဝါေရ
ျမရြက္ဝါေရ
ေဟာဒီက ေတာင္ေပၚသားရဲ႕ သစၥာ
ကမာၻ တည္သေရြ႕
ခ်စ္ၾကည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္မို႔
ႏွလံုးသားကိုသာ ၾကည္ျဖဴစြာ ေဆာင္ယူသြားလွည့္ပါ ျမရြက္ဝါေရ။
လူခ်င္းအတူတူ
လမ္းခ်င္းအတူတူ
အတူတဲြေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ ခဏတာမ်ား
အခုေတာ့ အလြမ္းေတြက ထာဝရ ရထား
ခ်င္းေတာင္ေပၚကေန ေအာ္ ေအာ္ေခၚေနမိတဲ့ ငါ့အသံကို
ေျမျပန္႔သူေလး ၾကားပါေစသား ေလ။
ရင္ထဲမွာ ရြာတဲ့မိုး
ဘယ္ေတာ့မွ မစဲေတာ့ဘူး ျမရြက္ဝါ။
အခ်ိန္ေတြ ရာသီေတြ
အစိုးရမင္း ေတြသာ အခါခါ ေျပာင္းလဲခဲ့
ျပန္ဆံုဖို႔ ရက္ေတြဟာ မိုးေလဝသခန္႔မွန္းခ်က္လိုပဲ အစိုးမရေတာ့ဘူး။
ေဝးလံ ခက္ခဲတဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ
ေစတနာ႐ွင္ ဆရာမေလးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ျမရြက္ဝါ။
မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္ အဆင္ေျပရဲ႕လား
ေနာက္ထပ္ ျပန္မဆံုျဖစ္ၾကေသးတာကလြဲြရင္
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ကေလးေတြၾကားမွာ
အနီးဆံုးအရပ္က ေစာင့္ရင္း
အနီးဆံုးရင္ဘတ္နဲ႔ ေမွ်ာ္ရင္း
ငါတို႔ရဲ႕ ခ်ယ္ရီၿမိဳ႕ကေလးမွာ
ဆရာမအသစ္ေရာက္တိုင္း
ျမရြက္ဝါေလလားလို႔ နားစြင့္ထားခဲ့မိသူပါ ျမရြက္ဝါ။
မိုးေသာက္ယံမွာ
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္အလင္းနဲ႔ အေတာက္ပဆံုး လစႏၵာလိုမ်ိဳး
ဘဝကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ရြက္လႊင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္
ျမ
ရြက္
ဝါ။
ဟာ႐ွိန္း(မင္းတပ္)
ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြဟာ နာက်င္႐ွက္ရြံ႕လို႔
ဘယ္သူမွမသိေအာင္ အိမ္ျပန္ခဲ့ရတာေတြဟာ
ငါ့ခ်စ္ျခင္းပါ ျမရြက္ဝါ
ၾကည္ျပာေရာင္ ေခါက္ထီးကေလး
ျမင္ကြင္းေ႐ွ႕က ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိ
မိုးစက္ေတြဟာ ငါ့အလိုဆႏၵကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့
အေမ့ ကရုဏာ ေဒါသ စကားသံဟာ ငါ့နားထဲမဝင္တစ္ခ်က္ ဝင္တစ္ခ်က္
ငါစိုးရိမ္ေနတာ နင့္လြယ္အိတ္ထဲက
ငါ့ကဗ်ာ နင့္အစ္မေတြ နဲ႔ နင့္အေမ အရင္ေတြ႔သြားမွာကိုပဲ ျမရြက္ဝါ
ျဖဴစင္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြဟာ ျဖဴစင္စြာအေရာင္ေျပာင္းခဲ့တာပါ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲမွာ အာရံုစူးစိုက္မႈအ႐ွိဆံုးေက်ာင္းသားဟာ ငါပါ
ခိုး ခိုးၾကည့္ရတာ အားမရလို႔ ေျပာင္တင္းတင္းၾကည့္မိတဲ့အခါ
စတိတ္ခံုဆိုတာလည္း ငါနဲ႔ ရင္းႏွီးေနပါၿပီျမရြက္ဝါ။
အေပါင္းအသင္းေတြၾကား
စေန တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ
လူထူးလူဆန္း တစ္ေယာက္ေပါ့
ေလွာင္ေျပာင္ ေနတဲ့ မ်က္ႏွာရင္းေတြၾကား
အ႐ွက္တရားဆိုတာ နင္နဲ႔ေတြ႔တဲ့ေနာက္ ျဖတ္ခ်စရာမလိုဘဲ ျပတ္ခ်ခဲ့သူပါ
မုန္းစကို တိုေစ
ခ်စ္စကို႐ွည္ေစတဲ့
ငါ........
လိမၼာတဲ့ ေက်ာင္းသားပါ
နင္လည္း လိမၼာတဲ့ ေက်ာင္းသူ ျဖစ္ပါေတာ့ ျမရြက္ဝါ။
အေမဆူေငါက္ေနတဲ့ ၾကားက
မိုးေရစက္လက္ထဲ ထီးမပါတဲ့အေကာင္ပါ။
ဘယ္ေတာ့မ်ား ၾကည္ျပာေရာင္ ထီးအရိပ္ေလးေအာက္ခိုဝင္ခြင့္ရပါ့မလဲ
အေတြးေတြနဲ႔ နာဖ်ားေနခဲ့ရသူပါ
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ နင္မသိတဲ့ နင့္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ဘဝ
ဇြန္ပန္းပြင့္ကေလးေတြ ခံုေစာင္းထဲေမႊးေနရတဲ့ ခဏ
အျမတ္တႏိုး တိတ္တခိုးအခ်စ္ပါ ျမရြက္ဝါ။
တုန္ရီ ျပာႏွမ္းေနတဲ့ နႈတ္ခမ္းသားေတြက
ေတာင္ေပၚေဒသ မိုးရာသီရဲ႕ အမွတ္အသားဆိုရင္
တည္ၾကည္စြာ ႐ိုး႐ွင္းစြာ ထက္ျမက္လွပသူရဲ႕ လက္နက္ဟာ
မာနတံတိုင္းႀကီးဆိုရင္
အငမ္းမရ ျဖစ္လြန္းတဲ့ငါက
အျမင္ကပ္မုန္းတီစရာလို႔ ျမင္ခဲ့ရင္
ငါဝန္ခံပါတယ္
ငါက ႀကိဳက္မ႐ွက္ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးပါ
သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားေလးကို မိုးစိုသြားမွာ
ေသမတတ္ေၾကာက္ခဲ့သူပါ ျမရြက္ဝါ
နင့္စာအုပ္ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာကို မဆုတ္ျဖဲပစ္လိုက္ပါနဲ႔ ျမရြက္ဝါ
နင္ေက်ာင္းမလာတဲ့ေန႔ကေပါ့ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲမွာ ႐ွင္လ်က္ေသေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
မစဲေတာ့မယ့္ မိုးစက္ေတြက ေျပာတယ္
ကြက္လပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုေလးအေပၚ
လူလစ္လစ္ မလစ္လစ္ စလစ္ဘတ္မေခၚစတမ္း ဝင္ထိုင္ျဖစ္တဲ့အေကာင္ပါ
ေနာက္ေန႔ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ေျပာျပတယ္မဟုတ္လား
မသိသလို သိသလို ဝင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အၾကည့္မွာ
ဘုရားစူးရေစရဲ႕
ငါဆိုတာ ေနစရာမ႐ွိေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူး႐ဲ႕
နင္ေက်ာင္း မလာတဲ့ေန႔ကေပါ့ ျမရြက္ဝါ
တစ္ေယာက္တည္း ေယာက္ယက္ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ငါ
တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္
ေနာက္က်သြားတဲ့ တစ္ေန႔စာ သင္ခန္းစာေတြ
နင့္စာအုပ္ထဲ ငါ့လက္ေရးေလးေတြ
ေက်းဇူးစကားထက္ အသ္ိအမွတ္ျပဳတဲ့မ်က္ဝန္းအစံုကိုပို တပ္မက္ မက္ေမာသူပါ။
မေျပလည္တဲ့ မိသားစုထဲက အႀကီးဆံုးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေက်ာင္းစာစီစာကံုးထဲ က ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုးေန႔ဟာ
နင့္အေဖ အရက္ဆိုင္ မီးေလာင္တဲ့အေၾကာင္း
စာနာ နားလည္တဲ့မ်က္ဝန္းထက္
ငါ့အေဖ အရက္စျဖတ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ငါ့စိတ္ကို နင္စၿပီး သိနားလည္တဲ့ အတြက္
ေက်းဇူးမက ေက်းဇူးပါ ရြက္ဝါ။
ဒီလ ေက်ာင္းနံရံကပ္စာေစာင္မွာ
တရားဝင္ ရည္းစားစကားေျပာျဖစ္မယ့္အေၾကာင္း
မ်က္ခံုးေလးပင့္ လက္နဲ႔ကာထားတဲ့အျပံဳးေနာက္မွာ
နင့္ရင္ခုန္သံကို နားစြင့္ခြင့္ေပးပါ ျမရြက္ဝါ
အမွတ္စဥ္ ၇
ေခါင္ခီြးပန္းအထက္တန္းေက်ာင္း
ေက်ာင္းနံရံကပ္စာေစာင္တဲ့ ရြက္ဝါ။
ငါေျပာခ်င္တဲ့ ႏွလံုးသား
ငါ့စာမ်က္ႏွာကို ဖတ္တတ္ပါေစ ျမရြက္ဝါ။
အံု႔ပုန္း
_______
ရင္မွေပါက္ဖြား
ေမတၱာမ်ားကို
သနားညႇာတာလွည့္ၾကည့္ပါဟု
ကိုယ့္မွာ ဆိုခြင့္မ႐ွိေပ။
သစ္လြင္ဦး
မလြမ္းခ်င္ မေဆြးခ်င္ဘူး ျမရြက္ဝါ
အဆင့္အတန္းဆိုတာ ေငြေၾကးနဲ႔တိုင္းတာေနၾကတဲ့ေခတ္ကိုပဲ
နာစရာမ႐ွိ နာလိုက္ရတယ္
ဘာသာျပန္ဆိုထားတဲ့ ခ်စ္ေမတၱာဟာ
နားလည္မႈ အကၡရာ။
မေျပာလည္းသိေနတဲ့ ပံုျပင္မွာ
ဘာကိုထပ္ေတာင္းဆိုရမလဲ ရြက္ဝါ။
အတူတူသြားတဲ့ ေက်ာင္းလမ္းမွာ
စိန္ပန္းျပာေတြ ခင္းက်င္းထား
ျဖတ္သြားတဲ့ တိမ္တစ္အုပ္အၿပီးမွာ
ေကာင္းကင္ဟာ အျပံဳးေရာင္သန္းလို႔
စာၾကည့္စားပဲြေ႐ွ႕ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
စာမ်က္ႏွာေတြမွာ နင့္ကိုငါ ပံုတူဆဲြထားတယ္။
႐ွက္ျပံဳးေရာင္သန္းေနတဲ့
ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ပါးျပင္ဆီက အျပံဳးမွာ
လ်ွပ္ေရာင္ဝင္းေနတဲ့ မိုးထဲေလထဲ
ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္ လြတ္လပ္စြာ ေျပးထြက္သြားသူ
မနက္ျဖန္ကစ ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ ဖ်ားေတာ့မယ္ ျမရြက္ဝါ
ရြက္ဝါ ရြက္ဝါ ျမရြက္ဝါေရ
အေဝးဆံုးအရပ္ကေန အရင္းႏွီးဆံုးေခၚလိုက္တဲ့ အသံပါ
ၾကယ္တစ္စင္းေႂကြသြားတယ္။
ငါေက်ာင္းမလာတဲ့ေန႔က
နင္ငါ့ထိုင္ခံုဆီ ခိုး ခိုးၾကည့္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းလမ္းထိပ္က ထင္းရွဴးေတာထဲမွာငါ႐ွိပါတယ္
႐ူးမိုက္တဲ့ အသက္အရြယ္မွာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုအေၾကာင္းျပတဲ့ ရန္ပဲြေတြ နည္းမွမနည္းခဲ့ဘဲ
အဲဒီေကာင္ ငါအရမ္းမုန္းတာပဲ
ငါနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုးမွတ္ခ်က္မွာ
ငါဘာလို႔ ၾကည္ႏူးမိသြားတာပါလိမ့္။
စိတ္ခ်ပါ ျမရြက္ဝါ
နင့္ကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ငါ့ကိုငါ အေကာင္းဆံုး ေနထိုင္သြားပါမယ့္အေၾကာင္း
ျခံထဲကစံပါယ္ပင္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔။
ဒီလ လပါတ္စာေမးပဲြမွာ အဆင့္ေတြအမ်ားႀကီးတက္လာတာ
စာေမးပဲြတုန္းက ႏွစ္ေယာက္တဲြထိုင္ရတာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး
အရမ္းအံ့ၾသသြားလား
မာနဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ တည့္ပါတယ္ ျမရြက္ဝါ
ငါ့စာအုပ္ၾကားထဲမွာ
ကမၻာေျမရဲ႕ အခမ္းနားဆံုး
ကမၻာဦးဆီကေန ေကာင္းခ်ီးေပးထားတဲ့စာလႊာ
အျပင္စာေတြ ကဗ်ာေတြခ်ည္း လုပ္မေနနဲ႔
ေက်ာင္းစာလည္း ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ဦး
ရြက္ဝါ
ဘယ္လို ေတာက္ပေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးပါလိမ့္
စိတ္ဟာ အေတာင္ပံေတြမေပါက္ရပါပဲ
တိမ္ေတြဆီလြင့္ေန။
မရြယ္စူးခဲ့ရတဲ့ေန႔
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးထဲ အခ်စ္ကို ဖယ္ထားလိုက္မိတဲ့အမွားပါ။
ဟုတ္မွာပါေလ
အခ်စ္ဆိုတာ ခ်စ္ေနျခင္းပဲလို႔ ယံုၾကည္ထားသူအတြက္။
ဒါေပမယ့္
အခ်စ္ဆိုတာ
ကစားပဲြမွမဟုတ္ဘဲ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲက အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားဆိုတဲ့အေကာင္ဟာ
ငါ့ေလာက္ ေလာကအေၾကာင္းသိလို႔လား
ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာကိုသတိရတယ္
နင့္ေကာင္ ငါ့လိုကဗ်ာေရးတတ္ရင္ခက္မယ္
ေအးခက္မယ္...တဲ့။
မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေန႔ဟာ
ကမၻာကို ႐ုတ္ခ်ည္းအက်ည္းတန္ေစခဲ့ပါၿပီ။
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ
ေသာက မိုးေတြ ကြက္ၾကားရြာသြန္းလို႔။
အေဝးကၾကည္ျပာေရာင္ေခါက္ထီးကေလးေအာက္မွာ
ငါ့ေန႔ေတြ ငါ့ညေတြ စိုရဲႊေနတာ
ေက်ာင္းထိပ္က စံကားပင္ဟာ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ပြင့္ ေႂကြ
ေရႊခ်ထားတဲ့အိပ္မက္ကို မေႁခြရက္ဘဲ ေႁခြလိုက္ခဲ့ရပါၿပီ ျမရြက္ဝါ။
နာက်င္အဆိပ္တက္ေနတဲ့ အခ်စ္ေရာဂါဟာ
ဘဝနဲ႔ယွဥ္ရင္ အမႈန္အမႊား ေလထဲက စိတ္ကူးေတြ။
တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္မႈမွာ
မခံခ်င္စိတ္ေတြဟာ
ငါ့ကိုေ႐ွ႕ဆံုးခံုနံပါတ္ ေရာက္ေစခဲ့တဲ့တြန္းအားေပါ့
ေက်းဇူးအထူးပါ ျမရြက္ဝါ။
အတန္းထဲမွာ
ဘယ္ဘက္မ်က္ေစာင္းထိုးရာအရပ္ကို မၾကည့္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ပါေပါ့
ၾကည္ျပာေရာင္ေခါက္ထီးတစ္လက္ကို
ငါကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ထားတတ္ခဲ့ပါၿပီ ျမရြက္ဝါ။
အဆင္မေျပတဲ့ နင္တို႔ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သတင္းဆိုးေတြမွာ
ငါဝမ္းနည္းေနေၾကာင္း ငါဟန္ေဆာင္တတ္ခဲ့ပါၿပီ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕
မိုးရာသီေက်ာင္းတက္ရက္ေတြမွာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို ဂ႐ုတစိုက္လိုက္နာခဲ့တာမသိခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ ရြက္ဝါေရ။
မိုး ေလ ကင္းလြတ္
သီတင္းကြၽတ္ေတာ့မယ္ ျမရြက္ဝါေရ။
ဟန္ေဆာင္ သိုဝွက္ထားတဲ့ ငါ့စိတ္ေတြ
ရြက္လႊင့္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္။
ၾကည္ျပာေရာင္ အလြမ္းေတြ
ပန္းႏုေရာင္အခန္းဆက္ အိပ္မက္႐ွည္ေတြ
ျမင္ေနရံုေလး ခိုးေငးေနရရံုေလးနဲ႔ပဲ
ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြကို လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရ။
ျပတ္ေအာင္ျဖတ္ၾကည့္တယ္
ဘယ္လိုခိုင္ခံ့မႈမ်ိဳးနဲ႔သံေယာဇဥ္ႀကိဳးပါလဲ ျမရြက္ဝါ။
တည္ၾကည္ေနတတ္တဲ့မ်က္ႏွာ
အခုမိႈင္းရီေဝ ညိဳ႕တဲ့ မိုးတိမ္လို
ခ်စ္တတ္သူခ်င္းပဲ
စာနာ သနားမိပါေပါ့
အေႂကြပန္းလည္းေမႊးပါတယ္ ျမရြက္ဝါ
မဝံ့ရဲရဲ ႏွလံုးသားတံခါး ေစ့ထားရံုပဲေလ။
လူ႔စိတ္ဟာ ေခတ္အတိုင္းပဲ
အစိုးမရ။
အနာေဟာင္းဟာ တိတ္တဆိတ္ ထိလြယ္႐ွလြယ္
ေရနစ္သူ ဝါးကူထိုးမိတာ မဟုတ္ရပါ ျမရြက္ဝါ
အတန္းထဲ လူလစ္တုန္း ခိုးနမ္းမိတဲ့အျဖစ္
ငါတို႔ကမၻာပ်က္သြားၿပီလား။
နင့္စာအုပ္ထဲ နင့္နာမည္နဲ႔ ကဗ်ာအေရးခိုင္းေတာ့မွ
ငါ့လိပ္ျပာဟာ နင့္အိပ္မက္အထိ ငါ့အိပ္မက္အထိ ရင္ခုန္ရင္း ဝဲ
အခ်စ္ဟာ ဝဲ နာ က်သလိုမ်ိဳး ကုတ္ေလယားေလ ယားေလကုတ္ေလ။
အခု
မိုးလရာသီ အသင္းေပါင္းစံု အားကစားၿပိဳင္ပဲြ
အနီအသင္းဆိုတဲ့ ေအာင္ေဇယ်အလံမွာ
စာေပ ၿပိဳင္ပဲြမပါတာ ငါ့အတြက္ပဲြမဝင္ခင္ အျပင္ကရံႈးႏွင့္ၿပီလား။
နင့္အဆက္ေဟာင္းက
ၿမိဳ႕နယ္လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမား။
အဲဒီေန႔က ငါသူရဲေကာင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ထက္မွာ
ေအာင္ေဇယ်ေသြးစီးခဲ့ေလသလား
ကိုယ့္ဂိုးကို သြင္းမိတဲ့ငါ
ပထမပိုင္း ႏွစ္ဂိုးျပတ္ရံႈးေနတဲ့အသင္း
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပဲ ေအာင္ပဲြကိုယူခဲ့ၾကရတာပါ
ကစားေဖာ္ေတြနဲ႔ ေအာင္ေဇယ်ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္
ၿပီးေတာ့....
ခုန္ေပါက္ေန တဲ့
ကေလးတစ္ေယာက္အမူအရာနဲ႔ ျမရြက္ဝါ ပံုရိပ္မွာ
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဒူးေထာက္မိျပန္ေတာ့
မနက္ျဖန္မွာ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြ အိမ္အထိ
အဲဒီညက အေမဂုဏ္ျပဳတဲ့ ႐ိုးရာေခါင္ရည္မွာ ငါမယစ္မူးခဲ့
မိုးေသာက္ယံအထိ ငါမူးေနခဲ့တာ မင္းပံုရိပ္ပါ ျမရြက္ဝါ
မိုးတိတ္သြားၿပီး အေရာင္စံုတဲ့ညေနဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။
အိမ္ေ႐ွ႕လမ္းမထက္မွာ
ေလွ်ာက္ျပန္သံေပးေနတဲ့ ငါ့ကိုျမင္လား
မင္းျပဴတင္းတံခါးေတြဖြင့္ထားပါ
ခ်စ္သူ႔ဆီ ရည္စူးတဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းေတြဟာ
ရပ္တန္႔မရႏိုင္ ကုန္ခန္းမသြားႏိုင္။
ေသခ်ာရဲ႕မဟုတ္လား
မိုးလင္းစအခ်ိန္ အေမနဲ႔ စံပါယ္ပန္းလုေကာက္ေတာ့
အေမက ဘုရားပန္းကပ္ဖို႔
က်ေနာ္က ခ်စ္သူ႔ ဆံဝယ္ထက္ ကပ္ဖို႔
ကုသိုလ္ရတာခ်င္းမတူရင္ေတာင္
ၾကည္ႏူးတာျခင္း တူပါလိမ့္မယ္ ျမရြက္ဝါ။
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထ ပ်င္းခဲ့သူဟာ
အခုေတာ့ ဝီရိယေတြေကာင္းလို႔
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ ခ်စ္သူေရ
တစ္ေယာက္ရင္ထဲက အေၾကာင္းအရာကို တစ္ေယာက္က သိနားလည္ေနတာမ်ိဳး။
၈-တန္းေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအရြယ္ဟာ
သစ္ရြက္လႈပ္တာျမင္ရင္ ရယ္ခ်င္သတဲ့လား
စာဖတ္နာတဲ့သူအတြက္ေတာ့လို႔ ျမရြက္ဝါ စကားကို
သိပ္ေလးစားခဲ့ရပါေပါ့။
ရြက္ဝါတို႔အိမ္ ေရာက္ဖူးမွ
အား....ပါးပါး........
ႀကီးလိုက္တဲ့ စာအုပ္စင္
ငါမဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေတြ။
ရြက္ဝါအေဖရဲ႕ ေမးခြန္းေတြေအာက္မွာ
ကိုယ္ဟာ ဖ႐ိုဖလဲ မရႈမလွ။
အမ်ိဳးဘာသာကို မသိတဲ့သူဟာ
အစြန္းေရာက္တတ္သတဲ့
ခ်င္းေတာင္ခ်င္းေမာင္စာအုပ္ ထုတ္ျပ
ဆရာ ျမ၊ ဆရာေအာင္သင္း ၊ ဆရာ တက္တိုး
ဆရာနတ္ႏြယ္ အစ႐ွိသျဖင့္
ရြက္ဝါအေဖေပးလိုက္တဲ့ စာအုပ္ဘုတ္ထူႀကီးေတြေနာက္မွာ
ေခတ္ကို ျမင္ရ သိခဲ့ရပါေပါ့လား။
ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မယ္
အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
တည္ၿငိမ္မႈမ်ိဳးမွာ
စာ႐ူးေပ႐ူး တစ္ေယာက္ ႐ူးသြပ္ခဲ့ရ။
ေနာက္ေန႔
ျမရြက္ဝါ အျပံဳးေတြဟာ
ကိုယ္ဖတ္ေနက် သိုင္းဝတၳဳထဲကလို
လ်ိွဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြအျပည့္။
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေရ
အျဖဴေရာင္ ႀကိဳးမွ်င္ကေလးေတြ သြယ္တန္း
အဝါေရာင္ ပူ စူးေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပိုးကေလးေတြ
နင့္ အေၾကာက္ဆံုး ပိုးေကာင္ကေလးေတြ ၿပီးရင္
မင္းအႀကိဳက္ဆံုး ခ်ယ္ရီေတြ ေဝေတာ့မယ္။
ျဖဴစြတ္ေနတဲ့ အပြင့္လား
နီညိဳေရာင္ စေတာ္ဘယ္ရီအေရာင္လား
ခ်ယ္ရီဆိုတာ ခ်ယ္ရီပဲလို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္
မိုးရာသီကို နင္ ေမ့သြားမွာပဲ စိုးရြံ႕မိသူပါ ျမရြက္ဝါ။
မိုးရာသီၿပီးေတာ့ ေဆာင္းရာသီ
အလြမ္းနဲ႔မဆံုးပါရေစနဲ႔လား။
ေတာင္ေပၚေဒသဆိုတာ
မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုး ရာသီမဟုတ္လား။
ခ်ယ္ရီေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႀကိဳဆိုလိုက္ၾက
ေအးခဲတဲ့ ႏွင္း ေဆာင္းေဟမာန္မွာ
အေႏြးေထြးဆံုး ရင္ေငြ႔။
ရဲရင့္တဲ့ေတာင္ဇလပ္ေတြ
ျမရြက္ဝါ ရင္ထဲအထိ ပြင့္ပါေစ။
ျပကၡဒိန္� ရက္စဲြေတြအရေတာ့
ေႏြ။
ေတာင္ေပၚ ေဒသမွာ
ႏွင္းမကဲြေသး မိုးမစဲေသး။
ခ်ယ္ရီေတြ လွေနဆဲ
ေတာင္ဇလပ္ေတြေဝေနဆဲ။
ငါ
ေတြေဝ ေနတုန္းပါပဲ
ေတာင္ေပၚသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာ
အညာျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာလား ျမရြက္ဝါ။
ျမရြက္ဝါေရ
အညာက ပိေတာက္ဝါဝါအေၾကာင္း
ေႂကြလည္းေမႊး ေဝလည္းေမႊးတဲ့ ပန္းခေရအေၾကာင္း
စိန္ပန္းနီနီေတြအေၾကာင္း
ခ်မ္းေအးတဲ့ ေတာင္ေပၚေႏြရာသီ
ေက်ာင္းလမ္းထိပ္က ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္
ထင္�းရွဴးနံ႔သင္းေနတဲ့ ခံုတန္း႐ွည္ေလးထက္မွာ
အ႐ိုးသားဆံုးခ်စ္ စကားေတြ
အေႏြးေထြးဆံုး အျပံဳးေတြေအာက္မွာ
မခဲြမီက လြမ္းႏွင့္ရသူပါ ျမရြက္ဝါ။
စကားေတြ ဆြံ႔အ
စကားလံုးေတြ ေသဆံုးလို႔
မမွာမျဖစ္ စကားလံုးေတြေနာက္မွာ
ခ်ယ္ရီပန္းကေလးေတြကို မေမ့ပါနဲ႔ ျမရြက္ဝါ။
႐ိုးသားတဲ့ ေတာင္ေပၚသား သစၥာ
ဗမာလို ေရေရလည္လည္မသိတတ္ေသးတဲ့ အသက္အရြယ္မွာ
အညာသူ ျမရြက္ဝါေရ
ရဲရင့္တဲ့ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကေလးေတြကို မေမ့ပါနဲ႔။
အလွတရားဆိုတာ
ေနရာေဒသ ကာလ ပေရာဂ မွာတည္မီွသူမို႔
ေရာင္စံု သစ္ခြပန္းကေလးေတြကို လက္ေဆာင္မေပးေတာ့ပါဘူး
ျမရြက္ဝါေရ
ျမရြက္ဝါေရ
ျမရြက္ဝါေရ
ေဟာဒီက ေတာင္ေပၚသားရဲ႕ သစၥာ
ကမာၻ တည္သေရြ႕
ခ်စ္ၾကည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္မို႔
ႏွလံုးသားကိုသာ ၾကည္ျဖဴစြာ ေဆာင္ယူသြားလွည့္ပါ ျမရြက္ဝါေရ။
လူခ်င္းအတူတူ
လမ္းခ်င္းအတူတူ
အတူတဲြေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ ခဏတာမ်ား
အခုေတာ့ အလြမ္းေတြက ထာဝရ ရထား
ခ်င္းေတာင္ေပၚကေန ေအာ္ ေအာ္ေခၚေနမိတဲ့ ငါ့အသံကို
ေျမျပန္႔သူေလး ၾကားပါေစသား ေလ။
ရင္ထဲမွာ ရြာတဲ့မိုး
ဘယ္ေတာ့မွ မစဲေတာ့ဘူး ျမရြက္ဝါ။
အခ်ိန္ေတြ ရာသီေတြ
အစိုးရမင္း ေတြသာ အခါခါ ေျပာင္းလဲခဲ့
ျပန္ဆံုဖို႔ ရက္ေတြဟာ မိုးေလဝသခန္႔မွန္းခ်က္လိုပဲ အစိုးမရေတာ့ဘူး။
ေဝးလံ ခက္ခဲတဲ့ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ
ေစတနာ႐ွင္ ဆရာမေလးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ျမရြက္ဝါ။
မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္ အဆင္ေျပရဲ႕လား
ေနာက္ထပ္ ျပန္မဆံုျဖစ္ၾကေသးတာကလြဲြရင္
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ကေလးေတြၾကားမွာ
အနီးဆံုးအရပ္က ေစာင့္ရင္း
အနီးဆံုးရင္ဘတ္နဲ႔ ေမွ်ာ္ရင္း
ငါတို႔ရဲ႕ ခ်ယ္ရီၿမိဳ႕ကေလးမွာ
ဆရာမအသစ္ေရာက္တိုင္း
ျမရြက္ဝါေလလားလို႔ နားစြင့္ထားခဲ့မိသူပါ ျမရြက္ဝါ။
မိုးေသာက္ယံမွာ
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္အလင္းနဲ႔ အေတာက္ပဆံုး လစႏၵာလိုမ်ိဳး
ဘဝကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ရြက္လႊင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္
ျမ
ရြက္
ဝါ။
ဟာ႐ွိန္း(မင္းတပ္)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။