သၾကား ထက္ ခ်ဳိေသာ အရာ

 သုတဇုန္

 

သၾကား ထက္ ခ်ဳိေသာ အရာ

=====================

အသက္ အေတာ္ၾကီး ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ လူၾကီး တစ္ေယာက္ ဟာ ေအးစက္ မႈန္မိႈင္း ေနတဲ႔ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း ေလး တစ္ခု ေပၚမွာ ထိုင္ေန ခဲ႔ပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြး ပရဗ်စ္၊ စုတ္ျပဲ ညစ္ႏြမ္း ေနတဲ႕ အ၀တ္ အစား ေတြနဲ႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ သူ႕ကို လမ္းသြား လမ္းလာ လူေတြက သာမန္ ကာ လွ်ံကာ ၾကည္႕သြား ၾကရံုက လြဲလို႕ ဘယ္သူ ကမွ အေရး တယူ မရွိ ၾကပါ။ ဟုတ္ပါ တယ္ေလ အိမ္မရွိ ယာမရွိ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ ေနတဲ႕ သူ႕လိုလူ တစ္ေယာက္ ကို ဘယ္သူ ကမ်ား ေဆးေဖာ္ ေၾကာဖက္ လုပ္ခ်င္ ပါ႕မလဲ။ ေရခဲလု မတတ္ ေအးခ်မ္း လြန္းတဲ႕ ခုလို ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စုတ္ျပဲ ေနတဲ့ သူ႕ကုတ္ အက်ႌ အေဟာင္း ေလး ထက္ စာရင္ ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ထူထူ ထဲထဲ ရွိမဲ့ အက်ႌ မ်ိဳးက သူ႕ အတြက္ သိပ္ကို လိုအပ္ ေနမွာ ေတာ႕ အမွန္ပါ။

ဒီအခ်ိန္ေလး မွာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ အရြယ္ခန္႔ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ဟာ ပလက္ေဖာင္း ေလး အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ လာေနပါတယ္။ ပလက္ေဖာင္း ေပၚ ေလွ်ာက္ လာရင္းနဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ဟာ ထို အဖိုးအို အနား ကို အေရာက္မွာ ေျခစံု ရပ္တန္႔ လိုက္ပါ ေတာ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ကို ငံု႕ၾကည္႕ လိုက္ကာ “ ဦးေလး .. ရွင္ ေနေကာင္း ရဲ႕လား” လို႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား ဆို လိုက္ပါတယ္။ ၾကည္႕ လိုက္ တာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ဟာ ခ်မ္းခ်မ္း သာသာ အထက္တန္း လႊာ ထဲက ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ အဖိုးအိုက သိလိုက္ ပါတယ္။ သူမ ဟာ လွပ သစ္လြင္တဲ႕ ထူထူ ထဲထဲ ကုတ္ အကၤ်ီကို ၀တ္ဆင္ ထားျပီး သန္႔ရွင္း သပ္ရပ္ လို႔ ေနပါတယ္။ ျပီးေတာ႕လဲ သူမ ကို ၾကည္႕ရတာ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း ဆိုတာ ကို ဘယ္ေသာ အခါမွ ခံစားခဲ႕ရဖူးပံု မေပၚပါ။ ဒီလို အမ်ိးသမီး တစ္ေယာက္ က သူနဲ႕ လာျပီး စကားေျပာဆို ပတ္သက္ ဖို႕ဆိုတာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူးလို႔ သူက ထင္လုိက္ ပါတယ္။ ဒီ အ မ်ိဳးသမီး ဟာ လည္း တစ္ျခား လမ္းသြား လမ္းလာ ေတြလိုဘဲ သူ႕ကို ရယ္စရာ လုပ္ဖို႕ စေနာက္ဖို႕ သက္သက္နဲ႕ စကား လာေျပာ ေနတာ သာ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင္႕ လဲ အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား ကိုယ္႕လမ္းကို သြားပါ။ က်ဳပ္ တစ္ေယာက္ တည္း ေအးေအး ေနေန တာကို မေႏွာက္ယွက္ စမ္းပါနဲ႔ ” လို႔ ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပာ လိုက္ပါတယ္။

အံ႕ၾသ စရာက ထုိ အမ်ိဳးသမီး ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံ ကို ေၾကာက္လန္႕ ျပီး ထြက္သြား တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေနရာမွာ ဆက္ျပီး ရပ္ေန တုန္းပါ။ ညီညာျပီး ျဖဴေဖြး လွပေနတဲ႕ သြားေတြကို ေပၚေအာင္ ျပံဳး လိုက္ရင္းက “ ရွင္ ဗိုက္ဆာ ေနသလား ” လို႕ သူ႕ကို ေမးျပန္ ပါတယ္။ “ မဆာပါဘူး က်ဳပ္က သမၼတၾကီး နဲ႕ အတူတူ ညစာ စားျပီးျပီ ခင္ဗ်ား သာ ခု ခ်က္ျခင္း ဒီက ထြက္သြား စမ္းပါဗ်ာ ” လို႕ သူက စိတ္ေပါက္ေပါက္ နဲ႕ ရြဲ႕ျပီး ျပန္ေျဖ လိုက္ ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕အနားက ထြက္ျပီး မသြား သလို အျပံဳးလဲ မပ်က္ ပါဘူး။ ျပီးေတာ႕ သူ႕ေဘးနား ထိုင္ခ် လိုက္ျပီး အဖိုးအို ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြ ကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္ လိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ႔ “ ဟာ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ တာလဲ က်ဳပ္ ေျပာျပီး ျပီေလ။ က်ဳပ္ကို မေႏွာက္ ယွက္ ပါနဲ႕။ ခင္ဗ်ား ဒီေနရာ က ထြက္သြားပါ” လို႕ အဖိုးအို ဆီက ေဒါသ တၾကီး ေအာ္ဟစ္သံ က ဟိန္းထြက္ လာ ပါေတာ႔တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲအရာရွိ တစ္ေယာက္ ေရာက္ လာျပီး “ အစ္မၾကီး ျပႆနာ တစ္ခုခု ျဖစ္ေန သလား.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီ ေပးရ ပါမလဲ ” လို႕ ေမးလာ ေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးက “ ဘာ ျပႆနာ မွ မရွိပါဘူး ရဲအရာရွိ ၾကီးရယ္။ ဒီလူကို မတ္တပ္ရပ္ ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မ ၾကိဳးစား ေနတာပါ။ ကၽြန္မ ကို တစ္ဆိတ္ ေလာက္ ကူညီ ေပးပါလား ရွင္.. ” ရဲ အရာရွိ ဟာ သူ႕ေခါင္း ကို ကုတ္ လိုက္ရင္း “ ဒီအဖိုးၾကီး ဂ်က္ ဟာ ဒီေနရာမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါျပီ၊ သူဟာ ဘယ္သူ႕ကုိ မွ ေတာ့ ဒုကၡ မေပးခဲ႕ပါဘူး၊ သူ႕ကို ဘာမ်ား လုပ္မလို႕ ပါလဲ ” လို႔ ေမးလိုက္ ပါတယ္..

“ရွင္ ဟိုနား က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလး ကို ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ သူ႕ကို အဲဒီဆိုင္ေလး ထဲကို ေခၚသြားျပီး တစ္ခုခု ေကၽြးခ်င္ တယ္။ ျပီးေတာ႕လဲ ဒီေလာက္ ခ်မ္းေအး လြန္း တဲ႕ ရာသီဥတု ဒဏ္ကေန ခနေလး ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ကို လြတ္ေျမာက္ ေစခ်င္ျပီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ေနေစ ခ်င္ ပါတယ္ ”

“ ခင္ဗ်ား ရူး ေနသလား က်ဳပ္ အဲဒီ အထဲကို မသြားခ်င္ဘူး ” အေၾကာက္ အကန္ ျငင္းဆန္ ေနရင္း မွာဘဲ သန္မာတဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ ေတြနဲ႕ သူ႕ကို ဆြဲထူ မျခင္း ကို ခံလိုက္ ရပါတယ္။ “ ရဲ အရာရွိၾကီး က်ုဳပ္ကို လႊတ္ပါဗ်.. က်ဳပ္ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနပါ ရေစ၊ က်ဳပ္ ဘာအမွား မွလဲ လုပ္ထား တာ မဟုတ္ဘူး ” လို႕ ဆိုင္ ကို ဆြဲေခၚ လာတဲ႔ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္ မွာ လည္း အဖိုးအို ဂ်က္ ဟာ ေအာ္ဟစ္ ရုန္းကန္ ေနတုန္း ပါဘဲ။

“ ခင္ဗ်ား အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေန ကို ဖန္တီး ေပး ေနတာ ကို မမိုက္မဲ ခ်င္ စမ္းပါနဲ႕” ရဲ အရာရွိ က ေလသံ ခပ္မာမာနဲ႕ သူ႕ကို ျပန္ေျပာ ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အမ်ိဳးသမီး ၾကီးနဲ႕ ရဲအရာရွိ ဟာ ခက္ခက္ ခဲခဲနဲ႕ သူ႕ကို ေကာ္ဖီ ဆိုင္ေလး ထဲကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚ လာ ႏိုင္ခဲ႕ျပီး ဆိုင္ရဲ႕ အတြင္း ဘက္ ခပ္က်က် ေကာင္တာ အနီး မွာ ထိုင္ေစ လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္ က မနက္စာ စားခ်ိန္ ေက်ာ္သြားျပီး ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္လဲ မေရာက္ေသး တဲ့ အတြက္ ဆိုင္ အတြင္း ထဲမွာေတာ႔ လူသူ ရွင္းလင္း ေနပါတယ္။ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္သူ ဟာ စားပြဲ ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ ျပီး သူတို႕ရဲ႕ စားပြဲ မွာ လာရပ္ ျပီး ေမးပါတယ္။

“ ရဲအရာရွိ ခင္ဗ်ာ.. ဘာမ်ား ျဖစ္လို႕ ပါလဲ.. ဒီအဖိုးၾကီး က ခင္ဗ်ား တို႕ကို ဒုကၡမ်ား ေပးေန လို႕လား ”

“ ဘာမွ ဒုကၡ မေပး ပါဘူး။ သူ႕ကို ဒီအစ္မၾကီး က အစားအေသာက္ ေကၽြးေမြး ခ်င္လို႔ ေခၚလာ တာပါ.. ” ရဲအရာရွိရဲ႕ စကား အဆံုးမွာ “ အိုး ဒီေနရာ ဟာ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြ နဲ႕ သင္႕ ေတာ္တဲ႕ ေနရာ မဟုတ္ ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ဆိုင္ဟာ လူၾကီး လူေကာင္းေတြ ၀င္ထြက္ သြားလာ စားေသာက္ တဲ့ ဆိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေပၚ က ဒီလို စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူ တစ္ေယာက္ က ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဆိုင္ထဲမွာ လာ စားေနတာ သူမ်ားေတြ ေတြ႔ သြားရင္ ဆိုင္နာမည္ ပ်က္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဆိုင္ရဲ႕ စီးပြားေရး ကို ထိခိုက္ ပါလိမ္႕မယ္။” လို႔ ဆိုင္ မန္ေနဂ်ာ က ေျပာလိုက္ ပါတယ္။

“ ကဲ အမ်ိဳးသမီး ခင္ဗ်ား ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္ေျပာ ခဲ႕သား ဘဲ .. ဒီလို ေနရာ ကို က်ဳပ္ မလာခ်င္ ပါဘူးလို႕.. က်ဳပ္ သြားေတာ႕ မယ္၊ ဒီလို ေနရာမ်ိဳး ကိုလဲ ဘယ္ေတာ႕မွ ထပ္ မလာဘူး.. ” အဖိုးအို ဂ်က္က သြား တစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ႕တဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ေတြ ကို ဖြင္႔ဟရင္း ေဒါသ ျဖစ္စြာ ေျပာ လိုက္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီး ဟာ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ ကို ေသခ်ာ ၾကည္႕လိုက္ျပီး ျပံဳးျပ လိုက္ရင္းက “ မန္ေနဂ်ာ.. ရွင္ ဒီလမ္းမၾကီး ေပၚမွာ ရွိတဲ့ အက္ဒီဂရုပ္ ရဲ႕ ဘဏ္ လုပ္ငန္း စုၾကီး ကို သိတယ္ မဟုတ္ လား. ” လို႔ ေမး လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ က စိတ္မရွည္ တဲ့ ေလသံနဲ႕ “ သိပါတယ္.. သူတို႕ဟာ အပတ္စဥ္ တိုင္း ကုမၸဏီ အစည္းအေဝး ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အထူးခန္း မွာ အျမဲ လုပ္ ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႕ပါလဲ ” လို႕ျပန္ေျဖ ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးက “ ဒါဆိုရင္ ရွင္တို႔ ဆိုင္မွာ လုပ္တဲ႔ သူတို႕ရဲ႕ အပတ္စဥ္ အစည္း အေဝး ေၾကာင္႔ ရွင္တို႕ဆိုင္ ရဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ပိုျပီး ေရာင္း ခဲ့ရတဲ့ အတြက္ သူတို႕ဟာ ရွင္တို႕ဆိုင္ကို တစ္ဘက္ တစ္လမ္း က အက်ိဳးျပဳ ေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ရွင္ လက္ခ ံတယ္ မဟုတ္လား.. ”

“အဲဒီကိစၥ ခင္ဗ်ား နဲ ႔ မဆိုင္ဘူးလို႕ ထင္ ပါတယ္.. ” မန္ေနဂ်ာ က ေဒါသ ထြက္ လာပံု ရတဲ႔ ေလသံ နဲ႕ ျပန္ေျပာ ပါတယ္။

“ကၽြန္မ က အဲဒီ ဘဏ္ လုပ္ငန္းစုရဲ႕ အမႈေဆာင္ အရာရွိ ခ်ဳပ္ မစၥ ပင္နီလုပ္ အက္ဒီ ပါ.. ”

“ဗ်ာ…. ” အမ်ိဳးသမီး ရဲ႕ နာမည္ လည္း ၾကား လိုက္ေရာ မန္ေနဂ်ာ ရဲ႕ အမူအယာ က ခ်င္ျခင္း ဘဲ ေျပာင္းလဲ သြားပါတယ္.။

အမ်ိဳးသမီး က ေနာက္ တစ္ၾကိမ္ ထပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း “ကၽြန္မက ခါတိုင္း လုပ္တဲ႔ အဲဒီပြဲနဲ႕ မတူတဲ႔ စားေသာက္ ပြဲေလး တစ္ခု ကို အခု ခ်က္ျခင္း က်င္းပ ခ်င္ပါတယ္။ ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အေကာင္း ဆံုး စားေသာက္ စရာေတြ ယူလာ ခဲ႕ပါ.. ”

စားပြဲမွာ ရပ္ေန ဆဲ ျဖစ္တဲ႕ ရဲအရာရွိ ကုိ တစ္ခ်က္ ၾကည္႕လိုက္ျပီး “ ရဲ အရာရွိၾကီး ကိုလည္း ကၽြန္မတို႕ နဲ႕အတူတူ စားေသာက္ ဖို႕ ဖိတ္ေခၚ ပါတယ္.. ”

“ေတာ္ပါျပီ ခင္ဗ်ာ ေက်းဇူးပါ.. ကၽြန္ေတာ္ က တာဝန္ ခ်ိန္တြင္း ျဖစ္ေနတဲ႔ အတြက္ စားဖို႔ မျဖစ္ နုိင္ပါဘူး”

“ဒါဆိုရင္ အျပန္ ကို ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေလာက္ေတာ႕ ယူသြား ပါရွင္.. ”

“ေကာင္း ပါျပီ ဗ်ာ .. ေကာ္ဖီေတာ့ ယူသြား ပါ႕မယ္.. ”

ရဲ အရာရွိ စကား အဆံုးမွာ မန္ေနဂ်ာ က

“ကၽြန္ေတာ္ ရဲအရာရွိ ယူ သြားဖို႕အတြက္ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ယူလာေပးပါ႕မယ္.. ဒီ၀ိုင္း အတြက္ လဲ အေကာင္းဆံုး အစား အေသာက္ ေတြ ကို ယူလာ ခဲ႕ပါ႕ မယ္ ခင္ဗ်ာ ” လို႕ေျပာျပီး မန္ေနဂ်ာ က စားပြဲ ကေန ထြက္ခြာ သြား ပါတယ္။

မန္ေနဂ်ာ ျပန္ထြက္ သြားတာ ကို ေစာင္႔ ျပီး ရဲ အရာရွိ က အမ်ိဳးသမီး ကို “ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို လူမွန္ ေနရာမွန္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပး လိုက္တာဘဲ ” လို႔ လွမ္းေျပာ လိုက္ ပါတယ္..

“ ကၽြန္မ ဒီလို ေတာ့ မရည္ရြယ္ ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို ထုတ္ မေျပာရင္ မျဖစ္ေတာ႔ တာမို႔ ထုတ္ေျပာ လိုက္ ရတာပါ။ ကၽြန္မ အေနနဲ႕ အန္ကယ္ ဂ်က္ ကို ဒီေခၚ လာတာ အေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွိပါ တယ္..” လို႔ ေျပာ လိုက္ျပီး အမ်ိဳးသမီး ဟာ ထိုင္ခံုေပၚ ထိုင္ခ် လိုက္ပါတယ္. ထို႕ေနာက္ အဖိုးၾကီး ဘက္ ကို လွည္႕ျပီး စကား စတင္ ေျပာပါတယ္။

“ အန္ကယ္ ဂ်က္... ရွင္ကၽြန္မ ကို မွတ္မိ လား.. ”

အဖိုးအို ဂ်က္ ဟာ အမ်ိဳးသမီး ၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာ ကို ေသေသ ခ်ာခ်ာ စူးစမ္းစြာ ၾကည့္ေနျပီး “ က်ဳပ္ထင္တာ ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ကို ရင္းရင္း ႏွီးႏွီး သိေနပံုဘဲ”

“ဟုတ္ပါတယ္ .. ကၽြန္မ ရုပ္ရည္က ဟုိတုန္း ကထက္ ရင္႕ေရာ္ သြားခဲ႕ ပါျပီ.. အခု အခ်ိန္မွာ ေငြေၾကး ဥစၥာ အရာရာ ျပည္႕စံု ေကာင္း ျပည္႕စံုေန ျပီ လို႕ ဆိုႏိုင္ ေပမဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္စဥ္ ကာလ ရွင္ ဒီဆိုင္ မွာ အလုပ္ လုပ္ ခဲ့ဖူးတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ၊ ေအးခဲ ေနတဲ့ ခုလို ရာသီမ်ိဳးမွာ ဆာေလာင္ ငတ္မြတ္စြာနဲ႕ လမ္းတကာ ေလွ်ာက္ျပီး အစားေလး တစ္လုပ္ အတြက္ ဆိုင္ေတြ ဆီမွာ အလုပ္ေတာင္း ခဲ႕ရဖူး တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ဘယ္ေတာ့ မွ မေမ႕ပါ ဘူး ရွင္…”

“ အစ္မၾကီး”

ေဘးနား က နားေထာင္ ေနတဲ႔ ရဲအရာရွိ ထံမွ အံ႕ၾသ တၾကီး ေလသံ က လႊတ္ခနဲ ထြက္က် လာပါတယ္.. ဒီလို ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ဟာ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္စြာ နဲ႕ လမ္းေတြ ေပၚမွာ ေလွ်ာက္ သြားခဲ႕ ဖူး တယ္ ဆိုတာ ကို သူဘယ္လိုမွ ယံုၾကည္ လက္ခံ ႏိုင္ပံု မရပါ။

အမ်ိဳးသမီး က သူ႕ဘဝ ေနာက္ေၾကာင္း ကို စတင္ျပီး ရွင္းျပ ပါတယ္။ “ ကၽြန္မဟာ အဲဒီအခ်ိန္ က ေကာလိပ္ေက်ာင္း က ထြက္လာ ကစ ဒီျမိဳ႕ကေလး ကို အလုပ္ရွာ ဖို႕ ေရာက္ လာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကံဆိုးခ်င္ ေတာ႕ အလုပ္ တစ္ခု တေလမွ ကို ေတာ္ေတာ္ နဲ႕ ရွာလို႕ မရခဲ႕ ပါဘူး။ ဘယ္သူ ကမွ လည္း အလုပ္ မေပး ခဲ့ၾက ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ထဲ မွာ ျပားေစ့ေလး နည္းနည္း ကလြဲလို႔ ဘာမွ မက်န္ေတာ ႔ တဲ့အခါ အခန္း ငွားခ မေပး ႏိုင္ေတာ့ တဲ႔ ကၽြန္မ ကုိ အခန္း ပိုင္ရွင္က ေမာင္းထုတ္ လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီ လ ရဲ႕ ျပင္းလြန္း တဲ႕ အေအးဒဏ္ ေအာက္မွာ ခိုနား ရာ မရွိ၊ ငတ္ငတ္ ျပတ္ျပတ္ ဆင္းဆင္း ရဲရဲနဲ႔ လမ္းေတြ ေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြား ေနခဲ႕ရင္း ေနာက္ဆံုး မွာ ဒီေနရာ ေလး ကို စားစရာ တစ္ခု တေလ ရလို ရျငား ေရာက္လာ ခဲ႕ပါတယ္။”

အဖိုးၾကီးဂ်က္ ဟာ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ျပီး “ အိုး က်ဳပ္ မွတ္မိျပီ။ အဲဒီ တုန္းက က်ဳပ္ဟာ ဟိုနား က ေကာင္တာ မွာ ရပ္ ေနခဲ႕တာေလ။ ခင္ဗ်ား က က်ဳပ္ကို ေမးတယ္.. အစား အေသာက္ နည္းနည္း ေပးပါ.. ဆိုင္မွာ ရွိတဲ႕ အလုပ္ ကို လုပ္ေပး ပါ႔မယ္ လို႔ ေတာင္းဆို တယ္ေလ။ ဆိုင္ ဝန္ထမ္း မဟုတ္ တဲ႕ အျပင္လူ ကို အလုပ္ ခိုင္းတဲ့ အခ်က္ ဟာ ဆိုင္ရဲ႕ စည္းကမ္း ခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ ရာ က်တဲ႕ အ တြက္ အလုပ္ မေပး ႏိုင္ပါဘူး လို႔ က်ဳပ္က ေျပာခဲ႕ တယ္ေ လ။ ”

“ဟုတ္ကဲ႕ .. ကၽြန္မ သိပါတယ္ အန္ကယ္ ဂ်က္။ အန္ကယ္ ဟာ ကၽြန္မ တစ္သက္ ျမင္ဖူး သမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုး ျဖစ္တဲ႕ အသား ညွပ္ ဆင္းဝစ္ၾကီး တစ္ခုနဲ႕ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ကို ေပးျပီး ေတာ႕ ဟိုေထာင္႕နား က စားပြဲ မွာ သြားထိုင္ စားပါလို႕ ေျပာခဲ့ တယ္. ကၽြန္မ က ရွင္ ကၽြန္မ ေၾကာင္႕ ျပႆနာ တစ္ခုခု ျဖစ္မွာ ကို စိုးရိမ္ ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မ စားတဲ႔ အစား အစာ အတြက္ က်သင္႕ေငြ ကို ေကာင္တာ မွာ သြားရွင္း ေနတာ ေတြ႕လိုက္ ရတယ္။ ဒီေတာ႕မွ အားလံုး အဆင္ေျပ သြားျပီ ဆိုတာ သိမွ စိတ္ခ် လက္ခ်နဲ႕ အစား ကို စားႏိုင္ ခဲ႕တယ္။ ကၽြန္မ ဘဝမွာ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း က ဆာဆာ နဲ႕ စားခဲ႔ ရတဲ႔ ဆင္းဒဝစ္ ေလာက္ ဘယ္ အစား အေသာက္ ကမွ အရသာ မရွိ ခဲ့ပါဘူး။ ခုခ်ိန္ ထိ လည္း သတိရ ေန ပါတယ္။”

“ခင္ဗ်ား ဒီ ေနာက္ပိုင္း အလုပ္ ရသြား ခဲ႕သလား.. ” အဖိုးဂ်က္ က အမ်ိဳးသမီး ၾကီး ကို ေမး လိုက္ပါတယ္..

“ဟုတ္တယ္ သိပ္ မၾကာခင္ မွာ ကၽြန္မ ဟာ အလုပ္ တစ္ခုကို ရလိုက္ တယ္။ အလုပ္ လုပ္တဲ့ အခါ သူမ်ားေတြ ထက္ ပိုျပီး အလုပ္မွာ ေစတနာ ထားတယ္။ ၾကိဳးစား တယ္။ ကၽြန္မ က ငတ္ျပတ္ တဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ႕ ဖူး ေတာ့ ဒီဘဝ ကို ျပန္ မသြား ခ်င္ ဘူးေလ. ဒီေတာ႕ ဘာလုပ္ သလဲ... သူမ်ား ထက္ ပိုၾကိဳးစား ရတာေပါ႕။ ကၽြန္မ ရဲ႕ ဇြဲ၊လံု႕လ အက်ိဳး ေၾကာင္႕ အခ်ိန္ နည္းနည္း ၾကာ တဲ႔ အခါ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္း တစ္ခု ကို ထူေထာင္ လာႏိုင္ခဲ႕တယ္။ ကံတရား ရဲ႕ ေဖးမမႈ လဲ ပါတာ ေပါ႕ေလ။ ” စကား ေျပာရင္း အမ်ိဳးသမီ ဟာ သူမ ရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ ကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ လိပ္စာ ကဒ္ျပားေလး တစ္ခု ကို ဆြဲထုတ္ လိုက္ျပီး

“အန္ကယ္ ဂ်က္.. ရွင္ ဒီမွာ စားေသာက္ ျပီးစီး တဲ႕ အခါ ဒီ လိပ္စာ ေလး အတိုင္း ေရာက္ေအာင္ သြားျပီး ကၽြန္မ ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အရာရွိ နဲ႕ သြားေတြ႔ ေစခ်င္ တယ္.. ကၽြန္မ တို႕ ကုမၸဏီမွာ အန္ကယ္ အတြက္ သင့္ေတာ္ တဲ႕ အလုပ္ တစ္ေနရာ ကို သူ စီစဥ္ ေပးလိမ္႕မယ္.. ျပီးေတာ့ အ၀တ္အစား ဝယ္ဖို႕၊ ေနထိုင္ စားေသာက္ ဖို႕ ေငြ တစ္ခ်ိဳ႕ ကို သူ ထုတ္ ေပးလိမ္႕ မယ္၊ အန္ကယ္ ကိုယ္႕ ေျခေထာက္ ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ ႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႕ အထိ ေထာက္ပံ႕ ပါလိမ္႕မယ္။ အန္ကယ္ ဘယ္ လို အကူ အညီဘဲ လုိလို ကၽြန္မ ဆီ လာခဲ႕ပါ။ ကၽြန္မ အန္ကယ္ အတြက္ အျမဲတမ္း တံခါးဖြင့္ ထားပါ တယ္ အန္ကယ္ ဂ်က္.. ”

အမ်ိဳးသမီး ရဲ႕ စကား အဆံုး မွာ အဖိုးအုိ ဂ်က္ ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚ မွာ မ်က္ရည္ ေတြ စီးက် လာပါေတာ႔ တယ္။ “ခင္ဗ်ား ကို ဘယ္လို ေက်းဇူး တင္ရမွန္း ေတာင္ မသိ ေတာ႕ ပါဘူး ဗ်ာ” လို႔ တုန္ယင္ လႈိက္လွဲ ေနတဲ႔ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္ ပါတယ္။

“ေက်းဇူး တင္ ဖို႕ မလိုပါဘူး အန္ကယ္ ဂ်က္ရယ္။ ကူညီ ထိုက္သူ ကို ကူညီရတာ ၀မ္းေျမာက္ စရာပါ။ အန္ကယ္ ရဲ႕ ကူညီ ေထာက္ထား တတ္တဲ႕ စိတ္ထား ေလး ကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ႕ မွ မေမ႕ ပါဘူး။ အန္ကယ္ ေကၽြး ခဲ႕တဲ႕ ဆင္းဒဝစ္ နဲ႕ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ဟာ ကၽြန္မ ဘ၀မွာ တန္ဖိုး အၾကီးဆံုး အရာ ေတြ ပါ… ဘယ္လို မွ တန္ဖိုး ျဖတ္လို႕ မရပါဘူး။ ကၽြန္မ ကို ခုလို သူ တစ္ပါး ကို ကူညီ တတ္ေအာင္ လမ္းစ ကို လမ္းျပ ခဲ႕တဲ႕သူ ကလဲ အန္ကယ္ ဂ်က္ ကိုယ္တိုင္ ပါ”

စားေသာက္ ေနတဲ့ အဖိုးအို ဂ်က္ ကို ႏႈတ္ဆက္ ျပီး ေနာက္ အမ်ိဳးသမီး နဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္ ရဲ႕ အျပင္ဘက္ ကို ထြက္လာ ၾက ပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ အေရာက္ မွာ တစ္ေယာက္ တစ္လမ္း ထြက္ခြာ မသြားခင္ ဆိုင္ အဝနားမွာ ေခတၱ ရပ္ျပီး အမ်ိဳးသမီး ဟာ ရဲ အရာရွိ ကို ေက်းဇူးတင္ စကား ဆို ပါတယ္။

“ ရွင္႕ရဲ႕ အကူ အညီ အ တြက္ ေက်းဇူ းအထူး တင္ပါတယ္ ရဲ အရာရွိ မင္းရယ္.. ”

“အိုး ေက်းဇူးတင္ ဖို႕ မလိုပါဘူး မစၥ အက္ဒီ .. ကၽြန္ေတာ္ က ေတာင္ ေက်းဇူးတင္ ရမွာ ပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ သိပ္ ထူးဆန္း အံ႕ၾသ စရာ အျဖစ္ အပ်က္ ကေလး ကို ေတြ႔လိုက္ ရပါတယ္.. ဘယ္ေတာ႕ မွ ေမ႕ႏိုင္ မဲ႕ အျဖစ္ အ ပ်က္ လဲ မဟုတ္ပါ ဘူး ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲ ကို ေတာ္ေတာ္ ထိပါ တယ္.. ခင္ဗ်ား ရဲ႕ ေကာ္ဖီ အတြက္လဲ ေက်းဇူး ပါ မစၥ အယ္ဒီ.. ”

ရဲ အရာရွိ ရဲ႕ လက္ထဲ က ေကာ္ဖီခြက္ ကို သတိရ လိုက္မိတဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ဟာ “အိုး ရွင္ ေကာ္ဖီ ကို ဘယ္လို ေသာက္တယ္ ဆို တာ ေမးဖို႕ ကၽြန္မ ေမ့ သြားတယ္ အခု ယူ လာတာ ေကာ္ဖီ က အခ်ိဳေပါ႔ ထင္ တယ္။ ႏို႕ ျဖစ္ျဖစ္၊ သၾကား ျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ယူ မလား ” လို႕ေမး ေတာ႔ ရဲအရာရွိ ဟာ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ ကို ငံု႕ၾကည္႔ လိုက္ျပီေတာ႔ ျပံဳးလိုက္ ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔

ကၽြန္ေတာ္႔ အ တြက္ သၾကားေတြ၊ ႏို႕ေတြ မလိုေတာ႔ ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒီေန႔ အန္ကယ္ ဂ်က္ ကို ခင္ဗ်ား ေပးလိုက္ တဲ႔ ေစတနာ၊ ေမတၱာ ေတြ က သၾကား ေတြ ႏို႕ေတြ ထက္ ခ်ိဳ ပါတယ္။ တန္ဖိုး လည္း ၾကီး လွပါတယ္။ ေစတနာ ေမတၱာ တို႕၊ ေက်းဇူး သိတတ္ျခင္း တို႔ ဆိုတာ ဘယ္ အရာနဲ႔ မွ မတူ ေအာင္ ခ်ိဳျမိန္ လွပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ လည္း အဲဒီ အခ်ဳိဓာတ္ ေတြ ကူးစက္ ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို သၾကားမွ မလို ေတာ႔ေအာင္ ပီတိေတြ နဲ႔ ခ်ဳိေန ပါျပီ ဗ်ာ။

Kindness ( Unknown Author ) ကို ဘာသာ ျပန္ တာပါ။ ခုတေလာ စာ အသစ္ မေရးျဖစ္ေသး တာ ေၾကာင့္ လြန္ခဲ႔ တဲ႔ ၂ ႏွစ္ ေလာက္ က ေရး ခဲ႔တဲ႔ ဒီပိုစ္႔ေလး ျပန္တင္ ျဖစ္ တာ ပါ။ နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ျပီး ဖတ္ရႈ ေပးၾက ပါလို႔ ေတာင္းပန္ ခ်င္ ပါတယ္။ ဒီစာ ထဲက လို ေစတနာ ေမတၱာ အျပည္႕နဲ႕ ေက်းဇူး သိ တတ္ျခင္း က သၾကား ထက္ ကို ခ်ိဳျမိန္ လွပါတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ တို႕လဲ သၾကား ထက္ ခ်ိဳျမိန္ တဲ႕ အရာေတြ ကို ေပး ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစား ၾကပါဦး စို႕လား ေနာ္။

Credit : မေခ်ာ( အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ )