"ရင္နာလိုက္တာ"
--------------------
အိုမင္းမစြမ္းေတာ့လို႔ သားသမီးကိုမွီခိုရတဲ့အခ်ိန္
မိဘတိုင္း သားသမီးကို မေကာင္းဘူးတဲ့လား။
ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ဘယ္လိုပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ေလးေတြ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူးေလ။
မင္းတို႔ ပညာတတ္ႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြ ငယ္ငယ္ကအမွားေပါင္းမ်ားစြာက
ငါတို႔ အသက္ႀကီးလို႔ မွားယြင္းခဲ့တဲ့အခါက်ေတာ့မွ
-ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်း ထမင္းဝါးေကြ်း မစင္သုတ္ေပးခဲ့ရတာေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပ
ငါတို႔ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ျပန္ၿပီး
ငါတို႔ မိဘေတြဆိုတာကလည္း ပုထုစဥ္ေတြပါ အမွားမကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး မင္းတို႔ကိုသင္ေပးခဲ့တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕အမွားေတြကို ျပင္မေပးႏိုင္ဘူးလား။
မင္းတို႔စားေနတဲ့ ထမင္းတလုတ္ မင္းတို႔ရွဴေနတဲ့ အသက္တရွဴဟာ ငါတို႔ေက်းဇူးနဲ႔ ကင္းတယ္လို႔ မင္းတို႔ေတြထင္ေနလား
မင္းတို႔ေတြေကာင္းမႈကုသိုလ္
သားသမီးေတြကို သတ္တဲ့မိဘေတြေတာင္ ရွိေကာင္းရွိၾကပါလိမ့္မယ္ အဲဒါေတြဟာ ေမာဟနဲ႔ ေဒါသေပါင္းစပ္ၿပီးျဖစ္သြားတ
မင္းတို႔ေလာက္အျမင္မက်ယ္ခဲ့
မင္းတို႔ေလာက္ပညာမတတ္ခဲ့တာဟ
မင္းတို႔ကို အျမင္က်ယ္ေအာင္ ပညာတတ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနရလို႔ ငါတို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုမရွိလို႔ပါ။
မင္းတို႔ကိုျပဳစုလုပ္ေကြ်းခ
မင္းတို႔အလွည့္က်မွ
အေမတို႔ အေဖတ္ို႔ကလည္း တဲ့လားး
'ေအးေအးေဆးေဆးမေနႏိုင္ဘူူးတ
မွားရင္ေတာ့ ေျပာရမွာပဲတဲ့လားး။
ေနရာတကာပါတယ္
ပစိပစပ္ႏိုင္တယ္ တဲ့လား
ရွိပါေစေတာ့ေလ- - - - -
ငါတို႔က မင္းတို႔ကို မွီခိုေနရမွေတာ့
မင္းတို႔လက္ခုပ္ထဲက ေရပဲေပါ့။
မင္းတို႔ ငယ္ငယ္က ငါတို႔မိဘအိမ္ပဲ ေနခ်င္သလိုေနမယ္ စားခ်င္သလိုစားမယ္ဆိုၿပီး အားမနာတမ္းစားခဲ့ေပမယ့္ အားမနာတမ္းေနခဲ့ေပမယ့္
အခုအခ်ိန္မွာ မင္းတို႔က ၿငိဳျငင္ေနၿပီေလ။
ငါတို႔က
ငါတို႔သားသမီးပဲဆိုၿပီး
ဘယ္လိုမ်ား စားရဲဦးမွာလည္း
ငါတို႔မွာ မင္းတို႔မွ မေကြ်းရင္ ေကြ်းမယ့္သူမရွိပါဘူး။
ဒီေတာ့လည္း မင္းတို႔မၾကားႏိုင္တဲ့
႐ွိဳက္သံေလးေတြနဲ႔
စား ေန ရ ဦး မွာ ပဲ ေပါ့
ဦးျမင့္ခိုင္
--------------------
အိုမင္းမစြမ္းေတာ့လို႔ သားသမီးကိုမွီခိုရတဲ့အခ်ိန္
မိဘတိုင္း သားသမီးကို မေကာင္းဘူးတဲ့လား။
ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ဘယ္လိုပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မင္းတို႔ေလးေတြ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူးေလ။
မင္းတို႔ ပညာတတ္ႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့ရတဲ့ ပညာေတြ ငယ္ငယ္ကအမွားေပါင္းမ်ားစြာက
ငါတို႔ အသက္ႀကီးလို႔ မွားယြင္းခဲ့တဲ့အခါက်ေတာ့မွ
-ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်း ထမင္းဝါးေကြ်း မစင္သုတ္ေပးခဲ့ရတာေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပ
ငါတို႔ကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာင္ျပန္ၿပီး
ငါတို႔ မိဘေတြဆိုတာကလည္း ပုထုစဥ္ေတြပါ အမွားမကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး မင္းတို႔ကိုသင္ေပးခဲ့တဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕အမွားေတြကို ျပင္မေပးႏိုင္ဘူးလား။
မင္းတို႔စားေနတဲ့ ထမင္းတလုတ္ မင္းတို႔ရွဴေနတဲ့ အသက္တရွဴဟာ ငါတို႔ေက်းဇူးနဲ႔ ကင္းတယ္လို႔ မင္းတို႔ေတြထင္ေနလား
မင္းတို႔ေတြေကာင္းမႈကုသိုလ္
သားသမီးေတြကို သတ္တဲ့မိဘေတြေတာင္ ရွိေကာင္းရွိၾကပါလိမ့္မယ္ အဲဒါေတြဟာ ေမာဟနဲ႔ ေဒါသေပါင္းစပ္ၿပီးျဖစ္သြားတ
မင္းတို႔ေလာက္အျမင္မက်ယ္ခဲ့
မင္းတို႔ေလာက္ပညာမတတ္ခဲ့တာဟ
မင္းတို႔ကို အျမင္က်ယ္ေအာင္ ပညာတတ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနရလို႔ ငါတို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုမရွိလို႔ပါ။
မင္းတို႔ကိုျပဳစုလုပ္ေကြ်းခ
မင္းတို႔အလွည့္က်မွ
အေမတို႔ အေဖတ္ို႔ကလည္း တဲ့လားး
'ေအးေအးေဆးေဆးမေနႏိုင္ဘူူးတ
မွားရင္ေတာ့ ေျပာရမွာပဲတဲ့လားး။
ေနရာတကာပါတယ္
ပစိပစပ္ႏိုင္တယ္ တဲ့လား
ရွိပါေစေတာ့ေလ- - - - -
ငါတို႔က မင္းတို႔ကို မွီခိုေနရမွေတာ့
မင္းတို႔လက္ခုပ္ထဲက ေရပဲေပါ့။
မင္းတို႔ ငယ္ငယ္က ငါတို႔မိဘအိမ္ပဲ ေနခ်င္သလိုေနမယ္ စားခ်င္သလိုစားမယ္ဆိုၿပီး အားမနာတမ္းစားခဲ့ေပမယ့္ အားမနာတမ္းေနခဲ့ေပမယ့္
အခုအခ်ိန္မွာ မင္းတို႔က ၿငိဳျငင္ေနၿပီေလ။
ငါတို႔က
ငါတို႔သားသမီးပဲဆိုၿပီး
ဘယ္လိုမ်ား စားရဲဦးမွာလည္း
ငါတို႔မွာ မင္းတို႔မွ မေကြ်းရင္ ေကြ်းမယ့္သူမရွိပါဘူး။
ဒီေတာ့လည္း မင္းတို႔မၾကားႏိုင္တဲ့
႐ွိဳက္သံေလးေတြနဲ႔
စား ေန ရ ဦး မွာ ပဲ ေပါ့
ဦးျမင့္ခိုင္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။