ေရႊပံုးႀကီးျပန္ေပးလုိ႔ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ
(ဇနီးေတာ္ရာဇ၀င္ - ၂)
ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီးက ခရီးသြားရင္ ဇနီးသားသမီး ေႁခြရံသင္းပင္းေတြနဲ႔ သြားတာကုိ အားက်ၿပီး အဲဒီေခတ္က ၀န္ႀကီးေတြရဲ႕ အေပၚမွာရွိတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ ေနရာအႏွံ႔ကုိ ဇနီးေတာ္ေတြ၊ သားေတာ္ သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ခရီးထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဇနီးေတာ္ေတြက သူတုိ႔လင္ေတာ္ေမာင္ ရာထူးရွင္ႀကီးေတြကုိ စိတ္မခ်လို႔ မလုိက္ခ်င္ပဲ လုိက္ရတာလုိ႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေႁမြေႁမြခ်င္းဆုိေတာ့ ဘယ္ေျခေထာက္ႀကီးကေတာ့ ကုိက္လုိ႔ ေကာင္းသလဲဆုိတာ ျမင္ၾကမွာေပါ့။ ျဖစ္မွ ဘ၀ရွင္ မင္းတရားဆီကုိ သြားသံေတာ္ဦး တင္ၿပီး ကၽြန္မ လင္ကေတာ့ သြားေလရာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေခၚေခၚသြားေနလုိ႔ ဘယ္လုိမွ ထိန္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အၿငိမ္းစားသာ ေပးေပးပါေတာ့လုိ႔ ေျပာခဲ့ရတဲ့ ဇနီးေတာ္ေတြကလည္း တကယ္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ အဲဒီ့ ၀န္ႀကီး ခရီးသြားလုိ႔ ရိပ္သာေတြမွာ တည္းမယ္ဆုိရင္ အဲဒီရိပ္သာ က အခန္းတံခါးေတြ အားလံုးဟာ အဖြင့္အပိတ္လုပ္ရင္ လံုး၀အသံ မျမည္ေစရပါဘူး။ အဲဒါကုိ ကုိယ္ေရးအရာရွိက အၿမဲစစ္ေဆးရပါတယ္။ ဒါမွ ညအခ်ိန္မေတာ္ ေဆာင္ေတာ္ကူးရင္ အသံမထြက္မွာကုိး။ ဒီဇာတ္လမ္းက အခုေရးမွာနဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ ဇနီးေတာ္ေတြက သူတုိ႔ လင္ေတာ္ေမာင္ေတြကုိ ထိန္းဖို႔လုိက္ရတယ္ဆုိတဲ့ ဘက္က အသံေတြကုိ ေျပာျပတာျဖစ္ပါတယ္။
အခုခရီးစဥ္ကေတာ့ တန္ခိုးထြားတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦး မိသားစုလုိက္ ပုဂံက တပ္မေတာ္ ဧည့္ေဂဟာမွာ တည္းေနစဥ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ အဲဒီ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီးနဲ႔လည္း ေပါက္ေရာက္ျပန္၊ သူ႔ဇနီးေတာ္ ဇီ၀ကမႀကီးကလည္း သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ နန္းမေတာ္ႀကီးကုိ လုိေလေသးမရွိ ေထာက္ပံ့ထားလုိ႔ သူေျပာရင္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးေရာ၊ မိသားစုကေရာ ခြင့္မျပဳတာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ျပန္ဆုိေတာ့ အဲဒီ့ကာလတုန္းမွာ အလြန္တန္ခိုး ထြားခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ့မိသားစု ပုဂံေရာက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ဘုရားလည္းဖူးရင္း လိပ္ဥလည္းတူးရင္း ဆုိသလို ပုဂံကုိ အုပ္စုလုိက္ ခ်ီတက္လာၾကပါတယ္။
ၿပီးရင္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး ဧည့္ရိပ္သာမွာ လာၿပီး ဂါရ၀ ျပဳၾကတာေပါ့ေလ။ ဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးသမားတုိင္း လ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ အတီးအတ စီးပြားေရးသမားက ပါေသးတယ္။ ဒီအတီးအတသမားေတြက ေပးလည္းေပးရေသး။ သူတုိ႔ေပးတာကုိ ဘယ္သူမွလည္း မသိ ဆုိတာမ်ဳိးေတြ၊ အခုမွ လူႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရေတာ့ ေၾကာက္တာလည္း ပါမွာေပါ့။ ငါကေတာ့ ေပးလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဆုိးၿပီး မင္းက ငါ့ကုိ လာဘ္ထုိးရေအာင္ ဘာေကာင္မုိ႔လုိ႔လဲဆုိၿပီး ျပႆနာရွာမွာ စုိးေလေတာ့ ေပးေတာ့ေပးတယ္။ လူမသိေအာင္ ေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို အတီးအတ မအူမလယ္ စီးပြားေရးသမားေတြေၾကာင့္ ႐ုိးသားတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္စု အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္ဆုိရင္ ေညာင္ဦးကမ္းပါးၿပိဳတာနဲ႔ စံပါနဂုိက ႏြားမႀကီး ေပါင္က်ဳိးတာ ဆက္စပ္တယ္ဆုိတဲ့ ေရွးလူႀကီးသူမေတြရဲ႕ စကား မွန္တာကုိ သိရမွာျဖစ္တယ္။
ဒီတစ္ေခါက္မွာ သူတုိ႔ရဲ႕သမီး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ပါလာေလေတာ့ သမီးေတာ္ေလး တစ္ပါးက ရိပ္သာမွာ ေန႔ေရာညေရာ အလုပ္ လုပ္ေနရတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြကုိ သနားၿပီး သူ႔အေမ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေတာင္ပံုရာပံုျဖစ္ေနတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြထဲက ဘီစကစ္တစ္ဘူးကုိ ေပးလုိက္တယ္။ ရဲေဘာ္ေလးေတြ စားၾကေပါ့။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုလည္း ေန႔လည္ခင္း တပ္မေတာ္ရိကၡာ လက္ဖက္ရည္ တုိက္ခ်ိန္မွာ ဘီစကစ္ဘူးလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ အထဲမွာ ၀င္း၀င္း လက္ေနတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆုိၿပီး အဲဒီအထဲက တာ၀န္ခံ အၾကပ္ေလးက ဇနီးေတာ္ အခန္း၀မွာ အဲဒီဘူးေလး ကုိင္ၿပီးသြားေတာ့ ဇနီးေတာ္က ဘာလာလုပ္တာလဲေပါ့။ အၾကပ္ေလးက မနက္က မမေလးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ မုန္႔စားဖို႔ ေပးပါတယ္။ အဲဒါ ဘူးကုိလည္း ေဖာက္ေရာ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လို႔ လာေပးတာပါလဲ ေျပာေရာ အငမ္းမရ အဲဒီဘူးကုိ ဆဲြယူၿပီး အခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဇနီးေတာ္က ကားတစ္စီးနဲ႔ သုတ္သီးသုတ္ျပာ အျပင္ထြက္သြားပါေလေရာ။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုလည္း ဒီကိစၥကုိ ေမ့လုိက္ၾကပါၿပီ။ သူတုိ႔က ျမက္ေပါက္ဖို႔၊ သစ္ပင္ေရေလာင္းဖို႔၊ ခ်ဳိးေတာ္ေရ ဆက္သဖို႔ တာ၀န္ေတြက ရွိေသးတာကုိး။ ဒါေပမဲ့ ညေနေစာင္းခ်ိန္မွာ အဲဒီရဲေဘာ္ေလး တစ္စုကုိ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးက တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ကုိ လာရမယ္လုိ႔ အမိန္႔ခ်ပါတယ္။ ေရာက္လည္း သြားေရာ ပထမဆံုး ေမးတဲ့ေမးခြန္းက မင္းတုိ႔ယူထားတဲ့ ေရႊ ၂၀က်ပ္သား ဘယ္မွာဖြက္ထားသလဲတဲ့။ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ လံုး၀မယူရေၾကာင္း၊ မုန္႔ပံုးအဖြင့္မွာ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားေပးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ သူတုိ႔အားလုံးကုိ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားလုိက္ပါတယ္။
ထည့္ရတဲ့ အေၾကာင္းက ဇနီးေတာ္ႀကီးက အဲဒီမုန္႔ပံုးထဲက ေရႊေခ်ာင္းေတြကုိ ၿမိဳ႕ထဲက ေရႊဆုိင္မွာ သြားခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ၈၀ က်ပ္သားပဲ ရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ ေပးတဲ့သူေတြက ၈၀က်ပ္ သားေတာ့ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ေပးရင္ တစ္ပိႆာ အတိေပးမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ၂၀ က်ပ္သားက ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုက ေျဖာင္လုိက္တယ္ထင္ၿပီး ဒီလို ဇာတ္ေတြ႐ႈပ္ကုန္တာျဖစ္တယ္။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုကေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာ တစစ္ထဲ အစစ္ခံေနရေပမယ့္ သူတုိ႔မွ မယူတာ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘယ္လိုမွ စစ္မရလုိ႔ ျပန္လႊတ္လုိက္ရေပမယ့္ အဲဒီတပ္ရင္းမွာေတာ့ ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တာ၀န္က် အၾကပ္ေလးကေတာ့ စိတ္နာၿပီး တပ္မေတာ္ကေန တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ထြက္သြားပါတယ္။ အခုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္က စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္မွာ မန္ေနဂ်ာလုပ္ရင္း သူနဲ႔သိတဲ့သူေတြကုိ အဲဒီ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပေနေလရဲ႕။
လက္ေစာင္းထက္
02/06/2015
(Tomorrow မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
(ဇနီးေတာ္ရာဇ၀င္ - ၂)
ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီးက ခရီးသြားရင္ ဇနီးသားသမီး ေႁခြရံသင္းပင္းေတြနဲ႔ သြားတာကုိ အားက်ၿပီး အဲဒီေခတ္က ၀န္ႀကီးေတြရဲ႕ အေပၚမွာရွိတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ ေနရာအႏွံ႔ကုိ ဇနီးေတာ္ေတြ၊ သားေတာ္ သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ခရီးထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဇနီးေတာ္ေတြက သူတုိ႔လင္ေတာ္ေမာင္ ရာထူးရွင္ႀကီးေတြကုိ စိတ္မခ်လို႔ မလုိက္ခ်င္ပဲ လုိက္ရတာလုိ႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ေႁမြေႁမြခ်င္းဆုိေတာ့ ဘယ္ေျခေထာက္ႀကီးကေတာ့ ကုိက္လုိ႔ ေကာင္းသလဲဆုိတာ ျမင္ၾကမွာေပါ့။ ျဖစ္မွ ဘ၀ရွင္ မင္းတရားဆီကုိ သြားသံေတာ္ဦး တင္ၿပီး ကၽြန္မ လင္ကေတာ့ သြားေလရာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေခၚေခၚသြားေနလုိ႔ ဘယ္လုိမွ ထိန္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အၿငိမ္းစားသာ ေပးေပးပါေတာ့လုိ႔ ေျပာခဲ့ရတဲ့ ဇနီးေတာ္ေတြကလည္း တကယ္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ အဲဒီ့ ၀န္ႀကီး ခရီးသြားလုိ႔ ရိပ္သာေတြမွာ တည္းမယ္ဆုိရင္ အဲဒီရိပ္သာ က အခန္းတံခါးေတြ အားလံုးဟာ အဖြင့္အပိတ္လုပ္ရင္ လံုး၀အသံ မျမည္ေစရပါဘူး။ အဲဒါကုိ ကုိယ္ေရးအရာရွိက အၿမဲစစ္ေဆးရပါတယ္။ ဒါမွ ညအခ်ိန္မေတာ္ ေဆာင္ေတာ္ကူးရင္ အသံမထြက္မွာကုိး။ ဒီဇာတ္လမ္းက အခုေရးမွာနဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ ဇနီးေတာ္ေတြက သူတုိ႔ လင္ေတာ္ေမာင္ေတြကုိ ထိန္းဖို႔လုိက္ရတယ္ဆုိတဲ့ ဘက္က အသံေတြကုိ ေျပာျပတာျဖစ္ပါတယ္။
အခုခရီးစဥ္ကေတာ့ တန္ခိုးထြားတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ဦး မိသားစုလုိက္ ပုဂံက တပ္မေတာ္ ဧည့္ေဂဟာမွာ တည္းေနစဥ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ အဲဒီ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘ၀ရွင္ မင္းတရားႀကီးနဲ႔လည္း ေပါက္ေရာက္ျပန္၊ သူ႔ဇနီးေတာ္ ဇီ၀ကမႀကီးကလည္း သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ နန္းမေတာ္ႀကီးကုိ လုိေလေသးမရွိ ေထာက္ပံ့ထားလုိ႔ သူေျပာရင္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးေရာ၊ မိသားစုကေရာ ခြင့္မျပဳတာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ျပန္ဆုိေတာ့ အဲဒီ့ကာလတုန္းမွာ အလြန္တန္ခိုး ထြားခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ့မိသားစု ပုဂံေရာက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ဘုရားလည္းဖူးရင္း လိပ္ဥလည္းတူးရင္း ဆုိသလို ပုဂံကုိ အုပ္စုလုိက္ ခ်ီတက္လာၾကပါတယ္။
ၿပီးရင္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး ဧည့္ရိပ္သာမွာ လာၿပီး ဂါရ၀ ျပဳၾကတာေပါ့ေလ။ ဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးသမားတုိင္း လ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ အတီးအတ စီးပြားေရးသမားက ပါေသးတယ္။ ဒီအတီးအတသမားေတြက ေပးလည္းေပးရေသး။ သူတုိ႔ေပးတာကုိ ဘယ္သူမွလည္း မသိ ဆုိတာမ်ဳိးေတြ၊ အခုမွ လူႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရေတာ့ ေၾကာက္တာလည္း ပါမွာေပါ့။ ငါကေတာ့ ေပးလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဆုိးၿပီး မင္းက ငါ့ကုိ လာဘ္ထုိးရေအာင္ ဘာေကာင္မုိ႔လုိ႔လဲဆုိၿပီး ျပႆနာရွာမွာ စုိးေလေတာ့ ေပးေတာ့ေပးတယ္။ လူမသိေအာင္ ေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို အတီးအတ မအူမလယ္ စီးပြားေရးသမားေတြေၾကာင့္ ႐ုိးသားတဲ့ ရဲေဘာ္တစ္စု အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္ဆုိရင္ ေညာင္ဦးကမ္းပါးၿပိဳတာနဲ႔ စံပါနဂုိက ႏြားမႀကီး ေပါင္က်ဳိးတာ ဆက္စပ္တယ္ဆုိတဲ့ ေရွးလူႀကီးသူမေတြရဲ႕ စကား မွန္တာကုိ သိရမွာျဖစ္တယ္။
ဒီတစ္ေခါက္မွာ သူတုိ႔ရဲ႕သမီး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ပါလာေလေတာ့ သမီးေတာ္ေလး တစ္ပါးက ရိပ္သာမွာ ေန႔ေရာညေရာ အလုပ္ လုပ္ေနရတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြကုိ သနားၿပီး သူ႔အေမ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေတာင္ပံုရာပံုျဖစ္ေနတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြထဲက ဘီစကစ္တစ္ဘူးကုိ ေပးလုိက္တယ္။ ရဲေဘာ္ေလးေတြ စားၾကေပါ့။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုလည္း ေန႔လည္ခင္း တပ္မေတာ္ရိကၡာ လက္ဖက္ရည္ တုိက္ခ်ိန္မွာ ဘီစကစ္ဘူးလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ အထဲမွာ ၀င္း၀င္း လက္ေနတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဆုိၿပီး အဲဒီအထဲက တာ၀န္ခံ အၾကပ္ေလးက ဇနီးေတာ္ အခန္း၀မွာ အဲဒီဘူးေလး ကုိင္ၿပီးသြားေတာ့ ဇနီးေတာ္က ဘာလာလုပ္တာလဲေပါ့။ အၾကပ္ေလးက မနက္က မမေလးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ မုန္႔စားဖို႔ ေပးပါတယ္။ အဲဒါ ဘူးကုိလည္း ေဖာက္ေရာ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လို႔ လာေပးတာပါလဲ ေျပာေရာ အငမ္းမရ အဲဒီဘူးကုိ ဆဲြယူၿပီး အခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဇနီးေတာ္က ကားတစ္စီးနဲ႔ သုတ္သီးသုတ္ျပာ အျပင္ထြက္သြားပါေလေရာ။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုလည္း ဒီကိစၥကုိ ေမ့လုိက္ၾကပါၿပီ။ သူတုိ႔က ျမက္ေပါက္ဖို႔၊ သစ္ပင္ေရေလာင္းဖို႔၊ ခ်ဳိးေတာ္ေရ ဆက္သဖို႔ တာ၀န္ေတြက ရွိေသးတာကုိး။ ဒါေပမဲ့ ညေနေစာင္းခ်ိန္မွာ အဲဒီရဲေဘာ္ေလး တစ္စုကုိ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီးက တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ကုိ လာရမယ္လုိ႔ အမိန္႔ခ်ပါတယ္။ ေရာက္လည္း သြားေရာ ပထမဆံုး ေမးတဲ့ေမးခြန္းက မင္းတုိ႔ယူထားတဲ့ ေရႊ ၂၀က်ပ္သား ဘယ္မွာဖြက္ထားသလဲတဲ့။ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ လံုး၀မယူရေၾကာင္း၊ မုန္႔ပံုးအဖြင့္မွာ ေရႊေခ်ာင္းေတြ ေတြ႕လို႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားေပးခဲ့ေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ သူတုိ႔အားလုံးကုိ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားလုိက္ပါတယ္။
ထည့္ရတဲ့ အေၾကာင္းက ဇနီးေတာ္ႀကီးက အဲဒီမုန္႔ပံုးထဲက ေရႊေခ်ာင္းေတြကုိ ၿမိဳ႕ထဲက ေရႊဆုိင္မွာ သြားခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ၈၀ က်ပ္သားပဲ ရွိေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ ေပးတဲ့သူေတြက ၈၀က်ပ္ သားေတာ့ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ေပးရင္ တစ္ပိႆာ အတိေပးမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာက္ေနတဲ့ ၂၀ က်ပ္သားက ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုက ေျဖာင္လုိက္တယ္ထင္ၿပီး ဒီလို ဇာတ္ေတြ႐ႈပ္ကုန္တာျဖစ္တယ္။ ရဲေဘာ္ေလး တစ္စုကေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာ တစစ္ထဲ အစစ္ခံေနရေပမယ့္ သူတုိ႔မွ မယူတာ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘယ္လိုမွ စစ္မရလုိ႔ ျပန္လႊတ္လုိက္ရေပမယ့္ အဲဒီတပ္ရင္းမွာေတာ့ ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တာ၀န္က် အၾကပ္ေလးကေတာ့ စိတ္နာၿပီး တပ္မေတာ္ကေန တစ္ခါတည္း ႏႈတ္ထြက္သြားပါတယ္။ အခုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္က စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္မွာ မန္ေနဂ်ာလုပ္ရင္း သူနဲ႔သိတဲ့သူေတြကုိ အဲဒီ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပေနေလရဲ႕။
လက္ေစာင္းထက္
02/06/2015
(Tomorrow မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။