"သစ္႐ြက္ေလးေၾကြတာ
ေလရဲ႕ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္မဟ
သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး...."
------
ေဆာင္းရာသီတစ္ခုမွာ သစ္႐ြက္က သစ္ပင္ကို ညင္ညင္သာသာငံု႔နမ္းၿပီး တိုးညင္းတဲ့အသံနဲ႔ေျပာတယ္။
“သစ္ပင္… ငါ သြားေတာ့မယ္”
“သြားေတာ့မယ္… ေႏြးေထြးတဲ့ေႏြဦးရာသီကို ငါတို႔တူတူျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတ
“အဲတာေတြကုိ ငါသိပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါ သြားကိုသြားရမယ္။ ဒီေဆာင္းကုန္ရင္ ငါ့ကို နင္သတိရတတ္ပါ့မလား” သစ္႐ြက္က နာက်င္စြာေျပာတယ္။
သစ္ပင္ရဲ႕ႏွလံုးသား တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနခဲ့တယ္။ သန္မာၿပီးေျဖာင့္တန္းတဲ့ သူ႔အကုိင္းအခက္ေတြကို သူႀကိဳးစားၿပီး ေကြ႔ညႊတ္လိုက္တယ္။ ငွက္ကေလးေတြ လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ထပ်ံၾကတယ္။ အကိုင္းအခက္အတိုအစေတြ ေျမျပင္ေပၚ က်ဳိးက်ကုန္တယ္။ သစ္႐ြက္ကို သူသတိရတတ္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တာပါ။ သစ္ပင္ရဲ႕ခိုင္မာတဲ့ သစၥာတရားက ေသးငယ္ႀကံဳလွီတဲ့သစ္႐ြက္ကို
သစ္႐ြက္က သစ္ပင္ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ နင့္နင့္နဲနဲတစ္ခ်က္ၾကည့္လိ
ညႇာတံကိုကိုက္ျဖတ္တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေလးတစ္ခုဆိုေပမယ္
သစ္ပင့္ႏွလံုးသား က်ဳိးေၾကသြားခဲ့ရၿပီ။ ေနခဲ့ဖို႔သစ္႐ြက္ကို သူမတားလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သစ္႐ြက္ေလး လြင့္စင္ေၾကြက်သြားတာကိုပဲ သူမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ
တကယ့္နာက်င္ျခင္းဆိုတာ ငိုေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတာင္မက်တဲ့အျဖစ္ပါလ
ေလျပည္တစ္စင္းက သစ္ပင္အနားျဖတ္ပ်ံေတာ့ သစ္ပင္ရဲ႕နာက်င္ေၾကြကဲြမႈကိ
သစ္႐ြက္ ေခါင္းခါပါတယ္…
“ေဆာင္းရာသီမွာ သစ္ပင္က ကၽြတ္ဆတ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ငါသာမခဲြခြာရင္ ငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္
ေလျပည္တစ္ခ်က္ သိမ့္သိမ့္တုန္သြားတယ္။ လတ္ဆတ္မႈမ႐ွိေတာ့တဲ့ ေရာ္႐ြက္ဝါေလးက သူ႔မ်က္စိထဲမွာ တစ္မ်ဳိးလွေနပါတယ္။ ေလရဲ႕အကူအညီကို ျငင္းဆန္လိုက္တဲ့ သစ္႐ြက္က ေလထဲမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကၽြမ္းျပန္ၿပီး
မသြားပါနဲ႔လို႔ သစ္ပင္ရဲ႕ခယမႈေအာက္မွာ သစ္႐ြက္ေလးေၾကြက်ခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ သစ္ပင္ကို သစ္႐ြက္ေလးခဲြခြာလာခဲ့တယ္။
ေလျပည္ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္။ ထိ႐ွနာက်င္တဲ့ခံစားမႈနဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာဆီ သူတိုက္ခိုက္လိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕… ေဆာင္းဦးေရာက္တိုင္း အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ လြမ္းဆြတ္ေၾကကဲြမႈအလြမ္းဓာတ
ေဆာင္းတြင္းတစ္ခုလံုး သစ္ပင္ အထီးက်န္က်န္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ
လူတစ္ေယာက္ကို လြမ္းဆြတ္တာဟာ ဒီလိုပဲ ႏွလံုးသားက်ဳိးပဲ့ ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးခ်င္ေပမယ့္ အသံမထြက္လာႏိုင္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးပါလား…
ဒီေဆာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးႏွင္းက တဖဲြဖဲြက်ေနခဲ့တယ္။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေငြမႈန္ေတြနဲ႔ က်ဲပက္လိုက္သလို ျမင္ျမင္သမွ်အရာေတြ ျဖဴဆြတ္ေနခဲ့တယ္။
သစ္ပင္က ႏွင္းထုရဲ႕ၾကားထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူဖြက္ထားလိုက္မိတယ
ဒီေဆာင္းရဲ႕ဆိုးဝါးတဲ့ေအးစက
----
ေႏြဦးေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ… ေလးပင္းတဲ့ေျခလွမ္းနဲ႔ ေႏြဦးက ဒီေတာအုပ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေႏြးေထြးမႈေပးဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
သစ္ပင္ကေတာ့ မ်က္စိကိုမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္႐ွိေနဆဲပ
အခ်ိန္ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွ
တစ္ခု႐ွိတာက သူဟာ သူ႔နံေဘးကသစ္ပင္ကိုပဲ ႏွစ္လိုမႈေတြ႐ွိေနခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ေဘးမွာေနၿပီး သူေန႔တိုင္း သီခ်င္းဆိုတယ္၊ စကားေျပာတယ္၊ သစ္ပင္ရဲ႕ႏွလံုးသားအထံုးကို
ပန္းရဲ႕ထြက္ေပၚလာမႈက သစ္ပင္ရဲ႕ေဝဒနာတခ်ဳိ႕တစ္ဝက္
တစ္ေန႔မွာ ေလျပည္က အနားကေနျဖတ္တိုက္ေတာ့ ပန္းနဲ႔ရင္းႏွီးေနတဲ့ သစ္ပင္ကိုေတြ႔လိုက္မိတယ္။
“ေအာ္… စိတ္ခံစားမႈဆိုတာ ဒီလိုပဲလား… ေဆာင္းတြင္းေလးတစ္ခု ျဖတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ သစ္ပင္က သစ္႐ြက္ကိုေမ့သြားခဲ့ၿပီ” လို႔ သက္ျပင္းခ်ေခါင္းခါပါတယ္။
“ဟင့္အင္း.. ငါ မေမ့ဘူး။ ဘယ္သူကမွ ငါ့ႏွလံုးသားထဲ႐ွိေနတဲ့ သစ္႐ြက္ရဲ႕ေနရာကို အစားထုိးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး”လို႔ သစ္ပင္ကေျပာတယ္။
သူတို႔ေျပာတဲ့စကားကို ပန္းကေလးၾကားသြားခဲ့တယ္။ အရင္ကလို သူသီခ်င္းဆို ရယ္ေမာတာမ်ဳိးမ႐ွိခဲ့ေတာ့ဘဲ
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ပန္းကေလးက စကားစေျပာတယ္။
“သစ္ပင္… သစ္႐ြက္က ငါ့ထက္ေခ်ာလားဟင္”
“ဟင့္အင္း… သူ နင့္ေလာက္မေခ်ာဘူး”
“ဒါဆို သူက ငါလို႔ ရနံ႔သင္းထံုလား”
“ဟင့္အင္း… နင္ရဲ႕ရနံ႔နဲ႔ လွပမႈက သစ္႐ြက္မွာမ႐ွိပါဘူး”
“ဒါဆို နင္ကဘာလို႔ သူ႔ကိုမေမ့ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနရတာ
“ပန္းကေလး… သူဟာ ရင့္ေရာ္ေျခာက္ေသြ႔ေနပါေစ၊ ေၾကြလြင့္ေပ်ာက္ပ်က္သြားပါေ
မ်က္ရည္တစ္စက္က ပန္းပြင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကေန ေၾကြက်သြားခဲ့တယ္။
“သစ္ပင္… ငါအရမ္းေပ်ာ္မိတယ္။ နင္ဟာ တကယ္ပဲ ငါ့ကိုေမ့မသြားဘူးေနာ္”
သစ္ပင္ဆတ္ခနဲတုန္လႈပ္ အံ့ၾသသြားမိတယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ပံုစံကို သူေသခ်ာ မၾကည့္ခဲ့မိဖူးဘူး။ အခုမွ သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕က ပန္းကေလးကို သူေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ
ပန္းကေလး မ်က္ရည္က်ေနတဲ့အသြင္က ဟိုးနဂိုသစ္႐ြက္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္းပဲ။
အံ့ၾသၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ ပန္းကေလးကို သူေပြ႔ဖက္လိုက္ၿပီး “သစ္႐ြက္ေလး.. ငါ့ဆီ နင္ျပန္လာခဲ့ၿပီေပါ့ေနာ္”လိ
အဲဒီႏွစ္က ေဆာင္းဦးေလျပည္တသုန္သုန္တိ
“ဒီႏွစ္ေဆာင္း သိပ္မေအးဘူးေနာ္” တဲ့….
-----
သစ္႐ြက္ေလးေၾကြတာ
ေလရဲ႕ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္မဟ
သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး....
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္လြန
သူတို႔ အနစ္နာခံၾကတာပါ...
*** သစ္ပင္၊ သစ္႐ြက္၊ ေလျပည္ပါတဲ့ ဒီလိုဝတၳဳပံုစံမ်ဳိးကို ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေတြဖတ္တဲ့ တ႐ုတ္ဆိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ရတယ္။ ကၽြန္မလည္း ၃၊ ၄ ပုဒ္ေလာက္ ဘာသာျပန္ခဲ့ဖူးတယ္။ မတူတဲ့ပံုစံနဲ႔တင္ျပတဲ့ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ဳိးက ဖတ္လိုက္တိုင္း အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ ႐ွတတခံစားမႈေလးေတြက ရင္ထဲမွာလာျဖစ္တယ္။ ခံစားၾကည့္ဖို႔ မတူကဲြျပားတဲ့ပံုစံနဲ႔ သစ္ပင္ သစ္႐ြက္ ေလျပည္ဇာတ္လမ္းကို ဘာသာျပန္မွ်ေဝပါတယ္...
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Feb. 9 . 2015).
ေလရဲ႕ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္မဟ
သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး...."
------
ေဆာင္းရာသီတစ္ခုမွာ သစ္႐ြက္က သစ္ပင္ကို ညင္ညင္သာသာငံု႔နမ္းၿပီး တိုးညင္းတဲ့အသံနဲ႔ေျပာတယ္။
“သစ္ပင္… ငါ သြားေတာ့မယ္”
“သြားေတာ့မယ္… ေႏြးေထြးတဲ့ေႏြဦးရာသီကို ငါတို႔တူတူျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတ
“အဲတာေတြကုိ ငါသိပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါ သြားကိုသြားရမယ္။ ဒီေဆာင္းကုန္ရင္ ငါ့ကို နင္သတိရတတ္ပါ့မလား” သစ္႐ြက္က နာက်င္စြာေျပာတယ္။
သစ္ပင္ရဲ႕ႏွလံုးသား တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနခဲ့တယ္။ သန္မာၿပီးေျဖာင့္တန္းတဲ့ သူ႔အကုိင္းအခက္ေတြကို သူႀကိဳးစားၿပီး ေကြ႔ညႊတ္လိုက္တယ္။ ငွက္ကေလးေတြ လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး ထပ်ံၾကတယ္။ အကိုင္းအခက္အတိုအစေတြ ေျမျပင္ေပၚ က်ဳိးက်ကုန္တယ္။ သစ္႐ြက္ကို သူသတိရတတ္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တာပါ။ သစ္ပင္ရဲ႕ခိုင္မာတဲ့ သစၥာတရားက ေသးငယ္ႀကံဳလွီတဲ့သစ္႐ြက္ကို
သစ္႐ြက္က သစ္ပင္ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ နင့္နင့္နဲနဲတစ္ခ်က္ၾကည့္လိ
ညႇာတံကိုကိုက္ျဖတ္တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေလးတစ္ခုဆိုေပမယ္
သစ္ပင့္ႏွလံုးသား က်ဳိးေၾကသြားခဲ့ရၿပီ။ ေနခဲ့ဖို႔သစ္႐ြက္ကို သူမတားလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သစ္႐ြက္ေလး လြင့္စင္ေၾကြက်သြားတာကိုပဲ သူမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ
တကယ့္နာက်င္ျခင္းဆိုတာ ငိုေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတာင္မက်တဲ့အျဖစ္ပါလ
ေလျပည္တစ္စင္းက သစ္ပင္အနားျဖတ္ပ်ံေတာ့ သစ္ပင္ရဲ႕နာက်င္ေၾကြကဲြမႈကိ
သစ္႐ြက္ ေခါင္းခါပါတယ္…
“ေဆာင္းရာသီမွာ သစ္ပင္က ကၽြတ္ဆတ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ငါသာမခဲြခြာရင္ ငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္
ေလျပည္တစ္ခ်က္ သိမ့္သိမ့္တုန္သြားတယ္။ လတ္ဆတ္မႈမ႐ွိေတာ့တဲ့ ေရာ္႐ြက္ဝါေလးက သူ႔မ်က္စိထဲမွာ တစ္မ်ဳိးလွေနပါတယ္။ ေလရဲ႕အကူအညီကို ျငင္းဆန္လိုက္တဲ့ သစ္႐ြက္က ေလထဲမွာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကၽြမ္းျပန္ၿပီး
မသြားပါနဲ႔လို႔ သစ္ပင္ရဲ႕ခယမႈေအာက္မွာ သစ္႐ြက္ေလးေၾကြက်ခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ သစ္ပင္ကို သစ္႐ြက္ေလးခဲြခြာလာခဲ့တယ္။
ေလျပည္ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္။ ထိ႐ွနာက်င္တဲ့ခံစားမႈနဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာဆီ သူတိုက္ခိုက္လိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕… ေဆာင္းဦးေရာက္တိုင္း အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ လြမ္းဆြတ္ေၾကကဲြမႈအလြမ္းဓာတ
ေဆာင္းတြင္းတစ္ခုလံုး သစ္ပင္ အထီးက်န္က်န္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ
လူတစ္ေယာက္ကို လြမ္းဆြတ္တာဟာ ဒီလိုပဲ ႏွလံုးသားက်ဳိးပဲ့ ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးခ်င္ေပမယ့္ အသံမထြက္လာႏိုင္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးပါလား…
ဒီေဆာင္းရဲ႕ ပထမဆံုးႏွင္းက တဖဲြဖဲြက်ေနခဲ့တယ္။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေငြမႈန္ေတြနဲ႔ က်ဲပက္လိုက္သလို ျမင္ျမင္သမွ်အရာေတြ ျဖဴဆြတ္ေနခဲ့တယ္။
သစ္ပင္က ႏွင္းထုရဲ႕ၾကားထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူဖြက္ထားလိုက္မိတယ
ဒီေဆာင္းရဲ႕ဆိုးဝါးတဲ့ေအးစက
----
ေႏြဦးေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ… ေလးပင္းတဲ့ေျခလွမ္းနဲ႔ ေႏြဦးက ဒီေတာအုပ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေႏြးေထြးမႈေပးဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
သစ္ပင္ကေတာ့ မ်က္စိကိုမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္႐ွိေနဆဲပ
အခ်ိန္ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွ
တစ္ခု႐ွိတာက သူဟာ သူ႔နံေဘးကသစ္ပင္ကိုပဲ ႏွစ္လိုမႈေတြ႐ွိေနခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ေဘးမွာေနၿပီး သူေန႔တိုင္း သီခ်င္းဆိုတယ္၊ စကားေျပာတယ္၊ သစ္ပင္ရဲ႕ႏွလံုးသားအထံုးကို
ပန္းရဲ႕ထြက္ေပၚလာမႈက သစ္ပင္ရဲ႕ေဝဒနာတခ်ဳိ႕တစ္ဝက္
တစ္ေန႔မွာ ေလျပည္က အနားကေနျဖတ္တိုက္ေတာ့ ပန္းနဲ႔ရင္းႏွီးေနတဲ့ သစ္ပင္ကိုေတြ႔လိုက္မိတယ္။
“ေအာ္… စိတ္ခံစားမႈဆိုတာ ဒီလိုပဲလား… ေဆာင္းတြင္းေလးတစ္ခု ျဖတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ သစ္ပင္က သစ္႐ြက္ကိုေမ့သြားခဲ့ၿပီ” လို႔ သက္ျပင္းခ်ေခါင္းခါပါတယ္။
“ဟင့္အင္း.. ငါ မေမ့ဘူး။ ဘယ္သူကမွ ငါ့ႏွလံုးသားထဲ႐ွိေနတဲ့ သစ္႐ြက္ရဲ႕ေနရာကို အစားထုိးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး”လို႔ သစ္ပင္ကေျပာတယ္။
သူတို႔ေျပာတဲ့စကားကို ပန္းကေလးၾကားသြားခဲ့တယ္။ အရင္ကလို သူသီခ်င္းဆို ရယ္ေမာတာမ်ဳိးမ႐ွိခဲ့ေတာ့ဘဲ
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ပန္းကေလးက စကားစေျပာတယ္။
“သစ္ပင္… သစ္႐ြက္က ငါ့ထက္ေခ်ာလားဟင္”
“ဟင့္အင္း… သူ နင့္ေလာက္မေခ်ာဘူး”
“ဒါဆို သူက ငါလို႔ ရနံ႔သင္းထံုလား”
“ဟင့္အင္း… နင္ရဲ႕ရနံ႔နဲ႔ လွပမႈက သစ္႐ြက္မွာမ႐ွိပါဘူး”
“ဒါဆို နင္ကဘာလို႔ သူ႔ကိုမေမ့ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနရတာ
“ပန္းကေလး… သူဟာ ရင့္ေရာ္ေျခာက္ေသြ႔ေနပါေစ၊ ေၾကြလြင့္ေပ်ာက္ပ်က္သြားပါေ
မ်က္ရည္တစ္စက္က ပန္းပြင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကေန ေၾကြက်သြားခဲ့တယ္။
“သစ္ပင္… ငါအရမ္းေပ်ာ္မိတယ္။ နင္ဟာ တကယ္ပဲ ငါ့ကိုေမ့မသြားဘူးေနာ္”
သစ္ပင္ဆတ္ခနဲတုန္လႈပ္ အံ့ၾသသြားမိတယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ပံုစံကို သူေသခ်ာ မၾကည့္ခဲ့မိဖူးဘူး။ အခုမွ သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕က ပန္းကေလးကို သူေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ
ပန္းကေလး မ်က္ရည္က်ေနတဲ့အသြင္က ဟိုးနဂိုသစ္႐ြက္နဲ႔ တစ္ပံုစံတည္းပဲ။
အံ့ၾသၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ ပန္းကေလးကို သူေပြ႔ဖက္လိုက္ၿပီး “သစ္႐ြက္ေလး.. ငါ့ဆီ နင္ျပန္လာခဲ့ၿပီေပါ့ေနာ္”လိ
အဲဒီႏွစ္က ေဆာင္းဦးေလျပည္တသုန္သုန္တိ
“ဒီႏွစ္ေဆာင္း သိပ္မေအးဘူးေနာ္” တဲ့….
-----
သစ္႐ြက္ေလးေၾကြတာ
ေလရဲ႕ျဖားေယာင္းမႈေၾကာင့္မဟ
သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး....
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္လြန
သူတို႔ အနစ္နာခံၾကတာပါ...
*** သစ္ပင္၊ သစ္႐ြက္၊ ေလျပည္ပါတဲ့ ဒီလိုဝတၳဳပံုစံမ်ဳိးကို ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေတြဖတ္တဲ့ တ႐ုတ္ဆိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ရတယ္။ ကၽြန္မလည္း ၃၊ ၄ ပုဒ္ေလာက္ ဘာသာျပန္ခဲ့ဖူးတယ္။ မတူတဲ့ပံုစံနဲ႔တင္ျပတဲ့ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ဳိးက ဖတ္လိုက္တိုင္း အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ ႐ွတတခံစားမႈေလးေတြက ရင္ထဲမွာလာျဖစ္တယ္။ ခံစားၾကည့္ဖို႔ မတူကဲြျပားတဲ့ပံုစံနဲ႔ သစ္ပင္ သစ္႐ြက္ ေလျပည္ဇာတ္လမ္းကို ဘာသာျပန္မွ်ေဝပါတယ္...
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Feb. 9 . 2015).
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။