"ဘာစီးေနလဲ" (မင္းလူ)
=============
လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတ
အခ်ိန္နည္းနည္းပိုရမယ္ဆိုလွ
"ဒီေန႔ ရာသီဥတုသာယာတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ကေတာ့ ဒီတစ္သက္ ေနေရာင္ကိုမွ ျမင္ခြင့္ရပါေတာ့မလားလုိ႔ေတ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာကေတာ့-
"ေနေကာင္းလား"
ဒါကသူတို႔ဆီမွာ ရာသီဥတု အျမဲဆိုးေနသလို ဒီကလူေတြလည္း အျမဲဖ်ားနာေနေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က က်န္းမာေရးသည္ အေရးအၾကီးဆံုးဟု ခံယူထားျခင္းကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတာျဖစ္ပါသည္။
လမ္းမွာေတြ႔လွ်င္ "ဘယ္သြားမလို႔လဲ"ဟု ေမးတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္လ"စားၿပီးၿပီလား" ေမးသည္။ "ေက်ာင္းသြားမလို႔လား"၊ " ေစ်းကျပန္လာတာလား" စသျဖင့္ အေျခအေနကို လိုက္ၿပီးေမးတာမ်ဳိးလည္းရွိ
ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာပံုအသစ္ေတြထ
ပညာရွင္ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔တဲ့အခါမွာေတ
"ဘာေတြ႔ထားေသးလဲ"
ဆိုေသာ စကားကိုသံုးသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အလြယ္တကူရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ဖ
ကားဝယ္စီးႏိုင္ေသာ အလယ္အလတ္အလႊာကလူေတြက်ေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
ခုခ်ိန္မွာ ကားဝယ္စီးျခင္းသည္ သြားလာေရး အဆင္ေျပလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ဒါမွမဟုတ္ လူကံုထံအျဖစ္ ဂုဏ္ရွိဖုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ခ်ည
ေငြပိုေငြလွ်ံေလးလည္းရွိွလွ
ဟုိအရင္ကဆုိလွ်င္ ကားဝယ္စီးႏိုင္ေသာ လူတန္းစားကို အထက္တန္းလႊာဟုေခၚသည္။ ခုေတာ့ လူလတ္တန္းစားေတြ ကားဝယ္စီးေနၿပီ။ အရင္က ကားတစ္စီးဝယ္ၿပီးလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ စီးသည္။ ကိုယ့္ကားကို တစ္လက္ကုိင္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ညႊန္းခ်င္လွ်င္ပင္-
"ဖီးယက္ကားအနီေလးနဲ႔ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ေကာင္မေလးေလ"
"မာစီးဒီးရွိတဲ့အိမ္ ဘယ္နားမွာလဲ"
ဆိုတာမ်ဳိးႏွင့္ လူႏွင့္ကားကို ထပ္တူျပဳၾကသည္။ ခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကားတစ္စီးကို ၾကာၾကာမစီးၾကေတာ့။ ျမတ္လွ်င္ ျပန္ေရာင္း၊ ေနာက္တစ္စီးဝယ္၊ ေစ်းကိုက္လွ်င္ ျပန္ထုတ္၊ ကားထည္လဲစီးသလိုလည္းျဖစ္ အျမတ္လည္းရ။
ထိုအခါလူတစ္ေယာက္ကို သူစီးေနက်ကားႏွင့္ တဲြၿပီး မွတ္လို႔မရေတာ့။ ဒီေန႔ပစ္ကပ္ကားစီးေပမယ့္ ေနာက္လက်ေတာ့ ဆလြန္းကားျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနသည္
"ဘာစီးေနလဲ"
ဟူ၍ျဖစ္ေလ၏။ ထိုအခါ အေမးခံရသူက-
"ပတ္ဘလစ္ကာေလးတစ္စီး ဆဲြထားတယ္ဗ်ာ"
"ဒါဆို ျမတ္ေနၿပီေပါ့၊ ေစ်းေျမာက္ေနတာပဲ"
"သိပ္ေတာ့ မကိုက္ေသးပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ဝယ္တုန္းကလည္း ေစ်းနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ား ဖင္ေထာင္ေလးေရာ"
"စူပါဆလြန္းနဲ႔ လဲလိုက္တယ္ေလ၊ နည္းနည္းေတာ့ လုိက္ရတာေပါ့"
စသည္ျဖင့္ လူထက္ကားကို ပို၍ ဂရုစိုက္ၿပီးေမးၾက ေျဖၾကသည္။
ဒီလိုလူစားေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မပါရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ကားလည္းမဝယ္စီးႏိုင္ေသး။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အေပါင္းအသင္းေတြထ
ဒီေကာင္ေတြက တစ္ေခါက္ျပန္လာလွ်င္ ကားတစ္မ်ဳိးလဲစီးတတ္သည္။ သေဘၤာျပန္မတက္ခင္အတြင္းမွာလ
ဒီလိုနဲ႔ ကားဝယ္ေရာင္းတခ်ဳိ႕၊ ကားပြဲစားတခ်ဳိ႕နဲ႔ခင္မင္သိ
"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္လုိလဲ မင္းၾကိဳက္လား"
ဟု ေမးတတ္သည္။ ထိုစကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာတင္ျခင္းဟု ထင္စရာရွိသည္။ အမွန္မွာ သူတို႔လူလည္က်ျခင္းသားျဖစ္၏
"ဟာ ဟိုေကာင္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္ပင္ၿပီး ဝယ္တာပဲ"
ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ တရားခံစားရင္းထဲ ဆဲြထည့္လို႔ရေအာင္ အေဖာ္ညွိထားျခင္းသာျဖစ္၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားပြဲစားေတြ၊ ဝယ္ေရာင္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ၾကီးခ်င္ၾကသည္။ သေဘၤာသားေတြကေတာင္ တိုင္ပင္ၿပီး အဆံုးအျဖတ္ ေတာင္းခံရတယ္ဆိုေတာ့ ကားအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းတ
သူတို႔ကေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ သေဘၤာသားေတြရဲ႕ ဆရာပဲဆိုၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ေရာင္းမည့္ကား၏ အားသာခ်က္မ်ားအေၾကာင္း ရွင္းျပရာမွာ တကယ္ဝယ္မယ့္ေကာင္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အဓိကထားရွင္းျပေနတာမ်ဳိးေတာ
ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္မွာေတာ့ ကားဝယ္ေရာင္း ပဲြစားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲမွာဆံုသည္။ သူက သူတို႔ေလာကသားတို႔ထံုးစံအတိ
"ဘာစီးေနလဲ"
ဟု အထင္ၾကီးစြာေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က-
"BM-20"
ဟု ေျဖလိုက္သည္။ သူ ဦးေႏွာက္စားသြားသည္။ ကားေလာကမွာ ေမ်ာက္ေခါင္း၊ ဖင္ေကာက္၊ ေဘာင္ေပ်ာက္စသည္ျဖင့္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကား၏ မ်ဳိးကြဲအမည္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဝိေသသကိုျဖစ္ေစေခၚၾကသည္။ လီမိတက္၊ ဂ်ီတိုးရင္း၊ အီးဒီ၊ အက္စ္အာတူး၊ မတ္တူး စသည္ျဖင့္။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၏ BM-20 ကိုလည္း ဒီသေဘာမ်ဳိး သူစဥ္းစားမည္။ ၾကားဖူးေနက် အမ်ဳိးအစားမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ရွားပါးအဖိုးတန္ကားမ်ဳိးဟု ထင္ခ်င္လည္းထင္မည္။ BM ဆိုတာ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံလုပ္ ကမာၻေက်ာ္ BMW ကားကို အတိုေကာက္ ေခၚတာလား၊ 20 ဆိုတာေရာ အင္ဂ်င္ပါဝါတူးပြိဳင့္ဇီးရိ
"ေဩာ္....ေဩာ္..ဒါနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္ရသလဲ"
ဟု ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က-
"သိပ္မေပးလိုက္ရပါဘူး၊ သံုးရာေလာက္ပါပဲ"
ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလသံျဖင့္ ေျဖလိုက္၏။ သူက-
"အင္း....ေစ်းကေတာ့ သိပ္မေသးလွဘူးေနာ္"
ဟု ပခံုးတြန္႔၍ေျပာၿပီး" ေနာက္ၾကံဳမွစီးၾကည့္ဦးမယ္ဗ
--------------------------
မင္းလူ
ဝယ္သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ဂ်ာနယ္။
၁၈-၉-၂၀၀၁။
=============
လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတ
အခ်ိန္နည္းနည္းပိုရမယ္ဆိုလွ
"ဒီေန႔ ရာသီဥတုသာယာတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ကေတာ့ ဒီတစ္သက္ ေနေရာင္ကိုမွ ျမင္ခြင့္ရပါေတာ့မလားလုိ႔ေတ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာကေတာ့-
"ေနေကာင္းလား"
ဒါကသူတို႔ဆီမွာ ရာသီဥတု အျမဲဆိုးေနသလို ဒီကလူေတြလည္း အျမဲဖ်ားနာေနေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က က်န္းမာေရးသည္ အေရးအၾကီးဆံုးဟု ခံယူထားျခင္းကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတာျဖစ္ပါသည္။
လမ္းမွာေတြ႔လွ်င္ "ဘယ္သြားမလို႔လဲ"ဟု ေမးတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္လ"စားၿပီးၿပီလား" ေမးသည္။ "ေက်ာင္းသြားမလို႔လား"၊ " ေစ်းကျပန္လာတာလား" စသျဖင့္ အေျခအေနကို လိုက္ၿပီးေမးတာမ်ဳိးလည္းရွိ
ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာပံုအသစ္ေတြထ
ပညာရွင္ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔တဲ့အခါမွာေတ
"ဘာေတြ႔ထားေသးလဲ"
ဆိုေသာ စကားကိုသံုးသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အလြယ္တကူရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ဖ
ကားဝယ္စီးႏိုင္ေသာ အလယ္အလတ္အလႊာကလူေတြက်ေတာ့ တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
ခုခ်ိန္မွာ ကားဝယ္စီးျခင္းသည္ သြားလာေရး အဆင္ေျပလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ဒါမွမဟုတ္ လူကံုထံအျဖစ္ ဂုဏ္ရွိဖုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ခ်ည
ေငြပိုေငြလွ်ံေလးလည္းရွိွလွ
ဟုိအရင္ကဆုိလွ်င္ ကားဝယ္စီးႏိုင္ေသာ လူတန္းစားကို အထက္တန္းလႊာဟုေခၚသည္။ ခုေတာ့ လူလတ္တန္းစားေတြ ကားဝယ္စီးေနၿပီ။ အရင္က ကားတစ္စီးဝယ္ၿပီးလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ စီးသည္။ ကိုယ့္ကားကို တစ္လက္ကုိင္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူၾကသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ညႊန္းခ်င္လွ်င္ပင္-
"ဖီးယက္ကားအနီေလးနဲ႔ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ေကာင္မေလးေလ"
"မာစီးဒီးရွိတဲ့အိမ္ ဘယ္နားမွာလဲ"
ဆိုတာမ်ဳိးႏွင့္ လူႏွင့္ကားကို ထပ္တူျပဳၾကသည္။ ခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကားတစ္စီးကို ၾကာၾကာမစီးၾကေတာ့။ ျမတ္လွ်င္ ျပန္ေရာင္း၊ ေနာက္တစ္စီးဝယ္၊ ေစ်းကိုက္လွ်င္ ျပန္ထုတ္၊ ကားထည္လဲစီးသလိုလည္းျဖစ္ အျမတ္လည္းရ။
ထိုအခါလူတစ္ေယာက္ကို သူစီးေနက်ကားႏွင့္ တဲြၿပီး မွတ္လို႔မရေတာ့။ ဒီေန႔ပစ္ကပ္ကားစီးေပမယ့္ ေနာက္လက်ေတာ့ ဆလြန္းကားျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနသည္
"ဘာစီးေနလဲ"
ဟူ၍ျဖစ္ေလ၏။ ထိုအခါ အေမးခံရသူက-
"ပတ္ဘလစ္ကာေလးတစ္စီး ဆဲြထားတယ္ဗ်ာ"
"ဒါဆို ျမတ္ေနၿပီေပါ့၊ ေစ်းေျမာက္ေနတာပဲ"
"သိပ္ေတာ့ မကိုက္ေသးပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ဝယ္တုန္းကလည္း ေစ်းနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ား ဖင္ေထာင္ေလးေရာ"
"စူပါဆလြန္းနဲ႔ လဲလိုက္တယ္ေလ၊ နည္းနည္းေတာ့ လုိက္ရတာေပါ့"
စသည္ျဖင့္ လူထက္ကားကို ပို၍ ဂရုစိုက္ၿပီးေမးၾက ေျဖၾကသည္။
ဒီလိုလူစားေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မပါရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ကားလည္းမဝယ္စီးႏိုင္ေသး။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အေပါင္းအသင္းေတြထ
ဒီေကာင္ေတြက တစ္ေခါက္ျပန္လာလွ်င္ ကားတစ္မ်ဳိးလဲစီးတတ္သည္။ သေဘၤာျပန္မတက္ခင္အတြင္းမွာလ
ဒီလိုနဲ႔ ကားဝယ္ေရာင္းတခ်ဳိ႕၊ ကားပြဲစားတခ်ဳိ႕နဲ႔ခင္မင္သိ
"ေဟ့ေကာင္ ဘယ္လုိလဲ မင္းၾကိဳက္လား"
ဟု ေမးတတ္သည္။ ထိုစကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာတင္ျခင္းဟု ထင္စရာရွိသည္။ အမွန္မွာ သူတို႔လူလည္က်ျခင္းသားျဖစ္၏
"ဟာ ဟိုေကာင္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာ တိုင္ပင္ၿပီး ဝယ္တာပဲ"
ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ တရားခံစားရင္းထဲ ဆဲြထည့္လို႔ရေအာင္ အေဖာ္ညွိထားျခင္းသာျဖစ္၏။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကားပြဲစားေတြ၊ ဝယ္ေရာင္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ၾကီးခ်င္ၾကသည္။ သေဘၤာသားေတြကေတာင္ တိုင္ပင္ၿပီး အဆံုးအျဖတ္ ေတာင္းခံရတယ္ဆိုေတာ့ ကားအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းတ
သူတို႔ကေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ သေဘၤာသားေတြရဲ႕ ဆရာပဲဆိုၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ေရာင္းမည့္ကား၏ အားသာခ်က္မ်ားအေၾကာင္း ရွင္းျပရာမွာ တကယ္ဝယ္မယ့္ေကာင္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အဓိကထားရွင္းျပေနတာမ်ဳိးေတာ
ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္မွာေတာ့ ကားဝယ္ေရာင္း ပဲြစားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲမွာဆံုသည္။ သူက သူတို႔ေလာကသားတို႔ထံုးစံအတိ
"ဘာစီးေနလဲ"
ဟု အထင္ၾကီးစြာေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က-
"BM-20"
ဟု ေျဖလိုက္သည္။ သူ ဦးေႏွာက္စားသြားသည္။ ကားေလာကမွာ ေမ်ာက္ေခါင္း၊ ဖင္ေကာက္၊ ေဘာင္ေပ်ာက္စသည္ျဖင့္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကား၏ မ်ဳိးကြဲအမည္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဝိေသသကိုျဖစ္ေစေခၚၾကသည္။ လီမိတက္၊ ဂ်ီတိုးရင္း၊ အီးဒီ၊ အက္စ္အာတူး၊ မတ္တူး စသည္ျဖင့္။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၏ BM-20 ကိုလည္း ဒီသေဘာမ်ဳိး သူစဥ္းစားမည္။ ၾကားဖူးေနက် အမ်ဳိးအစားမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ရွားပါးအဖိုးတန္ကားမ်ဳိးဟု ထင္ခ်င္လည္းထင္မည္။ BM ဆိုတာ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံလုပ္ ကမာၻေက်ာ္ BMW ကားကို အတိုေကာက္ ေခၚတာလား၊ 20 ဆိုတာေရာ အင္ဂ်င္ပါဝါတူးပြိဳင့္ဇီးရိ
"ေဩာ္....ေဩာ္..ဒါနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္ရသလဲ"
ဟု ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က-
"သိပ္မေပးလိုက္ရပါဘူး၊ သံုးရာေလာက္ပါပဲ"
ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလသံျဖင့္ ေျဖလိုက္၏။ သူက-
"အင္း....ေစ်းကေတာ့ သိပ္မေသးလွဘူးေနာ္"
ဟု ပခံုးတြန္႔၍ေျပာၿပီး" ေနာက္ၾကံဳမွစီးၾကည့္ဦးမယ္ဗ
--------------------------
မင္းလူ
ဝယ္သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ဂ်ာနယ္။
၁၈-၉-၂၀၀၁။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။