ဖီးနစ္ သို႔ မီးငွက္ (၅)

 မွတ္စုၾကမ္း added 2 new photos.

ဖီးနစ္ သို႔ မီးငွက္ (၅)
********************
၂။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ကို ေလယာဥ္ေလးစီးႏွင့္ လဲခဲ့သူ
****************************************************
ေလယာဥ္ေလးစီး ကို ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ျဖင့္ လဲလို႔ ရမည္ဟု သင္ထင္ပါသလား။ တ႐ုတ္ ဖီးနစ္ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ လဲျပ ဖူးပါသည္။ သူ႔နာမည္က ေမာ္ကီေခ်ာင္း။ ၁၉၇၉ တြင္ ေထာင္မွ လြတ္လာ သည္။ အစိုးရထံမွ ေငြေခ်းကာ ႏိူးစက္နာရီ မ်ားစေရာင္းသည္။ ထိုမွ တဆင့္ အျမတ္ ရရွိလာသည္။ ႀကီးပြားမည့္ အခြင့္အလမ္း ရွာေဖြရာမွ စီခၽြမ္ ေလေၾကာင္းလိုင္း အေၾကာင္း သိလာသည္။ ၎တို႔မွာ ေလယာဥ္ ဝယ္၍ ပ်ံသန္း လိုေသာ္လည္း ဝယ္ရန္ ေငြမရွိ။ ၎တို႔ လိုခ်င္ေသာ ေလယာဥ္မွာ ဆိုဗီယက္တြင္ ရွိသည္။

မည္သို႔ အက်ိဳးေဆာင္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားရာမွ ဆိုဗီယက္တို႔လည္း လူသံုးကုန္ ပစၥည္းမ်ား အေရးတႀကီး လိုအပ္ ေနသည္ကို သိလာသည္။ တ႐ုတ္မွာလည္း အေသးစား လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ ့ၿဖိဳး ေနၿပီျဖစ္ရာ ထိုပစၥည္း မ်ား ေကာင္းစြာ ထုတ္ႏိုင္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ဆိုဗီယက္ တာဝန္ရွိသူ မ်ားကို သြားေရာက္၍ အထည္၊ ဖိနပ္ႏွင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ မ်ားကို ေလယာဥ္ႏွင့္ လဲရန္ညွိသည္။ ဆိုဗီယက္ တို႔က ေလယာဥ္ကို ေရာင္းရန္သာ စိတ္ဝင္စား ေသာ္လည္း ေမာ္ကီေခ်ာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ညွိရာမွ သေဘာတူၿပီး အလဲအလွယ္ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုး တ႐ုတ္ လုပ္ အထည္၊ ဖိနပ္ႏွင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ရထား အစီးငါးရာတိုက္ ျဖင့္ ဆိုဗီယက္ ေလယာဥ္ ေလးစီး လဲယူခဲ့သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ ၿပီးေနာက္ ေမာ္ကီေခ်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီး လာၿပီး ဆိုဗီယက္ အာဏာပိုင္ မ်ား ႏွင့္ ရင္းနွီး လာကာ ဆိုဗီယက္ ၿဂိဳလ္တု လႊတ္တင္ေရး တြင္ပါ ရင္းနွီး ျမဳပ္ႏွံခဲ့သည္။
မျဖစ္ႏိုင္ဟု ထင္ရေသာ အေရာင္းအဝယ္ကို စိတ္ရွည္စြာ ရေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညွိနႈိင္း ခဲ့သည့္ ေမာ္ သည္ တ႐ုတ္တို႔ ၏ စိတ္ကူး အေကာင္းဆံုး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားတြင္ ပါလာ သည္။ ျမန္မာတို႔ ၏ ျပန္မရႏိုင္ေသာ သဘာဝ သယံဇာတ မ်ားကို တန္ဖိုး မရွိသည့္ တ႐ုတ္ ထုတ္ကုန္မ်ားႏွင့္ လဲေနရျခင္းႏွင့္ နႈိင္းယွဥ္ ေစခ်င္ပါသည္။ ေမာ္က ေတာ့ စီခၽြမ္ ေလေၾကာင္း သမိုင္းတြင္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ နွင့္ေလယာဥ္ လဲစီးခဲ့သူ ဟု သမိုင္းဝင္ ခဲ့သည္။
၃။ အခ်ိဳရည္ လုပ္ငန္းရွင္ လီေရွာင္ေဟြး
***************************************
ငယ္စဥ္ စာသင္ေနခ်ိန္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ ေရး ဂယက္ေၾကာင့္ ႐ုရွားနယ္စပ္ ပို႔ခံရၿပီး ေတာင္သူ လုပ္ရသည္။ ပညာေရး တပိုင္းတစ ျဖစ္သြားေသာ လီေရွာင္ေဟြးမွာ အသက္ ၃၀ မွ ၿမိဳ႕ေပၚ ျပန္ေရာက္သည္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း လုပ္စရာ အလုပ္မရွိ၍ နာရီတု မ်ား ေရာင္းခ်သည္။ ထိုေနာက္ ထို အလုပ္ကို မႀကီးပြား ႏိုင္ဟု ဆံုးျဖတ္ စြန္႔လြတ္ကာ အေမရိကန္ လုပ္ ပက္စီ၊ ကိုကာကိုလာ မ်ား စေရာင္းသည္။ ထိုမွတဆင့္ အခ်ိဳရည္ ကိုယ္တိုင္ထုတ္လုပ္ၿပီး ေရာင္းခ် သည္။ထိုလုပ္ငန္းကို ေဇာက္ခ် လုပ္ကိုင္ရာမွ ၁၉၉၄ တြင္ တ႐ုတ္ျပည္၏ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး အခ်ိဳရည္ လုပ္ငန္းရွင္ ျဖစ္လာသည္။
၄။ အသက္ ၄၀မွ စာအုပ္လက္ေပြ႕ ေရာင္းရသူ (သို႔) လီဖန္း သူေဌး ယင္မင္ရွန္
*****************************************************************************
၁၉၄၀ တြင္ေမြးသည္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ အရြယ္တြင္ လက္ယာ အေတြးအေခၚ လႊမ္းမိုးသည္ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းထုတ္ခံရသည္။ ေနာက္ သံုးႏွစ္အၾကာတြင္ အရင္းရွင္ ဝါဒ ကိုင္းၫြတ္သည္ ဆိုကာ ေထာင္ ၉ လ ခ်ခံရသည္။ အသက္ ၂၃ ေရာက္ေသာ အခါ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို အေမရိကန္ သြားႏိုင္ရန္ ကူညီမိ ေသာေၾကာင့္ သစၥာေဖာက္ဟု တံဆိပ္ တပ္ၿပီး အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ခ်ခံရျပန္သည္။ အသက္ ၄၀ ဝန္းက်င္ တြင္ ေထာင္မွ လြတ္လာသည္။
ေထာင္မွ လြတ္လာခ်ိန္တြင္ ဝန္ထမ္းလုပ္ရန္ စစဥ္းစားသည္။ တိန္႔ အာဏာရသြားၿပီး စီးပြားေရး မူဝါဒ ေျပာင္းလဲမည္ ဟု သတင္းၾကား၍ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ျဖစ္ကာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း ထူေထာင္ရန္ ၾကံစည္သည္။ အစိုးရဆီမွ အေသးစား ေခ်းေငြ ေခ်း၍ စာအုပ္လက္ေပြ႕ ေရာင္းသည္။ ဝန္ထမ္း ဘဝထက္ ဝင္ေငြပိုရ လာသည္။ မၾကာမီ စာအုပ္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ ထိုင္ရင္း အသြားအျပန္ လုပ္ေနေသာ လူမ်ားကို ၾကည့္ကာ ေမာ္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ ေရာင္းရင္ ေကာင္းမလား ဟု အေတြး ေပၚလာသည္။ ထိုေနာက္ ၁၀ ႏွစ္နီးပါး လုပ္ကိုင္ ခဲ့ေသာ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာင္းခ်ကာ ဆိုင္ကယ္ စတင္ ထုတ္လုပ္ရန္ စီစဥ္သည္။
အသက္ ၅၂ အရြယ္ ၁၉၉၂ တြင္ ယင္ သည္ ဝန္ထမ္း ၉ ေယာက္ငွားကာ ခ်ံဳကင္း ၿမိဳ႕တြင္ ဆိုင္ကယ္ ထုတ္လုပ္ရန္ စတင္သည္။ ကနဦး ရင္းနွီးေငြ (ေဒၚလာ ၃၆၀၀၀) ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ ဟြန္ဒါ (Honda) ကို သေဘာက်၍ သူဆိုင္ကယ္ကို (Hongda) ဟု ဆင္တူယိုးမွား နာမည္ေပးသည္။ မၾကာမီ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္တြင္ ေအာင္ျမင္ လာသည္။ ထိုေနာက္ ေစ်းကြက္ ကို မခန္႔မွန္းဘဲ ယံုၾကည္မႈ လြန္ကဲၿပီး ဆိုင္ကယ္ ၁၅ သန္း ထုတ္လိုက္ရာ ၅ သန္းသာ ေရာင္းထြက္ ၿပီး က်န္ ဆိုင္ကယ္ ၁၀ သန္းကို သံရည္က်ိဳ ေစ်းျဖင့္ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ စီးပြားပ်က္မလို ျဖစ္ သြား ခ်ိန္တြင္ ဂ်ပန္ ကုမၸဏီ ဟြန္ဒါမွ ဆင္တူယိုးမွား နာမည္ သံုးသျဖင့္ တရားစြဲခံရသည္။
ယင္ သည္ ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ ဆက္ႀကိဳးစား ျပန္သည္။ မၾကာခင္ ျပည္တြင္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ ထုတ္လုပ္ သည့္ စက္ရံုေပါင္း တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ ျဖစ္လာ ျပန္ရာ ေစ်းကြက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ျပင္းထန္ လာသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဗီယက္နမ္ ေစ်းကြက္ သို႔ ဝင္ရန္ ျကိဳးစားသည္။ ဗီယက္နမ္ တြင္ ဂ်ပန္ကုမၸဏီ ဟြန္ဒါက ေစ်းကြက္ အုပ္ထားသည့္ အျပင္ ယင္၏ Hondga နာမည္ကို တရားစြဲ ထားေသာေၾကာင့္ နာမည္သစ္ လီဖန္း (Lifan) ကို သံုးကာ ဝင္ၿပိဳင္ရာမွ မထင္မွတ္ဘဲ ေစ်းကြက္သစ္ ရရွိ ေအာင္ျမင္ ခဲ့သည္။
ယခုအသက္ ၇၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ ယင္ သည္ တ႐ုတ္ ၏ အခ်မ္းသာဆံုး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး ဝန္ထမ္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို အလုပ္ခန္႔ ေပးထားႏိုင္ခဲ့သည္။ လက္ရွိ ခ်ံဳကင္း ျပည္နယ္ အစိုးရအၾကံေပး အဖြဲ႕၏ ဒုဥကၠဌ လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၂ မွ စ၍ ယေန႔ထိ လူမႈအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္း မ်ား အတြက္ ယြမ္ (၆၄၁၃) သန္း လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စာရင္း အရ လီဖန္း ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လယ္ယာ သံုး စက္မ်ား၊ ကားမ်ားကို ျပည္တြင္း ျပည္ပ သို႔ ယြမ္ (၁၂.၁၆) ဘီလီယံဖိုး ေရာင္းခ်ခဲ့ရသည္။
ငယ္ဘဝ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ကို အျပစ္မရွိဘဲ ေထာင္ထဲ တြင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရေသာ၊ အသက္ ၄၀ မွ စီးပြားေရး စလုပ္ခဲ့ရေသာ၊ အရႈံးမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ခဲ့ရသည့္ စာအုပ္ လက္ေပြ႕ ေရာင္းသူ သည္ ေနာင္ ၂၅ ႏွစ္ အၾကာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ တြင္ေတာ့အစိုးရသို႔ အခြန္ ေဒၚလာ ၁၅ သန္း ေဆာင္ႏိုင္ သည့္ လုပ္ငန္းရွင္ ျဖစ္လာ သည္။ သူသည္ မိခင္တိုင္းျပည္ အတြက္ အရႈံးမေပး တတ္ေသာ က်ားကုတ္ က်ားခဲ ဇြဲႀကီးလွသည့္ စိတ္ဓာတ္ ပိုင္ရွင္ သားေကာင္း တစ္ဦး လည္း ျဖစ္ပါသည္။
(အပိုင္း ၆) ဆက္တင္ပါမည္။
Credit Phyo Ko Ko Naing
- မွတ္စုၾကမ္း ‪#‎NayAung‬