ပန္းစကား

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ပန္းစကား
----------
(၁)
ပန္းတခ်ဳိ႕က ေန႔မွာပြင့္ၿပီး ညမွာအိပ္တယ္။
ပန္းတခ်ဳိ႕က ညမွာပြင့္ၿပီး ေန႔မွာအိပ္တယ္။
မတူတဲ့ပန္းက အိပ္တဲ့ပံုစံလည္းမတူဘူး၊ အိပ္ခ်ိန္လည္းမတူဘူး၊ အိပ္ခ်ိန္ အတိုအ႐ွည္လည္းမတူဘူး။ ပန္းတခ်ဳိ႕က အိပ္ေနရင္း ညင္ညင္သာသာေဟာက္တတ္တယ္။

ပန္းေတြလည္း အိပ္တတ္ပါသလား….

တစ္ေန႔က ကေလးမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ႔ေမေမရဲ႕စကားသံတခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္မၾကားလိုက္မိတယ္။

“ပန္းေၾကြတယ္ဆိုတာ ပန္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား ေမေမ”

“ဟုတ္တယ္… ပန္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ”

“ဒီလိုဆိုရင္ သူဘယ္အခ်ိန္ ႏုိးလာမွာလဲ”

“ေနာက္ႏွစ္ ေႏြဦးမွာေပါ့”

“ဒီေလာက္အခ်ိန္အၾကာႀကီး သူအိပ္သြားတယ္ေပါ့…”

တကယ္ေတာ့ ပန္းအိပ္ရင္ ေႏြဦးလည္းအိပ္သြားတယ္။
ပန္းႏိုးေတာ့ ေႏြဦးလည္း ႏိုးလာတယ္။

ေႏြဦးက ပန္းကိုႏႈိးလိုက္တာလား… ပန္းက ေႏြဦးကိုႏႈိးလိုက္တာလား…။

(၂)
ၾကာပန္းက ကမာၻေျမႀကီးေပၚမွာ ႏွစ္ သန္းေပါင္းတစ္သန္းေက်ာ္ကတည္းက ရွိေနခဲ့ၿပီ။ အဲဒီတုန္းက လူေတြမေမြးဖြားေသးဘူး။

မနက္ခင္းတိုင္းက ၾကာပန္းပြင့္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ ၾကာပန္းတစ္ပြင့္ဟာ မနက္ခင္းပိုင္းမွာ ကိုယ့္အၿပံဳးကိုမပြင့္လန္းဘူးဆိုရင္ ေန႔ခင္း၊ ညခင္းေရာက္လည္း သူဟာ မပြင့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ညဆိုရင္ ပိုလို႔ေတာင္ မပြင့္တတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဒီကေန႔မနက္မွာပြင့္တဲ့ ၾကာပန္းက မေန႔ကပြင့္တဲ့ၾကာပန္းမဟုတ္ဘူး။ မနက္ျဖန္ပြင့္မယ့္ ၾကာပန္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ တျခားေနရာေဒသကေနပြင့္တဲ့ ၾကာပန္းလည္းမဟုတ္ဘူး။ ၾကာပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းမွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္တမူထူးျခားတာေတြ႐ွိတယ္။ ၾကာပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းက ကမာၻေပၚမွာ တစ္ပြင့္တည္းပဲ႐ွိတယ္။

ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္တိုင္းဟာ တစ္သက္မွာတစ္ခါသာ ပြင့္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ေလးနက္ရတယ္၊ ဂ႐ုစိုက္ရတယ္၊ အမႈမဲ့မျဖစ္ရဘူး၊ မလဲြေခ်ာ္ရဘူး။ လဲြေခ်ာ္တာနဲ႔ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ဆိုတဲ့အခြင့္အေရးကို ဘယ္ေတာ့မွရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ပန္းပြင့္တဲ့ေန႔က ပန္းရဲ႕ေမြးေန႔ျဖစ္တယ္.. ပန္းရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ျဖစ္တယ္… ပန္းရဲ႕ႏွစ္သစ္ျဖစ္တယ္။

ပန္းမွာလည္း ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြ႐ွိတယ္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြ႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ညစ္လို႔၊ ဝမ္းနည္းလို႔၊ စိတ္႐ႈပ္လို႔ဆိုၿပီး သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕ေမႊးရနံ႔ကိုထုတ္လႊင့္ဖို႔ မေမ့ၾကဘူး။ သူတို႔ရဲ႕အလွတရားကိုထုတ္ေဖာ္ဖို႔ မေမ့ၾကဘူး။

ဒီေလာကမွာ ပန္းပြင့္ဖို႔ေမ့သြားတဲ့ပန္းဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး…

(၃)
ပန္းေတြက ေႏြဦးရာသီမွာပဲ ပြင့္လန္းတယ္လို႔ တခ်ဳိ႕ကဆိုတယ္.. အဲဒီလိုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ေႏြမွာဆိုရင္ ႏွင္းဆီ၊ ပိေတာက္၊ လက္ပံေတြ ေဝေဝဆာဆာဖူးပြင့္တယ္။

မုိးမွာဆိုရင္ ဂႏၶာမာ၊ စပယ္၊ ဇီဇဝါေတြ လွလွပပဖူးပြင့္တယ္။

ေဆာင္းမွာဆိုရင္ ခ်ယ္ရီ၊ ခရစၥမတ္႐ြက္လွ၊ မက္မြန္ပန္းေတြ ဖူးပြင့္တယ္။

ႏွင္းဖဲြဖဲြက်တဲ့ရာသီမွာေတာင္ ထင္း႐ွဴးပြင့္ေတြက ႏွင္းေတြၾကားမွာ ရဲရဲဖူးပြင့္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေႏြမုိးေဆာင္းဘာရာသီပဲျဖစ္ျဖစ္ ပန္းေတြက ပြင့္မယ္ဆို ပြင့္လိုက္တာပါပဲ။

အခ်ိန္မေရြး ပန္းေတြပြင့္တယ္၊ ပန္းပြင့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ႐ွိတယ္။
ပန္းမပြင့္တာဟာ မပြင့္တဲ့အေၾကာင္းတရား႐ွိသလို ပန္းပြင့္တာဟာလည္း ပြင့္တဲ့အေၾကာင္းတရား႐ွိတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ပြင့္ပြင့္ ပြင့္တဲ့အေၾကာင္းတရားကိုယ္စီ သူတို႔မွာ႐ွိၾကတယ္။

ပန္းပြင့္တိုင္းမွာ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ေႏြဦးရာသီတစ္ခု႐ွိၾကတယ္။ သူတို႔ဘယ္အခ်ိန္ပြင့္ရင္ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ေႏြဦးရာသီပဲျဖစ္တယ္။

ေဆာင္းႏွင္းၾကားမွာပြင့္တဲ့ခ်ယ္ရီဟာ ေဆာင္းရာသီကိုအံတုၿပီး ေႏြဦးရာသီဆီ အေရာက္လွမ္းပါတယ္။

(၄)
ကုမုျဒာ၊ ညေမႊးပန္း၊ စပယ္ပန္း၊ Morning Glory စတဲ့ပန္းေတြဟာ ညအခ်ိန္မွာပြင့္တဲ့ ပန္းျဖစ္တယ္။ ကမာၻေျမႀကီးအိပ္ေမာက်ခ်ိန္၊ လူေတြအိပ္မက္မက္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ဟာအစြမ္းကုန္ပြင့္လန္းႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။

လွလွပပပြင့္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္ကိုပဲ လူေတြေတြ႔ျမင္ၾကတာ၊ အဲဒီလို ပြင့္ဖို႔ ပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းရဲ႕ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္မႈကိုေတာ့ ညကပဲသိပါတယ္။

ပန္းပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းဟာ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္၊ အသံမထြက္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာဘဲ ပြင့္လန္းတယ္။ ဘယ္ပန္းကမွ သူပြင့္ခါနီး လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္တာမ်ဳိး၊ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ “ငါ ပြင့္ေတာ့မယ္… ငါ ပန္းပြင့္ေတာ့မယ္” လို႔ မေအာ္ဘူး။

တကယ္လို႔ လူက ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ပြင့္လန္းတတ္တဲ့လူ ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား႐ွိႏိုင္မလဲ။

(၅)
ပန္းေတြမွာ အျဖဴ၊ အဝါ၊ အျပာ၊ အနီ၊ အစိမ္း၊ ၾကက္ေသြး၊ ပန္းေရာင္၊ အနက္.. စတဲ့အေရာင္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး႐ွိၾကတယ္။ အနီေရာင္က ၾကက္ေသြးေရာင္ထက္ အထက္တန္းမက်သလို အဝါေရာင္ကလည္း အျဖဴေရာင္ထက္ မနိမ့္က်ပါဘူး။ ပန္းေရာင္က အနီေရာင္ကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္သလို အျပာေရာင္ကလည္း အစိမ္းေရာင္ကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ပန္းတိုင္းက သူ႔အေရာင္နဲ႔သူ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ပါတယ္။

စပယ္မွာလည္း သူ႔ဆဲြေဆာင္မႈနဲ႔သူ၊ ႏွင္းဆီမွာလည္း သူ႔ေတာက္ပမႈနဲ႔သူ၊ ဂႏၶမာကလည္း လူကိုညိဳ႕ယူႏိုင္သလို မက္မြန္ပြင့္ေတြကလည္း လူကိုဖမ္းစားႏိုင္ပါတယ္။ ဇီဇဝါလွသလို အမည္အသိတဲ့ပန္း႐ိုင္းေတြကလည္း လွပါတယ္။ ပန္းတိုင္းမွာ သူ႔အလွနဲ႔သူ ကိုယ္စီ႐ွိၾကတယ္။ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕အလွက အျခားပန္းတစ္ပြင့္ကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ပါဘူး။

ပန္းတစ္ပြင့္က အျခားပန္းတစ္ပြင့္ကို မနာလိုမျဖစ္တတ္ဘူး။ မခဲြျခားဆက္ဆံတတ္ဘူး။ ရန္ၿငိဳးမထားတတ္ဘူး။ အညိဳးအေတးမထားတတ္ဘူး။ မဆဲတတ္ဘူး။

ပန္းတစ္ပြင့္က သူပြင့္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ဆိုၿပီး အျခားပန္းတစ္ပြင့္မပြင့္ေအာင္ မတားဆီးဘူး။ တျခားပန္းပြင့္တာပိုလွတယ္ဆိုၿပီး သူ႔ထက္ပိုလွတဲ့ပန္းေတြကို မနာလိုတာမ႐ွိဘူး။

ပန္းဘယ္ကမွ ကိုယ့္ကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတာ ပန္းတိုင္းသိတယ္။ ကိုယ့္အဖူးကို ကိုယ္ပဲပြင့္ရတယ္။ တျခားပန္းေလာက္ ပြင့္တာမလွပါေစ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပြင့္လန္းၾကတယ္။ တျခားပန္းေတြ ဘယ္ေလာက္လွပေအာင္ ပြင့္ေနေန ကိုယ္တိုင္ပြင့္လန္းဖို႔က အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္။

ပန္းတစ္ပြင့္ညိဳးႏြမ္းလို႔ ေၾကြသြားရင္ သူဟာ တျခားပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕အာဟာရျဖစ္သြားတယ္။ ပန္းတစ္ပြင့္ေသဆံုးသြားရင္ သူနံေဘးကပန္းက ပိုလွလွပပဖူးပြင့္ႏိုင္တယ္။ ပန္းပြင့္ေတြရဲ႕ၾကားမွာပဲ ပန္းေတြက ႐ွင္သန္ခ်င္ေနခဲ့တာ…

(၆)
တေဆးႏြယ္ပန္းက မနက္၃နာရီမွာပြင့္တယ္။ ဒါဟာ ေန႔ရက္တစ္ရက္တာမွာ အေစာဆံုးပြင့္တဲ့ပန္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ Morning Glory၊ ႏွင္းဆီ႐ိုင္း…စတဲ့ပန္းေတြပြင့္ၾကတယ္။ ပန္းပြင့္ေသးေပမယ့္ အရင္ဆံုး အေစာဆံုးပြင့္ၾကတယ္။ ညအေမွာင္ကိုခြင္းၿပီး ပြင့္လန္းၾကတယ္။ ေနဆိုတဲ့ပန္းပြင့္ႀကီးကို လန္႔ႏႈိးေအာင္ ပြင့္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။

ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ သင့္စိတ္ကိုတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားရင္ ပန္းပြင့္တဲ့အသံကို သင္ၾကားႏိုင္တယ္လို႔ လူေတြကေျပာၾကတယ္။ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ တကယ္ပဲ အသံ႐ွိသလား..

ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္တိုင္း စကားေျပာတတ္တယ္လို႔ လူေတြက ဆိုၾကတယ္။ ပြင့္အာလိုက္တဲ့ ပန္းေတြက ဟလိုက္တဲ့ ပါးစပ္လိုပါပဲ။ ပြင့္ဖတ္ေတြက ဆဲြေဆာင္မႈ႐ွိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြေပါ့။ ပါးစပ္႐ွိရက္နဲ႔ ပန္းေတြေျပာတဲ့စကားကို ဘာလို႔မၾကားရတာပါလိမ့္….

တကယ္ေတာ့ ပန္းေတြဟာ ပါးစပ္႐ွိရက္နဲ႔ ႏႈတ္ဆိတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ စကားေျပာစရာမလိုခဲ့ဘူး.. ပန္းဆိုတဲ့သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကပဲ အလွဆံုးစကားလံုးေတြျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

(၇)
ပန္းအမ်ားရဲ႕အသက္က တိုေတာင္းၾကတယ္။ ပန္းပြင့္ခ်ိန္ တိုၾကတယ္။ ဖ႐ံုပြင့္၊ ဖရဲပြင့္ေတြက မနက္ခင္းမွာပြင့္ၿပီး ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ညိဳးႏြမ္းကုန္ၾကတယ္။ Morning Gloryက အရမ္းလွတဲ့ပန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ၆ နာရီ ၇နာရီေလာက္သာခံတယ္။ အဝါေရာင္ပန္းေတြပြင့္တဲ့ ဒုဓလီက ၁ဝနာရီေလာက္ပဲခံတယ္။ ဂႏၶမာပန္း၊ ေက်ာက္ပန္း(Lithops) ေတြက နည္းနည္းခံတယ္။ ၅ရက္ ၆ ရက္ေလာက္ခံတယ္။ ခ်ယ္ရီပန္း ပန္းပြင့္ခ်ိန္က ၄ ရက္ကေန ၁ဝရက္ေလာက္ပဲ႐ွိတယ္။ မက္မြန္ပန္း၊ စပယ္ဝါေတြကလည္း ၁ဝရက္ေလာက္ပဲခံတယ္။ သစ္ခြပန္းေတြက ပိုတာ႐ွည္ခံတယ္။ တခ်ဳိ႕သစ္ခြပန္းေတြက တစ္လေလာက္ခံတယ္။ အပူပိုင္းမွာပြင့္တဲ့ သစ္ခြပန္းတစ္မ်ဳိးက ရက္ေပါင္း ၈ဝခံတယ္။ ပန္းေတြထဲမွာ အသက္အ႐ွည္ဆံုးပန္းျဖစ္တယ္။

ကုမုျဒာပန္းက ၃နာရီေလာက္သာခံတဲ့ ပန္းျဖစ္တယ္။ သူဟာ ပန္းေတြထဲမွာ အသက္အတိုဆံုးပန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္အေမရိကားတိုက္ အေမဇံုေတာမွာ႐ွိတဲ့ ဗီတိုရီးယားၾကာပန္းတစ္မ်ဳိးကေတာ့ မနက္ခင္းပိုင္းေလးမွာပဲပြင့္ၿပီး နာရီဝက္အၾကာမွာ ညိဳးႏြမ္းသြားပါတယ္။

ဂ်ပန္စာေရးဆရာ Yasunari Kawabata က ေျပာတယ္… “ပန္းပြင့္တာ ေသဖို႔”တဲ့။ ေလာကမွာ႐ွိတဲ့ ပန္းေတြတိုင္းက ေသရမွာကိုေၾကာက္လို႔ဆိုၿပီး မပြင့္ဘဲမေနၾကဘူး။ ပြင့္ၿပီးရင္ ညိဳးႏြမ္းေသဆံုးရမယ္ဆိုၿပီး မပြင့္ရဲဘဲလည္းမေနဘူး။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္တိုတိုေလးပဲခံခံ သူတို႔ကေတာ့ အလွဆံုးပြင့္လန္းၿပီး အလွဆံုးအခ်ိန္ကို လူ႔ေလာကမွာထားရစ္ခ့ဲၾကတယ္။

သူတို႔ေသဆံုးသြားရင္ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြ ဆက္ေပၚလာတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြ ဆက္ပြင့္လန္းတယ္။ ပန္းပြင့္ခ်ိန္မွာ ပန္းေ႐ွ႕သင္ေရာက္လာတာဟာ သင္နဲ႔ပန္းရဲ႕ေ႐ွးေရစက္ပဲျဖစ္တယ္။

(၈)
ေတာင္ေပၚမွာ လွလွပပပြင့္လန္းေနတဲ့ ေတာရိုင္းပန္းတစ္ပြင့္ကို ကၽြန္မေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီပန္းရဲ႕နာမည္က ဘာလဲေတာ့မသိဘူး.. ဘာေၾကာင့္ အဲဒီေနရာမွာ သူဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ ဖူးပြင့္ေနသလဲဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္မ မသိဘူး။

ဒီေတာင္က တျခားေတာင္ေတြရဲ႕ပတ္လည္ၾကားမွာ႐ွိတယ္။ နာမည္႐ွိတဲ့ ေတာင္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ေတာင္တက္သမားေတြ မလာတာလည္း ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ၿပီ။ အရင္တုန္းကလည္း ဘယ္သူမွ အေရာက္အေပါက္မ႐ွိခဲ့တဲ့ ေတာင္ပါ။ ဒီေတာ႐ိုင္းပန္းေလးက အဲဒီေတာင္မွာ စြင့္စြင့္ဟြင္းဟြင္းပြင့္လို႔။ ၾကည့္မယ့္သူမ႐ွိသလို သိမယ့္သူလည္းမ႐ွိဘူး။ တစ္သက္လံုးပြင့္ခဲ့တဲ့သူတို႔ကို ဘယ္သူ႔မွ သိခဲ့မွာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို သူ ဘာေၾကာင့္ ပြင့္သလဲ…

လူေတြမသိလည္း၊ လူေတြ မၾကည့္လည္း သူကေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီးပြင့္လန္းေနပါတယ္၊ အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းေနပါတယ္၊ ေလးေလးနက္နက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ပြင့္လန္းေနပါတယ္။ သူတို႔သိတာက သူတို႔ပြင့္တာကို ျမက္ကေလးေတြၾကည့္ေနတယ္၊ ပိုးေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္ေနတယ္၊ ငွက္ကေလးေတြ၊ တိမ္ျဖဴျဖဴေတြ၊ ေကာင္းကင္ျပာျပာ၊ ေနက ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိတယ္။

ဒီေတာ႐ိုင္းပန္းေလးက အျခားပန္းေတြနဲ႔ မၿပိဳင္ဆိုင္ဘူး၊ မလုဘူး၊ တျခားလူအတြက္ သူပြင့္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အတြက္ သူပြင့္လန္းတာပါ။

ဒီေလာကမွာ႐ွိတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းကို ခ်ီးက်ဴးႏွစ္သက္တဲ့လူေတြ႐ွိၾကတယ္လို႔ တခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီေတာဒီေတာင္ထဲမွာပြင့္တဲ့ ေတာ႐ိုင္းပန္းေလးေတြကိုေရာ လူေတြ ခ်ီးက်ဴးႏွစ္သက္ခဲ့ၾကသလား…

တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ႐ွိတဲ့ပန္းတစ္ပြင့္တိုင္းက ေမႊးခဲ့ဖူးတယ္၊ လွခဲ့ဖူးတယ္၊ ပြင့္ခဲ့ဖူးတယ္၊ လန္းဆန္းခဲ့ဖူးတယ္၊ ပ်ားပိတုန္းေတြ နမ္း႐ႈံ႕ခဲ့ဖူးတယ္၊ လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ဖူးတယ္၊ ေလႏုေအးေတြ အေဖာ္ျပဳခဲ့ဖူးတယ္၊ ေနေရာင္ေတြ ေထြးေပြ႔ခဲ့ဖူးတယ္၊ ႐ွင္သန္လာတာကေန ဖူးပြင့္ေသဆံုးသြားတဲ့အထိ လူေတြမေတြ႔ရွိခဲ့ဖူးလည္း၊ တစ္ေလာကလံုးက အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ဖူးလည္း… သူကေတာ့ အစြမ္းကုန္ လွလွပပဖူးပြင့္ေနမွာပါပဲ…

တကယ္ပဲ တစ္ေယာက္မွ အဲဒီပန္းေလးေတြကို မေတြ႔ခဲ့ၾကဘူးလား….
-------

မူရင္းလင့္-- http://www.85nian.net/zhihui/38013.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (The Chic မဂၢဇင္း ဒီဇင္ဘာ)