အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းေပးပါ။

 

ဘဝအတြက္ခြန္အားျဖစ္ေစေသာစာတိုေလးမ်ား

 

အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းေပးပါ။
========================================

အိမ္ေထာင္သက္ (၂၁)ႏွစ္အၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက ကြ်န္ေတာ့္ကို အမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ညစာအတူ ထြက္စားၿပီး ႐ုပ္ရွင္အတူတူ ၾကည့္ေစခ်င္ေၾကာင္းေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမကေျပာပါတယ္ သူကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို သိပ္ခ်စ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူတူေနခ်င္တာ သူသိတယ္တဲ့။

ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ မုဆိုးမအျဖစ္ဘဝကို ျဖတ္သန္းေနတာ (၁၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အ အေမပါ။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အလုပ္ေတြနဲ႔ သားသမီး(၃)ေယာက္အတြက္ တာဝန္ေတြေၾကာင့္အေမ့ဆီကို အေၾကာင္းထူးရွိတဲ့တစ္ခါတရံကလြဲလို႔ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။

အဲဒီညကေတာ့ အေမ့ကိုဖုန္းဆက္ၿပိီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ ညစာထြက္စားၿပီး ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

"သား...ေနေရာေကာင္းရဲ႕ လား။
ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ?"

အေမဟာ ညဥ့္နက္မွဖုန္းလာရင္ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ အျပင္ထြက္စားဖို႔ေခၚရင္ သတင္းဆိုးေတြမ်ာူ ရွိလို႔လားလို႔ သံသယဝင္တတ္တဲ့သူပါ။

"မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္။
အေမနဲ႔ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕ၿပိီး စကားေလးဘာေလးေျပာခ်င္လို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ" အေမက စဥ္းစားသလို ခဏၿငိမ္သြားၿပီးမွ "အရမ္းေကာင္းတာေပါ့သားရယ္" လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအပတ္ ေသာၾကာေန႔မွာ ရံုးဆင္းတာနဲ႔ အေမ့ကိုကားနဲ႔ သြားႀကိဳပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းလႈပ္ရွားေနမိတယ္။ အေမ့အိမ္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ အေမလည္း ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲစိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

အေမက ကုတ္အက်ႌေလးဝတ္ၿပီး တံခါးဝမွာေစာင့္ေနပါတယ္။ ဆံပင္ေလးေတြကို အေခြအလိပ္ေလးေတြ လုပ္ထားၿပီး အေဖနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ ပြဲတုန္းက ဝတ္ခဲ့တဲ့ အက်ႌေလးကိုပဲ ဝတ္ထားပါတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးဟာ နတ္သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါလိုပဲ လင္းလက္ေတာက္ပေနပါတာ္။

"အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငါ့သားေလးနဲ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ထမင္းစားမလို႔ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔ေတြက အေမ့ကိုအထင္ႀကီးေနၾကတယ္။ သားနဲ႔ ဘယ္ေတြသြားတယ္ ဘာေတြစားတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ကိုျပန္ေျပာျပရဦးမယ္...သိပ္သိခ်င္ေနၾကတယ္။ ကားေပၚတက္ရင္း အေမကေျပာတယ္။

ဆိုင္အေကာင္းစားႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈရွိတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သြားလိုက္တယ္။ ထိပ္တန္းအမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႔ အေမက ကြ်န္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားပါတယ္။

စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့
အစားအေသာက္စာရင္းကို ကြ်န္ေတာ္က ဖတ္ျပရပါတယ္။ အေမက စာလံုးႀကီးႀကီးေတြကိုပဲ ဖတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ဖတ္ရင္းတန္းလန္းနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိုင္ၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အေမ့ကိုေတြ႕ရပါတယ္။

အတိတ္ကို သတိရေနတဲ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္.....

"သားငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ အစားအေသာက္စားရင္းကို ဖတ္ျပတဲ့သူက အေမေပါ့။

"အခုေတာ့ အေမအနားယူၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အလွည့္ေပးေပါ့... ေနာ္အေမ....."လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ညစာစားရင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ဘာမွေထြေထြထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုလတ္တေလာ ကိုယ္ဘာလုပ္တယ္ ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အျပန္အလွန္ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ။ စကားေျပာတာဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲဆိုရင္ ႐ုပ္ရွင္ေတာင္ လြတ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။

အေမ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက "အေမတို႔ ေနာက္တစ္ခါလည္း အခုလိုပဲ အျပင္ထြက္စားၾကဦးမယ္ေလ ။ဒါေပမယ့္ ဒိီတစ္ခါေတာ့ အေမကေကြ်းမွာေနာ္ ...။လို႔ ေျပာလို႔ ကြ်န္ေတာ္လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမက " ညစာထြက္စားတာ ေပ်ာ္ခဲ့လား" လို႔ အျပံဳးနဲ႔ ေမးပါတယ္။ "အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။လို႔ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။

ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ႐ုတ္တရက္ ျပင္းထန္တဲ့ ႏွလံုးေရာဂါခံစားရၿပီး အေမဆံုးပါးရွာပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွေတာင္ လုပ္မေပးလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။

အေမဆံုးၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ
အေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္သြားခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ေငြလက္ခံျဖတ္ပိုင္း မိတၱဴတစ္ေစာင္ပါတဲ့ စာအိတ္တစ္အိတ္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္လာပါတယ္။

ျဖတ္ပိုင္းမိတၱဴနဲ႔အတူ အေမေရးထားတဲ့ စာေလးတစ္ေစာင္ပါ ပါလာပါတယ္။

"သား.....
ဒီေငြေတာင္းခံလႊာအတြက္ အေမႀကိဳၿပီး ပိုက္ဆံေပးခဲ့တယ္....
အဲဒီေန႔မွာ အေမ သားတို႔နဲ႔
အတူရွိေနႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာေတာ့
သိပ္မေသခ်ာဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမလူႏွစ္ေယာက္စာအတြက္ ပိုက္ဆံေပးခဲ့တယ္။

အေမသားနဲ႔အေမ့ေခြ်းမ အတြက္ပါ...
သားနဲ႔ညစာထြက္စားတဲ့ညဟာ အေမ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ဆိုတာ သားဘယ္ေတာ့မွသိမွာ မဟုတ္ပါဘူး...သားကိုအေမသိပ္ခ်စ္တယ္.,,,,

အေမ့စာကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း
အခ်ိန္မီိေျပာဖို႔' သူတို႔ရသင့္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေတြကို အခ်ိန္မီေပးဖို႔ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါတယ္။

ဘဝမွာ ဘုရားနဲ႔ မိသားစုထက္ပိုၿပီး
အေရးႀကီးတဲ့အရာ မရွိပါဘူး။

တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးမို႔လို႔ ဘာသာျပန္ၿပီး မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။
အခုလိုမိေဝးဖေဝးနဲ႔ တနယ္တေက်း
ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူတူေနခြင့္ ျပဳစုခြင့္ရေနတဲ့သူေတြကို အားက်မိပါတယ္။

ကြ်န္မလည္းမိဘနဲ႔ အတူတူေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းက (မိဘခိုင္းတာရွိရင္ေတာ့ အကုန္းလံုးလုပ္ေပးခဲ့ေပမယ့္) မိဘနားသိပ္မေနခဲ့ပဲ အခ်ိန္အားရင္ ကိုယ့္ဖာသာတစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ခဲ့ပါတယ္။

အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မိဘနဲ႔ေနရတဲ့
အခ်ိန္ေတြကို တမတ္တေမာ
ျပန္လိုခ်င္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ဘဝမွာ ကိုယ့္ဖာသာ႐ုန္းကန္ရင္း လူေတြအေၾကာင္းပိုသိလာတဲ့အခါက်မွ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္ဘက္မွာ အၿမဲရပ္တည္တဲ့ သူေတြဟာ မိသားစုပဲဆိုတာ ပိုၿပီးနားလည္လာမိပါတယ္။

မိဘနဲ႔ အတူေနေနဆဲျဖစ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကိုလည္း
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနေပမယ့္ မိဘအတြက္ အခ်ိန္သပ္သပ္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
__________________________________________

Thanks to Original Writer