တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေဒၚေမသီ အိပ္ေမာက်ေနတုန္း ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ခဲ့ပါတယ္။ မီးပင္လယ္လို ပူေလာင္ေနတဲ့ ငရဲျပည္ကေန စာပို႔သမား ငရဲသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေဒၚေမသီကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ မႏိုး ႏိုးေအာင္ ႏႈိးပါတယ္။ ႏိုးလာတဲ့အခါ ငရဲျပည္ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕အတြက္ ေရးပို႔လိုက္တဲ့စာကို ေပးဖတ္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္း ေမသီ,
ငါ အခု ငရဲျပည္ရဲ႕ တံခါး၀မွာ အစစ္ခံေနရၿပီ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ငါေတြးမိတာက ငါဒီကို ေရာက္လာတာဟာ နင့္ရဲ႕ အျပစ္မကင္းဘူးဆိုတာပဲ။
လူ႕ျပည္မွာတုန္းက ငါနင္နဲ႔ ေန႔တိုင္းတြဲၿပီး သြားလာေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ နင္ငါ့ကို လမ္းမွန္မေျပာျပခဲ့ဘူး။
နိဗၺာန္ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့လမ္းဆိုတာ နင္သိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေၾကာင္း နင္ငါ့ကို မရွင္းျပခဲ့ဘူး။
ငါဟာ အသိအျမင္နည္းတယ္။
နင္ငါ့ကို သြန္သင္ပဲ့ျပင္ႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့တယ္။
တို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး အတူရွိေနခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔
ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရွိေၾကာင္း နင္မရွင္းျပခဲ့ဘူး။
နင္ငါ့ကို အေရးမပါတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ မွန္ကန္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့တယ္။
ငါမသိေတာ့ နင့္ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။
အခုငါေနာက္က်ၿပီးသိလိုက္ရတာ
နင္ ငါ့ကို ဒီလိုကံၾကမၼာဆိုး မႀကံဳရေအာင္ လမ္းျပဖို႔ ေကာင္းခဲ့တယ္ဆိုတာ။
နင္နဲ႔ငါ ေန႔ေရာညေရာ အတူတူ ရွိခဲ့ၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္အစစ္ကို ငါ့ကို မျပခဲ့တာလဲ။
နင္နဲ႔ငါ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္၊ ေမတၱာထားခဲ့ၾကတယ္၊ ကူညီခဲ့ၾကတယ္။
ငါနင့္ကို မိတ္ေဆြစစ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ငါနားလည္လိုက္ၿပီ။
နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ မိတ္ေဆြ မဟုတ္ဘူး။
ေမၾကည္
စာကို ဖတ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ ေဒၚေမသီ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ လန္႔ႏိုးလာပါတယ္။ အိပ္မက္ဟာ ေဒၚေမသီ့ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့သလို က်န္ေနၿပီး ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနပါတယ္။ အိပ္မက္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္လာတဲ့အခါ ေဒၚေမသီဟာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေဒၚေမၾကည္အေပၚမွာ တရားဘက္ကို စည္းရံုးသိမ္းသြင္းဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေၾကာင္း တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာပါတယ္။ ဒီေန႔က စၿပီး သူငယ္ခ်င္းေဒၚေမၾကည္ကို အက်ိဳးမရွိတဲ့ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆို ႏွစ္သိမ့္ေနမဲ့အစား နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ စည္းရံုးေဟာေျပာေတာ့မယ္လို႔ ေဒၚေမသီ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကုိ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီ ထိုးေနၿပီ။ ေဒၚေမၾကည္က ဒီအခ်ိန္ဆို အိပ္ရာမထတတ္ေသးေပမယ့္ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ဘဲ ေဒၚေမသီ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေမၾကည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားက ဖုန္းကို ေျဖပါတယ္။
“ကိုမ်ိဳးေအာင္လား၊ ေမသီပါ။ ေမၾကည္နဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ … ”
“ေအာ္.. ေမသီ.. မေမသီ မသိေသးဘူးလား.. ကၽြန္ေတာ္ အသိမေပးရေသးလို႔ထင္တယ္။ ”
ကိုမ်ိဳးေအာင္ရဲ႕ အသံက ကတုန္ကယင္ျဖစ္ေနပါတယ္။
“မသိေသးဘူး .. ဘာကို သိရမွာလဲ ..”
“ေမၾကည္ .. ညက ကားအက္စီးဒင့္ျဖစ္ၿပီး ဆံုးသြားၿပီ ..ကၽြန္ေတာ္က မေမသီ သိမယ္ထင္လို႔ ..”
လိပ္ျပာ
(က်န္းမာေရးမဂၢဇင္း)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။