လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုတာ

 

Sai Kham Leng

 

လူတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုတာ သူ႔အလုိအလို ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ အစြမ္းအစ ကို အေကာင္းဆံုး အသံုးခ်ႏိုင္မွသာ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းကို လွမ္းတက္ႏိုင္မွာပါ။ ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ သာမာန္ ေတာ္႐ံု၊ တတ္ေန႐ုံနဲ႔ မရႏိုင္ပါဘူး၊ သူမ်ားထက္ ေတာ္ေန၊ တတ္ေန၊ ထက္ျမက္ေန မွသာ ေအာင္ျမင္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ့ လူငယ္တိုင္း အခ်ိန္ရွိခိုက္မွာ အရည္အခ်င္းေတြ ျဖည့္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာေတြျဖည့္ရမွာလဲ ?

အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္ရာ၊ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာ နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ အသက္ေမြးၾကမွာပါ။ ဒါဆို ကိုယ့္ဘဝကို ဘယ္လို အသက္ေမြးမလဲ? ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာသင္ယူရမဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကြဲျပားသြားပါလိမ့္္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ ၂၁ရာစုမွာ အားလံုးအတြက္ အေျခခံအက်ဆံုး လိုအပ္တာကေတာ့ Professional Skill, Language Skill, ICT Skill နဲ႔ Knowledge Skill ေတြပါ။

Professional Skill အတြက္ စတင္မျပင္ဆင္ခင္မွာ ကိုယ္က ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ေအာင္ျမင္ ခ်င္လဲ ? ဆိုတာကို အရင္သိေအာင္ လုပ္ပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ လုပ္ငန္းခြင္မဝင္ခင္ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ လုပ္ငန္းစဝင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားလဲ?၊ ဘယ္ေလာက္ရာထူးအထိ လိုခ်င္လဲ ? လစာဘယ္ေလာက္ လိုခ်င္လဲ ? လုပ္ငန္းခြင္ထဲက သူမ်ားအဖို႔လည္း အတူတူပါ၊ ေနာက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ အတြင္းမွာ ဘယ္ရာထူးအထိ မွန္ထားလဲ ? ဝင္ေငြဘယ္ေလာက္ ရခ်င္လဲ ဘယ္ေလာက္ စုဖို႔ ရည္ရြယ္ ထားလဲ ? အစရွိတာကို အရင္ဆံုးစဥ္းစားရပါမယ္။

ဒါဆိုရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေနရာအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ျဖည့္တင္းရပါမယ္။ အရည္အခ်င္းေတြ ျဖည့္တဲ့အခါ သင္တန္းေတြ တက္ၿပီး လက္မွတ္ေတြ စုေန႐ံု ျဖင့္ မလံုေလာက္ပါ၊ တကယ္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သင္တန္း တစ္ခုတက္ၿပီးရင္ ရလိုက္တာ အမ်ားစုက ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ နည္းလမ္း၊ တနည္းေျပာရရင္ Knowledge ကို ရလိုက္တာပါ၊ တကယ္တတ္ေျမာက္တဲ့ Skill ကို ရဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္ပညာရပ္မဆို ထပ္ခါထပ္ခါ ေလ့က်င့္ဖို႔ (Practice) လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ Skill ကို တိုးတက္ဖို႔ အတြက္ ေန႔စဥ္ေလ့က်င့္ ေနရပါမယ္။
ဒီေန႔ေခတ္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တစ္ကိုယ္တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကမၻာ အသိုင္းအဝိုင္းထဲကို စဝင္ေနပါၿပီ၊ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြ စိတ္လာသလို ႏိုင္ငံတကာက လုပ္ငန္းေတြလည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ဝင္ေရာက္ေနၾကၿပီး ဝင္ေရာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတဲ့ လုပ္ငန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ နယ္ပယ္ဟာ ျပည္တြင္း (Local) အဆင့္သာမကေတာ့ဘဲ ကမၻာႀကီး (Global) အဆင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ASEAN အဆင့္ကို ယွဥ္ၾကရေတာ့မွာပါ။ အဲဒီအခါ ဘာသာစကား စြမ္းရည္ (Language Skill) ဟာလည္း အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာညံ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္မွ ခုခ်ိန္မွာ Educated Level ကလူေတြ မည့ံေတာ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ ဆိုပါစို႔ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ စတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္မွာ Professional Skill ေကာင္းၾကေပမဲ့ သူတို႔ အားလံုး Language Skill မေကာင္းၾကေသးပါ။ သာမာန္တတ္႐ံုနဲ႔ အဆင္မေျပပါ။ ႏိုင္ငံတကာ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ အစည္းအေဝးေတြမွာ တကယ္ကို စနစ္တက် ေျပာႏုိုင္ဆိုႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ကၽြမ္းက်င္ဖို႔ ဆိုတာလည္း အလုပ္ဝင္ခါနီးမွ ႏိုင္ငံျခားသြားခါနီးမွ ခါေတာ္မွီ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေလ့လာသင္ယူလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခုကတည္းက အခ်ိန္ယူ ျပင္ဆင္ကာ ေလ့လာသင္ယူ ေလ့က်င့္ထားရပါမယ္။
၂၁ ရာစု ကမၻာႀကီးဟာ ရြာႀကီးတစ္ရြာလို ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ၊ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံ ကို အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္လို႔ရေနပါၿပီ၊ (အင္တာနက္ connection က်ေနတဲ့ အခ်ိန္က လြဲရင္ေပါ့၊ မၾကာခင္ေတာ့ ျမန္လာေတာ့မွာပါ။) သတင္းနဲ႔ နည္းပညာဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္မႈ (ICT Skill) ကလည္း မရွိမျဖစ္အေရးႀကီးပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ကို ေန႔တိုင္းလိုလို သံုးေနၾကေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕က Official က်က် မသံုးတတ္ၾကေသးပါ။ ဥပမာ - Mail တစ္ေစာင္မွာ သံုးရမဲ့ စာလံုးအရြယ္အစား၊ Subject ကို ဘယ္လိုေရး ရမယ္၊ Attach File အတြက္ Mail မွာ level အညႊန္းဘယ္လိုေပးရမယ္၊ ဖိုင္အရြယ္အစား (File size) ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ထားေပးရမယ္ ဆိုတဲ့ စနစ္တက် သံုးရတဲ့ ပံုစံေတြကို မကၽြမ္းက်င္ၾကေသးတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

လုပ္ငန္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလ့လာဖို႔အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သက္ဆိုင္ရာ Website ေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ Standard၊ Categories၊ Background ေတြအလိုက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ခုိင္မာမႈရွိတယ္ စတာေတြကိုလည္း နားလည္ဖို႔လိုပါတယ္။ အင္တာနက္ကို အက်ိဳးရွိရွိ စနစ္တက် အသံုးခ်တတ္ဖို႔၊ အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။
ကိုယ္က်င္လည္ရာ နယ္ပယ္ထဲမွာပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေက်နပ္ေနလို႔ မရပါ။ နယ္ပယ္အသီးသီးကို လက္လွမ္းမီႏိုင္ဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းေက်ာင္း ႏိုင္ဖို႔ ေခတ္နဲ႔ အမွွီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ အသိပညာ ဗဟုသုတ ျပည့္စံုဖို႔လိုပါတယ္။ အသိပညာဗဟုသုတ ျဖည့္တင္းဖို႔အတြက္ စာဖတ္ရပါမယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြက ေလာက္ေလာက္လားလား အားကိုးလို႔ မရေပမဲ့ ဒီေန႔ေခတ္အခ်ိန္မွာ အြန္လိုင္းေပၚမွာလည္း စာဖတ္လို႔ရေနပါတယ္။ စာအုပ္၊ စာေပေတြ တင္ေပးေနတဲ့ facebook page ေတြ၊ blog ေတြ၊ website ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနပါတယ္။ စာဖတ္တဲ့အခါ သုတ၊ ရသ၊ သတင္း ဆိုၿပီးေတာ့ အၾကမ္းအားျဖင့္ အုပ္စု ၃-ခု ခြဲလို႔ရပါတယ္။ သံုးခုလံုးကို အခ်ိဳးမွ်တေအာင္ ဖတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေရွ႕က ျဖတ္သန္းခဲ့ ၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳ အေတြးအေခၚေတြကို စာထဲက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဖတ္လို႔ရလိုက္တဲ့ အသိကို လက္ေတြ႔ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစား ရပါမယ္။

အခုေျပာလိုက္တဲ့ အခ်က္ ၄-ခ်က္လံုးကို ျဖည့္တင္းတဲ့အခါ တစ္ထိုင္တည္းနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း မရႏိုင္ပါ။ အားလံုးအတြက္ အခ်ိန္ယူရပါမယ္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပိုက္ဆံကုန္ပါမယ္။ ဒါဆိုရင္ မနက္မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္ကတည္းက မ်က္စိႏွစ္လံုး ျပန္မိွတ္လို႔ အိပ္တဲ့အခ်ိန္အထိ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းတိုင္းဟာ အခ်ိန္နဲ႔ ေငြကို ရင္းၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းေနတာကို သတိထားရပါမယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဘယ္အရာမွ လြယ္လြယ္မရႏိုင္ပါ၊ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အခက္အခဲဆိုတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ တည္း ႀကံဳရတာမဟုတ္ပါဘူး လူတိုင္းႀကံဳေတြ႔ ေနရတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ ရပါမယ္။ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုကို လူတိုင္းရႏိုင္ပါတယ္၊ အေရးႀကီးတာက အဲဒီေနရာကို မေရာက္မျခင္း ဘယ္လို အခက္အခဲပဲ ႀကံဳလာပါေစ မဆုတ္မနစ္ ေရာက္ေအာင္ ေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ဇြဲ လိုပါတယ္။

“ လူငယ္တိုင္း ရည္သန္ရာ ပန္းတိုင္ကို မဆုတ္မနစ္ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါေစ …… ”

ေအာင္ကိုကို(အမ္း)