“လူနာေဆာင္ အမွတ္-၆” (သိုု ့မဟုုတ္)..................
(ဒီစာေလးက ၂၀၁၅ ၾသဂုုတ္လက ျပည္ခုုိင္ျဖိဳးပါတီအတြင္း သူရဦးေရႊမန္းကိုု ပါတီဥကၠ႒အျဖစ္ကေန ဖယ္ရွားတဲ ့အခ်ိန္တုုန္းက ေရးခဲ့တာပါ..)
ျမန္မာျပည္မွာ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တစ္ယာက္ကိုု တစ္ေယာက္ အာဏာနဲ ့ ျဖဳတ္ခ်တာျမင္တုုိင္း.. “လူနာေဆာင္အမွတ္-၆” ဆုုိတဲ ့၀တၳဳေလးကိုု သတိရတယ္။ ကမၻာေက်ာ္ ရုုရွစာေရးဆရာၾကီး ခ်က္ေကာ ့ေရးတဲ ့ Ward Six ကိုု ဆရာ ေဖျမင္ ့ဘာသာ ျပန္ထားတာပါ။
ဇာတ္လမ္းေလးက ေဆးရံုုတစ္ရံုု၊ ေဆးရံုုအုုပ္ဆရာ၀န္ၾကီး တစ္ေယာက္နဲ ့ စိတၱဇ လူနာေတြ ထားတဲ ့အက်ဥ္းစခန္းလုုိ အုုတ္တိုုက္ငယ္ေလးတစ္ခုု အေၾကာင္း။ အဲဒီေခတ္က စိတ္မမွန္တဲ ့လူနာေတြကိုု စိတ္ေရာဂါ ရွိတဲ့သူေတြလုုိ ့မသတ္မွတ္ပဲ အရူးေတြ၊လူ့ ့ေလာက အျပင္ဘက္ကလူေတြ လုုိ ့သေဘာထားတဲ ့အခ်ိန္ေပါ ့။ဒါေၾကာင္ ့ အဲဒီဆရာ၀န္ၾကီးရဲ ့ ေဆးရံုု၀င္းထဲ ခပ္ေ၀းေ၀း၊ေခ်ာင္က်က်တစ္ေနရ
တကယ္ေတာ ့လူနာေဆာင္လုုိ ့သာ ဆုုိတယ္...အခ်ဳပ္ခန္းလုုိ အခန္း၊ သံတံခါးကိုု တေနကုုန္ပိတ္ထားတာ။အဲဒီ အေဆာင္ကိုု ေစာင္ ့ဖုုိ ့ေတာ ့ မိုုက္မိုုက္ကန္းကန္း တပည္ ့ တစ္ေယာက္ကိုု ဆရာ၀န္ၾကီးကခန္ ့ထားျပီး အဆာင္ထဲက လူနာေတြ ထြက္ေျပးရင္၊ ဆူပူရင္ ထုုိ္းၾကိတ္ဖုုိ ့သူ ့ကိုု အာဏာ အျပည္ ့ေပးထားတယ္။ဆရာ၀န္ၾကီးကလဲ သြားၾကည္ ့ခ်င္မွၾကည္ ့၊ ျခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္း ေတြကိုု လဲရွင္းခ်င္မွရွင္း၊ အခန္းကလဲ ညစ္ပါတ္စုုတ္ျပတ္နဲ ့ “အစြန္ ့ပစ္ခံေနရာ” တခုုလိုု ျဖစ္ေနတာေပါ ့။
တိုုတိုုေျပာရရင္..ေနာက္ေရာ
ဒါေပမယ္ ့အဲဒီ ၀တၳဳ ဖတ္ကထဲ..က်ေနာ္ ရလိုုက္တဲ ့အသိက “လူေတြ အေနနဲ ့ အာဏာေတြ၊ လုုပ္ပိုုင္ခြင္ ့ေတြရွိတုုန္း မေကာင္းဘူး၊မသင္ ့ေတာ္ဘူးလိုု ့ထင္တာေတြ ျပဳ ျပင္ ျပင္ဆင္ၾကရမယ္။လူနာေဆာင္ အမွတ္-၆ ကိုု ကိုုယ္ေတာ ့မေရာက္နိုုင္ဘူးမထင္နဲ ့။ အာဏာလက္နက္နဲ ့ အနိုုင္က်င္ ့တဲ ့စနစ္မျပင္နုုိင္ရင္ တေန ့ကိုု္ယ္ ဒီေနရာေရာက္နိုုင္တယ္.. ေရာက္မွ ေနာင္တေတြရ ေနရလုုိ ့အပိုုပဲ... လုုိ ့”။
ဒီေတာ ့အာဏာရွိသူေတြ အာဏာရွိတုုန္း၊လုုပ္ပိုု္င္
အားလံုုးေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္
ေဒါက္တာေအာင္မ်ိဳး
(ဒီစာေလးက ၂၀၁၅ ၾသဂုုတ္လက ျပည္ခုုိင္ျဖိဳးပါတီအတြင္း သူရဦးေရႊမန္းကိုု ပါတီဥကၠ႒အျဖစ္ကေန ဖယ္ရွားတဲ ့အခ်ိန္တုုန္းက ေရးခဲ့တာပါ..)
ျမန္မာျပည္မွာ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တစ္ယာက္ကိုု တစ္ေယာက္ အာဏာနဲ ့ ျဖဳတ္ခ်တာျမင္တုုိင္း.. “လူနာေဆာင္အမွတ္-၆” ဆုုိတဲ ့၀တၳဳေလးကိုု သတိရတယ္။ ကမၻာေက်ာ္ ရုုရွစာေရးဆရာၾကီး ခ်က္ေကာ ့ေရးတဲ ့ Ward Six ကိုု ဆရာ ေဖျမင္ ့ဘာသာ ျပန္ထားတာပါ။
ဇာတ္လမ္းေလးက ေဆးရံုုတစ္ရံုု၊ ေဆးရံုုအုုပ္ဆရာ၀န္ၾကီး တစ္ေယာက္နဲ ့ စိတၱဇ လူနာေတြ ထားတဲ ့အက်ဥ္းစခန္းလုုိ အုုတ္တိုုက္ငယ္ေလးတစ္ခုု အေၾကာင္း။ အဲဒီေခတ္က စိတ္မမွန္တဲ ့လူနာေတြကိုု စိတ္ေရာဂါ ရွိတဲ့သူေတြလုုိ ့မသတ္မွတ္ပဲ အရူးေတြ၊လူ့ ့ေလာက အျပင္ဘက္ကလူေတြ လုုိ ့သေဘာထားတဲ ့အခ်ိန္ေပါ ့။ဒါေၾကာင္ ့ အဲဒီဆရာ၀န္ၾကီးရဲ ့ ေဆးရံုု၀င္းထဲ ခပ္ေ၀းေ၀း၊ေခ်ာင္က်က်တစ္ေနရ
တကယ္ေတာ ့လူနာေဆာင္လုုိ ့သာ ဆုုိတယ္...အခ်ဳပ္ခန္းလုုိ အခန္း၊ သံတံခါးကိုု တေနကုုန္ပိတ္ထားတာ။အဲဒီ အေဆာင္ကိုု ေစာင္ ့ဖုုိ ့ေတာ ့ မိုုက္မိုုက္ကန္းကန္း တပည္ ့ တစ္ေယာက္ကိုု ဆရာ၀န္ၾကီးကခန္ ့ထားျပီး အဆာင္ထဲက လူနာေတြ ထြက္ေျပးရင္၊ ဆူပူရင္ ထုုိ္းၾကိတ္ဖုုိ ့သူ ့ကိုု အာဏာ အျပည္ ့ေပးထားတယ္။ဆရာ၀န္ၾကီးကလဲ သြားၾကည္ ့ခ်င္မွၾကည္ ့၊ ျခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္း ေတြကိုု လဲရွင္းခ်င္မွရွင္း၊ အခန္းကလဲ ညစ္ပါတ္စုုတ္ျပတ္နဲ ့ “အစြန္ ့ပစ္ခံေနရာ” တခုုလိုု ျဖစ္ေနတာေပါ ့။
တိုုတိုုေျပာရရင္..ေနာက္ေရာ
ဒါေပမယ္ ့အဲဒီ ၀တၳဳ ဖတ္ကထဲ..က်ေနာ္ ရလိုုက္တဲ ့အသိက “လူေတြ အေနနဲ ့ အာဏာေတြ၊ လုုပ္ပိုုင္ခြင္ ့ေတြရွိတုုန္း မေကာင္းဘူး၊မသင္ ့ေတာ္ဘူးလိုု ့ထင္တာေတြ ျပဳ ျပင္ ျပင္ဆင္ၾကရမယ္။လူနာေဆာင္ အမွတ္-၆ ကိုု ကိုုယ္ေတာ ့မေရာက္နိုုင္ဘူးမထင္နဲ ့။ အာဏာလက္နက္နဲ ့ အနိုုင္က်င္ ့တဲ ့စနစ္မျပင္နုုိင္ရင္ တေန ့ကိုု္ယ္ ဒီေနရာေရာက္နိုုင္တယ္.. ေရာက္မွ ေနာင္တေတြရ ေနရလုုိ ့အပိုုပဲ... လုုိ ့”။
ဒီေတာ ့အာဏာရွိသူေတြ အာဏာရွိတုုန္း၊လုုပ္ပိုု္င္
အားလံုုးေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္
ေဒါက္တာေအာင္မ်ိဳး
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။