ေတာ္လိုက္တဲ့သား
=============
အေဖ“ေဟ…. ဘာလဲသား”
“ေက်ာင္းမွာ သား ခဲတံေပ်ာက္သြားလို႔”
“ဟင္…မင္းဆရာမကို သြားမတိုင္ဘူးလား”
“တိုင္တယ္ အေဖ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ခ်င္းပဲ သြားတိုင္လိုက္တာ”
“ေအး…သားေတာ္တယ္၊ အဲ့ဒီေတာ့ ဆရာမက သားခဲတံေပ်ာက္တာကို ဘယ္လိုအေရးယူလဲ”
“ဆရာမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး၊ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို ရွာေဖြေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔ခိုင္းတယ္အေဖ၊ အဲဒီေတာ့ သားတို႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္က အတန္းသား သံုးေယာက္ကိုဆင့္ေခၚၿပီး ဆရာမစိတ္ႀကိဳက္ အဖြဲဖြဲ႔ရတာေပါ့”
“အင္… အဲ့ဒီလိုလုပ္လို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား သားရဲ႕”
“ေျပတယ္ အေဖရ”
“ဟုတ္ရဲ႕လား…. ဘယ္လိုေျပတာတုန္း”
“သားတို႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္က အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြရဲ႕ အိတ္ေတြကို စစ္ေဆးၿပီး ဆရာမဆီကို စစ္ေဆးၿပီး ရလာတဲ့အေျဖကို စာတင္ရတယ္ အေဖရဲ႕”
“အဲ့ဒီေတာ့ သားခဲတံျပန္ေတြ႔ေရာလား”
“ေတြ႔ေတာ့ မေတြ႔ဘူးအေဖ….ဒါေပမယ့္ သားေက်နပ္တယ္”
“ဟင္….ဘယ္လိုႀကီးတုန္း သားရဲ႕”
“အတန္းေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအရ…. သားရဲ႕ခဲတံဟာ အိမ္ကေန ေက်ာင္းအထိ ပါလာတာ မေသခ်ာေၾကာင္း၊ ေသခ်ာပါကလည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီမွာမွ
(၁) ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာခဲတံအားအသ
(၂) ထိုေပ်ာက္သြားေသာ ခဲတံအား ထပ္မံရွာေဖြရန္ လံုေလာက္ေသာ လူအင္အား ထပ္မံ ျဖည့္တင္းေပးျခင္း၊
(၃) ေပ်ာက္သြားေသာခဲတံအား ထပ္မရွာဘဲေနျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
လို႔ ဆိုထားတယ္အေဖ”
“ဟ…မင္းတို႔ဟာက ရွည္လ်ားလွပါလား၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ခဲတံလည္း ျပန္မေတြ႔ဘူး၊ ဖတ္ရတာကလည္း ဘာကိုဆိုလိုမွန္း မသိဘူး”
“ဒါေပမယ့္ သားေက်နပ္တယ္ အေဖ”
“မင္းကလည္း ေက်ပဲေက်နပ္ေနတာပဲ…။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေက်နပ္ေနတာ ဘာကို ေက်နပ္တာလဲ”
“အေဖပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ”
“အင္း… ငါက ဘာကိုစဥ္းစားရမွာလဲ”
“သားခဲတံေပ်ာက္သြားလို႔ ဘာမွ မလုပ္ေပးတာထက္စာရင္၊ အခုလို သားအတြက္ အစီရင္ခံစာအရွည္ႀကီး ဖတ္ရေတာ့ သားတန္တာေပါ့ အေဖရဲ႕ ၊ ၿပီးေတာ့ ရွာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သားတို႔ စာမသင္ရဘူးေလ… အဲဒါ ေက်နပ္စရာေပါ့ အေဖရဲ႕… အေဖက ဒါေလးေတာင္မသိဘူး”
Credit to: Original Writer
=============
အေဖ“ေဟ…. ဘာလဲသား”
“ေက်ာင္းမွာ သား ခဲတံေပ်ာက္သြားလို႔”
“ဟင္…မင္းဆရာမကို သြားမတိုင္ဘူးလား”
“တိုင္တယ္ အေဖ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ခ်င္းပဲ သြားတိုင္လိုက္တာ”
“ေအး…သားေတာ္တယ္၊ အဲ့ဒီေတာ့ ဆရာမက သားခဲတံေပ်ာက္တာကို ဘယ္လိုအေရးယူလဲ”
“ဆရာမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး၊ အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို ရွာေဖြေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔ခိုင္းတယ္အေဖ၊ အဲဒီေတာ့ သားတို႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္က အတန္းသား သံုးေယာက္ကိုဆင့္ေခၚၿပီး ဆရာမစိတ္ႀကိဳက္ အဖြဲဖြဲ႔ရတာေပါ့”
“အင္… အဲ့ဒီလိုလုပ္လို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား သားရဲ႕”
“ေျပတယ္ အေဖရ”
“ဟုတ္ရဲ႕လား…. ဘယ္လိုေျပတာတုန္း”
“သားတို႔ အတန္းေခါင္းေဆာင္က အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြရဲ႕ အိတ္ေတြကို စစ္ေဆးၿပီး ဆရာမဆီကို စစ္ေဆးၿပီး ရလာတဲ့အေျဖကို စာတင္ရတယ္ အေဖရဲ႕”
“အဲ့ဒီေတာ့ သားခဲတံျပန္ေတြ႔ေရာလား”
“ေတြ႔ေတာ့ မေတြ႔ဘူးအေဖ….ဒါေပမယ့္ သားေက်နပ္တယ္”
“ဟင္….ဘယ္လိုႀကီးတုန္း သားရဲ႕”
“အတန္းေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအရ…. သားရဲ႕ခဲတံဟာ အိမ္ကေန ေက်ာင္းအထိ ပါလာတာ မေသခ်ာေၾကာင္း၊ ေသခ်ာပါကလည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီမွာမွ
(၁) ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာခဲတံအားအသ
(၂) ထိုေပ်ာက္သြားေသာ ခဲတံအား ထပ္မံရွာေဖြရန္ လံုေလာက္ေသာ လူအင္အား ထပ္မံ ျဖည့္တင္းေပးျခင္း၊
(၃) ေပ်ာက္သြားေသာခဲတံအား ထပ္မရွာဘဲေနျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။
လို႔ ဆိုထားတယ္အေဖ”
“ဟ…မင္းတို႔ဟာက ရွည္လ်ားလွပါလား၊ ေပ်ာက္ေနတဲ့ခဲတံလည္း ျပန္မေတြ႔ဘူး၊ ဖတ္ရတာကလည္း ဘာကိုဆိုလိုမွန္း မသိဘူး”
“ဒါေပမယ့္ သားေက်နပ္တယ္ အေဖ”
“မင္းကလည္း ေက်ပဲေက်နပ္ေနတာပဲ…။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေက်နပ္ေနတာ ဘာကို ေက်နပ္တာလဲ”
“အေဖပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ”
“အင္း… ငါက ဘာကိုစဥ္းစားရမွာလဲ”
“သားခဲတံေပ်ာက္သြားလို႔ ဘာမွ မလုပ္ေပးတာထက္စာရင္၊ အခုလို သားအတြက္ အစီရင္ခံစာအရွည္ႀကီး ဖတ္ရေတာ့ သားတန္တာေပါ့ အေဖရဲ႕ ၊ ၿပီးေတာ့ ရွာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သားတို႔ စာမသင္ရဘူးေလ… အဲဒါ ေက်နပ္စရာေပါ့ အေဖရဲ႕… အေဖက ဒါေလးေတာင္မသိဘူး”
Credit to: Original Writer
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။