ဗန္းေတြေမွာက္တဲ့တုိင္းျပည္ (မင္းဒင္)

 

မင္း ဒင္

 

၁၄ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၅ ေန႔ထုတ္
သည္ဗြိဳက္ေဒးလီးသတင္းစာမွ။ ။

ဗန္းေတြေမွာက္တဲ့တုိင္းျပည္
(မင္းဒင္)
(တစ္)
ေအးဗ်ာ။ေဖ့စ္ဘြတ္လို႔ေခၚတဲ့လူမွဳကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေပၚက၊
အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံုကုိအခ်ိန္တုိင္းေန႔တုိင္းလုိလုိျမင္ေတြ႔ဖတ္ရွဳေနရတာဟာ
၊ေတာ္ရံုအကုသုိလ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးဗ်။သာမန္စာသားေတြအျပင္
ဓာတ္ပံုနဲ႔ဗီဒီယုိဖုိင္ေတြကပါလုိက္ေသး။

ရီစရာေမာစရာဗဟုတသုတရစရာ၊အပ်င္းေျပစရာေတြပါတာလည္းမွန္ပါရဲ့။
ခက္ေနတာက၊အဲသလုိစိတ္အပန္းေျပစရာအေၾကာင္းအရာေတြကုိ
အၾကိိမ္တစ္ေထာင္ေလာက္ၾကည့္ျပီးုလုိ႔၊စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ
တကြက္ေလာက္ျမင္လုိက္ေတြ႔လုိက္ရရင္၊ေစာေစာကစိတ္ခ်မ္းသာမွဳဟာ
ဘာမွအရာမထင္ေတာ့ဘူး။သံပုရာတစ္ျခမ္းနဲ႔ေခ်ပစ္လုိက္သလုိပါပဲ။

ေအးဗ်ာ။တခါတခါေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြကုိအခ်ိန္ျပည့္ဖတ္ေနၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့
ဥပကၡာစိတ္ထားရွိဖုိ႔အတြက္၊က်ဳပ္ႏွလံုးသားကို၊မိေက်ာင္းနဲ႔ေမ်ာက္ပံုျပင္
တစ္ပုဒ္ထဲကလုိေရသဖန္းပင္မွာသြားခ်ိတ္ထားႏိုင္ရင္အေကာင္းသား
လုိ႔ေတာင္ေတြးမိတဲ့အထိ။

အေရးထဲမွာခင္ဗ်ားကမိေက်ာင္းနဲ႔ေမ်ာက္ရဲ့ပံုျပင္ကိုသိခ်င္ေနျပန္ျပီလား။
တခါတုန္းကေတာအုပ္တစ္ခုထဲမွာမိေက်ာင္းနဲ႔ေမ်ာက္တုိ႔ဟာ
အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ၾကသတဲ့။

သူတုိ႔ႏွစ္ဦးဟာ၊ေတာအုပ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ
ရွိတဲ့ျမစ္တစ္စင္းရဲ့အလယ္ေခါင္က၊ေရသဖန္းပင္ေတြေပါတဲ့
ကၽြန္းတစ္ခုဆီကုိအတူတကြသြားေလ့ရွိသတဲ့။ေအးေလ။ေမ်ာက္ဆုိတဲ့
အေကာင္ကဘယ္မွာလာေရကူးတတ္ပါ့မတုန္း။သူ႔သူငယ္ခ်င္း
မိေက်ာင္းေက်ာကုန္းေပၚခြစီးျပီးျမစ္ကုိကူးတာေပါ့။

အဲသလုိသြားလာေနရာကေန၊တေန႔မွာေတာ့မိေက်ာင္းဟာေမ်ာက္ကုိ
ေက်ာေပၚမွာတင္ျပီးျမစ္ကုိကူးရင္း၊ကၽြန္းဆီကုိလာေနၾကတုန္း၊ျဗဳန္းဆုိမိေက်ာင္းက
ေရထဲ၊စပ္ကနဲငုတ္လုိက္ေတာ့၊ေမ်ာက္ခမ်ာဖလူးဖလူး၊ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႔ေရနစ္ေတာ့
တာေပါ့။ဒီမွာတင္ေမ်ာက္ကေမးသတဲ့။

(ႏွစ္)
“ဟ၊ဟ၊ဘယ္ႏွယ့္္လုပ္လုိက္တာလဲသူငယ္ခ်င္း၊မင္းလုပ္ပံုနဲ႔ေတာ့ငါေသေတာ့မွာပဲ”

ဒီေတာ့မိေက်ာင္းက..၊

“စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူးကြာ။မင္းဟာငါ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာေတာ့မွန္ပါရဲ့။
ဒါေပမဲ့ငါ့မိန္းမကေမ်ာက္ရဲ့အသည္းႏွလံုးကုိစားခ်င္လုိ႔၊ငါလည္းၾကံမိၾကံရာၾကံ
ရတာပဲသူငယ္ခ်င္း၊ငါ့ကုိခြင့္လႊတ္ေပေတာ့…”

လုိ႔လည္းဆုိေရာ၊ေမ်ာက္ကဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာျပီး..၊

“အမေလး။င့ါေကာင္ရာ။ငါ့အသည္းႏွလံုးကုိမင္းမိန္းမစားခ်င္တာမ်ား
၊ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ျပီးငါ့ကုိေရနစ္သတ္ဖုိ႔ ၾကံရတယ္လို႔။ အမွန္ေတာ့ငါတုိ႔ေမ်ာက္ေတြဟာ၊အျမဲလိုလုိျငိမ္ျငိိမ္မေနတဲ့အပင္ေတြေပၚ
တက္လုိက္ဆင္းလုိက္၊ခုန္လုိက္ေပါက္လုိက္လုပ္ေနရတာမုိ႔၊အသည္းႏွလံုးကုိ
ရင္ထဲမွာထားရင္၊တစစီေၾကမြကုန္တာ၊ၾကာေရာေပါ့။ဒါေၾကာင့္ငါတုိ႔ေမ်ာက္မ်ားဟာ၊
အသည္းႏွလံုးကုိေရသဖန္းပင္ေတြေပၚမွာခ်ိတ္ထားတတ္ၾကတဲ့အမ်ဳိးကြ။
ဟုိကၽြန္းေပၚကုိမင္းလွမ္းၾကည့္္လိုက္ေလ။ေရသဖန္းပင္ေပၚကနီနီရဲရဲ
အလံုးေလးေတြဟာ၊တုိ႔ေမ်ာက္ေတြရဲ့အသည္းႏွလံုးေတြေပါ့”

လုိ႔ဆုိသတဲ့။အမွန္ေတာ့ေရသဖန္းေပၚကေရသဖန္းသီးေတြကုိ
လက္ညွဳိးထုိးျပတာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီမွာတင္ဥာဏ္ရည္နိမ့္တဲ့မိေက်ာင္းလည္းအူတူတူျဖစ္ျပီးေမ်ာက္ကုိ
ကၽြန္းဆီေရာက္ေအာင္ပုိ႔လုိက္ေတာ့ေမ်ာက္ခမ်ာအသက္ခ်မ္းသာရာရသေပါ့။

ကဲပါေလ။အဲဒီပံုျပင္အသာထားလုိက္ပါေတာ့။က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့
အေၾကာင္းအရာနဲ႔သိပ္ဆီဆုိင္လွတယ္ရယ္လုိ႔လည္းမဟုတ္ပါဘူးေလ။

က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက၊မေန႔တေန႔ကက်ဳပ္ၾကည့္မိတဲ့ဗီဒီယုိဖုိင္ေလးတစ္ခု
အေၾကာင္းပါ။အဲဒီရုပ္သံဖုိင္ဟာ၊က်ဳပ္ကုိအၾကီးအက်ယ္စိတ္မခ်မ္းမေျမ့ျဖစ္ေစ
တာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ။

ဒီလုိရုပ္သံဖုိင္မ်ဳိးကုိဘာေၾကာင့္မ်ား
တကူးတကရုိက္တင္ရသလဲဆုိျပီး၊တင္တဲ့သူကုိစိတ္ဆုိးစိတ္ပ်က္ဖုိ႔ကလည္း
ခပ္ခက္ခက္။ဘယ္သူကုိတရားခံစာရင္းသြင္းျပီး၊အျပစ္ဖုိ႔ရမလဲဆုိတာလည္း
စဥ္းစားရခပ္က်ပ္က်ပ္။ကဲပါေလ။ခင္ဗ်ားနားရွင္းသြားေအာင္၊
က်ဳပ္ ၾကိဳးစားျပီးရွင္းျပပါ့မယ္။ဒီလုိဗ်။

(သံုး)
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကားလမ္းမၾကီးတစ္ခုရဲ့ပလက္ေဖာင္းတစ္ခုေပၚမွာ၊နာနတ္သီးသည္
မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ဟာ၊ေမွာက္ေနတဲ့နာနတ္သီးဗန္းကုိလက္တဖက္က
ကုိင္ရင္း၊ငိုေနေလရဲ့။ဒီကေလးမေလးဟာရွိလွအသက္ကုိးႏွစ္ဆယ္ႏွစ္
ဝန္းက်င္ပါပဲ။ေနပူလြန္းေတာ့၊သူ႔နာနတ္သီးဗန္းကုိရြက္တဲ့ေခါင္းခုပုဆုိး
ေဟာင္းကုိေခါင္းေပၚတင္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။

ဒီမွာတင္၊ကားေပၚကလူရြယ္တစ္ေယာက္ဆင္းလာျပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးေတာ့
၊ကေလးမေလးကေခ်ာ္လဲျပီး၊နာနတ္သီးဗန္းေမွာက္သြားတာလုိ႔ေျဖတာေပါ့။

အင္း..။ခက္ေနတာက၊အဲဒီဆင္းေမးတဲ့လူရြယ္ဟာအဲဒီကေလးမေလးကုိ
ဒီလုိပံုစံတူအျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ႏွစ္ၾကိမ္သံုးၾကိိမ္ ၾကံဳေတြ႔ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့သူျဖစ္ေနတာပါပဲ။

တုိတုိေျပာရရင္၊အဲဒီလူရြယ္က၊ကေလးမေလးကုိဒီလုိလံၾကဳပ္နည္းနဲ႔ေငြရဖုိ႔၊
ဘယ္သူကခိုင္းသလဲ။ညည္းမိဘေတြဘယ္မွာေနသလဲ။ငါလုိက္ေတြ႔မယ္။
ညည္းမေျပာဘူးဆုိရင္ရဲစခန္းကုိဖုန္းဆက္ျပီးရဲကုိလွမ္းေခၚလုိက္မယ္။
ညည္းအခ်ဳပ္ထဲမွာေနရမွာေနာ္..စသည္ျဖင့္၊ျခိမ္းေျခာက္တဲ့ေလသံနဲ႔
ခပ္ေငါက္ေငါက္ေလသံနဲ႔တရားခံလက္သည္အစစ္ကုိရွာဖုိ႔ၾကိဳးစား တယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။

ကေလးမေလးကေတာ့သူ႔ေနရပ္လိပ္စာအမွန္ကုိမေပးရဲရွာပါဘူး။
သူ႔လိပ္စာေပးလုိက္ကာမွ၊ေနာက္ဆက္တြဲၾကံဳရမဲ့ဒုကၡဟာ၊အခုလူရြယ္ေငါက္ငန္း
ေနတာထက္အဆတစ္ရာပုိဆုိးမဲ့ဒုကၡဆုိတာ၊သူၾကိဳသိေနပံုရပါတယ္။

။ေနာက္ဆံုးေတာ့ကေလးမေလးဟာ၊ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနတဲ့
နာနတ္သီးစိတ္ေတြကုိသူ႔ဗန္းထဲသူကုိယ္တုိင္ျပန္ေကာက္ထည့္ျပီး၊
လူျမင္ကြင္းကေန၊ေျခလွမ္္းခပ္က်ဲက်ဲနဲ႔ေရွာင္ထြက္သြားခဲ့တာပါပဲ။

ေအးဗ်ာ။စိတ္ဆုိတာအခက္သားကလား။အဲဒီရုပ္သံဖုိင္ေလးလည္းဆံုးေရာ
က်ဳပ္စိတ္ဟာ၊နာနတ္သီးဗန္းေမွာက္တဲ့ကေလးမေလးရဲ့ေနာက္ကုိထပ္ခ်ပ္မကြာ
လုိက္သြားမိေနသဗ်။တကယ္ဆုိဒီကေလးမေလးရဲ့အသက္အရြယ္ဟာ
ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာရွိေနရမဲ့အရြယ္။သူ႔ကုိဒီလုိနည္းနဲ႔ေငြရွာဖုိ႔
သင္ၾကားေပးလုိက္တဲ့သူ႔မိဘမ်ားဟာ၊မိဘအရင္းေတြမွဟုတ္ပါေလစ။

ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားစားဝတ္ေနေရးဆင္းရဲၾကပ္တည္းၾကပါလိိိမ့္။
အေမဆူလိမ့္မယ္ဆုိေတာ့သူ႔ဖခင္ဟာဆံုးသြားရွာျပီလား။မိသားစုစားဝတ္ေနေရးကုိ
တာဝန္မယူႏုိင္ပဲအခ်ိန္ျပည့္မူးရူးေနတဲ့ကေစာ္သမားမ်ားလား။သုိ႔တည္းမဟုတ္
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္နဲ႔အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတာမ်ားလား။ဒီကေလးေလးမိသားစု
မွာေနစရာအုိးအိမ္အတည္တက်မွရွိပါေလစ။

(ေလး)
ေတာင္စဥ္ေရမရက်ဳပ္ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတာေတြကေတာ့အမ်ားၾကီးပါပဲဗ်ာ။
ဒီကေလးမေလးရဲ့လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး ေစတနာရွင္ေတြရဲ့ေမတၱာတရားကုိ
မလိိမ့္တပတ္နည္းနဲ႔ရယူတာကုိေတာ့က်ဳပ္လည္းလက္မခံခ်င္ပါဘူး။သူလိမ္ေနတာကုိ
သိသိၾကီးနဲ႔အဆိပ္ပင္ေရေလာင္းတာကုိလည္းက်ဳပ္အားမေပးခ်င္ဘူး။

က်ဳပ္ေတြးပူးေနတာကဒီကေလးမေလးဟာဒီအက်င့္စရုိက္အတုိင္းသာေငြကုိ
အေခ်ာင္ရခ်င္တဲ့အက်င့္စရုိက္ပါသြားရင္သူ႔ဘဝေရွ႕ေရးဟာေတြးရဲ
စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာဒီအျဖစ္ဆုိးေတြဟာထူးဆန္းလွတယ္ေတာ့
မဟုတ္ပါဘူးေလ။ဖရဲသီးဗန္းေမွာက္တာ၊ဖြဲျပာဗန္းေမွာက္တာ၊မုန္႔ဗန္းေမွာက္တာ
စသည္ျဖင့္ဗန္းမ်ဳိးစံုေမွာက္ျပီးေငြခ်ဴတဲ့ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးစံုကုိက်ဳပ္ၾကားဖူးယံုတင္မက
ကုိယ္တုိင္လည္းၾကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။

တကယ္တမ္းတုိးတက္ခ်မ္းသာတဲ့ခ်မ္းသာတဲ့
တုိင္းျပည္ေတြမွာဆုိဒီလုိအျဖစ္မ်ဳိးျမင္ဖုိ႔ၾကားဖုိ႔အေတာ္ခဲယဥ္းမယ္ထင္ပါရဲ့။
ကေလးသူငယ္ေတြကုိဒီဘဝေရာက္ေအာင္ဇြတ္အတင္းတြန္းပုိ႔တဲ့မိဘေတြ
ဟာလည္းေထာင္ထဲကေနထြက္ရမွာမဟုတ္ပါဘ

ခုေတာ့ဗ်ာ။က်ဳပ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာကေလးသူငယ္ေတြရဲ့ေစ်းဗန္းေတြတင္ေမွာက္တာ
မဟုတ္ပါဘူး။စစ္မွဳထမ္းေဟာင္းေတြကလည္း၊အိမ္ေပါက္ေစ့စာအုပ္လုိက္ေရာင္း
၊ေနစရာအုိးအိမ္မရွိတဲ့သူေတြလည္း၊ခုိကုိးစရာေက်ာတစ္ေနရာစာအတြက္၊
လြတ္မယ္ထင္တဲ့ေနရာမွာတဲေလးေတြထုိးေနေတာ့လည္း၊ဘူဒုိဇာနဲ႔အထုိးခံရ။

မိဘဘုိးဘြားပုိင္ယာေျမေပၚမွာဓားမဦးခ်၊အႏွစ္ေလးငါးဆယ္လုပ္ကုိင္စားေ
သာက္လာတာေတာင္တပ္ပုိင္ေျမဆုိျပီး၊လက္နက္အားကုိးနဲ႔အတင္းအဓမၼ
အသိမ္းခံရ။ဖယ္မေပးေတာ့ေထာင္ခ်ခံရနဲ႔ေနာက္ဆံုးေတာ့ဒုကၡမ်ဳိးစံုၾကံဳလာတဲ့
အဆံုး၊မလုပ္သင့္မလုပ္အပ္တဲ့ေစ်းဗန္းေမွာက္ဇာတ္လမ္းေတြအထိ
၊ျဖစ္လာတယ္လုိ႔က်ဳပ္ေတာ့ထင္တာပဲဗ်ာ။

တုိက္ဆုိင္တယ္လုိ႔ပဲဆုိရမလား။က်ဳပ္ဆုိတဲ့ေကာင္ကပဲ၊စိတ္ညစ္ရမဲ့ဇာတာ
ပါလာလုိ႔လားေတာ့မဆုိႏိုင္ဘူးဗ်ာ။အဲဒီကေလးမေလးနာနတ္သီးဗန္းေမွာက္တဲ့
ရုပ္သံဖုိင္ေလးၾကည့္ျပီးေနာက္ဆက္တြဲအေတြးေတြဆံုးခန္းတုိင္လုိ႔၊ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚက၊
သတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္မိျပန္ေတာ့၊က်ဳပ္ဝဋ္ေၾကြးကမကုန္ေသးဘူး
ဆုိတာေသခ်ာေနေလရဲ့။

(ငါး)
ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။အဲဒီသတင္းမွာေရးထားတာက၊ျမိတ္ျမိဳ႕နယ္ကျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္
အမတ္တစ္ေယာက္ဟာ၊စကၤာပူႏုိင္ငံရဲ့ႏွစ္ဆေလာက္က်ယ္တဲ့ေျမဧရိယာ
ေတြကုိျမန္မာႏုိင္ငံမွာပုိင္ဆုိင္ေနသတဲ့ဗ်ာ။အဲဒီပုဂၢိဳလ္ပုိင္ဆုိင္တဲ့ေျမေတြကလည္း၊
တနသၤာရီတုိင္းကဆီအုန္းျခံေတြ၊ကခ်င္ျပည္နယ္တႏုိင္းေဒသက၊
ပေလာပီနံစုိက္ခင္းေတြ၊ဧရာဝတီတုိင္းကဧကေသာင္းခ်ီတဲ့လယ္ေတြအျပင္၊
ရန္ကုန္လုိအထင္ကရျမိဳ႕ၾကီးက၊မဂၤလာေတာင္ညြန္႔၊သာကေတ၊
လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္ေတြမွာေတာင္ေျမေတြအမ်ားၾကီးပုိင္ေနသတဲ့။

ဒါ့အျပင္ရမည္းသင္းဝမ္းတြင္းကားလမ္းပုိင္းလမ္းေၾကးေကာက္ခံတဲ့လုပ္ငန္းကုိလည္း
သူရထားသတဲ့။အဲဒီလမ္းကုိေဖာက္လုပ္တဲ့ေငြေၾကးကလည္းဒီဇယ္၊ဓာတ္ဆီနဲ႔
စက္ယႏၱယားတင္သြင္းခြင့့္ပါမစ္ေတြကေနရသတဲ့။ကခ်င္ျပည္နယ္တႏုိင္းေဒသက
ပေလာပီနံစုိက္ခင္းေတြအတြက္အရင္းအႏွီးေတြကလည္းဓာတ္ေျမၾသဇာ
တင္သြင္းခြင့္ကေနရသတဲ့။

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ။ဒီလုိနည္းနဲ႔ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေနၾကတာသူတစ္ေယာက္တည္းေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိးရမင္းမ်ားနဲ႔ပလဲနံပသင့္တဲ့သူ၊အေတာ္မ်ားမ်ား
ဒီနည္းနဲ႔ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလာၾကတာပါပဲ။

တႏုိင္ငံလံုးမွာႏုုိင္ငံေတာ့ဘ႑ာနဲ႔တည္ေဆာက္တဲ့ကုန္းေက်ာ္တံတား ၊ေဆးရံု၊ဆည္ေျမာင္းတာတမံ၊လမ္းတံတားအျပင္၊အထင္ကရအေဆာက္ အဦးေတြေဆာက္လုပ္ခြင့္ကုိလည္းသူတုိ႔ပဲရၾကပါပဲ။ေဆာက္လုိက္သမွ်၊
လမ္းတံတားအေဆာက္အဦးမွန္သမွ်တစ္ခုမွ်အရည္အေသြးမီတယ္ရယ္လုိ႔
က်ဳပ္ေတာ့မၾကားမိေသးဘူးဗ်ာ။အစိုးရဆီတင္ေတာင္းတဲ့ခန္႔မွန္းကုန္က်ေငြက
အဆမတန္မ်ားျပား၊လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ေတာ့ကုိယ္တြက္က်န္ဖုိ႔
အဓိကဆုိတာေတြ၊

ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားေနသလဲဆုိရင္၊သူတုိ႔နဲ႔အုပ္စုတူအမ်ဳိးသား
လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကေတာင္ဇီးသီးဗန္းေမွာက္တဲ့အျဖစ္နဲ႔ခိုင္းႏွဳိင္းရတဲ့ အထိပါပဲဗ်ာ။ဇီးသီးဗန္းေမွာက္တဲ့အခါ၊ဟုိလူတစ္လံုးဒီတစ္လံုး၊
ဝုိုင္းျပီးေကာက္စားလုိက္ၾကေတာ့၊ဗန္းထဲကုိတစ္လံုးမွျပန္မေရာက္
ေတာ့တဲ့အျဖစ္ကုိတင္စားတာေပါ့ဗ်ာ။

ေအးေလ။ဇီးသီးဗန္းေတြႏိုင္ငံအႏွံ႔ေမွာက္ေနတဲ့တုိင္းျပည္မွာနာနတ္သီး
ဗန္းေမွာက္တာဆန္းသလားဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့
ကေလးေတြရဲ့ေစ်းဗန္းမ်ဳိးစံုေမွာက္ရျခင္းရဲ့မူလလက္သည္တရားခံကေတာ့
၊ႏိုင္ငံေတာ္ဇီးသီးဗန္းၾကီးေမွာက္မွဳပဲေပါ့။

က်ဳပ္ျဖင့္ဒီအျဖစ္ကုိေတြးမိေလတုိင္း၊နာနတ္သီးဗန္းေမွာက္တဲ့ကေလးမေလးကုိလည္းသနားတယ္။သူ႔မိဘမ်ားကုိသနားတယ္။ကေလးမေလးကုိ
လမ္းမွန္ေပၚေရာက္လုိေရာက္ျငားဗီဒီယုိဖုိင္ရုိက္တင္တဲ့လူငယ္ေလးကုိလည္း
သနားတယ္။လူ႔အျဖစ္ကုိရပါလ်က္လူခ်င္းတူသူခ်င္းမွ်မေနႏုိင္မစားႏုိင္ၾကတဲ့ေက်ာမြဲေတြ
ကုိလည္းသနားတယ္။တုိင္းျပည္ၾကီးကုိလည္းသနားတယ္။

လူလုိေတြးေတာဆင္ျခင္စိတ္မရွိတဲ့သူေတြကုိလည္းသနားတယ္။
အဲသလုိေနရာတုိင္းလူတုိင္းကုိေလွ်ာက္သနားေနမိတဲ့က်ဳပ္ကုိယ္က်ဳပ္လည္း
သနားတယ္။

ဒါေၾကာင့္က်ဳပ္ေျပာတာေပါ့။ဗန္းမ်ဳိးစံုေမွာက္ေနတဲ့တုိင္းျပည္မွာ
လူလာျဖစ္ရတဲ့က်ဳပ္ဟာ၊က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ပုံျပင္ထဲကေမ်ာက္လို
အသည္းႏွလံုးကုိေရသဖန္းပင္မွာမ်ား၊ခ်ိတ္ထားႏိုင္ခဲ့ရင္၊
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္ေလမလဲလို႔။ ။