" ေအးသီမ"
++++++++++
" ဟဲ့.. ေအးသီမ .. ထ ထ"
အေမ့ေအာ္သံ အက္အက္ ေၾကာင့္ ေစာင္အစုတ္ေလးထဲ ေကြးေနရာမွ သူဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြား သည္။ ေျခေထာက္နားမွ စိုစိစိ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေလး ေသးေပါက္ခ် ထားျပန္ၿပီဟု အိပ္ခ်င္မူးတူး ေတြးမိေသာ္လည္း ... ေမာင္ေလး ေသသြားၿပီ ဆိုတာ သူ ခ်က္ျခင္း သတိရလိုက္သည္ ။ မိုးယိုတာ ျဖစ္မည္။
ေမာင္ေလးေသတာ ၇ ရက္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ေအးသီမ ေမာင္ေလး သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ မဲတူးျပာခံေနေသာ ဝဝလံုးလံုး ေမာင္ေလး.. ဘယ္သူမွသင္မေပးပါပဲ ေအးသီမကို ျပံဳးရယ္ျပတတ္ေသာေမာင္ေလး..
"အံ့ၾကည္ နင့္ကေလး ငွါးမလား တရက္ ၂ေထာင္တဲ့ .. ဆန္ဖိုးရတာေပါ့ ။ "
" ေခၚသြားေလ .. ေဟာဟိုမွာ"
အေမက ခ်ဲတြက္မပ်က္ပဲ ပုဆိုးစုတ္ အေထြးထဲဖင္ေျပာင္ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေမာင္ေလးကို ေမးေငါ့ေျဖသည္။ မေနႏိုင္ေသာ ေအးသီမ ကသာ
"ခဏေလးအန္တီ ဘယ္ထိထြက္ၾကမွာတဲ့ လဲ?? မိုးေတြကအံု႔လို႔.. သမီး ေမာင္ေလးကို အေႏြးထည္ေလး ဝတ္ေပးလိုက္ခ်င္လို႔... "
" မသာမ လွ်ာရွည္မေနနဲ႔ .. နင္ဘာဝတ္ေပးေပး ဟိုက ဟာေတြအကုန္ခၽြတ္ၿပီး စြတ္က်ယ္စုတ္ပဲ ဆင္မွာ.. လုပ္စရာရွိတာလုပ္စမ္း ., ေစာက္စကားကို မ်ားတယ္"
အေမ့ေငါက္သံေၾကာင့္ ေအးသီမ အထြန္႔မတတ္ရဲေတာ့.. ။
အန္တီေအး ဇတ္ကနဲ ေပြ႕ယူသြားေသာ ေမာင္ေလးကို မ်က္ရည္ အဝဲသား ႏွင့္ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္.. ။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ႏွင့္မို႔ထင့္ ေမာင္ေလးဆီက ဘာသံမွမၾကားရ .. ။ သံုးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္မွ ေမာင္ေလး လန္႔ငိုသံၾကားရသည္ .. စူးစူးဝါးဝါး က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္.. ။ ေမာင္ေလးငိုေနသည့္ အသံက ဝါးဝါး ဟု မထြက္ပဲ မမေရ မမေရ ဟု ေအးသီမ ၾကားေနသည္။ ကမန္းကတန္း တဲကျပင္ေလးထိထြက္ၿပီး ေမာင္ေလးကို ျမင္ရႏိုး လိုက္ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ စာရြက္မ်ားၾကားထဲ ခံတံတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အေမ့ဆီ ျပန္လာၿပီး ..
"အေမ .. လုပ္ပါဦး ေမာင္ေလးငိုေနတယ္ .. ေမာင္ေလးငိုေနတယ္ေတာ့.. "
"ေျဗာင္း.... "
" မွတ္ပလား ဟင္.. ကိုယ့္ေစာက္လုပ္ မဟုတ္တာ ဝင္ဝင္ရႈပ္ခ်င္ဦး..။ နင့္ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ တရပ္ကြက္ လံုးက ကေလးေတြ အငွါး လိုက္ေနၾကတာ မျမင္ဘူးလား? ဒါအလုပ္ပဲ။ ငါတားတားေနတဲ့ၾကားက နင္ ထမင္းရည္ေတြ ခိုးခိုးတိုက္ေနလို႔ နင့္ေမာင္ ဝလံုးေနလို႔ ငွါးမယ့္လူမရွိတာ.. ။ ခုလာေခၚေဖာ္ရတာပဲေက်းဇူးတင္
အေမ့လက္ၾကမ္းႀကီးရဲ႕ ႐ိုက္ခ်က္ကေက်ာျပင္တစ္ခုလံု
ဒီလိုႏွင့္ပဲ ေမာင္ေလးကို ေန႔စဥ္ မနက္ေစာေစာ လာလာေခၚၿပီး ညေနမိုးခ်ဳပ္ႀကီးက်မွ လာျပန္ေပးၾကသည္။ ပထမေတာ့ ေအးသီမ ေမာင္ေလး ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ေနတာ ျဖစ္မယ္ဟုထင္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေလး အရင္လို မဟုတ္ေတာ့.. ေမာင္ေလး ထမင္းစားပါတယ္ ေျပာၿပီး တျဖည္းျဖည္း.. ပိန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမာင္ေလး အိပ္ေနတတ္သည္။ ညမိုးခ်ဳပ္လို႔ ေအးသီမ ဆီေမာင္ေလးျပန္ေရာက္တိုင္း ေအးစက္ေနေသာ အသားမ်ားႏွင့္ ေမာင္ေလး အိပ္ေမာက်ေနတတ္သည္။
အၿမဲတမ္း အသားေတြ ေအးစက္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈမရွိ အိပ္ေမာက်ေနတတ္ေသာ ေမာင္ေလး.. မိုးသည္းေသာမနက္ခင္းတစ္ခုတြ
" ဟဲ့ မထေသးဘူးလား။ .. ေထာင္ထဲဝင္သြားတဲ့ သေတာင္းစား သူ႔အေဖ အခ်ိဳးပါေတာ္ .. ေစာက္ပ်င္းေတြ တစ္တာ တစ္တာ ဆိုတာ။ ျမန္ျမန္ထ ေကာင္မရဲ႕ .. တိုးေက်ာ္ မမွီပဲေနမယ္"
" ဟုတ္ အေမႏိုးပါၿပီ"
ေမာင္ေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ဝဲမိေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို မသုတ္ေတာ့ပဲ လူးလဲထရင္း ေရကျပင္က မိုးေရခံထားေသာ ဇလားထဲမွမိုးေရမ်ားႏွင့္ေရာ
အေမေျပာတာ ဟုတ္သည္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကမ္းနားကို မနက္ ၅ ခြဲကပ္ေသာ တိုးေက်ာ္ သေဘၤာအမွီ ေကာက္ညႇင္းေပါင္း ေတာင္းႏွင့္ေရာက္ဖို႔အေရးႀက
" ဟဲ့ ဒီမိုးကုန္ နင္ေစ်းဆက္မေရာင္းရေတာ့ဘူး။
....
အေမ့ေအာ္သံနဲ႔ တဲအိုေလးကို အေရးတယူလုပ္ လွည့္မၾကည့္ေနေတာ့.. ။
ဘာကို ျပင္ဆင္ထားရမည္နည္း .... ။
မိုးမလင္းေသးေသာေၾကာင့္လား .. မိုးေမွာင္ေၾကာင့္လား မသိ။
ေအးသီမ ေရွ႕က လမ္း တဆိတ္ေတာ့ ေမွာင္လြန္းသည္။ ။
Inspired by true story
ျမခြါညိဳ
ကိုယ့္ထက္မ်ားစြာ နိမ့္က် ဆိုးရြားတဲ့ ဘဝေတြ ရွိေနတာကို သတိျပဳမိရင္း .. ရထားတဲ့ ဘဝကို တန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ.. အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ် တတ္ၾကပါေစ.. လက္တကမ္း အကူအညီေပးႏိုင္ၾကပါေစ
Copy from >> ျမခြာညိဳ
++++++++++
" ဟဲ့.. ေအးသီမ .. ထ ထ"
အေမ့ေအာ္သံ အက္အက္ ေၾကာင့္ ေစာင္အစုတ္ေလးထဲ ေကြးေနရာမွ သူဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏိုးသြား သည္။ ေျခေထာက္နားမွ စိုစိစိ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေမာင္ေလး ေသးေပါက္ခ် ထားျပန္ၿပီဟု အိပ္ခ်င္မူးတူး ေတြးမိေသာ္လည္း ... ေမာင္ေလး ေသသြားၿပီ ဆိုတာ သူ ခ်က္ျခင္း သတိရလိုက္သည္ ။ မိုးယိုတာ ျဖစ္မည္။
ေမာင္ေလးေသတာ ၇ ရက္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ေအးသီမ ေမာင္ေလး သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ မဲတူးျပာခံေနေသာ ဝဝလံုးလံုး ေမာင္ေလး.. ဘယ္သူမွသင္မေပးပါပဲ ေအးသီမကို ျပံဳးရယ္ျပတတ္ေသာေမာင္ေလး..
"အံ့ၾကည္ နင့္ကေလး ငွါးမလား တရက္ ၂ေထာင္တဲ့ .. ဆန္ဖိုးရတာေပါ့ ။ "
" ေခၚသြားေလ .. ေဟာဟိုမွာ"
အေမက ခ်ဲတြက္မပ်က္ပဲ ပုဆိုးစုတ္ အေထြးထဲဖင္ေျပာင္ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေမာင္ေလးကို ေမးေငါ့ေျဖသည္။ မေနႏိုင္ေသာ ေအးသီမ ကသာ
"ခဏေလးအန္တီ ဘယ္ထိထြက္ၾကမွာတဲ့ လဲ?? မိုးေတြကအံု႔လို႔.. သမီး ေမာင္ေလးကို အေႏြးထည္ေလး ဝတ္ေပးလိုက္ခ်င္လို႔... "
" မသာမ လွ်ာရွည္မေနနဲ႔ .. နင္ဘာဝတ္ေပးေပး ဟိုက ဟာေတြအကုန္ခၽြတ္ၿပီး စြတ္က်ယ္စုတ္ပဲ ဆင္မွာ.. လုပ္စရာရွိတာလုပ္စမ္း ., ေစာက္စကားကို မ်ားတယ္"
အေမ့ေငါက္သံေၾကာင့္ ေအးသီမ အထြန္႔မတတ္ရဲေတာ့.. ။
အန္တီေအး ဇတ္ကနဲ ေပြ႕ယူသြားေသာ ေမာင္ေလးကို မ်က္ရည္ အဝဲသား ႏွင့္ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္.. ။ အိပ္ခ်င္မူးတူး ႏွင့္မို႔ထင့္ ေမာင္ေလးဆီက ဘာသံမွမၾကားရ .. ။ သံုးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္မွ ေမာင္ေလး လန္႔ငိုသံၾကားရသည္ .. စူးစူးဝါးဝါး က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္.. ။ ေမာင္ေလးငိုေနသည့္ အသံက ဝါးဝါး ဟု မထြက္ပဲ မမေရ မမေရ ဟု ေအးသီမ ၾကားေနသည္။ ကမန္းကတန္း တဲကျပင္ေလးထိထြက္ၿပီး ေမာင္ေလးကို ျမင္ရႏိုး လိုက္ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ စာရြက္မ်ားၾကားထဲ ခံတံတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အေမ့ဆီ ျပန္လာၿပီး ..
"အေမ .. လုပ္ပါဦး ေမာင္ေလးငိုေနတယ္ .. ေမာင္ေလးငိုေနတယ္ေတာ့.. "
"ေျဗာင္း.... "
" မွတ္ပလား ဟင္.. ကိုယ့္ေစာက္လုပ္ မဟုတ္တာ ဝင္ဝင္ရႈပ္ခ်င္ဦး..။ နင့္ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး။ တရပ္ကြက္ လံုးက ကေလးေတြ အငွါး လိုက္ေနၾကတာ မျမင္ဘူးလား? ဒါအလုပ္ပဲ။ ငါတားတားေနတဲ့ၾကားက နင္ ထမင္းရည္ေတြ ခိုးခိုးတိုက္ေနလို႔ နင့္ေမာင္ ဝလံုးေနလို႔ ငွါးမယ့္လူမရွိတာ.. ။ ခုလာေခၚေဖာ္ရတာပဲေက်းဇူးတင္
အေမ့လက္ၾကမ္းႀကီးရဲ႕ ႐ိုက္ခ်က္ကေက်ာျပင္တစ္ခုလံု
ဒီလိုႏွင့္ပဲ ေမာင္ေလးကို ေန႔စဥ္ မနက္ေစာေစာ လာလာေခၚၿပီး ညေနမိုးခ်ဳပ္ႀကီးက်မွ လာျပန္ေပးၾကသည္။ ပထမေတာ့ ေအးသီမ ေမာင္ေလး ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ေနတာ ျဖစ္မယ္ဟုထင္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေလး အရင္လို မဟုတ္ေတာ့.. ေမာင္ေလး ထမင္းစားပါတယ္ ေျပာၿပီး တျဖည္းျဖည္း.. ပိန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမာင္ေလး အိပ္ေနတတ္သည္။ ညမိုးခ်ဳပ္လို႔ ေအးသီမ ဆီေမာင္ေလးျပန္ေရာက္တိုင္း ေအးစက္ေနေသာ အသားမ်ားႏွင့္ ေမာင္ေလး အိပ္ေမာက်ေနတတ္သည္။
အၿမဲတမ္း အသားေတြ ေအးစက္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈမရွိ အိပ္ေမာက်ေနတတ္ေသာ ေမာင္ေလး.. မိုးသည္းေသာမနက္ခင္းတစ္ခုတြ
" ဟဲ့ မထေသးဘူးလား။ .. ေထာင္ထဲဝင္သြားတဲ့ သေတာင္းစား သူ႔အေဖ အခ်ိဳးပါေတာ္ .. ေစာက္ပ်င္းေတြ တစ္တာ တစ္တာ ဆိုတာ။ ျမန္ျမန္ထ ေကာင္မရဲ႕ .. တိုးေက်ာ္ မမွီပဲေနမယ္"
" ဟုတ္ အေမႏိုးပါၿပီ"
ေမာင္ေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ဝဲမိေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို မသုတ္ေတာ့ပဲ လူးလဲထရင္း ေရကျပင္က မိုးေရခံထားေသာ ဇလားထဲမွမိုးေရမ်ားႏွင့္ေရာ
အေမေျပာတာ ဟုတ္သည္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ကမ္းနားကို မနက္ ၅ ခြဲကပ္ေသာ တိုးေက်ာ္ သေဘၤာအမွီ ေကာက္ညႇင္းေပါင္း ေတာင္းႏွင့္ေရာက္ဖို႔အေရးႀက
" ဟဲ့ ဒီမိုးကုန္ နင္ေစ်းဆက္မေရာင္းရေတာ့ဘူး။
....
အေမ့ေအာ္သံနဲ႔ တဲအိုေလးကို အေရးတယူလုပ္ လွည့္မၾကည့္ေနေတာ့.. ။
ဘာကို ျပင္ဆင္ထားရမည္နည္း .... ။
မိုးမလင္းေသးေသာေၾကာင့္လား .. မိုးေမွာင္ေၾကာင့္လား မသိ။
ေအးသီမ ေရွ႕က လမ္း တဆိတ္ေတာ့ ေမွာင္လြန္းသည္။ ။
Inspired by true story
ျမခြါညိဳ
ကိုယ့္ထက္မ်ားစြာ နိမ့္က် ဆိုးရြားတဲ့ ဘဝေတြ ရွိေနတာကို သတိျပဳမိရင္း .. ရထားတဲ့ ဘဝကို တန္ဖိုးထားတတ္ပါေစ.. အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ် တတ္ၾကပါေစ.. လက္တကမ္း အကူအညီေပးႏိုင္ၾကပါေစ
Copy from >> ျမခြာညိဳ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။