ႏိုင္သေလာက္ထမ္းပါ

ၿဖိဳး သုတ

 

ႏိုင္သေလာက္ထမ္းပါ
++++++++++++++
တစ္ခါက.. စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ..ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ခုကိုသြားၿပီး စာေရးသားေနခဲ့ပါသတဲ့.။ သူဟာ ဘန္ဂလိုတစ္ခုကို ငွားရမ္းၿပီး စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႕ စာေပေတြကို ေရးသားခဲ့တယ္..။ မနက္ပိုင္းမွာ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႕ရွဴေလ့ရွိတယ္..။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေနကုန္စာေရးသားတယ္..။ ညေနခင္းပိုင္းနဲ႕ ညပိုင္းမွာေတာ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္း၊ ဂစ္တာတီးျခင္းေတြကိုျပဳလုပ္ၿပီး အပန္းေျဖခဲ့တယ္..။

တစ္ညမွာေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ အေတာ္အတန္ျပင္းထန္တဲ့ ေလမုန္တိုင္းတစ္ခု တိုက္ခတ္ခဲ့တယ္..။ စာေရးဆရာဟာ သူျပဳလုပ္ေနက် အပန္းေျဖမႈေတြကိုေတာင္မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ဘန္ဂလိုရဲ႕ တံခါးေတြကိုပိတ္ခါ ေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရရွာတယ္..။

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္မွာေတာ့ မုန္တိုင္းစဲသြားၿပီျဖစ္လို႕ ခါတိုင္းလိုပဲ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္အပန္းေျဖတယ္..။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူဟာ ခါတိုင္းနဲ႕မတူတဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခရဲ႕ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို သူေတြ႕ျမင္လိုက္ရတယ္..။ အဲဒါကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ.. ေျမာက္မ်ားလွတဲ့ ၾကယ္ငါးေတြ ေသာင္တင္ေနၾကတာပဲျဖစ္တယ္..။

"ညက မုန္တိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္မယ္"

လို႕ သူတစ္ကိုယ္တည္းမွတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္..။
အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ စာေရးဆရာဟာ ၾကယ္ငါးေတြကိုဆက္လက္ၾကည့္ရႈျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာတစ္ခုကို သူထပ္ေတြ႕ျပန္တယ္..။ သူ႕ျမင္ကြင္း တဆံုးေလာက္မွာ ကခုန္ေနတဲ့ လူတစ္ဦးကို သူေတြ႕လိုက္ရတယ္..။

"ဒီလူက ကမ္းေျခမွာ ဘာလို႕ကေနတာပါလိမ့္" လို႕ သူေတြးၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္လမ္းေလွ်ာက္ခါ ကခုန္ေနသူဆီကို သြားခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ အနီးအနားကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူထင္သလို ကခုန္ေနျခင္းမဟုတ္တာကို သူေတြ႕လိုက္ရျပန္တယ္..။ တကယ္ေတာ့ သူေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတဲ့သူဟာ လူငယ္ေလးတစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ ကခုန္ေနတာမဟုတ္ဘဲ ေစာေစာေလးကမွ သူျမင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေသာင္တင္ေနတဲ့ ၾကယ္ငါးေတြကို လိုက္လံေကာက္ယူၿပီး ပင္လယ္ထဲကို ျပန္လည္ ပစ္ခ်ေနတာပဲျဖစ္တယ္..။

"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ေကာင္ေလး"
လို႕ စာေရးဆရာက ေမးတယ္..။ အဲဒီအခါ လူငယ္က

"ဒီေကာင္ေတြရဲ႕အသက္ကို ကယ္မွျဖစ္မယ္ဗ်၊ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ ေနထြက္လာတာနဲ႕ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ကင္လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး သူတို႕ေသၾကလိမ့္မယ္"

လို႕လူငယ္က ျပန္ေျပာတယ္.. ။ စာေရးဆရာက
"ဒီေလာက္မ်ားတဲ့အေကာင္ေတြကို မင္းဘယ္လိုကယ္မွာလဲ" လို႕ စာေရးဆရာက ျပန္ေမးျပန္တယ္..။
အဲဒီအခါ လူငယ္က စာေရးဆရာဘက္ကို လွည့္လိုက္ရင္း..

"အကုန္လံုးေတာ့ကယ္လို႕မရဘူးေပါ့ဗ်ာ..၊ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ကယ္သြားႏိုင္တာေပါ့..။ အကုန္လံုးေသတာထက္စာရင္း တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ အသက္ရွင္ခြင့္ရသြားတာေပါ့"

လို႕ျပန္ေျဖလိုက္တယ္..

-----------------------------

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ.. စာေရးဆရာလို လူစားေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္လို႕ က်ေနာ္ေတြးမိတယ္..။ ဘယ္သူမွ မလုပ္တဲ့အတူတူ ငါတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ေတာ့လည္း ဘာထူးမွာလည္းဆိုတဲ့အေတြးေတြ ရွိေနတတ္ၾကျပန္တယ္..။ ဒီေလာက္ညစ္ပတ္ေနမွေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္း သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေနလည္း ဘာထူးမွာလဲ၊ လူတိုင္းစည္းကမ္းမလိုက္နာမွေတာ့၊ ငါတစ္ေယာက္တည္း လိုက္နာလည္း ဘာထူးမွာလဲ.။ ဒီေလာက္ ၾကယ္ငါးေတြမ်ားေနတာ.. ငါကယ္ေတာ့ေကာ ဘာထူးမွာလည္း. စတဲ့အေတြးေတြကို ေမြးျမဴတတ္ၾကသူမ်ားပဲျဖစ္တယ္။

အဲဒီလိုစိတ္မ်ိဳးကို ေမြးျမဴေနတတ္တဲ့ သူမ်ိဳးဟာ တကယ္ေတာ့ pessimism (မေကာင္းျမင္စိတ္ရွိသူ) လို႕ ေျပာႏိုင္တယ္..။ အဲဒီလို စိတ္မ်ိဳးကို ေမြးျမဴမယ့္ အစား ၾကယ္ငါးေတြကို ပင္လယ္ထဲျပန္လႊင့္ပစ္တဲ့လူငယ္လို အဆိုးထဲက အေကာင္းကို ရွာေဖြတဲ့အေတြးအေခၚ Positive Thinking တစ္နည္းအားျဖင့္ optimism စိတ္ဓါတ္ကို ေျပာင္းလဲေမြးျမဴသင့္တယ္လို႕ဆိုတယ္..

တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ.. တစ္စံုတစ္ရာ မေကာင္းမႈကို ျပဳခ်င္တဲ့အခါ."တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္းၾကက္သြန္ မထူးပါဘူးကြာ" လို႕ ဆင္ေျခေပးရင္း ေစာင့္ထိန္းျခင္းေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီလို လ်စ္လ်ဴရႈတဲ့အခါ.. နဂိုကမွ မေကာင္းမႈမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္တဲ့စိတ္အစဥ္ဟာ မေကာင္းမႈေတြခ်ည္း ဆက္တိုက္လုပ္ျဖစ္သြားၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီလို မထူးဇာတ္ခင္းၾကတဲ့လူေတြမ်ားလာေလေလ၊ က်ေနာ္တို႕ေနထိုင္တဲ့အ၀န္းအ၀ိုင္း ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေကာင္းထက္ အဆိုးကိုပိုၿပီးေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ လူစားေတြ မ်ားလာေလေလပဲျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပဲျဖစ္တယ္..။

အေကာင္းျမင္စိတ္ဓါတ္ဟာ.. ေစာင့္စည္းျခင္းအတြက္လည္း အေရးႀကီးသလို.. လူတစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာပါ အေရးႀကီးျပန္တယ္..။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ က်ေနာ္တို႕ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆိုးကြက္ေတြကိုခ်ည္း ျမင္ၿပီး "ဒီေကာင္အလကားေကာင္ပါကြာ" ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ မွတ္ခ်က္ျပဳတတ္ၾကေသးတယ္..။ အဲဒီ မေကာင္းျမင္ စိတ္အမည္းေရာင္ေတြထဲမွာ "စိတ္ေကာင္းေလးေတာ့ ရွိရွာသားပဲ" ဆိုတဲ့ ေကာင္းကြက္ေလး တစ္ကြက္ကိုေတာင္မွ ရွင္သန္ခြင့္မေပးခဲ့မိဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္တယ္..။ အဲဒီလို အဆိုးဘက္က ေတြးၿပီး တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးဆက္ဆံတဲ့အခါ. ေက်ာက္ခဲျခင္းပြတ္တိုက္သလို ႏွစ္ဖက္ အထိနာပြန္းပဲ့တဲ့အျပင္ အခန္႕မသင့္တဲ့အခါ မီးေတာက္မီးလွ်ံနဲ႕တူတဲ့ ေဒါသမီးေတြပါ ေတာက္ေလာင္ၾကျပန္တယ္..။ တကယ္လို႕သာ အမည္းေတြထဲက အျဖဴစက္ေလးကိုျမင္တတ္ၾကတဲ့အခါ..။ အဆိုးေတြထဲက အေကာင္းေလးကို ျမင္တတ္ၾကတဲ့အခါ.. တစ္နည္းအားျဖင့္ ေမတၱာနဲ႕ အေကာင္းျမင္စိတ္ကေလးထားတဲ့ၾကတဲ့အခါ.. အရာရာ ေခ်ာေမြ႕အဆင္ေျပမယ္လို႕ ဆိုတယ္.။ တစ္ဦးရဲ႕ ေကာင္းကြက္ကို တစ္ဦးတန္ဖိုးထားရင္ သာယာတဲ့ အ၀န္းအ၀ိုင္းတစ္ခုကို တည္ေထာင္ႏိုင္လာမွာပဲျဖစ္တယ္..။ အဆိုးထဲက အေကာင္းကို ရွာေဖြၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္။

အေကာင္းျမင္စိတ္ဓါတ္ဟာ.. လူတစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတင္မွာမက.. ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ပါ ပတ္သက္ေနျပန္တယ္.က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ဟာ မုန္းတိုင္းစဲစ ကမ္းေျခနဲ႕ အလားသ႑ာန္တူတယ္..။ ပညာေရးနိမ့္က်မႈ၊ စီးပြားေရးၾကပ္တည္းမႈ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈ၊ ပတ္၀န္းက်င္မသန္႕ရွင္းမႈ၊ လွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာ၊ လုပ္ခလစာနိမ့္ပါးမႈ၊ လူကုန္ကူးမႈ၊ ရာဇ၀တ္မထူေျပာမႈ စတဲ့ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ဟာ မုန္တိုင္းစဲၿပီးစ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ ေသာင္တင္က်န္ရစ္ေနတဲ့ ၾကယ္ငါးေတြပဲျဖစ္တယ္..။

အဲဒီလိုေသာင္တင္ေနတဲ့အရာေတြကို ပင္လယ္ထဲကို ျပန္ပစ္ခ်ၿပီး ကယ္ဆယ္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ စာေရးဆရာလို မထူးဇတ္ခင္းတဲ့စိတ္မ်ိဳးကို ပယ္ခြာၿပီး၊ လူငယ္ေလးရဲ႕ (ငါတတ္ႏိုင္သမွ်ကယ္မယ္) ဆိုတဲ့အေကာင္းျမင္စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးကို ေျပာင္းလည္း ေမြးျမဴသင့္လွတယ္..။ ဒီေလာက္ဆိုးေနတာ၊ ငါတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ေတာ့ေကာ ဘာထူးမွာလည္း ဆိုတဲ့ စိတ္ကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီက ဖယ္ထုတ္ပစ္သင့္တယ္.။ အေကာင္းျမင္စိတ္ကို မိမိကိုယ္တိုင္က စတင္ေမြးျမဴသင့္တယ္..။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ္ကစၿပီး ေျခတစ္လွမ္းစလွမ္းသင့္တယ္..။ မိမိကိုယ္တိုင္ကစလို႕ စည္းကမ္းလိုက္နာသင့္တယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ကစလို႕ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္က်ဥ္သင့္တယ္၊ မိမိကိုယ္တိုင္ကစလို႕ ေရသာခိုစိတ္ကို ေဖ်ာက္သင့္တယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ကစလို႕ ခ်ိဳးျခံေခၽြတာသင့္တယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ကစလို႕ ထၾကြလံု႕လ ျပဳသင့္ၾကတယ္..။

- အမည္းေတြခ်ည္းပဲစာရင္ အျဖဴစက္ေလးက ေကာင္းပါတယ္..

-အကုန္လံုးကို မကယ္ႏိုင္ေပမယ့္.. တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာ့ ကယ္ႏိုင္တယ္၊

- အားလံုးမဖတ္ေပမယ့္.. တခ်ိဳ႕တေလေတာ့ဖတ္တယ္.. ငါဆက္ေရးမယ္..

- ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ရႈပ္ပြေနတာထက္စာရင္၊ ကိုယ့္ေနအိမ္ေလးသန္႕ရွင္းေနေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့

- လူေတြမလိုက္နာလို႕ ကြမ္းေသြးေတြ ေပပြေနလည္း၊ ငါတစ္ေယာက္မေထြးပဲေနလိုက္ရင္ နည္းနည္းေတာ့ သက္သာသြားမယ္.

- ကန္ေဘာင္တစ္ခုလံုးမွာ လူတိုင္း စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ အမိႈက္ပစ္ၾကတယ္၊ ငါမပစ္ဘဲ ေနလိုက္ရင္ တစ္ေယာက္စာေတာ့ သိမ္းရ သက္သာသြားတာေပါ့

စတဲ့..အေကာင္းျမင္စိတ္ကို စတင္ေမြးျမဴသင့္တယ္..

one step towards changing the world

ဆိုတဲ့စကားလို.. အရာရာကို ေျပာင္းလဲဖို႕ မိမိရဲ႕ေျခတစ္လွမ္းကစတင္ရမွာပဲျဖစ္တယ္..။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားမွသာ.. က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္၊ မိသားစု၊ ၿမိဳ႕၊ တိုင္းျပည္ တစ္ခုလံုး ေကာင္းလာမွာပဲျဖစ္တယ္..

ေကာင္းေသာအျမင္မ်ား ရရွိၾကပါေစ

(ၿဖိဳးသုတ)