ျမန္မာဆိုတာ ...ဒါမ်ဳိး

ေတြးၾကည့္တိုင္း ၿပံဳးစရာေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလး ေျပာျပခ်င္သည္။
စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလို အံ့ၾသစရာလည္းေကာင္းသည္။
ၿပီးေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္က Update လည္းျဖစ္သည္။
နန္းခင္ေဇယ်ာႏွင့္ ပတ္သတ္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ရွိပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ အလုပ္ပါးရက္ နားရက္ ညမ်ားတြင္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏ အလုပ္အား အခ်ိန္ပိုင္းအျဖစ္သြားလုပ္ေပးတတ္၏။
အပို၀င္ေငြရသလို ပညာလည္း ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဘယ္ေရႊ႕ဘယ္မွ်ဟု အခ်ိန္ႏွင့္ လုပ္အားခကို သတ္မွတ္ထားျခင္းမဟုတ္။
သူအလုပ္မႏိုင္သည့္ အခါမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚတတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္အလုပ္အားသည့္အခါမ်ားတြင္လည္း သူေခၚေခၚ မေခၚေခၚသြားလုပ္ေပးတတ္သည္။
နားလည္မႈႏွင့္ အလုပ္လုပ္သည္ပဲ ဆိုပါေတာ့။
ကၽြန္ေတာ္က ၄င္းအလုပ္တြင္ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇိုင္းမ်ားဆြဲေပးရသည္။
ေဆးရိုက္သည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။

ယင္းအလုပ္တြင္ ျမန္မာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။
ရွားရွားပါးပါး သူတစ္ေယာက္သာ ျမန္မာပါ ပါသည္။
အသက္က ၂၄ ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိၿပီး ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ကိုမင္းဟု ေခၚသည္။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုလင္းဟုေခၚသည္။

ျမန္မာခ်င္းမို႔ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လာလုပ္သည့္ ညမ်ားတြင္ သူ အလြန္ေပ်ာ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ဒီဇိုင္းပညာေလး နည္းနည္းပါးပါးသင္ေပးတတ္တာလည္းပါသည္။ သူ႔အလုပ္ပါးခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္သည့္ အနားတြင္ လာထိိုင္ၿပီး စကားေျပာရင္း ပညာသင္တတ္သည္။

ယမန္ေန႔ညက ကၽြန္ေတာ္ ထိုအလုပ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ လာထိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာသည္။

“ကိုလင္း နန္းခင္ေဇယ်ာ ဘယ္ေလာက္ရသြားၿပီလဲ ၾကည့္ေပးပါ”
ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဟု ျပန္ေမးေသာအခါ...စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။
“စိတ္မခ်လို႔”
“ဘာ...”
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သြားသည္။
“မင္းက ဘာကို စိတ္မခ်တာလဲ ”
“တျခားမယ္ေတြ သူ႔ကို ေက်ာ္သြားမွာစိုးလို႔ဗ်.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး သူ႔ကို ထိုင္ကလစ္ေနတာ... မနက္မိုးလင္းကတည္းကပဲ... ဒီေန႔ အလုပ္ေတာင္ လာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး...“

ကၽြန္ေတာ္ သူေျပာခ်င္သည္ကို သေဘာေပါက္ပါသည္။
သူက အလုပ္တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ သံုးခြင့္ရသူမဟုတ္။
အလုပ္လာသည့္အခါ သူ႔ကြန္ပ်ဴတာကို အိမ္တြင္သာထားခဲ့ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္သည္က ဘာျဖစ္လို႔ နန္းခင္ေဇယ်ာကို အသည္းအမဲျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာ ျဖစ္သည္။

“မင္းကလည္းကြာ.....စိတ္ထဲမွာ အဲေလာက္မထားနဲ႔ေလ.. မင္း မဗုတ္လဲ သူမ်ားေတြ ဗုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားမယ္ေတြ ေက်ာ္သြားေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲ .. ဒါၿပိဳင္ပြဲပဲ ဥစၥာကို ”

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာထားတည္တည္ျဖင့္ ေျပာသည္။
“ကိုလင္း.. ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ကလစ္ေနတာ ဒီေန႔မွ မဟုတ္ဘူး.. ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ. ကၽြန္ေတာ္ ကလစ္တာေတာင္ မရွိဘူးဆို အနည္းဆံုး အခ်က္ တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ့ရွိမယ္.. ကိုယ့္ျမန္မာ ထိပ္ဆံုးမွာ ေရာက္ေနတာျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္..
အခုအခ်ိန္ေရာက္မွ သူမ်ားက ကပ္ႏိုင္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး ႏိွပ္ခဲ့တာေတြ အလကားျဖစ္သြားမွာေပါ့.. သူဆုရရင္ေကာင္းမွာပဲဗ်ာ.. မစ္စ္အင္တာေနရွင္နယ္ မရႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ မစ္စ္အင္တာနက္ေလးေတာ့ ရေစခ်င္တယ္.. ကိုလင္းကေကာ မရေစခ်င္လို႔လား...”
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးသည္။

ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ။
သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္ႏွင့္ ေျပာေနတာမွန္း သိသာလြန္းသည္။ ယခင္လို ေျပာင္ေတာင္ေတာင္ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ အမူအရာမရွိ။ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။

စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ခင္အားေပးေသာစိတ္ကေလးကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
နန္းခင္ေဇယ်ာ ဆုရျခင္း မရျခင္းသည္ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ေတြ႕ဘ၀မ်ားတြင္ ဘာအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမွ မရွိပါ။
ျမန္မာ ႏိုင္တယ္ကြ..ဆိုသည့္ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခင္က ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏိုင္ငံတကာပြဲ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေသာ နန္းခင္ေဇယ်ာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျမန္မာတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူခဲ့ပါသည္။ ယခုေတာ့ နန္းခင္ေဇယ်ာထက္ ပိုမို ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းသည္မွာ သူမကို အားေပးေသာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းရွိ ျမန္မာမ်ားျဖစ္လာသည္။
စည္းလံုးမႈ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈႏွင့္ အားတက္သေရာ ေထာက္ခံမႈမ်ားသည္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။
သူတို႔သည္ နန္းခင္ေဇယ်ာထက္ ျမန္မာဆိုသည့္ အမည္ကို ပိုခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္သည္..ဟူေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ေလးတစ္ခုအတြက္ ယခုေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ၾကည္စည္းလံုးႏိုင္သည္ဆိုလွ်င္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာမေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔အတြက္ေတာ့ ပို၍ပင္ စည္းလံုးပါလိမ့္မည္။
မည္သည့္ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိသည္ျဖစ္ေစ....
ျမန္မာလူမ်ဳိးဟူသည္ အေရးႀကီးလွ်င္ ေသြးစည္း ေသြးႏွီးတတ္ၾကသည္မွာ တကယ္ပင္ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ပါသည္။ ေက်နပ္စရာျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ နန္းခင္ေဇယ်ာလင့္ခ္ကို ဖြင့္ျပသည္။
အျခားမယ္မ်ားထက္ ႏွာတစ္ဖ်ား သာလြန္ေနဆဲ။
သို႔ေသာ္ ေန႔ခင္းကလို စကၠန္႔ပိုင္းမွာ ဗုတ္မ်ား ေထာင္ခ်ီတက္သည္ေတာ့ မဟုတ္။ ေလးရာ ..ငါးရာေလာက္သာ တတ္ေတ့ာသည္။ ကိုယ္ေရႊကိုယ္မ်ဳိးမ်ား အိပ္ေနပီထင္သည္။

သူ ေမာ္နီတာကို ေက်နပ္စြာၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿဖဲၿဖဲျဖင့္ ေျပာသည္။
“ သိလား..ကိုလင္း... ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကိုလည္း ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ မအိပ္နဲ႔....ဒီလင့္ခ္ကို ဖြင့္ၿပီး ကလစ္ေနလို႔ ...မွာခဲ့တယ္”

“ဟင္ ...မင္းမိန္းမက ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးတတ္ဘူးဆို ”
“ဟုတ္တယ္ေလ...ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သင္ေပးခဲ့တယ္ ... ခက္တာမွ မဟုတ္တာ... ဒါေလးဖြင့္လိုက္ ... ကလစ္လိုက္... ျပန္ပိတ္လိုက္... ျပတ္ဖြင့္လိုက္ဆိုၿပီး ျပခဲ့တာ...”

“ေၾသာ္... ေအးေအး ေကာင္းပါတယ္ကြာ ...ဟားဟား...”
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်စြာျဖင့္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ရယ္သည္။
တစ္ညလံုး ထိုင္ကလစ္ေနမည့္ သူ႔မိန္းမကို ျမင္ေယာင္မိ၍ျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ သူမိန္းမေလးက ျမန္မာမဟုတ္။
အင္ဒိုနီးရွားမေလး ျဖစ္ေလသည္။

ခပ္တံုးတံုး..ခပ္အအ ရွိေသာ အင္ဒိုုနီးရွားမေလးသည္ သူတို႔ႏိုင္ငံက မစ္စ္အင္ဒိုနီးရွားလည္း ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေၾကာင္း သိေတာင္ သိမည္မဟုတ္ပါ။
ေယာက်ာ္းလုပ္သူ ခိုင္းသည့္အတိုင္း မစ္စ္ျမန္မာကိုသာ တစ္ညလံုး ထိုင္ကလစ္ေနပါလိမ့္မည္။

http://www.lubo601.com/2012/10/blog-post_4980.html#more မွ