မွားခဲ့တာလား ၊ မွားေနဆဲလား ၊ ဆက္ၿပီး မွားအုန္းမွာလား

Myanmar Journal

NLD က ၉၀ တုန္းက တျပည္လံုးမွာ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ပါတီ။ အစိုးရကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းရမယ့္ ပါတီ ပါ။ ဒါေပမယ့္ NLD အပါအ၀င္ အႏိုင္ရပါတီအားလံုးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးၿပီး စစ္သားႏိုင္ငံေရး မလုပ္ တတ္ဘူးဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ၊ အာဏာျပႆနာကို ကေလးကလား သြားလုပ္မိလိုက္ၾကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာေမာင္ဆီမွာ ေျဗာင္အလိမ္ခံလိုက္ရပါတ

ယ္။
ဘယ္ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေခၚ အစိုးရဖြဲ႔ေပးရမလဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုမွ မရွိတာ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္တာ ငါတို႔နဲ႔ ေပါင္း ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုဆြဲဖို႔အတြက္ပဲဆိုေတာ့ အားလံုးဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ႐ူး႐ူးမူးမူးနဲ႔ reconciliation လား။ annihilation လားဆိုၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာ၊ စည္း႐ံုးေရးအင္အားနဲ႔ အေျခခိုင္မႈကို ထည့္မ တြက္ဘဲ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေရာ၊ စစ္ေရး (နယ္စပ္ေဒသ) မွာပါ တျဖည္း ျဖည္း အေရးနိမ့္ခဲ့ရေတာ့ ေနာက္ဆံုး အေ၀းေရာက္အစုိးရလည္း Washington DC ထိ ေရာက္သြားတယ္။ ရန္သူနဲ႔ မေစ့စပ္တမ္း တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ေကာက္႐ိုးမီး သူရဲေကာင္းေတြလည္း ေနာက္ဆံုး တဖက္သတ္ အညံ့ခံ ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုပဲ ဦးတည္သြားၾကတယ္။
အတိုက္အခံေတြအေနနဲ႔ ရန္သူ႔အေျခအေန၊ မိမိအေျခအေန၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လုိက္ပါႏိုင္မႈ၊ ႏုိင္ငံတကာ အေန အထားကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ၿပီး အားလံုးလိုက္ပါႏိုင္မယ့္ ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္တခု မဆြဲႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ဗမာတျပည္လံုးအ တြက္ရင္နာစရာပါ။ လက္၀ဲကြၽံၿပီး မုိက္႐ူးရဲဆန္ခဲ့ၾကလို႔ အခုလက္ယာကြၽံၿပီး အညံ့ခံထြက္ေျပးေရးလမ္းေပၚ ေရာက္သြားၾကတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဗမာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီအနည္မထုိင္ခဲ့သလို ပါတီစံုစနစ္လည္း အသားမက်ခဲ့ပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးေနာက္ပိုင္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ဦးစီးဦးေဆာင္ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ေရရွည္ေခါင္းေဆာင္မႈ မခုိင္ ျမဲခဲ့လို႔ ႏိုင္ငံေရးအရ ေအာင္ေျမမခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္ သားေတြကို မဲပံုေပးခဲ့တာဟာ သူတို႔ရဲ႕ လိုဘဆႏၵကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေဖာ္ျပခဲ့ၾကတာပါ။ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးၾကဖို႔က ဦးေဆာင္ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ တာ၀န္ပါ။ အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ NLD အခု ဘာလုပ္ေနသလဲေမးေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္က လူထုေတြ ဘာလုပ္ေနသ လဲ ျပန္ေမးခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ျပန္ပက္လိုက္ေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္စရာ ေကာင္းပါ တယ္။
ဗမာျပည္သူလူထုမွာ လူထုတိုက္ပြဲ အေတြ႔အၾကံဳရွိပါတယ္။ အာဏာဆိုတာ ေသနတ္ေျပာင္း၀က လာတယ္ (ယုတ္စြအဆံုး လတ္တေလာ အေျခအေနမွာ) ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ၾက ပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္လံုလံုမရွိဘဲ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ မပီျပင္ဘဲ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခိုင္မာဘဲ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြ တပြဲတိုး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာ နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ေရွ႕တန္းကေန အသက္ေပးလိုက္ရတာ၊ ဘ ၀ေပးလိုက္ရတာ ျပည္သူေတြပါ။ ဗမာျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ ၀င္ဖို႔ ၀န္မေလးၾကသလို တဘက္ကလည္း တိုက္ပြဲေခၚေနတဲ့လူေတြ ဟန္ပါ့မလားဆုိတဲ့ သံသယရွိေနတတ္ တာကို တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းေတြ အထူးသေဘာေပါက္ထားဖို႔ လုိပါလိမ့္မယ္။
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အရွိန္ျမင့္ေနခ်ိန္မွာ NLD က ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူေတြက ဒါကေတာ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ ဆံုမယ့္ လမ္းေၾကာင္းပဲ။ NLD မွာ ေပၚလစီမရွိဘူး။ မပါ၀င္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တာကို ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ NLD ဘယ္လဲ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ဘယ္လိုျပန္ေျဖမလဲ။ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ယံုၾကည္မႈမ်ားစြာနဲ႔ မဲေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမတ္ေလာင္းေတြဆီမွာ ျပည္သူေတြ သစၥာေဖာက္ခံရတယ္လို႔ပဲ ခံစားမိပါတယ္။
ပါတီအဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ လူထုကို အေတြးအေခၚအရ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အရ လူထုကို စနစ္တက်နဲ႔ စံျပေခါင္း ေဆာင္ဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာပါ။ ပါတီရပ္တည္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အၿငိဳျငင္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ သေဘာ ထားၾကတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ ့ မိမိရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ႏုိင္ၾကမယ္ဆို ရင္ ဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ အရည္အေသြးအရ တဆင့္ခုန္တက္ သြားေလာက္ၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
တကယ့္လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ တုိက္ပြဲထဲကပဲ ေပၚထြက္ႏိုင္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္တာ ခံႏိုင္ ရပါမယ္။ တိုက္ပြဲတြင္းမွာ ေခ်မႈန္းခံရရင္ တိုက္ရင္း တည္ေဆာက္၊ တည္ေဆာက္ရင္း တိုက္ဖို႔ကလြဲလို႔ အျခား မရွိပါ။ ပါတီအက်ဳိးအတြက္ ပါတီေထာင္တားတာ party for party’s sake ဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တခါက ေျပာ ခဲ့ဖူးသလို႔ တိုင္းျပည္ကေတာ့ ငါးပါးေမွာက္ဖို႔ ေသခ်ာၿပီ the country is doomed လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။
လူထုနစ္နာမွာ ေၾကာက္လို႔ လူထုတိုက္ပြဲ၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို အရွိန္မျမႇင့္တာလို႔ ဆင္ေျခေပးမယ္ဆိုရင္ ေတာ့ အေျခအေနကို မသံုးသပ္ဘဲ လူထုကို တဖက္သတ္ အထင္ေသးတာလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ပရိ ယာယ္ကို နားမလည္လို႔၊ ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့ၾကလို့၊ လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ မတံု႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့လို႔၊ တိုက္ပြဲအရွိန္ကို ဆက္မထိန္း ႏိုင္ခဲ့လို႔၊ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မေခၚႏိုင္ခဲ့လို႔၊ ရရင္ရ မရရင္ခ် သေဘာမထားႏိုင္ခဲ့လို႔ အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္တဲ့ အဆင့္က စစ္အုပ္စုနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုဆြဲရမယ့္ အဆင့္၊ ဒီကတဆင့္ေလွ်ာၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ခြင့္ေပး ပါ။ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာပါတဲ့အခ်က္ေတြ ျပင္ေပးပါဆုိတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္ခဲ့ရတာပါ။
အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္တဲ့ အဆင့္က ႏွစ္ (၂၀) နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီးမွ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးပါ။ နားလည္မႈနဲ႔ လုပ္ ၾကရေအာင္ဆိုတာ ေတာ္လွန္ေရးအဆင့္တက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဆင့္ေလွ်ာသြားတာ၊ ျပည္သူေတြပိုၿပီး နစ္နာလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နယ္စပ္ေဒသမွာ မုဒိမ္းက်င့္ခံေနရတဲ့ တုိင္းရင္းသူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီလဲ။ ျပည္တြင္းမွာေရာ၊ ျပည္ပမွာပါ ထမင္းတနပ္အတြက္ အေသြး၊ အသားေရာင္းစားေနရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ဘယ္ ႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီလဲ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဂုတ္ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့ ဗမာအလုပ္သမားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီလဲ။ လူထုတိုက္ပြဲထဲမွာ ေသတဲ့၊ ေထာင္က်တဲ့ အညတရျပည္သူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီလဲ။ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ေသတဲ့ ေအာက္ေျခက စစ္သားေရာ၊ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိၿပီလဲ။
နာမည္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို စစ္တပ္ကလည္း အလြယ္တကူ မထိရဲသလို၊ ႏိုင္ငံတကာကလည္း လ်စ္လ်ဴမ႐ႈပါဘူး။ ေထာင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ျပန္ၿပီ၊ ေသြးတိုးထျပန္ၿပီဆိုတာ ျပည္ပဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေငြေၾကးပံုေအာၿပီး တည္ေဆာက္ထားႏိုင္တဲ့ အထက္တန္းစား ႏုိင္ငံေရးသမားေတြပဲ တင္ျပ ႏိုင္ၾကတာပါ။ ရဲဘက္စခန္းမွာ၊ ေပၚတာဆြဲရာမွာ ေသသြားတဲ့ အညတရ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား ျပည္သူ ေတြကိုလည္း သနားၾကပါဦး။
မင္းတို႔က ျပည္တြင္းမွာမဟုတ္လို႔ ေျပာႏုိင္တာဆိုတဲ့ အႏုမာနေလးေတြနဲ႔ တံု႔ျပန္ဖို႔လည္း စိတ္မေစာၾကပါနဲ႔ဦး။ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးမဆို ျပည္တြင္းမွာပဲ ေအာင္ပြဲခံၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ က်ားၿမီးဆြဲတဲ့ ကိစၥ၊ မီးခဲကိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ ကိုင္ရဲရင္ ရဲရဲကိုင္၊ မကိုင္ရဲရင္ ကိုင္ကိုမကိုင္နဲ႔။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေျပာ၊ ေျပာသေလာက္ လုပ္ၾကပါ။ ေျမေပၚ မတက္ရဲရင္၊ တက္ဖို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းမခုိင္လံုရင္၊ အေျခအေနမ ေပးရင္ ေျမေအာက္မွာေနၿပီး လိုအပ္တဲ့ျပင္ဆင္မႈလုပ္ပါ။ ဟီး႐ိုးလုပ္ၿပီး မ႑ပ္တိုင္လည္း တက္ျပ၊ ျပန္အေဆာ္ ခံရေတာ့ မႏွဲေလးအသံနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကို တိုင္တည္ျပ လုပ္ေန႐ံုနဲ႔ေတာ့ ဗမာျပည္ဒီမုိကေရစီေရးက ျပည္သူ ေတြအဖို႔ ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ ေမာၾက႐ံုပါပဲ။
ျပည္ပမွာရွိတဲ့ အမ်ားစု ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း မာနယ္ပေလာမွာ ဒီမိုကေရစီမရရင္၊ ခ်င္းမိုင္၊ မဲေဆာက္ မွာ ဒီမိုကေရစီရ၊ ၀ါရွင္တန္မွာ ဒီမိုကေရစီရေနတဲ့ လူေတြပါ။ နအဖ ဖိႏွိပ္တာကို အေၾကာင္းျပလို႔ ေဆြခုနစ္ ဆက္၊ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္လည္း ႏိုင္ငံတကာကို ေရာက္ကုန္ၾကပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆို ႏိုင္ငံတကာမွာ ပညာေရာ၊ အရင္းအ ႏွီးပါ စုမိလို႔ နအဖနဲ႔ ပလဲပနံသင့္ေအာင္လုပ္ၿပီး ျပည္တြင္း၀င္လို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ဖို႔ေတာင္ တာစူေနၾကပါၿပီ။
ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔သီတာ၊ ဧယင္က်ဴးတာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း … …။

(8888peoplepower@yahoogroups.com သို႔ patriot.ever patriot.ever@gmail.com ၏ ေပးစာကို ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား ဆင္ျခင္စဥ္းစားႏုိင္ရန္ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)