တခါတေလ ႏွင္းေတြဖြဲဖြဲေလးက်ေနတဲ့ကေလာျမိဳ ့ကို
သူမလြမ္းတယ္။
တခါတေလ ျမဴေတြရစ္သိုင္းေနတတ္ တဲ့
က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္တန္းေပၚက ညေတြကိုလည္း လြမ္းတတ္တယ္။ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေမေမရွိမယ့္အရပ္ကို
မ်က္ႏွာမူျပီးလြမ္းတတ္တယ္။
ဘာမွမဟုတ္ပဲ သံေယာဇဥ္ထားလြယ္လြန္းတဲ့ သူမဘ၀ထဲကို
ခဏေလးလာလည္တတ္တဲ့သူေတြကိုလည္း သူမလြမ္းတတ္တယ္။
သူမ အအိပ္မက္သေလာက္ သူမ အိပ္ေပ်ာ္ဖို
့ခဲယဥ္းတတ္တယ္။
သူမ ဘ၀ထဲကို ခဏလာလည္ဖူးသူမ်ားထဲမွာ
မဲေဆာက္မွာေနတုန္းက ေမြးဖူးတဲ့ ေရႊငါးေလးမ်ား အပါအ၀င္ "ဘုတ္ကလံု"ဟုေခၚေသာ
သူမခ်စ္ဖူးတဲ့ ေခြးေလးလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္တယ္။ဒါ့အျပင္ ၾကက္တူေရြး ၂
ေကာင္ေမြးဖူးေသးတယ္။ သူမေမြးခဲ့ဖူးေသာ သတၱ၀ါမ်ား သူမကို အေၾကာင္းမလွစြာ
ခြဲခြာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲတုန္းက သူမငိုသည္။ သူမမွာမေကာင္းတဲ့အက်င့္က
အင္မတန္မ်က္ရည္လြယ္သည္။ လူမသိသူမသိအခ်က္က သူမေခါင္းမာသည္။ သူမေမြးခဲ့တဲ့
တိရိစၧာန္္ေလးမ်ားကို တိရိစၧာန္္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မမွတ္ခဲ့ပါ။ ပထမဆံုး ငါးေမြးေတာ့
ငါးကန္အၾကီးၾကီးအရင္၀ယ္တယ္။ ငါးကန္နဲ ့ ပတ္သပ္သမ်ွ ေက်ာက္တံုးေသးေသးေလးေတြ
ေက်ာက္ေရာင္စံုေလးေတြ ေရငုတ္တဲ့ လူအရုပ္ေလးေတြ ေရေပၚေပၚေနႏိုင္ေသာ သေဘၤာေလးေတြ သူမ
တတ္ႏိုင္တာထက္ လွတာျမင္ရင္ သူမ အကုန္၀ယ္သည္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက
ေျပာၾကတယ္။ မလိုအပ္ပဲ ပိုက္ဆံအပိုကုန္ေအာင္ ျဖဳန္းတယ္။ သံုးတယ္ေျပာလ်ွင္ သူမ
၀က္၀က္ကြဲစိတ္ဆိုးေလသည္။ " နင္တို ့လို မိတ္ကပ္ ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ၊ အက်ၤ ီ၀ယ္ျပီး
ျဖဳန္းေနတာမဟုတ္ဘူး။ " လို ့ ကပ္ကပ္လန္ရန္ျပန္ေတြ ့ေလသည္။
သူမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက " ငါတို ့၀ယ္တာေတြက ျပန္ရင္
သယ္သြားလို ့ရတယ္။ နင္၀ယ္တာေတြက ျပန္ရင္ဘယ္လိုသယ္မွာတုန္း " ေမးလ်ွင္ သူမ
ဘယ္သူကိုမွ စကားမေျပာေတာ့ပဲ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ေတာင္ေလာက္စူတတ္သည္။
ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ ၂ ေခ်ာင္းနဲ ့
ေအာက္ဆီဂ်င္စက္ေတြ၀ယ္သည္။ ငါးစာကို လိုအပ္တာထက္ပိုေကၽြးသည္။ ထို ့ေၾကာင့္ ငါးကန္သည္
ခဏ ခဏ ညစ္ပတ္လြယ္လြန္းသည္။ သူမ အလုပ္မွ ျပန္လာလ်ွင္ စိတ္ပင္ပန္းေသာ္လည္း ငါးမ်ား
ေရကန္ညစ္ပတ္မွာ အင္မတန္စိုးရိမ္သည္။
ထို ့ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ထဲ မႏိုင္မနင္းနဲ ့ ညေတြမွာ
ငါးကန္ေရလဲလွယ္ရပါေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္ထဲ အသံစံုထြက္တတ္ေသာ သူမအခန္းကို
အခန္းကပ္လ်ွက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စာနာနားလည္စြာ ခြင့္လႊတ္တတ္ေသာ္လည္း သူမသည္ သူ
့ေရႊးငါးေလးမ်ားကို သူမ်ားခ်စ္မွာလည္း အင္မတန္စိုးရိမ္သည္။ သူမေမြးခဲ့ေသာ္
ေရႊငါးေလးမ်ားသည္ ဗိုက္ပူေလးမ်ား အေကာင္ၾကီးမ်ား
အျမီးကားကားမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္
ျမင္သူတိုင္းခ်စ္သည္။သူမမွာ မေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ သူမခ်စ္ေသာအရာမ်ား သူမ်ားခ်စ္တာ
... သူမ်ားခ်စ္သြားမွာ အင္မတန္မနာလိုျဖစ္တတ္သည္။ မည္သူမွမသိပါ။
ထိုျပသနာအရင္းအျမစ္ ဘယ္ကစတယ္ဆိုတာ မသိေပမယ့္ သူမမွာ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ ငယ္စဥ္ထဲက
ရိွပါသည္။ သူမတကယ္တမ္းေမြးခဲ့ေသာငါးေလးမ်ားမွာ ေရႊေရာင္စစ္စစ္ နဲ ့ ဗိုက္ပူ
အျမီးကားကား ေရႊးငါးစစ္စစ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ သူမသေဘာက်ႏွစ္သက္ေသာ ေရႊငါး ၁၁
ေကာင္နွင့္ သူမ ညစဥ္စကားေျပာသည္။ သူမ ေျပာတာ နားလည္သည္ျဖစ္ေစ နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ
ဒီလို ရင္ဖြင့္ရတာကို သူမေပ်ာ္ေနတတ္သည္။ သူမ ပင္ပန္းတာ ေမာတာ အဆင္ေျပတာ တစ္ေန
့တစ္ေန ့ဘာေတြစားတာကအစ ထိုေရႊငါးေလးမ်ား အကုန္ျမင္သည္။ အကုန္သိတယ္။
သိသည္ဆိုသည္ကလည္း သူမထင္ျမင္ခ်က္သာျဖစ္သည္။ေရႊးငါးေလးေတြနဲ ့ပတ္သပ္သမ်ွ ပစၥည္းမ်ား
၀ယ္လြန္းလို ့လည္းငါးဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ ့သူမ ရင္းႏွီးေနေလျပီ။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္သည္
ယိုးဒယားလူမ်ဳိးျဖစ္ေပမယ့္ ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္သူမ်ားသည္ ျမန္မာမ်ား
ျဖစ္ပါတယ္။သူမသည္ မုန္းသူ ၁၀ ေယာက္ရွိလွ်င္ သူမကို ခ်စ္သူ အေယာက္ ၂၀ သီးသန္
့ရွိေနတတ္သည္က သူမ သူမ်ားအေပၚ စိတ္ပုတ္မရွိတတ္လို ့ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ့္
ဂုဏ္ယူတတ္ေသးသည္။
ကံေကာင္းသည့္အခ်က္မွာ သူမ လုိခ်င္ေသာ
၀ယ္ေသာမည္သည့္ပစၥည္းကိုမဆို အျမဲပိုပိုသာသာေပးသည္။ ဥပမာ ေက်ာက္တံုးေလးမ်ား
၀ယ္ျခင္း။ အရုပ္ေလးမ်ား ၀ယ္ျခင္း တစ္ရုပ္၀ယ္လ်ွင္ ၂ ရုပ္ထည့္ေပးသည္။ သူမ
အလြန္ေပ်ာ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ သူမမွာ စက္ဘီေကာင္းေကာင္း အနီေရာင္တစ္စီးရွိသည္။
ထိုစက္ဘီးေလးျဖင့္ အလုပ္ျပီးလ်ွင္
ငါးဆိုင္ေရာက္ေနတတ္သည္။ စားစရာသြား၀ယ္သည္။ သူမ ထိုစက္ဘီးေလးကိုလည္း ခ်စ္သည္။
ထိုစက္ဘီးေလးသည္ ေနာက္ဆံုး
ျမန္မာျပည္အထိျပန္သယ္လာႏိုင္သည္။ သူမသည္ သူမကစားစရာပစၥည္းေလးေတြကိုပင္ ငယ္စဥ္ကတည္းက
ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္း မေပ်ာက္ေအာင္ကစားတတ္ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။
ဆိုလိုုရင္းမလြဲေအာင္ေျပာျပရမယ္ဆုိလ်ွင္ သူမ နဲ ့
ေရႊငါးေလးမ်ား ရင္းႏွီးမႈသည္ တစ္သားထဲက်ေပမယ့္ အသန္ ့ၾကိဳက္ေသာေရႊငါးေလးမ်ား ႏွင့္
သန္ ့လြန္းလ်ွင္လည္း ေသတတ္သည့္စနစ္နွင့္ၾကီးထြားေသာ ထိုေရႊငါးေလးမ်ား မွာသူမႏွင့္
ခဏ ခဏ လမ္းခြဲရပါေတာ့သည္။
ေရႊငါးေလးေတြေသတိုင္း
ဗုိက္ပူေလးေတြပက္လက္ျဖစ္ေနတတ္သျဖင့္ သူမ အလုပ္ျပန္လာလ်ွင္
မ်က္ရည္တြင္တြင္က်ရပါေတာ့သည္။
ငါးကန္မီးလင္းေအာင္ ထားတဲ့မီးေခ်ာင္ေအာက္မွာ
လူးလာေခါက္ျပန္ သြားတတ္တဲ့ ငါးေလးေတြ ေလ်ွာ့သြားတိုင္း သူမ အစားမထိုးတတ္ေပ။
စကားေျပာဖို ့အေကာင္ေရေလးေတြ ေလ်ွာ့သြားတိုင္း
သူမ၀မ္းနည္းတတ္ေပမယ့္ အဲဒီအေကာင္ေရျပည့္ေအာင္ ျပန္ျပန္မျဖည့္ျဖစ္ေပ။
ဒီလိုနဲ ့ သူမ နဲ ့ ၂ ႏွစ္ခြဲေလာက္ ေနခဲ့ေသာ
ေရႊငါးေလးမ်ား အကုန္ေသသြားသည္။ ခုခ်ိန္မွာ သူမအသက္ၾကီးလို ့ ရင့္က်က္လာခဲ့ေပမယ့္
အဲဒီငါးေလးေတြအတြက္ သူမ ေမြးခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက ငါးကန္ကို မွန္တိုက္ခဲ့ရတယ္။
မွန္ေဆးေပးခဲ့ရတယ္။ ငါးကန္ကို မႏုိင္မနင္းတစ္ေယာက္ထဲ မခဲ့ ရတယ္။ ေရလဲရတယ္။
ေက်ာက္ကေလးေတြေဆးရတယ္။ ေရၾကည္ေအာင္ ေဆးထည့္ေပးရတယ္။ ငါးေလးေတြေနေကာင္းေအာင္
ဆားခပ္ေပးရတယ္။ကရိကထမ်ားေပမယ့္ သူမ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ အားခ်ိန္ နားခ်ိန္ ကိုယ့္အခန္းမွာ
ေအးခ်မ္းရာ အဲလိုေနခဲ့တဲ့ ျမိ ု ့ ျပခမ္းနားမႈညေတြေအာက္မွာ သူမ
အေဖာ္အေပါင္းမမက္ခဲ့မိဘူး။ ငါးေလးေတြနဲ ့ သူမေက်နပ္တယ္။
ခုေတာ့ ငါးေလးေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ငါးဆိုင္နဲ
့လည္းေ၀းေနျပီး
မီးေရာင္ေအာက္မွာ လူးလြန္ ့တဲ့ အျမီးေလးေတြနဲ ့
လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္ သြားတတ္တဲ့ ငါးေလးေတြကို သူမ လြမ္းတတ္တယ္။ ေနာက္ သူမ
အသက္ၾကီးေတာ့ ရန္ကုန္အိမ္မွာ ငါးကန္ၾကီးၾကီးတစ္ကန္နဲ ့ ငါးျပန္ေမြးျဖစ္ေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ( အသက္ငယ္တုန္း က ) မွတ္မွတ္ရရ သူမအသက္ ၂၀ နဲ ့ ၂၂ ၾကားမွာ
အတူတူရွိခဲ့တဲ့ ေရႊငါး ၁၁ ေကာင္ေလာက္ သူမ သံေယာဇဥ္မျဖစ္မိေတာ့ပါ။ မွတ္မွတ္ရရ
ရန္ကုန္မွာ ငါးျပန္ေမြးတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီေရႊငါးေလးေတြေပါက္ေစ်းက တစ္ေကာင္ကို ၅၀၀၀
က်ပ္နွင့္ ၈၀၀၀ က်ပ္ၾကားရွိေပမယ့္ သူမငယ္စဥ္က ေမြးခဲ့တဲ့ ေရႊငါးမ်ားေလာက္ သူမ ကရိကထ
မလုပ္ေပးေတာ့ပါ။ မခ်စ္တတ္ေတာ့ပါ။
သူမဘ၀ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
ပထမဆံုးေမြးခဲ့တဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြလည္း ျဖစ္သလို သူမအရမ္းခ်စ္ခဲ့တဲ့
ဂရုစိုက္ျပဳစုခဲ့တဲ့ ေရႊငါးေလးေတြပါ ... ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ....
မခံစားတတ္တဲ့သူေတြက ငါးေလးေတြေသလို ့
ေျမျမႈပ္ေပးခဲ့ရင္ေတာင္ " ေၾကာ္စားမယ္ ေပး ... ေပး .... " ဆိုျပီး
ေလွာင္ေျပာင္သူမ်ား ရွိခဲ့ပါတယ္။
အားလံုးက သူမကိုဘယ္လိုစစ ေနာက္ေနာက္
ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ ေရႊငါးေလးေတြကို သူမ အျမဲလြမ္းတတ္တယ္။
ရန္ကုန္ကို ဖုန္းဆက္တုိင္း ငါးေလးေတြ အဆင္ေျပလား
ငါးကန္လဲရတာ အဆင္ေျပလား ေမးတတ္ေပမယ့္ တကယ့္တကယ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူမငယ္စဥ္က
ေမြးခဲ့ေရႊငါးေလးေတြကိုသာ အျမဲသတိရတမ္းတေနခဲ့တာပါ။
သူမေပ်ာ္စရာေျပာတုိင္း လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္
ေျပးတတ္တဲ့ငါးေလးေတြ သူမ စိတ္ညစ္ျပီးျပန္လာတုိင္း ငါးကန္နားေထာင့္ကပ္ျပီး
အစာေတာင္းတတ္တဲ့ငါးေလးေတြ လူျမင္တာနဲ ့ ဘယ္နားရွိေနလဲ ေျပးကပ္လာတတ္တဲ့ ငါးေလးေတြကို
သူမ ခ်စ္တယ္။ ခုေတာ့ ငါးေလးေတြလည္း ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနလဲသူမ မသိသလို
သူမလည္း ငါးေလးေတြနဲ ့
အေ၀းၾကီးအရပ္မ်က္ႏွာတစ္ခုမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္အခ်ိန္မွ ဘယ္လို ျပန္ဆံုမယ္ဆိုတာ
မေသခ်ာႏိုင္ေသးပါ။ ။ေငြစင္သြန္း27.10.2012 ( 10.55 PM )
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။