သမိုင္းတေကြ႕မွ အိုင္စီအက္စ္ ဦးတင္ထြဋ္

သန္းဝင္းလိႈင္
ေအာက္တုိဘာ ၂၆၊ ၂၀၁၂

ေရွ႕တန္း (ဝဲမွယာ) ဦးဘအုန္း၊ ဦးေစာ၊ ဆာဘာ့ဂ်္ပိုင္၊ ဦးဘသန္း၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ေနာက္တန္း (ဝဲမွယာ) ဦးေက်ာ္ မင္း၊ မစၥတာဝါနာသံ၊ မစၥတာ ေဘာ့ဇ္မင္း၊ ဦးတင္ထြဋ္

ဦးတင္ထြဋ္သည္ ကိုလိုနီေခတ္၌ ျမန္မာလူမ်ဳိးထဲမွ ပထမဆံုး အိႏၵိယပဋိဉာဥ္ခံဝန္ထမ္း (အိုင္စီအက္စ္)ကို ေရြး ခ်ယ္ခန္႔ထားျခင္း ခံရသူျဖစ္သည္။ ဦးတင္ထြဋ္ကို အဖ အေရးပိုင္ ဦးဖိန္း (K.S.M., A.T.M) အမိ ေဒၚမိမိတို႔မွ ျမင္းျခံၿမိဳ႕တြင္ ၁၈၉၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁ ရက္ ေန႔၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း (၇)ေယက္အနက္ အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ညီအစ္ကို ၄ ဦးစ လံုးမွာ အဂၤလန္မွ ဘားအက္ေလာ (Bar.at. Law) ဝတ္လံုဘြဲ႕မ်ားရ၍ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ ထင္ရွားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဦးတင္ထြဋ္၏ ညီႏွင့္ညီမမ်ားမွာ တရားသူႀကီးႏွင့္ ဥပေဒပါေမာကၡ ဦးေက်ာ္ျမင့္၊ သံအမတ္ႀကီး ႏွင့္ ဗဟိုတရားရံုးခ်ဳပ္အက်ဳိးေဆာင္ ဦးျမင့္သိန္း၊ ျမန္မာစာေပ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႕ရႏွင့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာက္စာဖတ္ ေဒၚခင္ျမမူ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ႏွင့္ ကမၻာသိ ျမန္မာစာေပပညာရွင္ ေဒါက္တာထင္ေအာင္၊ ဝိဇၨာဂုဏ္ထူးႏွင့္ ဘီအီးဒီဘြဲ႕ရ ေခတ္စမ္းစာဆို ေဒၚခင္ေစာမူ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အဂၤလိပ္စာဌာနမွဴး ေဒၚတင္ေစာမူတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ဦတင္ထြဋ္သည္ ငယ္စဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စိန္႔ေပါလ္အထက္တန္းေက်ာင္း၊ ပဲခူးၿမိဳ႕ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္း၊ ရန္ကုန္ေကာလိပ္တို႔တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေကာလိပ္တြင္ လပိုင္းမွ်သာေန၍ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ဂ်ဴး ဝစ္ေကာလိပ္၊ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ကိန္းဘရစ္တကၠသိုလ္ ကြင္းန္ေကာလိပ္၊ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္တြင္ အိုင္ယာလန္ဒဗၺလင္ထရီနတီ ေကာလိပ္တို႔တြင္ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၁၅ ခုႏွစ္တြင္ မက္စ္သစ္ထရစ္ပို စာေမးပြဲကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ အီေကာေနာ္မစ္ထရစ္ပို စာေမးပြဲကိုလည္းေကာင္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္အက္ေဆး ၿပိဳင္ပြဲ၌ ဟူးစ္ပရိုက္ဆု ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ကိန္းဘရစ္တကၠသိုလ္ ဘီေအဘြဲ႕ (ဝိဇၨာဘြဲ႕)ကို သခ်ၤာ၊ ေဘာဂေဗဒ ဂုဏ္ထူးတို႔ျဖင့္ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဒဗၺလင္ထရီနတီ ေကာလိပ္မွ ဘီေအ (တီ၊စီ၊ဒီ)ႏွင့္ အမ္ေအ (မဟာဝိဇၨာ) ဘြဲ႕မ်ား ရရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္မစ္ဒယ္တန္ပယ္လ္ ဥပေဒေက်ာင္းမွ ဘာရစ္စတာ (Barrister at Law) ဝတ္လံုဘြဲ႕ ရရွိခဲ့သည္။
အဂၤလန္ျပည္တါင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ အားကစားဘက္၌လည္း ထူးခၽြန္သည္။ ဒါးလ္ဝစ္ေကာလိပ္ (Dulwich college) ရတ္ဘီအားကစား လက္ေရြးစင္ (ပတ္ဘလစ္စကူးလက္ေဝွ႕ခ်န္ပီယံ)၊ ကိန္းဘရစ္တကၠသိုလ္ ရတ္ဘီအသင္း ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေလွေလွာ္အသင္း ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။
၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားထဲမွ အိႏိၵိယစစ္တပ္ေကာ္မရွင္ အရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားထဲမွ ပထမဆံုး အိႏၵိယပဋိဉာဥ္ခံဝန္ထမ္း (I.C.S) အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ ၁၉၁၉ မွ ၁၉၂၁ အထိ ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ တကၠသိုလ္၌ အလုပ္သင္အျဖစ္ ပညာသင္ခဲ့သည္။
၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသည္။ ၁၉၂၂ တြင္ ပဲခူးတိုင္း ကမာဝဲ မွ ဦးဘိုးမင္း၏သမီး မသန္းတင္ ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ ၁၉၂၂ ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးဝန္ေထာက္၊ ၁၉၂၄ တြင္ သစ္ေတာ္ဌာန အတြင္းဝန္ေထာက္၊ သစ္ေတာ္ေကာ္ မတီ အတြင္းေရးမွဴး၊ ၁၉၂၅ တြင္ ဘ႑ာေရး အတြင္းဝန္ေထာက္၊ ၁၉၂၆ တြင္ အခြန္ေတာ္ႏွင့္ သႆေမဓစံုစမ္းေရးေကာ္ မတီ အတြင္းေရးမွဴး၊ ၁၉၂၇ တြင္ သမဝါယမ တြဲဖက္ရီဇစၥၾတာဝန္ေထာက္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔မွ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔အထိ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေဒလီၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆင္းမလားၿမိဳ႕တြင္ အိႏၵိယအစိုးရစက္မႈႏွင့္ အလုပ္သမားဌာန အတြင္းဝန္ေထာက္၊ ဒုတိယအတြင္းဝန္ တြဲဖက္အတြင္းဝန္အျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ထိုမွတဖန္ ၁၉၃၃ တြင္ ျပည္အေရးပိုင္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၅ တြင္ အတြင္းဝန္မ်ားရံုး (ေနာင္ဝန္ႀကီးမ်ားရံုး) ဘ႑ာေရးဌာန ဒုတိယ အတြင္းဝန္အျဖစ္လည္းေကာင္း ထမ္းရြက္ခဲ့သည္။ တဖက္မွလည္း ၁၉၃၉ မွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တိုင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဒုတိယ အဓိပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၄၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ နန္းရင္းဝန္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ အတြင္းဝန္အျဖစ္ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္အတူ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အေရးဆိုရန္ အဂၤလန္ျပည္သုိ႔ ေလေၾကာင္းခရီးျဖင့္ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ ေအာက္တိုဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔ လန္ဒန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိသွ်နန္းရင္းဝန္ ဆာဝင္စတန္ခ်ာခ်ီႏွင့္ ဦးေစာေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးရာတြင္ အတူတက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ခ်ာခ်ီႏွင့္ ဦးေစာတို႔ ႏွစ္နာရီၾကာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာ့အေရး ႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿဗိတိသွ်တို႔ဘက္မွ မည္သည့္ကတိကိုမွ မေပးခဲ့ေခ်။ ခ်ာခ်ီ၏ တင္းမာေသာသေဘာထားႏွင့္ အျခားၿဗိတိသွ် ေခါင္းေဆာင္မ်ား. မေရမရာေျပာဆုိမႈမ်ားသည္ ဦးေစာကို စိတ္အေႏွာင္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ဦးေစာသည္ ၿဗိတိန္မွ အ ေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ဝင္၍ သမၼတတဖရန္ကလင္ဒီရူးစဗဲ့အား ဝင္ေတြ႕ရာတြင္လည္း ဦးတင္ထြဋ္သည္ အတူလိုက္ပါခဲ့ ရသည္။ အေမရိကန္သမၼတက ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီနယ္တစ္ခု၏ အေရးအရာမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ရန္ လက္တြန္႔ေန သည့္သေဘာထားကို သိရၿပီးေနာက္ ဦးေစာသည္ ဦးတင္ထြဋ္အားခ်န္ထား၍ အေမရိကန္ရွိ ဂ်ပန္သံရံုးမွ ေကာင္စစ္ဝန္ အား တကိုယ္ေတာ္ ဝင္ေရာက္ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဦးေစာသည္ အေမရိကန္မွအျပန္ ေပၚတူဂီႏိုင္ငံ လစ္စကြန္ၿမိဳ႕ရွိ ဂ်ပန္သံရံုးမွ ေကာင္စစ္ဝန္ကို တဦးတည္းေတြ႕ဆံုခဲ့ျပန္သည္။ ဦးေစာႏွင့္ ဂ်ပန္ေကာင္စစ္ဝန္တို႔ ေျပာဆုိခဲ့သမွ် ၿဗိတိသွ် ေတာ္လွန္ေရးက ၾကားျဖတ္ဖမ္းယူၿပီး စကားဝွက္မ်ားေဖာ္ထုတ္၍ လန္ဒန္အစိုးရထံ ျပန္ပို႔ခဲ့သည္။ ဦးေစာႏွင့္ ဂ်ပန္ေကာင္ စစ္ဝန္တို႔ ေျပာဆိုခ်က္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ ဂ်ပန္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လွ်င္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔က ၿဗိတိ သွ်တို႔ကို ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ ထႂကြပုန္ကန္လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕အေနျဖင့္ ဂ်ပန္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် အကူအညီေပး မည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးက ဦးေစာႏွင့္ ဦးတင္ထြဋ္ႏွစ္ဦးကို ဖမ္းရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ဦးေစာတို႔စီး လာေသာေလယာဥ္ ပါလက္စတိုင္းျပည္ (ယခုအစၥေရးႏိုင္ငံ) ဟိုင္ဖာၿမိဳ႕သို႔ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔တါင္ ေလ ယာဥ္ဆင္းသည္ႏွင့္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးေစာအား အာဖရိကတိုက္ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံသို႔ ပို႔လုိက္ၿပီး ဦးေစာသည္ စစ္အတြင္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔အထိ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ဦးတင္ ထြဋ္ကိုမူ ၿဗိတိသွ်တို႔က ျပန္လႊတ္ေပးၿပီး ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဆုတ္ခြာလွ်က္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားၿမိဳ႕၌ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဆာေဒၚမန္စမစ္၏ စစ္ေျပးအစိုးရအဖြဲ႕၌ သြားေရာက္ပူးေပါင္းေစသည္။ သို႔ျဖင့္ ဦးတင္ ထြဋ္သည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အထိ ျမန္မာျပည္ စစ္ေျပးဆင္းမလားအစိုးရအဖြဲ႕၏ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဆိုင္ရာ အၾကံေပးအရာရွိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔မွ ၇ ရက္ေန႔အထိ သီရိလကၤာႏိုင္ငံ ကႏၵီၿမိဳ႕၌ အေရွ႕တာင္အာရွဆိုင္ရာ မဟာမိတ္တပ္မ်ား၏ စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ေလာ့ဒ္လူဝီေမာင့္ဘက္တန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ စစ္ေျပးအစိုးရ အၾကံေပး ပုဂၢိဳလ္ ဦးတင္ထြဋ္လည္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာငံ ဘုရင္ခံဆာေဒၚမန္စမစ္သည္ ျမန္မာျပည္အစိုးရ၏ အ ၾကံေပးအရာရွိ ဦးတင္ထြဋ္ကို ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သို႔ ေစလႊတ္ၿပီး ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ အဖြဲ႕ဝင္ ၁၅ ဦးအစား ၁၁ ဦးသာ ခန္႔ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားေစသည္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ ၁ ရက္ေန႔က ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဦးတင္ထြဋ္အား Order of British Emperor (O.B.E) ခ်ီး ျမွင့္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ အိုင္စီအက္စ္ ဝန္ထမ္းဘဝမွ ႏႈတ္ထြက္၍ The Burma Review ဂ်ာနယ္ႏွင့္ New Time of Burma သတင္းစာကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ဖဆပလအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦး ေဆာင္၍ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဖြဲ႕စည္းေသာအခါ ဦးတင္ထြဋ္သည္ ဘုရင္ခံခန္႔ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္ေတာ္ဌာန၌ ဝန္ႀကီးျဖစ္လာခဲ့့သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ၿဗိတိ သွ်အစိုးရႏွင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကိစၥေဆြးေႏြးရန္ သြားေရာက္ေသာအခါ ဦးတင္ထြဋ္သည္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ လိုက္ပါသြား ခဲ့သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလတြင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုေရးအတြက္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ သည္။ ထိုႏွစ္မွာပင္ ေတာင္တန္းေဒသ စံုစမ္းေရးေကာ္မတီ (Frontier Area Enquiry Committee)တြင္ ျမန္မာကိုယ္စား လွယ္အျဖစ္ သခင္ႏု၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ႏွင့္အတူ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕မွ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ ၿပိဳင္ရာ အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီအဖြဲ႕ဝင္၊ အေျခခံဥ ပေဒအေခ်ာကိုင္ ေကာ္မတီအျဖစ္ဝင္အဖြဲ႕ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ လန္ဒန္ ျမန္မာျပည္ ဆိုင္ရာ ေကာ္မရွင္မင္းႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘုရင္ခံဆာဟူးဘတ္စ္ရန္၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕)၌ ဌာနလက္ကိုင္မရွိ ဝန္ႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ သခင္ႏု ဦး ေဆာင္ေသာ ၾကားျဖတ္အစိုးရအဖြဲ႕ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရ၏ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ၾသဂုတ္လ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္၍ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ရာထူးျဖင့္ အရန္လက္နက္တပ္မ်ား၏ စစ္ ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဦးတင္ထြဋ္ကဲ့သို႔ ထိပ္တန္းႏုိင္ငံ့ဝန္ထမ္းတစ္ဦးႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ဝန္ႀကီးတစ္ဦးအား စစ္တပ္၏ျမင့္မားလွေသာ ရာထူးတစ္ခု ေပးအပ္ခံရျခင္းမွာ ထူးဆန္းေကာင္း ထူးဆန္းေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဘဝသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ စစ္မႈထမ္းဘဝက စတင္ခဲ့သည္။ ဦးတင္ထြဋ္သည္ အင္ဒိုစစ္တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရခဲ့ၿပီး အိႏၵိယပဋိဉာဥ္ခံဘဝသို႔ ဝင္ေရာက္ရန္အတြက္ စစ္တပ္အရာရွိရာထူးကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ျခင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရွိခဲ့ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေနခ်ိန္တြင္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ားကို ရႏိုင္သေလာက္ ျပန္လည္စုစည္း၍ ခိုင္မာသည့္ ျပည္ေထာင္ စုအရံတပ္မေတာ္ (Union Auxiliary Force) ဖြဲ႕စည္းေရးတာဝန္ကို သူ႔ဖာသာသူ ကမ္းလွမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ႏုိင္ငံ ေတာ္လုပ္ၾကံမႈတရားခံ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ ေနာက္လိုက္မ်ားကို စစ္ေဆးစီရင္ေနေသာ တရားသူႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္၏ အစ္ကို လည္း တိုက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ သူ႔သတင္းစာတြင္ အသံုးျပဳရန္အတြက္ ဂဠဳန္ဦးေစာအမႈကို ထိုအခ်ိန္ ကပင္ ဦးတင္ထြဋ္သည္ စူးစမ္းေလ့လာခဲ့သည္။ သူ၏ The New Times of Burma သတင္းစာ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဝင္မ်ား အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလုပ္ၾကံမႈႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် သဲလြန္စမ်ားကို စုေဆာင္းရန္ ေစခိုင္းခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ နယူးတိုင္းေအာ့ဖ္ဘားမား သတင္းစာတိုက္မွ အိမ္သို႔အျပန္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ ေန႔ ည ၉း၃၀ နာရီတြင္ လူသတ္သမားတစ္ဦက လက္ပစ္ဗံုးျဖင့္ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကံမႈေၾကာင့္ ကားေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္ေနသူ ဦး တင္ထြဋ္၏ေျခရင္းတြင္ က်ေရာက္ေပါက္ကြဲကာ နဖူး၊ ဘယ္ဘက္ေမး၊ ဘယ္ဘက္ေပါင္၊ ဘယ္ဘက္ဒူး၊ ဘယ္ဘက္ေျခ မ်က္စိ အပါအဝင္ စုစုေပါင္း ဒဏ္ရာ ၈ ခ်က္ထိကာ ေမ့ေျမာသြားခဲ့ရသည္။ ဦးတင္ထြဋ္ႏွင့္ယွဥ္ကာ ထိုင္ေနသူဗမာ့ကိုယ္ရံ ေတာ္တပ္မွ အရာရွိတစ္ဦးႏွင့္ ယာဥ္ေမာင္းေမာင္ေအးေဖတို႔မွာ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကား ေနာက္မွ လိုက္ပါသူ ေဂၚရခါးကိုယ္ရံေတာ္ သီဘဟာဒူးႏွင့္ ပီဘဟာဒူးတို႔မွာ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရရွိခဲ့ၾကသည္။
ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရရွိ၍ ေမ့ေျမာေနေသာ ဦးတင္ထြဋ္အား ေဆးရံုသို႔ အျမန္တင္ပို႔ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာဝန္ မ်ားအားလံုးက အသက္လု ကုသေသာ္လည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ည ၇ နာရီ ၃၅ မိနစ္တြင္ ကြယ္လြန္ သြားခဲ့သည္။
ဦးတင္ထြဋ္၏ ႂကြင္းက်န္ေသာ ရုပ္ကလာပ္ကို အာဇာနည္ကုန္း (ယခုအညတရစစ္သည္ဗိမာန္ေနရာ)၌ ဗိုလ္စိန္ မွန္၊ ဗိုလ္ပီတာတို႔ႏွင့္အတူ ယွဥ္လ်က္ ဂူသြင္းသၿဂႋဳဟ္ထားသည္။ ယခုအခါ နဝတအစိုးရလက္ထက္၌ အာဇာနည္ကုန္း၌ အညတရစစ္သည္ဗိမာန္ တည္ေဆာက္လိုက္ေသာအေၾကာင့္ ဦးတင္ထြဋ္၏ အုတ္ဂူလည္း ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရသည္။ ကြယ္ လြန္ခ်ိန္၌ ဇနီးေဒၚသန္းတင္ႏွင့္ သမီး (၃)ဦး က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

http://moemaka.com/?p=28481