by Linn Yaung on Friday, September 7, 2012 at 12:09am
လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္
ရုပ္ရွင္ရံုထဲေရာက္ေနသည္။
သူ႔နေဘးမွာက အသစ္စက္စက္ ခ်စ္သူေလး။ လက္ဖ၀ါးေလးေတြ
အးစက္ေနေအာင္ကို ေၾကာက္ေနရွာ၏။
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကေလးရယ္.. မင္းရဲ႕ေဘးမွာ ကိုကို
တစ္ေယာက္လံုးရွိေနၿပီပဲ” ဟု စိတ္ထဲက ေရရြတ္လိုက္သည္။
သူသာ ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာလွ်င္ေတာ့ “အဲဒီ ကိုကို
ကိုပဲ သူမ်ားက ေၾကာက္ေနတာ” ...ဟု ျပန္ေျပာမည္လားဟုေတြးရင္း လူပ်ဳိႀကီးမ်က္ႏွာ
ၿပံဳးစိစိေတာင္ျဖစ္သြားသည္။
ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား မစေသးခင္ဆိုေတာ့ ရံုထဲမွာ
ပြစိပြစိအသံေတြႏွင့္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေန၏။
အဆုိးဆံုးက သူတို႔အတြဲ၏ ခံုေရွ႕မွ ခ်စ္သူေလး၏ အစ္မ
အပ်ဳိႀကီးသံုးေယာက္ျဖစ္သည္။
ေပါက္ေပါက္ဆုပ္တစ္ထုတ္ကို သံုးေယာက္မွ်စားရင္း
မၾကာခင္က ေယာက်ာ္းႏွင့္ ကြဲသြားေသာ မင္းသမီးကို ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို
အတင္းတုပ္ေနေလေတာ့၏။
ေနပါ့ေစ။ ဒါက လူပ်ဳိႀကီး အလုပ္မဟုတ္။
လူပ်ဳိႀကီးအလုပ္က ရုပ္ရွင္စလွ်င္ ခ်စ္သူေလးႏွင့္
၀ိုးတုိး၀ါးတားရင္ခုန္မိန္းမူးဖြယ္ေလးမ်ား ဖန္တီးရန္သာျဖစ္သည္။
ရဲေဆးအျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျမာက္ပင့္ၿပီး
တိုက္လိုက္ေသာ ဘီယာႏွစ္ခြက္ႏွင့္ ရမ္ႏွစ္ပတ္က နည္းမ်ားနည္းသြားၿပီလား။
သိပ္မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မည့္
ရင္ခုန္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ လူပ်ဳိႀကီး၏ ေသြးတို႔ ဆူပြက္လာေလသည္။
********************************************
တကယ္ေတာ့ လူပ်ဳိႀကီးက ဒီၿမိဳ႕မွာ နည္းနည္းေတာ့
ရႈပ္သည္။
လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ခ်င္လြန္းလို႔
ျဖစ္ေနရတာမဟုတ္။
လူပ်ဳိႀကီး မလုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း
အရိုးမ်ားသေလး..ခ်ီးခါးသေလး ေရြးေနရေသာေၾကာင့္
အိမ္ေထာင္ျပဳေနာက္က်ေနျခင္းျဖစ္၏။
မယူေသာ္ အမ်ားႀကီးရ၏ ..ဟူေသာ လူပ်ဳိႀကီးတို႔
လက္သံုးစကားကို ပါးပါးနပ္နပ္အသံုးခ်တတ္သူျဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္ပင္မျပဳလင့္ကစား..
ဟိုနား၀ယ္စား..ဒီနား၀ယ္စားျဖင့္ ရရစ္ျဖင့္ ၿပိဳထားေသာ လူၿပိဳႀကီးဆိုတာ
သူႏွင့္နီးစပ္သူမ်ားကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိထားၾကပါသည္။
ယခုေတာ့ .. အဲဒီလို ေသာင္တင္ေရမက်အျဖစ္မ်ဳိးကို
လူပ်ဳိႀကီး အဆံုးသတ္ေတာ့မည္။
ရွားရွားပါးပါး ရထားေသာ ခ်စ္သူေလးက မဒီ၊ ကိႏၷရီ၊
မဒီ၊ သမၻဴလ မမီေတာင္ မယ္လိုဒီေလာက္ႏွင့္ေတာ့ သူမသာ ကိုယ္အသုဘအဆင့္မွာရွိသည္
မဟုတ္ပါလား။
ႏုႏု.. ရြရြ... လွလွ...ပပႏွင့္ .. ေခတ္ေရွ႕မွာ
ၾကြၾကြထထ ျဖစ္ေနေသာ ေခတ္ရဲ႕ သမီးပ်ဳိေလး။
ကံေကာင္းလြန္းလို သူႏွင့္ ဆံုဆည္းရျခင္းဟု
ျမားနတ္ေမာင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရေသးသည္။
သစ္ပြဲစားဆိုေတာ့ ဓနဂုဏ္ေလးကလည္း
အသင့္အတင့္ရွိထားသည္။
ငိုစားရယ္စား ေဆြမ်ဳိးမ်ားလည္း မရွိေသာ
တစ္ေကာင္ၾကြက္ လူပ်ဳိႀကီးဆိုေတာ့
ေငြကိုေရလို သံုးႏိုင္သည့္ အဆင့္မဟုတ္ေတာင္
ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို သံုးႏိုင္ၿဖဳန္းႏိုင္သူျဖစ္၏။
ဒီလို အေနအထားမွာ လူလတ္တန္းစား
မရွိမရွားခ်စ္သူေလးကို ခ်ဥ္းကပ္ရတာ သိပ္ေတာ့ အခက္ႀကီးမဟုတ္လွပါ။
လိုခ်င္တာ ပူဆာစရာမလိုေအာင္ ျဖည့္တင္းေပးရင္း
ေျခာက္လတင္းတင္းျပည့္ေသာေန႔မွာပင္ အေျဖရခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
အင္းေလ.... လိုခ်င္တာ ပူဆာတယ္ဆိုတာ.. သူ႔အစ္မ
သံုးေယာက္စာကိုပါ ထည့္တြက္ရတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။
ခ်စ္သူေလးက သူ႕အစ္မ သံုးေယာက္ကို
သိပ္ခ်စ္သည္။
လူပ်ဳိႀကီးဆီက ပစၥည္းတစ္ခုခု ရမည္ဆိုလွ်င္ အစ္မ
သံုးေယာက္စာပါ ပါ မပါ အရင္ေမးသည္။
တစ္ေယာက္စာဆို သူမယူ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူပ်ဳိႀကီးချမာ
ခ်စ္သူေလးကို လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးခ်င္သည့္အခါ သူမအပါအ၀င္ ေလးေယာက္စာျဖတ္ပိုင္း
ျဖတ္ရသည္သာမ်ားသည္။ သို႔ေသာ္ျငား....
ဒီလိုကိစၥမ်ားမွာေတာ့ လူပ်ဳိႀကီးကား
သည္းခံႏိုင္စြမ္းအျပည့္။ စိတ္တူ သေဘာတူ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ၀ယ္ေပးရွာသည္။
အစ္မႀကီးသံုးေယာက္ကို လာဘ္ထိုးရျခင္းကိုလဲ တန္သည္
မတန္သည္ မစဥ္းစားအား။
တကယ္ေတာ့ ဒီအပ်ဳိႀကီး သံုးေယာက္၏ ေက်းဇူးကလည္း
သူ႔အေပၚအမ်ားသားမဟုတ္လား။
ခ်စ္သူေလး၏ ေမတၱာကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရခဲ့ျခင္းမွာ
ဒီအစ္မသံုးေယာက္ကလည္း ၀ိုင္းၿပီး ေလွာ္ၾက.. ေက်ာ္ၾကလို႔သာ ျဖစ္ေၾကာင္း
သူေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားေလသည္။ ဒီလိုနဲ႔...
***************************************************
ခ်စ္သူေလးဆီက အေျဖရေသာ ေန႔မွာပင္
..အစ္မႀကီးသံုးေယာက္က ေမးသည္။
သူ႕တို႔ေအာင္သြယ္ေပးလို႔ ညီမေလးက
ျမန္ျမန္အေျဖျပန္ေပးတာ.. ဘာေကၽြးမွာလဲဟု ေမးျခင္းျဖစ္၏။
စားခ်င္တာ အ၀စား.. ေကၽြးရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
အစ္မႀကီးသံုးေယာက္က .. ေကၽြးယံုႏွင့္ မရ။
ရုပ္ရွင္ပါ ျပရမည္ဟု ထပ္ၿပီး အၾကပ္ကိုင္ျပန္သည္။
အို.. ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်။
ျပဆုိေတာ့လည္း ျပရမွာေပါ့။ စားရကံႀကံဳလို႔
မုတ္ဆိတ္ပ်ားဆြဲတာ မဟုတ္ဘူး။
သြားရကံပါလို႔ အပ်ဳိႀကီးမမေတြက ဂြင္ဆင္ေပးတာ
မဟုတ္လား။ လူပ်ဳိႀကီးအႀကိဳက္ေပါ့ေလ။
မရီးေလာင္းေတြ .. ရုပ္ရွင္ျပရင္း..
ဇနီးေလာင္းေလးကို ေကာင္းေကာင္း အဟီး ရမွာမို႔လား။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရုပ္ရွင္ရုံထဲ
ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
မရီးေလာင္းေတြလည္း ပါမွဆိုေတာ့ ခံုေနရာကိုေတာ့
အႀကံအဖန္ ဘြက္ကင္လုပ္ရတာေပါ့ေလ။
ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ သူတို႔အတြက္ ႏွစ္ေယာက္စာခံု။
သူ႕တို႔ေရွ႕တည့္တည့္ အတန္းမွာမွ မရီးသံုးေယာက္အတြက္ သံုးေယာက္စာခံု။
ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ဆိုေပမယ့္ ကပ္လ်က္ဆိုေတာ့
အစ္မႀကီးေတြကလည္း ဘာမွ မေျပာ။ ရွိေစေတာ့။
ဒီေလာက္ကေတာ့ လိုက္ေလ်ာရမည္ေပါ့ဟု
ေတြးပံုရသည္။
မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔ေရာက္ရင္ မရီးေလာင္းေတြကို
ထိုင္လု႔ိေတာင္ ကန္ေတာ့ဦးမွာဟု လူပ်ဳိႀကီးကေတြးလိုက္ေသးသည္။
သူ႕အနာဂါတ္က သာယာလြန္းလွသည္။ လူပ်ဳိႀကီးေတာ့
ၾကမၼာကံေပး..အိုရေသးေပါ့။
အခုေတာ့ ရုပ္ရွင္ရံုထဲမွာ... ခ်စ္သူေလး၏
ခႏၵာေဗဒကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဖို႔သာ စိတ္ေရာက္ေနေလသည္။
ဇာတ္ကားစေတာ့ အားလံုးထၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို
အေလးျပဳၾက၏။
ေရွ႕က အစ္မသံုးေယာက္က ရုပ္ရွင္စာတမ္းထိုးခ်ိန္အထိ
ပြစိပြစိလုပ္ၾကတုန္းရွိေသးသည္။
ပိတ္ကားမွာ ဇာတ္ရုပ္ေတြ သရုပ္ေဆာင္ၾကေတာ့
အားလံုးေခါင္းေမာ့ၿပီး ေျမာသြား၏။
ဇာတ္ကားက နာမည္ႀကီးလို႔ ရံုျပည့္လုနိီးနီးလူေတြ
အသံကို တိတ္လို႔ ေနသည္။
အဲ.. အဲဒီထဲမွာ လူပ်ဳိႀကီးေတာ့ မပါပါေလ။
လူပ်ဳိႀကီးက ျမန္မာကားေတြ ၾကိဳက္တာမွ
မဟုတ္ပဲ။
ခ်စ္သူေလး လက္ကိုဆြဲၿပီး ရင္ဘက္ထဲကို ထည့္၏။
ေကာင္မေလးက “ဟာ...ကိုကိုကြာ...” ဟု
အရွက္သည္းျပသည္။
လူပ်ဳိႀကီးမွာ ရင္ဘက္ထဲ လိပ္ျပာအရွင္ထည့္ထားသလို
ဖလက္ဖလက္ခါေအာင္ကို ေဇာင္းထေနေတာ့သည္။
“ကိုိကုိ .. မကဲနဲ႔ေနာ္..”
“ခ်စ္လို႔ပါ..ကေလးရယ္”
“သြားပါ.. ကိုပိုႀကီး..ဟြန္း”
“သြား မဟုတ္ပါဘူး..ကေလးရယ္.. .
ႏႈတ္ခမ္းေလးပါ...”
“အို”
ဇာတ္ကားကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း.. ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ပရိသတ္ကလည္း ပိတ္ကားထက္က
မ်က္လံုးမခြာႏိုင္ေအာင္ သဲႀကီးမဲႀကီးျဖစ္ေနသလို
လူပ်ဳိႀကီးတို႔ အတြဲကလည္း
သဲႀကီးမဲႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ရုပ္ရွင္ပြဲက ညပဲြဆုိေပမယ့္ ပိန္းပိတ္ေနေအာင္
ေမွာင္ေနတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။
ပိတ္ကားက အလင္းေရာင္ေလးေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ခ်က္
လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ ရိုးတိိုးရိပ္တိတ္ ျမင္ေနရသည္။
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္ဘူးဆိုတာ
ဒီလိုေနရာမွာ အင္မတန္ မွန္ေသာစကားျဖစ္မည္။
လူပ်ဳိႀကီးကေတာ့ ဒီလို
ရိုးတိုးရိပ္တိပ္ျမင္ေနရတာကို သိပ္သေဘာမက်။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ပိတ္ကားအလင္းေရာင္ပါ ေပ်ာက္ၿပီး
ရုပ္ရွင္တစ္ရံုလံုးကို အေမွာင္ကမၻာကို ေရာက္သြားေစခ်င္သည္။
ဇာတ္ကားတစ္၀က္ေလာက္က်ဳိးေတာ့ ပိတ္ကားထက္က
ဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာသလို...
ေနာက္ဆံုးခံုက လူပ်ဳိႀကီးတို႔ စံုတြဲလည္း
ဇာတ္ရွိန္က ျမင့္လာခဲ့ၿပီ။
လူပ်ဳိ႕လက္၀က္ၿမီးဆိုရင္ .. လူပ်ဳိႀကီးလက္ကေတာ့
ပန္ကာဒလက္ပဲ။
လည္ထြက္ၿပီး ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာကို
ေရာက္ေနေတာ့သည္။
ခ်စ္သူေလး၏....... နား။
(အဟီး ..ဆင္ဆာျဖတ္ထား၏။ ကိုယ့္ဘာသာ ျမင္ေယာင္၍
ၾကည့္ပါေလ..) :P
လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေသာက္ထားတဲ့
အယ္လ္လိုေဟာေလးကလည္း အရွိန္ရ..
တဏွာစိတ္နဲ႔ ေဇာကလည္း ထၾကြေနၿပီဆိုေတာ့ လက္က
ခ်စ္သူေလးရဲ႕ အက်ီအတြင္းသားထိ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
ခ်စ္သူမေလးချမာ.. တြန္းလႊတ္လို႔မရ..
ေအာ္တားလုိ႔ကလည္း မရ။
နည္းနည္းရုန္းလို႔ ေရွ႕က အစ္မေတြ လွည့္ႀကည့္ရင္လဲ
ကြိဳင္က အႀကီးႀကီးတက္ေတာ့မည္။
လူပ်ဳိႀကီးျပဳသမွွ် .. ႏုေနရတဲ့
အေျခအေနျဖစ္ေနရသျဖင့္ ခ်စ္သူေလးမွာလဲ စိတ္ညစ္လွၿပီ။
စိတ္တိုတိုႏွင့္ ဆြဲဆိတ္လို႔လဲ မရ။
ကုန္းကိုက္လို႔လဲ မရပ္။ ေကာင္မေလးနည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပ်က္လာသည္။
လူပ်ဳိႀကီးမွာ ေကာင္မေလးကိုနမ္းလိုက္..
ရုပ္ရွင္ပိတ္ကားက အလင္းအားနည္းတဲ့အခန္းဆိုရင္ နည္းနည္းကဲၾကည့္လိုက္နဲ႔
တစ္ေယာက္ထဲ ေဇာကပ္ၿပီး အလုပ္ေတြကို ရႈပ္ေနေတာ့သည္။
သူ႕အာရံုထဲမွာ ေရွ႕က အစ္မသံုးေယက္ကိုလည္း ေမ့သြားၿပီ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႔မွ ေကာင္မေလးကလည္း
တီရွပ္ၾကပ္ၾကပ္၀တ္လာတယ္ဆိုေတာ့ အသားခ်င္းထိတဲ့အထိ လက္ကျမင္းလို႔က မရဘူးျဖစ္ေနသည္။
ေကာင္မေလးက သူ႕ဘက္ကို မီွၿပီး ထိုင္ေနတာဆိုေတာ့ အက်ီ ၤေအာက္ကလည္း လက္ထည့္လု႔ိ
မရ။
လည္ပင္းေပါက္က လက္ေရာက္မႈက်ဴးလြန္ဖို႔
ႀကံစည္ျပန္ရင္လည္း ပိတ္ကားအလင္းမ်ားတဲ့အခန္းဆို ေဘးလူက သူ႕လက္ကို
ရိုးတိုးရိပ္တိပ္ျမင္ဦးမွာ မဟုတ္လား။ အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ လူပ်ဳိႀကီး တဏွာစိတ္က
ငယ္ထိပ္ေရာက္ေအာင္ တက္ေနတဲ့အခ်ိန္....
ရုတ္တရက္ႀကီး...
ျဖဳန္းဆို .. မီးပ်က္ပါေလေတာ့သည္။
ရုပ္ရွင္ တစ္ရံုလံုး ေမွာင္လိုက္တာမွ မည္းလို႔
သည္းလို႔ ..။ လူပ်ဳိႀကီးအဖို႔ ဇာတာတတ္ေလၿပီ။
လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးကိုပဲ
ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ေတာ့သည္။
နဂိုကတည္းက စားေနၾကေၾကာင္ဖားဆိုေတာ့ ရသေလာက္ေတာ့
ႏွထျခင္းျဖစ္၏။
သူလက္က ေကာင္မေလးရဲ႕ အက်ီ လည္ပင္းေပါက္ကတဆင့္
..
မေရာက္သင့္တဲ့ ေနရာကို လွစ္လွစ္ျမည္ေအာင္
ေရာက္သည္။
ဘယ္လိုေတြးေတြး မလုပ္သင့္ေသာ္ျငား.. လူပ်ဳိႀကီးက
အယ္လ္ကိုေဟာ.. တဏွာေဇာႏွင့္
ဘာေသာ ညာေသာ မစဥ္းစားေတာ့ေခ်။ အမိုက္ဆံုးတြင္းကို
ခုန္ဆင္းဖို႔ႀကံ၏။
အဲဒီလို မလုပ္သင့္တာ လုပ္ေတာ့ .. မရႈပ္သင့္တာေတြ
ရႈပ္ေတာ့သည္။
ရုပ္ရွင္ရံုဆိုတာက မီးပ်က္လို႔ ျပန္လာရင္
ပိတ္ကားခ်ည္းပဲ လာတာမွ မဟုတ္တာ။
တစ္ရံုလံုး ေဖြးခနဲျဖစ္ေအာင္ အရင္လာသည္။
တစ္ရံုလံုး လင္းကနဲျဖစ္ၿပီးမွ မီးေတြ ျပန္မွိတ္..
ပိတ္ကားဖြင့္ၿပီး က်န္တဲ့ဇာတ္လမ္းဆက္သည္ မဟုတ္ပါလား။
လူပ်ဳိႀကီးလက္ .. ရက္ဘက္ထဲအေရာက္။
မီးကလည္း ေကာက္ခါငင္ကာ ဖ်က္ခနဲအလာ။
ေရွ႕က အစ္မသံုးေယာက္ကလည္း လွည့္အၾကည့္...
“ဟာ....”
“ဟယ္....”
“အို....” ဆိုတဲ့ အသံေတြ စံုသြားသည္။
ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုၿပီး ေဘးနားက ပရိသတ္ေတြကပါ
၀ိုင္းအၾကည့္မွာ
ရုပ္ရွင္ရံုအတြင္း မီးရထားႀကီးတစ္စင္း
ျဖတ္ေမာင္းသြားသလို ေ၀ါကနဲ အသံႀကီး ညံဆင္းသြားသည္။
လူပ်ဳိႀကီးလဲ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး လက္ကို
ျပန္ဆြဲအထုတ္။
ေကာင္မေလးကလည္း ရွက္ၿပီး အရုန္း။
ျဗဳန္းဆို လူပ်ဳိႀကီးရဲ႕ နာရီမွာ အတြင္းခံအက်ီ
ႀကိဳးႀကီးျပဳတ္ၿပီးပါလာေလေတာ့သည္။
တစ္ရံုလံုးလဲ အုန္းအုန္းထေအာင္ ရီၾက။
လူပ်ဳိႀကီးလဲ ကုန္းရုန္းထၿပီး ရုံအျပင္ကို
ထြက္ေျပးေတာ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လဲဆိုတာလည္း
သူမသိ။
အဲဒီေနာက္က စၿပီး .. လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္
သူတို႔ၿမိဳ႕က စုပ္စျမဳပ္စ ေပ်ာက္သြားသည္။
လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္၏ အသည္းနာရတဲ့
တစ္လြဲအခါသမယလို႔ပဲ ဆိုရမည္လား။
လြဲခ်က္ကယ္ နာလွသည္။
---------------------------------------------------------------------------------------
(ၾကမ္းတမ္းေသာအသံုးအႏႈန္းမ်ားအား
ရယ္စရာသေဘာမွ်ထား၍ ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။