လူငယ္မ်ားတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာအရာ

Than Win Aung

လူငယ္မ်ားတြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာအရာ.
ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ Senior Level ပိုင္းေတြ၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း Agency founder ေတြရဲ႕ ပို႕စ္ေတြ share တာေတြကို ျမင္ရင္ ဖတ္ရင္း လူငယ္ေတြ ကို အားမရတာေတြ လူငယ္ေတြ ညံ့လာတာေတြ သင္ေပးေသာ္ျငား မခံယူ မတတ္ေျမာက္ၾကေၾကာင္း အားမလို အားမရ ျဖစ္တာေတြကို ေတြ႕ရတယ္။

အဓိက ဘာလို႕ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို အမ်ားစုကေတာ့ ႏိုင္ငံ ပညာေရး နိမ့္က် သြားခဲ့လို႕ ျဖစ္တာေပါ့လို႕ ယူဆဖို႕ မ်ားတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ပါသင့္သေလာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရာႏႈန္းျပည့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္ေတြလည္း လူငယ္ကေန လူႀကီးျဖစ္လာတာဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆနဲ႕ သံုးသပ္ၾကည့္ရရင္... အဓိက ျပသနာေတြက..

(၁) အခ်ိန္ၿဖံဳးၾကတာ
- Facebook နဲ႕ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရည္းစားနဲ႕ ေသာ္လည္းေကာင္း မလိုအပ္ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ၾကတယ္။ (ကိုယ္ေတြ ငယ္ငယ္က နည္းပညာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အားမေကာင္းေတာ့ Facebook မရွိ၊ အင္တာနက္ ဆို ရံုး နဲ႕ ဆိုင္ေတြမွာပဲ သံုးရေတာ့ အခ်ိန္အလဟသ မျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ ရုံးကျပန္ေရာက္ရင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၿပီး စာအုပ္ကိုင္ရံုပဲ။)
(၂) လူေတာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရွာေဖြ ေပါင္းသင္းမႈ မျပဳတာ
- လူမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ ေန႕စဥ္ ထိေတြ႕ရတဲ့သူေတြက ႀကိဳးစားသူေတြ ျဖစ္ရင္ ကိုယ္လည္း တံငါနားနီး တံငါ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုသလို ေျပာင္းလာ တိုးတက္လာႏိုင္တယ္။ (ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကိုတိုင္က ေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးပါ)
(၃) စာဖတ္လိုစိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးတာ
- အဲဒါကေတာ့ လူႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အားမရေနၾကတာ။ မွန္လည္း မွန္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြ စာမဖတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ဖတ္ရင္လည္း အရည္မရ အဖတ္မရ စာေတြကို အဖတ္မ်ားလာတယ္။ သိေသာ အေတြ႕အႀကံဳရွိေသာ လူမ်ားက ဒါေကာင္းတယ္ ဖတ္ၾကည့္ဆိုလည္း နားမေထာင္သလို ဖတ္လည္း မဖတ္ဘူး။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စာေတြပဲဖတ္ခ်င္ၾကတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဖတ္ရင္း ေလးေလးနက္နက္ ဘာမွ မေတြးတတ္ ျဖစ္သြားၾကတယ္။
(၄) အဂၤ ိလိပ္ စာအုပ္ကိုင္ရမွာ ေၾကာက္ျခင္း
- ႏိုင္ငံတကာမွာ ထြက္တဲ့ စာအုပ္တိုင္းကို ျမန္မာျပန္ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အဲေတာ့ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ သိခ်င္တတ္ခ်င္ရင္ အဂၤ ိလိပ္စာအုပ္ကိုင္မွကို ျဖစ္မယ္။
(၅) စူးစမ္းခ်င္စိတ္ အားနည္းလာတာ
- ဒီေန႕ေခတ္ လူငယ္ေတြဟာ သင္ရင္ သင္သေလာက္ပဲ ယူေတာ့တယ္။ ပို မသိခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ self-study ဆိုတာ ေပ်ာက္သြားတယ္။
(၆) ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အထင္ႀကီးစိတ္မ်ားလာတာ
လူငယ္အမ်ားစု ဟာ သင္ေပးရင္ တတ္ၿပီးသားပါ ၾကည့္စရာ မလိုေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အိုက္တင္ေတြ အရမ္းလုပ္လာၾကတယ္။ သင္ေပး ျပေပးရင္ ကိုယ့္ Brain ကို အထင္ႀကီးၿပီး လိုက္မမွတ္ၾကေတာ့တာ။ အဲေတာ့ သင္ေပးတဲ့ သူေတြက သင္ေပးလိုစိတ္ မရွိျဖစ္ၿပီး သံသရာလည္ေနတယ္။
(၇) ကိုယ့္ကို လမ္းျပေပးတဲ့ mentor ေတြကို တန္ဖိုး မထားတတ္တာ
- လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းျဖစ္ျဖစ္ ပတ္၀န္းက်င္တိုင္းမွာ ကိုယ့္အထက္ကေန ေဘးကေန ဆြဲေခၚေပးမဲ့ သူငယ္ခ်င္း အထက္လူႀကီး ေတြရွိတတ္တယ္။ အဲဒါေတြကို သတိျပဳမိၿပီး လိုက္နာ တန္ဖိုးထားရမွန္း မသိေတာ့တာ။
(၈) တက္က်မ္းေတြ အားေပးစကားေတြ တအားဖတ္တာ
- ဒီ ဘြဲ႕ရရင္ လခ (၁၀) သိန္းရတဲ့ အလုပ္ တန္းရမွာ ၊ ဒီဘြဲ႕နဲ႕ ဒီအလုပ္ မတန္ဘူး မလုပ္နဲ႕၊ အာ ဘာလို႕ ေအာက္ေျခက စလုပ္ရမွာလဲ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီ သင္တန္းၿပီးရင္ ႀကိဳက္တဲ့အလုပ္ သာ၀င္ အလုပ္ရွင္ေတြက ခန္႕ခ်င္လြန္းလို႕ ေစာင့္ေနတာ စသည္ျဖင့္ စကားေတြကို ယံုလြယ္တာ။
(၉) သင္ယူမႈ ရပ္တန္႕သြားတာ
- လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ သင့္တင့္ ေသာ လစာေလးလည္း ရရင္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေနာက္တက္လွမ္းဖို႕အတြက္ ေမ့ေလ်ာ႕တာ။
(၁၀) ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ အစြမ္းအစ တံုးသြားတာ
- ဒီ တစ္ခုကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားနဲ႕ ဆိုင္တယ္။ အိမ္ေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ၊ ရည္းစား လင္ေယာက္်ား ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္ကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ အိမ္ကိုအားကိုး ေယာက္်ားကို အားကိုးနဲ႕ တခ်ဳိ႕ အမ်ဳိးသမီးငယ္ ေတြ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ ဥာဏ္ရည္ေရာ အစြမ္းအစေရာ ရွိရဲ႕နဲ႕ တံုးသြားတာ။
ကဲ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ဆိုတာကို ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ခန္႕မွန္းႏိုင္သေလာက္က ဒီေလာက္ပဲ။ ဖတ္မိတဲ့ လူငယ္ေတြ ကိုယ္နဲ႕ တိုက္ဆိုင္တာမ်ား ရွိခဲ့ရင္ မွန္တယ္ထင္လို႕ ျပင္ခ်င္စိတ္ေလးရွိရင္လည္း ျပင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
Credit to Hnin Wai Lwin