စိန္ေခၚမႈမ်ားေက်ာ္လႊားၿပီး အသက္ ၁၃ ႏွစ္ႏွင့္စြန္႔ဦးတီထြင္သူျဖစ္လာသူ

 

Myanmar B2B Management Magazine

 

စိန္ေခၚမႈမ်ားေက်ာ္လႊားၿပီး အသက္ ၁၃ ႏွစ္ႏွင့္စြန္႔ဦးတီထြင္သူျဖစ္လာသူ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ေရးသူ - လင္းလင္းထြန္း (Success Coach)

ရွားနယူးဆန္ (Asia Newson) ဟုအမည္ရသည့္ အေမရိကန္သူေလးသည္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို ျဖန္႔ခ်ိသူထံမွ လကၠား၀ယ္ယူၿပီး ျပန္ေရာင္းခ်သည့္အလုပ္ ကုိ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ကတည္းက စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခု သူ႔ အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိတြင္ သူသည္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ပင္ထုတ္လုပ္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၇ အတြင္း သူ႔ကုမၸဏီမွ၀င္ေငြ အေမရိ ကန္ေဒၚလာတစ္သိန္းအထိ ရရွိဖို႔ေမွ်ာ္မွန္းထားသူျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၂၀၁၆ ကမူ သူသည္ ၀င္ေငြေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မွာေဒၚလာ ခုနစ္ေသာင္းျဖစ္ၿပီး ေဒၚလာ ၆၉,၂၁၈.၃၀ အထိ ၀င္ေငြရရွိခဲ့သည္။ ပို၍စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းၿပီး အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ ေအးရွားနယူးဆန္သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ မစ္ခ်ီ ဂန္ျပည္နယ္၊ ဒက္ ထ႐ိုက္ၿမိဳ႕ရွိ သူႏွင့္သက္တူရြယ္တူကေလးငယ္ေပါင္း ၄၀ ကိုလည္း စြန္႔ဦးတီထြင္သူေတြျဖစ္လာရန္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နယူးဆန္ဟုေခၚေသာ ဆက္ေက်ာ္သက္မေလးသည္ သူ၏အသိုင္း အ၀ိုင္းတစ္ခုလံုးအတြင္းတြင္ ပါ၀ါႏွင့္ျဖစ္ႏိုင္ ေျခရွိေသာအလားအလာမ်ားကို ဖန္တီးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ဟုဆိုရမည္။ သူဘယ္လိုမ်ားစြမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသလဲ။ စင္စစ္ သူသည္ ဂႏၴ၀င္စြန္႔ဦးတီထြင္ႀကီးတစ္ဦး၏လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ သူ႔ကုိလမ္းၫႊန္ျပသေပးသည့္ Mentor တစ္ဦးရွိသည္။ အျခားသူမဟုတ္ သူ၏ဖခင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည္။

သူသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင့္ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းႀကီးတစ္ခုကိုေတြ႕ရွိ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္အခက္အခဲ ႏွင့္စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့သည့္တိုင္နယူးဆန္သည္ ထိုလမ္းကိုေလွ်ာက္ၿမဲဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ သည္။ နယူးဆန္သည္ သူ႔ကုိယ္သူ စူပါလုပ္ငန္းရွင္မေလး (Super Business Girl) ဟု ကင္ပြန္းတပ္ထားသည့္အတိုင္း အမွန္တကယ္လည္း ထိုအမည္ အတိုင္းျဖစ္လာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာကမ်ား သူ႔ကိုစြန္႔ဦးတီထြင္မႈ လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေအာင္တြန္းပို႔ခဲ့ပါသလဲ။ ယင္းမွာ အျခားေသာ စြန္႔ဦးတီထြင္သူ၊ ကိုယ္ပုိင္လုပ္ငန္းတည္ေထာင္သူမ်ားကိုလည္း တြန္းအား ျဖစ္ေစသည့္လြတ္လပ္မႈ (Freedom) ဟူေသာအရာပင္ျဖစ္သည္။ "ကြၽန္မ ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ေမေမဟာ အၿမဲတမ္းအိပ္ရာက ေစာေစာထၿပီးအလုပ္သြားရ တယ္။ ညေနက်ရင္လည္း ေနာက္က်မွ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ညစာျပင္ရတယ္။ အဲဒါက သံသရာလည္ေနတာ။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေမေမ့ကို သိပ္ ကိုမေတြ႕ရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေမေမကအျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြအေကာင္အထည္ေပၚလာဖို႔အတြက္ အကူအညီေပးတဲ့အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရလို႔ပါပဲ" ဟု နယူးဆန္ကရွင္းျပသည္။

"ကြၽန္မအေဖကေတာ့ စြန္႔ဦးတီထြင္ပါ။ သူငယ္ငယ္တုန္းက ဖေယာင္း တိုင္ေတြေရာင္းခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုလည္း အဲဒီအေၾကာင္း သင္ ၾကားျပသခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မဟာေဖေဖနဲ႔လည္းဖေယာင္းတိုင္ေတြ လိုက္ေရာင္းေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအေတြ႕အႀကံဳက အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ ပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ရေအာင္နဲ႔ လြတ္လပ္မႈေတြပို ရေအာင္ ကိုယ္ပိုင္ကုမၸဏီတစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းအမွန္ပါပဲ။ ကြၽန္မအရမ္း ကိုႏွစ္သက္ပါတယ္" ဟု နယူးဆန္ကေျပာျပသည္။သူ၏စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသည္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာႀကံဳခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အျခားေသာ စြန္႔ဦးတီထြင္သူကဲ့သို႔ပင္ နယူးဆန္သည္လည္း စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူ႔အေနျဖင့္ သူေစ်းႏႈန္း၊ စီးပြားေရး ေမာ္ဒယ္ႏွင့္ အေရာင္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ဆန္းသစ္တီထြင္မႈ ရွိစြာျပန္လည္သံုးသပ္ခဲ့ရသည္။ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲေနသည့္အေျခအေနမ်ားႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြစြာလုိက္ပါေျပာင္းလဲကာ စိန္ေခၚမႈမ်ားကို အခြင့္အလမ္း အျဖစ္ေျပာင္းလဲသည္။ သို႔ျဖင့္ သူ၏ပထမဆံုးစိန္ေခၚမႈသည္ အခြင့္အလမ္းႀကီး အျဖစ္ ႀကီးထြားခဲ့ေတာ့သည္။

"ကြၽန္မ ငါးႏွစ္အရြယ္တုန္းေလာက္က ေဖေဖကၿမိဳ႕ထဲမွာ၊ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ အေရာက္ဖေယာင္းတိုင္ေတြလိုက္ေရာင္းဖို႔ ကြၽန္မတို႔ကိုေခၚသြားေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မတို႔ဟာ ဖေယာင္းတိုင္ေတြကိုတစ္ေဒၚလာနဲ႔၀ယ္ၿပီး ဆယ္ေဒၚလာနဲ႔ျပန္ေရာင္းခဲ့ၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြက ေစ်းကိုသိပ္ၿပီးအေလး မထားခဲ့ၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မတို႔က အရမ္းငယ္ၿပီးခ်စ္ ဖို႔ေကာင္းေနတာကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မတို႔နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ လူေတြက သမီးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာလို႔ မေျပာၾကေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မ အေနနဲ႔လည္း ဖေယာင္းတိုင္ေတြကို အရင္လိုတစ္ ေဒၚလာနဲ႔၀ယ္ၿပီး ဆယ္ေဒၚလာနဲ႔ ျပန္မေရာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့"။ ထုိ႔ျပင္ နယူးဆန္က "ကြၽန္မ အသက္နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ကြၽန္မဟာ ႐ိုက္စားလုပ္ေနတယ္။ ဒါမဟုတ္ ကြၽန္မပိုက္ဆံကို အသံုးျပဳၿပီး မေကာင္းတာတစ္ခုခုလုပ္ေနတယ္လို႔ လူေတြက ထင္လာၾကတယ္လို႔ ခံစားလာရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္တယ္ သူတို႔ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကြၽန္မကို စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္လာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းေတြကလည္း ေစ်း၀င္ေရာင္းခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ကြၽန္မကို အေဆာက္အအံုအျပင္ဘက္ကို ေမာင္းထုတ္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မကို ဒီစတိုး ဆိုင္ေရွ႕မွာလည္း ေရာင္းခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး၊ ဟုိစတိုး ဆိုင္ေရွ႕မွာလည္း ေရာင္းခြင့္ မျပဳႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာၿပီးတားလာၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကဆိုရင္ ဘာလုပ္ လို႔လုပ္ရမွန္းေတာင္မ သိေတာ့ပါဘူး" ဟု ဆက္လက္ေျပာသည္။

သုိ႔ျဖင့္ နယူးဆန္တစ္ေယာက္ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ေျဖရွင္း ဖို႔လမ္းစကိုရွာေတြ႕ခဲ့ေတာ့သည္။ သူသည္ မိခင္ ျဖစ္သူ၏အကူအညီျဖင့္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ခြင့္လုိင္စင္ရေအာင္ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ "တစ္ေန႔မွာ အလုပ္ၿပီး ခ်ိန္ အေမက ကြၽန္မဆီကား ေမာင္းလာတယ္။ စာရြက္စာတမ္းကိစၥအားလံုး လည္း ၿပီးသြားေတာ့ စိတ္သက္သာရာေတာ္ေတာ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အခုကြၽန္မၿမိဳ႕ထဲမွာ ေစ်းသြားေရာင္းရင္ သူတို႔က ေဟ့ညည္းဆီမွာ ေစ်းေရာင္းခြင့္ပါမစ္ပါမွ ဒီမွာေရာင္းလို႔ရမယ္။ မပါရင္ေတာ့ ႏိုးပဲ၊ ဒီမွာ ေစ်းေရာင္း လို႔မရဘူးလို႔ေျပာရင္ ေဟာဒီမွာၾကည့္ ကြၽန္မမွာပါမစ္ရွိတယ္။ ဒီမွာေတြ႕လား၊ ေတြ႕လားလို႔ေျပာပစ္လိုက္႐ံုပဲ" ဟု သူကဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ သူ႔လက္ေအာက္တြင္ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးထားသူ အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ရွိၿပီး ၿမိဳ႕ ထဲတြင္ေစ်းလွည့္လည္ေရာင္းခ်လွ်င္မူ လံုၿခံဳေရးအရာရွိမ်ားက ယခင္ အတိုင္းေမးျမန္းဆဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေနရာသည္ သူရွိေနဖို႔လိုအပ္ သည့္ေနရာပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမူ ဒက္ထ႐ိုက္၏ၿမိဳ႕လယ္သည္ ေငြ တြင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

သို႔ျဖင့္ သူ႔အတြက္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာေျဖရွင္းခ်က္လို အပ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္သူသည္ Quicken Loans ၏ တည္ေထာင္သူ Dan Gilbert ႏွင့္ေတြ႕ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၎မွာ အျခားမဟုတ္၊ ဒက္ထ႐ိုက္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ ေဆာက္ရာတြင္ ေနာက္ကြယ္မွပံ့ပိုးကူညီေနသူျဖစ္သည့္ အျပင္ နာမည္ႀကီးစြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအနက္ တစ္ဦးအပါအ၀င္လည္း ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ေတြ႕ၿပီးေနာက္ နယူးဆန္၏အခက္အခဲမ်ားသည္ စိတ္စင္စား စရာေကာင္းၿပီး အံ့အားသင့္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုပင္ ေျဖရွင္းႏိုင္ ခဲ့ေတာ့သည္။ "တစ္ေန႔ Woodward လမ္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ေစ်းေရာင္းေနရင္း သူနဲ႔ပက္ပင္းသြားတိုးတယ္ေလ။ ကြၽန္မ သူ႔ကုိသိလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္မေဘး ကျဖတ္သြားတဲ့သူတိုင္းကို ေစ်းေရာင္းဖို႔ႀကိဳးစား ေနတာကိုး။ သူက ကြၽန္မ ကိုေျပာတယ္။ ေဟ့ မင္းကို ဦးေလးသိတယ္။ မင္းနာမည္က ေအးရွားနယူးဆန္ မလားဆိုၿပီးေတာ့လည္းေမးတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ဟုတ္ပါတယ္လို႔ျပန္ေျဖ လိုက္တာေပါ့" ဟု ျပန္ေျပာ ျပသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လံုၿခံဳေရးအရာရွိမ်ားက ၎တို႔သည္ ၿမိဳ႕ လယ္ေကာင္တြင္ ေစ်းလိုက္ေရာင္းေနၾကသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း Mr Gilbert ကိုေျပာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္စိတ္၀င္တစားရွိသည့္အျပင္ သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ေစ်းေရာင္းခ်ေနသည့္ နယူးဆန္ တို႔အဖြဲ႕ကိုလည္း ေလးစားစိတ္၀င္သြားသည့္အလား ေအာက္ပါအတုိင္းတုံ႔ျပန္လိုက္သည္။ နယူးဆန္ကို သူပိုင္သည့္အေဆာက္အအံုမ်ားမွထြက္ သြားခိုင္းသည့္အစား သူ႔႐ံုးခန္းတြင္လာေတြ႕ဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္ နယူးဆန္ တစ္ေယာက္ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး Mr. Gilbert ႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ Mr. Gilbert က သူသည္ ဒီၿမိဳ႕တြင္ အဓိကအေရးပါသူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ႀကိဳက္သည့္ေနရာတြင္ ေစ်းေရာင္းႏိုင္ေၾကာင္း ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟု နယူးဆန္ကျပန္ေျပာျပသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ သူသည္ သူ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို တည္ေဆာက္ရန္ အာ႐ံုျပန္ စိုက္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္။ သူသည္ ပစၥည္းထုပ္ပိုးမႈကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ဒက္ထ႐ိုက္ၿမိဳ႕ခံလုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး နာရီ၊ စက္ဘီးႏွင့္ အျခားအသံုးအေဆာင္မ်ား ေရာင္းခ်သည့္အမွတ္တံဆိပ္ Shinola ၏အကူအညီ ကိုလည္းရရွိခဲ့သည္။ သူသည္ ၎တို႔ထံဖုန္းဆက္႐ံုျဖင့္ မိတ္ဖက္အျဖစ္ ဖန္ တီးႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ နယူးဆန္သည္ လူေတြကိုလည္းေလ့က်င့္သင္ၾကားမႈ ပိုၿပီးျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ယခုဆိုလွ်င္ သူသည္ ႏိုင္ငံအ၀န္းရွိ မီဒီယာမ်ား၏ ဖုန္းေခၚ ဆိုမႈေတြကို လက္ခံရရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ "ကြၽန္မရဲ႕၀ဘ္ဆိုက္ဟာဆိုရင္ အမွာေအာ္ဒါေတြတျဖည္းျဖည္းမ်ားျပားလာခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ကြၽန္မအသိုင္း အ၀ိုင္းထဲက လူေတြအားလံုး၊ ကြၽန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအားလံုးနဲ႔ကြၽန္မတက္ေန တဲ့ေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေတြတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုစြန္႔ဦးတီထြင္ တစ္ ေယာက္ျဖစ္ရတာ၊ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ကိုင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ ရႊင္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မျပသႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး အခုဆုိရင္ ကြၽန္မရဲ႕အိပ္မက္ေတြကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့လည္း တည္ေဆာက္ေနတုန္းပါပဲ" ဟု နယူးဆန္က ေျပာျပသည္။ သို႔တိုင္ နယူးဆန္၏ အႀကီးမားဆံုးရည္မွန္းခ်က္သည္ သူ႔အတြက္သာမဟုတ္။ သူသည္ ဒက္ ထ႐ိုက္ႏွင့္ အျခားေဒသရွိကေလးငယ္မ်ားကို စြန္႔ဦးတီထြင္သူမ်ားျဖစ္လာေအာင္ သင္ယူရာတြင္ အကူအညီေပးႏုိင္လိမ့္မည္ဟု အေလးအနက္ယံုၾကည္ထား သည္။ သူသည္ အေမရိကန္ရွိျပည္နယ္တိုင္းတြင္ ဖေယာင္းတိုင္စတိုးဆိုင္တစ္ ဆိုင္စီဖြင့္လွစ္လိုသည္။ သူ၏ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို ေရာင္းခ်ခ်င္သလို Super Business Girl ရွပ္အက်ႌမ်ား၊ အိတ္ မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ေရာင္းခ်လိုသည္ဟုဆိုသည္။ ထို႔ျပင္ သူ၏စတိုးဆိုင္တြင္ အျခားကေလးငယ္ မ်ားသည္လည္းလာေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ကာ စြန္႔ဦးတီထြင္မႈသင္တန္းမ်ားကို လည္း တက္ေရာက္ခြင့္ရေစခ်င္သည္။

"ကြၽန္မဟာ လူေတြကိုငွားရမ္းတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနရပါတယ္။ ကေလးေတြကို သူတို႔ေငြကို ဘယ္လိုရွာရမယ္ဆိုတာ လမ္း ၫႊန္သင္ၾကားေပးမယ့္ Mentor ေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မထပ္ၿပီးလိုအပ္ပါေသးတယ္။ အဲဒါကြၽန္မရဲ႕ အိပ္မက္ပါပဲ" ဟု နယူးဆန္ကေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပထမဦးစြာ သူ႔တြင္ ကုမၸဏီပိုင္ယာဥ္မ်ား လိုအပ္ေနသည္ဟုသိရသည္။ သင္တန္းသားမ်ားကို တစ္ေနရာမွ တျခားေနရာသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေခၚေဆာင္သြားရန္ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ သူ႔ေဖေဖႏွင့္ေမေမတို႔၏ကားမ်ားကို အသံုးျပဳေနရ ၍ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးအမ်ားစုႏွင့္ လူမည္း အမ်ားစုသည္ တက္လမ္းမရွိေၾကာင္း ညည္းညဴေလ့ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေအးရွားနယူးဆန္အတြက္မူ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္သာ ရွိေသးေသာ္လည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းခြင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္မွာ သူ႔ဘ၀၏ အသက္ထက္၀က္ေက်ာ္ခန္႔ ပင္ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားအတြက္ သူေပးေသာမက္ေဆ့ခ်္မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္သည္။ "သင့္ဘ၀မွာ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ သင့္မွာ မိသားစု တာ၀န္ေတြဘယ္လိုပဲရွိေနပါေစ၊ သင့္အသက္အရြယ္ဘယ္ေလာက္ပဲရွိပါေစ၊ သင္သည္ ဘယ္ေနရာမွာေနထိုင္သူျဖစ္ပါေစ၊ သင္ဟာ အမ်ဳိးသား၊ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ဳိးသမီးဘာပဲျဖစ္ေနပါေစ သင္ဟာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္သာျဖစ္ သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေျမႇာက္ အ႐ံႈးမေပးဖို႔ပဲလိုပါတယ္။"

"သင္ဟာ ငယ္ရြယ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ လူေတြက သင့္ကိုသိပ္ၿပီး အေလးထားၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ စြန္႔ဦးတီထြင္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ လာဖို႔ဆိုရင္ သင္လုပ္ေဆာင္ရမွာေတြကေတာ့မ်ားလွပါတယ္။ လူေတြက ဒါဟာ လြယ္ကူတယ္လုိ႔ ယူဆတတ္ၾကေပမဲ့ အမွန္ေတာ့မလြယ္ကူပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လံုး၀လက္မေလွ်ာ့ပါနဲ႔။ သင္ဟာ ငယ္ေသးလို႔ဆိုၿပီး လက္မေလွ်ာ့ပစ္လိုက္ပါနဲ႔။ ေနာက္ၿပီး ႐ံႈးနိမ့္ရမွာကိုေၾကာက္ရြံ႕ေနလို႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ကြၽန္မေလ့ လာသင္ယူရရွိခဲ့တဲ့အရာပါပဲ" ဟု ေအး ရွားနယူးဆန္ကျပန္လည္ေ၀မွ်သည္။ ယခုဇာတ္လမ္းသည္ တစ္ခ်ိန္က ကမၻာေက်ာ္ကားထုတ္လုပ္သည့္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုျဖစ္သလို ဆယ္ေက်ာ္သက္စြန္႔ဦးတီထြင္သူ မိန္းကေလးတစ္ဦး ၏ ေအာင္ျမင္မႈဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
Ref: The 13-Year-Old Entrepreneur Changing The Face of Business In Detroit (www.forbes.com)

#MyanmarB2BManagementMagazine