အေမရက္စက္တာလား၊ ေလ့က်င့္ေပးတာလား။

Bamaw Thein Pe added 2 new photos.

#အေမရက္စက္တာလား၊ ေလ့က်င့္ေပးတာလား။
ရစ္ခ်တ္ဘရင္ဆန္ (Richard Branson) ဟာ စာေရးစာဖတ္ခက္တဲ့ ဒီစလက္ရွာ (dyslexia) ေရာဂါရွိလို႔ အလယ္တန္းမွာ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရတယ္။ ပိုက္ဆံတျပားမွ မရွိပဲ သူ႔အား သူကိုးရင္း အသက္ ၂၃ ႏွစ္မွာ မီလ်ံနာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အသက္ ၄၁ ႏွစ္မွာ ကုမၸဏီ ၃၀၀ ေက်ာ္ပါတဲ့ ေဒၚလာ ၈ ဘီလီယံတန္ Virgin Group ပိုင္ရွင္ ဘီလ်ံနာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူခုလို ျဖစ္လာခဲ့ရတာ သူ႔အေမေၾကာင့္လည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ေအာက္မွာ ေရးျပထားတာ သူကိုယ္တိုင္ေရးစာအုပ္ထဲက ထုတ္ႏူတ္ခ်က္ပါ။

------------------//---------------------

ကၽြန္ေတာ့္ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အျဖစ္အပ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို မွုဳန္၀ါးဝါးေလးပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြက်ေတာ့ ေခါင္းထဲက ေဖ်ာက္မရဘဲ အခုထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။ အဲဒါေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္ကို ငယ္စဥ္ကတဲက အခက္အခဲ၊ စိမ္ေခၚမွဳေတြကို မေၾကာက္တတ္ေအာင္၊ ရင္ဆိုင္ရဲေအာင္ မညွာမတာ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ရက္စက္လြန္းတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကီးလာတဲ့အခါမွာ အခက္အခဲကို မေၾကာက္တတ္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးတတ္လာတယ္္၊ စြန္႔စားရဲလာတယ္။ ဒါေတြဟာ ငယ္စဥ္က အေမ့ရဲ႕ ေလ့က်င့္ေပးမွဳေတြေၾကာင့္ပါလားဆိုတာကို ေနာက္မွ နားလည္လာခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ၄ နွစ္သားအရြယ္ပဲ ရိွအံုမွာပါ။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚျပီး တေနရာကို ကားေမာင္းသြားတယ္။ လမ္းမွာ အေမက ကားကို ရုတ္တရက္ ထိုးရပ္လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားေပၚက ဆင္းခိုင္းလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ကို ေျခလ်င္လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငိုျပီး အိမ္ရွိရာဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရတယ္။ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္မွ ေနာက္ဖက္ခတ္လွမ္းလွမ္းကေန ကားကို ျဖည္းျဖည္းေလး ေမာင္းရင္း လိုက္လာတဲ့ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားေပၚျပန္တက္ခုိင္းျပီး အိမ္ကို ျပန္ေခၚလာတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေနတာကို အေမက တခ်က္ေလးမွ ျပန္မေခ်ာ့ဘူး။ ဒါေလးနဲ႔မ်ား ငိုစရာလားဆိုတဲ့ အေမရဲ႕အၾကည့္ကို အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။
ဇန္နဝါရီလလယ္တစ္ခုရဲ႕ အလြန္ခ်မ္းေအးလွတဲ့ မနက္ခင္း ၃ နာရီေလာက္မွာ အေမက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ေပၚက ျခံဳထားတဲ့ ေစာင္ေတြကို ရုတ္တရက္ ဆြဲဖယ္လုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို နူိးလိုက္တယ္။ အခု ခ်က္ျခင္း အိပ္ယာထျပီး ဘြန္ေနေမာက္ျမိဳ႕ကို စက္ဘီးနင္းျပီး သြားလို႔ ေျပာတယ္။ ေျပာတယ္ဆိုတာထက္ အမိန္႔ေပးတယ္ဆိုတာက ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၁၀ နွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမေျပာတဲ့အတိုင္း အိပ္ယာက ခ်က္ျခင္းထျပီး စက္ဘီးကို ဂိုေဒါင္ထဲက သြားထုတ္လိုက္တယ္။ အျပင္မွာ နွင္းေတြက်ျပီး အရမ္းကို ေအးစိမ့္ေနတယ္။ အေမက အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ ၂ ခ်ပ္နဲ႔ ပန္းသီးတစ္လံုးကို ပလတ္စတစ္အိတ္တစ္လံုးထဲမွာ ထည့္ျပီး စက္ဘီးလက္ကိုင္မွာ လာခ်ိတ္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ စကားတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္တယ္။ ေရကို လမ္းမွာ ရွာေသာက္တဲ့။
ဘြန္ေနေမာက္ျမိဳ႕ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ ရွမ္မလီဂရင္းျမိဳ႕နဲ႔ မိုင္ ၅၀ ကြာေဝးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလင္းေရာင္မရွိ ေမွာင္မဲမဲ နွင္းေတာထဲမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ လမ္းမေပၚမွာ စက္ဘီးနင္းသြားရတယ္။ လမ္းမွာ ခရီးသြားသူ၊ စက္ဘီး၊ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီးမွ မေတြ႔ဘူး။ အဲဒီျမိဳ႕ကို ေရာက္သြားျပီး ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္မွာ ေရေတာင္းေသာက္ရတယ္။ အဲဒီမွာ ခဏ အပန္းေျဖျပီး ရွမ္မလီဂရင္းကို စက္ဘီးျပန္နင္းလာခဲ့တယ္။ ညေနက်မွ အိ္မ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရမ္းပင္ပန္းေနေပမယ့္ အေမရိွတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ျပီး ၀င္လာလိုက္တယ္။ ခက္ခဲတဲ့ တာ၀န္ၾကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ ထမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာက အေမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္တာနဲ႕ အတင္းေျပးလာျပီး ဖက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နမ္းရွဳတ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း “ေတာ္လိုက္တဲ့ ငါ့သား”လို႔ ၀မ္းသာအားရ ခ်ီးက်ဴးစကားေတြ ေျပာမယ္ေပါ့။
အေမ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ၾကက္သြန္နီဥေတြကို အခြံႏြာေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ မီးဖိုေခ်ာင္အခန္းအ၀ကေန လွမ္းျမင္ရတယ္။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ဘူး ထင္လို႔ မီးဖိုေခ်ာင္အဝင္ခန္းဝကေန “အဟမ္း အဟမ္း” လို႔ ေခ်ာင္းဟန္႔အသံျပဳလိုက္တယ္။ အေမဟာ ၾကက္သြန္ႏြာေနရာကေန ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ “ေကာင္းတယ္ ရစ္ကီ” လို႔႔႔ပဲ ပါးစပ္က တိုးတိုးေျပာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဆို႔သလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
ျပီးေတာ့ အေမက ဆက္ေျပာတယ္။
“ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ရစ္ကီ။ အခု ခ်က္ျခင္း ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးဆီကို ေျပးျပီး သြားေတြ႔လိုက္အံုး။ ေစာေစာေလးကပဲ ဘုန္းဘုန္းက ထင္းခြဲေပးဖို႔ မင္းကို လာေခၚတယ္။ မင္း မေရာက္ေသးဘူး။ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း လႊတ္ေပးလုိက္မယ္လို႔ အေမေျပာထားတယ္”
ေအာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကသာ အေမခုိင္းလိုက္တာကို ခက္ခဲတဲ့ တာ၀န္ၾကီးလို႔ ေအာက္ေမ့ေနလိုက္တာ၊ အေမကျဖင့္ အေသးအဖြဲလိုပဲ သေဘာထားပါတယ္။ အေမက ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ကို လြယ္ကူတယ္လို႔ ျမင္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလ့က်င့္ေပးေနတယ္ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက သေဘာမေပါက္ခဲ့ဘူး။
မွတ္ခ်က္။ မၾကာခင္ထြက္ေတာ့မယ့္ ရစ္ခ်တ္ဘရင္ဆန္အေၾကာင္းစာအုပ္ထဲက စာျမည္းေလးပါ။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
၂၁-၀၂-၂၀၁၇