“ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္”

 

ေက်ာက္သင္ပုန္း

 

“ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္”

ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ဆရာစိုး (ေဒါက္တာစိုးလြင္)ဆီ နာမည္တပ္ၿပီးကို ေရာက္လာတာပါ။ လူေတြဟာ အမ်ားအားၿဖင့္ အလုပ္မ်ားလာရင္ စိတ္တုိလာတတ္တယ္၊ ဆရာကေတာ့ စာလည္းသင္၊ စာလည္းေရး၊ ေဆးလည္းကု၊ လူနာေတြကလည္းအမ်ားၾကီး၊ ဒါေတာင္မွ ဘယ္ေတာ့မွ အၿပံဳးမပ်က္ဘူး၊ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ တဲ့။

ဆရာက လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ (၄)ခု ခ်ၿပသြားပါတယ္။

၁။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ပါ။

ဆရာလက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ေဆးကုတာ၊ ေက်ာင္းသားေတြကုိ စာသင္တာ၊ စာေတြေရးတာ၊ ဒီ(၃)ခုစလံုးဟာ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကမွ ခုိင္းလို႔ မဟုတ္သလို၊ တာ၀န္တစ္ရပ္အေနနဲ႔ လုပ္ေနရတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ခ်င္လို႔ကို လုပ္ေနတာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဒါေတြလုပ္ေနရလို႔ ဆုိၿပီး မပင္ပန္းေတာ့ဘူး။ အလုပ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားလည္း မညည္းေတာ့ဘူး။ လုပ္ေနရရင္ကို ေပ်ာ္ေနတာေလ။

ဒါေၾကာင့္လည္း ေၿပာတတ္ၾကတာ။ ကမာၻေပၚက အေကာင္းဆံုးအလုပ္ဆုိတာ လုပ္လုိ႔လုပ္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့တဲ့အလုပ္မ်ိဳးကုိ ေခၚတာတဲ့။

ကိုယ့္၀ါသနာ ဘာမွန္းမသိ၊ သိေပမယ့္လည္း အေၿခအေနအရ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့သူေတြ မ်ားလွတဲ့ ခုလိုအခ်ိန္မွာ ၀ါသနာနဲ႕ ကုိယ္လုပ္ေနတာန႔ဲ ကုိက္တဲ့သူေတြက ကံေကာင္းတယ္ပဲ ေၿပာရမွာၿဖစ္ပါတယ္။

၂။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ၿဗဟၼစိုရ္တရား (၄)ပါး လက္ကိုင္ထားပါ။

ကုိယ္၀ါသနာပါတာကို လုပ္ေနရေပမယ့္လည္း မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ေရာ။

ဆရာေၿဖတာ ရွင္းပါတယ္၊၊
ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးကိုလုပ္ေနသည္ၿဖစ္ေစ ၿဗဟၼစိုရ္တရား (၄)ပါး လက္ကိုင္ထားပါတဲ့။
ဥပမာ ေဆးကုတယ္ဆုိပါေတာ့၊ မကုခင္မွာ ေမတၱာထားတယ္၊ ငါကုေပးလိုက္တဲ့ လူနာေတြ ေ၀ဒနာေပ်ာက္ကင္းပါေစ။ ကုသေနတုန္းမွာ ကရုဏာထားတယ္၊ သူတို႔မွာ ေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရပါလား။ ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီဆုိလည္း မုဒိတာပြါးေပးတယ္။ ဒီလိုပဲ ကုိယ့္လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ ေအာင္ၿမင္လာတယ္ၾကားရင္လည္း ၀မ္းသာေပးတယ္။

အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ပဲ။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ဥေပကၡာထားတတ္ဖုိ႔။
ကုိယ္လုပ္လုိ႔မတတ္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥေတြလည္း ေလာကမွာ ရွိတာပါပဲ။ ဒီအေပၚမွာ ခံစားမေနဘူး။ ဆရာလုပ္စရာရွိတာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့တယ္။ ကုိယ့္စာသင္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ အတန္းတက္တာနည္းတယ္၊ အခ်ိန္လြန္ေနၿပီမို႕ ဒီလူနာကုိ မကယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ အသက္ဆံုးသြားတယ္၊ ကုိယ္က ေစတနာထားၿပီး ကုသေပးေပမယ့္ လူနာက ေက်းဇူးမတင္ဘူး၊ အၿပစ္ေတာင္တင္သြားတတ္ေသးတယ္၊ ဒါေတြကုိယ္မတတ္ႏုိင္ဘူး။
ဒီအေပၚမွာ လိုက္ခံစားေနရင္ ကိုယ္ပဲစိတ္ထိခုိက္ေနရမယ္။ ဒါေတြကုိ ဥေပကၡာၿပဳတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ရတယ္၊ သူမ်ားေ၀ဖန္လို႕၊ အေကာင္းေၿပာမခံရလုိ႕ ကုိယ္လုပ္မယ့္အလုပ္ကို ရပ္ပစ္လိုက္တယ္ ဆုိတာေတြက တကယ္ေတာ့ ဥေပကၡာ မၿပဳတတ္လို႔ပါ။
မွန္တစ္ခ်ပ္ဟာ ကုိယ့္ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့သူရဲ႕ ပံုရိပ္ေပၚ မူတည္ၿပီး သူလည္း လိုက္ေၿပာင္းလဲပါတယ္။ အဲဒီလူက မဲ့ၿပရင္ သူလည္း မဲ့ၿပတယ္။ အဲဒီလူက ၿပံဳးၿပမွ သူကလည္း ၿပံဳးၿပတယ္။
လွပတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ေရွ႕လာၿပီး ၿပံဳးပဲၿပၿပ၊ မဲ့ပဲၿပၿပ၊ သူကေတာ့ သူ႔ရဲ႕လွပတဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုကိုသာ အၿမဲေပးေနမွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လိုက္ပါေၿပာင္းလဲေနရတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္လို မဟုတ္ဘဲ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ ခံယူႏုိင္ဖို႕၊ ဥေပကၡာၿပဳတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။

၃။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ ရည္မွန္းခ်က္ထားပါ။

ကိုယ့္မွာ ပန္းတုိင္တစ္ခု ရွိလာၿပီဆုိရင္ ေသခ်ာတာက အခ်ိန္မေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေလ့လာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ေပၚလာတယ္၊ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးၿဖစ္လာတယ္။ အခ်ိန္တုိင္း အခ်ိန္တုိင္းက တန္ဖုိးရွိလာတယ္။ ဒီေတာ့ အဲ့လိုတန္ဖုိးရွိလွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အလဟႆ အၿဖစ္မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သူမ်ားေၾကာင့္ စိတ္တုိဖုိ႔၊ ေဒါသထြက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ကိုမရေတာ့ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ တိက်ၿပတ္သားတဲ့ ပန္းတိုင္ ထားထားပါ။ အဲဒီပန္းတိုင္က ေဒါသထြက္စရာေတြ၊ စိတ္ရႈပ္စရာေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ေစပါလိမ့္မယ္။

၄။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ရင္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ နည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္ ေနပါ။

တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္တယ္ဆုိတာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိၿခင္းကုိ ဆုိလိုတာပါ။ ကိုယ့္မွာ အေႏွာင့္အဖြဲ႔မ်ားေလေလ မလြတ္လပ္ေလ ကုိယ့္အလုပ္ကို ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္တန္းတန္း မလုပ္ရေလပါပဲ။ သားသမီးအေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့မိဘ အၿမဲစိတ္ပူပန္ေနရတယ္။ လက္တြဲေဖာ္ကို အခ်စ္ၾကီးတဲ့သူ အၿမဲသ၀န္တုိေနရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ သက္ရွိေတြနဲ႔တင္မကဘူး သက္မဲ့ေတြနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႕တတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆုိေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ၊ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ရာထူးေတြကို တပ္မက္တဲ့စိတ္ေတြေပါ့။ အဲဒီစိတ္ေတြနည္းေလေလ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ရေလေလပါပဲ။ မရွာရဘူး၊ မခံစားရဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကက ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈနည္းႏုိင္သမွ် နည္းဖို႔ပါ။

ဆရာက ဥပမာေလးတစ္ခု ထုတ္ၿပသြားပါတယ္။ အစုိးရ၀န္ထမ္းၿဖစ္တာေၾကာင့္ ဆရာတုိ႕ဆီကုိ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။ လူၾကီးလာမွာမုိ႕ ဘာလုပ္ပါ ညာလုပ္ပါ ေပါ့။ ဆရာကေတာ့ ဂရုမစိုက္ဘူး၊ ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာပဲ ဆက္လုပ္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ဆရာအလုပ္ၿပဳတ္သြားမွာလည္း စိတ္မပူဘူး။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ ဆရာ့ကို အဲဒီ ရာထူး ဆုိတဲ့အရာက ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားႏုိင္ၿခင္း မရွိလုိ႔႔ပါပဲ။ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားႏုိင္ၿခင္းမရွိတဲ့အတြက္ ဆံုးရံႈးရမွာကုိလည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုလူက သူ႔အလုပ္၊ သူ႔ပညာအေပၚ သစၥာရွိတယ္၊ မွန္တာကိုပဲ ေၿပာတယ္၊ ဘယ္သူၿငိဳၿငင္တာမွ မေၾကာက္ဘူး။
လူအမ်ားေၿပာတတ္ၾကတဲ့ ပညာရွင္မာနဆိုတာ အဲဒါကို ေခၚတာပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။

ေရးသားသူ - ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ
၂၅.၂.၂၀၁၇