ကုန္သည္ႏွင့္ တံငါသည္
================
တစ္ခါက အေမရိကား ကုန္သည္တစ္ဦးဟာ မက္ဆီကုိ ကမ္းေျခရွိ တံငါရြာတစ္ရြာကို
အပန္းေျဖဖို႔ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ မက္ဆီကို တံငါသည္တစ္ဦး ငါးေတြတင္ထားတဲ့ ေလွကိုေလွာ္ျပီး ကမ္းကပ္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ငါးၾကီးေတြရခဲ့တဲ့အတြက္ တံငါသည္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ခ်ီးက်ဴးမိျပီး “ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ငါးကိုရဖို႔ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ကုန္ခဲ့သလဲ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ တံငါသည္ကအခ်ိန္ေတြ သိပ္မလိုေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကုန္သည္က “ငါးေတြ ဒီထက္ပိုရေအာင္ ဘာျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာ မဖမ္းခဲ့သလဲ” လို႔ ေမးျပန္
တယ္။
တံငါသည္က “ဒီငါးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ လံုေလာက္ေနျပီ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီထက္မ်ားတဲ့ငါးေတြ ဖမ္းရဦးမလဲ” လို႔ နားမလည္စြာ ျပန္ေမးတယ္။
“ဒါဆိုရင္ ပိုေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ဘာလုပ္သလဲ” ကုန္သည္က ေမးခြန္းထုတ္ျပန္တယ္။
“ကၽြန္ေတာ္လား.. မနက္တိုင္း အလိုလို ႏုိးလာတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္အိပ္တယ္။ ျပီးရင္ ငါးထြက္ဖမ္းတယ္။ ငါးဖမ္းျပန္လာရင္ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားတယ္။ ျပီးရင္ ေန႔လယ္တစ္ေရးအိပ္တယ္။ ေမွာင္ရီဝိုးတဝါးအခ်ိန္က်ရင ္ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ အရက္ေလးေသာက္တယ္။ ဂီတေလး တီးတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာပဲ” လို႔
တံငါသည္က ျပန္ေျဖေတာ့ .....
“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို အၾကံတစ္ခုေပးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား ငါးဖမ္းတာကို အခ်ိန္နည္းနည္း ပိုျဖဳန္းလိုက္ပါလား.. ငါးေတြ ဒီထက္ပိုရရင္ ငါးေတြကိုေရာင္းျပီး ခင္ဗ်ားငါးဖမ္းေလွတစ္စီး ဝယ္လို႔ရတယ္။ ငါးေတြပိုဖမ္း ငါးဖမ္းေလွေတြ ပိုဝယ္ ေနာက္ျပီး ငါးေတြကို ငါးဝယ္ဒိုင္ဆီ မေရာင္းဘဲ ငါးေသတၱာေတြလုပ္တဲ့ စက္႐ံုကို တိုက္႐ိုက္ေရာင္းေပးလိုက္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ကိုယ္တိုင္ စည္သြပ္ဗူးစက္႐ံုကို ေထာင္ျပီး ျဖန္႔လို႔ရတယ္။ ေနာက္တေျဖးေျဖး ဒီတံငါရြာေလးကို ခြာျပီး မက္ဆီကိုျမိဳ႕ထဲ ေျပာင္းေနလိုက္။ ေနာက္ ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိစ္ကို ေျပာင္း၊ ေနာက္
နယူးေယာက္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခင္ဗ်ားစီးပြားကို ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕သြားေပါ့” လို႔ ကုန္သည္က အၾကံေပးလိုက္တယ္။
“ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရမလဲ”
“ဆယ္ႏွစ္ကေန ဆယ္ငါးႏွစ္အထိေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“ေနာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီေပါ့။
စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ကစားနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေဌးသထက္ ေဌးလာတာေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“အရမ္းခ်မ္းသာလာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ခင္ဗ်ားအနားယူလိုက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ကမ္းစပ္က တံငါရြာတစ္ရြာမွာ အပန္းေျဖဖို႔ သြားေပါ့။ အလိုလို ႏိုးလာတဲ့အထိအိပ္၊ အပ်င္းေျပ ငါးထြက္ဖမ္း၊ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့၊ ေန႔လယ္ တစ္ေရးတေမာအိပ္၊ ညေနခင္းမွာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အရက္ေလးေသာက္ၾကတာေပါ့” ကုန္သည္ၾကီး အားတက္သေရာ အၾကံေပးတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ တံငါက “ကၽြန္ေတာ္ အခုလည္း ဒီလိုပဲ ေနေနတာ မဟုတ္လား” လို႔ နားမလည္စြာ ေျပာလိုက္တယ္။
ဘဝရဲ႕ တစ္သက္တာမွာ လူေတြ ဘာကို လိုက္လံရွာေဖြေနသလဲ?
ပန္ဒိုရာက အိုးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့ တခဏမွာ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ၊ ေတာင့္တမႈေတြက ေနရာအႏွံ႔ လႊင့့္ျပန္႔ခဲ့တယ္။
Healthcare.com.mm သင့္က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ေပး
Credit:
Smile ရသစာစုမ်ား
================
တစ္ခါက အေမရိကား ကုန္သည္တစ္ဦးဟာ မက္ဆီကုိ ကမ္းေျခရွိ တံငါရြာတစ္ရြာကို
အပန္းေျဖဖို႔ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ မက္ဆီကို တံငါသည္တစ္ဦး ငါးေတြတင္ထားတဲ့ ေလွကိုေလွာ္ျပီး ကမ္းကပ္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ငါးၾကီးေတြရခဲ့တဲ့အတြက္ တံငါသည္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ခ်ီးက်ဴးမိျပီး “ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ငါးကိုရဖို႔
တယ္။
တံငါသည္က “ဒီငါးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ လံုေလာက္ေနျပီ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီထက္မ်ားတဲ့ငါးေတြ ဖမ္းရဦးမလဲ” လို႔ နားမလည္စြာ ျပန္ေမးတယ္။
“ဒါဆိုရင္ ပိုေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ဘာလုပ္သလဲ” ကုန္သည္က ေမးခြန္းထုတ္ျပန္တယ္။
“ကၽြန္ေတာ္လား.. မနက္တိုင္း အလိုလို ႏုိးလာတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္အိပ္တယ္။ ျပီးရင္ ငါးထြက္ဖမ္းတယ္။ ငါးဖမ္းျပန္လာရင္ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားတယ္။ ျပီးရင္ ေန႔လယ္တစ္ေရးအိပ္တယ္။ ေမွာင္ရီဝိုးတဝါးအခ်ိန္က်ရင
တံငါသည္က ျပန္ေျဖေတာ့ .....
“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို အၾကံတစ္ခုေပးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ား ငါးဖမ္းတာကို အခ်ိန္နည္းနည္း ပိုျဖဳန္းလိုက္ပါလား.. ငါးေတြ ဒီထက္ပိုရရင္ ငါးေတြကိုေရာင္းျပီး ခင္ဗ်ားငါးဖမ္းေလွတစ္စီး ဝယ္လို႔ရတယ္။ ငါးေတြပိုဖမ္း ငါးဖမ္းေလွေတြ ပိုဝယ္ ေနာက္ျပီး ငါးေတြကို ငါးဝယ္ဒိုင္ဆီ မေရာင္းဘဲ ငါးေသတၱာေတြလုပ္တဲ့ စက္႐ံုကို တိုက္႐ိုက္ေရာင္းေပးလိုက္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ကိုယ္တိုင္ စည္သြပ္ဗူးစက္႐ံုကို ေထာင္ျပီး ျဖန္႔လို႔ရတယ္။ ေနာက္တေျဖးေျဖး ဒီတံငါရြာေလးကို ခြာျပီး မက္ဆီကိုျမိဳ႕ထဲ ေျပာင္းေနလိုက္။ ေနာက္ ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိစ္ကို ေျပာင္း၊ ေနာက္
နယူးေယာက္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ခင္ဗ်ားစီးပြားကို ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕သြားေပါ့” လို႔ ကုန္သည္က အၾကံေပးလိုက္တယ္။
“ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရမလဲ”
“ဆယ္ႏွစ္ကေန ဆယ္ငါးႏွစ္အထိေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“ေနာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီေပါ့။
စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ကစားနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေဌးသထက္ ေဌးလာတာေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“အရမ္းခ်မ္းသာလာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ခင္ဗ်ားအနားယူလိုက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ကမ္းစပ္က တံငါရြာတစ္ရြာမွာ အပန္းေျဖဖို႔ သြားေပါ့။ အလိုလို ႏိုးလာတဲ့အထိအိပ္၊ အပ်င္းေျပ ငါးထြက္ဖမ္း၊ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့၊ ေန႔လယ္ တစ္ေရးတေမာအိပ္၊ ညေနခင္းမွာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အရက္ေလးေသာက္ၾကတာေပါ့” ကုန္သည္ၾကီး အားတက္သေရာ အၾကံေပးတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ တံငါက “ကၽြန္ေတာ္ အခုလည္း ဒီလိုပဲ ေနေနတာ မဟုတ္လား” လို႔ နားမလည္စြာ ေျပာလိုက္တယ္။
ဘဝရဲ႕ တစ္သက္တာမွာ လူေတြ ဘာကို လိုက္လံရွာေဖြေနသလဲ?
ပန္ဒိုရာက အိုးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့ တခဏမွာ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ၊ ေတာင့္တမႈေတြက ေနရာအႏွံ႔ လႊင့့္ျပန္႔ခဲ့တယ္။
Healthcare.com.mm သင့္က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ေပး
Credit:
Smile ရသစာစုမ်ား
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။