ဆရာၾကီး ယစ္ပ္မန္၏ သားျဖစ္သူ ယစ္ပ္ခ်ဳယန္ ကပင္ ဘ႐ုစ္အား “သိုင္း႐ူး“ ဟုမွတ္ခ်က္ ေပးခဲ့သည္။

Sai Kham Leng added 3 new photos — with Li Xiao Long and 5 others.

ဘ႐ုစ္သည္ ပထမဦးစြာ တိုင္ခ်ီသိုင္းပညာကို သင္ၾကားခဲ့ဘူးသည္။ သို.ေသာ္လည္း ပ်င္းရိျငီးေငြ.ဘြယ္ ေကာင္းျပီး၊ တကယ့္တိုက္ပြဲတြင္ ႐ံႉးနိမ့္ ခဲ့ဘူးသျဖင့္ ထိုသိုင္းပညာအား ရပ္တန္.လိုက္သည္။ လမ္းေပၚရန္ပြဲမ်ားတြင္ အႏိုင္ရေသာ နည္းမ်ား အတြက္ ဘ႐ုစ္အား လမ္းညႊန္မွဳ ေပးခဲ့သူမွာ ၀ီလ်ံခၽြန္း ဆိုသူ ျဖစ္၍ ဘ႐ုစ္အား သိုင္းပညာ႐ွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ပံုေလာင္း သြန္သင္ခဲ့သူမွာ ဆရာၾကီး ယစ္ပ္မန္ ျဖစ္သည္။ စတင္ သင္ၾကား ေပးခ်ိန္က ဘ႐ုစ္မွာ ၁၃-ႏွစ္သား အ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ သူတို.ဆရာတပည့္ ႏွစ္ဦး၏ ဆက္ဆံေရးမွာ လြန္စြာ အဓိပၸါယ္ေလးနက္သည္။ ဘ႐ုစ္၏ သိုင္းပညာ စိတ္၀င္စားမွဳမွာ လြန္စြာ လြန္ကဲေသာေၾကာင့္ ဆရာၾကီး ယစ္ပ္မန္၏ သားျဖစ္သူ ယစ္ပ္ခ်ဳယန္ ကပင္ ဘ႐ုစ္အား “သိုင္း႐ူး“ ဟုမွတ္ခ်က္ ေပးခဲ့သည္။

ပထမအေနျဖင့္ ဘ႐ုစ္သည္ လမ္းေပၚရန္ပြဲမ်ားအတြက္ ကြန္ဖူးပညာကို စိတ္၀င္စားခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာၾကီး ယစ္ပ္မန္၏ ညႊန္ၾကားမွဳတို.ေၾကာင့္ ပညာရပ္ အေပၚတြင္ ပို၍ အေသးစိတ္ စိတ္၀င္စားလာသည္။ တိုက္ခိုက္မွဳပညာကို ရန္ျဖစ္ျခင္းဆိုေသာ သေဘာထက္ တိုက္ခိုက္ျခင္း ဒႆန အေတြးအေခၚ တို.ကို ပို၍ နားလည္လာသည္။
မူလပထမအားျဖင့္ ကြန္ဖူးပညာ ၏အဓိပၸယ္မွာ “ခက္ခဲေသာ လုပ္ငန္း၏ ေအာင္ျမင္မွဳ“ ဟု ျဖစ္သည္။ သမိုင္း အေထာက္အထားတို.အရ ကြန္ဖူးပညာကို တ႐ုပ္ျပည္တြင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္ အိႏၵိယ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္သူ အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ ျဖစ္သည္။ ေနာင္ေသာအခါ တ႐ုပ္တို.က ၄င္းအား “တာမိုဘုန္းေတာ္ၾကီး” ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ေပၚျပီး ၆-ရာစုတြင္ အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ သည္ ဗုဒၶဘာသာအား တ႐ုပ္ျပည္တြင္ သာသနာျပဳ ေရး အတြက္ ေရာက္႐ိွခဲ့သည္။ တ႐ုပ္ျပည္ေျမာက္ပိုင္း အေရာက္ ေ႐ွာင္လင္ ဟုေခၚေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို. ေရာက္ခဲ့သည္။ ပထမဦးစြာ အ႐ွင္ ေဗာဓိဓမၼ အား ေရွာင္လင္ဘုန္းၾကီးမ်ားက လက္မခံခဲ့သျဖင့္ အနီးအနား႐ိွ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုတြင္ သီတင္းသံုးခဲ့ရသည္။ ေနာင္ ၉-ႏွစ္အထိ ေက်ာက္ဂူ ထဲတြင္ ေနထိုင္၍ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တရားထိုင္ခဲ့သည္။ အသက္ ၇၀ ျပည့္ျပီးေနာက္ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းသို. ထပ္မံ ေရာက္သြားေသာ အခါတြင္ အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ တြင္ တစ္ဘက္သူမ်ား မျငင္းပယ္ႏိုင္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ေနျပီျဖစ္သည္။ အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ အေနျဖင့္ လက္႐ိွေရွာင္လင္ ဘုန္းၾကီးမ်ား တရားထိုင္ေသာ အခါ အိပ္ငိုက္၊ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္တို.ကို ေတြ.ေနခဲ့ရသည္။ စည္းကမ္းကို လိုက္နာလြန္းသျဖင့္ လြန္စြာမွ စိတ္ဖိစီးမွဳ မ်ားေသာ ဘုန္းၾကီး မ်ားသည္ ခႏၶာကိုယ္ ၾကံ.ခုိင္မွဳ အားနည္းျခင္း ေၾကာင့္ ထိုသို. အိပ္ငိုက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစေၾကာင္း အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ အေနျဖင့္ သတိျပဳ မိသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးမ်ားအေနျဖင့္ လိုအပ္ေသာ ၾကံ.ခိုင္မွဳ ေလ့က်င့္ခန္းက်င့္စဥ္တို.ကို တီထြင္ေပးသည္။
ထိုလွဳပ္႐ွားမွဳတို.သည္ လွဳပ္႐ွားလ်က္ တရားထိုင္ျခင္း ကို ျဖစ္ေစ၏။ ထို.အျပင္ ဘုန္းၾကီးမ်ား တေနရာမွ တစ္ေနရာသို. ခရီးသြားရာတြင္ သူခိုး၊ ဓါးျပတို.၏ ရန္မွ ကာကြယ္ရန္လည္း ျဖစ္သည္။ အ႐ွင္ေဗာဓိဓမၼ ၏ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ခႏၶာကို ေတာင့္တင္းေသာ အင္အားမဟုတ္ပဲ ကိုယ္တြင္းမွ လာေသာ အသက္ဓါတ္ စြမ္းအင္ကို အသံုးခ်တတ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ ႐ိွလာျပီးေနာက္ ကြန္ဖူးသည္ ပံုစံ (၃၈) မ်ိဳး အထိကြဲျပားလာခဲ့သည္။ ဘ႐ုစ္လီ၏ ဆရာ မစၥတာ ယစ္ပ္မန္သည္ မ်ိဳးဆက္ ၆-ဆက္လံုးလံုး ကြန္ဖူးပညာကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားလာခဲ့ေသာ မ်ိဳး႐ိုးမွ ဆင္းသက္လာ သူ ျဖစ္သည္။ မစၥတာ ယစ္ပ္မန္အေနျဖင့္ အသက္ ၁၃-ႏွစ္သားမွ စတင္ေလ့က်င့္ခဲ့ ေသာ္လည္း အသက္ ၅၆-ႏွစ္က်မွသာ အျခားသူမ်ားကို ပညာသင္ၾကား ေပးခဲ့သည္။ သူသင္တန္းပို.ခ်ျပီး ၂-ႏွစ္ အၾကာတြင္ ဘ႐ုစ္လီႏွင့္ ေတြ.ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
မစၥတာ ယစ္ပ္မန္သည္ ႏူးညံ့ေသာ အျပဳအမူ႐ိွျပီး အရပ္အေမာင္းအား ျဖင့္ ၅-ေပႏွင့္ လက္မ၀က္၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ ေပါင္ ၁၁၀-ခန္. သာ ရိွေသာ္လည္း စိတ္ဓါတ္အားျဖင့္ လြန္စြာခိုင္မာေသာ သူျဖစ္သည္။ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုကို ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး၊ လူအမ်ားႏွင့္ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ျခင္းကို လည္း မႏွစ္သက္ပါ။ ၄င္း၏ ပညာျဖစ္ေသာ ကြန္ဖူးမွာ ၀င္ခၽြန္းဆိုေသာ ပညာျဖစ္သည္။ ဘ႐ုစ္လီ၏ အဆိုအရ
သူ.တစ္သက္တာတြင္ လက္သီးစြမ္းရည္ အျပင္းဆံုး သူေတြ.ဘူး သူမွာ ဆရာ ယစ္ပ္မန္ျဖစ္ျပီး လူတစ္ေယာက္အား လက္သီးတစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ေသေစခဲ့ဘူးသူ ဟု အဆို႐ိွသည္။
ဘ႐ုစ္လီ အေနျဖင့္ ၀င္ခၽြန္းပညာအား စိတ္၀င္စားမွဳ ျဖစ္ေစသည္မွာ ၄င္း၏ တိက်ေသာ သေဘာႏွင့္ စြမ္းအားကို တိုးတက္ ျမွင့္တင္ေစ မွဳကို ဦးစား ေပးေသာ နည္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၀င္ခၽြန္း၏ အဓိကမူမွာ အမွတ္ ႏွစ္ခုမွ အနီးဆံုးမ်ဥ္းေျဖာင့္ကို သြားေရာက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေျခကန္ျခင္းနည္း စနစ္မ်ား ႐ိွေသာ္ လည္း ရန္သူ၏ ခါးအထက္ကို လံုး၀မကန္ပါ။ အနီးကပ္တိုက္ခိုက္မွဳကို ဦးစားေပးေသာ နည္းျဖစ္သည္။ တိုက္ခိုက္မွဳအားလံုးသည္ ရန္သူ၏ ဗဟို အလယ္မ်ဥ္း ဆီသို.သာ ျဖစ္သည္။
၀င္ခၽြန္းပညာ၏ မ႐ိွမျဖစ္ ေလ့က်င့္ရေသာနည္းစနစ္မွာ ”ခ်ီေစာင္” ေခၚ လက္မ်ားဆန္.ထုတ္ရေသာ ေလ့က်င့္ခန္းပင္ျဖစ္သည္။ ၄င္းကို က်င့္ရာ၌ အဆင့္ သံုးဆင့္ ႐ိွသည္။ အဆင့္ျမင့္လာေသာ အခါမ်က္စိကို အ၀တ္စည္း၍ က်င့္ရသည္။ အေရးအၾကီးဆံုးသေဘာေပါက္ရန္အခ်က္မွာ ခ်ီေစာင္သည္ တကယ့္ ရန္သူႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရာႏွင့္ တူညီမည္ မဟုတ္ဆိုသည္ကိုပင္ ျဖစ္သည္။ ဘ႐ုစ္လီအေနျဖင့္ ခ်ီေစာင္ကို က်င့္ျခင္းျဖင့္ ယင္၊ယန္ သေဘာတရား တို.ကိုလည္း နားလည္ လာခဲ့သည္။