လူငယ္ေတြပြဲလယ္တင့္ေစခ်င္လို႔ (လူထုစိန္၀င္း)

 သုတဇုန္

 

လူငယ္ေတြပြဲလယ္တင့္ေစခ်င္လို႔ (လူထုစိန္၀င္း)

========================

အသိုက္ျပန္ခ်ိန္

သူတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ ခရစ္ၥမတ္ပြဲေတာ္ ဆိုတာ ရပ္ေ၀းတစ္နယ္တစ္ေက်း
ေရာက္ ေနၾကတဲ့ သားသမီးေတြ မိဘေတြရွိရာ အသိုက္အၿမံဳကို ျပန္ၾက တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ တယ္။ မိဘေတြအတြက္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအတြက္၊ ခင္ရာမင္ရာမိတ္ သဂၤဟေတြအတြက္ သတိရလက္ေဆာင္ ေတြ ကိုယ္စီကိုယ္င၀ယ္ၾကရတယ္။ ဒါ႔ အျပင္

ကုန္တိုက္ႀကီးေတြကလည္း ႏွစ္ ေဟာင္းက ေမာ္ဒယ္ေဟာင္း၊ ပစၥည္း ေဟာင္းေတြ ေနရာမွာ ေမာ္ဒယ္သစ္၊ ပစ္ၥည္းသစ္ေတြ တင္ဖုိ႔ရာအတြက္ အေဟာင္းေတြကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ေရာင္း ထုတ္တဲ့ "year
end sales" တို႔ "garage sales" တို႔ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလုပ္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာလတစ္လလံုး ေစ်း၀ယ္သူေတြ တိုးမေပါက္ေအာင္ စည္းကားေနေလ့ရွိတယ္။



ႏွစ္ခ်ဳပ္ရွင္းတမ္းလုပ္

ကုန္တိုက္ေတြက ႏွစ္ေဟာင္းက ပစ္ၥည္းေဟာင္းေတြကို ရွင္းထုတ္
သလို လူေတြလည္း ႏွစ္ေဟာင္းကမေကာင္းတဲ့ အရာမွန္သမွ် ရွင္းထုတ္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကို အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုၾကသင့္တယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ႏွစ္ခ်ဳပ္ ရွင္းတမ္းအလုပ္ကို မျဖစ္္ မေနလုပ္ၾကဖုိ႔ တိုက္တြန္းခ်င္တယ္။ ဒီေခတ္က ပညာ ေခတ္ျဖစ္တာနဲ႔
အညီ ပညာတတ္ေတြ ေပါမ်ားတယ္။ ““ျမင္ျမင္သမွ်ပါေမာက္ၡ၊ ေတြ႕သမွ်လူပါရဂူ””ဆိုတဲ့ စာခ်ဳိးေတာင္ ေပၚလာရေလာက္ေအာင္ကိုေပါတယ္။ ဘြဲ႕တစ္ခုေလာက္မ်ား စကားထဲထည့္ေျပာ မေနနဲ႔၊ ေနာက္ၿမီးေတြတစ္သီႀကီးနဲ႔ လူေတြ ေပါမွေပါပဲ။



သံုးသပ္ၾကည့္ဖို႔လို

““စူ႔ထက္ စူလူစြမ္းေကာင္း””ခ်ည္းျဖစ္ ေနတဲ့ ေခတ္မွာ ““ေအးေဆးပဲ””လုပ္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ““ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြး”” ျဖစ္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ထႂကြလံု႔လနဲ႔ ၀ီရိယစုိက္ထုတ္ၿပီး မရပ္မနားႀကိဳးစားၿပီး ဆည္းပူးေနမွ လူတန္းေစ့႐ံုေလာက္ရွိႏိုင္ တာျဖစ္တယ္။ လူတန္းေစ့႐ံုေလာက္မက ျဖစ္ခ်င္ရင္တအားႀကီးကို ႀကိဳးစားရလိမ့္ မယ္။ ႏွစ္ခ်ဳပ္ရွင္းတမ္းလုပ္ၿပီး တစ္ႏွစ္တာ အတြင္း ကိုယ္လုပ္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ တက္တက္ႂကြႂကြႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ဒူးကေလးနန္႔ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး စားလိုက္အိပ္လိုက္ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ဘက္ကမ်ားေနသလဲ ဆိုတာ သံုးသပ္ၾကည့္ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္မွာ ဘယ္ဟာေတြယူသြားၿပီး ဘယ္ ဟာေတြ ခ်န္ထားပစ္ခဲ့မလဲဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ရပါမယ္။



အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ႀကိဳးစား

ႏွစ္သစ္အဓိ႒ာန္ျပဳတဲ့ အေလ့အထ လူငယ္တိုင္းမွာရွိေစခ်င္တယ္။ ေက်ာင္း သားျဖစ္ရင္ တစ္ေန႔ဘယ္ႏွနာရီစာက်က္ မယ္၊ အပန္းေျဖမႈနဲ႔ အားကစားလႈပ္ရွားမႈ ဘယ္ေလာက္လုပ္မယ္၊ ေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္တာ၀န္ေတြကို ဘယ္လို၀င္ကူမယ္ ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးေတြခ်ၿပီး စာၾကည့္ စားပြဲနားက နံရံမွာ ေရးကပ္ထားသင့္ တယ္။ မပ်က္မကြက္လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ လည္း ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀လြန္ေျမာက္ခဲ့ သူေတြကလည္း ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ စနစ္တက်အခ်ိန္ ဇယားဆြဲၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္မခ်င္း နာရီတုိင္း၊ ေန႔ရက္တိုင္း အခ်ည္းႏွီးအလဟႆ ကုန္ဆံုးသြားတာမ်ဳိး လံုး၀မရွိေစသင့္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ သြား လာလည္ပတ္တာ၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ တာမ်ဳိးေတြ မလုပ္ရေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိတယ္။



ေတြ႕သမွ်လူပါရဂူေခတ္

လုပ္ရပါတယ္၊ လူငယ္သဘာ၀ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနမွလည္း သေဘာ၀က် ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္တာေတြဟာ အလုပ္ေတြ ဆတက္ထမ္းပိုး တိုးၿပီးႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ ခႏ္ၶာကိုယ္နဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို အနားေပးအပန္းေျဖတဲ့ သေဘာလို႔ မွတ္ယူရပါမယ္။ ၿပီးရင္ လုပ္စရာရွိတာေတြကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။ ဦးတည္ ရည္မွန္းခ်က္မရွိဘဲ အလုပ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္၊ စားခ်ိန္စား၊ အိပ္ခ်ိန္အိပ္၊ အိမ္ေထာင္သားေမြးျပဳတဲ့အခ်ိန္ျပဳဆိုတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ပဲ စခန္းသြားေနရင္ေတာ့ ဒီေခတ္ ႀကီးမွာ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေခတ္က ပညာ ေခတ္၊ ေတြ႕သမွ်လူပါရဂူေခတ္။



လူ႔အဖိုးတန္

ႏွစ္သစ္အဓိ႒ာန္ျပဳတဲ့အခါမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ႏိုင္တာမ်ဳိးကိုပဲ ျပဳပါလို႔ အႀကံေပးခ်င္တယ္။ ေန႔စဥ္တစ္ေန႔ကို ငါးနာရီစာက်က္မယ္လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳထား ၿပီး တကယ္လက္ေတြ႕က်ေတာ့ သံုးနာရီပဲ က်က္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးက မေကာင္းဘူး။ ကိုယ္ခ်တဲ့ အဓိ႒ာန္ကို ကိုယ္ျပန္ဖ်က္ရင္ အဓိ႒ာန္ဆိုတာ အဓိပ္ၸာယ္မရွိေတာ့ဘူး။ သံုးနာရီပဲ က်က္ႏိုင္ရင္ သံုးနာရီလို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳပါ။ မပ်က္မကြက္လိုက္လုပ္ တာကို အက်င့္ျဖစ္ေနပါေစ။ အဓိ႒ာန္ ဆိုတာ ၿမဲရတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဆိုတာ ခိုင္မာရတယ္။ ကတိဆိုတာတည္ရတယ္။ ဒါမွ လူသူေလးစားတဲ့ ““လူ႔အဖိုးတန္””ျဖစ္ လာႏိုင္တယ္။

ပြဲလယ္တင့္ေစခ်င္တယ္

အဓိ႒ာန္ေတြျပဳလိုက္၊ ဖ်က္လိုက္၊ ဆံုျဖတ္ခ်က္ေတြခ်လိုက္၊ ကတိေတြေပး လုိက္၊ ခ်ဳိးေဖာက္လိုက္လုပ္ေနရင္ ဘယ္သူ ကမွ ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္ေလးစားမွာ မဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ၾကာရင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ မယံုေတာ့ဘူး။ တစ္ခုခုလုပ္မယ္ႀကံလိုက္ တိုင္း ျဖစ္မွျဖစ္ပါ႔မလား၊ လုပ္မွလုပ္ႏိုင္ပါ႔ မလား၊ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတဲ့ သံသယ စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈလံုး၀ ေပ်ာက္ ဆံုးသြားၿပီး အားငယ္စိတ္ေတြ၊ ေၾကာက္ စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္လံုး၀ ေပ်ာက္ဆံုး သြားတယ္။ လူငယ္ေတြ အဲဒီလို မျဖစ္ေစ ခ်င္ဘူး။ ပညာေခတ္မွာ ပညာရဲရင့္ပြဲလယ္ တင့္ေစခ်င္ပါတယ္။

လူထုစိန္၀င္း