၁ ံေႏြးေထြးမႈထဲက ၁ဝဝ ံအခ်စ္
--------------------------
မဂၤလာေဆာင္စတုန္းက သူ မခ်မ္းသာဘူး။ သူမနဲ႔အတူ အိမ္အိုတစ္လံုးမွာ သူတို႔ေနခဲ့ၾကတယ္။ သူမက ေျမာက္အရပ္ကလာသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအးခဲတဲ့ေဆာင္းဒဏ္ကို အခန္းထဲကအေႏြးဓာတ္နဲ႔ အံတုတဲ့အက်င့္ သူမမွာပါခဲ့တယ္။ ဒီအိမ္အိုမွာ အေႏြးေပးစက္မရွိဘူး။ ေလမလံုဘူး။ မၾကာပါဘူး.. သူမအျပင္းဖ်ားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ျပီး
အဖ်ားသက္သာခဲ့ေပမယ့္ အိပ္ရာမဝင္ခင္ သူမေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးတတ္တဲ့အက်င့္ သူမွာက်န္ခဲ့တယ္။ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေရေႏြးပူပူထဲ သူမေျခေထာက္ကို စိမ္ေပးတတ္တယ္။ ဖြဖြေလး၊ ညင္ညင္သာသာေလး၊ သူမေျခေထာက္ကို သူႏွိပ္နယ္ေပးတတ္တယ္။ ေျခေထာက္တစ္စံုကို ေဆးေၾကာေနတယ္လို႔ သူ မျမင္ဘဲ အဖိုးတန္တဲ့ေၾကြထည္တစ္ခုကို
သူမေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးျပီးရင္ အဝတ္ေျခာက္ေအာင္ သူသုတ္ေပးတတ္တယ္။ ျပီးမွေအးစက္တဲ့ လက္က်န္ေရနဲ႔ သူ႔ေျခကိုေဆးခဲ့တယ္။ ေရေအးေတြကိုပူသေယာင္ သူမထင္ေအာင္ သူဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တယ္။
သူ႔ေျခေရရဲ႕အပူခ်ိန္ကို မစမ္းၾကည့္လည္း သူမသိေနခဲ့တယ္။ သူမကို သူအဲဒီလို ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ခ်စ္ခဲ့၊ ၾကင္နာခဲ့တယ္။
ေဆာင္းတြင္းမွာ တစ္ပတ္၂ၾကိမ္ သူမေရခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူလည္းသူမလို အက်င့္လုပ္ထားျပီး သူမ မခ်ဳိးခင္ အရင္လုခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူခ်ဳိးျပီးမွ သူမခ်ဳိးရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ တီဗီြကလာတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုကို ၾကည့္ဖို႔ သူမေရအရင္ခ်ဳိးခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူလက္မခံဘူး။ အခ်ိန္အတိက်နဲ႔ လာတဲ့ အစီအစဥ္ကိုၾကည့္ဖို႔ သူမေရအရင္ခ်ဳိ္းမယ့္ ကိစကို သူခါးခါးသီးသီးျငင္းခဲ့တယ္။
သူမလက္ကို သူဆဲြလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အားနည္းနည္းပါသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕.... သူမမ်က္ရည္၀ဲတဲ့အထိ နာက်င္သြားခဲ့ရတယ္။ အရင္တုန္းက ဘာကိစၥမဆို သူမကိုသူ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အခု သူမေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့ အေသးအမႊားကိစၥမွာ သူဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ခါးသီးေနခဲ့မွန္း သူမနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူမွာေငြမရွိ၊ ေရႊမရွိလည္း ရွိသမွ်နဲ႔ပံုေအာခ်စ္မယ္လို
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူမကို သူေခ်ာေမာ့ခဲ့တယ္။ ဘာမဆို သူမသေဘာအတိုင္း ျဖစ္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ သူပဲေရအရင္ခ်ဳိးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ျပိဳင္ျပီး သူမေရခ်ဳိးခန္း လုမေနခဲ့ေတာ့ဘူး။
ရာသီတစ္ပတ္လည္ျပီး ေဆာင္းကုန္လို႔ ေႏြေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္လံုးက ေပါင္းအိုးထဲ ထည့္ေပါင္းထားသလား ထင္ရေအာင္ ပူျပင္းခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာလို ေရေႏြးနဲ႔ေျခ မစိမ္ေတာ့ဘဲ ေရေန႔တိုင္းခ်ဳိးရတဲ့အျဖစ္က
တစ္ေန႔မွာ သူ႔ညီငယ္တစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္အသစ္ဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာလည္း အေႏြးေပးစက္မရွိခဲ့ဘူး။ ညီအိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းကို သူအရင္သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ အခန္းကိုပတ္ၾကည့္ျပီး ညီငယ္ကို... "အိမ္အသစ္က အိမ္အေဟာင္းထက္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုဘူး။ အေႏြးေပးစက္မရွိလည္း ေလကလံုတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေတြက အေအးမိမွာ ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္ မင္းေရအရင္ခ်ဳိး.... ဒါမွေရခ်ဳိးခန္းက ေအးစက္မေနမွာ။ ငါစမ္းၾကည့္ဖူးတယ္... ေရခ်ဳိးျပီးရင္ ေအးစက္တဲ့အခန္းက အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီ ေလာက္တက္တယ္"
အစ္ကိုအေျပာကို ညီငယ္ကရယ္ျပီး...
"ဒီလိုဆိုရင္ ေႏြရာသီမွာ မိန္းမကိုအရင္ခ်ဳိးခိုင္းရမ
ညီငယ္အေမးကို သူျပံဳးျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
သူတို႔အေျပာကို သူမၾကားသြားခဲ့တယ္။ သူမ မ်က္ရည္ဝဲတဲ့အထိ ခံစားခဲ့မိတယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း တံုးအတယ္လို႔ သူမအျပစ္တင္မိတယ္။
အိမ္အေဟာင္းမွ အိမ္အသစ္၊ အေႏြးေပးစက္ မရွိတဲ့အိမ္မွ ရွိတဲ့အိမ္ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာ
တစ္ညမွာ သူ႔အတြက္ သူမပထမဆံုးအၾကိမ္ ေျခေဆးေရထည့္ေပးခဲ့တယ္။ မျငင္းသာတဲ့အဆံုး သူျငိမ္ခံခဲ့တယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာေပးမွ သူေျခဖဝါးေအာက္က မာေက်ာေနတဲ့ အသားမာေတြကို သူမစမ္းခဲ့မိတယ္။ ဒီအိမ္အတြက္၊ ဒီမိသားစုအတြက္၊ ၾကင္နာေႏြးေထြးမႈေတြအတြက္ သူပင္ပန္းခဲ့တယ္။ သူမကေတာ့ သူ႔ကိုတစ္ခါမွ ေျခေဆးမေပးခဲ့မိဘူး။
၁ဒီဂရီရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို သူမ မေျပာခဲ့သလို ဘယ္သူေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကိုလည္း မကန္႔ကြက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြဟာ သူမကိုခ်စ္တဲ့ သူ႔အၾကင္နာေတြ၊ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သူမကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုတာကို သူမနားလည္ခဲ့တယ္။
ေဆာင္းမွာ သူမအတြက္ အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူတိုးေပးခဲ့သလို ေႏြမွာသူမအတြက္ အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူေလ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ ၁ဒီဂရီ ေႏြးေထြးမႈေလးပါပဲ... ဒါေပမယ့္ အဲဒီေႏြးေထြးမႈထဲမွာ ၁ဝဝဒီဂရီအျပည့္ အခ်စ္ေတြပါခဲ့တယ္.....
------------
ျပန္တင္ေပးဆိုလို႔ေလ......
ဟိုးအရင္တုန္းက ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ေပါ့... ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းတြင္းနဲ႔ေတာ့ လိုက္သား း)
--------------------------
မဂၤလာေဆာင္စတုန္းက သူ မခ်မ္းသာဘူး။ သူမနဲ႔အတူ အိမ္အိုတစ္လံုးမွာ သူတို႔ေနခဲ့ၾကတယ္။ သူမက ေျမာက္အရပ္ကလာသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအးခဲတဲ့ေဆာင္းဒဏ္ကို အခန္းထဲကအေႏြးဓာတ္နဲ႔ အံတုတဲ့အက်င့္ သူမမွာပါခဲ့တယ္။ ဒီအိမ္အိုမွာ အေႏြးေပးစက္မရွိဘူး။ ေလမလံုဘူး။ မၾကာပါဘူး.. သူမအျပင္းဖ်ားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ျပီး
အဖ်ားသက္သာခဲ့ေပမယ့္ အိပ္ရာမဝင္ခင္ သူမေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးတတ္တဲ့အက်င့္ သူမွာက်န္ခဲ့တယ္။ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေရေႏြးပူပူထဲ သူမေျခေထာက္ကို စိမ္ေပးတတ္တယ္။ ဖြဖြေလး၊ ညင္ညင္သာသာေလး၊ သူမေျခေထာက္ကို သူႏွိပ္နယ္ေပးတတ္တယ္။ ေျခေထာက္တစ္စံုကို ေဆးေၾကာေနတယ္လို႔ သူ မျမင္ဘဲ အဖိုးတန္တဲ့ေၾကြထည္တစ္ခုကို
သူမေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးျပီးရင္ အဝတ္ေျခာက္ေအာင္ သူသုတ္ေပးတတ္တယ္။ ျပီးမွေအးစက္တဲ့ လက္က်န္ေရနဲ႔ သူ႔ေျခကိုေဆးခဲ့တယ္။ ေရေအးေတြကိုပူသေယာင္ သူမထင္ေအာင္ သူဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တယ္။
သူ႔ေျခေရရဲ႕အပူခ်ိန္ကို မစမ္းၾကည့္လည္း သူမသိေနခဲ့တယ္။ သူမကို သူအဲဒီလို ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ခ်စ္ခဲ့၊ ၾကင္နာခဲ့တယ္။
ေဆာင္းတြင္းမွာ တစ္ပတ္၂ၾကိမ္ သူမေရခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူလည္းသူမလို အက်င့္လုပ္ထားျပီး သူမ မခ်ဳိးခင္ အရင္လုခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူခ်ဳိးျပီးမွ သူမခ်ဳိးရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ တီဗီြကလာတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုကို ၾကည့္ဖို႔ သူမေရအရင္ခ်ဳိးခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူလက္မခံဘူး။ အခ်ိန္အတိက်နဲ႔ လာတဲ့ အစီအစဥ္ကိုၾကည့္ဖို႔ သူမေရအရင္ခ်ဳိ္းမယ့္ ကိစကို သူခါးခါးသီးသီးျငင္းခဲ့တယ္။
သူမလက္ကို သူဆဲြလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အားနည္းနည္းပါသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕.... သူမမ်က္ရည္၀ဲတဲ့အထိ နာက်င္သြားခဲ့ရတယ္။ အရင္တုန္းက ဘာကိစၥမဆို သူမကိုသူ လိုက္ေလ်ာခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အခု သူမေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့ အေသးအမႊားကိစၥမွာ သူဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ခါးသီးေနခဲ့မွန္း သူမနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူမွာေငြမရွိ၊ ေရႊမရွိလည္း ရွိသမွ်နဲ႔ပံုေအာခ်စ္မယ္လို
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူမကို သူေခ်ာေမာ့ခဲ့တယ္။ ဘာမဆို သူမသေဘာအတိုင္း ျဖစ္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ သူပဲေရအရင္ခ်ဳိးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ျပိဳင္ျပီး သူမေရခ်ဳိးခန္း လုမေနခဲ့ေတာ့ဘူး။
ရာသီတစ္ပတ္လည္ျပီး ေဆာင္းကုန္လို႔ ေႏြေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္လံုးက ေပါင္းအိုးထဲ ထည့္ေပါင္းထားသလား ထင္ရေအာင္ ပူျပင္းခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာလို ေရေႏြးနဲ႔ေျခ မစိမ္ေတာ့ဘဲ ေရေန႔တိုင္းခ်ဳိးရတဲ့အျဖစ္က
တစ္ေန႔မွာ သူ႔ညီငယ္တစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္အသစ္ဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာလည္း အေႏြးေပးစက္မရွိခဲ့ဘူး။ ညီအိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းကို သူအရင္သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ အခန္းကိုပတ္ၾကည့္ျပီး ညီငယ္ကို... "အိမ္အသစ္က အိမ္အေဟာင္းထက္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုဘူး။ အေႏြးေပးစက္မရွိလည္း ေလကလံုတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေတြက အေအးမိမွာ ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္ မင္းေရအရင္ခ်ဳိး.... ဒါမွေရခ်ဳိးခန္းက ေအးစက္မေနမွာ။ ငါစမ္းၾကည့္ဖူးတယ္... ေရခ်ဳိးျပီးရင္ ေအးစက္တဲ့အခန္းက အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီ ေလာက္တက္တယ္"
အစ္ကိုအေျပာကို ညီငယ္ကရယ္ျပီး...
"ဒီလိုဆိုရင္ ေႏြရာသီမွာ မိန္းမကိုအရင္ခ်ဳိးခိုင္းရမ
ညီငယ္အေမးကို သူျပံဳးျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
သူတို႔အေျပာကို သူမၾကားသြားခဲ့တယ္။ သူမ မ်က္ရည္ဝဲတဲ့အထိ ခံစားခဲ့မိတယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း တံုးအတယ္လို႔ သူမအျပစ္တင္မိတယ္။
အိမ္အေဟာင္းမွ အိမ္အသစ္၊ အေႏြးေပးစက္ မရွိတဲ့အိမ္မွ ရွိတဲ့အိမ္ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာ
တစ္ညမွာ သူ႔အတြက္ သူမပထမဆံုးအၾကိမ္ ေျခေဆးေရထည့္ေပးခဲ့တယ္။ မျငင္းသာတဲ့အဆံုး သူျငိမ္ခံခဲ့တယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာေပးမွ သူေျခဖဝါးေအာက္က မာေက်ာေနတဲ့ အသားမာေတြကို သူမစမ္းခဲ့မိတယ္။ ဒီအိမ္အတြက္၊ ဒီမိသားစုအတြက္၊ ၾကင္နာေႏြးေထြးမႈေတြအတြက္ သူပင္ပန္းခဲ့တယ္။ သူမကေတာ့ သူ႔ကိုတစ္ခါမွ ေျခေဆးမေပးခဲ့မိဘူး။
၁ဒီဂရီရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို သူမ မေျပာခဲ့သလို ဘယ္သူေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္ကိုလည္း မကန္႔ကြက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြဟာ သူမကိုခ်စ္တဲ့ သူ႔အၾကင္နာေတြ၊ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သူမကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုတာကို သူမနားလည္ခဲ့တယ္။
ေဆာင္းမွာ သူမအတြက္ အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူတိုးေပးခဲ့သလို ေႏြမွာသူမအတြက္ အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူေလ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ ၁ဒီဂရီ ေႏြးေထြးမႈေလးပါပဲ... ဒါေပမယ့္ အဲဒီေႏြးေထြးမႈထဲမွာ ၁ဝဝဒီဂရီအျပည့္ အခ်စ္ေတြပါခဲ့တယ္.....
------------
ျပန္တင္ေပးဆိုလို႔ေလ......
ဟိုးအရင္တုန္းက ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ေပါ့... ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းတြင္းနဲ႔ေတာ့ လိုက္သား း)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။