16 November 2012 |By 8 Days
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးရပ္ဇာတိက ခ်င္းျပည္နယ္ ကေလးၿမိဳ႕ကပါ။ ငယ္ငယ္ တုန္းက အမွတ္တရ ေလးေတြဆိုရင္ ကေလးၿမိဳ႕မွာ ရန္ကုန္လိုမ်ိဳး ကားေတြ ဘာေတြ အရမ္း မရွိဘူးဗ်။ လုိင္းကားေတြလည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ ရွိတယ္။ စက္ဘီးေတြ ရွိတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆိုရင္ ဆိုင္ကယ္ေတြ အရမ္းစီးခဲ့တာေပါ့။ တစ္ခါတေလ ဆိုင္ကယ္စီးတာေတြကို အေခြေတြထဲမွာ ျမင္မိရင္ ကေလးၿမိဳ႕ကို အရမ္းသတိရတာပဲ။ အိမ္ကို သတိရတာေပါ့။ ကေလးၿမိဳ႕ ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္ေတာ့ အကုန္လံုးနဲ႔ အဆင္ေျပၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အကုန္လံုးသိတယ္။ အေဖ၊ အေမတို႔ရဲ႕ အရိပ္ေၾကာင့္လား မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္စားခ်င္တာရွိရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံမယူသြားလည္း ရတယ္ေလ။
အကုန္လံုးနဲ႔သိေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ဆိုးလို႔လည္း ရတယ္။ ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတေလ အရမ္း ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ အိမ္ကို အရမ္းသတိရတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ အိမ္ကိုမျပန္ျဖစ္တာ၊ အိမ္ကလည္း ခရစၥမတ္က်ရင္ ျပန္လာပါဦးလို႔ ေျပာယူရတဲ့ အထိပဲေလ။ မသြားခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ ကုိယ့္ဘဝတုိးတက္မႈအတြက္ ႀကိဳးစားလု႔ိရတယ္။ ဟိုမွာက်ေတာ့ ပုိၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တုိးတက္မႈက်ေတာ့ မေရရာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကေလးၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္လို႔ အျမဲတမ္းျပန္ခ်င္တယ္။ ကေလးၿမိဳ႕က ဒီဇင္ဘာလဆိုရင္ အရမ္းေအးၿပီး ေနလို႔ိထိုင္လုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကေလးၿမိဳ႕လယ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္ေကာင္ေနရာမ်ိဳး နယ္ကေနလာတဲ့ လူေတြဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္ေကာင္ကို ခ်ိန္းရတာေလ။ ကေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိက ေနရာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ကေလးၿမိဳ႕က လိေမၼာ္သီးတို႔၊ ပန္းသီးတုိ႔ အရမ္းေပါတာ။ သဘာဝပင္မွည့္ေတြရဲ႕ အရသာေတြတုိင္းေပါ့။
ရန္ကုန္မွာေတာ့ အသီးအႏွံရဲ႕အရသာက မူရင္းအတိုင္း မဟုတ္ဘူး။ ဓာတုေဆးဝါးေတြ ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမဳိ႕ေလးမွာရွိတဲ့ သဘာဝအသီးအႏွံေတြက်ေတာ့ အရသာက ၿပီးျပည့္စံုတာေပါ့။ ေမြးရပ္ဇာတိကို ကၽြန္ေတာ္အျပန္ခ်င္ဆံုးရက္က ခရစၥမတ္ေန႔ေတြဆုိရင္ အရမ္းျပန္ခ်င္တာ။ ဒီဇင္ဘာ (၄) ရက္ေန႔ေလာက္ဆိုရင္ လံုးဝမအိပ္ၾကေတာ့ဘူး။ မ႑ပ္ေတြ ထိုး၊ ဂိမ္းေတြကစား အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ (၁၆) ႏွစ္လံုးလံုး ေနခဲ့တာေလ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခုမွ မေတြ႕ေတာ့ဘူးေပါ့။ နယ္က ေရာက္လာတဲ့သူေတြဆိုတာ အခက္အခဲေပါင္းစံုနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နယ္ကလာတဲ့သူေတြ အားလံုးဆိုရင္ စာနာတယ္။ သူတု႔ိအတြက္ဆိုရင္ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားလံုးကူညီျဖစ္ပါတယ္။
အကုန္လံုးနဲ႔သိေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ဆိုးလို႔လည္း ရတယ္။ ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတေလ အရမ္း ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ အိမ္ကို အရမ္းသတိရတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ အိမ္ကိုမျပန္ျဖစ္တာ၊ အိမ္ကလည္း ခရစၥမတ္က်ရင္ ျပန္လာပါဦးလို႔ ေျပာယူရတဲ့ အထိပဲေလ။ မသြားခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ ကုိယ့္ဘဝတုိးတက္မႈအတြက္ ႀကိဳးစားလု႔ိရတယ္။ ဟိုမွာက်ေတာ့ ပုိၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ တုိးတက္မႈက်ေတာ့ မေရရာဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကေလးၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္လို႔ အျမဲတမ္းျပန္ခ်င္တယ္။ ကေလးၿမိဳ႕က ဒီဇင္ဘာလဆိုရင္ အရမ္းေအးၿပီး ေနလို႔ိထိုင္လုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကေလးၿမိဳ႕လယ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္ဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္ေကာင္ေနရာမ်ိဳး နယ္ကေနလာတဲ့ လူေတြဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္ေကာင္ကို ခ်ိန္းရတာေလ။ ကေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ အဓိက ေနရာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ကေလးၿမိဳ႕က လိေမၼာ္သီးတို႔၊ ပန္းသီးတုိ႔ အရမ္းေပါတာ။ သဘာဝပင္မွည့္ေတြရဲ႕ အရသာေတြတုိင္းေပါ့။
ရန္ကုန္မွာေတာ့ အသီးအႏွံရဲ႕အရသာက မူရင္းအတိုင္း မဟုတ္ဘူး။ ဓာတုေဆးဝါးေတြ ပါတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမဳိ႕ေလးမွာရွိတဲ့ သဘာဝအသီးအႏွံေတြက်ေတာ့ အရသာက ၿပီးျပည့္စံုတာေပါ့။ ေမြးရပ္ဇာတိကို ကၽြန္ေတာ္အျပန္ခ်င္ဆံုးရက္က ခရစၥမတ္ေန႔ေတြဆုိရင္ အရမ္းျပန္ခ်င္တာ။ ဒီဇင္ဘာ (၄) ရက္ေန႔ေလာက္ဆိုရင္ လံုးဝမအိပ္ၾကေတာ့ဘူး။ မ႑ပ္ေတြ ထိုး၊ ဂိမ္းေတြကစား အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ (၁၆) ႏွစ္လံုးလံုး ေနခဲ့တာေလ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခုမွ မေတြ႕ေတာ့ဘူးေပါ့။ နယ္က ေရာက္လာတဲ့သူေတြဆိုတာ အခက္အခဲေပါင္းစံုနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နယ္ကလာတဲ့သူေတြ အားလံုးဆိုရင္ စာနာတယ္။ သူတု႔ိအတြက္ဆိုရင္ အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားလံုးကူညီျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။