ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္ေနသူမ်ားအတြက္ ခရစ္စမတ္

(လွမင္းသူ)
ခရစ္စမတ္အခ်ိန္ရာက္ျပီ။ ဒီႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ရွိသည္။ မႏွစ္ကလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိခဲ့သည္။ တႏွစ္ကလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိခဲ့သည္။ ခရစ္စမတ္ ေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ေနာက္ႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိဦးမည္။ ေနာက္တႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိဦးမည္။ ခရစ္စမတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိဦးမည္။

ခရစ္စမတ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုု က်င္းပသည္။ တႏွစ္ႏွင့္တႏွစ္မတူေအာင္ က်င္းပသည္။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးႏွင့္တမ်ိဳးမတူေအာင္က်င္းပသည္။ တႏိုင္ငံႏွင့္တႏိုင္ငံ မတူေအာင္က်င္းပသည္။ စကၤာပူမွာလည္း ခရစ္စမတ္ကိုု က်င္းပသည္။ စကၤာပူမွာ ဒီဇင္ဘာလဆန္းကတည္းက ခရစ္စမတ္သီခ်င္းမ်ား ၾကားရသည္။ ခရစ္စမတ္သီခ်င္းမ်ားသည္ စတိုးဆိုင္မ်ား၊ကုုန္စံုုဆိုုင္မ်ား၊ေရွာ့ပင္းစင္တာမ်ားတြင္ ၾကိဳတင္ကာ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္မ်ားကိုုလည္း အရြယ္မ်ိဳးစံု၊ ပံုစံမ်ိဳးစံု စျပီးေတြ႕ရသည္။ တေတာင္အျမင့္ကေန၊ ေပငါးဆယ္ထက္မနည္းျမင့္သည္အထိ အရြယ္အစားစားရွိသည္။ ေအာက္ေျခကား၊ ေအာက္ေျခ၀ိုင္း၊ ေအာက္ေျချပား၊ ထိပ္ခြ်န္၊ထိပ္ကား၊ထိပ္ျပားျဖင့္ ပံုစံစံုသည္။ ဆင္ယင္ျခယ္သမွဳမ်ားကလည္း သူ႔ထက္ငါအျပိဳင္အဆိုုင္။ မီးေျပးေတြကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္သည္။ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆင္သည္။ မီးပန္းဆိုင္းေတြ၊ မီးရွဳးပန္းေတြ၊အလွခ်ယ္မီးလံုးေတြကို ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ႔ရသည္။ စင္တာကေလာ့အရုုပ္၊ ေရခဲရုပ္၊ ခရစ္စမတ္ကာတြန္းအရုပ္မ်ားကို ေနရာမ်ားစြာမွာ ေတြ႕ရသည္။ အရုပ္၀တ္စံုုမ်ားကို လူတခ်ိဳ႕က ၀တ္ဆင္ကာ လူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ၾကသည္။ ကေလးေတြအတြက္လည္း ခရစ္စမတ္ ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပြဲမ်ားကိုလည္း က်င္းပေပးသည္။ လက္ေဆာင္မ်ားကိုလည္း အလကားေပးသည္။


ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္အတြက္ ေငြေၾကးမ်ားစြာ ကုုန္က်သည္။ ထိုုေငြေၾကးမ်ားကိုု ေပးေနသူမ်ားသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားျဖစ္သည္။ ေထာင္ကို ျမင္၍ ရာကိုစြန္႕ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူမ်ားကို ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္ လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူမ်ားကိုု ဆိုင္ကို လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိုုင္ကိုုလူမ်ားမ်ားလာလ်င္ မ်ားမ်ားေရာင္းရမည္။ အျမတ္မ်ားမ်ား ရမည္။ လက္ဖ်ားတြင္ ေငြမ်ားသီးၾကေတာ့မည္။ စီးပြားေရးသမားမ်ား စိတ္ထဲမွာ ၾကိတ္ျပီး ျပံဳးေနသည္။ ၾကိတ္ျပီးျပံဳးေနေပမင့္ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ဖံုုးမရေအာင္ ေပၚေနသည္။ သူတိုု႔မ်က္ႏွာမ်ားက ျပဳံးျပံဳးၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ဒစ္စေကာင့္၊ ဒစ္စေကာင့္ ဆိုသည့္ စာတန္းမ်ားကို ဆိုုင္ေရွ႕တြင္ ျပဴးေနေအာင္ ေထာင္ထားသည္။ ဒစ္စေကာင့္ငါးမွ်ားစာမ်ားကို ေဖြးေနေအာင္ခ်ထားသည္။ ၀ယ္သူငါးေတြ လာျပီးဟပ္ၾကေစ ဆိုျပီး လာအဟပ္ကို ေစာင့္ၾကသည္။ လာဟပ္လွ်င္ ဟပ္သည့္ ငါးကို တိုးလိုက္ေလွ်ာ့လိုက္ႏွင့္ ဆြဲမည္။ ဆိုင္ထဲ၀င္လာလွ်င္ မိမိပိုင္နက္ျဖစ္ျပီ။ ဒစ္စေကာင့္ကို ျမင္၍ လာေသာငါးမ်ားကို ဒစ္စေကာင့္မဟုတ္သည့္ ေစ်းၾကီးပစၥည္းမ်ားကို ျပမည္။ ၀ယ္သြားလွ်င္ အျမတ္က မ်ိဳးမ်ိဳးျမက္ျမက္ေလးက်န္မည္။ ဒစ္စေကာင့္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္သြားလည္းကိစၥမရွိ။ ဒီပစၥည္းေတြကဆိုင္မွာ ၾကာၾကာတင္ထားလွ်င္ ရွဳံးမည့္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည္။ ရွံးမည့္အတူတူ အျမတ္နည္းနည္းေလးရရင္ ေတာ္ျပီ ဆိုျပီး ထားသည့္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္သည္။ သူတိုု႔အတြက္ အျမတ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ သူတိုု႔အတြက္ ခရစ္စမတ္သီခ်င္မ်ား၊ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္မ်ား၊ ခရစ္စမတ္အရုပ္မ်ား ဖြင့္ျပ၊ ခ်ျပ၊ ဆင္ယင္ျပထားသည္မွာ ခရစ္စမတ္ကို ခ်စ္ၾက၍ေတာ့ မဟုတ္ျပီ။ ထိုုဆင္ယင္မွဳမ်ားသည္ ၀ယ္သူကိုမွ်ားေသာ ငါးမွ်ားစာမ်ားသာျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္ကိုု ၾကိဳဆိုုလိုု၍ မဟုုတ္ျပီ။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတိုု႔ စိတ္ထဲမွာ ရွိေန၍ေတာ့ မဟုုတ္ျပီ။

၀ယ္သူမ်ားကလည္း သူတိုု႔ဘဏ္ထဲမွာ တႏွစ္လံုုးလံုး မသံုုးပဲ စုထားေသာ ေငြမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနျပီ။ အိတ္မ်ားမွာ ေငြမ်ားျဖင့္ ေဖာင္းေနျပီ။ ေဘာနက္(စ္)မ်ားကလည္း ေကာင္းေကာင္းရထားျပီး ျဖစ္သည္။ ၁၃ လစာမ်ားလည္း ၀င္လာျပီး ျဖစ္သည္။ တႏွစ္လံုုးလံုုး စိထားေသာ ပိုုက္ဆံုုအိတ္မ်ားကို ဖြင့္ၾကမည္။ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုထားခံေသာ ေငြမ်ားကို သံုးၾကမည္။။ စီးပြားေရးသမားမ်ား ခ်ထားသည့္ ငါးစာမ်ားကိုု ငါးစာမွန္းသိၾကသည္။ သိသိၾကီးႏွင့္ ဟပ္ၾကသည္။ ပိုက္ဆံရွိလုိ႔ ၀ယ္တာ။ ဆိုျပီး တမင္သက္သက္ဟပ္ၾကသည္။ မိန္းကေလးမ်ားက အေကာင္းစားအ၀တ္မ်ားကို ၀ယ္ၾကမည္။ ဂါ၀န္၊စကတ္၊အက်ၤီ၊ေဘာင္းဘီ၊ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္၊ အေကာင္းစားေရေမႊးေတြကို ၀ယ္ၾကမည္။ ပန္းနီ၊မိတ္ကပ္၊မ်က္ေတာင္တု၊ေရာင္စံုမ်က္ကပ္မွန္ စသည့္တို႔ကို မဆစ္ပဲ ၀ယ္မည္။ ေယာက်္ားေလးမ်ားကလည္း အိုင္ပက္၊ကြန္ျပဴတာ၊ပရင္တာ၊တီဗီြ၊ဗီဒီယိုကင္မရာ စသည့္စသည့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ၾကမည္။ ေသာက္စားတတ္သူမ်ားက ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေအာင္ဆိုျပီး ဘီယာ၊၀ိုင္၊စီးကရက္၊အရက္မ်ားကို ေျမာက္မ်ားစြာ ၀ယ္ၾကသည္။ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ျပီး ခရစ္စမတ္ေန႕မွာ ပုလင္းေထာင္ၾကဖို႔ျဖစ္သည္။ ကာရာအိုေက၊ပါဗ့္၊ကာစီႏိုေတြမွာ ျဖဳန္းၾကမည္။ ခရစ္စမတ္မွာ ေရာင္းသူႏွင့္ ၀ယ္သူမ်ား အလုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ေငြစီးဆင္းလွည့္လည္မွဳမ်ား အလြန္ေကာင္းသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေရာင္းသူေကာ ၀ယ္သူပါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ဆင္ႏြဲၾကေသာ အခ်ိန္သည္ ခရစ္စမတ္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ လူမ်ားအားလံုးသည္ ခရစ္စမတ္ကို ေပွ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတခုုလိုပဲ သေဘာထားၾကသည္။ ခရစ္စမတ္သည္ ခရစ္ေတာ္၏ ေမြးေန႕ျဖစ္သည္ကို မသိၾကေတာ့။ ခရစ္စမတ္တြင္ ေမြးေန႔ရွင္ကို ေမ့ေနၾကသည္။ ခရစ္စမတ္တြင္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေပ်ာက္ေနသည္။ ခရစ္စမတ္ ေပါင္းမ်ားစြာသည္ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ ခရစ္စမတ္မ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့သည္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္တုုန္းကလည္း သူငယ္ေတာ္ ေယရွဳခရစ္ကို ေပ်ာက္သြားဖူးသည္။ လူသားမိဘမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေယာသပ္ႏွင့္မာရိတို႔ လက္ထဲမွ ၁၂ႏွစ္သားအရြယ္ ေယရွဳခရစ္ ေပ်ာက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ပသခါပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ပသခါပြဲသည္ ဂ်ဴးမ်ားအတြက္ အေရးပါသည့္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ တခု ျဖစ္သည္။ ပသခါပြဲကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ ေယရုဆလင္ျမိဳ ႔တြင္ က်င္းပၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္၏မိဘမ်ားကလည္း ပသခါပြဲ ဆင္ႏြဲရန္ ေယရုဆလင္ျမိဳ႕သို႔ သြားၾကသည္။ ပြဲေတာ္က်င္းပသည့္ တပတ္လံုုးလံုုး သူတိုု႔ အလုုပ္မ်ားၾကသည္။ ယဇ္ပူေဇာ္ရန္ သိုးငယ္မ်ား၊ ခိုမ်ားကို ျပင္ဆင္ၾကရသည္။ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ သြားေရာက္ကာ ၀တ္ျပဳ ဖူးေမွ်ာ္ၾကသည္။ ပြဲေတာ္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စားပြဲမ်ားကိုုလည္း ဆင္ႏြဲၾကသည္။ ေဆြးမ်ိဳးညာတိ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္လည္း ေပ်ာ္ပါးၾကသည္။ ပြဲေတာ္ျပီးခ်ိန္တြင္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမင့္ အိမ္ကို ျပန္ၾကရဦးမည္။ အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရျပန္သည္။ အထုပ္အပိုးေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ ရျပန္သည္။ လမ္းမွာ စားသံုးရန္ ခ်က္ျပဳတ္ရျပန္သည္။ ၀ယ္ယူထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုုလည္း သိမ္းဆည္းရျပန္သည္။ ျပန္ရန္ အားလံုုးအသင့္ျဖစ္သည္ႏွင့္ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ေယာသပ္ႏွင့္မာရိတိုု႔ အိမ္အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ပြဲေတာ္အတြင္း ၾကံဳေတြ႕ရသည္မ်ားကို စျမံဳ႕ျပန္ကာ ျပန္ေျပာေကာင္းေျပာေနမည္။ အေဖာ္အေပါင္း၊ ေဆြမ်ိဳးညာတကာမ်ားႏွင့္ စကားေဖာင္ဖြဲ႔ေကာင္း ေဖာင္ဖြဲ႔ေနမည္။ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အိပ္ငိုက္ေကာင္းလည္း အိပ္ငိုက္ေနမည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သတိရ၍ သူငယ္ေတာ္ ေယရွဳကို ေခၚၾကည့္မည္။ ထူးသံမၾကား၍ အုပ္စုထဲတြင္ လိုက္ရွာၾကည့္မည္။ အုပ္စုထဲတြင္ သူငယ္ေတာ္ေယရွဳကိုု ရွာမေတြ႕ ျပီ။ သူငယ္ေတာ္ေယရွဳသည္ မိမိတို႔ႏွင့္ ပါမလာေတာ့ျပီ။ ေယာသပ္ႏွင့္မာရိတိုု႔ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားသည္။ သားေတာ္ေယရွဳ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ လာခဲ့သည့္ လမ္းတေလွ်ာက္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ကာ အေျပးအလြား ရွာၾကသည္။ မေတြ႕။ ေခါင္းမီးမ်ားေတာက္ေခ်ျပီ။ သားငယ္ ဘယ္ေရာက္ျပီး၊ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသနည္း။ လမ္းမွာ ရွာမေတြ႕သည့္အဆံုး ေယရွဳရွလင္ျမိဳ ႔သို႔ ျပန္သြားၾကသည္။ သူငယ္ေတာ္ ေယရွဳ၏ ရုပ္ရည္ပံုစံ၊ အရပ္အေမာင္း တို႔ကို စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီး၊ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကို ေမးမည္။ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ခရစ္ေတာ္အား ျမင္မိလိုက္သူတဦးက ညႊန္ျပေသာေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ကို ဗိမာန္ေတာ္မွာ ျပန္၍ ေတြ႔သည္။ သည္ေတာ့မွ မိဘမ်ား သက္ျပင္းခ်ကာ စိတ္သက္သာရသည္။

ေယာသပ္ႏွင့္မာရိတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ္ႏွင့္မကြာ ၾကည့္ရွဳခဲ့သည္။ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံ ခ်စ္ခဲ့ၾကမည္။ ဘုရားထံမွလာေသာ သားျဖစ္သည့္အတြက္လည္း တန္ဖိုးထားကာ ေစာင့္ေရွာက္ၾကမည္။ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ အတူတူ ရွိေနခဲ့မည္။ ထိုမွ်ေလာက္ ေယရွဳကို ဂရုတစိုက္ၾကည့္ကာ မိမိတို႔ႏွင့္ မကြာ ထားရွိခဲ့ေသာ မိဘႏွစ္ပါးတို႔သည္ ေယရွဳခရစ္ကိုု ပသခါပြဲတြင္ အဘယ္သိုု႔ေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားရပါသနည္း။ မိဘမ်ား မိမိကေလးေပ်ာက္သြားျခင္းသည္ ေတာ္ရုံတန္ရုံျဖစ္ခဲေသာ အမွဳျဖစ္သည္။ သားသမီးမ်ားကို မိဘတိုင္းက ခ်စ္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ လိမၼာေရျခားရွိေသာ သားသမီမ်ားကို မိဘမ်ားက ပိုခ်စ္သည္။ ပိုျပီး ဂရုစိုက္ၾကသည္။ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံၾက။ သိုု႔ပါေသာ္လည္း မိဘမ်ားသည္ သားသမီးမ်ားကိုု ေပ်ာက္ခဲ့ဘူးၾကသည္။ ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔လည္း ခရစ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုု႔နည္းတူ အခ်ိဳ႕ခရစ္ယာန္မ်ားလည္း ခရစ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ သူတိုု႔သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ စတင္ထိေတြ႕ခ်ိန္တြင္ ခရစ္ေတာ္ကိုု အရမ္းခ်စ္ၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ မိသာဟာရ မျပဳရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္၊ ခရစ္ေတာ္၏ နဴတ္ကပတ္ေတာ္ကို မဖတ္ပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေကာက္ရုုိးမီးမ်ားကဲ့သိုု႔ မီးလွ်ံတိုု႔သည္ ဟုုန္းကနဲေတာက္ေလာင္ ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔ဘ၀ထဲမွာ တစတစ ေမွးမွိန္လာသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတိုု႔ဘ၀ထဲမွ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္လာသည္။ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတိုု႔ဘ၀ထဲမွ လံုုးလံုုး ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ ထိုုသိုု႔ေပ်ာက္သြားေသာ္လည္း ခရစ္ယာန္မ်ားက မိမိဘ၀ထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ ရွိေနေသးသည္ ထင္ၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ႏွင့္ အတူ ပါလာေသးသည္ ထင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေသာအခါ ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔လို ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိထံမွ ေပ်ာက္ေနသည္ကို ခရစ္ယာန္မ်ား အထိန္တလန္႔ႏွင့္ သိၾကရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိတိုု႔ထံမွ အဘယ္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားရပါသနည္း။

ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔ကို ျပန္ၾကည့္ၾကမည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခရစ္ေတာ္ ေပ်ာက္ေၾကာင္းကို အိမ္အျပန္လမ္းခရီး တေနရာအေရာက္မွာ သိၾကသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ "တရက္" ၾကာျပီးမွ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္မွန္းသိၾကသည္။ တရက္ဆိုုသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို ခ်စ္ေသာ ဤမိဘႏွစ္ပါးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တရက္ၾကာျပီးမွ ခရစ္ေတာ္ ေပ်ာက္သြားသည္ကို သိၾကရပါသနည္း။ က်မ္းစာထဲတြင္ သဲလြန္စျပန္ရွာၾကမည္။ ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔သည္ ပသခါပြဲေတာ္မွ အျပန္ျဖစ္သည္။ ထိုပြဲေတာ္တေလွ်ာက္လံုး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပြဲေတာ္အတြက္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ား လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာမ်ားျပဳရမည္။ အျပန္ခရီးတြင္လည္း ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းျခင္းမ်ား ျပဳရမည္။ ယူေဆာင္စရာရွိသည္မ်ားကို မွတ္သားကာ ယူေဆာင္ရမည္။ အစစအရာရာ စိစပ္ေသခ်ာေအာင္ စီရင္ၾကရမည္။ ခရီးလမ္းတြင္လည္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေအာင္ေျပာေနမည္။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေရာ၊စိတ္ပါ မအားလပ္ရေအာင္ အလုပ္ေတြမ်ားေနၾကမည္။ ထိုသို႔ အလုုပ္မ်ားေနေသာေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔ထံမွ ေပ်ာက္သြားသည္ကို သတိမထားမိၾကသည္အထိ ျဖစ္ရသည္။ ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားသည္လည္း ထို႔အတူျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားေသာအခါက ခရစ္ေတာ္မွ ခရစ္ေတာ္ ျဖစ္ကာ စိတ္အားထက္သန္ၾကသည္။ ေန႔တိုင္းေနရာညပါ ဆုေတာင္းသည္။ က်မ္းစာဖတ္သည္။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႔သည္။ အိမ္ေထာင္က်ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ အလုပ္ေတြပိုလာသည္။ ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္ဖက္ေသာ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ား၏ သာေရးနာေရးမ်ားက ပိုလာသည္။ ေငြကို တဦးတည္းေနစဥ္ကထက္ ပိုရွာလာရသည္။ အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးလာရသည္။ တျဖည္းျဖည္း အလုပ္မ်ား ရွဳပ္လာၾကသည္။ ေန႔ညဆုေတာင္းေနရင္းက ညအခ်ိန္တခါတည္းသာ ဆုေတာင္းေတာ့သည္။ က်မ္းစာေန႔စဥ္ ဖတ္ရွဳျခင္းမ်ားမရွိေတာ့ပဲ က်မ္းစာဖတ္သည့္ ရက္ေတြျခားလာမည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မိမိဘ၀ထဲကေန ေမွးမွိန္စျပဳလာသည္။ သားသမီးမ်ားရလာေတာ့ ပို၍ ဆိုးေတာ့သည္။ သားသမီးမ်ား၏ ပံုုမွန္ၾကီးထြားေရး၊ လိမၼာေရးျခားရွိေရး၊ ပညာေရးတိုု႔ျဖင့္ အလုပ္တို႔သည္ ရွုဳပ္သထက္ ရွဳပ္လာသည္။ သားသမီးတေယာက္ကေန ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ အလုပ္ရွဳပ္ျခင္းသည္ အဆိုးဆံုးျဖစ္ေတာ့သည္။ က်မ္းစာလည္းမဖတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဆုေတာင္းျခင္းလည္း မျပဳႏိုင္ေတာ့။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိဘ၀ထဲမွ လံုးလံုးေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ ထိုု႔ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ ေပ်ာက္သြားျခင္း၏ ပထမတရားခံသည္ အလုပ္ရွဳပ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔ ခရစ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္ရျခင္း ေနာက္တခ်က္သည္ ဂရုမစိုက္မွဳေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ေတာ္ ေယရွဳသည္ လိမၼာေရးျခားရွိသည္။ မိဘစကားကို ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္သည္။ မိဘေျပာသည့္ အတိုင္းေနမည့္ထိုင္မည့္ သူငယ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက သူငယ္ေတာ္ ေယရွဳ၏ စရုိက္သဘာ၀ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ထားၾကသည္။ မိဘမ်ားက သူငယ္ေတာ္ေယရွဳသည္ သူတိုု႔ေျပာလွ်င္ ေျပာမည့္အတိုင္း လုပ္မည္ဟု တထစ္ခ်ထင္မွတ္ၾကသည္။ မိဘမ်ားက ေယရုဆလင္မွ အျပန္တြင္ သူငယ္ေတာ္ေယရွဳအား ထပ္ခ်ပ္မခြာလုိက္ဖို႔ရန္ မွာေကာင္းမွာမည္။ မိဘမ်ားက ေယရွဳခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔ေနာက္သို႔ ထပ္ခ်ပ္မခြာလိုက္ေနသည္ဟုပဲ ထင္မွတ္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယရုရွလင္ျမိဳ႕မွာ က်န္ခဲ့ေလျပီ။ ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားလည္ ထို႔နည္းလည္းေကာင္း ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္ကို လက္ခံရျပီး ျဖစ္၍ ကယ္တင္ျခင္းကို စိတ္ခ်ရျပီ။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ ဘာလုပ္လုပ္ ခြင့္လႊတ္မည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားေပးဦးမည္။ ဆုေတာင္းေတာင္း၊မေတာင္းေတာင္း လိုအပ္သည္မ်ား ျပည့္စံုလိမ့္မည္။ အျပစ္မ၀န္ခံလည္း ခြင့္လႊတ္မည္။ က်မ္းစာမဖတ္လည္း ေကာင္းၾကီးမ်ားရႏိုုင္သည္ဟု တထစ္ခ်ယံုၾကည္ထားၾကသည္။ ထိုသို႔ ယံုၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ ဆုမေတာင္း၊ က်မ္းစာမဖတ္ပဲႏွင့္လည္း ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိတို႔ ေနာက္က လိုက္ပါလာမည္ဟု ထင္တတ္ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔ဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာက္ေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္သည္။ ထိုု႔သိုု႔ ေပ်ာက္သြားျခင္း၏ ဒုတိယတရားခံသည္ ခရစ္ေတာ္ကို ဂရုမစိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ေယာသႏွင့္ မာရိတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္ရျခင္း ေနာက္တခ်က္သည္ ထင္ျမင္ယူဆမွဳေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္းကို မိမိတို႔ေကာင္းေကာင္းသိသည္ဟု ယူဆၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ကို သိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ခရစ္ေတာ္ကို စတင္လက္ခံစဥ္က က်မ္းစာကိုအမွီျပဳကာ ခရစ္ေတာ္ကို နားလည္ယူဆၾကသည္။ ၾကာလာေသာအခါ က်မ္းစာအျပင္ အျခားေသာ က်မ္းစာျပင္ပ စာမ်ားကို ေလ့လာၾကသည္။ ထိုသို႔ ေလ့လာရင္းႏွင့္ မိမိတို႔၏ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ႏိုင္မွဳကို ပိုျပီး အဓိကထားလာၾကသည္။ က်မ္းစာပါအခ်က္မ်ားထက္ လူတို႔ ေတြးေတာခ်က္မ်ားကို ပိုျပီးအသားေပးလာသည္။ ထိုအခါ က်မ္းစာပါ ခရစ္ေတာ္ပံုေဖာ္ခ်က္ကို ပယ္လာၾကျပီး မိမိတို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္ဟု ထင္သည့္ ခရစ္ေတာ္ကို ပံုေဖာ္ၾကသည္။ ၁၉၀၀ ရာစု ႏွစ္မ်ားေလာက္ကစ၍ ဂ်ာမာန္က်မ္းစာပညာရွင္တခ်ိဳ႕သည္ က်မ္းစာထဲမွာ ခရစ္ေတာ္ထက္ က်မ္းစာျပင္ပ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားကို အေျခခံကာ ခရစ္ေတာ္၏ အတုတၱပတၱိကို ျပန္ေကာက္က်သည္။ ယုတၱိေဗဒ၊ သမိုင္းအခ်က္အလက္၊ ေတြးေတာၾကံဆမွဳ စသည့္ လူ၏ ဆင္ျခင္မွဳကို အေျခခံျပီး ခရစ္ေတာ္ကို ျပန္လည္ ရုပ္လံုးေဖာ္ၾကသည္။ ထိုခရစ္ေတာ္သည္ က်မ္းစာႏွင့္ လံုးလံုးကြဲျပားျခားနားေသာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္။ ထိုခရစ္ေတာ္ကို Historical Jesus ဟု သူတို႔ဆိုသည္။ သူတို႔ဆိုသည့္ ခရစ္ေတာ္သည္ Biblical Jesus ထက္ အမွန္ႏွင့္ နီးစပ္သည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားေရးေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိသူမ်ားလည္း၊ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ကာ လမ္းမွားသို႔ လိုက္ၾကေတာ့သည္။ အစဦးတုန္းက က်မ္းစာကို ဖတ္၍ လမ္းမွန္ခဲ့ေသာ သူမ်ားသည္ ထိုစာေပမ်ားကို ဖတ္ရင္းႏွင့္ လမ္းလြဲၾကေတာ့သည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔၏ဘ၀ထဲမွာ လံုးလံုးေပ်ာက္သြားၾကေတာ့သည္။ ထိုသို႔ေပ်ာက္သြားျခင္း၏ တတိယ တရားခံသည္ မိမိဥာဏ္ကို အမွီျပဳသည္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ေယာသႏွင့္ မာရိတို႔သည္ ခရစ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္ရျခင္း ေနာက္တခ်က္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္လြန္းမွဳေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပြဲၾကီးရက္ၾကီးမ်ားတြင္ သူတို႔သည္ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မည္။ အျပန္ခရီးမွာ ေပ်ာ္ခဲ့သည္မ်ားကိုု ျပန္ေျပာင္းေတြးေတာ စျမံဳျပန္ေကာင္းျပန္မည္။ အေပ်ာ္မ်ားက ေျပာစကားတို႔မွာ ရစ္ပတ္ေနမည္။ အေပ်ာ္မ်ားက ဦးေခါင္းထဲမွာ ျပည့္ေနမည္။ အေပ်ာ္မ်ားက လုုပ္သည့္အရာတိုုင္းမွာ လြမ္းျခံဳထားသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ ပါမလာသည္ကို သတိမထားမိပဲ ေပ်ာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားသည္လည္း အေပ်ာ္မ်ားေနာက္သို႔ လိုက္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစတစေ၀းလာၾကသည္။ အေပ်ာ္မ်ားထဲတြင္ စံုးစံုးျမဳပ္ေနေသာေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ သူတို႔ဘ၀ထဲမွာ လံုး၀ေပ်ာက္သြားသည္။ ခ်ားလ္(စ္)စပတ္ဂ်င္၏ အဆိုကေလးကို သတိရမိသည္။ "ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္သည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဘုုရားသခင္ႏွင့္ ကင္းကြာသြားရန္ မျဖစ္ႏိုုင္ျပီ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း ဘုုရားသခင္ကိုု ေမ့သြားဖိုု႔ မျဖစ္ႏိုုင္ျပီ။ ဘုရားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားမည့္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး အခ်ိန္မ်ားသည္ အလြန္အၾကဴးေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသည့္ အခ်ိန္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ " ။ စပန္ဂ်င္ရဲ့ စကား မွန္သည္။ ယေနခရစ္ယာန္မ်ားအေပ်ာ္က်ဴးလြန္းၾကျခင္းေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ေ၀းကြာသြားရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ မိမိဘ၀ထဲမွ ေပ်ာက္သြားၾကသည္။ ထိုသို႔ ေပ်ာက္သြားၾကျခင္း၏ စတုတၳတရားခံသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ လြန္ၾကဴျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္သြားရင္ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ေပ်ာက္ေနလွ်င္ ျပန္ရွာရမည္ျဖစ္သည္။ ေယာသပ္ႏွင့္ မာရိတို႔ ေပ်ာက္မွန္းသိသည္ႏွင့္ အေျပးအလႊား ျပန္ရွာၾကသည္။ သံုးရက္အၾကာတြင္ ေယရုရွလင္ ျမိဳ႕တြင္ ျပန္ေတြ႕သည္။ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္သြားၾကေသာ ခရစ္ယာန္မ်ားလည္း ေပ်ာက္မွန္းသိလ်င္ ျပန္ရွာၾကရမည္။ ဘယ္လိုျပန္ရွာၾကရမည္နည္း။ လြယ္သည္။ အရင္လုပ္ခဲ့သည့္အတိုင္း ျပန္လုပ္ၾကမည္။

၁။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ စတင္ေတြ႔သည့္အခ်ိန္ကအတိုင္း ျပန္ဆုေတာင္းၾကမည္။ ထိုအခ်ိန္ကရွိခဲ့သည္ ၀ိညာဥ္အားၾကီးျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ျပန္ဆုေတာင္းၾကမည္။ ထိုစဥ္အခ်ိန္က ျမတ္ႏိုးမွဳျဖင့္ ျပန္လည္ဆုေတာင္းၾကမည္။
၂။ အျပစ္မ်ားကို ျပန္လည္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မည္။ အျပစ္ႏွင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ အတူတကြ ေန၍မရ။ အျပစ္လုပ္ေနလ်င္ ခရစ္ေတာ္မေနႏိုင္။ ခရစ္ေတာ္ေနလ်င္ အျပစ္မလုပ္ႏိုင္။ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ အျပစ္ ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခုတြင္ ခရစ္ေတာ္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္မည္။ မွားခဲ့ အျပစ္မ်ားအတြက္ ေတာင္းပန္မည္။
၃။ က်မ္းစာကိုု ျပန္ဖတ္ၾကမည္။ က်မ္းစာသည္ ႏူတ္ကပတ္ေတာ္ျဖစ္သည္။ နဴတ္ကပတ္ေတာ္ကိုု ပိုုမိုုနားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကမည္။ ႏူတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ မကုုန္ႏိုုင္ေသာ ဘုုရားသခင္၏ နက္နဲသည့္အရာမ်ားကိုု ျပန္လည္ ေလ့လာၾကမည္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားကိုု ျပန္လုုပ္ၾကလ်င္ ခရစ္ယာန္မ်ား ခရစ္ေတာ္ကိုု ျပန္ေတြ႕မည္။ ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္မွာ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္ေနသူမ်ား ေပ်ာက္ေနေသာ ခရစ္ေတာ္ကိုု ျပန္ရွာၾကမည္။ ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္မွာ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္ေနသူမ်ား ေ၀းကြာေနေသာ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္လည္ မိတ္ဖြဲ႕ၾကမည္။ ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္မွာ ခရစ္ေတာ္ေပ်ာက္ေနသူမ်ား စိမ္းကားသြားေသာ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ေႏြးေထြးမွဳကိုု ျပန္ရွာၾကမည္။ ခရစ္စမတ္တိုုင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ကိုု ျပန္လည္ရွာေဖြေတြ႔ရွိေသာ ခရစ္စမတ္ျဖစ္သင့္သည္။ ခရစ္စမတ္တိုုင္းသည္ ခရစ္ေတာ္ျပန္လည္ ေနရာယူေသာ ခရစ္စမတ္ျဖစ္သင့္သည္။

ခရစ္စမတ္အခ်ိန္ရာက္ျပီ။ ဒီႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ရွိသည္။ မႏွစ္ကလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိခဲ့သည္။ တႏွစ္ကလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိခဲ့သည္။ ခရစ္စမတ္ ေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ေနာက္ႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိဦးမည္။ ေနာက္တႏွစ္မွာလည္း ခရစ္စမတ္ ရွိဦးမည္။ ခရစ္စမတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိဦးမည္။

နာမေတာ္ျမတ္၌

လွမင္းသူ
http://murann.com/ezine/index.php?option=com_content&view=article&id=1269:christmas-for-those-who-has-lost-jesus&catid=1:spiritual&Itemid=2