အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီခ်မွတ္ရာမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပါ။

Bamaw Thein Pe

အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီခ်မွတ္ရာမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပါ။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တံုးက က်င္းပတဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ အာဏာရပါတီျဖစ္တဲ့ ပီေအပီပါတီဟာ အတိုက္အခံပါတီတခုျဖစ္တဲ့ အလုပ္သမားပါတီကို မဲဆႏၵနယ္တခ်ိဳ႕မွာ ရံႈးသြားခဲ့တယ္။ လူေတြက အစိုးရကို မေက်နပ္တာေၾကာင့္ အတိုက္အခံပါတီကို မဲေပးခဲ့ၾကလို႔ပါ။ မေက်နပ္တာေတြထဲက တခ်က္က စကၤာပူလူမိ်ဳးေတြဟာ အိမ္ေစ်းႀကီးျမႇင့္မႈေၾကာင့္ တိုက္ခန္းေတြ မဝယ္ႏိုင္ၾကလို႔ မေက်နပ္ၾကတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ စကၤာပူအစိုးရဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးကတဲ တိုက္ခန္းေပါင္းမ်ားစြာပါတဲ့ တိုက္အျမင့္ေတြ အမ်ားႀကီးကို စကၤာပူေနရာအႏံွ႕မွာ အားခ်င္းေဆာက္လုပ္ၿပီး လူေတြကို ေရာင္းေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့.တိုက္ခန္းေစ်းေတြမက်ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ အိမ္ဝယ္ဖို႔ ဘဏ္ကေန ေခ်းယူႏိုင္တဲ့ ေခ်းေငြပမာဏေတြကို ကန္႔သတ္ခဲ့သလို ေခ်းေငြျပန္ဆပ္ရမယ့္ ႏွစ္ကာလေတြကိုလဲ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ လက္ငင္းေပးသြင္းရမယ့္ ေငြပမာဏေတြကိုလည္း ျမႇင့္တင္လိုက္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ အိမ္ခန္းေတြေစ်းႀကီးလို႔ လူေတြသိတ္မဝယ္ၾကရင္ အိမ္ေစ်းေတြ က်သြားေအာင္လို႔ပါ။
ထို႔နည္းတူပဲ ေမာ္ေတာ္ကားဝယ္ဖို႔ ဘဏ္ကေနေခ်းယူႏိုင္တဲ့ ေခ်းေငြပမာဏေတြကို ကန္႔သတ္ခဲ့သလို ေခ်းေငြျပန္ဆပ္ရမယ့္ ႏွစ္ကာလေတြကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ လက္ငင္းေပးသြင္းရမယ့္ ေငြပမာဏေတြကိုလည္း ျမႇင့္တင္လိုက္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ကားေစ်းႀကီးလို႔ လူေတြ ကိုယ္ပိုင္ကားဝယ္မစီးၾကပဲ ဘတ္စ္ကားေတြ MRTရထားေတြစီးၾကရင္ လမ္းမွာကားၾကပ္တဲ့ ျပႆနာေတြနည္း သြားေအာင္လို႔ပါ။
အစိုးရက အဲဒီစီးပြားေရးေပၚလစီေတြ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာအက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္လာသလဲ။ လူေတြဟာ အိမ္ေစ်း ကားေစ်းေတြႀကီးေနေပမယ့္ အိမ္၊ ကားေတြကို ဝယ္ခ်င္ေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ အသံုးစရိတ္ေခြ်တာၿပီး ေငြစုၾကတယ္။ စားတာ၊ ေသာက္တာ၊ သံုးစြဲတာ၊ ပစၥည္းဝယ္တာ အစစအရာမွာ အရင္လိုမသံုးၾကေတာ့ပဲ ေလွ်ာ့သံုးလာၾကတယ္။ စားသံုးသူ ဝယ္သူေတြ ေလွ်ာ့နည္းလာလို႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ စတိုးဆိုင္ေတြရဲ႕ ဝင္ေငြေတြ က်လာတယ္။ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ စားသံုးသူနည္းလာလို႔ လုပ္ငန္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဝင္ေငြထိခိုက္ၾကျပီး အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ စကၤာပူစီးပြားေရးက်ဆင္းလာပါတယ္။ ကုမၸဏီေတြ ဆိုင္ေတြ ပိတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္ကုန္ၾကတယ္။
ဒါဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေပမဲ့ ဆိုးကိ်ဳးျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့ စကၤာပူအစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရးေပၚလစီအမွားတခုပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ စုႏွစ္ေလာက္က ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရဟာ လူေတြအမဲလိုက္အပန္းေျဖေစဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ႏိုင္ငံျခားက ယုန္ေလးေတြကို နိင္ငံအတြင္းကို အေျမာက္အမ်ား သြင္းယူခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုန္ဆိုတာ မိ်ဳးပြားႏူန္း သိတ္ျမန္တဲ့သတၱဝါမို႔ အမဲလိုက္သတ္ျဖတ္တဲ့ ယုန္ဦးေရထက္ ေမြးလာတဲ့ ယုန္အေရအတြက္က ပိုမ်ားလို႔ အခုအခါ ယုန္အေကာင္ေပါင္း သန္း ၂၀ ေလာက္ဟာ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံအႏွံ႕က အိမ္ဝင္းေတြထဲမွာပါ ျပန္႔ႏွံ႔ေရာက္ရွိေနၾကပါတယ္။
ဒါက ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေပမယ့္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံရဲ႕ ေပၚလစီအမွားတခုပါ။
နွစ္အတန္ၾကာေလာက္က အိနၵိယနိုင္ငံမွာ ေျမြေဟာက္ေတြ အရမ္းမ်ားလာလို႔ အစိုးရက ေႁမြေဟာက္အေရခြံေတြကို ပိုက္ဆံေပးဝယ္တယ္။ ေႁမြေဟာက္အေရအတြက္ နည္းပါးသြားေအာင္လို႔ပါ။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရးသမားေတြက ေႁမြေဟာက္ေတြကို ျခံေတြမွာ အိမ္မွာပါ ေမြးၾကတယ္။ အေကာင္ႀကီးလာေတာ့ ေျမြေဟာက္ကို သတ္ၿပီး အစိုးရဆီမွာ ေႁမြအေရခြံေတြ ေရာင္းၾကတယ္။ အျမတ္ေကာင္းေကာင္း ရေနၾကတယ္။ အစိုးရက ရိပ္မိလာေတာ့ ေႁမြေဟာက္အေရခြံဝယ္တာကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ သူတို႔ေမြးထားတဲ့ ေႁမြေဟာက္အရွင္ေတြကို ေတာထဲမွာ သြားလြတ္လိုက္ၾကတယ္။ အခု အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေႁမြေဟာက္ေတြဟာ အရင္ေႁမြေရခြံေတြ မဝယ္ခင္ကထက္ အရမ္းပိုမ်ားလာေနတယ္။
ဒါလဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေပမယ့္ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ ေပၚလစီအမွားတခုပါပဲ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ အစိုးရဝန္ႀကီးေတြဟာ ေပၚလစီတခု ခ်မွတ္ရာမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းရံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပဲ ေပၚလစီရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိဖို႔လိုပါတယ္။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
၂၀၁၅၊ ႏိုဝင္ဘာ(၁၀)ရက္