​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်င္​ရင္ ( ​ေက်ာ္​မသြား​ေစခ်င္​ )

​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်င္​ရင္ ( ​ေက်ာ္​မသြား​ေစခ်င္​ )
တစ္​​ေန႔မွာ လူငယ္​​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ဟာ ​ေဟာင္​းႏြမ္​း​ေနတဲ့ ႐ွဴးဖိနပ္​တစ္​ရန္​ကို ယာ​ေတာအစပ္​မွာ ​ေတြ႔လိုက္​တယ္​။
ဒီဖိနပ္​ဟာ ယာလုပ္​​ေနတဲ အဖိုးႀကီးရဲ႕ ဖိနပ္​ျဖစ္​မယ္​ဆိုတာ သူတို႔သိတယ္​။
ပထမလူငယ္​က –
“အကို၊ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ သူ႔ဖိနပ္​ကို ျခံဳပုတ္​​ေနာက္​မွာ ၀ွက္​ထားလိုက္​ရ​ေအာင္​။
ဒါမွ သူ ဖိနပ္​ကို ႐ွာမ​ေတြ႔လို႔ ဗ်ာမ်ား​ေနတာကို ၾကည္​့ၿပီး ရယ္​ၾကတာ​ေပါ့။ ​ေပ်ာ္​ခ်င္​လို႔ပါ”
ဒုတိယလူငယ္​က –
“ညီ​ေလး၊ သူမ်ာဒုကၡ​ေရာက္​တာကိုၾကည္​့ၿပီး ​ေပ်ာ္​တယ္​ဆိုတာ မ​ေကာင္​းဘူး။
မင္​း တကယ္​​ေပ်ာ္​ခ်င္​သလား။ ဒီလိုလုပ္​ကြာ”
“ဘာလုပ္​ရမလဲ”

“ငါတို႔မွာပါတဲ့ ပိုက္​ဆံ​ေတြကို ႐ွဴးဖိနပ္​ ၂ ဖက္​မွာ ခြဲထည္​့ထားၾကမယ္​။
အဖိုးႀကီး ဖိနပ္​စီးၾကည္​့လို႔ အံ့အားသင္​့ၿပီး ဘာလုပ္​ရမွန္​းမသိျဖစ္​​ေနတာကို ၾကည္​့ၿပီး ​ေပ်ာ္​ၾကတာ​ေပါ့”
” အကို​ေျပာသလို တကယ္​​ေပ်ာ္​ရမယ္​ဆိုရင္​ လုပ္​ၾကတာ​ေပါ့”
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ဟာ ပိုက္​ဆံ​ေတြကို ဖိနပ္​ ၂ ဖက္​မွာထည္​့ၿပီး ​ေနရာမွာျပန္​ခ်ထားလိုက္​တယ္​။
ၿပီး​ေတာ့ ျခံဳ​ေနာက္​မွာ ပုန္​းၿပီး​ေစာင္​့​ေနၾကတယ္​။
မၾကာခင္​ အဖိုးႀကီး ​ေရာက္​လာတယ္​။
သူ႔ဖိနပ္​ တသ္​ဖက္​ကို အရင္​စီးတယ္​။
ဖိနပ္​ထဲမွာ တစ္​ခုခုခံ​ေနလို႔ လက္​နဲ႔ ႏိႈက္​ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ပိုက္​ဆံ​ေတြ ​ေတြ႔တယ္​။
သူဟာ အံ့ျသသလိုျဖစ္​သြားတယ္​။
ဖိနပ္​​ေနာက္​တစ္​ဖက္​ကို စီးျပန္​တယ္​။
ဖိနပ္​ထဲက ပိုက္​ဆံ​ေတြ ထပ္​​ေတြ႔ျပန္​တယ္​။
အဖိုးႀကီးဟာ မ်က္​ရည္​​ေတြစီးက်လာတယ္​။
ၿပီး​ေတာ့ ​ေျမႀကီး​ေပၚမွာ ဒူး​ေထာက္​ လက္​အုပ္​ခ်ီရင္​း ပါးစပ္​က အခုလို အသံထြက္​​ေျပာလိုက္​တယ္​။
“အို ဘုရားသခင္​၊ အခု ပိုက္​ဆံ​ေပးသူ ဘယ္​သူဆိုတာ ကြၽန္​​ေတာ္​မသိပါဘူး။
ဒါ​ေမပယ္​့ သူ႔ကို အရမ္​း​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ဘုရား။
ဘာျဖစ္​လို႔လဲဆို​ေတာ့ အိမ္​ကမိန္​းမ​ေနမ​ေကာင္​းတာ ၃ ရက္​႐ွိ​ေနၿပီ။
​ေဆး၀ယ္​ဖို႔ ပိုက္​ဆံမ႐ွိဘူး။ သမီး​ေလးလည္​း အိမ္​မွာ စားစရာမ႐ွိလို႔ မနက္​ကတည္​းက ဘာမွ မစားရ​ေသးဘူး။
အခုရတဲ့ပိုက္​ဆံနဲ႔ မိန္​းမအတြက္​ ​ေဆး၀ယ္​သြားလို႔ရၿပီ။ သမီး​ေလးအတြက္​လည္​း စားစရာ​ေတြ ၀ယ္​သြားလို႔ရၿပီ။ ၀မ္​းသာလိုက္​တာဗ်ာ”
ပထမလူငယ္​ဟာ ဒီျမင္​ကြင္​းကိုၾကည္​့ၿပီး ၀မ္​းသာလြန္​းလို႔ မ်က္​ရည္​​ေတြ စီးက်​ေနတယ္​။
ဒုတိယလူငယ္​လည္​း ပထမလူငယ္​ကို ၾကည္​့ရင္​း ၀မ္​းသာ​ေနတယ္​။ ​
ေပ်ာ္​ခ်င္​သလား။ သူမ်ားကိူ ​ေပ်ာ္​​ေအာင္​လုက္​​ေပးရင္​ မိမိလည္​း ​ေပ်ာ္​ရပါလိမ္​့မယ္​။
ဗန္​း​ေမာ္​သိန္​း​ေဖ
မ်ွ​ေ၀လို​ေသာအ​ေတြးမ်ား (၂) စာအုပ္​မွ
Unicode >>>
​ပျော်​ရွှင်​ချင်​ရင် ( ​ကျော်​မသွား​စေချင်​ )
တစ်​​နေ့မှာ လူငယ်​​လေးနှစ်​​ယောက်​ဟာ ​ဟောင်​းနွမ်​း​နေတဲ့ ရှူးဖိနပ်​တစ်​ရန်​ကို ယာ​တောအစပ်​မှာ ​တွေ့လိုက်​တယ်​။
ဒီဖိနပ်​ဟာ ယာလုပ်​​နေတဲ အဖိုးကြီးရဲ့ ဖိနပ်​ဖြစ်​မယ်​ဆိုတာ သူတို့သိတယ်​။
ပထမလူငယ်​က –
“အကို၊ ကျွန်​​တော်​တို့ သူ့ဖိနပ်​ကို ခြုံပုတ်​​နောက်​မှာ ၀ှက်​ထားလိုက်​ရ​အောင်​။
ဒါမှ သူ ဖိနပ်​ကို ရှာမ​တွေ့လို့ ဗျာများ​နေတာကို ကြည်​့ပြီး ရယ်​ကြတာ​ပေါ့။ ​ပျော်​ချင်​လို့ပါ”
ဒုတိယလူငယ်​က –
“ညီ​လေး၊ သူမျာဒုက္ခ​ရောက်​တာကိုကြည်​့ပြီး ​ပျော်​တယ်​ဆိုတာ မ​ကောင်​းဘူး။
မင်​း တကယ်​​ပျော်​ချင်​သလား။ ဒီလိုလုပ်​ကွာ”
“ဘာလုပ်​ရမလဲ”
“ငါတို့မှာပါတဲ့ ပိုက်​ဆံ​တွေကို ရှူးဖိနပ်​ ၂ ဖက်​မှာ ခွဲထည်​့ထားကြမယ်​။
အဖိုးကြီး ဖိနပ်​စီးကြည်​့လို့ အံ့အားသင်​့ပြီး ဘာလုပ်​ရမှန်​းမသိဖြစ်​​နေတာကို ကြည်​့ပြီး ​ပျော်​ကြတာ​ပေါ့”
” အကို​ပြောသလို တကယ်​​ပျော်​ရမယ်​ဆိုရင်​ လုပ်​ကြတာ​ပေါ့”
သူတို့နှစ်​​ယောက်​ဟာ ပိုက်​ဆံ​တွေကို ဖိနပ်​ ၂ ဖက်​မှာထည်​့ပြီး ​နေရာမှာပြန်​ချထားလိုက်​တယ်​။
ပြီး​တော့ ခြံု​နောက်​မှာ ပုန်​းပြီး​စောင်​့​နေကြတယ်​။
မကြာခင်​ အဖိုးကြီး ​ရောက်​လာတယ်​။
သူ့ဖိနပ်​ တသ်​ဖက်​ကို အရင်​စီးတယ်​။
ဖိနပ်​ထဲမှာ တစ်​ခုခုခံ​နေလို့ လက်​နဲ့ နှိုက်​ကြည်​့လိုက်​​တော့ ပိုက်​ဆံ​တွေ ​တွေ့တယ်​။
သူဟာ အံ့သြသလိုဖြစ်​သွားတယ်​။
ဖိနပ်​​နောက်​တစ်​ဖက်​ကို စီးပြန်​တယ်​။
ဖိနပ်​ထဲက ပိုက်​ဆံ​တွေ ထပ်​​တွေ့ပြန်​တယ်​။
အဖိုးကြီးဟာ မျက်​ရည်​​တွေစီးကျလာတယ်​။
ပြီး​တော့ ​မြေကြီး​ပေါ်မှာ ဒူး​ထောက်​ လက်​အုပ်​ချီရင်​း ပါးစပ်​က အခုလို အသံထွက်​​ပြောလိုက်​တယ်​။
“အို ဘုရားသခင်​၊ အခု ပိုက်​ဆံ​ပေးသူ ဘယ်​သူဆိုတာ ကျွန်​​တော်​မသိပါဘူး။
ဒါ​မေပယ်​့ သူ့ကို အရမ်​း​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​ဘုရား။
ဘာဖြစ်​လို့လဲဆို​တော့ အိမ်​ကမိန်​းမ​နေမ​ကောင်​းတာ ၃ ရက်​ရှိ​နေပြီ။
​ဆေးဝယ်​ဖို့ ပိုက်​ဆံမရှိဘူး။ သမီး​လေးလည်​း အိမ်​မှာ စားစရာမရှိလို့ မနက်​ကတည်​းက ဘာမှ မစားရ​သေးဘူး။
အခုရတဲ့ပိုက်​ဆံနဲ့ မိန်​းမအတွက်​ ​ဆေးဝယ်​သွားလို့ရပြီ။ သမီး​လေးအတွက်​လည်​း စားစရာ​တွေ ၀ယ်​သွားလို့ရပြီ။ ၀မ်​းသာလိုက်​တာဗျာ”
ပထမလူငယ်​ဟာ ဒီမြင်​ကွင်​းကိုကြည်​့ပြီး ၀မ်​းသာလွန်​းလို့ မျက်​ရည်​​တွေ စီးကျ​နေတယ်​။
ဒုတိယလူငယ်​လည်​း ပထမလူငယ်​ကို ကြည်​့ရင်​း ၀မ်​းသာ​နေတယ်​။ ​
ပျော်​ချင်​သလား။ သူများကိူ ​ပျော်​​အောင်​လုက်​​ပေးရင်​ မိမိလည်​း ​ပျော်​ရပါလိမ်​့မယ်​။
ဗန်​း​မော်​သိန်​း​ဖေ
မျှ​ဝေလို​သောအ​တွေးများ (၂) စာအုပ်​မှ
 http://tameelay.com/?p=2351