ဒါဖတ္ျပီးမွ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္ သြားလည္ပါ

 

ေမာင္(စြယ္စံုက်မ္း)

 

ဒါဖတ္ျပီးမွ ျမ၀တီ-မဲေဆာက္ သြားလည္ပါ
------ ------ ------ ------ ------
“အို ကရင္ျပည္နယ္”

'ျမ၀တီ'ဆိုတာက ျမန္မာျပည္ရဲ့အေရွ႕ေတာင္တည္ရာ အရပ္ေဒသ၊ ကရင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ကားလမ္း အဆံုး နယ္စပ္၊ ခ႐ိုင္႐ံုးစိုက္တဲ့ၿမိဳ႕ပါ။ အဲဒီျမ၀တီၿမိဳ႕ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကပ္လ်က္မွာက ေသာင္ရင္းျမစ္သာျခားတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ၿခံစည္း႐ိုး၊ တာ့ခ္ (TAK)ခ႐ိုင္၊ မဲေဆာက္ (MAE SOT)ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ရိွပါတယ္။ တာ့ခ္ခ႐ိုင္ ကိုးျမိဳ႕ထဲက ေသာင္ရင္းျမစ္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ နယ္စပ္ ငါးၿမိဳ႕ထဲက တၿမိဳ႕ပါ။ မၾကာေသးခင္ကာလတခုကပဲ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)ေက်ာ္ေလာက္ ခဲြခြာေ၀းကြာေနခဲ့ရတဲ့ ကရင္ ျပည္နယ္ ဘားအံျမိဳ႕ကို တေခါက္တက်င္း ျပန္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ဟိုးကာလ ၁၉၉၆ ခုနွစ္ရဲ႕ မိုးဦးကာလေတြဆီကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ၿပီး ေမွ်ာ္တမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကာအင္းဆိပ္ ႀကီးျမိဳ႕နယ္ရဲ႕ အဇင္း၊ က်ဳိက္ဒံု၊ ႀကိတ္ရြာ ေဒသေတြမွာ ေကအင္ယူနဲ႔ န၀တအစိုးရ 'လက္နက္ နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး'လဲလွယ္ျပီးစ ကာလပါ။ အေမွာင္ႀကီးစိုးခဲ့ရတဲ့ နယ္ေျမေဒသမွာ အလင္းေရာင္ပြင့္လင္းစျဖစ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ျဖင့္ သြားလမ္းသာလို႔လာလမ္းသင့္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့လည္း မဲသေ၀ါဘက္မွာ ျဖစ္ပြားၾကတဲ့ စစ္ပဲြတခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ စစ္ေဘးေရွာင္၊ မိုင္းေရွာင္ေနၾကတဲ့ ေဒသခံေသြးခ်င္းတခ်ဳိ႕ဟာ ၿမိဳင္ႀကီးငူေဒသဘက္ကို တိမ္းေရွာင္ေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္ က်င္လည္က်က္စားခဲ့ရဖူးတဲ့ ၁၉၉၆ နဲ႔ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ေတြတုန္းက ဘားအံအေရွ႕ဘက္လမ္းတေလွ်ာက္ ေကာ့ကရိတ္နဲ႔ ျမ၀တီဘက္ကိုသြားဖို႔ လံုး၀စိတ္မခ်ရသလို၊ ကမေမာင္းက ဖာပြန္ကို သြားဖို႔ဆိုတာက လံုၿခံဳေရး ပိုၿပီးစိတ္မခ်ရပါဘူး။ ကမေမာင္းရြာကေနၿပီး ဖာပြန္အထိသြားတဲ့ကားလမ္း ကို အေလာင္းေတြနဲ႔ တန္းစီလိုက္ရင္ေတာင္ရႏိုင္တယ္လို႔ ျပည္တြင္းစစ္ပဲြေတြရဲ႕ အတိတ္ဆိုးပဲ့တင္သံေတြကို ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သံလြင္ျမစ္၀ွမ္း ကမေမာင္းဆိပ္ကမ္းက သစ္ပင္ၾကီးတပင္ရဲ႕ ပင္စည္ကိုမီွျပီး ၿမိဳင္ႀကီးငူဆီကို ေမွ်ာ္ေငးေနတဲ့ ကရင္လုလင္ပ်ဳိေလးရဲ႕ ကဲြ်ခ်ဳိေတးသံကို ဆြတ္ဆြတ္ပံ်႕ပံ်႕ ကြ်န္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ တမ္းတေၾကကဲြ သံစဥ္ေတြမ်ားလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၂၀ နဲ႔ ယခု ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရိွလွေသးတဲ့ အေျခအေနပါ။

“ဘားအံမွ ျမ၀တီ”

ပြင့္လင္းရာသီအစ ဒီသီတင္းကြ်တ္က ဘားအံၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚဘုရားေစတီကို ဖူးေျမာ္ၾကလို႔၊ ေက်ာက္ကလပ္ေစတီနဲ႔ ဇဲြကပင္ေတာင္ေျခက ေဗာဓိတေထာင္ဘုရားေတြ လွည့္လည္ဖူးေျမာ္ခဲ့ရတာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာပါပဲ။ ဘားအံကေန ျမ၀တီကို ခရီးဆက္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးမဆက္ခင္မွာ လမ္းပန္း လံုၿခံဳေအးခ်မ္းမႈရိွရဲ႕လားဆိုတာကို သတင္းစံုစမ္းခဲ့ရေသးတယ္။ တေခါက္မွမေရာက္ဖူးေသးတဲ့ နယ္ေျမ ေဒသမို႔ လက္ရိွအေျခအေနေတြက မစံုစမ္းလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တေန႔ေရႊ တေန႔ေငြျဖစ္တတ္တဲ့သဘာ၀ကို ေခတ္က သင္ၾကားေပးထားခဲ့လို႔ တခ်က္သတိလစ္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဘားအံက ျမ၀တီခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ အိႏၵဳ၊ လြန္းည၊ ဂ်ဳိင္း၊ က်ဳံဒိုး၊ ေကာ့ကရိတ္အထိ မူလကားလမ္းအေဟာင္းအတိုင္းပါပဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ ေတာေတာင္လယ္ေျမေတြ စိမ္းစိမ္းေ၀ေ၀နဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ။ လမ္းေဘး၀ဲယာက ကရင္ေသြးခ်င္းရြာ ကေလးေတြလည္း ျငိမ္းခ်မ္းလို႔ပါ။

“လမ္းသစ္စၿပီ”

ေကာ့ကရိတ္ျမိဳ႕၀င္ခါနီးမွာေတာ့ ကားလမ္းေဟာင္းကေနခဲြထြက္ၿပီး ကားလမ္းအသစ္ကို ျမ၀တီကို ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေဖာက္လုပ္ေပးထားတဲ့လမ္းတဲ့။ အာရွစီးပြားေရးမဟာဗ်ဴဟာ လမ္းဆိုလားပဲ။ လမ္းကျဖဴးျပီး ညက္ေနတာပါ။ ကားဆိုတာ ေမာင္းလို႔ေမာင္းေနမွန္းမသိေအာင္ကို သက္ေသာင့္သက္သာ ရိွလွပါတယ္။ (ရန္ကုန္-မႏၱေလးအျမန္လမ္းမႀကီး မ်က္ရည္က်ေလာက္တဲ့လမ္းပါ။) ျမ၀တီေရာက္တဲ့အထိ ခလုတ္မထိ၊ ဆူးမျငိပါ။ (ဒီလိုေရးျပ ေနရတာက အဲဒီဘက္ကို မေရာက္ဖူးေသးၾကတဲ့သူေတြအတြက္ေရာ၊ ေရာက္ဖူးသူေတြအတြက္ပါ လိုအပ္မယ္ထင္လို႔ပါ။ စိုးရိမ္ဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ က ''အဲဒီဘက္ေအးခ်မ္းရဲ႕လား၊ တိုက္ပဲြေတြျဖစ္ေနတယ္ဆို''လို႔ေမးၾကလို႔ပါ။)

“ျမ၀တီမွ မဲေဆာက္”

ျမ၀တီေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ မူလကတည္းကလည္ပတ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့တဲ့ တဖက္ႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ကိုသြားဖို႔ စီစဥ္ရပါတယ္။ အဲမွာတင္ ဘာစၾကားရသလဲဆိုေတာ့ ''မဲေဆာက္မွာ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်႐ုပ္တုရိွတယ္။ အဲဒီေရာက္ေအာင္သြား''တဲ့။ ဒီစကားၾကားရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ ေၾကာင္းရာဇ၀င္ကိုျပန္ျပီးစဥ္းစားခန္း၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္ဖူးၾကားဖူးသေလာက္ေတာ့'မဲေဆာက္' မွာ ဦးေအာင္ေဇယ်႐ုပ္တုရိွတယ္လို႔ မၾကားဖူး မမွတ္ဖူးပါဘူး။ (သူတို႔တိုင္းျပည္ကေရာ ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ႐ုပ္တုလုပ္ျပီး ကိုးကြယ္မွာတဲ့လား။ ရွင္းပါတယ္။)
ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ၿခံစည္း႐ိုးကပ္ေနတဲ့ တဖက္အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕ နယ္စပ္ေဒသေတြကို ေရာက္ျဖစ္တဲ့အခါတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္မွာခံစားမႈတခုရိွပါတယ္။ ကိုယ့္ေျမနဲ႔သူ႕ေျမ ဘာေတြမ်ားကြာျခားသလဲ။ သူ႔ေျမမွာ ဘာပန္းေတြပြင့္လို႔ ဘာစခန္းေတြဖြင့္ေနသလဲ။ ဘာလမ္းေတြသင့္ေနသလဲ အလြန္သိခ်င္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘယ္ေလာက္ပဲတိုးတက္ေနတယ္ဆိုဆို ပေဒသရာဇ္ေခတ္ထဲမွာပဲ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ''မွန္ပါ့ ဘုရား''ေခတ္စနစ္ၾကီးေအာက္မွာပါပဲ ရိွေနပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ျမ၀တီေရာက္လို႔ အခါအခြင့္သင့္တုန္း 'မဲေဆာက္'ဆိုျပီး နာမည္ၾကီးေနတဲ့ စီးပြားေရးအေရွ႕တံခါး၀ကို ကြ်န္ေတာ့္လက္နဲ႔ တဒုန္းဒုန္းရိုက္ပုတ္၀င္လိုက္ပါသည္။

“ဖေ၀ါ႐ုပ္တုေတြ႕ၿပီ”

ေခ်ာင္းသာသာရိွတဲ့ ေသာင္ရင္းျမစ္ရဲ႕ ျမစ္ကူးတံတားေက်ာ္ျဖတ္လိုက္႐ံုနဲ႔ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေပၚေျခခ်ပါၿပီ။ အဲဒီကေန ဆယ္မိုင္ေက်ာ္ေလာက္ ဆက္သြားေတာ့ မဲေဆာက္ၿပီး အေရွ႕ဖ်ားေရာက္ၿပီး ဖေ၀ါ႐ုပ္တုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ႐ုပ္တုထားတဲ့ အေဆာက္အဦရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အျမင့္ေပ ေလးငါးရာေလာက္ရိွတဲ့ ေတာင္ထြတ္တခု၊ ေက်ာက္ေတာင္တခုထင္ပါရဲ႕။ (ဖေ၀ါ႐ုပ္တုဆိုတာကို ေနာက္မွ သိရတာပါ။) ႐ုပ္တုအေဆာက္အဦေရွ႕နားမွာ ယိုးဒယားဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တခုေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ႐ုပ္တုေရွ႕မွာေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံကလူေတြ လာေရာက္ၿပီး ပန္းနဲ႔သစ္သီးေတြ ပူေဇာ္ေနၾကတာေတြ႕ရသလို၊ ဖေ၀ါ႐ုပ္တုရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပဲ ခ်န္ထားၿပီး တကိုယ္လံုးမွာ ေရႊေတြခ်ထားပါတယ္။ ေရႊကပ္လွဴေနတာလည္းေတြ႕ ရပါတယ္။ သူတို႔ဒီ႐ုပ္တုကို ကိုးကြယ္ရိွခိုးေနၾကတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ႐ုပ္တုနားကပ္ၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခဲ့႐ံုပါပဲ။ ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိေသးတာကိုး။

မဲေဆာက္ကိုသြားဖို႔ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ငွားလာတဲ့ကားက ယာဥ္ေမာင္းကလည္း ျမ၀တီကပါ။ ဧရာ၀တီတိုင္းသားဇာတိ ျမန္မာတဦးပါပဲ။ မဲေဆာက္ကို အေခါက္ေခါက္အခါခါ ကားအငွားလိုက္ေနတဲ့သူပါပဲ။ ဖေ၀ါ႐ုပ္တုကို ဦးေအာင္ေဇယ်႐ုပ္တုပဲလို႔ သူက တပ္အပ္ေျပာေနေပမဲ့ အျခားဘာမွမသိပါဘူး။ စူးစမ္း ေလ့လာမႈမရိွပါဘူး။ ျမ၀တီမွာ အေျခခ်ေနထိုင္တာလည္း ၾကာလွၿပီဆိုေသး။ ဒီေနရာကို ဦးေအာင္ေဇယ် ႐ုပ္တုရိွတယ္ေျပာၿပီး လိုက္လိုက္ပို႔ေနတာ အၾကိမ္နည္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီ႐ုပ္တုကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေပမဲ့ သေဘာ မေတြ႕ပါ။ ဦးေအာင္ေဇယ်႐ုပ္တု မျဖစ္ႏိုင္ဟုသာ စိတ္ထဲထင္ေနပါသည္။ ဒီ႐ုပ္တု ဘာဆိုတာရွင္းျပမယ့္သူလည္း မရွာခဲ့မိဘူး။

“ဖေ၀ါ (သို႔မဟုတ္) ေမာင္နီ”

မဲေဆာက္ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးမို႔ အခိ်န္မရခဲ့လို႔ ဒီ႐ုပ္တုကိစၥၾကီးက မရွင္းမရွင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ စဲြလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ျမ၀တီျပန္ေရာက္ေတာ့ ျမ၀တီနယ္ စာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒နဲ႔ဆံုေတြ႕ၿပီး သူ ဆက္သြယ္ေပးလို႔ ဦးေအာင္တင္၀င္းဆိုသူနဲ႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရခဲ့ပါတယ္။ ဦးေအာင္တင္၀င္းဆိုတာက က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕နယ္ ကတိုးေကာ့ႏွပ္ေက်းရြာဇာတိပါ။ ျမ၀တီၿမိဳ႕မွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့သူျဖစ္ၿပီး ျမ၀တီၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ နယ္ျခားေကာ္မတီ (Township Border Committee) TBC မွာ တရား၀င္ ျမန္မာ- ထိုင္း ဘာသာျပန္တဦးလို႔ သိရပါတယ္။ ဦးေအာင္တင္၀င္းကို ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့မွပဲ ရင္ထဲရွင္းသြားပါတယ္။ ဒါကို ကြ်န္ေတာ္ ေဆာင္းပါးေရးမယ္လို႔ေျပာျပေတာ့ ''ဆရာတို႔ေရးမွပဲ လူေတြသိၾကမွာပါ''လို႔ တိုက္တြန္းအားေပးပါတယ္။ သူကလည္း ေမာ္လၿမိဳင္ကျပန္အလာ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ျမ၀တီက ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရခိ်န္ျဖစ္ေနလို႔ လူခ်င္းအခိ်န္မရေတာ့လို႔ မေတြ႕ဆံုျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ဖုန္းနဲ႔ပဲ အေတာ္ၾကာၾကာေမးျမန္းခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ဦးေအာင္တင္၀င္းဆီ သိခ်င္တာေတြ ထပ္ေမးရပါတယ္။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေျဖၾကားေပးတဲ့ ဦးေအာင္တင္၀င္းကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ဒီေနရာကပဲ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါရေစ။ သူ ရွင္းျပတာက 'ဖေ၀ါ'ဆိုတာ ျမန္မာလို 'ေမာင္နီ'၊ ကရင္ လူမ်ဳိးထိုင္းႏိုင္ငံသားစစ္သားတဦးပါ။ ေရွးေခတ္ ယိုးဒယားစစ္သည္ဆက္သားတဦးတဲ့။ အခု ဖေ၀ါ႐ုပ္တု ေနာက္နားဆီက ေက်ာက္ေတာင္ထြတ္ေပၚကေနျပီး ရန္သူ တပ္အလာကို ေမွ်ာ္ကင္းလုပ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ရသတဲ့။ ရန္သူတပ္လာတာကို လွမ္းျမင္ရျပီဆိုရင္ အဲဒီေတာင္ထိပ္ေပၚကဆင္းလာၿပီး မိုင္(၄၀) ေလာက္ ေ၀းတဲ့ သူ႕ရဲ႕တပ္စခန္းရိွရာ (TAK) တာ့ခ္ျမိဳ႕ကို ျမင္းစီးၿပီး အျမန္သတင္းပို႔ရတဲ့ ျမင္းစီးဆက္သား။ (ရန္သူတပ္ဆိုတာကလည္း အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ ေဇယ်ရဲ႕ ျမန္မာတပ္ျဖစ္ဖို႔ပဲ ရိွပါတယ္။)

ဖေ၀ါ (ေမာင္နီ)ေသေတာ့ နတ္စိမ္းျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကၿပီး ႐ုပ္တုလုပ္၊ နတ္ကြန္းေဆာက္ေပးခဲ့တာပါတဲ့။ အခုေတြ႕ရတဲ့ ဖေ၀ါ႐ုပ္တုထားရိွတဲ့ အေဆာက္အဦေရွ႕က ထိုင္းဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဘာေရးထားတာလဲလို႔ ဦးေအာင္၀င္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေမးၾကည့္ေတာ့ -
''ဖေ၀ါဘိုးဘိုးနတ္ကြန္း''ပါတဲ့။

ဖေ၀ါက ၾကက္၀ါသနာအိုးမို႔ သူ႔နတ္ကြန္းေရွ႕မ်က္နွာစာမွာ ၾကက္႐ုပ္တုေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ထုလုပ္ထားၿပီး ပန္းၿခံသဖြယ္လုပ္ထားတဲ့ နတ္ကြန္းပါ။

နတ္ကြန္းဆိုင္းဘုတ္ရဲ႕ေရွ႕နားမွာေတာ့ ျမင္းျဖဴ႐ုပ္တုနဲ႔ ဓားကိုင္ထားတဲ့ ဖေ၀ါ႐ုပ္တုကို ယွဥ္တဲြထားပါတယ္။ ျမင္းသည္ေတာ္ဆက္သားဖေ၀ါနဲ႔ သူ႔ေျချမန္ေတာ္ျမင္းဆိုတာ ေပၚလြင္လာပါၿပီ၊ ယုတၱိရိွလာပါၿပီ။ အဲဒီ ဖေ၀ါဘိုးဘိုးကို ပူေဇာ္ပ,သရင္ စီးပြား လာဘ္လာဘ တိုးတက္တယ္အယူရိွၾကလို႔ ေဒသခံ ထိုင္းႏိုင္ငံသူထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ 'ဖေ၀ါ'ဟာ ယိုးဒယား စစ္သားတေယာက္ျဖစ္လို႔ သူ႔နတ္ကြန္းေျမအတြင္းကို ေသနတ္တလက္ပါလာရင္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ျပဳၿပီး ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ခြင့္ေပး၍ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ေသနတ္မပါခဲ့ရင္ ေျဗာက္အိုးမ်ားပစ္ေဖာက္ခြင့္ေပးၿပီး ပူေဇာ္ျခင္း မ်ားျပဳလုပ္ၾကတယ္လို႔လည္း သိရိွရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္တဲ့အခိ်န္မွာပဲ ေျဗာက္အိုးပစ္ေဖာက္သံေတြ နတ္ကြန္းအနီးမွာ ဆူညံေနေအာင္ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။

(၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ကြ်န္ေတာ္ ေကာ့ေသာင္းျမိဳ႕ေရာက္ခဲ့စဥ္ ထိုင္းငါးဖမ္းေလွေတြဟာ ေျဗာက္အိုးေတြ ပစ္ေဖာက္ပူေဇာ္ၿပီးမွ ငါးဖမ္းထြက္ၾကပါတယ္။ လာဘ္လာဘငါးမ်ားမ်ားရေအာင္ ေျဗာက္အိုးပစ္ေဖာက္ပူေဇာ္ ၾကတဲ့သူတို႔ ႐ိုးရာဓေလ့ပါပဲ။)

“ခရီးသြားလုပ္ငန္းေၾကာ္ျငာေတြရဲ႕ လွည့္စားမႈလား”

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဥတုသံုးလီထဲက မိုးဥတုကုန္ဆံုးလို႔ ပြင့္လင္းရာသီဘာ ၄ ဘာျဖစ္တဲ့ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာ၊ နို၀င္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာလေတြမွာ ကေလးေတြ သီတင္းကြ်တ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္၊ တန္ ေဆာင္တိုင္ပဲြေတာ္ရက္ေတြနဲ႔ ဘုရားဖူးထြက္ၾက၊ မိသားစုလိုက္ အဖဲြ႕လိုက္ေတြ အလည္အပတ္ခရီးစဥ္ေတြ စီစဥ္ၾကတာမို႔ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကုမၸဏီေတြ အၾကိဳက္ေတြ႕တဲ့ရာသီပါပဲ။ သူတို႔ေတြ အႀကိဳက္ေတြ႕ အျမတ္ေငြေတြ ေပြ႕ပိုက္ၾကမွာက အေၾကာင္းမဟုတ္။ သူတို႔ဆဲြေဆာင္တဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြက အႀကိဳက္မေတြ႕စရာ ပါလာတာ ေတြ႕ရတာကအေၾကာင္းပါ။

''ျမ၀တီ-မဲေဆာက္'ခရီးစဥ္ေၾကာ္ျငာေတြပါ။ သတင္းစာေတြမွာေရာ FB ေတြမွာပါ ပလူပံ်ေနေတာ့တာပါ။ အဲဒီေၾကာ္ျငာေတြမွာ 'မဲေဆာက္က ဦးေအာင္ေဇယ်နတ္နန္း'နဲ႔ အျခားေနရာေတြကို လည္ပတ္ၾကဖို႔ ဆဲြေဆာင္ထားတာေတြ႕ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ယိုးဒယား သမိုင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔'အေလာင္းဘုရားဦးေအာင္ ေဇယ်'ကို ျမန္မာေတြ သမိုင္းနဲ႔ခီ်ၿပီး သိထားတဲ့ကိစၥကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး လွည့္ျဖားထားတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေတြး ၾကည့္မိပါတယ္။ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ယိုးဒယားက ျမန္မာအေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်ကို ႐ုပ္တုလုပ္ၿပီး ကိုးကြယ္ထားပါ့မလား၊ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာပါရေစ။ ျပည္သူေတြကို မလွည့္ျဖား မလွည့္စားပါနဲ႔လို႔ ေျပာ ခ်င္ပါတယ္။

“ဘုမသိ ဘမသိ”

'ျမ၀တီ'ေရာက္လို႔ 'မဲေဆာက္'ကို အထင္တႀကီးနဲ႔ သြားၾကမယ့္ ကိုျမန္မာေတြ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဖေ၀ါ႐ုပ္တုကို ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ျပီး ကန္ေတာ့ကုန္ၾကရင္ျဖင့္ ခက္ကုန္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါကို ဟိုတယ္/ ခရီးဌာနနဲ႔ တာ၀န္ရိွသူေတြက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား။ ျမ၀တီ 'လ၀က'နဲ႔ မဲေဆာက္ 'လ၀က'ကေတာ့ အိုေကမွာ စိုျပည္လ်က္ Special Pass (SP) ေတြလုပ္ေပးၿပီး ေစတနာေရစီးကမ္းၿပိဳလ်က္ပါပဲ။ ခရီးသြားေတြကေတာ့ SP အတြက္လည္း ခံၾကေပေရာ့ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဆိုင္ရာပိုင္ရာနဲ႔လုပ္လိုက္လို႔ SP အတြက္ အကုန္အက် မရိွခဲ့ပါဘူး။ ယိုးဒယားဘက္မွာေတာ့ ကားတစီး ဘတ္ ၁၀၀ ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ဟိုဘက္ကား ဘယ္ႏွစီးထြက္လဲ၊ တြက္ ၾကည့္ၾကေပေတာ့ အရပ္ကတို႔။

(ေတာင္တြင္းေမာင္သင္းေက်ာ္)

စာၾကြင္း -
ခရီးသြားလုပ္ငန္းကုမၸဏီေတြ၊ ခရီးသြားလမ္း ညႊန္ေတြအေနနဲ႔ မဲေဆာက္မွာ ဦးေအာင္ေဇယ်နတ္ နန္းရိွတယ္ဆိုတာ မွန္တယ္ဆိုရင္ ဓာတ္ပံုအေထာက္ အထားယုတၱိတန္တဲ့အေၾကာင္းအခ်က္ေတြနဲ႔ ေၾကာ္ျငာေဖာ္ျပေပးေစလိုပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မွတ္သားထားခ်င္လို႔ပါ။ အရင္းအျမစ္ (SOURCE) ကိစၥ ေတြဟာ ဘယ္ဘာသာရပ္မွာမဆို အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့တန္တန္လုပ္ၾကရင္ျဖင့္ သမိုင္းေတြ ကြ်မ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရိွေသးတယ္။ 'ျမ၀တီ-မဲေဆာက္သို႔ ျပည္တြင္းခရီးသြားမ်ား လာေရာက္ေလ့လာလည္ပတ္မႈမ်ားျပား'ဆိုတဲ့ သတင္းေခါင္းစဥ္နဲ႔ ျပည္တြင္းေရးရာသတင္းအျမစ္ အစိုးရ သတင္းစာတေစာင္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ တလေလာက္ကေရးထားတဲ့ သတင္းတပုဒ္ကို ဖတ္ရျပန္ပါေသးတယ္။ ခရီးသြားအမ်ားစုဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ အဓိက ဦးေအာင္ေဇယ်နတ္နန္း၊ ေရႊေက်ာင္း၊ နဂါးဂူေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကတယ္လို႔ ခရီးသြား ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ကိုင္ေပးေနသူ ဦး---က ေျပာေၾကာင္း၊ အထင္ကရ ေနရာ (၁၁)ေနရာကို တရက္တာခရီးစဥ္ က်ပ္ေငြ ၁၂၀၀၀၀ိ ႏႈန္းသာက်သင့္ေၾကာင္း ေရးသားတဲ့ ေၾကာ္ျငာသတင္းတပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ သတင္းစာမွာ သတင္းေတြက ဒီလိုလည္းရိွပါလားလို႔ အံ့ၾသရပါတယ္။ ဒါ စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္လို႔ေတာ့ မစြပ္စဲြရက္ပါဘူး။

(စာေရးသူ)

ေတာင္တြင္းေမာင္သင္းေက်ာ္
News Watch