မြဲခ့ဲၾကာရွည္ျမန္မာျပည္

 

မင္း ဒင္

 

၂၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆ေန႔ထုတ္သည္ဗြိဳက္ေဒးလီးေန႔စဥ္သတင္းစာ

မြဲခ့ဲၾကာရွည္ျမန္မာျပည္

(မင္းဒင္)
(၁)
လြန္ခဲ့ေသာတစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္၊(၂၀၀၄)ခုႏွစ္၊ကၽြန္ေတာ္ဘန္ေကာက္တြင္အေျခခ်ႏုိင္ရန္ၾကိဳးပမ္းေနစဥ္ကာလျဖစ္၏။ကၽြန္ေတာ္တည္းခုိခဲ့ေသာေနရာမွာဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၊ဆူခုန္ဗစ္(၄၉)လမ္းရွိ၊သေဘၤာသားေဟာင္းကုိေက်ာ္စုိး(ယခုကြယ္လြန္)ပုိင္သည့္တည္းခုိခန္းငယ္တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။

ထုိတည္းခုိခန္းႏွင့္ကပ္လ်က္တြင္၊ကုိေက်ာ္စုိး၏ဇနီး(ထုိင္းအမ်ဳိးသမီး)
အမည္ျဖင့္၊ဖြင့္လွစ္ထားသည့္၊လူသံုးကုန္၊စားေသာက္ကုန္ႏွင့္စံုစီနဖာေရာင္း
ေသာဆဲဗင္းအလဲဗင္းဆုိင္ခြဲတစ္ခုရွိ၏။မူရင္းကုမၸဏီၾကီးႏွင့္အက်ဳိးတူဖက္စပ္သေဘာဖြင့္လွစ္ထားျခင္းျဖစ္ျပီး၊ဆဲဗင္းအလဲဗင္းဆုိင္တုိ႔သည္(၂၄)နာရီ
ပတ္လံုးဖြင့္သည္။

ထုိစဥ္က၊ယင္းတည္းခုိခန္းသုိ႔၊ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္၊၊
ဒုဝန္ၾကီးေဟာင္းတစ္ဦးေရာက္ရွိတည္းခုိေန၏။ဘန္ေကာက္မွာေ ယာင္ တိေယာင္နျဖစ္ေနေသာကၽြန္ေတာ္သည္ဟုိသြားဒီသြားကိစၥမွသည္၊
အရာခပ္သိမ္းအတြက္ကုိေက်ာ္စုိးကုိသာအားကုိးျပဳေနရသျဖင့္၊ သူႏွင့္တပူးတြဲတြဲရွိေနခဲ့သည္။

တစ္ခါေသာ္ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကုိေက်ာ္စုိးအတူရွိေနစဥ္၊အဆုိပါဒုဝန္ၾကီးေဟာင္း
ႏွင့္ကုိေက်ာ္စုိးတုိ႔၊စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႏွင့္ပတ္သက္၍စကားစပ္မိၾကသည္။
ဒုဝန္ၾကီး၏စီးပြားေရးဆုိင္ရာစိတ္ကူးစိတ္သန္းကုိ၊သူ၏စကားရပ္မ်ားက
၊ေဖာ္ျပလ်က္ရွိသည္။

“ကုိေက်ာ္စုိးေရ၊ကုိယ္တုိ႔ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဆဲဗင္းအလဲဗင္းဆုိင္ေလးေတြ ဖြင့္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္ကြ။မင္းဆုိင္ကုိၾကည့္ရတာ အေတာာ္တြက္ေျခ ကုိက္မဲ့သေဘာရွိတယ္”

ကုိေက်ာ္စုိးသည္၊ဒုဝန္ၾကီးေဟာင္းအား၊တစ္ခြန္းတစ္ပါဒမွ်ခြန္းတံု႔မျပန္ဘဲ၊၊
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သုိ႔လွည့္ကာသေရာ္ျပံဳးျပံဳးလုိက္သည္ကုိကၽြန္ေတာ္
ေကာင္းစြာသတိခ်ပ္မိလိုက္သည္။

ထုိစဥ္က၊ကုိေက်ာ္စုိးအဘယ္ေၾကာင့္ထုိသုိ႔ျပံဳးလိုက္သည္ကုိကၽြန္ေတာ္
နားမလည္ရုိးအမွန္ျဖစ္၏။ေနာင္ေသာ္ကုိေက်ာ္စုိးက၊ယင္းသေရာ္ျပံဳး၏
အဓိပၸါယ္ကုိကၽြန္ေတာ့္အားႏွစ္ကုိယ္ၾကားအက်ယ္တဝင့္ရွင္းျပခဲ့သည္။

(၂)
“တုိ႔တုိင္းျပည္မွာခက္ေနတာကအဲဒါပဲကြ။ဒီဝန္ၾကီးေဟာင္းကဆဲဗင္း
အလဲဗင္းဆုိင္ဖြင့္တာကုိထမင္းစားေရေသာက္ လြယ္လြယ္ေလးေအာက္ေမ့
ေနတယ္။ဆဲဗင္းအလဲဗင္းဆုိင္ေတြဟာ၊ထုိင္းႏုိင္ငံရဲ့ျမိဳ႕တုိင္းလုိလုိမွာရွိတယ္
။ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာဆုိင္ခြဲေပါင္းသိန္းခ်ီ ျပီးဖြင့္ထားတယ္။
အလြန္တိက်တဲ့အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြကုိသံုးထားတာကုိ
သူမသိ ရွာဘူး။ ဥပမာေျပာရရင္ကြာ၊ကုိယ္တုိ႔ဆုိင္ခြဲေလးဖြင့္ခြင့္ရဖုိ႔၊ မူရင္းကုမၸဏီၾကီးကုိ ေလွ်ာက္ လႊာတင္ေတာ့၊ အဲဒီကုမၸဏီက ကုိယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ဟာ၊ ဒီေနရာကုိလာျပီး၊ ဒီေနရာကုိတစ္မိနစ္အတြင္းမွာလူဘယ္ႏွေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္ တယ္ဆုိတာကုိ၊(Timer)စက္ကေလးတစ္ခုနဲ႔၊တစ္ေနကုန္လာထုိင္ျပီး
မွတ္သြားတယ္။ေနာက္ျပီးဆုိင္ခြဲေတြလိုက္နာရမဲ့စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း
စာခ်ဳပ္တစ္ထပ္ၾကီးကုိ၊သေဘာတူလက္မွတ္ထုိးျပီးမွဖြင့္ခြင့္ရတာကြ။

ဒါေတာင္အခါအားေလ်ာ္စြာစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔ေတြလာလာစစ္ေသးတယ္။
ဒီဆုိင္ေတြအားလံုးဟာကုမၸဏီရံုးခ်ဳပ္အျပင္၊ဆုိင္အခ်င္းခ်င္း၊ဘဏ္၊
လွ်ပ္စစ္ဌာန၊ေလေၾကာင္းကုမၸဏီေတြအပါအဝင္၊ အစုိးရရံုးအသီးသီးကုိ ကြန္ျပဴတာစနစ္နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတာကြ။ျမန္မာျပည္မွာ၊ ဖြင့္မယ္ဆုိရင္ေတာင္လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မွန္မွန္မလာတာ၊ ဘယ္မွာျဖစ္ႏိုင္ပါ့မတုန္း။လွ်ပ္စစ္မီးရတယ္ထားပါဦး။
ကြန္ျပဴတာကၽြမ္းက်င္တဲ့၊ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္တဲ့ဝန္ထမ္းေတြလုိတယ္။
အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳဥပေဒပဲ။သူ႔ဆုိင္ကရတဲ့
အျမတ္သူ႔ႏုိင္ငံျပန္ယူမသြားႏုိင္ရင္၊ဘယ္မေအ့လင္က၊ဒီလိုဆုိင္ေတြ
လာဖြင့္ပါ့မတုန္းကြာ။တကယ္ေတာ့တုိ႔တုိင္းျပည္အဖက္ဖက္က၊
ဆုတ္ယုတ္ေနတာဟာ၊တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြေစ်းမေရာင္း တတ္လုိ႔ပဲကြ”

(၃)
ရုိးရုိးသားသားဝန္ခံရလွ်င္ထုိစဥ္က ကုိေက်ာ္စုိး၏ရွင္းလင္းေျပာျပခ်က္အား၊ ဂဏေသခ်ာ စြာကၽြန္ေတာ္နားမလည္ခဲ့ေခ်။ သုိ႔ေသာ္၊ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္း ဖူးခက္ျမိဳ႕တြင္၊ေစ်းဆုိင္ငယ္ေလးတစ္ဆုိင္ဖြင့္လွစ္၍၊ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အေျခခ်
ေနထုိင္ျပီးခ်ိန္တြင္ကား၊ဖူးခက္ျမိဳ႕ရွိ၊ ေစ်းၾကီးမ်ား၊လမ္းေဘးဆုိင္၊အိမ္ဆုိင္၊
ရက္သတၱတစ္ပတ္တြင္သံုးရက္ဖြင့့္ေသာေစ်းေန႔ ဆုိင္တန္းမ်ား ၊ေစ်းပြဲေတာ္မ်ားသာမက၊ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွလာေရာက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံၾကသည့္ (Lotus)၊(Central)၊(Robinson)၊(Jancylon)၊(Makro)စသည့္
ကုန္တုိက္ၾကီးမ်ားသုိ႔၊အ ၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေစ်းဝယ္ထြက္မိသည့္အခါ၊ ကုိေက်ာ္စုိးဆုိလုိခဲ့ေသာ အခ်က္ကုိျပက္ျပက္ထင္ထင္သိျမင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္သည္၊ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ မတတ္ေသာ၊ ကုန္သြယ္မွဳအလုပ္ႏွင့့္ မယဥ္ပါး ေသာႏုိင္ငံပါတကား။ထုိသုိ႔ေသာႏိုင္ငံမ်ဳိး ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနခဲ့သည္မွာ၊ဆန္းၾကယ္လွသည္မဟုတ္ေခ်။

ထုိင္းႏုိင္ငံသည္အဆင့္မီတုိးတက္ထြန္းကားသည့္တုိင္းျပည္မဟုတ္ေသး
ေသာ္ျငား၊ျမန္မာျပည္ႏွင့္ႏွဳိင္းစာလွ်င္၊ကုန္သြယ္ျခင္းအခန္းက႑၌အေတာ္ပင္
ခရီးေပါက္ေနသည္ကုိ၊အ ထင္အရွားေတြ႔ျမင္ရသည္။

ဆဲဗင္းအလဲဗင္းလုိဆုိင္မ်ဳိးမွာပင္ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ယူ ႏုိင္သည္။ လွ်ပ္စစ္ခြန္၊တယ္လီဖုန္းခြန္၊စသည္တုိ႔ကုိမိနစ္ပုိင္းအတြင္းလ်င္ျမန္စြာေ
ပးသြင္း ႏုိင္သည္။ေခတ္မီကုန္တုိက္ၾကီးမ်ားတြင္နံနံပင္၊ငရုတ္သီးစိမ္း
စသည္တုိ႔ကအစ၊ဝယ္ယူႏုိင္သည္ကုိေထာက္ရွဳ၍ ၊ျပည္တြင္းသီးႏွံ စုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မွဳကုိပါ၊ ကၽြဲကူးေရပါသေဘာအက်ဳိးျပဳလ်က္ရွိေန သည္ကုိကၽြန္ေတာ္သတိခ်ပ္မိသည္။
ဖူးခက္သည္ပင္လယ္တြင္းမွကၽြန္းျဖစ္ သည့္အားေလ်ာ္စြာ၊ အရင္းမစုိက္ေလွထုိးလုိက္ေသာအဆင့္ျမင့္ကုန္သြယ္နည္းတစ္မ်ဳိးျဖ
စ္သည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွာကမၻာေက်ာ္ေနေလျပီ။

လက္ရွိကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ႏွင့္ႏွဳိင္းယွဥ္လွ်င္ဆီႏွင့္ေရလုိကြာျခားေနေလ
သည္။ထုိင္းႏုိင္ငံထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာသာယာလွပေသာပင္လယ္
ကမ္းေျခမ်ား၊ကၽြန္းစုမ်ားရွိသည့္၊ျမန္မာျပည္၌ခရီးသြားလုပ္ငန္းကုိ
တြင္က်ယ္ဖြံ႔ျဖိဳးေအာင္၊ယေန႔တုိင္စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္ျခင္းမရွိေသးေခ်။

(၄)
ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ျခင္းကား၊သမုိင္းဦးဘံုေျမေခတ္ပစၥည္းခ်င္းဖလွယ္သည့္
စနစ္ျဖင့္စတင္ခဲ့၍၊လူတုိ႔၏ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးသမုိင္းတြင္အဓိကအက်ဆံုး၊
အေရးၾကီးဆံုးဟုဆုိႏုိင္သည္။ဥေရာပတုိက္သားတုိ႔သည္ေရွးေခတ္
ပေဝသဏီကပင္၊အိႏၵိယ၊ဂ်ပန္၊တရုတ္စသည့္ ကမၻာ့အေရွ႕ဖ်ားႏုိင္ငံ မ်ားသုိ႔ကုန္သြယ္ရန္အလုိ႔ငွာ၊ျမင္းစီးအုပ္စုၾကီးဖြဲ႔လ်က္ေတာ အထပ္ထပ္ေတာင္အသြယ္သြယ္ကုိ၊ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကသည္။သားရဲတိရစၦာန္တုိ႔၏ေဘးရန္ေၾကာင့္၊မေသမေပ်ာက္လုိရာခရီးေပါက္သူအလြန္နည္းသည္။

(၁၅)ရာစုသုိ႔ေရာက္ေသာ္ဗတ္စကုိဒဂါးမားသည္အာဖရိကေတာင္ဖက္စြန္းရွိ
ဂြတ္ဟုပ္အငူ(Cape of Good Hope)ကုိေတြ႔ရွိ၍ကမၻာ့အေရွ႕ဖ်ားသုိ႔ သြားႏုိင္သည့္ပင္လယ္ေရလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း၊ကုန္သြယ္မွဳ ျပဳၾကျပန္သည္။
ေလမုန္တုိင္းႏွင့္လွဳိင္းတံပုိးအႏၱရာယ္အျပင္၊ပ်င္းရိျငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္း
ေလာက္ေအာင္ရွည္လ်ားေဝးလံသျဖင့္၊အိႏၵိယသုိ႔တုိေတာင္းေသာ ခရီးကုိၾကံဆခဲ့ၾကရာ၊ေျမထဲပင္လယ္ႏွင့္ပင္လယ္နီကုိျဖတ္ကာ၊
စူးအက္တူးေျမာင္းကုိေအာင္ျမင္စြာေဖာက္လုပ္ခဲ့ၾကျပန္သည္။

(သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ၊အရူးအိပ္မက္ဟုထင္ရဖြယ္ရွိသည့္ႏုိင္းျမစ္ႏွင့္
ပင္လယ္နီအၾကားတူးေျမာင္းတစ္ခုကုိအီဂ်စ္ျပည္တြင္ဖာရုိဘုရင္မ်ား
လက္ထက္တြင္၊အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ၾကံစည္ခဲ့ဖူး၏။ေရာမဧကရာဇ္
ထရာဂ်န္လက္ထက္တြင္၊ႏုိင္းျမစ္ႏွင့္ပင္လယ္နီအၾကား တူးေျမာင္းတစ္ခုကုိ၊အမွန္တကယ္ပင္ေဖာက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ဖူး၏။ သုိ႔ေသာ္ေႏြရာသီတြင္ႏုိင္းျမစ္၏ဒီေရက်လြန္းသျဖင့္၊၎တူးေျမာင္းကုိ
စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရသည္။ျပင္သစ္ဘုရင္နပုိလီယံ၏လက္ထက္တြင္လည္း၊
စူးအက္ကုန္းက်ဥ္းေဒသတြင္တူးေျမာင္းတစ္ခုေဖာက္လုပ္ရန္၊အင္ဂ်င္နီယာ
တစ္ဦးေစလႊတ္၍၊တုိင္းထြာတြက္ခ်က္ခဲ့ဖူး၏။လုပ္သားအင္အား
တစ္ ေသာင္း၊ေလးႏွစ္တာကာလႏွင့္ကုန္က်ေငြေပါင္တသန္းခြဲခန္႔ ကုန္က်မည္ဟုခန္႔မွန္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ယင္းအစီအ စဥ္ကုိလက္ေလ်ာ့ ခဲ့သည္။ဤကားစကားခ်ပ္)

အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားေၾကာင့္ျပားခဲ့ေလေသာကမၻာၾကီးတြင္၊မည္မွ်ေဝး
သည့္ခရီးပင္ ျဖစ္ေစ၊တမဟုတ္ျခင္းေရာက္ႏိုင္သည့္ေလယာဥ္ပ်ံမ်ား၊ေဝဟင္
တြင္ဥဒဟုိလူးလာဆန္ ခတ္ေနေသာ၊ယေန႔ေခတ္တြင္ပင္၊ စူးအက္တူးေျမာင္းသည္ကမၻာ့အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ကုန္သြယ္မွဳအတြက္
အဓိကအသက္ေသြးေၾကာျဖစ္ေနသည္မွာျငင္း၍မရေသာအခ်က္ျဖစ္၏။

ထုိသုိ႔ေခတ္အဆက္ဆက္က်ားကုတ္က်ားခဲၾကိဳးပမ္းမွဳမ်ားေၾကာင့္ပင္ဥေရာပ
တုိက္သားတုိ႔သည္ကုန္သြယ္ျခင္းအရာတြင္ကမၻာ့အေရွ႕ဖ်ားႏုိင္ငံမ်ားထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္တုိးတက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ကုန္သြယ္ျခင္းႏွင့္
တစ္ဆက္တည္းတြင္၊ပစၥည္းအသစ္အဆန္းတီထြင္ထုတ္လုပ္ျခင္းလည္း
ပါဝင္လာျပန္သည္။

ေနာက္တစ္ဆင့္အေနျဖင့္အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားပါတုိးတက္လာခဲ့ျပန္သည္။
မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ဂ်ပန္၊ကုိးရီးယား၊စကၤာပူ၊ထုိင္းတုိ႔သာမက၊ဗီယက္နမ္
ကဲ့သုိ႔ႏိုင္ငံမ်ားပင္လွ်င္ကုန္သြယ္ျခင္းအတတ္ကုိဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္
ရင္ေပါင္တန္းႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ရွိရာ၊အေတာ္အသင့္
ခရီးေရာက္ေနၾကေလျပီ။ဂ်ပန္၊စကၤာပူတုိ႔မွာကမၻာ့အဆင့္ကုိမီေနေခ်ျပီ။

(၅)
ဤေနရာ၌ျမန္မာတုိ႔ညံ့ဖ်င္းသည္၊လံု႔ံလဥႆဟနည္းပါးသည္ဟုကၽြန္ေတာ္
ဆုိလိုခ်င္သည္မဟုတ္ေခ်။မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကုိကမၻာၾကည့္ၾကည့္ျမင္ႏုိင္ရန္
သာရည္ရြယ္လုိရင္းျဖစ္၏။ပေဒသရာဇ္ေခတ္တြင္ျမန္မာတုိ႔သည္စစ္ပြဲမ်ားျဖင့္သာအခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ျပီး၊ကမၻာၾကီး ကုိမ်က္ေျချပတ္ခဲ့ေလသည္။

အဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲႏွစ္ၾကိမ္ျဖစ္ျပီးေနာက္မင္းတုန္းမင္း၊သီေပါမင္းလက္ထက္တုိ႔တြင္၊အေမွ်ာ္အျမင္ရွိေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည့္ကေနာင္မင္းသားၾကီး
၊ေယာအတြင္းဝန္ဦးဖုိးလွဳိင္၊စသူတုိ႔သည္၊ေခတ္မီေသာျမန္မာဘုရင့္ႏုိင္ငံ
အျဖစ္၊ရည္ ေမွ်ာ္အားထုတ္ခဲ့ၾကပါ၏။

ကင္းဝန္မင္းၾကီးေခါင္းေဆာင္ေသာသံတမန္အဖြဲ႔သည္၊ျပင္သစ္၊အဂၤလန္
အစရွိသည့္ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔သြားေရာက္ကာ၊ကမၻာၾကီးကုိအမီလုိက္ႏုိင္
ရန္ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါေသး၏။ သုိ႔ေသာ္နန္းတြင္းအရွဳပ္အေထြးႏွင့္အဂၤလိပ္တုိ႔၏ေျခသြက္မွဳတုိ႔ေၾကာင့္၊
တစ္တုိင္းျပည္လံုးအဂၤလိပ္ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ကာ၊(၁၈)ရာစုဝန္းက်င္တြင္
အဂၤလန္၌ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္စက္မွဳေတာ္လွန္ေရးႏွင့္အဆက္ျပတ္ကင္းကြာ
ခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ေခတ္မီႏုိင္ငံမ်ား၏နည္းပညာ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ယေန႔ထက္တုိင္ျဖစ္ေလသည္။

သူ႔ကၽြန္ဘဝကလြတ္ေျမာက္ခ်ိန္တြင္လည္း ကမၻာၾကီးကုိအမီလုိက္ႏုိင္ရန္ အားထုတ္ခဲ့ၾက ပါ၏။အဂၤလိပ္တုိ႔၏ကုန္သြယ္ေရးနည္းနာမ်ားကုိမွီးလ်က္၊ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိႏုိင္ငံတကာအဆင့္မီကုန္သြယ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္ျငား၊
စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းကာ၊ကုန္သည္ၾကီးမ်ား၏လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ျပည္သူပုိင္
သိမ္းခဲ့သျဖင့္ျမန္မာျပည္သည္ဆင္းရဲတြင္းထဲမွာပင္တဝဲလည္လည္
ရွိေနခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္မတုိးတက္ရသည့္အေၾကာင္းမ်ားတြင္အဓိကအခ်က္မွာ
ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္မတတ္ျခင္းသည္အဓိကက်သည္ဟုကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္။
စစ္ဝါဒီတုိ႔သည္၊ဓာတ္ေငြ႔၊ကၽြန္းသစ္၊တြင္းထြက္သယံဇာတတုိ႔ကုိသူခိုးေစ်းႏွင့္
ေရာင္းသည္သာမက၊တစ္တုိင္းျပည္လံုးကုိပါခ်ေရာင္းပစ္သည္အထိ
မုိက္လံုးၾကီးခဲ့ဲၾကသည္။

အကယ္၍သာကမၻာ့အဆင့္မီေစ်းေရာင္းတတ္ခဲ့လွ်င္၊အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေလၾကေသာ
စစ္မင္းမ်ားလည္းသည့္ထက္မကခ်မ္းသာၾကြယ္ဝႏုိင္မည္။တုိင္းျပည္လည္း သည္ေလာက္ခၽြတ္ျခံဳမက်ႏုိင္ေခ်။

ယခု(၂၀၁၆)ခုႏွစ္တြင္ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ျပည္သူေရြးခ်ယ္ေသာျပည္သူ႔အစုိးရ
တက္လာေခ်ျပီ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးကုန္သြယ္ျခင္းတည္းဟူေသာ
ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္အတတ္တြင္၊ကမၻာၾကီးကုိအမီလိုက္ရမည့္
အခ်ိန္ကာလျဖစ္၏။

(၆)
မၾကာမီက၊အာဏာစြန္႔ခဲ့ရသည့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားလက္ဝယ္တြင္၊ေျမာက္မ်ား
လွေသာ၊ေငြေၾကးဓနဥစၥာမ်ားရွိေနရာ၊ထုိေငြေၾကးတုိ႔ျဖင့္၊သမၼာအာဇီဝ
၊ေခတ္မီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားထူေထာင္လုပ္ကုိင္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္၊
တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးတြင္အထုိက္အေလ်ာက္အက်ဳိးရွိရာ၏။

ထုိသုိ႔ကုန္သြယ္ျခင္း၊ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ျခင္းႏွင့္တစ္ဆက္တည္းပင္
၊ျပည္တြင္းတြင္အသံုးျပဳရန္လည္းေကာင္း၊ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ တင္ပုိ႔ႏုိင္ေသာပစၥည္းမ်ဳိးစံုထုတ္လုပ္သည့္အခန္းက႑ကုိလည္း၊ မလြဲမေသြအရွိန္ျမွင့္တင္ႏုိင္ရာ၏။ထုိ႔အတူျပည္တြင္းျပည္ပေစ်းကြက္အတြက္ လယ္ယာသီးႏွံစုိက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္မွဳကုိလည္း၊အဓိကေနရာမွပံ့ပုိးေပးႏုိင္
ေပလိမ့္မည္။

လက္ရွိအစုိးရသည္ႏုိင္ငံတကာမွ၊လာေရာက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံႏုိင္သည့္
၊ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီသည့္ဥပေဒမ်ားကုိျပင္ဆင္ျပ႒ာန္းေပးလ်က္ရွိ၏။
ထုိဥပေဒမ်ားကုိအခါအားေလ်ာ္စြာ၊လုိအပ္ခ်က္ရွိေလတုိင္းျပင္ဆင္
ထုတ္ျပန္ေပးလ်က္ရွိ၏။ယင္းအေျခအေနမ်ဳိးမွာပင္၊အဆုိပါပုဂၢိဳလ္တုိ႔
အေနျဖင့္၊သိကၡာတရားရွိေသာကုန္သြယ္မွဳမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ရန္လူစြမ္း
လူစမရွိၾက ေခ်။

ပုိ၍ဆုိးသည္ကား၊ကိုယ္က်င့္တရားရွိသည့္စီးပြားေရးကုိမလုပ္တတ္သည့္
အျပင္၊တလြဲဆံပင္ေကာင္းလ်က္၊မူးယစ္ေဆးဝါးကိစၥမ်ားတြင္ပါဝင္
ပတ္သက္ကာ၊ေငြမည္းကုိ ေငြျဖဴျဖစ္လာေအာင္ဖန္တီးျခင္းျဖင့္၊
မုိက္တြင္းဆက္၍နက္ေနၾကျခင္းေပတည္း။

ကုန္သြယ္ျခင္းအတတ္ကၽြမ္းက်င္လိမၼာမွဳမရွိေသာတုိင္းႏုိင္ငံသည္
အဘယ္မွာလွ်င္တုိးတက္ႏုိင္ပါအံ့နည္း။ေငြေၾကးဥစၥာမည္မွ်ပင္ၾကြယ္ဝေစ
ကာမူ၊ကိုယ္က်င့္သိကၡာႏွင့္ကိုယ္ခ်င္း စာတရားကင္းမဲ့သူတုိ႔၏ ဘဝသည္၊ မည္သုိ႔လွ်င္အဓိပၸါယ္ရွိပါအံ့နည္း။ထုိသုိ႔ေသာသူအမ်ားစုရွိေနသည့္
တုိင္းျပည္သည္၊အဘယ္မွာလွ်င္ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာႏိုင္ပါမည္နည္း။

(၇)
ထုိ႔ျပင္တဝေခတ္ေျပာင္းေနျပီဆုိေလသည့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ကား၊
စားေသာက္ကုန္ေရာင္းခ်သည့္ေနရာတြင္ပင္၊က်န္းမာေရးႏွင့္
ညီညြတ္မွဳရွိေအာင္မစီ္မံႏုိင္ၾကေသးေခ်။ကုန္သြယ္မွဳအတြက္
ဝန္ေဆာင္ေပးရန္အခရာက်သည့္ဌာနတုိင္းလုိလုိတြင္၊လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ၊အက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳမ်ားရွိေနဆဲျဖစ္သည္။

ကုန္တုိက္တစ္ခုထဲသုိ႔ဝင္သြားလွ်င္ဝင္လာသည့္ေစ်းဝယ္သူကုိ
အေရာင္းစာေရးမ်ားက“ဝယ္ႏုိင္လုိ႔လား”ဟူေသာအဓိပၸါယ္ပါသည့္
အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္သည္။ဘဏ္စာေရးမကဘဏ္ပုိင္ရွင္ေလသံျဖင့္
ေမာက္မာသည္။ေခတ္ေဟာင္းကစရုိက္ဆုိးေတြမေပ်ာက္ေသး။

ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားအျဖစ္ေရာက္လာသူမ်ားမွာလည္း၊သူတုိ႔ေငြကုိ
ျမန္မာျပည္တြင္သံုးစြဲခ်န္ထားပစ္ခဲ့ရန္၊ေနရာတုိင္း၌အရန္သင့္ေငြသြင္းေငြ
ထုတ္စက္မရွိ။ဘဏ္စနစ္သည္ ေခတ္မမီေသးေခ်။

ထုိအေျခအေနမ်ားႏွင့္၊စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းတုိ႔လက္တြင္ရွိေနေသာ
တရားမဝင္ေငြ ေၾကးမ်ား၊၎တုိ႔ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားသည့္၊
ဧရာမမူးယစ္ေဆးဝါးေစ်းကြက္ၾကီးေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါ၊ျမန္မာျပည္
တြင္းဆံုးက်ေအာင္မြဲေတခဲ့ရသည္မွာအလြန္သဘာဝက်သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဆင္းရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ရန္လက္ရွိအစုိးရသည္
တရားမဝင္ေငြေၾကးမ်ား၊မူးယစ္ေဆးဝါးကိစၥမ်ားကုိအဓိကထားေဇာင္းေပး
ကုိင္တြယ္ရေပလိမ့္မည္။တစ္ျပိဳင္နက္တည္းတြင္၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္အား
ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္တတ္ကၽြမ္းသည့္ႏုိင္ငံအျဖစ္သုိ႔၊ေျပာင္းလဲပစ္ၾကရေပ
လိမ့္မည္။

လုိရင္းကုိဆုိရလွ်င္ျပည္သူလူထုအားစနစ္တက်ေစ်းေရာင္းတတ္ေအာင္
၊ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရေပဦးမည္။ေစ်းေရာင္းႏုိင္ေအာင္လည္းအစုိးရ
အေနျဖင့္၊လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိျဖည့္ဆည္းေပးရေပလိမ့္မည္။ျပည္သူတုိ႔
အေန ျဖင့္လည္း၊ျပည္တြင္းတြင္ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနေသာလူမ်ဳိးျခား၊
ဘာသာျခားတုိ႔၏ေရာင္းေရးဝယ္တာနည္းနာမ်ားကုိ အတုယူသင့္ေလသည္။

နိဂံုးအားျဖင့္ကုန္သြယ္ျခင္းတည္းဟူေသာေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္အတတ္သည္
တုိင္းျပည္တစ္ခု၏ႏုိင္ငံေရး၊စစ္ေရး၊စီးပြားေရး၊လူမွဳေရး၊ဘဏ္လုပ္ငန္း၊
လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးက႑၊စက္မွဳလက္မွဳလုပ္ငန္း၊စသည္တုိ႔ႏွင့္
တုိက္ရုိက္ပတ္သက္ယွက္ႏြယ္လ်က္ရွိေလရာ၊ယင္းအတတ္ပညာကုိ
မတတ္သေရြ႕၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသည္မြဲသထက္မြဲကာအမြဲသံသရာ
ရွည္ၾကာေနေပလိမ့္ဦးမည္ဟု၊တုိင္းျပည္သုိ႔ကၽြန္ေတာ္အသိ ေပးလုိသည္။ ။