***ျမန္မာစာကိုကယ္တင္ဖို႔ရာ***

 

ျမန္မာစာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းနွင့္စာလံုးေပါင္းလမ္းညႊန္-ေရႊအိမ္စည္

 

***ျမန္မာစာကိုကယ္တင္ဖို႔ရာ***

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

တိုင္းျပည္မွာ “ဧရာဝတီကိုကယ္တင္ပါ”၊ “ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြကိုကယ္တင္ပါ” ကေနေနာက္ဆံုး “ပုဂံကိုကယ္တင္ပါ” အထိကယ္တင္စရာေတြကမ်ားလွပါတယ္။ ဒီအထဲကလူႀကီးမ်ားအေျပာမ်ားလွတဲ့ “ျမန္မာစာကိုကယ္တင္ပါ”၊ “လူငယ္ေတြ အြန္လိုင္းမွာ ျမန္မာစကားကိုဖ်က္ေနၾကတယ္” စတဲ့ ၾကားေနရတဲ့ ေအာ့ သံ၊ ဆူသံ၊ ေငါက္သံေလးေတြကိုေတာ့ နည္းနည္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဆိုက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္းျမန္မာျပည္ကရုပ္သံ၊ ေရဒီယို၊ အက္ဖ္အမ္ မီဒီယာအစံုစံု၊ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း၊ စာေစာင္ စာနယ္ဇင္းအဖံုဖံုနဲ႔ ျပန္လည္ရင္းႏွီးခြင့္ ရလာတဲ့ အခါမွာအရင္ အေဝးေရာက္ေနတုန္းကအြန္လိုင္းလူမႈကြန္ရက္ကတရားဝင္မီဒီယာမ်ားရဲ႕ ေရးသားတင္ျပမႈေတြအေပၚ စိတ္ကုန္ ရန္ျဖစ္ေနရာကေနအခုေတာ့ သတင္းစာစာေစာင္ဖတ္ရင္း၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေရွ႕ထိုင္ရင္းစိတ္အလိုမက် ျဖစ္ေနရတဲ့သူပါ။ ရုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယိုအသံလႊင့္ေတြက ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားအသံုးအႏႈန္း၊ အသံထြက္ေတြ အေၾကာင္း ျမန္မာစာ ကၽြမ္းက်င္သူဆရာႀကီးဆရာမႀကီးေတြ ေထာက္ျပ ေျပာဆိုခဲ့တာလည္းဟိုးအရင္ ဆယ္စုႏွစ္ေတြကတည္းကမ်ားလွပါၿပီ။ ဒါလည္းတာဝန္ရွိသူမ်ားကမွန္ကန္အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ မျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါဘူး။

Facebook လိုအြန္လိုင္းလူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာတြင္က်ယ္ေနတဲ့ ေခတ္ဗန္းစကားမ်ားကိုက် အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ“ျမန္မာစာပ်က္ပါၿပီး”ေအာ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ဘာသာစကားဆိုတာေျပာင္းလဲတယ္၊ ျမစ္လိုစီးဆင္းေရြ႕လ်ားရွင္သန္ေနရတယ္။ ေျပာင္းလဲမႈ ရွင္သန္မႈ မရွိတဲ့ ဘာသာစကားဟာလူမသံုးေတာ့တဲ့၊ ေသေနတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါမယ္။ “သခင္ဘုရား” ကေန“ခင္ဗ်ား” ျဖစ္တယ္။ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးပါ ဆိုၿပီးမိမိဘာသာ ႏွိမ္ခ် “ကၽြန္ေတာ္” သံုးတယ္။ကိုလိုနီေခတ္ ဒို႔ဗမာအမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေစာ္မနံခ်င္တဲ့ သခင္ႀကီးေတြကစာေရးရင္ “က်ေနာ္” လို႔ ေျပာင္းေရးၾကတယ္။

ေျပာခ်င္တာကအြန္လိုင္းကေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေခတ္သံုးဗန္းစကားသတ္ပံု၊ အသံထြက္အပ်က္ေတြဟာအမ်ားျပည္သူအတြက္ တရားဝင္ သတင္းျဖန္႔ခ်ီေနတဲ့ လူထုနား၊ မ်က္စိမီဒီယာေတြက ျမန္မာစာအသံထြက္ အမွားေတြေလာက္ မဆိုးေသးဘူးဆိုတာကိုအဆိုတင္သြင္းခ်င္တာပါ။ အသံထြက္ေျပာင္း၊ စာလံုးေပါင္းေျပာင္း၊ အဓိပၸာယ္ေျပာင္းသြားတဲ့ ဗန္းစကားအသံုးဆိုတာကမၻာမွာလူတြင္က်ယ္ အျဖစ္ဆံုးဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာမွာဆိုရင္ အဘိဓာန္ေတာင္ ထုတ္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါကေခတ္ေရွ႕ အင္မတန္ေျပးခဲ့တဲ့ စတီရီယိုဂီတေရွးဦး Pioneer တစ္ဦးျဖစ္သူမင္းမင္းလတ္ ျပဳစုတဲ့ လူငယ္ေတြ ေန႔စဥ္သံုးလမ္းေပၚကေဝါဟာရမ်ားစာအုပ္သာသတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရွိဖူးခဲ့တယ္။

အခုျဖစ္ေနတာကလူငယ္ေတြရဲ႕ အြန္လိုင္းေန႔စဥ္သံုးဗန္းစကားေတြကိုက် တိုင္းျပည္ပ်က္မတတ္ ေဝဖန္ေနၾကၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ တရားဝင္ ပံုႏွိပ္ အြန္လိုင္းစာနယ္ဇင္း၊ မီဒီယာရုပ္သံ၊ ေရဒီယိုေတြမွာေတာ့ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားကိုေသခ်ာေလ့က်င့္ျပင္ဆင္ သင္ၾကားေပးမထားသူေတြကိုေျပာခိုင္း၊ ေရးခိုင္းေနၾကတယ္။ စာေရးသားရာမွာ “မွ” နဲ႔ “က” လြဲသံုးေနၾကတာဆိုရင္ အခုဆိုအမွားကအမွန္ျဖစ္ အထိုင္က် တြင္က်ယ္လို႔ေတာင္ ေနေနပါၿပီ။ မႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ကဆရာႀကီးေမာင္စြမ္းရည္ အေမရိကားကေခတၱခဏအလည္ျပန္လာစဥ္ ေမာင္စြမ္းရည္နဲ႔မိတ္ေဆြမ်ားစာေပစကားဝိုင္းေလးက်ေနာ္စီစဥ္ၿပီးလုပ္ေတာ့ေတာင္ လူတိုင္းလြဲေနတဲ့ “မွ” “က” အေၾကာင္းကို ျမန္မာစာဆရာႀကီးဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏိုင္ကထည့္ေဆြးေႏြးသြားခဲ့တာမွတ္မိပါေသးတယ္။

ရုပ္ျမင္သံၾကားကသတင္းေၾကညာသူမ်ားေန႔တိုင္းရြတ္ဆိုေနၾကတဲ့ အမွားေတြ ဆိုတာေတာ့ ေရတြက္လို႔ကိုမရပါ။ “စလံုး” အသံနဲ႔ “ဆလိမ္” အသံထြက္လိုသိမ္ေမြ႕နက္နဲတဲ့ အသံထြက္ကြဲျပားမႈကိုအမွန္အတိုင္းအသံမထြက္တတ္မ်ိဳးကိုခုလိုေခတ္ႀကီးမွာသည္းခံေပးတတ္ေနပါၿပီ ဒါေပမဲ့ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး“ဗိုလ္လက္်ာ” ကို “ဗိုလ္လင္က်ာ” လုပ္တာမ်ိဳးကေတာ့ ခပ္နာနာေလးဖိေထာင္းခ်င္ပါတယ္။ သတင္းဖတ္သူထက္ သူ႔ကိုတာဝန္ေပးထားတဲ့ အထက္ကအယ္ဒီတာ၊ ထုတ္လုပ္သူလူႀကီးအရာရွိေတြကိုပိုလို႔ အျပစ္တင္ခ်င္ပါတယ္။

ပါဌ္ဆင့္ေတြပါဠိပါဌ္သားေတြ ပါလာၿပီဆိုရင္ကိုအသံမွန္မထြက္တတ္ၾကေတာ့တာဝမ္းနည္းဖြယ္ပါ။

ဒါ့အျပင္ သတင္းဖတ္ၾကားရာမွာေန႔စဥ္ ၾကားေနရတဲ့ နားမခ်မ္းသာစရာအသံထြက္ တစ္ခုကေတာ့ “က႑” (ပါဠိကလာအခန္း၊ အပိုင္းအနက္ရွိ) ပါ။ အသံထြက္ အမွန္ “ကန္ဒါ့” ကို“ကန္န” ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဂန္ဒါ့” ဆိုၿပီးပါစင္ေအာင္လြဲေနတာမ်ိဳးအတြက္ ေထာင္ျပ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္သူေတြ စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာမ်ားနဲ႔ အျမတ္မ်ားစြာရေနတဲ့ ရုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယိုဌာနေတြမွာမရွိၾကေတာ့ဘူးလား။ ဝန္ထမ္းအရည္အခ်င္းျပည့္မီေရးအတြက္ အသံုးစရိတ္ မထားၾကေတာ့ဘူးလား။ ျမန္မာစာအရည္အေသြးျမွင့္ သင္တန္းေတြ စီစဥ္ မေပးၾကေတာ့ဘူးလား။

ပါဠိကပဲလာတဲ့ ကသတ္သံဖတ္ရမယ့္ ဝါက် (ဝက္က်ာ့)၊ သက်သာဂီ (သက္က်ာ့သာဂီ)၊ စၾကာဝဠာ (စက္က်ာဝလာ) အသံထြက္မ်ား၊ ငသတ္သံနဲ႔ ဖတ္ရတဲ့ ကတညဳတ (ကတင္ညဳတ)၊ အညတရ (အင္ညတ္တရာ့)၊ အညမည (အင္ညာ့မင္ညာ့) အသံထြက္အမွန္ မထြက္ၾကတာေတြ၊ “ခ်ီးမြမ္းေထာမနာ” ကို “ခ်ီးမြမ္းေထာပနာ” လုပ္ေနၾကတာေတြ။
နိစၥဓူဝ (ေန႔တဒူဝမဟုတ္) စတဲ့ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ အမွားေတြ၊ ဒါေတြ အားလံုးကိုမ်ိဳးဆက္သစ္ ကေလးမ်ားအတြက္ ျမန္မာစကားအေမြခ်န္ထားလိုၾကလို႔ အမွားေတြကိုဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနၾကသလားေမးခ်င္ပါတယ္။

ဆိုခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြ အေၾကာင္းအမွား၊ အမွန္ေတြကိုဆိုရင္ ေခတ္မေကာင္းတဲ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားနဝတ၊ နအဖတပ္မေတာ္အစိုးရမ်ားလက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာစာအဖြဲ႕က “ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကား” ဆိုၿပီးဇာတ္လမ္း၊ အရုပ္ အကူအညီ၊ ကာတြန္းသရုပ္ေဖာ္ ပံ့ပိုးမႈေတြနဲ႔ က်က်နန ျပည္သူပိုင္ ရုပ္သံမွာအစီအစဥ္ေတြလုပ္ လႊင့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာအုပ္လည္းထုတ္ဖူးပါတယ္။ ျပည္ပအေျခစိုက္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဘက္ကလည္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္တုန္းက ျမန္မာသတင္းသမဂၢကထုတ္ေဝတဲ့ စာေရးဆရာမ/ျမန္မာစာဆရာမဆရာမေမၿငိမ္း ျပဳစုတဲ့ “သတင္းသမားသထိထားစရာ ျမန္မာစာႏွင့္ စကားသံမ်ား” E-book ထုတ္ေဝဖူးပါတယ္။ ဆရာမေမၿငိမ္းဟိုတေလာကျမန္မာျပည္ ျပန္လာတုန္းကေတာင္ အဲဒီစာအုပ္ ျပည္တြင္းမွာပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသင့္ေၾကာင္းတိုက္တြန္းလိုက္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာစာကိုအသံုးျပဳ အသံုးခ် အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳေနရတဲ့ လူငယ္ေတြၾကားမွာအဲဒီလိုစာအုပ္ေတြက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္သင့္တယ္ယူဆပါတယ္။

ဆရာႀကီးေမာင္သာႏိုးေထာက္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာစာအမွားေတြ၊ ဆရာႀကီးေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) အခု ႏွစ္ပိုင္းအထိစဥ္ဆက္မျပတ္ ေရးေနတဲ့ ျမန္မာစာေရးရာစာအုပ္ေတြ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားဆီေရာက္ဖို႔ အမွန္လိုပါတယ္။

ပထမဆိုခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္စလံုးဆိုရင္ အြန္လိုင္းမွာ Electronic စာအုပ္ေတြ အျဖစ္ လြယ္လြယ္ကူကူရႏိုင္ေနတာဆယ္ႏွစ္နီးပါးရွိပါၿပီ။ အျခား ျမန္မာစာဗဟုသုတစာေတြနဲ႔ သတ္ပံုက်မ္း၊ အဘိဓာန္ ေတြလည္းအြန္လိုင္းေခတ္မွာရယူရတာအလြန္ လြယ္ကူေနပါၿပီ။ လိုေနတာကသင္ယူလိုစိတ္နဲ႔ မိခင္ဘာသာစကားအမွားဟာရွက္စရာပါ့လား၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပညာမတတ္ျခင္းကို ျပေနရာေရာက္ပါ့လားဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ေမြးႏိုင္ဖို႔ပါ။ဒါမ်ိဳးစိတ္ လူငယ္ေတြမွာမရွိတာကိုလည္းသြားအျပစ္တင္ မေစာေစခ်င္ပါ။

တိုင္းျပည္မွာ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတဲ့ ေခတ္ကိုကလည္း “ျမန္မာစာေပ”ထက္ တပ္မေတာ္ ဦးပိုင္ထုတ္ “ျမန္မာဘီယာ” က ႀကီးပြားခဲ့တာကိုး။ “ပညာဉာဏ္”ထက္ “အာမီရမ္” က နာမည္ႀကီးခဲ့တာကိုး။ “ဒဂုန္တာရာ”ထက္ “ဒဂံုဘီယာ” က တြင္က်ယ္ခဲ့တာကိုး။ “စာၾကည့္တိုက္”ထက္ “အရက္ဘားနဲ႔စင္တင္ေဖာ္ခၽြတ္ပြဲ”ေတြကေနရာအႏွံ႔ က်ယ္ျပန္႔ခဲ့တာကိုး။ တကၠသိုလ္ေတြမွာက်က္စားရမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကနရသိမ္မွာ၊ ေတာရမွာေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ရတာကိုး။ စည္ပင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးရမယ့္ ပညာရပ္ဝန္းကသုသာန္ တစျပင္ အလား ျဖစ္ခဲ့ရတာကိုး။


ဒီလိုစာေပ၊ ဗဟုသုတုဝမ္းစာေခါင္းပါး ခၽြတ္ျခံဳက်တဲ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးကိုစာေရးသူက်ေနာ္ အပါအဝင္ အားလံုး ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။ တတ္လို႔ လုပ္စားၾကရတာထက္၊ ဝါသနာႀကီးလို႔ အလုပ္အကိုင္ တစ္ခုကိုေရြးခ်ယ္ရတာထက္၊ ဝမ္းေရးအေျခအေနအရေရြးခ်ယ္ခဲ့ရမႈေတြကတိုင္းျပည္ရဲ႕ က႑ တိုင္းမွာမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုေလ့လာသင္ယူထက္ျမတ္ တတ္ေျမာက္ လိုစိတ္ေတြ ကင္းမဲ့ေအာင္၊ စာနဲ႔ ေပနဲ႔ ေဝးေအာင္၊ မသိေအာင္၊ မတတ္ေအာင္၊ ‘အ’ ေအာင္ စနစ္တက် ပညာသင္းကြပ္ ခံထားရတဲ့ (စာေရးသူက်ေနာ္ အပါအဝင္) လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ သံုးဆယ္ လူငယ္ လူရြယ္ မ်ိဳးဆက္ကိုေတာ့ မသိရေကာင္းလား၊ မတတ္ရေကာင္းလားလူႀကီးဆိုသူမ်ားကဖိနင္းအျပစ္ဖို႔ခ်င္ရင္ေတာ့ အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါ။ ဒီအတြက္ အေျဖရွာရင္ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူမႈ၊ စီးပြား၊ ႏိုင္ငံေရးရာစနစ္ အနာေတြ အစံုပါတဲ့ရင္းျမစ္ေနာက္ေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လတ္တေလာအျပင္သင့္ဆံုးနဲ႔ လက္ေတြ႕ အျပင္ႏိုင္ဆံုးကေတာ့ လူႀကီးေနရာယူထားသူမ်ားရဲ႕ သေဘာထားပါပဲ။ ျပည္သူလူထုကိုအသိအျမင္ ဖြင့္ေပးေနရတဲ့၊ ေပါင္းကူး ျပန္ၾကားေရးလုပ္ေပးေနရတဲ့ ရုပ္သံ၊ ေရဒီယို၊ ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္၊ မဂၢဇင္းစာနယ္ဇင္းမ်ားကအယ္ဒီတာ၊ ထုတ္လုပ္သူအစရွိတဲ့ အထက္မွာရာထူးေနရာယူထားတဲ့ လူႀကီးဆိုသူမ်ားနဲ႔ အစိုးရ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနလိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းဆိုင္ရာလူႀကီးမ်ားဆိုသူမ်ားရဲ႕ ေတာ္တည့္မွန္ကန္တဲ့ တည္းျဖတ္ ျပင္ဆင္မႈ အလုပ္ေတြ၊ လမ္းညႊန္မႈေတြ၊ သင္ျပမႈေတြ လိုေနပါတယ္။

လူငယ္ေတြရဲ႕ အမွားေတြကိုနင္ပဲငဆနင္းႏွိမ္ ေထာက္ျပကာေခတ္ကာလသားသမီးေတြ အလကားပဲ၊ Facebook မွာ “ကြီး” ၊ “မြီး” နဲ႔ ျမန္မာစာဖ်က္ေနၾကတယ္ ဆိုၿပီးအေရးမဟုတ္တာအရာလုပ္မယ့္ အစားတရားဝင္ မီဒီယာေတြကစာလံုးေပါင္း၊ အသံထြက္ အမွားေတြကိုစနစ္တက် ျပဳစုကာပညာေပးျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္းေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ျမန္မာစာဗဟုသုတစာအုပ္စာေပေတြကိုလူငယ္ေတြနဲ႔ ပိုနီးစပ္ေအာင္၊ လက္လွမ္းမီေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ အေျခခံပညာေရးမွာလည္း ျ့မန္မာစာဆရာေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကို ျမွင့္တင္ျခင္း၊ သင္ၾကားပံုနည္းစနစ္နဲ႔ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ေတြကိုလည္းေခတ္လူငယ္၊ ေခတ္စနစ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္။

ဆိုေတာ့ကာ “ျမန္မာစာကိုကယ္တင္ဖို႔ရာလူႀကီးမ်ားတြင္တာဝန္ပိုရွိသည္” လို႔ ပဲတစ္ေၾကာင္းတည္းတိုတုိနိဂံုးခ်ဳပ္ ဆိုလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၂၅ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၆
(ဆက္သြယ္ရန္ႏွင့္ ေဝဖန္ရန္ - nyeinchanaye81@gmail.com)

Education Digest အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၃၄