ဆူလတန္ဘုရင္၏ ၀တ္ရံုေတာ္..

 

ၿဖိဳး သုတ

 

ဆူလတန္ဘုရင္၏ ၀တ္ရံုေတာ္..
====================

တစ္ခါက.. အာေရးဗီးယားေဒသရဲ႕ ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ့ပါသတဲ့..။ သူဟာ အာေရးဗီးယားေဒသ တစ္ခုလံုးကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္.. အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အင္ပါယာႀကီးတစ္ခုကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္...။

အာေရးဗီးယားေဒသတစ္ခုလံုးကလည္း.. ဘုရင္ႀကီးကို အင္မတန္ေၾကာက္ရြံ႕ရိုေသၾကရတယ္..။ စာဆိုရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ အမတ္ပညာရွိေတြကလည္း ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေတြကို.. တရစပ္ ေရးစပ္သီဆိုၾကရတယ္..။

တစ္ေန႕ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႕အမတ္ႀကီးတစ္ပါးကို ဆင့္ေခၚၿပီး ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္..

"အမတ္ႀကီး.. ငါကိုယ္ေတာ္ဟာ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးေသာ အင္ပါယာႀကီးကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ တုႏႈိင္းမဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္ပဲျဖစ္တယ္..။ ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းကလည္း ဒီလိုပဲ ထင္ျမင္ၾကၿပီး ငါကိုယ္ေတာ္ကို ၾကည္ညိဳၾကလိမ့္မယ္လို႕ ယူဆေတာ္မူတယ္.။ မွန္ရဲ႕လားအမတ္ႀကီး"

လို႕ေမးခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီအခါ အမတ္ႀကီးက

"မွန္ပါ့။ အလီ..လို႕ အမည္ရွိတဲ့ ကုလားအုတ္သမား တစ္ေယာက္ကလြဲရင္..အရွင္မင္းျမတ္ကို ၾကည္ညိဳသူခ်ည္းပါဘဲဘုရာ့"

"ေဟ...ဒီအေကာင္က ငါကိုယ္ေတာ္ကို..ဘာလို႕မၾကည္ညိဳရသလဲကြဲ႕.."

"မွန္ပါ့.. အလီဆိုတဲ့ ကုလားအုတ္သမားဟာ.. ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းကို.. ဘုရင္ႀကီးရဲမေကာင္းေၾကာင္းကိုသာ ေျပာဆိုပါတယ္ဘုရား။ ဘုရင္ႀကီးဟာ အအိပ္ႀကီး၊ အစားႀကီး၊ တဏွာရမၼက္ႀကီးတဲ့အျပင္ ၾကက္ကန္းဆန္အိုး တိုးလို႕သာ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေရာက္တယ္လို႕ ေျပာဆိုေနေၾကာင္းပါ ဘုရာ့။ ဒါ့အျပင္ အရွင္မင္းႀကီးဟာ အယံုလြယ္ၿပီး ျမည္းသတၱ၀ါလို ဥာဏ္နည္းသူျဖစ္တယ္လို႕.. ေျပာဆိုပါေသးတယ္ဘုရာ့"

"ဟင္း...ဒင္းေတာ့လား..ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့လကြယ္..။ ဒင္းကို လွ်ာျဖတ္ပစ္ရမယ္။ ဒီသူငယ္ကို အျမန္ဖမ္းဆီးၿပီး ငါကိုယ္ေတာ္ ေရွ႕ေမွာက္ အေရာက္ေခၚေဆာင္လာၾကေပေရာ့မင္းႀကီးမ်ား"

ဘုရင္ႀကီးဟာ.. အဲဒီလိုအမိန္႕ခ်လိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ရဲမက္ဗိုလ္ပါေတြလည္း ကုလားအုတ္သမား အလီကို ဖမ္းဆီးၿပီး ဘုရင္ႀကီးေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္..။ ဘုရင္ႀကီးေရွ႕ကိုေရာက္တဲ့အခါ.. ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးက

"ေမာင္မင္း၊ သင္ဟာ မိုက္မဲလွသူျဖစ္တယ္။ ငါကဲ့သို႕ဘုန္းႀကီးေသာ မင္းျမတ္အား ေစာ္ကားသူလည္းျဖစ္တယ္..။ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ၏ မေကာင္းသတင္းမ်ားကို သြားပုတ္ေလလြင့္ ေျပာရတာလဲဆိုတာ..အျမန္တင္ေလွ်ာက္စမ္း"

လို႕ေမးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါ အလီက

"မွန္လွပါ.. အရွင္မင္းႀကီး၊ က်ေနာ္မ်ိဳးဟာ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ မေကာင္းသတင္းကို အေၾကာင္းမဲ့ ေျပာဆိုတာ မဟုတ္ရပါဘုရာ့..။ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ဂုဏ္သတင္းဟာ လူတကာ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားလွတာေၾကာင့္.. အရွင္မင္းႀကီးကို လူကိုယ္တိုင္အနီးကပ္ ဖူးေတြ႕လိုတဲ့စိတ္ ဘုရာ့ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ ျပင္းထန္လာပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလို ကၽြန္ယုတ္တစ္ေယာက္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္လွတဲ့ အရွင္မင္းႀကီးကို ဖူးေတြ႕ဖု႕ဆိုတာဟာ သာမာန္အားျဖင့္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘုရာ့။ ခုလို..အရွင္မင္းရဲ႕နားကို ေပါက္ၾကားေအာင္ေျပာဆိုႏိုင္မွသာ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ ဆႏၵ ျပည့္၀မွာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးဟာ.. အရွင္မင္းတရားႀကီးရဲ႕ မေကာင္းသတင္းကို ေျပာဆိုရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ဘုရာ့"

လို႕ ရွည္လ်ားစြာျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္..။ အဲဒီအခါ ဘုရင္ႀကီးက

"ေနပါဦးကြယ့္ ငါ့ကိုေတြ႕ေတာ့ေရာ.. ေမာင္မင္းက ဘာလုပ္လို႕ရမွာတဲ့တုန္း"

လို႕ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီအခါ အလီက

"အရွင္မင္းႀကီးကိုၾကည္ညိဳလြန္းတဲ့အတြက္၊ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ထဲမွာ ေရးသားထားတဲ့ လကၤာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ဆုိဆက္သြင္းလိုတဲ့အတြက္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရာ့"

လို႕ေျပာလိုက္ပါသတဲ့။

ဘုရင္ႀကီးဟာ အလီရဲ႕ စကားကို သိပ္ၿပီးမသကၤာလွေပမယ့္.. ယုတၱိတန္ေနတာရယ္၊ အေျမာက္အပင့္ ႀကိဳက္တာရယ္ေၾကာင့္..ျပံဳးျပံဳးႀကီးျဖစ္လာျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရင္ႀကီးက..

"ဒါျဖင့္လည္း နားေထာင္ရတာေပါ့လကြယ္..။ ကိုင္း..ကိုင္း ေမာင္မင္းရဲ႕ လကၤာကို ရြတ္ဆိုေစ"

လို႕မိန္႕ျပန္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ကုလားအုတ္သမားအလီဟာ.. ဘုရင္ႀကီးကို အျမင္ကတ္လွသူပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း.. ဟန္ေဆာင္ၿပီးမေျပာရင္.. အျပစ္ဒဏ္သင့္ႏိုင္တဲ့အတြက္.. အျပစ္လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ေျပာမိေျပာရာ..ေျပာမိလိုက္တာျဖစ္သတဲ့။ ဘုရင္ႀကီးအတြက္.. ေရးစပ္ထားဖို႕ေနေနသာသာ.. ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ဘုရင္ႀကီးကို မေကာင္းေျပာဖို႕နဲ႕ ဆဲေရးဖို႕သာလ်င္ေတြးေနတဲ့သူပဲျဖစ္တယ္။ အလီဟာ.. ေသေဘးအတြက္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းနဲ႕အတူ.. သူ႕ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အၾကံတစ္ခုရခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူငယ္စဥ္အခါက သူ႕အဖိုးသင္ေပးခဲ့တဲ့ မဟာအလဇၹႏၵားဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကဗ်ာကို သတိရမိပါသတဲ့..။ မဟာအလဇၹႏၵားဘုရင္ႀကီး ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးရဲ႕အမည္ကို အစားထိုး ရြတ္ဆိုရင္အစဥ္ေျပႏိုင္တယ္လို႕အၾကံရခဲ့တယ္..။

အဲသလိုနဲ႕အလီဟာ မဟာအလဇၹႏၵား ရဲ႕ေနရာမွာ.. ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ဘြဲ႕နာမည္ကို အစားထိုးရြတ္ဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ ကဗ်ာလကၤာတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါသတဲ့။

ဘုရင္ႀကီးလည္း ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႕နားေထာင္ေနခဲ့တယ္။ အလီရဲ႕ကဗ်ာဆံုးတဲ့အခါ ဆုလတန္ဘုရင္ႀကီးက ဒီလိုေျပာတယ္။

"ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာ၊ ငါ့အေၾကာင္းကို ငါကိုယ္တိုင္စပ္ဆိုထားတာမ်ားလားလုိ႕ေတာင္ထင္ရတယ္။ ငါကိုယ္ေတာ္အေၾကာင္းကိုလည္း ေမာင္မင္းကေတာ္ေတာ္သိထားတာပဲ..။ ကိုင္း.. ေမာင္မင္းအလီ၊ မင္းဘာကို အလိုရွိသလဲ"

လို႕ ေမးျမန္းတယ္... အလီက

"အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ အေဆာင္ေတာ္ေထာင့္မွာပံုထားတဲ့ ျမည္းကုန္းႏွီးေတြထဲက တစ္ခုကိုသာ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါဘုရား၊ ဘုရားကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးရဲ႕ ျမည္းမွာ. ဂုဏ္ယူၿပီး တပ္ဆင္ေမာင္ႏွင္ခ်င္လို႕ပါဘုရာ့"

လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ဘုရင္ႀကီးဟာ အလီကို ျမည္းရဲ႕ကုန္းႏွီးကို ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္အျဖစ္ ခ်ီးျမွင့္လိုက္တယ္။ အလီလည္း ျမည္းရဲ႕ကုန္းႏွီးကို ယူၿပီးနန္းေတာ္ထဲကထြက္လာခဲ့တယ္..။

လမ္းမွာေတာ့ အလီရဲ႕ေသဒဏ္ေပးခံရတဲ့သတင္းကို.. ေစာင့္ေနၾကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တယ္။ သူတို႕ေတြဟာ အလီအေကာင္းပကတိအတိုင္း ျပံဳစိစိနဲ႕ နန္းေတာ္ထဲက ထြက္လာတာကို အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ ၿပီးေတာ့

"အလီ.. မင္းဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးနန္းေတာ္ထဲက ျပန္ထြက္လာႏိုင္ခဲ့လဲ" လို႕ေမးခဲ့ၾကတယ္..။

အဲဒီအခါအလီက..

"ျပန္ထြက္လာႏိုင္ယံုတင္ဘယ္ကလိမ့္မတုန္း.... ျမည္းလို အသံုးမက်ၿပီး၊ ဦးေႏွာက္မရွိ၊ အယံုလြယ္တဲ့ ဖြတ္ခ်ီးဘုရင္က သူ၀တ္တဲ့ ၀တ္ရံုကိုပါ ေပးလိုက္ေသးသဗ်"

လို႕ျပန္လည္ရွင္းျပျပန္တယ္။ အဲဒီအခါလူအုပ္ထဲကတစ္ေယာက္က

" ဘုရင့္ရဲ႕၀တ္ရံုေတာ္ကိုေတာင္ ခ်ီးျမွင့္လိုက္တယ္၊ဟုတ္လား၊ ျပစမ္းပါဦးကြ၊တို႕ေတြျမင္ဖူးေအာင္"

လို႕ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါအလီက ျမည္းကုန္းႏွီးကိုထုတ္ျပျပန္တယ္။

အဲဒီအခါ..အဆိုပါလူက

"ဟင္..မင္းဟာကလည္း.. ျမည္းကုန္းႏွီးႀကီးပါလား"
လို႕ေျပာတယ္။ အဲဒီအခါ အလီက

"ေအးေလ..ျမည္းဦးေႏွာက္နဲ႕အသံုးမက်တဲ့ဘုရင္ဆိုမွေတာ့..ျမည္းကုန္းႏွီးပဲ၀တ္မွာေပါ့"

လို႕ေျပာလိုက္ပါေတာ့သတဲ့...။

အဲဒီလိုနဲ႕..ေနာက္ေန႕ေတြမွာလည္း..ကုလားအုတ္ေမာင္းသမားအလီဟာ ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ မေကာင္းသတင္းေတြကိုသာ ဆက္လက္ေျပာဆိုေနခဲ့ျပန္တယ္...။

======================
ဒီပံုျပင္ေလးက က်ေနာ္တို႕ကိုသတိေပးထားတာေတြရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ.. က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ ေျမွာက္ပင့္ျခင္းမွာသာယာေနတတ္ၾကတယ္။

ကိုယ့္ကို ေျမွာက္ပင့္ေျပာေနမွန္းသိရဲ႕နဲ႕လည္း ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ေနၾကျပန္ေသးတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ ရုပ္ရည္ရူပကာ၊ အသံ စတဲ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြအျပင္ ကိုယ့္ရဲ႕ဂုဏ္ယူအေလးထားရတဲ့ အရာေတြဟာ ေျမာက္ပင့္ခ်င္းရဲ႕ ေပ်ာ့ကြက္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေပ်ာ့ကြက္ေတြကို ေျမာက္ပင့္ ေျပာဆိုရင္းနဲ႕ပဲ မိမိကိုယ္တိုင္ဟာ အခြင့္အေရးသမားေတြရဲ႕ ဓါးစာခံ ျဖစ္ရေသးတယ္လို႕ဆိုတယ္။

ေျမာက္ပင့္ေျပာဆိုမႈကိုသာယာမိတဲ့အခါမွာလည္း့ ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးလို အရူးလုပ္ခံရတတ္ေသးတယ္လို႕ဆိုတယ္။
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ဖြဘုတ္..လူမႈ႕ကြန္ယက္မွာလည္း အလားတူအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြရွိေနတတ္ၾကေသးတယ္..။ ကိုယ့္ရဲ႕နဂိုရွိရင္းစြဲအလွကိုခ်ီးမြမ္းတာလား..၊ တစ္စံုတစ္ရာအခြင့္အေရးအတြက္လားဆိုတာကို မခြဲျခားႏိုင္ဘဲ ေျမာက္ပင့္ျခင္းျမစ္အလ်ဥ္မွာ နစ္ေျမာေနတတ္ၾကတယ္။

အဲဒီလိုနစ္ေျမာေနရင္းနဲ႕ပဲ..ကိုယ့္အေပၚကို ကုလားအုတ္သမားအလီလို ကြယ္ရာမွာ..ေခ်ာက္ခ်သူ၊ ကိုယ့္ရဲ႕အေျမာက္ႀကိဳက္မႈကို ပ်က္ရယ္ျပဳသူေတြလည္းရွိေနတတ္ၾကေသးတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း ေျမာက္ပင့္ျခင္းပင္လယ္ျပင္မွာ ဘ၀တစ္ခုလံုးနစ္မြန္းတတ္ေသးတယ္လို႕ဆိုတယ္။

Flattery is like chewing gum. Enjoy it but don't swallow it.

ဆိုတဲ့စကားလို..ေျမာက္ပင့္ျခင္းဟာ..ပီေကတစ္ခုလိုမ်ိဳးပဲခ်ိဳၿမိန္ေသာအရသာရွိတတ္တယ္။ အဲဒီအရသာကို ခံစားသင့္ေပမယ္..ၿမိဳေတာ့မခ်သင့္ဘူးလို႕ဆိုတယ္။ ေျမာက္ပင့္ျခင္းကို အားအင္တစ္ရပ္အေနနဲ႕ခံယူသင့္ေပမယ့္.. နစ္ေျမာသာယာမေနသင့္ဘူးလို႕ဆိုလိုရင္းျဖစ္တယ္..။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ဆူလတန္ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ေနမလားပဲ..။

ေျမာက္ပင့္ျခင္းေရအလ်ဥ္ကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ၾကပါေစ..။
(ၿဖိဳးသုတ)