က်ေနာ္ရယ္…လူေတြရယ္…ေလာကျကီးရယ္ ဒႆနရြာလည္သြားျခင္း…( ၁ )

မွတ္စုၾကမ္း

 

က်ေနာ္ရယ္…လူေတြရယ္…ေလာကျကီးရယ္
ဒႆနရြာလည္သြားျခင္း…( ၁ )
-------------
->က်ေနာ္က ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းဘူး…။ဒါေပမယ့္…မွတ္မိေနတဲ႔ အရာေတြျကေတာ့ မွတ္မိေနတတ္ျပီး …မမွတ္မိတဲ႔ အရာေတြျကေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ျပန္ဘူးး…။

တစ္ခ်ဳိ႕ မွတ္မိေနတဲ႔ အရာေတြက လူကုိ ေနသာထုိင္သာရွိျခင္းကေနဖယ္ထုတ္ျကျပီး …စုိ႔နင့္နင့္ခံစားရေစျပန္တယ္…။

ဒီေတာ့…က်ေနာ္ေတြးမိျပန္တယ္…။က်ေနာ္တုိ႔ဟာ မွတ္မိခ်င္တဲ႔ဟာကုိပဲ မွတ္မိျပီး မမွတ္မိခ်င္တဲ႔ အပုိင္းအဆေတြကုိ ဖယ္ထုတ္လုိ႔ မရႏုိင္ဘူးလား…။

ဥပမာ…ကုိယ္အရမ္းခ်စ္တဲ႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရတာမ်ဳိး…။အဲဒီလုိ အတိတ္အေျကာင္းကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မွတ္ဥာဏ္ထဲက ဖယ္ထုတ္လုိ႔ မရႏုိင္ဘူးလား…။က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ျကုိက္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ေတြကုိ စီမံခန္႔ခဲြဲခြင့္ မရွိဘူးလား…။တိုက္ဆုိင္မႈေျကာင့္ ျပန္သတိရလာတာ တစ္ခိ်ဳ႕ …အတုိက္ဓတ္ အခံဓတ္ေတြဆုိတာ ဒါေတြလဲပါမွာေပါ့…။သိမႈျဖစ္ေပၚပုံ ဗုဒၶက်မ္းေတြျပန္ရွာဖတ္ရဦးမယ္…။

ငါမေစႏုိင္ျခင္းေတြရွိေနတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မွတ္ဥာဏ္ေတြကုိယ္တုိင္က သက္ေသထူေနတယ္…။သတိ႐ခ်င္တဲ႔ဟာ က်ေတာ့ေမခ်င္ေမ့ေနတယ္…။ေမ့ခ်င္တဲ႔ဟာေတြက်ေတာ့ ……သတိရ…။ငါ့ခႏၶာမွာရွိေနတဲ႔ စိတ္ေတြ သညာေတြ င့ါသေဘာတုိင္းေဆာင္ဖုိ႔ဆိုတာ…

ဒီလုိေတြးေခၚမိလုိ႔ က်ေနာ္ ဗုဒၶဘာသာဘက္ကုိ ဦးညႊတ္ခဲ႔တာလဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္…။

မွတ္ဥာဏ္က လူ႔ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိမလဲ…။ဦးေခါင္းပုိင္းမွာပဲ ထားပါေတာ့…။က်ေနာ္လဲ အထင္နဲ႔ေျပာတာပါ…။လက္ရွိ က်ေနာ္မေသေသးပါဘူး…။က်ေနာ့္က ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းေပမယ့္ သာမာန္လူ ဦးေႏွာက္အဆင့္ထဲေလာက္ေတာ့ ပါမယ္ထင္တယ္…။ပုံမွန္လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ အတြက္ က်ေနာ္မွ သိပ္အခက္အခဲမရွိပါဘူး…။ဗုိက္ဆာတဲ႔ အခါ တစ္ခုခုစားဖုိ႔ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ က်ေနာ္သိျပီး…က်ေနာ့္ခႏၶာကုိယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြကုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆုိတာ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္က စီမံခန္႔ခြဲမႈေပးႏုိင္ပါေသးတယ္…။ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကုိယ္ က်ေနာ္ျပန္စမ္းစစ္ခ်က္အရ က်ေနာ္က ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္ပါပဲ…။

တစ္ခါတစ္ခါ မတူျခားနားမႈေလးေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ …အရူးလုံးလုံးသတ္မွတ္ခံရေလာက္ေအာင္ က်ေနာ္ လူအသုိင္းအဝုိင္းထဲက မေသြဖီသြားေသးပါဘူး…။

နာဖာေခ်း…ကေလာ္ျပီးတုိင္း ျပန္နမ္းတတ္တာ…တူနဲ႔သြားျကားထုိးတတ္တာ…တူနဲ႔စားရင္ ဖင္ဖက္အပုိင္းျကီးျကီးကုိ ထိပ္ဖက္ထားျပီး ညွပ္တတ္တာေတြ…တခ်ဳိ႕ အမႈအက်င့္နဲနဲေလာက္ပဲ က်ေနာ္က အမ်ားနဲ႔သိပ္မတူတာပါ…။စမႈစာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္တုိ႔စားတတ္တာ…စသျဖင့္ေပါ့…။

ဒါကလဲ…တမင္မတူေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ယူထားတာမဟုတ္ပါဘူး…။က်ေနာ့္ ေသြးသားႏွစ္သက္ေတာင္းဆုိမႈေတြေျကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာပါ…။နားဖာေခ်းျပန္နမ္းရတာ က်ေနာ္တကယ္ႏွစ္သက္လုိ႔နမ္းတာပါ…။စမႈစာကုိ အခ်ဥ္ရည္နဲ႔ထက္စာရင္ လက္ဖက္ရည္နဲ႔တုိ႔စားတဲ႔ အရသာကုိ ပုိျကုိက္မိတာ အမွန္ပါပဲ…။

က်ေနာ္ ၂တန္းေလာက္တုန္းက လူျကီးတစ္ေယာက္က အဲလုိစားတာျမင္ေတာ့
"ဒီေကာင္ ျကီးရင္ လူ႔ဂြစာ ျဖစ္မယ့္ေကာင္တဲ႔…"

ခက္တာက ခုခ်ိန္ထိ လူ႔ဂြစာဆုိတာကုိ က်ေနာ္ တိတိက်က် အဓိပၸာယ္မဖြင့္ႏုိင္ေသးဘူး…။တကယ္ပါပဲ…က်ေနာ္ ဥာဏ္မေကာင္းဘူးဆုိတာ မွန္တယ္။တစ္ခ်ဳိ႕ စကားလုံးေတြကုိ က်ေနာ္ ခံစားလုိ႔ရေနျပီး…ေသေသခ်ာခ်ာ တိတိပပ နားမလည္ပါဘူး…။လူတစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေျပာတယ္ နားမလည္ပဲ ဘယ္လုိခံစားမလဲတဲ႔…။

မဟုတ္ေသးဘူး…က်ေနာ္ကပဲ လူေတြနဲ႔မတူတာလား…လူေတြကပဲ လူေတြနဲ႔မတူေတာ့တာလား…။အဓိပၸာယ္နားမလည္ပဲ ခံစားေနတာ…က်ေနာ္သူတုိ႕တစ္ခု ရွင္းျပခ်င္တယ္…လုံးဝမသိဘူးရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့…။တိတိက်က်ျကီး သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိျပျပီး နားလည္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ ခံစားလုိ႔ရေနတာေတြရွိတယ္…။

ဥပမာ…အခ်စ္
က်ေနာ္သူတုိ႔ကုိ ေမးဖူးတယ္…
"အခ်စ္…မင္းေကာင္မေလးကုိ ဘာလုိ႔ခ်စ္လဲ…အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိျပ…"

တစ္ေယာက္စီေမးျကည့္ေတာ့ အေျဖမ်ဳိးစုံပါပဲ…။ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္ေနျကတာပဲ…။ဒါေပမယ့္ ဘာေျကာင့္ခ်စ္လဲဆုိတဲ႔ အခ်စ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိပုံေတြမတူညီျကပါဘူး…။အခ်စ္ကုိလည္း ကုိယ္နားလည္ခ်င္သလုိ နားလည္ျပီး ခ်စ္လုိက္ျကတာပဲမဟုတ္လား…။
တကယ္လုိ႔…
အခ်စ္ကုိ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခု…
ရုပ္ရည္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေဘာင္တစ္ခုသြင္းမယ္ဆုိရင္…အခ်စ္ဆုိတာ ပုံေသတစ္မ်ဳိးပဲထြက္လာျပီး…အခ်စ္ဟာ လူတုိင္းမွာ မျဖစ္ေပၚႏုိင္ေတာ့ပဲ…အဲဒီ႔စည္းမ်ဥ္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ႔ လူေတြေပၚမွာ သြားျဖစ္ေနမယ္…ဒါမွ အခ်စ္ခံရမယ့္ သူက စတုိင္လ္တစ္မ်ဳိး ပုံစံခြက္တစ္ခုလုိ အံကုိက္ျဖစ္ေနမွ အခ်စ္ခံရေတာ့မယ္…။ဒီလုိဆုိရင္ အခ်စ္ဆုိတာျကီးက ျပသနာေတာ္ေတာ္မ်ားကုန္လိမ့္မယ္။အခုထက္ပုိျပီးေပါ့…။

လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေမးျကည့္ပါ…
အခ်စ္က ဘာလဲလုိ႔…အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိျပ…
ရွင္းျပပါဆုိရင္…အင္တင္တင္ အမ္းတမ္းတမ္း ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္…။ဒါေပမယ့္…အခ်စ္ကုိ ခံစားလုိ႔ ရလားေမးျကည့္…။မင္းခ်စ္သူကုိ မင္းခ်စ္လားေမးျကည့္…။ခ်စ္တယ္ဆုိတာေတာ့ ခံစားရေနတယ္…။ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပဖုိ႔ ခက္ေနလိမ့္မယ္…။ရွင္းျပႏုိင္တယ္ထား…ရွင္းျပတဲ႔ အေျဖေတြကုိ စုလုိက္…။အခ်စ္ဖြင့္ဆုိပုံက လုံးဝတစ္ထပ္တည္းမျဖစ္ဘူး…။မယုံရင္ စစ္တမ္းေကာက္ျကည့္…:)

ဒီေတာ့…က်ေနာ့္မွာ ေျပာစရာနဲနဲရွိသြားျပီ…
နားလည္တယ္ဆုိတာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိပုံသိမွ နားလည္မွာေပါ့…။ထပ္ျပီးဒီေတာ့…အခ်စ္မွာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိပုံ တိတိက်က်ျပ႒ာန္းခ်က္မရွိ တစ္ခ်ဳိ႕ဘာေျကာင့္ခ်စ္လဲဆုိတာ ေျဖဖုိ႔ခက္ေနတာေတြရွိတယ္…။ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ခံစားရလုိ႔ ခ်စ္လိုက္ရတာပါပဲ…။

ဒီလိုပါပဲ…
က်ေနာ့္ကဗ်ာစာသားတစ္ခ်ဳိ႕ဟာလည္း က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ အဓိပၸာယ္တိတိက်က်သိလုိ႔ ေရးထားတာမဟုတ္ပါဘူး…။ခံစားခ်က္အထူးျပဳျပီးေရးထားတာပါ…။က်ေနာ္ေရးေနတာ ေက်ာင္းသုံးျပ႒ာန္းစာအုပ္အတြက္ ေရးေနတာမဟုတ္တဲ႔ အတြက္ တိတိက်က်ျကီး အဓိပၸာယ္ေကာက္ဖုိ႔ ေပါက္ေျမာက္ဖုိ႔ တစ္သားတည္းျဖစ္ဖုိ႔လည္း က်ေနာ္မရည္ရြယ္ထားပါဘူး…။

လူေတြ အခ်စ္ကုိ ခံစားရသလုိပါပဲ…ကဗ်ာဟာလည္း တစ္ေယာက္ရင္ထဲက တစ္ေယာက္နားလည္မႈေတြမရွင္းလင္းေပမယ့္ ဖြင့္ဆုိပုံေတြမတူေပမယ့္…တစ္ခုခုေတာ့ ခံစားမႈေပးစြမ္းႏုိင္လုိ႔ ကဗ်ာေျမာက္ေနျခင္းပါပဲ…။ခ်ည္ျပီးတုတ္ျပီး ေျပာေျကးဆုိရင္…နားမလည္ပဲ ဘယ္လုိခံစားလဲ ေျပာတဲ႔သူေတြအတြက္…
အခ်စ္ကုိ ခံစားတတ္ရင္…က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြကုိ နားလည္သြားပါလိမ့္မယ္ေပါ့…။အခ်စ္မရွိရင္ေတာ့………:P

ေနာက္တစ္ခုက…က်ေနာ္က ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ျမန္မာလုိေတာ့ နားလည္တယ္ေပါ့…။ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ျပန္စဥ္းစားျကည့္ရေအာင္…နားမလည္ပဲ ခံစားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ႔ က်ေနာ့္စကားဟာ အမွားျကီးမွားေနလား…ဒါမွမဟုတ္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ မွန္ေနမလားဆုိတာကုိေပါ့…။က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသီခ်င္းေတြနားေထာင္ဖူးမွာေပါ့…။

ဒီေတာ့…က်ေနာ့္ ေနရာကဆုိ …က်ေနာ္က ဘာသာစကားသင္ယူေလ့လာမႈအားနဲသလုိ ပညာအရည္အခ်င္းကလဲ သိပ္မရွိပါဘူး…။အဲဒီ့သီခ်င္းေတြနားေထာင္မိျကားမိတဲ႔အခါ…က်ေနာ္နားမလည္ပါဘူး…။ဒါေပမယ့္ ခံစားလုိ႔ရေနတဲ႔ သီခ်င္းေတြေတာ့ ရွိေနတာပဲေလ…။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ…ခုျကုိက္လွပါတယ္ဆုိတဲ႔ ကုိရီးယား …တစ္ပုဒ္လုံးနားလည္လုိ႔လား…သူဘာကုိဆုိလုိျပီး ဘာကုိဖြဲ႕ႏြဲ႕သီဆုိျပီး ဆုိတာကုိ မေျပာပါနဲ႔ဦး…ခပ္ရုိးရုိးပဲ တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ျကည့္ပါဘူး…:)

ဒီလုိပါပဲ…က်ေနာ္တုိ႔ နားမလည္ပဲ ခံစားေနရတာ…ျကုိက္ေနတာေတြ ခ်စ္ေနရတာေတြ ရွိေနျကပါလိမ့္မယ္…။

----
အခ်စ္ဆုိတဲ႔ စကားေျကာင့္ ေတြးစရာေတြ ေျပာစရာေတြနဲနဲထပ္ရွိလာျပန္တယ္…။စကားဆုိတာ ဘယ္ကုိသြားလဲဆုိေတာ့ ဘာသာေဗဒဆီ သြားတယ္…။ဟုိတေလာက ဘာသာေဗဒစာအုပ္ထုိင္ဖတ္ေတာ့…က်ေနာ္တုိ႔ လူသားေတြရဲ႕ ဘာသာေဗဒက ေတာ္ေတာ္က်ယ္ျပန္႔တယ္…။စာ စကား ကၽေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈေတြက ဘာသာေဗဒေတြပါပဲ…။

စာကေလးေအာ္သံ
"က်ြီက်ြီကလဲ ဘာသာေဗဒပါပဲ။စာကေလး ဘာသာေဗဒေပါ့…။လူသားေတြနဲ႔တိရိစာၦန္ေတြရဲ႕ ဘာသာေဗဒ ကြာျခားတယ္။က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ျဖစ္ျပီးတာေရာ မျဖစ္ေသးတာေရာ ျဖစ္ဖုိ႔မွန္းဆတာ ရွိေနတာေတြေရာ မရွိေနတာေတြေရာကုိ ေတြးေတာမွန္းဆျပီ ပုံျပင္ေတြ ခန္႔မွန္းမႈေတြ အတိတ္အေျကာင္းေတြျပန္ေျပာႏုိင္ျကတယ္။

အိပ္ခ်င္လုိ႔ ေနာက္မွ ဆက္ေတြးေရးေတာ့မယ္…။

အင္း…ညက အိပ္ခ်င္သြားတယ္…။ခႏၶာေျကာင့္လား…စိတ္ကအိပ္ခ်င္လာလုိ႔လား…ေမးခြန္းႏွစ္ခု ထြက္ေပၚလာျပန္တယ္…။က်ေနာ့္ကုိယ္ပဲ က်ေနာ္ အဲဒီ႔အခုိက္အတန္႔ေလးကုိ သုံးသပ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့…စိတ္က စာေရးခ်င္ေနတာ…ဒါေပမယ့္ ခႏၶာက မဟန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး…ဒါေျကာင့္…ခႏၶာေျကာင့္ပဲ…က်ေနာ္ကုိ အိပ္ခ်င္စိတ္က အႏုိင္ယူသြားတယ္…။ဒီေတာ့ စိတ္က ရုပ္ကုိမွီတယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိျဖစ္ေနတာေပါ့…။စိတ္ကုိလည္း ရုပ္ကျပန္မွီတာေတြရွိတယ္…။ဥပမာ…အသဲကြဲတာမ်ဳိးေျကာင့္ မအိပ္ႏုိင္မစားႏုိင္မေသာက္ႏုိင္ျဖစ္ေတြေပါ့…။
ဟုတ္ျပီ…အသဲကြဲတာမွာ ကုိယ္ထိလက္မႈ တုိက္ခုိက္ခံရျခင္း ဘာမွမပါဘူး…။

စိတ္တစ္ခုပဲက်ကြဲျခင္းလုိ႔ဆုိရမွာေပါ့…။ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာထိခုိက္မႈ ဘာမွမရွိေပမယ့္ …အဲဒီ႔အသဲကြဲတဲ႔ စိတ္ေျကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ခႏၶာဟာ စားခ်ိန္တန္မွာ စားဖုိ႕ေမ့ေနတတ္ျပန္ေရာ…။ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးျကေတာ့…ရုပ္က စိတ္ကုိျပန္မွီသြားျပန္တယ္…။

ဒါေျကာင့္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ စိတ္နဲ႔ရုပ္ဟာ အျပန္အလွန္အက်ဳိးအေျကာင္းျပဳေနပါသတဲ႔…။

-----
က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စကားေတြဟာ စိတ္ထင္ရာ အသံျပဳရာကေန ေပၚထြက္လာျကတာပါပဲ…။
တစ္သားမွတ္ထဲ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းျပီး ဘာသာစကားေတြ မေမြးဖြားလာျကပါဘူး…။
ဥပမာ…အနီေရာင္ကုိ အနီေရာင္လုိ႔ အသံျပဳျခင္းဟာ…အေရာင္မွာ အနီဆုိျပီး အသံပါလာလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး…။ဘာေျကာင့္လဲဆုိေတာ့ Redလုိ႔လဲ အဂၤလိပ္ေတြေခၚျကတာပါပဲ…။

အဲဒီလုိအေရာင္ေလးမွန္း ေဖၚျပဖုိ႔ လူတစ္မ်ဳိးျခင္းဆီဟာ သူ႔စိတ္ထင္ရာ သူအသံျပဳရာကေန ဘာသာစကားေပၚထြက္လာရတာပါပဲ…။ဘယ္သူဦးဆုံး အနီလုိ႔ အသံျပဳမွန္း က်ေနာ္မသိေပမယ့္…လူမ်ဳိးစုတစ္ခုရဲ႕ ဒီအေရာင္ေလးကုိ အနီလုိ႔ အသံျပဳရာကေန အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ ေတြ႔ရင္ အနီလုိ႔ ေျပာဆုိျပမွ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးမွန္းသိမယ္လုိ႔ ညႊန္းဆုိလုိ႔ရမယ္လုိ႔ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိလုိ႔ရမယ္လုိ႔…လက္ခံလာျကရာကေန အဲ႔လုိ ေသြးကဲ႔သုိ႔ေသာ အေရာင္ေလးဟာ အနီဟု ပညတ္တြင္လာတယ္ ထင္ပ…။ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္ေတြကေတာ့ redလုိ႔ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ ေခၚျကတယ္…။

ဒီလုိဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ထင္ရာအသံျပဳမႈကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ စကားေတြထဲမွာ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ အနီလုိ႔ အသံထြက္တာမွန္မလား…redလုိ႔အသံထြက္တာမွန္မလား…။ရုပ္ပုံေဖၚျပမႈကေတာ့ ဒီအေရာင္ေလးပါပဲ…။အသံဆက္သြယ္မႈ အကၡရာဆက္သြယ္မႈေတြမတူပါဘူး…။ဘယ္လုိေခၚျပီး ဘယ္လုိေရးတာ အမွန္ပုိက်မလဲ…။က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးစုေတြျငင္းခုန္ျကမလား…။

တကယ္ေတာ့…ဒါဟာ သမုတိသစၥာပုိင္းထဲေရာက္သြားတာပါ…။က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားစုသမုတ္တဲ႔ အမွန္ေတြေပါ့…။အဂၤလိပ္ေတြျကားမွာ redဆုိတာအမွန္ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြမွာ အနီလုိ႔ဆုိတာအမွန္…red-<>အနီဖလွယ္ေရး လုပ္ရင္ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ ဆုိလုိေနတာပါပဲ…။ဒီေတာ့ အဲ႔လုိဟာေလးက အမွန္ေပါ့…။အဲလုိအေရာင္ေလးကုိ ဘာမွ အသံမျပဳနာမည္မေပးပဲ…ထားလုိက္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဆက္သြယ္ဖုိ႔ခက္ခဲကုန္လိမ့္မယ္…။

အဓိကေျပာခ်င္တာက ကၽေနာ္တုိ႔ ဘာသာစကားေတြဟာ စိတ္ထင္ရာ အသံျပဳရာကေနေပၚထြက္လာျကတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္…။အနီဆုိတဲ႔ အေရာင္ေလးေျကာင့္ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးေျကာင့္ အနီဆုိတဲ႔ အသံျဖစ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး…။အဲ႔လုိ အေရာင္ေလးကုိ စိတ္ထင္ရာ အနီလုိ႔အသံျပဳရာကေန အနီထြက္ေပၚလာျခင္းပါပဲ…။တကယ္ေတာ့ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးေျကာင့္ အနီလုိ႔အသံထြက္ေပၚခဲ႔တယ္ဆုိရင္ Redဆုိတာ ျဖစ္ေပၚလာမွာမဟုတ္ပါဘူး…။

ဒီေတာ့ ခင္ညားအေနနဲ႔ အထြန္႔တက္လုိ႔ရပါတယ္…။ေနာက္ထပ္ေမြးဖြားလာတဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ဘာလုိ႔ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ အနီလုိ႔ ထပ္ေခၚပါေသးသလဲ…။စိတ္ထင္ရာ အဝါလုိ႔ေျပာင္းေခၚပါလား…စသျဖင့္ေပါ့…။

ဒီလုိေမးမယ္ဆုိရင္ေတာ့…
ေမြးကင္းစကေလးတစ္ေယာက္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ လူပတ္ဝန္းက်င္ကေန သီးျခားရပ္တည္ခုိင္းရလိမ့္မယ္…။အဲ႔ကေလးျကီးလာတဲ႔အခါ အဲ႔လုိအေရာင္ေလးကုိ ေတြ႔ရင္ အနီလုိ႔ ေျပာႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး…။တစ္ခုခုေတာ့ အသံျပဳပါလိမ့္မယ္…။ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔မွာ သင္ယူစရာ မွတ္သားစရာ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မရွိလုိ႔ပါ…။ဒါေျကာင့္ သူဟာ လူေတြရဲ႕သမုတိသစၥာပုိင္းက ကင္းလႊတ္ေနျပီး သူ႔စိတ္ထင္ရာပဲ သူအသံျပဳပါလိမ့္မယ္…။အုအလုိ႔အသံျပဳခ်င္လဲျပဳပါလိမ့္မယ္…။ဒီေတာ့ သူ႔ကုိ က်ေနာ္တုိ႔က လူရုိင္းဆုိျပီး ပညတ္ေပးလုိက္ျကျပန္ေရာေပါ့…:P

ဒါေျကာင့္…လူအစုအဖြဲ႕တစ္ခုရဲ႕ သမုတိသစၥာပုိင္းကုိ ဆန္႔က်င္ေနတဲ႔သူေတြဟာ လူရုိင္း သုိ႔ လူရူးေတြလုိ႔ အဲဒီ႔လူအစုအဖြဲ႕ရဲ႕ ေခၚေဝၚသမုတ္ျခင္းခံရျပန္ပါတယ္…။

ႈဥပမာ…သခင္ေယရႈ႕…။ခရစ္ယန္ဘာသာေတြအတြက္ေတာ့ သူဟာ ဘုရားပါပဲ…။ဒါဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ သမုတိပုိင္းေပါ့…။အဲဒီ့ ခရစ္ယန္အသုိင္းအဝုိင္းထဲသြားျပီး သခင္ေယရႈ႕ကုိ ဘုရားမဟုတ္ဘူး သြားေျပာရင္ ခင္ညား လူရုိင္းျဖစ္ျပီပဲ…။ဒါမွမဟုတ္ ေသာက္ရူးျဖစ္ျပီပဲ…။

ဒီလုိပဲ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ျကီးကုိ အုတ္ခဲပုံျကီးလုိ႔ ေျပာရင္ ဗုဒၶဘာသာအသုိင္းအဝုိင္းက ခင္ညားကုိ အျပစ္တင္မွာပါပဲ…။ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ သမုတိကုိ ခင္ညားသြားေဖာက္ဖ်က္တာကုိး…။

ဒီပါပဲ…ေလာကျကီးဟာ သူ႔အပုိင္းအျခား သူ႔အစုအဖြဲ႕ေတြနဲ႔သူ သူတုိ႔ဘာသူတုိ႔ အမွန္သတ္မွတ္ထားျကတာေတြမ်ားပါတယ္…။

တကယ္ေတာ့…ေလာကျကီးက ဘာမွမဟုတ္တာေတြကုိ ဟုတ္ေအာင္လုပ္ရင္းေပၚေပါက္လာရတာပါပဲ…။ငါ သူ နင္ စသျဖင့္ လူသားေတြပဲ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္…အဲဒါေတြဖယ္လုိက္ျပန္ရင္လည္း အဲ႔ဒါေတြ ရွိေျကာင္းမရွိေျကာင္း ရွင္းျပဖုိ႔ခက္ခဲကုန္ျကမယ္…။

ဒါေတြဟာ တကယ့္အမွန္စင္စစ္မဟုတ္ဘူးဆုိျပီး က်ေနာ္တုိ႔္ ဖယ္ထုတ္ပစ္လုိ႔မရပါဘူး…။က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အဲ႔လုိသမုတ္ထားတဲ႔ အဝန္းအဝုိင္းအတြင္းမွာပဲ လူသားေတြျဖစ္တည္လုိ႔ရႏုိင္မွာပါ…။သမုတ္ထားတဲ႔ အဝန္းအဝုိင္းေတြမရွိရင္…လူအဖြဲ႕အစည္း လူယဥ္ေက်းမႈေတြ ေပၚထြန္းလာမွာမဟုတ္ပါဘူး…။လူသားေတြ သမုတ္မႈေျကာင့္ပဲ လူအဖြဲ႕အစည္းေတြ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းရုိးရားေတြ ေပၚလာရတာပါပဲ…။

ေနာက္ဆုံးဘာသာတရားေတြဟာလည္း လူသားေတြေျကာင့္ပဲေပၚေပါက္လာရတာပဲ…။

ဘာသာတရားေတြအပုိင္းေတြးေခၚဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ လူေတြအေနနဲ႔က်ေနာ့္အေပၚ နားလည္မႈရွိမွ ျဖစ္မွပါ…။မညွာတမ္း အလြတ္ေတြးျပရင္…က်ေနာ့္အေပၚ လူေတြဘယ္လုိျမင္ႏုိင္မလဲ…။က်ေနာ့္ အျမင္အရေတာ့ ဘယ္ဝါဒေတြဘယ္လုိရွိရွိ…
လူသားမပါပဲ…ဘယ္ဘုရားမွ ေပၚထြက္လာလုိ႔မရပါဘူး…။

ဘာသာစကားဆက္သြယ္မႈ အပုိင္းကုိျကည့္ရင္…ဖန္ဆင္းရွင္ရွိတယ္ဆုိပါစုိ႔…။ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ လူသားအားလုံးနားလည္ႏုိင္တဲ႔ ဘာသာစကားကုိ မေျပာပဲ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ နားလည္ႏုိင္တဲ႔ ဘာသာေဗဒကုိ သုံးျပီး ဆက္သြယ္မႈျပဳရပါတယ္…။အဲဒီ႔အပုိင္းမွာ ဖန္ဆင္းရွင္က လူသားအလုိကုိ လုိက္တယ္…။
စိတ္ထင္ရာ အသံျပဳထားတဲ႔ လူးသားစကားေတြကုိ သူမလြန္ဆန္သြားဘူး…။ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ သူ႔စိတ္ထင္ရာ ဘာသာစကားနဲ႔လူသားေတြအေပၚမလြမ္းမုိးႏုိင္ခဲ႔ဘူး…။လူသားသမုတ္ျပီးသား ဘာသာစကားနဲ႔သာ သူဆက္သြယ္မႈျပဳရတယ္…။ဒီေတာ့ လူသားနဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္ ဘယ္သူက ပုိျပီး အသာစီးရေနလဲဆုိတာ…:)

ဘုရားေတြအကုန္ လူသားအကူအညီ ယူရတာပါပဲ…။လူသားဇာတိခံယူျပီး ဘုရားျဖစ္ေျကာင္းေျပာရတာပါပဲ…။ဗုဒၶဘာသာျကျပန္ေတာ့လဲ လူသားကပဲ ဘုရားျဖစ္ႏုိင္တာပဲ…။

ျခဳံျကည့္ရင္ လူသားဆုိတာ ဘုရားေတြအတြက္ ဘုံကိန္းျဖစ္ေနျပီး…ဘုရားေတြဆုိတာ လူသားေတြအတြက္…ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ျပန္ျဖစ္ေနတယ္…။
ထားပါေတာ့…။ဘာသာေရးအေျကာင္းေျပာရင္ ျပဳံးျပဳံးေလးနားေထာင္ႏုိင္မယ့္သူေတြ သိပ္မေတြ႔မိဘူး…။

ဒါေပမယ့္…
ဘာသာတရားေတြ ရွိတာေကာင္းပါတယ္…။
ဘာေျကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူသားဆုိတာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရွိမွ ေနလုိ႔ေကာင္းတာမဟုတ္လား…။

က်ေနာ္တုိ႔ တမလြန္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္…ဘာသာတစ္ခုခုကုိ ယုံျကည္ထားတာ ေနသာထုိင္သာ ရွိေစျပီး အထိန္းအကြပ္ရေစပါတယ္…။ဒါေပမယ့္ လူသားေတြဟာ တစ္ေယာက္တစ္ဘာသာလုိပါပဲ…။

ဘာသာဆုိတာ စကားလုိ႔ခပ္လြယ္လြယ္ဖြင့္ဆုိေပမယ့္…ကုိးကြယ္ယုံျကည္မႈအပုိင္းေတြမွာက်ေတာ့ အယူအဆပုိင္းနဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြ ပါဝင္လာပါျပီ…။

---
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့…ဘာသာတရားေတြဟာ ဘာျပသနာမွသိပ္မရွိပါဘူး…။ကုိယ္ျကုိက္တဲ႔ ဘာသာတစ္ခုရဲ႕အယူအဆပုိင္းနဲ႔ ယုံျကည္ႏုိင္ေလာက္တဲ႔ အေျကာင္းအခ်က္အလက္ ရွိတဲ႔ဟာကုိ ကုိးကြယ္လုိက္ျကတာေပါ့…။

ဒီလုိေျပာေတာ့…ဘာသာေရးဆုိတာ မေလးနက္ဘူးလုိ႔ျမင္ျကမယ္…။အင္း!…ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကုိယ္ေပါ့…။က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ ဘာသာေရးဆုိတာ ဖိအားတစ္ခုလုိျဖစ္မေနသင့္ပါဘူး…။ဘာသာေရးအစဥ္အလာေတြ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တာ…က်မ္းဂန္မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တာ စသျဖင့္ ဒါမ်ဴိးေတြလုပ္တာကိုေတာ့ ဖိအားအျဖစ္မရည္ရြယ္ပါဘူး…။

က်ေနာ္ေျပာတဲ႔ ဘာသာေရးဖိအားဆုိတာက…လူမႈေရးနယ္ပယ္ေတြ…အိမ္ေထာင္ေရး…စီးပြားေရးနယ္ပယ္ေတြမွာေပါ့…။အဲ႔လုိေနရာေတြမွာ ငါနဲ႔ဘာသာမတူဘူးဆုိတဲ႔ အသိစိတ္က ကုိယ့္ကုိဖိအားျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ အဲ႔ဒါက ဘာသာေရးဖိအားဝင္ေနတာပါပဲ…။အဲလုိဝင္ေနခဲ႔မယ္ဆုိရင္…က်ေနာ့္အေနနဲ႔သုံးသပ္ရမယ္ဆုိရင္ အဲလုိဝင္ေနတဲ႔သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘာသာေရးဆုိတာကုိ ဘာမွန္းမသိျကလုိ႔ပါပဲ…။

ဘာသာေရးဆုိတာ…တမလြန္ခရီးကိစၥကုိဖယ္ထားဦး…လက္ရွိဘဝ လူမႈနယ္ပယ္မွာတင္ ေျဖေလ်ာ့မႈ ေျဖသာႏုိင္မႈေတြေပးႏုိင္ရမယ္…လူေတြကုိ ယဥ္ေက်းေစလာရမယ္…။အဲလုိ သက္ေရာက္မႈေတြရွိေစတာက ဘာသာေရးစံႏႈန္းလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္မိတယ္။ဒါေပမယ့္…ဘာသာေရးေျကာင့္ ဖိအားျဖစ္ေနတာမ်ဳိးျကေတာ့ ဘာသာေရးစံႏႈန္းဆုိတာ တုိက္ခုိက္ေရးအသြင္ေျပာင္းေနျပီလားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ဖြယ္ရွိလာပါျပီ…။

ဥပမာ…က်ေနာ္က ဗုဒၶဘာသာကုိ ႏွစ္သက္လက္ခံထားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္…။ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘာသာမတူရင္မခ်စ္ရဘူး…မဆက္ဆံရဘူး ဘုရားေဟာသြားတယ္ဆုိတာမ်ဳိး က်ေနာ္ယေန႔ထိမျကားမိဘူး…။ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘာသာေရးဖိအားေအာက္ခုိဝင္လုိက္ျကတယ္။
က်ေနာ္က ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေထာက္ျပတာပါ။က်န္တဲ႔ဘာသာေတြလဲ ဖိအားဝင္ေနတာတပုံျကီးပါပဲ…။

ဘုရားေတြေဟာခဲ႔လား…ဗ်ာဒိတ္ခ်ခဲ႔လား…အဲ႔လုိဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘုရားဆန္႔က်င့္ေရး သမားအျဖစ္…အသြင္ေျပာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။

"ဘာသာေရးဖိအားေရာဂါ"
အဲလုိေရာဂါရေနတာကုိက ကုိယ့္ဘာသာကုိ ကုိယ္တုိင္ ညစ္ႏြမ္းေစေနတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာပါရေစ…။

အစၥလာမ္မွာဆုိလဲ ဘာသာျခားတစ္ေယာက္ကုိသက္တာ ဗလီေပၚက (…)အရာအလုံးေလးဆယ္ကုိဖ်က္တာနဲ႔ညီမ်ွတဲ႔ အကုသုိလ္သက္ေရာက္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္မွတ္သားဖူးပါတယ္။ဘာသာေရးတုိက္ပြဲဆုိတာမွာလဲ…မိမိကုိးကြယ္မႈ ဖိႏွိပ္ေႏွာင့္ယွက္မွသာ တြန္းလွန္ရမယ္လုိ႔ ျပ႒ာန္းထားတာမ်ဳိးပါ…။မတူတာနဲ႔တုိက္ဆုိတာမ်ဳိး ခ်ဆုိတာမ်ဳိးေတြ မရွိပါဘူး…။ေနာက္တစ္ခုက…လည္လွီးသတ္တာကုိ က်ေနာ္ကေတာ့ ေျဗာင္ပဲ… ေထာက္ခံတယ္…။သေဘာက်တယ္…။။

က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ အသားစားျခင္းနဲ႔ကင္းလြတ္ေနတဲ႔လူသားေတြမဟုတ္ပါဘူး။ဥပမာ…ျကက္သားစားဖုိ႔အတြက္ ျကက္ေတာ့ေသေပးရေတာ့မွာပါပဲ။ျကက္တစ္ေကာင္ကုိ ထုရုိက္ျပီးသတ္ေနတာ ခင္ညားတုိ႔ျမင္ဘူးလား။က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ဘူးတယ္။က်ေနာ့္ ဘဝမွာ ဘဲတစ္ေကာင္ကုိ လည္လိမ္ျပီးသတ္ဖူးတယ္။

အဲဒီ႔ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုျပန္သုံးသပ္ရင္ လည္လွီးသတ္တာထက္အကုသုိလ္မ်ားေနတယ္။

"ေသစမ္းဆုိျပီး ထုရုိက္ေနရတာ"'
"လိမ္ခ်ဳိးရတာ…"

တစ္ခ်က္တည္းမေသေတာ့ ဟ မေသႏုိင္ေသးဘူး…ထပ္အားစုိက္တဲ့ စိတ္…ေသေစလုိစိတ္ အထပ္ထပ္…ျပီးေတာ့ ေသျခင္းဟာ ညင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈဆန္လြန္းေနတယ္…။ဗုဒၶဘာသာ ရႈ႕ေထာင့္အရျကည့္ရင္လည္း ေသေစဖုိ႔ အားစုိက္မႈ အထပ္ထပ္လုပ္ေနတဲ႔ စိတ္က အျကိမ္ျကိမ္အကုသုိလ္ျဖစ္ေနမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္မိပါတယ္။ဒါေျကာင့္…တစ္ခ်က္ပဲ…လည္ျဖတ္နည္းက ပုိေကာင္းတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ကေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ဒါဟာ အညင္သာဆုံး အယဥ္ေက်းဆုံး ေသျခင္းဆီ ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏုိင္လုိက္တာပါပဲ…။

အင္း…ေျပာခ်င္တာက…ဘာသာေရးဖိအားေရာဂါ ဘာေျကာင့္ရလဲဆုိေတာ့

"ဘာသာေရး ေလာဘ"ေျကာင့္ပါပဲ…။

ဒီေလာဘက လူတုိင္းမွာရွိပါတယ္။ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြမွာလည္းရွိပါတယ္။အဓိကကေတာ့ ဘာသာေရးသင္ျကားမႈ လက္ဦးဆရာေတြေပၚမႈတည္ပါတယ္။သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ဒီေရာဂါရေနျကတာကုိ ထပ္မံကူးစက္ဖုိ႔ …လႊမ္းမုိးတတ္ျကပါတယ္။

အဲ႔လုိ ေရာဂါရေနတာကုိလည္း ကုိယ္တုိင္မသိပဲ…အမွန္တစ္ခု သစၥာတရားတစ္ခုလုိ…အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ ေရာဂါက ခင္ဗ်ား အသိစိတ္ထဲကုိ ဝင္ေရာက္ေနတတ္တယ္။ဒါကုိ ခဗ်ားကေတာ့ ငါဟ…ဘာသာေရးလုပ္တာပဲဆုိျပီး ကုသုိလ္အထူးေတြ ရယူတယ္ဆုိျပီး ျမင္ေနတတ္တယ္။က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ ေလာဘျကီး အေတာင့္လုိက္ျဖစ္ေနတာ ကုသုိလ္မထူးႏုိင္ပါဘူး…။

ဘာသာေရးေလာဘနဲ႔ သူ႔သက္ေရာက္မႈဆုိတာေတြက…

ဘာသာဝင္နည္းသြားမွာ ေျကာက္ျပီး
တျခားဘာသာေတြကုိ အပုတ္ခ်တာ…မုန္းတီးဖုိ႔ သင္ျကားေပးတာ…ခြဲျခားဆက္ဆံဖုိ႔ရုိက္သြင္းတာ…ငါ့ဘာသာဝင္ မဟုတ္သူ သူယုတ္မာရယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ေစေအာင္ ႏွက္ေျကာင္းေပးမိတာမ်ဳိးေတြ…။အဲဒီ႔ဆင့္ပြားသယ္ေဆာင္မႈေတြကေန…

ဘာသာေရး ဖိအား ေရာဂါရရွိလာျကတာပါပဲ…။

ဝမ္းနည္းဖုိ႔ေကာင္းတာက အဲဒီ႔ေရာဂါရေနသူေတြက ေရာဂါကုိ ေရာဂါမွန္းမသိပဲ အမွန္တရားတစ္ခုလုိ က်င့္သုံးေနထုိင္ေနျကတာပါပဲ…။

အဲဒီ့…ဖိအားေရာဂါကုိ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေခါင္းစဥ္ေပးရရင္…

အမွန္တရားအေယာင္ေဆာင္ေရာဂါ…ေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္လဲ တစ္ခါတခါေတာ့ အဲ႔ဒီေရာဂါ ဝင္တတ္ပါတယ္:P။

-----
-မွတ္စုျကမ္း
#zeroneo