လေရာင္ကိုခ်စ္မိသြားေသာ ပန္းေနၾကာ
-----
ေလာကဓံတရား၏ ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ ေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္၏ ဘဝသည္ ေနေရာင္ျခည္ကိုသာ ကိုးကြယ္အားထားရာ၏။ ေမြးဖြားလာကတည္းက ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး အပိုလိုနတ္သား၏ အပါးေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ေႏြးေထြးေသာ ေနေရာင္ျခည္၏ ပိုက္ေထြးမႈရွိမွသာ သူတို႔ေလးေတြ အသက္ဆက္ ရွင္သန္ႏိုင္ၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား...
ညသည္ ခ်မ္းေအးတိတ္ဆိတ္ျပီး အထီးက်န္လြန္းလွသည္။
ညအခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေနၾကာပန္းကေလးမ်ားသည္ ကိုယ္ကိုက်ဳံ႕၍ ေခါင္းကို အျမန္ဆံုးငံု႔ထားၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ေအးခဲျပီးေသဆံုးကုန္ၾကရမည္ဟ
သို႔ေသာ္.. တျခား ေနၾကာပန္းႏွင့္မတူေသာ ေနၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္ ဖူးပြင့္လာခဲ့သည္။ သူ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ထိုက်ိန္စာကို ၾကားဖူးေန၍ စည္းကမ္းအတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာခဲ့သည္။
တစ္ခါတရံ တျခားသက္ၾကီးပန္းမ်ားက ေအးစက္ေသာညသည္ မည္မွ် ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း
မနက္တိုင္း ေႏြးေထြးေသာ ေနေရာင္ျခည္၏ ေထြးပိုက္မႈကို ခံရေသာ္လည္း ေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ေနာက္ဆံုးတြင္ ညႇိဳးႏြမ္းေသဆံုးၾကရမည္ပင္။
သို႔ေသာ္ ေနေရာင္ျခည္ကိုအားကိုး၍ ေနၾကာပန္းမ်ားက ဖူးပြင့္ၾကဆဲ... ရွင္သန္ၾကဆဲ.. ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကဆဲ...။ အဘိုးမဆံုးခင္က အဘိုး၏မ်က္စိထဲတြင္ ေနာင္တ တရားမ်ားကိုေတြ႔ဖူးေသာ သူ႔အဖို႔ ထိုယံုၾကည္မႈမ်ားက ေလးနက္မႈမရွိခဲ့။
သူ တျဖည္းျဖည္းၾကီးျပင္းလာခဲ့သ
စူးရွေသာေန၏ အလင္းလိုမဟုတ္ ေအးခ်မ္းေသာည၏ အလင္းသည္ ညကို ပိုအသက္ဝင္ေစခဲ့သည္။ တျခား ေနၾကာပန္းေလးမ်ားကို သူေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားလံုးက ေခါင္းေလးကိုငံု႔ကာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့ၾကသည္။
ပန္းမ်ားအၾကားတြင္ သူသည္ သူရဲေကာင္းလုပ္ခ်င္လို၍ မဟုတ္။ ေအးခဲျပီး ေသဆံုးသြားပါေစ ဘဝတြင္ တစ္ခါမွ် မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈရွိ
ဒုတိယညတြင္ ေခါင္းကိုေမာ့ ကိုယ္ကိုေထာင္မတ္ျပီး ည၏ အလင္း၊ ည၏ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကို မ်က္ဝါးထင္းထင္း ၾကည့္ဦးမည္ဟု မ်က္လႊာကိုခ်၊ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ျပီး ခိုင္မာေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခ
++++++++
ညက ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာျပန္သည္
ေအးစက္ျငိမ္သက္ေနေသာ ေကာင္းကင္ယံတြင္ ၾကယ္ေလးေတြက တစ္ပြင့္စ ႏွစ္ပြင့္စ...
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူေထာင္မတ္လိုက္ျပီး ေန႔လယ္က ပံုစံအတိုင္း ပြင့္ဖတ္မ်ားကို ျပန္႔ကားျပီး ရပ္ေနလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္မွမတြန္႔ဘဲ အရိုးထိေအာင္ ေအးစိမ့္ေနေသာ အေအးဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း ည၏ အလင္းတန္းထြက္ရွိလာရာေနရာကိ
ျမဴႏွင္းမ်ားျဖင့္ ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေသာ ည၊
အရိုးကဲြမတတ္ ခ်မ္းေအးလွေသာ ည၊
တျဖဴးျဖဴး တိုက္ေနေသာ ေလစိမ္းမ်ားက သူအား ကလူက်ီစယ္ေနေသးသည္။ ည၏ အလင္းတန္း အစအနကို သူ မျမင္ရေသး။
သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးခဲစျပဳလာသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျပီး ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့...
“ခ်မ္းလိုက္တာ... ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်မ္းရတာလဲ”
ဒါေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းနည္းေလးမွက်ဳံ႕လိုက္ဖို
“အိုး.... ဘုရားေရ” သူ ခဏတာမွင္တက္သြားသည္။
ေန၏စူးရွေသာေရာင္ျခည္မွလဲြ၍
တလက္လက္ ေတာက္ပေနေသာ ထိုေငြေရာင္ အလင္းတန္းမ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေထြးေပြ႔လႊမ္းျခံဳထားသည္။ အလင္း၏ အင္အားတစ္ခုက သူ႔ႏွလံုးသားကို အိပ္ေမြ႔ခ် ညိဳ႕ယူေနသကဲ့သို႔ သူခံစားမိသည္။ တခဏအတြင္း သူ႔ဝိညာဥ္မ်ား ပ်ံ႕လႊင့္ကုန္ျပီး ေအးခ်မ္းေသာလေရာင္တြင္ သူ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ ဘာကိုမွ် မသိေတာ့... တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေအးခဲျပီး သူ လဲက်သြားေတာ့သည္။
++++++++
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ေနၾကာပန္းေလးမ်ား အသီးသီး ႏိုးထလာၾကသည္။ ႏွင္းမ်ားျဖင့္ေအးခဲေနေသာ သူ႔ကို ေတြ႔ရွိသြားၾကသည္။
ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ သူ၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားသည္ နဂိုအတိုင္း ေရႊဝါေရာင္သန္းလွ်က္... တျခား ေနၾကာပန္းမ်ား၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားထက္ပင္ ပိုလန္းဆန္း ေတာက္ပေနသည္။ ပိုထူးျခားသည္က သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေငြေရာင္အလင္းတန္းမ်ား တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
နွင္းမ်ားျဖင့္ေအးခဲေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္တြင္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ေသာ၊ အားရေက်နပ္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု။
သူ မညႇိဳးႏြမ္း မေသဆံုး သြားႏိုင္ေတာ့...
ေန႔ ေရာင္ျခည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ည ေရာင္ျခည္ကိုလည္းေကာင္း ခံယူရင္း ပြင့္ဖတ္မ်ား၏လွပမႈကို သူဆက္ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့သည္။
ေရႊဝါေရာင္ပြင့္ဖတ္မ်ားထဲတြ
.
ဟိုးစာေရးစက ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ပါ။ မွတ္မိပါေသးတယ္... အဲဒီတုန္းက ဘာသာျပန္ အေတြ႕အၾကံဳလည္းမရွိ၊ ျမန္မာေဝါဟာရေတြလည္း ေသခ်ာမသိေတာ့ ဒီစာတစ္ပုဒ္ကို ေရးလိုက္ နားထားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူခဲ့ရပါတယ္။
#NineNineSaNay
.
-----
ေလာကဓံတရား၏ ဖန္တီးမႈေၾကာင့္ ေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္၏ ဘဝသည္ ေနေရာင္ျခည္ကိုသာ ကိုးကြယ္အားထားရာ၏။ ေမြးဖြားလာကတည္းက ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး အပိုလိုနတ္သား၏ အပါးေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ေႏြးေထြးေသာ ေနေရာင္ျခည္၏ ပိုက္ေထြးမႈရွိမွသာ သူတို႔ေလးေတြ အသက္ဆက္ ရွင္သန္ႏိုင္ၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား...
ညသည္ ခ်မ္းေအးတိတ္ဆိတ္ျပီး အထီးက်န္လြန္းလွသည္။
ညအခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေနၾကာပန္းကေလးမ်ားသည္ ကိုယ္ကိုက်ဳံ႕၍ ေခါင္းကို အျမန္ဆံုးငံု႔ထားၾကရသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ေအးခဲျပီးေသဆံုးကုန္ၾကရမည္ဟ
သို႔ေသာ္.. တျခား ေနၾကာပန္းႏွင့္မတူေသာ ေနၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္ ဖူးပြင့္လာခဲ့သည္။ သူ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ထိုက်ိန္စာကို ၾကားဖူးေန၍ စည္းကမ္းအတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာခဲ့သည္။
တစ္ခါတရံ တျခားသက္ၾကီးပန္းမ်ားက ေအးစက္ေသာညသည္ မည္မွ် ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း
မနက္တိုင္း ေႏြးေထြးေသာ ေနေရာင္ျခည္၏ ေထြးပိုက္မႈကို ခံရေသာ္လည္း ေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ် မလြန္ဆန္ႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ေနာက္ဆံုးတြင္ ညႇိဳးႏြမ္းေသဆံုးၾကရမည္ပင္။
သို႔ေသာ္ ေနေရာင္ျခည္ကိုအားကိုး၍ ေနၾကာပန္းမ်ားက ဖူးပြင့္ၾကဆဲ... ရွင္သန္ၾကဆဲ.. ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ၾကဆဲ...။ အဘိုးမဆံုးခင္က အဘိုး၏မ်က္စိထဲတြင္ ေနာင္တ တရားမ်ားကိုေတြ႔ဖူးေသာ သူ႔အဖို႔ ထိုယံုၾကည္မႈမ်ားက ေလးနက္မႈမရွိခဲ့။
သူ တျဖည္းျဖည္းၾကီးျပင္းလာခဲ့သ
စူးရွေသာေန၏ အလင္းလိုမဟုတ္ ေအးခ်မ္းေသာည၏ အလင္းသည္ ညကို ပိုအသက္ဝင္ေစခဲ့သည္။ တျခား ေနၾကာပန္းေလးမ်ားကို သူေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားလံုးက ေခါင္းေလးကိုငံု႔ကာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနခဲ့ၾကသည္။
ပန္းမ်ားအၾကားတြင္ သူသည္ သူရဲေကာင္းလုပ္ခ်င္လို၍ မဟုတ္။ ေအးခဲျပီး ေသဆံုးသြားပါေစ ဘဝတြင္ တစ္ခါမွ် မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈရွိ
ဒုတိယညတြင္ ေခါင္းကိုေမာ့ ကိုယ္ကိုေထာင္မတ္ျပီး ည၏ အလင္း၊ ည၏ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ေတြကို မ်က္ဝါးထင္းထင္း ၾကည့္ဦးမည္ဟု မ်က္လႊာကိုခ်၊ ကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ျပီး ခိုင္မာေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခ
++++++++
ညက ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာျပန္သည္
ေအးစက္ျငိမ္သက္ေနေသာ ေကာင္းကင္ယံတြင္ ၾကယ္ေလးေတြက တစ္ပြင့္စ ႏွစ္ပြင့္စ...
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူေထာင္မတ္လိုက္ျပီး ေန႔လယ္က ပံုစံအတိုင္း ပြင့္ဖတ္မ်ားကို ျပန္႔ကားျပီး ရပ္ေနလိုက္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္မွမတြန္႔ဘဲ အရိုးထိေအာင္ ေအးစိမ့္ေနေသာ အေအးဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း ည၏ အလင္းတန္းထြက္ရွိလာရာေနရာကိ
ျမဴႏွင္းမ်ားျဖင့္ ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေသာ ည၊
အရိုးကဲြမတတ္ ခ်မ္းေအးလွေသာ ည၊
တျဖဴးျဖဴး တိုက္ေနေသာ ေလစိမ္းမ်ားက သူအား ကလူက်ီစယ္ေနေသးသည္။ ည၏ အလင္းတန္း အစအနကို သူ မျမင္ရေသး။
သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေအးခဲစျပဳလာသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ျပီး ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့...
“ခ်မ္းလိုက္တာ... ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်မ္းရတာလဲ”
ဒါေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းနည္းေလးမွက်ဳံ႕လိုက္ဖို
“အိုး.... ဘုရားေရ” သူ ခဏတာမွင္တက္သြားသည္။
ေန၏စူးရွေသာေရာင္ျခည္မွလဲြ၍
တလက္လက္ ေတာက္ပေနေသာ ထိုေငြေရာင္ အလင္းတန္းမ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေထြးေပြ႔လႊမ္းျခံဳထားသည္။ အလင္း၏ အင္အားတစ္ခုက သူ႔ႏွလံုးသားကို အိပ္ေမြ႔ခ် ညိဳ႕ယူေနသကဲ့သို႔ သူခံစားမိသည္။ တခဏအတြင္း သူ႔ဝိညာဥ္မ်ား ပ်ံ႕လႊင့္ကုန္ျပီး ေအးခ်မ္းေသာလေရာင္တြင္ သူ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ ဘာကိုမွ် မသိေတာ့... တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေအးခဲျပီး သူ လဲက်သြားေတာ့သည္။
++++++++
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ေနၾကာပန္းေလးမ်ား အသီးသီး ႏိုးထလာၾကသည္။ ႏွင္းမ်ားျဖင့္ေအးခဲေနေသာ သူ႔ကို ေတြ႔ရွိသြားၾကသည္။
ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ သူ၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားသည္ နဂိုအတိုင္း ေရႊဝါေရာင္သန္းလွ်က္... တျခား ေနၾကာပန္းမ်ား၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားထက္ပင္ ပိုလန္းဆန္း ေတာက္ပေနသည္။ ပိုထူးျခားသည္က သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ေငြေရာင္အလင္းတန္းမ်ား တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
နွင္းမ်ားျဖင့္ေအးခဲေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္တြင္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ေသာ၊ အားရေက်နပ္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု။
သူ မညႇိဳးႏြမ္း မေသဆံုး သြားႏိုင္ေတာ့...
ေန႔ ေရာင္ျခည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ည ေရာင္ျခည္ကိုလည္းေကာင္း ခံယူရင္း ပြင့္ဖတ္မ်ား၏လွပမႈကို သူဆက္ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့သည္။
ေရႊဝါေရာင္ပြင့္ဖတ္မ်ားထဲတြ
.
ဟိုးစာေရးစက ဘာသာျပန္ခဲ့တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ပါ။ မွတ္မိပါေသးတယ္... အဲဒီတုန္းက ဘာသာျပန္ အေတြ႕အၾကံဳလည္းမရွိ၊ ျမန္မာေဝါဟာရေတြလည္း ေသခ်ာမသိေတာ့ ဒီစာတစ္ပုဒ္ကို ေရးလိုက္ နားထားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူခဲ့ရပါတယ္။
#NineNineSaNay
.
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။