အျဖဴေရာင္ ေရခြက္ကေလးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ

shared by theingiphyu on 23/07/17  -  facebook.com  -  Other
" ရံုး Order ထြက္ၿပီးကတည္းက ဆရာ့
ကို ေမၽွာ္ေနတာ။ ဆရာက J.A.T နဲ႔ ေျပာင္းလာ ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ စတုတၳတန္း အတန္း
ပိုင္ ဆရာမက မီးဖြားခြင့္ ယူထားေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္
ဆရာ့ကို အဲဒီအတန္း တာဝန္ေပးခ်င္ပါတယ္ "
ကိုယ္က ဝန္ထမ္းပဲ။ က်ရာဝန္ ထမ္းရမွာေပါ့။ ရႊံ့ေပ်ာ့ကေလးေတြ၊ အျဖဴေရာင္
ပန္းကေလးေတြဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေရာင္
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ ရိုက္သြင္းလို႔ အေကာင္းဆံုး မဟုက္လား။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက အသက္ 50 ဝန္းက်င္၊ အသားညိဳညိဳ၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ တြဲအလုပ္လုပ္လို႔ အဆင္ေျပမယ္ဆိုတာ စိတ္က အလိုလို သိလိုက္တယ္ ။

" ရပါတယ္ ဆရာႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ရမယ့္ အတန္းအတြက္ သင္ျပရမယ့္ ဘာသာ
ခြင့္ယူထားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ဒိုင္ယာရီနဲ႔ (က) စာရင္း
သာ ေပးထားပါ။ ႀကိဳေလ့လာထားရတာေပါ့ ။
ဟုက္တယ္ေလ။ နယ္ေျမအသစ္၊ခြင္သစ္
မွာ ေျခမခ်ခင္ အဲဒီနယ္ေျမအေၾကာင္းကို သိ
ထားသင့္တယ္ မဟုက္လား ။ေနရာထိုင္ခင္း
အတြက္ေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ အစီ အမံ အရ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ သီးသန္႔အိမ္ကေလး ေဆာက္
ေနတဲ့ ေက်ာင္းေစာင့္ လူပ်ိဳႀကီး ကိုလွစိန္နဲ႔ အတူ
ေနျဖစ္သြားတယ္ ။
" ဆရာေလး ေရာက္လာမွ က်ဳပ္လည္း အေဖာ္ရတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းဆန္သာေပး က်ဳပ္ခ်က္ေကၽြးမယ္။ ရိကၡာစိုေရာ ရိကၡာေျခာက္ ေရာ ဘာမွ မပူနဲ႔။ က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့ ၾကက္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္က စိုက္ထားတဲ့ သီးပင္ စားပင္ေတြသာ ၾကည့္ထား "
ဟုက္ပါ့ ။ ဘူး၊ဖရံု၊ငရုက္၊ခ်ဥ္ေပါင္၊ေပ်ာင္းဖူ
ငွက္ေပ်ာ၊ မာလကာ၊ သရက္ပါ နည္းေရာ့လား။
" တပည့္တို႔၊ ဒါ ဆရာႀကီးတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတဲ့ ဆရာအသစ္ပဲ၊ ခြင့္ယူထားတဲ့ တပည့္တို႔ရဲ႕ဆရာမ အစား ဒီဆရာက သင္လိမ့္ မယ္ ။ နာမည္က ဦးခ်မ္းသာတဲ့ "
အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြဆီက ခစ္ခနဲ ရယ္သံႏွင့္အတူ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျပံဳးေစ့ေစ့ ၊ အခ်ိဳ႕က အသံမထြက္မိေအာင္ လက္ဝါးကေလး နဲ႔ အုပ္လို႔၊ဆရာႀကီးထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြနဲ႔ မိမိရဲ႕ နိဒါန္းေပါ့။
" ဆရာ့နာမည္ ဦးခ်မ္းသာဆိုတာ ဒီလိုကြ။ ဆရာ့မွာ ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာေပမယ့္ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်မ္းသာတယ္။ အခုဆို တပည့္အ
သစ္ သံုးဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေတာင္ တိုးခ်မ္းသာ လာၿပီ။ ဆရာ မင္းတို႔ကို နာမည္နဲ႔ လူတြဲမွတ္မိ ေအာင္ နာမည္စာရင္းေခၚမယ္ေနာ္ ။ ကဲ ... ဆရာ စေခၚမယ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆို (က) စာရင္း စာအုပ္လွန္ၿပီ
နာမည္ေတြကို ေခၚလိုက္တယ္ ။ ေယာက်္ားေလ
ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလး အလွည့္ေပါ့။ " ရွိပါတယ္ ဆရာ " တစ္မ်ိဳး " ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ " တစ္ဖံု " ရွိပါတယ္ရွင္ " တစ္နည္း သံစဥ္ေတးေလးေတြ စံုလို႔ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ဆရာလုပ္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ အတြင္းမွာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ပိုင္ရွင္ ကေလးကို ေခၚလိုက္မိတယ္။ " မမူး" ထူးသံမ
ၾကားလို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚမွ " ရွိပါတယ္ ဆရာ" ဆိုတဲ့ အသံဟာ တစ္မ်ိဴးပဲ။ ေလသံတိုးတို
စိုးထိတ္တဲ့ အမူအရာ၊ အားငယ္ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခံုဆီက လက္ကေလး ပိုက္၊ ေခါင္းကေလး ငံု႔လို႔။ ေပြး၊ဒက္၊ဝဲ အနာစက္ေတြေၾကာင့္ ေခါင္းတံုးရိတ္ထားတာ ၾကာပုံမရေသး။ အဝတ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ မရွိရတဲ့ အထဲ အဖာ အေထးက အနႏၲပါလား။ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲက ပန္းခ်င္းအတူတူ ဒီပန္းက
ေလးဟာ ေလာင္းရိပ္မိပန္းကေလးဆိုတာ အကဲ
ခတ္လိုက္မိတယ္။
'' မမူးဆိုတဲ့ အမည္က အဆန္းပါလား။ ဆရာေတာ့ ဒီတစ္ခါပဲ ၾကားဖူးတယ္။ မသကာ ေမာင္မူးဆိုရင္ ေတာ္ေသးတယ္ ''
ဆရာ့စကား အဆံုးမွာ တစ္တန္းလံုး ဝါးကနဲ ပြဲက်သြားတာနဲ႔ အတူ အျဖဴေရာင္ ပန္း ကေလးရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ပါးျပင္ အႏွံ႔ပါ လား။
ဆရာ မွားသြားၿပီ။
'' ကဲ... မငိုပါနဲ႔ ငါ့တပည့္ရယ္။ ဆရာက ခ်စ္လို႔ စတာပါ။ ဆရာတို႔ စာ စ သင္ရေအာင္။ မမူးအငိုတိတ္မွ ဆရာ စာသင္လို႔ ရမွာ။ ကဲ ...ကဲ
ၿငိမ္ၾက''
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာင္းရိပ္မိ ပန္းကေလးရဲ႕
ဘဝကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပဲ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့မိ
တယ္။
တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႉး အသားက်သြားပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ မမူး ဟာ ညဏ္ထက္တယ္။ လပတ္တိုင္းမွာ
လည္း အဆင့္ တစ္ ႏွစ္ သံုး တစ္ခုခုပဲ။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရုပ္အေျခေနကို စၿပီး ကုသေပးလိုက္တယ္။ေပြး ဝဲ ယားနာလိမ္းေဆး ေတာင့္ ၊ ရံုးက ခြဲတမ္းရတဲ့ ကာေဘာ္လစ္ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေရႊဝါေတာင့္။ ၿမိဳ႕က တူမေလးေတြ
ဆီက သူတို႔နဲ႔ မလိုက္ေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းဝတ္စံု ႏွစ္စံု။ ဝတၳဳစာမူက ရလာလို႔ ပန္းကေလးအတြက္ ရည္စူးဝယ္လာတဲ့ တက္ထရြန္အျဖဴတစ္ဝက္စာ
နဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္း ထမီတစ္ထည္။ ပန္းကေလးရဲ႕ အနာေတြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သုတ္သင္ ေဆးထည့္ေပးတယ္။ ပန္းကေလးနဲ႔
ႏွလံုးသားခ်င္း တစ္ထပ္တည္းက်သြားၿပီေလ။
ဆရာ့ကို အားတံု႔အားနာ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကို " ဆရာ
တို႔ ျမန္မာစကားပံုရွိတယ္။ သဒၵါလို႔ ေကၽြးရင္ ေသေဆးေတာင္ စားရသတဲ့။ ဆရာက ငါ့တပည့္ ကို ခ်စ္လို႔ ၊ ခင္လို႔၊ သဒၵါလို႔ ေပးတာပဲ။ ေသေဆး စားစရာ မလိုပါဘူး။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၊တတ္တဲ့ ပညာနဲ႔ လူေတြကို ျပန္ အက်ိဳး
ျပဳ ။ အခုေလာေလာဆယ္ အတန္းထဲမွာ ပထမစြဲ ေအာင္ ႀကိဳးစား ။ ဒါဆို ဆရာ့ေက်းဇူး ဆပ္ရာ ေရာက္တာပဲ "
ပန္းကေလး ေခါင္းညိတ္ၿပီး မိမိကို ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ကန္ေတာ့ရွာေတာ့ ရင္မွာ အမည္ မသိ ပီတိလႈိင္းက တၿငိမ့္ၿငိမ့္၊တသိမ့္သိမ့္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မမူးဟာ ပံုစံေျပာင္းလာတယ္။ အနာေပ်ာက္ၿပီး ရွည္လာတဲ့ ဆံပင္ကို သပ္ရပ္
စြာ ညႇပ္ထားတယ္။ အျဖဴ အစိမ္း ဝတ္စံု သပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ပန္းကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ ၾကည့္
လို႔ ပိုေကာင္းလာသည္။ အတန္းထဲမွာ စာကို
သာ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ၾကည့္ မွတ္ က်က္ တြက္ခ်က္
ေနတဲ့ အခ်ိန္ မ်ားတယ္။
ဆရာ့ေက်းဇူးကို တုန္႔ျပန္တဲ့ အေနနဲ႔ ရာသီ
စာ အသီးအႏွံေလးေတြ အခါသင့္တိုင္း ေပးလာ
တယ္။ ဆရာ့စာပြဲေပၚမွာ ပန္းအိုးကေလးကို တစ္
ေန႔တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေရာင္စံု ပန္းကေလးေတြနဲ႔ ျပင္တတ္စျမဲ။
ဒါေပမယ့္ မမူးဆိုတဲ့ နာမည္ေလး အေပၚမွာ အတန္းသူ အတန္းသားေတြက စၾက
ေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကတာကို သတိထားမိလာ တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ ရာဇဝင္ကို မိမိ လိုက္စံုစမ္း
မိတယ္။
" တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ မူး။ ႏွစ္ခြက္
ေသာက္ေတာ့ ထူး၊ သံုးခြက္ေသာက္ေတာ့ ျမဴး"
ဆိုၿပီး စလား စၾကရဲ႕။ မမူး အတန္းထဲ ဝင္လာရင္
" မူးလာၿပီ၊ မူးလာၿပီ" ဆိုတဲ့ မူးတဲ့ ပံုစံ လုပ္ျပလို လုပ္ျပ။
ပန္းကေလးဟာ ဒီအစ အေနာက္ အေျပာင္ၾကားမွာ အျမဲတမ္း စိတ္ညိဳးႏြမ္းေနရရွာ
တယ္ေလ ။
ေက်ာင္း ဘံုကထိန္တုန္းက စက္ဆရာ ကိုေစာေအာင္က " ေမာင္မူး " ျပဇာတ္ ဖြင့္ေတာ့
ပိုရႈပ္ကုန္တာေပါ့။ မမူး ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ သူေမြး
လာစဥ္က သူ႔အေဖ မူးေနလို႔ ေပးလိုက္တဲ့ နာမည္ကိုး ။ ဆရာဆိုတာ စာသင္ၾကားရံု သက္
သက္နဲ႔ ဆရာအစစ္ မဟုက္ေသးဘူးေလ။ လူသား ဥယ်ာဥ္မႉး မဟုက္လား။
မမူး ဆိုတဲ့ ပန္းကေလး " ဖူး " မလာမွာ
ကို စိုးတယ္။ " ေဝ" မလာမွာကို ေၾကာက္တယ္။
ဆရာ ဆိုတာ ပန္းတိုင္းကို ပြင့္ေစခ်င္သူေလ။ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ အၾကံကို ဆရာ
ႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္တယ္။ ဆရာႀကီးကလည္း ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသားပါ။
" ေကာင္းပါတယ္ ဆရာ။ စာေရးႀကီး
ေရ စတုတၳတန္းက မမူး နာမည္ကိစၥ တရားဝင္
ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ"
အတန္းထဲဝင္ေတာ့ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထား
တဲ့အတိုင္း ပန္းကေလး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ကို လဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔ေကၽြး လိုက္တယ္။
" ကဲ ... စားၿပီး ေသာက္ၿပီးၾကၿပီလား။
ဆရာ့နာမည္ ခ်မ္းသာေလ။ ဆရာ စာေပၿပိဳင္ပြဲ
တစ္ခုမွာ ဆုရလို႔ ငါးေထာင္ ထုတ္လာတယ္။
ဒါသည္ သက္သက္ေကၽြးတာမဟုက္ဘူး။
နာမည္ ကင္ပြန္းတပ္ေျပာင္းပြဲပါ လုပ္ထားတယ္။
ဒါကေတာ့ မမူးကို 'ဖူးေဝ' နာမည္သစ္ ေျပာင္းတဲ့
ပြဲ။ တပည့္တို႔ စားေသာက္ၿပီးၾကၿပီေနာ္။ ဒီေန႔က စၿပီး ဆရာတို႔ အတန္းမွာ မမူးဆိုတာ မရွိဘူး။ ဖူးေဝ ဆိုတာပဲ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းမွတ္ပံုတင္ စာရင္းေရာ တရားဝင္ ေျပာင္းထားတာ "
အတန္းထဲက ပန္းကေလး အားလံုး ဆရာ့ရဲ႕ လၽွပ္တစ္ျပက္ လုပ္ရပ္ အေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားသြားပံု ရတယ္။ တစ္တန္းလံုး ၿငိမ္လို႔
အပ္က်သံေတာင္ ၾကားႏိုင္တယ္။
" ကဲ ... စားေသာက္ၿပီးလို႔ ဖူးေဝလို႔ မေခၚ
ပဲ မမူးလို႔ ေခၚရင္ ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ေပးရမယ္
သိန္းဇံနဲ႔ ခင္ေဆြလာ ။ ဆရာ့ဆီက ဗလာစာအုပ္ တစ္အုပ္စီယူ။ မနက္ျဖန္က စမယ္။ မမူးလို႔ ေခၚတဲ့သူကို မွတ္ထား ။ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ရေအာင္ေတာင္း ။ ဒဏ္ေၾကးကို ဆရာ့စာပြဲေပၚ
က စုဘူးထဲထည့္။ဖူးေဝက ဒီစုဗူးကို ေက်ာင္း ဆင္းသိမ္း။ ေက်ာင္းတက္ ယူလာၿပီး ဆရာ့ စာပြဲ
ေပၚ တင္ထား "
ဒဏ္ေၾကးမွတ္မယ့္ စာအုပ္ေပၚမွာ
ေတာ့ ' ဖူးေဝ ရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြ'
ေဆာ့ပင္ မင္နီနဲ႔ ခပ္ႀကီးႀကီး ေရးေပးလိုက္တယ္။
ၾကည့္စမ္း ေနာက္ဆံုး ခံုနားဆီက "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" လို႔ ႏႈက္ခမ္း ႏွစ္လႊာကို
အသံတိတ္ ဖြင့္ခ်ီ ပိတ္ခ်ီလုပ္ေနတဲ့ ပန္းကေလး
ေပ်ာ္ေနရွာတယ္။
ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြကို စတင္ေစ်းဦးေဖာက္လိုက္တာက ဒါရိုက္တာ
မိမိကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
" ေဟး ... မမူး မျမင္ပါလား" ဆိုတာနဲ႔ တပည့္မေလး ခင္ခင္ေဆြက ဒဏ္ေၾကးရက္စြဲ
ေရးမွတ္ေတာင္းေတာ့ တာပဲ။ လူႀကီးရွက္ေတာ့ ရယ္ ဆိုတာလို ရယ္ရင္းနဲ႔ပဲ စုဘူးထဲမွာ ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ဖူးေဝရဲ႕ နာမည္သစ္ေျပာင္းပြဲ ပထမေန႔ဟာ " မေျပာဘူး"
" ေျပာတယ္" " မမူးလို႔ ေခၚတာ ဘယ္သူ သက္ေသရွိတယ္" " ဘယ္ေနရာမွာ ေခၚတာနဲ႔" ဆူညံျငင္းခုံေနေပမယ့္ ဒီ ဆူညံသံေတြဟာ နား ထဲမွာေတာ့ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အတိေပါ့။ ဆူညံသံဟာ သာယာသံ ျဖစ္သြားေစေတာ့တယ္
အေပ်ာ္ကေလးေတြ မဆံုးခင္မွာပဲ "ဆ ...ဆ ...ဆရာ ...မ ....မ ...မမူးရွိလား" ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။
လူက အရက္နံ႔ တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ မိုးလင္းကတည္းက ေသာက္ထားဟန္တူရဲ႕။ အဝတ္က စုတ္ျပတ္ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အထဲ ဝတ္စားပံုက မေသသပ္။ ၾကယ္ေစ့ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္။ ပုဆိုးက မႏိုင့္တႏိုင္။ ေဖာသြပ္
ထူအမ္း နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ။ အရက္ဖ်ဥ္းစြဲ
ေနတဲ့ ဗိုက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေနရာမွာ အဆီ အသား ရွားပါေပ့။ေျပာခ်င္တဲ့ စကားကိုလည္း အာေလး လၽွာေလး အာလိပ္ လၽွာလိပ္နဲ႔ သံုးေခါက္ ျပန္မွ နားရည္ လည္ေတာ့တယ္။
" ဆ... ဆ .... ဆရာ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္
ကၽြန္ေတာ္ ....က ....မမူး ...မူး .... အေဖပါ"
အတန္းထဲက ပန္းကေလးအမ်ားစုရဲ႕
မ်က္လံုးအစံုဟာ မမူး အေဖဆိုသူ ဆီသို႔။ တစ္ေယာက္ေသာ ပန္းကေလးက လြဲလို႔ေပါ့။
" ဦးကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မမူးဆိုတာ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ မမူးကို ဖူးေဝ လို႔ ေက်ာင္းမွာ
တရားဝင္ နာမည္ေျပာင္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဖူးေဝ လို႔ပဲေခၚပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ "
" ဟုက္ ... ဟုက္ ....ဟုက္ကဲ့။ ကၽြန္ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္ေတာ္က ... မမူး ....အဲ ....ဖူးေဝ
ရဲ႕ အေဖပါ။ သူ ....သူ ....အ....အေမ ....ေန....ေနမေကာင္းလို႔ .... ခြင့္ ...ခြင့္ ....ေတာင္း ....ေတာင္း "
အေျခေနကို ရိပ္စားမိလိုက္တယ္ ။ ဖူးေဝရဲ႕ ခံုေပၚမွာ ေခါင္းငံု႔ထားတဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ မ်က္
ဝန္း မႈန္သုန္ကာ မ်က္ရည္ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနၿပီပဲ။
ဖူးေဝကို သူ႔အေဖနဲ႔ ခြင့္ေပးၿပီး အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြရဲ႕ မ်က္စိေအာက္ကေန အျမန္
ႏွင္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ၾကံဳ
ရတာေၾကာင့္ ဒီေန႔ စာသင္မေျဖာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ပန္းကေလးရဲ႕ အိမ္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ အလည္ေရာက္သြားမိ
တယ္။ အိမ္က လူ႔တစ္ရပ္လြတ္ သံုးပင္ အိမ္ကေလးပါ ။
" ဟယ္ ....ဆရာ လာတယ္။ ဖူးေဝ ဆရာ့
ကို အိမ္အလည္ မေခၚခ်င္လို႔ မဟုက္ပါဘူး။ ဆရာ့ကို အားနာလို႔ပါ။ ဆရာ ေနပါဦးေနာ္ ။ ဖူးေဝ ထမင္းအိုး ငွဲ႔လိုက္ဦးမယ္ ..."
အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ အရက္တစ္လံုးနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ႏိူင္ပံု မရေတာ့တဲ့
ဖူးေဝ အေဖကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
" ဟဲ့ ..... မ ....မ ....မူး ....အဲ
ဖူး ....ဖူး..... ဖူးေဝ ....သ....သ .
..သမီး ...ဆ...ဆ...ဆရာ့ကို ...ဒီ ...ဒီ ...ဒီေခၚလိုက္က္ပါ"
" ကဲ ...ဆရာ ဖူးေဝ အေဖနဲ႔ စကားေျပာ
လိုက္ဦးမယ္။ ဖူးေဝ အေမေကာ သက္သာသြား
ၿပီလား။ ဆရာ့ကို အားနာမေနနဲ႔။ လုပ္စရာရွိတာ
လုပ္" ဆိုၿပီး ႏွင္လိုက္တယ္။
ဖူးေဝ ထြက္သြားေတာ့မွ ဖူးေဝ အေဖက မိမိကို " ဆရာ ၊ ဒါလုပ္တတ္လား" ဆိုၿပီးလက္မ
နဲ႔ ပါးစပ္ကို ေတ့ၿပီး အရက္သမား သေကၤတ လုပ္ျပတာကို မိမိ ေခါင္းခါလိုက္တယ္။ တကယ္
ဆို မိမိလည္း ပုထုဇဥ္မို႔ မကင္းတတ္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ဆရာေလ ။ " အတုျမင္ အတတ္သင္" တတ္တဲ့ ပန္းကေလး
ေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပဳမူ အက်င့္ၾကံ အေနထိုင္ အားလံုးဟာ စံျပ ျဖစ္ေနရမယ္ေလ။
ဒါေၾကာင့္လည္း "အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါး" ထဲ ထည့္
ထားတာေပါ့။
" ဆ ....ဆ ....ဆရာ့ကို ...သ ...သ ...သမီးက ...သိပ္ခ်စ္ ...ခ်စ္တာ ...အိမ္ ....ေရာက္ ...ေရာက္ရင္ ...ဆ ...ဆရာ့အေၾကာင္း ...ေျပာ ...ေျပာ ...ေနတာ
....ေက်း ....ေက်းဇူးပါ ...ဆ ...ဆရာ..."
စကားမ်ားမ်ား ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပန္းက
ေလးရဲ႕ မိသားစု ဘဝအေျခေနေတြကို နားလည္လာရတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ပန္းကေလးကို ပန္းကေလး အေဖဟာ သိပ္ခ်စ္
ရွာပါတယ္။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ေျမေတာင္ေျမႇက္ေပးလိုတဲ့ ဆႏၵေတြကလည္း ရင္မွာ အျပည့္။ ဘဝရဲ႕ လွည့္ကြက္ ကံၾကမၼာရဲ႕
မ်က္လွည့္ေၾကာင့္ အခုလို အရက္သမားႀကီး ျဖစ္သြားရတဲ့ ပန္းကေလးရဲ႕ အေဖအေပၚမွာ နားလည္ခံစားတတ္လာတယ္။ အေၾကာင္းစံု မသိခင္ကေတာ့ အထင္ေသးခဲ့မိတယ္။ အရင္
က ကားပိုင္ ဒရိုင္ဘာ ဘဝနဲ႔ ပန္းကေလး ငယ္
ငယ္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ဖူးတာေပါ့။ ေနာက္ ကားတိုက္မႈ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ လူေသသြားေတာ့ အမႈျဖစ္ ၊ ေငြကုန္ ၊ ေထာင္ပါ က်ၿပီး စီးပြားပ်က္
သြားခဲ့တယ္။ သူ မိုးေကာင္းစဥ္ တရုန္းရုန္းနဲ႔ ေနခဲ့ ရွိခဲ့သူေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ႔ကိုျမင္
ရင္ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ထေျပးေတာ့တာပဲ။ လူေတြကို အျမင္မၾကည္ စိတ္နာၿပီး အရြဲ႕တိုက္ရာကေန အရက္သမားျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ ။
" ေလာကႀကီးကို အရြဲ႕တိုက္လိုက္တာ ေလာကႀကီးက ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ ပန္းကေလ
အေဖသာ အရက္အိုးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ တစ္ရပ္လြတ္အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ အေရွ႕ေထာင့္မွာရွိတဲ့ စာၾကည့္ခန္းဟာ ပန္းကေလး အေဖရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း သေကၤတေတြေပါ့
ထန္းလက္ပတ္၊ ၾကေသာင္းဝါး၊လက္ပံဇလီပ်ဥ္
တို႔နဲ႔သပ္ရပ္စြာ ဖြဲ႕ထားတဲ့ စာၾကည့္ခန္းေလး
စာၾကည့္စာပြဲ၊ ကုလားထိုင္ကေလးနဲ႔စာအုပ္စင္
ေလးတို႔က သပ္ရပ္ပါေပ့။ ဘက္ထရီ 9V 11P
အိုးနဲ႔ အတူ တစ္ေပ ဖန္ေခ်ာင္းေလး ဆင္ေပး
ထားတယ္။ ဒါဟာ သားသမီးရဲ႕ ပညာေရး အ
ေပၚမွာ သိပ္တန္ဖိုး ထားတတ္တဲ့ မိဘတစ္ေယာ
ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ သေကၤတ ျပယုဂ္ေပါ့။
" အဲ ....အဲ ...ဒါေတြ ...မ ...မမူး...ေယာင္
လို႔ ...ဖူး ...ဖူးေဝ ... အတြက္ ...ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးထားတာပါ ။ ထန္းပက္လက္ ကုလားထိုင္ တစ္လံုး ...ဆ ...ဆရာ့ ...အတြက္ လုပ္...လုပ္ေပးရဦးမယ္ ။
တကယ္ဆို ပန္းကေလးအေဖဟာ
မိမိထင္ထားသလို အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ မူးၿပီး မိသားစု
အေပၚ တာဝန္ကင္းမဲ့သူလို႔ ထင္ထားခဲ့တာ မွား
သြားၿပီ။ ပန္းကေလး အေမက ပန္းနာ ရင္က်ပ္
သမားမို႔ သိပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ ပန္းကေလး အေဖ
ဟာ ထန္းကုလားထိုင္၊စာၾကည့္စာပြဲနဲ႔ ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလို လက္သမား ပန္းရံလိုက္တယ္။
ပန္းကေလးတိုရဲ႕ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေျမကြက္လပ္မွာ စားပင္ သီးပင္အစံုစိုက္လို႔။ ၾကက္ေမြးတယ္၊ ဝက္ေမြးတယ္။ မူးေပမယ့္ မိသားစု တာဝန္မပ်က္
တဲ့ သမီးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ အျဖစ္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္အမွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဖူးေဝရဲ႕ စာၾကည့္စာပြဲနံရံမွာ ကပ္ထား
တဲ့ စာတန္းကေလးက ပိုၾကည္ႏူးစရာ။
" ဖူးေဝ ၊ နင္ ဆရာကို တကယ္ခ်စ္
တယ္ ၊ ေလးစားတယ္ဆိုရင္ ပထမ ရေအာင္ လုပ္ပါ။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ" ဆိုတဲ့
စာတန္းေလးေတြဟာ တကယ့္ကို ပီတိေတြ စား
လိုက္ရသလို အားရွိပါဘိ ။
ပန္းကေလးေတြနဲ႔ အသားက်ခါမွ သြားရမယ့္ ကိစၥ တစ္ခု ေပၚလာတယ္။ တစ္လ
ခြဲနီးပါးၾကာတဲ့ သင္တန္းတစ္ခုေပါ့ ။ ဆရာမ
ေဒၚခင္ေဆြကို အတန္းလႊဲၿပီး ထြက္သာ လာရ
တယ္။ ပန္းကေလးေတြကို စိတ္မခ်ႏိူင္ဘူး။
သင္တန္းက မပင္ပန္းေပမယ့္ ပန္း
ကေလးေတြကို လြမ္းတဲ့စိတ္က ပင္ပန္းလွတယ္။
အထူးသျဖင့္ 'ဖူးေဝ' ဆိုတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပါ့
ဒီပန္းကေလးက ပိုအားငယ္တတ္တယ္ေလ။
သင္တန္းက အျပန္ မႏၲေလး ေရာက္
ေတာ့ ပန္းကေလးအားလံုးအတြက္ လမုန္႔၊ ခ်ိဳခ်ဥ္၊ မက္မံုသီး ဝယ္လိုက္တယ္။
တစ္ပြင့္ ၊ ႏွစ္ပြင့္ ၊ သံုးပြင့္၊ အားလံုး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ေပါ့။
ဆရာ ျပန္လာၿပီ ပန္းကေလးတို႔ေရ။
ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက အစ ဆရာမ
ေတြ အားလံုး မ်က္ႏွာက မသာယာ။ အတန္းထဲ
ဝင္လိုက္စဥ္ " မဂၤလာပါ ဆရာ၊ ပၪၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ၊ အာစရိယ ဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ" ဆိုတဲ့
ႏႈက္ဆက္သံဟာ ငိုသံ ေရာစြတ္ေနတယ္။
" မဂၤလာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ထိုင္ပါ" ဆိုၿပီး အတန္းထဲ မ်က္စိ ကစားလိုက္
ေတာ့ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ေလ်ာ့ေနပါလား။
" ဆရာ ဒီေန႔ေရာက္မယ္ဆိုတာ သိလို႔
ဆရာ့ကို ကၽြန္မတို႔ ေစာင့္ေနတာ။ ဖူး ...ဖူးေဝရဲ႕ ကိစၥကို တစ္ေက်ာင္းလံုး သြားၾကမယ္ ဆရာ"
ဆရာမ ေဒၚခင္ေဆြက ငိုသံနဲ႔ေျပာေတာ့ အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြဟာ တစ္တန္းလံုး
ငိုခ်ၾကတယ္။ မိမိ ဘာမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ပန္းကေလး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆရာ့
ကို ထမႀကိဳဆိုႏိုင္ရွာေတာ့ဘူး။ ဖူးေဝဟာ အိပ္
ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ မိမိ ဝယ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖဴ
အစိမ္း ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ ပါးကြက္ကေလး ကြက္လို႔။ ေခါင္းမွာ စံပယ္ပန္းကံုးေလး။
ပန္းကေလးရယ္၊ ဖူးေဝရယ္၊ သမီးရယ္။ တင္းထားတဲ့စိတ္ဟာ ပန္းကေလး
ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ႏွလံုးသား အရည္ေပ်ာ္က်
သြားတယ္။ ႏွလံုးသား မ်က္ရည္စက္ ပါးထက္မွာ
ေပါ့။
" ဖူးေဝ ေသရတာ ကၽြန္မ အျပစ္ပါ ဆရာ။
ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး ေနာင္တ ရေနမွာပါ "
" မဟုက္ပါဘူး ဆရာမ။ အဓိက တရားခံက
ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဆရာမနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒီေကာင္ အရက္သမားႀကီး မေကာင္းတာ"
ဆရာမနဲ႔ ဖူးေဝ အေဖ အခ်ီအခ် အျပန္ အလွန္ ေျပာဆိုေနၾကတာကို မိမိ နားမလည္ ႏိုင္
ေတာ့ပါ။
အဲ .... နားလည္ႏိုင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ပန္းကေလးနဲ႔မိမိ ဒီဘဝမွာ ထာဝရ ႏႈက္ဆက္
ထြက္ခြာသြားၿပီ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္ေလ။
ပန္းကေလးအတြက္ ယူလာတဲ့ လက္ေဆာင္ မုန္႔ထုပ္ကေလးကို လြယ္အိပ္ထဲက
ထုတ္ၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ လက္ကေလးကို မုန္႔ထုက္ကေလ
ေပးတင္ေပးၿပီး နဖူးေလးကို ႏႈက္ဆက္ အနမ္း
ေႁခြလိုက္တယ္။ ပန္းကေလး ပါးထက္ ဆင္းသက္သြားတဲ့ ဆရာ့မ်က္ရည္စက္ေတြ အတြက္ ဆရာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။
အားလံုး အားလံုးဟာ ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔
ျဖစ္သြားၾကရွာတယ္။
" သူငယ္ခ်င္း ဖူးေဝ၊ ငါ့တို႔ကို မုန္းသြား
ၿပီလား။ မမူးလို႔ မေခၚေတာ့ပါဘူး ဟ ။ နင္က
အတန္းထဲမွာ ပထမ ရလို႔ မာန ႀကီးသြားတာလာ
သူငယ္ခ်င္းေရ "
အတန္းထဲက အေဖာ္ေတြ ငိုေနၾကၿပီ ကေလး
ေရ ။
" ဖူးေဝ ဆရာမကို ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္။ ဆရာမ
မသိလို႔ ေျပာမိတာပါ။ ငါ့တပည့္မေလးရယ္"
ပန္းကေလး ၾကားႏိုင္မည္လား မသိ။
" ဖူးေဝ သမီး အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သမီးေလး
ရယ္"
ပန္းကေလး အေဖလည္း အလြမ္းက
ေလးဖြဲ႕ေနခဲ့ပါေပါ့။
" ဖူးေဝ သမီးေလး သမီး သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာေလး လာၿပီေလ။ ထႏႈက္ဆက္ပါဦး သမီး
ရယ္။ ဒီတစ္ခါ ဆရာ သင္တန္းက ျပန္လာရင္
ဆရာ့ကို ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းခ်က္ေႂကြးရ
ေအာင္ အေမရယ္ ဆို ။ ခု သမီး ဆရာ ျပန္လာ
ေနၿပီ သမီးရဲ႕။ သမီးအတြက္ မုန္႔ပါလာတာ ဆရာစိတ္ေကာင္း ေအာင္ စားလိုက္ပါလား သမီးရယ္"
အားလံုး အားလံုးဟာ ဖူးေဝဆိုတဲ့ ပန္းကေလ
အတြက္ ကမ႓ာပ်က္ေနၾကၿပီေလ ။
ေဩာ္ ... ပန္းကေလးရယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါလား ။ ဆရာ ႏုက္ဆက္ပါတယ္ကြယ္။
ဖူးေဝ ဆိုတဲ့ ပန္းကေလးကေတာ့ ျပံဳးေယာင္သန္းတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ မ်က္လႊကာေတာ့ လံုးဝ ဥသံု စံုမွိတ္
လၽွက္။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရက္လည္ေန႔မွာေတာ့ .
" ဖူးေဝ ကိစၥက ဒီလိုပါ ဆရာ။ ကၽြန္မ ဆရာ့ဆီ
က အတန္းလႊဲယူေတာ့ အတန္းထဲက ပစၥည္းေတြ
ကို အလွည့္က် စနစ္နဲ႔ တပည့္ေတြကို သိမ္းခိုင္း
တယ္ ၊ ဆရာသြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဖူးေဝက ေရအိုးဖံုးနဲ႔ ေရခြက္သိမ္းဖို႔ က်တယ္။ အဲဒါ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက " ဆရာမ ေရခြက္က အရက္ေစာ္ နံလို႔ " တဲ့ ၊ကၽြန္မ
လာေျပာတယ္ ဆရာ"
ဆရာမ ေဒၚခက္ေဆြက စကားကို မဆက္
ႏိုင္ေသးဘဲ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စကို လက္ကိုင္
ပုဝါနဲ႔ အသာတို႔ၿပီးမွ စကားဆက္ႏိုင္ရွာတယ္။
" ဟုက္တယ္ ဆရာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ နမ္းၾကည့္
ေတာ့ ေခါင္းမူးသြားေလာက္ေအာင္ အရက္ေစာ္ နံေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္သူသိမ္းတာ
လဲ ေမးၿပီး ဖူးေဝကို စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဖူးေဝကို ဒီေက်ာင္း ေသာက္ေရခြက္နဲ႔ အရက္ထည့္ ေသာက္ရသလား ။ နင့္ကို ဖူးေဝ ကေန မမူးလို႔ပဲ
နာမည္ ျပန္ေျပာင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး ဆူေျပာမိတယ္။ သံုးခ်က္ေလာက္လည္း ရိုက္
လိုက္မတယ္ ဆရာ။ လက္ဖဝါးကိုပါ ။ သိပ္ေတာ့
မနာပါဘူး။ ေနာင္ မွတ္ေအာင္လို႔ပါ"
ေဩာ္ ... လက္ဖဝါးက အနာဟာ ႏွလံုးသားထဲ ၊ စိတ္ထဲမွာ သိပ္နာသြားရွာတာပါ
လား ပန္းကေလးရယ္။
" အျဖစ္က ဒီလိုပါ။ အဓိက တရားခံက ကၽြန္ေတာ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ဖူးေဝ ေက်ာင္းမသြား
ခင္ ဧည့္သည္ သံုး ေလးေယာက္ ေရာက္ေနတာနဲ႔ အဲဒီ ေရခြက္ကို အရက္ ထည့္
ေသာက္မိတယ္။ ဖူးေဝ ကေတာ့ ဘာမွ မသိရွာ
ပါဘူး "
" အဲ ...အဲဒီေန႔ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာ ညိဳးမႈိင္းၿပီး မ်က္ရည္ က်ေနတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့
ေမးမရဘူး ။ လူကလည္း မူးေနေတာ့ အေၾကာင္း
မရွိဘဲ မငိုရဘူး၊ ေဟာဒီလို ရိုက္မွ ငိုရတယ္ ဟ ဆိုၿပီး နားရင္းကို တစ္ခ်က္ ရိုက္မိတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အတန္းထဲ ရွက္စိတ္ ၊ သိမ္ငယ္စိတ္
အေဖ့အေပၚ နာၾကည္းစိတ္ေတြ ဝင္သြားသလား
မသိပါဘူး ဆရာရယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစားနည္း ၊ အအိပ္နည္း၊ တေရွာင္ေရွာင္ ျဖစ္
ရင္းကေန အိပ္ယာထဲ လဲေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ ဖူးေဝမွာ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့သြားတယ္ ဆရာ "
ဖူးေဝ့ အေဖ့ စကားကို နားေထာင္ရင္း ဖူးေဝကို ပိုနားလည္လာသည္။
" ေနာက္ သူဆံုးမယ့္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဆရာျပန္လာရင္ ဒီစာအိတ္နဲ႔ ေရခြက္ကေလးကို
ဆရာ့လက္ထဲ ထည့္ေပးပါလို႔ ေျပာရွာတယ္။ သူ႔ကိုသူ သိေနမွာေပါ့ ဆရာ။ ငါ့ သမီးေလး ေနေကာင္းသြားမွာပါ မေျပာေကာင္းတာေတြ မေျပာရဘူး ဆိုၿပီး အားေပးမိတယ္။ ေဆးတိုက္
ေတာ့ လက္မခံေတာ့ဘူး။ အစာေရာ ေဆးေရာ အန္ပစ္တယ္။ သူဆံုးခါနီး သမီးကို ခ်စ္ရင္ အရက္မေသာက္နဲ႔ေနာ္ အေဖတဲ့ "
ဖူးေဝ အေဖဟာ ေျပာရင္း ေယာက်္ားတန္မဲ့ ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မွ ငိုသံႏွင့္အတူ " ဖူးေဝ ...သမီးေလးေရ ၊ သမီး အေဖ လူမိုက္ႀကီ
လိမၼာေနပါၿပီ။ အေဖေလ ... သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး အရက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါ
သမီးကို ခ်စ္လို႔ေပါ့ ။ တမလြန္က ေနၿပီး သမီး အေဖ လိမၼာေနတာကို ၾကည့္ရင္း အေဖ့ကို ခြင့္
လႊတ္ပါ သမီးရယ္"
ဖူးေဝ ရဲ႕ အေၾကာင္းစံု သိလိုက္ရတာနဲ႔ " ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္ " ထဲက ေမာင္ခ်စ္ကေလးကို ေျပးျမင္လိုက္တယ္။
အစြဲအလန္းႀကီးၿပီး ႀကိတ္ခံသြားရွာတဲ့
ပန္းကေလးရယ္ ဆရာသာရွိခဲ့ရင္ ဒါေတြ ျဖစ္လာ
မယ္ မထင္ဘူး။ ဆရာက ပန္းကေလးကို နားလည္တယ္ေလ။ စာအိတ္ကို ေဖာက္ၿပီး ႏွလံုးသားနဲ႔ ဖတ္ေနမိတယ္။
ဆရာ ....
ဖူးေဝ ဆရာ့ကို ႏႈက္ဆက္ခဲ့ပါ
တယ္။ ႀကိဳၿပီးေတာ့လည္း ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္
ဆရာ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး
ရန္ပံုေငြထဲကေန အတန္းအတြက္ ေရခြက္က
ေလး ဝယ္ထားတာ ဆရာက တစ္ဆင့္ ဆရာမ
ကို ေပးလိုက္ပါ။
ဆရာ့ရဲ႕
အခ်စ္ဆံုး တပည့္ေလး
ဖူးေဝ .....
ဖူးေဝရဲ႕ လက္ေရးနဲ႔ စာရြက္ေလးေပၚမွာ
ဆရာ့ရဲ႕ ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့
ေငြ႕ရည္ေလးေတြ အရည္ေျပာင္းသြားတယ္။
အျဖဴေရာင္ ဖိုင္ဘာ ေသာက္ေရခြက္
ကေလး။
ဖူးေဝရဲ႕ အလြမ္းႏႈက္ဆက္စာ တစ္စာင္။
ေဩာ္ ...ေလာင္းရိပ္လြတ္ကာမွ
ေႏွာင္းအတိတ္က ဝဋ္ေႂကြးမ်ား ပါခဲ့ရွာသလား
ပန္းကေလးရယ္။ ~~~~~~~~~
မူရင္းေရးသားသူ ဆရာ ကိုလႈိင္ၾကည္ဝင္းအား
Credit ေပးပါသည္။
အားလံုးကို ေလးစားလၽွက္