စက္ဘီးၿမိဳ႕ေတာ္ ဒိန္းမတ္

 

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

 

စက္ဘီးၿမိဳ႕ေတာ္ ဒိန္းမတ္
-----------------------------
သူတို႔က ေခ်ာကလက္ကို စက္ဘီးစီးသူရဲ႕လက္ထဲ တ႐ုိတေသကမ္းေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ၾကည္႐ိုးသားစြာနဲ႔ “ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ” လို႔ဆိုတယ္။
.
(၁)
ဒိန္းမတ္က စက္ဘီးစီးလို႔အသင့္ေတာ္ဆံုးႏိုင္ငံဆိုတာ အေစာႀကီးကတည္းက ကၽြန္မၾကားထားၿပီးသားပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္က ဒိန္းမတ္ကိုေရာက္ေတာ့ မေအာင့္အီးႏိုင္ဘဲ နယ္ခံမိတ္ေဆြကိုေခၚၿပီး စက္ဘီးစီးျခင္းရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ခံစားၾကည့္လိုက္ပါတယ္။
.
စက္ဘီးစီးရာတစ္ေလွ်ာက္ တစ္လမ္းလံုး ၾကည္ႏူးအံ့ၾသမႈေတြ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ကားလမ္းေၾကာင္းက ခဲြထားၿပီး စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းက ပိုက်ယ္ေနပါတယ္။ စက္ဘီးေနာက္ၿမီးကားတိုက္မွာကို စိုးရိမ္စရာမလိုသလို အေလာႀကီးတဲ့ကားေတြကိုလည္း လမ္းဖယ္ေပးေနစရာမလိုပါဘူး။ လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈကို စိတ္ပူစရာမလိုတာေၾကာင့္ စက္ဘီးစီးရတာ လြတ္လပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ လမ္းေလးအတိုင္း စက္ဘီးစီးရင္း ႐ႈခင္းေတြကို ကၽြန္မေငးေမာၾကည့္ခြင့္ရခဲ့တယ္။
.
လမ္းေကြ႔တစ္ခုအေရာက္မွာ မိတ္ေဆြက မေျပာမဆို ကားလမ္းေၾကာင္းေပၚ စီးတက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မေအာ္ၿပီး သတိေပးလိုက္ေတာ့ သူက “ကိစၥမ႐ွိပါဘူး.. ဒိန္းမတ္မွာ စက္ဘီးက လြတ္လပ္တယ္။ ကားလမ္းေၾကာင္းေပၚတက္လို႔လည္းရတယ္။ ကားကေတာင္ လမ္းဖယ္ေပးရတယ္။ တကယ္လို႔ မေတာ္တဆျဖစ္ရင္ ဘယ္သူ႔တာဝန္ျဖစ္ျဖစ္ စက္ဘီးပိုင္႐ွင္က ဘာတာဝန္မွယူစရာမလိုဘူး။ တကယ္လုိ႔ ကားက စက္ဘီးလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ႀကီးခ်ခံရပါတယ္”။ မိတ္ေဆြအေျပာကို ကၽြန္မအံ့ၾသမိတယ္။ ဒီလို “မညီမွ်တဲ့သေဘာတူစာခ်ဳပ္” ကလည္း ႐ွိတာပဲလား။ ၾကည့္ရတာ ဒိန္းမတ္က စက္ဘီးစီးသူေတြကို ပိုဂ႐ုစိုက္အေလးထားႏွစ္လိုပံုရတယ္။
.
(၂)
လမ္းဆံုတစ္ခုအေရာက္မွာ ကားမ်ားတာေၾကာင့္ ကားလမ္းပိတ္ဆို႔မႈျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ထူးဆန္းအံ့ၾသမႈတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ယာဥ္ထိန္းရဲရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈအကူနဲ႔ စက္ဘီးသမားေတြ အရင္ဆံုးျဖတ္သန္းၾကပါတယ္။ ကားႀကီးကားေသးေတြက ေနရာမွာတင္ ရပ္တန္႔ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ကားေမာင္းသူေတြ မ်က္ႏွာသုန္မႈန္ေနသေလာက္ စက္ဘီးစီးသူေတြကေတာ့ ေအးေအးသာသာပါပဲ။
.
မိတ္ေဆြနဲ႔ကၽြန္မ ဘာအေလာတႀကီးလုပ္စရာမွမ႐ွိတာေၾကာင့္ တိုးေဝွ႔မသြားဘဲ ေနရာမွာခဏေလာက္ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ႐ုတ္တရက္ မိတ္ေဆြက အစိမ္းေရာင္အဝတ္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတစ္စုကိုထိုးျပၿပီး “ေဟ့…. နင္ ဒီေန႔ ကံေကာင္းတယ္ကြာ.. ငါတို႔ ေခ်ာကလက္စားရေတာ့မယ္” လို႔ ဝမ္းသာအားရ ဆိုပါတယ္။
.
အစိမ္းေရာင္အဝတ္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့လူတစ္စုက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာစီ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔လက္ထဲမွာ အိတ္ႀကီးတစ္အိတ္ကိုယ္စီကိုင္ထားၾကတယ္။ အိတ္ထဲမွာ ေခ်ာကလက္မ်ဳိးစံုထည့္ထားၿပီး သူတို႔က ေခ်ာကလက္ကို စက္ဘီးစီးသူရဲ႕လက္ထဲ တ႐ုိတေသကမ္းေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ၾကည္႐ိုးသားစြာနဲ႔ “ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ” လို႔ဆိုပါတယ္။ ခြာထားတဲ့ေခ်ာကလက္စကၠဴခြံေတြကို ေနာက္ကေန လိုက္သိမ္းတဲ့သူလည္း ႐ွိပါတယ္။
.
ကၽြန္မအရမ္းအံ့ၾသမိတယ္.. ဒီေခ်ာကလက္ေတြက ေစ်းအေပါစားေခ်ာကလက္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလူေတြ ဘာေၾကာင့္ ေခ်ာကလက္ အခမဲ့ေဝေနသလဲ။ မိတ္ေဆြက ေက်နပ္စြာနဲ႔… “ဒီေခ်ာကလက္ေတြကို အစိုးရကေပးတာ။ ဒီလူေတြကိုလည္း အစိုးရကငွားထားတာပဲ။ ေခ်ာကလက္ေဝၿပီး လမ္းေၾကာင္းပိတ္ဆို႔ခံေနရတဲ့ စက္ဘီးစီးသူေတြကို ႏွစ္သိမ့္တာပါ။ ဒါဟာ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာကိုလည္း ေျဖ႐ွင္းႏိုင္တဲ့ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ေပါ့။ ၾကည္ႏူးစရာမေကာင္းဘူးလား…”
.
ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ ေခ်ာကလက္ကို ပါးစပ္ကငံု႔ေနရင္း ကၽြန္မရင္ထဲခ်ဳိျမမိပါတယ္။ ကားလမ္းပိတ္ဆို႔မႈကလည္း ေပ်ာ္စရာတစ္ခုျဖစ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မတေအာင့္ေလာက္ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းက သြားလို႔ရၿပီဆိုတာေၾကာင့္ ေနာက္လူေတြကို အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ မိတ္ေဆြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ စက္ဘီးကို ေ႐ွ႕ဆက္နင္းခဲ့ၾကေတာ့တယ္။
.
တစ္လမ္းလံုး စက္ဘီးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္စီးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒိန္းမတ္မွာ စက္ဘီးစီးသူေတြမ်ားတာေၾကာင့္ ကားစီးသူေတြ နည္းသထက္နည္းနည္းလာခဲ့ပါတယ္။ ကားဝယ္သူေတြလည္း နည္းလာခဲ့ပါတယ္။ စက္ဘီးစီးသူေတြအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခု ဖန္တီးေပးတယ္ဆိုေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း ေငြေၾကးအေျမာက္အျမားရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုရင္းႏွီးမႈက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ထုတ္လႊတ္မႈ တန္ခုနစ္ေထာင္ေလ်ာ့နည္းေစခဲ့သလို၊ အမ်ားျပည္သူက်န္းမာေရးအသံုးစရိတ္လည္း ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ စုေဆာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းရာလည္းေရာက္သလို လူကိုလည္း က်န္းမာေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒိန္းမတ္အစိုးရက အမ်ားျပည္သူကို ေရ႐ွည္စက္ဘီးစီးႏိုင္ဖို႔ တိုက္တြန္းအားေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

*******
မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/shiye/71518.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန