ဇာဂနာ သိလား မသိဘူး (၈) - ဇာဂနာ

နည္းစနစ္က်က်အေတြးအေခၚ

 

ဇာဂနာ သိလား မသိဘူး (၈) - ဇာဂနာ
==================================================
ေရြးေကာက္ပဲြႀကီး နီးလာေလေလ ျပသနာေတြက မ်ားလာ ပြားလာေလေလပါပဲ ခင္ဗ်ာ။ ဖဲႀကိဳးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ အေရာင္စံုေနပါၿပီ။ သက္တန္႔ေတာင္ အဲသေလာက္ အေရာင္မစံုဖူး ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆို အသည္းကဲြေရာင္တို႔ စေတာ္ဘယ္ရီေရာင္ ဖဲႀကိဳးတို႔ လာေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ပညာေရးဖက္ကို တပ္မေတာ္က ေရႊ႕လာလို႔ ဖဲႀကိဳးတပ္လိုက္၊ တရားစီရင္ေရးဖက္ ေရႊ႕လာလို႔ ဖဲႀကိဳးတပ္လိုက္၊ ေဆးေလာကကို ေရႊ႕လာလို႔ ဖဲႀကိဳးတပ္လိုက္။ ၾကာေတာ့ လူတစ္ကိုယ္လံုး ဖဲႀကိဳးဖံုးေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ မင္းမင္းလတ္ႀကီးရဲ႕ ယုဇနပင္နဲ႔ ဖဲႀကိဳး၀ါေတာင္ သတိရလိုက္ပါရဲ႕။
အရပ္ဖက္ကို တပ္ကေရႊ႕တာ ဘာထူးဆန္းလို႔တုန္းလို႔ ဇာဂနာျဖင့္ မေတြးတတ္ေအာင္ပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ထဲက ၂၅ရာခိုင္ႏႈန္းကိုေတာင္ ဖယ္လို႔မရေသးဘဲ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ ၀င္ၾက ေထာက္ခံခိုင္းၾက။ မဖယ္ေတာ့လည္း ေရြးေကာက္ပဲြ မ၀င္ဖူးလားဆိုေတာ့ ၀င္တာပါပဲ။ ဒါမ်ား သက္သက္မယ့္ လက္ေညာင္းခံ လက္မွတ္ထိုးခိုင္း အာအေညာင္းခံ ေအာ္ခိုင္း ဟစ္ခိုင္းခဲ့ေသးသဗ်။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာက္လံုးက ေက်ာက္လံုးပါပဲေပါ့ေလ။ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဖယ္ကိုမဖယ္ပါဘူး။ အဲဒါေကာ ဘာဖဲႀကိဳး တတ္ရမလဲခင္ဗ်ာ။ ေဗဒင္ဆရာႀကီးမ်ားလည္း ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္လုပ္ၿပီး အေရာင္ေရြးေပးပါဦး။
ေရြးေကာက္ပဲြ အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုမွ ဖဲႀကိဳးနဲ႔ လာတိုးေနတာကိုး။ ကိုင္းဗ်ာ။ တပ္မေတာ္ကေန ေရႊ႕မလာတဲ့ဌာန ဘယ္မွာမ်ားရွိလို႔လဲ။ မသိလို႔ ေမးတာေနာ္၊ စိတ္မဆိုးရဖူးေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ ဇာဂနာတို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းကလည္း ပါေမာကၡလုပ္ဖို႔ တပ္က ေရႊ႕လာတာပဲ။ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကိုလည္း တပ္က ေရႊ႕လာတာပဲ။ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ကိုေရာ၊ စာေပလုပ္သားကိုေရာ၊ ေဟာ…..သဘင္ေကာင္စီကိုပါ တပ္က ေရႊ႕လာတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔။ လႊတ္ေတာ္ထဲက ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုပဲ ဖဲႀကိဳး တပ္ၾကပါဦး။ အဲဒါ ပိုအေရးပါပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ဖဲႀကိဳးမွ မျပတ္ေသးဖူး။ ဘတ္စ္ကားေတြက တစ္စခန္းထပါေလေရာ။ ကိုင္းဗ်ာ။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ မေမာင္းဘဲ လမ္းစည္းကမ္း ယာဥ္စည္းကမ္း ခ်ိဳးေဖာက္ရင္ ဒဏ္ေၾကး သံုးေသာင္းဆိုတာနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္တယ္တဲ့။ စည္းကမ္း ဥပေဒကို မလိုက္နာႏိုင္လို႔ သပိတ္ေမွာက္သတဲ့။ ဒါကိုပဲ ႏိုင္ငံျခား အသံလႊင့္ဌာနတို႔ သတင္းဂ်ာနယ္တို႔က ဥပေဒ ျပန္ျပင္ေပးရမလိုလို ခရီးသြားျပည္သူေတြကို ငဲ့ကြက္ၿပီး သံုးေသာင္းကို ေလ်ာ့ရေတာ့ မလိုလို ေျပာၾကျပန္ေရာ ခင္ဗ်ာ။
ဇာ၈နာျဖင့္ နားကိုမလည္ပါဘူး။ အဲဒီသတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြ သတင္းဌာနေတြပဲ ဘတ္စ္ကားေတြ စည္းကမ္းမရိွလို႔ ေမာင္းခ်င္သလို ေမာင္းလို႔ ခရီးသြားျပည္သူေတြ အသက္ေဘး ဆံုး႐ႈံးရတယ္တို႔ လုပ္သားျပည္သူေတြ ေစာ္ကားခံေနရတာ ေန႔တိုင္းပဲတို႔ ဆိုတာေတြ ေရးခဲ့ေျပာခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ ကာတြန္းဆရာေတြလည္း ဆဲြခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ခုစည္းကမ္းတက် ျဖစ္ေအာင္ ဒဏ္သတ္မွတ္ျပန္ေတာ့ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ေမာင္းဖို႔ မတိုက္တြန္းပဲ ဘတ္စ္ကားေတြ ဘက္ကေန၀င္ၿပီး ေျမႇာက္ေပးေနၾကျပန္ေရာ။ အမွန္ကေတာ့ တစ္သက္လံုး သပိတ္ေမွာက္လိုက္ရမွာ။ မလွန္တမ္းေမွာက္။ ၿပီးတာပဲ ဒါမွအမ်ားပိုင္ ဘတ္စ္ကားလိုင္း ဆိုတာႀကီး ငြားငြားစြင့္စြင့္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို ကယ္တင္ေပးဖို႔ အလို႔ငွာ ေပၚထြက္လာေပေတာ့မွာေပါ့။
အမယ္ ကယ္တင္တယ္ဆိုမွ ေျပာရဦးမယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေရြးေကာက္ပဲြ နီးၿပီဆိုေတာ့ အၿပိဳင္အဆိုင္ မဲဆြယ္ေနၾကတာေပါ့ေလ။ ဒါကေတာ့ထံုးစံပါပဲ။ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္။ လမ္းခင္းေပးမယ္၊ မီးလာေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ေရလာေအာင္လုပ္ေပးမယ္ စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့ေလ၊ မစားရ ၀ခမန္းေျပာၾက ေရးၾကေတာ့မွာေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့။ ဒါက ခ်ဲစကားနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ကလင္ဒါက်ေပါ့ေနာ့။
သို႔ေသာ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ကယ္တင္မယ္ ဆိုတာႀကီးကေတာ့ ဇာဂနာေတာ့ နားမလည္ဘူး ခင္ဗ်ာ။ သူ႔ကိုသာမဲေပးလိုက္ ျပည္သူေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိေနတယ္ဆိုပဲ။ စူပါမင္းလား စပိုင္ဒါမင္းလား အိုင္းယြန္းမင္းလား။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ထူးဆန္းတာအမွန္ပါ။
ရိွေသးဗ်။ ခုလို ျပည္သူေတြဆီ တကူးတက မိုးထဲေရထဲလာတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ကိုယ္တိုင္သိျမင္ ခံစားႏိုင္ၿပီး ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔လာတာတဲ့။ ငင္ ဘယ့္ႏွာႀကီးတုန္းဗ်ာ။ ျပည္သူေတြက အရင္ကလည္း သည္လိုပဲေနခဲ့ သည္လိုပဲစားခဲ့ၾကတာပါ။ ခုမွ မိုးေရအစိုခံလာၿပီး ကယ္တင္ရွင္ လာလုပ္ေနေလေတာ့ ေအာ္ ေတာ္ေတာ္ထူးတဲ့ လူသားေတြပဲ၊ ႐ံုသြင္းျပဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာလို႔ ေတြးမိသဗ်။
ဆက္မိစပ္မိလို႔ ေျပာပါရေစ။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြ မတိုင္ခင္က ဇာဂနာ့မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ေရြးေကာက္ပဲြ မဲဆြယ္ဖို႔ နယ္ကိုသြားတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဇာဂနာ့ကိုလည္း သူနဲ႔အတူ လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚတာေပါ့ေလ။ အေတြ႔အႀကံဳ ရတယ္ဆိုၿပီး ဇာဂနာလည္း လိုက္သြားတာေပါ့။ နယ္ခံေတြကလည္း ဇာဂနာ့ မိတ္ေဆြအတြက္ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြခ်က္၊ လွည္းေတြ ဆယ့္ေလးငါးစင္းမွာ အလံေတြတပ္။ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္။ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ တပ္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။
တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ လွည့္ၿပီး မဲဆြယ္ေဟာေျပာမွာကိုး။ ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးေတြလည္း လွည္းေပၚ တင္ရေတာ့တာေပါ့။ တိုတိုေျပာရရင္ လွည္းတပ္ႀကီး ခ်ီတက္လာတာေပါ့။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ လွည္းသား ငါးရာထဲကလိုေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ အမယ္။ အိုးစည္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းကလည္း ပါေသးဗ်ာ။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရြာ၀င္လိုက္ အားပါးတရေဟာလိုက္။ ဒီမိုကေရစီရရင္ ခ်မ္းသာၿပီတို႔၊ စစ္အာဏာရွင္ ဘ၀ကလြတ္မွ ျပည္သူေတြဘ၀ တိုးတက္မွာတို႔ ဒါမ်ိဳးေတြ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းေတာ့တာေပါ့။ ေလးငါးရြာေလာက္လည္း ေဟာၿပီးေရာ ဇာဂနာ့သူငယ္ခ်င္းလည္း ပဲြပန္းၿပီ ခင္ဗ်ာ။ ထမင္းေတြ ဟင္းေတြလည္း သိုးကုန္မွာစိုးလို႔ သစ္ပင္ရိပ္ ေကာင္းေကာင္းမွာ ၀ိုင္းဖဲြ႔စားၾကတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။
နယ္ခံေတြကလည္း ဇာဂနာ့သူငယ္ခ်င္း ေဟာတာ သိပ္ကိုေကာင္း သိပ္ကိုထိတာပဲရယ္လို႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ဖြင့္ေလေတာ့ ငနဲသားက သေဘာေတာ္ ေခြ႔ေနတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူက လူလည္ခင္ဗ်ာ။ လည္ရမွာေပါ့ေလ။ အမတ္ေလာင္းကိုး။ လွည္းသမားေတြ အုပ္စုဖဲြ႔ စားေနတဲ့ အနားေရာက္ေအာင္ သြားၿပီး လွည္းသမား အဖိုးႀကီးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းဖဲြ႔ ၀င္စားတာခင္ဗ်ာ။
ၿပီးေတာ့ ဇာဂနာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေမးပါေလေရာ။ ဦးႀကီးတို႔ ကြ်န္ေတာ္ေဟာတာ နားေထာင္ရဲ႕လားဆိုေတာ့ အဖိုးႀကီးေတြက အင္းေပါ့ နားေထာင္တာေပါ့တဲ့။ ေကာင္းရဲ႕လားလို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အင္းေပါ့ေကာင္းတာေပါ့တဲ့။ ဒီမွာတင္ ဇာဂနာ့ သူငယ္ခ်င္းက အားေတြ တက္လာၿပီး “ကြ်န္ေတာ္ ခုလိုတကူးတကလာၿပီး ေဟာေျပာေနရတာ ဦးႀကီးတို႔ ျပည္သူေတြ ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔ဗ်။ သိလား။ ကြ်န္ေတာ္ခုလို လုပ္ေနတာေတြက ဦးႀကီးတို႔အတြက္ဗ်” လို႔လည္း ဆိုလိုက္ေရာ လွည္းသမား ဦးႀကီးေတြ ေႁမြကိုင္မိသလို အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ထမင္းလုပ္ခ်ၿပီး တညီတညာ ျပန္ေျပာလိုက္တာကေတာ့ “အမေလးဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔အတြက္ ဟုတ္သလား။ သိပါဖူး။ ငါတို႔က မင္းအတြက္ မင္း လိုက္ေဟာေနတယ္ မွတ္တာ။ ငါတို႔အတြက္ ဆိုရင္ေတာ့ အပင္ပန္းခံ ေဟာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ျပန္ပါေတာ့။ ငါတို႔ ေနသားက်ေနပါၿပီကြ” တဲ့ ခင္ဗ်ာ။
ဇာဂနာ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ မ်က္လံုးအျပဴးသားႀကီးနဲ႔ ဘီလူး သံပုရာသီး ငံုထားတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဟဲဟဲ။ ခုလို ေဖာက္သည္ျပန္ခ်တာ ဇာဂနာ သိလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဖူးခင္ဗ်ာ။ စစ္အစိုးရက အကြက္ဆင္ ဖမ္းခံရတာေတာင္ အမွတ္သည္းေျခ မရိွဘဲ အစိုးရ ေလာ္ဘီ လိုက္လုပ္ေနတဲ့ စာနယ္ဇင္း ေကာင္စီ (ယာယီ)က ေဇာ္သက္ေထြး ေျပာျပတာပါခင္ဗ်ာ။ သူက ႏွံ႔စပ္တယ္ ခင္ဗ်ာ။ မာဆတ္မွာႏိွပ္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို ေမြးၿပီး သတင္းယူ တတ္တာကိုးလို႔ေနာ့။
ဇာဂနာ

copy from>>> tomorrow