ပညာေရးဆိုတာ.ျပန္မရႏိုင္တဲ့ရင္းႏွီးျမဳပ္နံွမႈလား?။

Thein Pe

 

ပညာေရးဆိုတာ.ျပန္မရႏိုင္တဲ့ရင္းႏွီးျမဳပ္နံွမႈလား?။

ပို႔စ္အေဟာင္းေလးပါ။.လူေတြမေမ့ေအာင္.ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕သမၼတေျပာသြားတဲ့စကားတခုကို.အင္တာနက္က.ျမန္မာwebsiteတခုကို.ဖတ္လိုက္ရတယ္။.သူေျပာလိုက္တဲ့စကားအျပည့္အစံုကို.မဖတ္ရလို႔.သူ႔စကားကိုမေဝဖန္လိုပါဘူး။

ဒါေပမဲ့.အဲဒီစကားလံုးကိုဖတ္မိၿပီး.အေတာ္ေလးစိုးရိမ္တုန္လႈပ္မိသြားတယ္။.ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့.အဲဒီစကားဟာ.အစဥ္းစားအဆင္ျခင္ဉာဏ္ကင္းမဲ့တဲ့.ပညာမဲ့တေယာက္ရဲ႕ေျပာစကားနဲ႔တူေနလို႔ပါပဲ။.ေနာက္ၿပီးႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ေျပာစကား။.ဪ.ဒါေၾကာင့္လဲ.အစိုးရဟာ.နိင္ငံ့ဘတ္ဂ်က္ေငြသံုးရာမွာ.အလြန္နဲတဲ့ဘတ္ဂ်က္ေငြေလး(၃%ထင္တယ္)ကိုပဲ.ပညာေရးအတြက္ခ်ေပးေနတာကိုး။.တခ်ိန္ထဲမွာပဲ.လူငယ္ေတြ.ဒီစကားကိုအမွတ္မွားၿပီး.ပညာသင္ယူခ်င္စိတ္မရွိေတာ့မွာ.စိုရိမ္မိတယ္။.ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔.ဒီစာေလးကို.ေရးလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ဟာ၁၉၉၀ခုနစ္တံုးက.စကၤာပူကို.အလုပ္ရွာဖို႔ထြက္မလာခင္.ယိုးဒယားႏိုင္ငံရဲ႕ၿမိဳေတာ္ဘန္ေကာက္မွာ(၁၀)ရက္ေလာက္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။.ဘန္ေကာက္ၿမိဳ.အႏွံ့ကို.သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္နဲ႔ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္တယ္။.အဲဒီမွာ.ဘာေတြ႕ၾကံဳရသလဲဆိုေတာ့.တေနရာသြားဖို႔လမ္းမသိလို႔.လမ္းမွာျဖတ္သြားတဲ့လူ၁၀ေယာက္ကို.အဂၤလိပ္လို.ေမးလိုက္ရင္၁၀ေယာက္လံုးဟာ.မေျဖတတ္ၾကပါဘူး။.အင္မတန္ကံေကာင္းရင္.တေယာက္ေလာက္မေတာက္တေခါက္နဲ႔ျပန္ေျဖတတ္တယ္။.ထမင္းစား.ေရေသာက္ေလာက္ေတာင္မေျပာတတ္ၾကဘူး။.အဲဒီေလာက္ကို.ယိုးဒယားနိင္ငံသားေတြဟာ.အဂၤလိပ္စကားေျပာတာညံ့တာပါ။.

အဲဒီႏွစ္၁၉၉၀ခုႏွစ္မွာပဲ.စကၤာပူကိုေရာက္ၿပီး.လအတန္ၾကာမွာ.သတင္းစာတေစာင္မွာဖတ္လိုက္ရတယ္။.ယိုးဒယားအစိုးရက.ေၾကျငာလိုက္တယ္။.အဂၤလိပ္စာကို.မူလတန္းကေနစၿပီး.သင္ၾကားေတာ့မယ္တဲ့။.ေနာက္ၿပီးေတာ့.အခုလို.အဂၤလိပ္စာကိုမူလတန္းကေန.စတင္သင္ၾကားေပးရတဲ့အသီးအပြင့္ကို.ေနာင္အႏွစ္၂၀က်မွ.ခံစားရမွာပါတဲ့။.သေဘာကေတာ့.အဲဒီအခ်ိန္က.မူလတန္းကေလးေတြဟာ.အနစ္၂ဝၾကာမွ.ဘြဲ႕ရၿပီးလုပ္ငန္းခြင္ဝင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။.တန္ဖိုးရွိလိုက္တဲ့.ရင္းနီးျမဳပ္ႏွံမႈတခုပါပဲ။

ယခု.အႏွစ္၂၀ေက်ာ္သြားၿပီ။.အဲဒီအခ်ိန္တံုးကအစိုးရ.အခုမရွိေတာ့ပါဘူး။.ဒါေပမဲ့.အဲဒီအသီးအပြင့္ကို.အခုေခတ္ယိုးဒယားႏိုင္ငံသားေတြခံစားေနၾကရၿပီ။.အရင္က.ယိုးဒယားက.ႏိုင္ငံတကာနဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ရင္.အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ႏိုင္ငံတကာကုန္သြယ္မႈဥပေဒေတြ.ကုန္သြယ္ေရးဆိုင္ရာစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြမွာ.အားနဲေတာ့.ႏိုင္ငံတကာစီးပြားေရးေတြမွာ.စကၤာပူႏိုင္ငံကိုပဲအားကိုးေနရတယ္။.အဲဒါေၾကာင့္လဲ.စကၤာပူနိင္ငံကို.အဲဒီအခ်ိန္ကပြဲစားႏိုင္ငံလို႔ေခၚၾကတယ္။.အခုယိုးဒယားႏိုင္ငံဟာ.နိင္ငံတကာနဲ႔ကုန္သြယ္ရာမွာ.စကၤာပူကိုအားကိုးစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။.ဒါေတာင္မွ.ယိုးဒယားရဲ႕အဂၤလိပ္စာအေရးနဲ႔စကားေျပာဟာ.စကၤာပူရဲ႕အဂၤလိပ္စာအဆင့္ကိုေရာက္ဖို႔.အမ်ားႀကီးလိုပါေသးတယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္.အစိုးရအေနနဲ႔ပညာေရးကို.စီပြားေရးေစ်းတြက္တြက္သလို.လက္ငင္းရမဲ့အက်ိဳးအျမတ္ရဖို႔တခုပဲ.မၾကည့္သင့္ပါဘူး.Intangible_Profitျဖစ္တဲ့.ပညာတတ္ေပါမ်ားမွ.ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရး.လူမႈေရးစတဲ့အစစအရာရာမွာ.ကမ႓ာႀကီးနဲ႔.ရင္ေဘာင္တန္းလိုက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ထားၿပီး.တိုင္းျပည္ရဲ႕ေနာင္အနာဂါတ္ကိုၾကည့္တဲ့အစိုးရကိုမွ.အစိုးရေကာင္းလို႔သတ္မွတ္ရပါလိမ့္မယ္။

မွတ္္ခ်က္။
ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ.အတိုးတက္ဆံုးႏိုင္ငံေတြဟာ.သူတို႔ႏိုင္ငံ့ဘတ္ဂ်က္ရဲ႕(၂၅)ရာခိုင္ႏူန္းေလာက္ကို.ျပန္မရနိုင္တဲ့ပညာေရးရင္းႏွီးမႈအတြက္.သံုးေနၾကတယ္။.ဒါဆိုရင္.အဲဒီႏူိင္ငံေတြက.ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ.အ႐ူးေတြေပါ့ေနာ္။