ျမန္မာနုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္ျခင္းအား ဂုဏ္ယူပါ

i Love Myanmar

ျမန္မာနုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္ျခင္းအား ဂုဏ္ယူပါ
------------------------------------------------------------
က်မသည္ ယေန႕ည ၇ နာရီတြင္ ဂ်ပန္နုိင္ငံ နာရီတာေလဆိပ္မွ စင္ကာပူနုိင္ငံသုိ႕ ပထမတန္းျဖင့္ ၇ နာရီၾကာ လုိက္ပါလာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္နုိင္ငံမွာ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးရန္ ေခတၱာနားျခင္းျဖစ္ျပီး ထုိမတုိင္ခင္တြင္ အေမရိကနုိင္ငံ ခ်ီကာကုိျမဳိ႕မွ ၁၃ နာရီၾကာ ေလယာဥ္စီးလာခဲ့သည္။

ဂ်ပန္ နာရီတာေလဆိပ္ ေလယာဥ္အတြင္းသုိ႕ ၀င္ရန္ ဂိတ္မွာ First Class, Business Class ပထမတန္း၊ ဘစ္စနက္စ္တန္းတုိ႕ကုိ ေခၚတဲ့အခါ က်မ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလယာဥ္အ၀င္ေပါက္ဂိတ္မွာ က်မစာအုပ္ကုိ သိမ္းထားလုိက္ျပီး က်မကုိ ခဏေစာင့္ပါလုိ႕ ေျပာပါတယ္။ က်မလဲ ေစာင့္ေနလုိက္ပါတယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အထူးတန္းခရီးသည္ေတြလဲ ေလယာဥ္ထဲ ၀င္ကုန္ျပီ။ ရုိးရုိးတန္းခရီးသည္ေတြ စတင္၀င္လာၾကပါျပီ။

က်မရပ္ေစာင့္ေနရင္း ဘာေၾကာင့္ က်မစာအုပ္ကုိ ယူသြားရတာလဲလုိ႕ ေတြးမိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ နွစ္ခန္႕က နာရီတာေလဆိပ္မွာ ေတြ႕ၾကဳံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္သတိရေစတဲ့အတြက္ က်မစာအုပ္ယူသြားသူ ၀င္သြားတဲ့အခန္းထဲ က်မ၀င္သြားပါတယ္။ (အဲဒီတုန္းက ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ဒီစာရဲ႕အဆုံးနားမွ ေဖၚျပပါမယ္)

အေ၀းကေန သားေလးကေတာ့ စုိးရိမ္းတၾကီးနဲ႕ ေျပးလာျပီး ေမေမ ဘာမွ သြားမေျပာနဲ႕ မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ေစာင့္လုိက္ပါဦးလုိ႕ လာေျပာပါတယ္။ သာေလး အေ၀းမွာသြားရပ္ေန ေမေမသိတယ္။ ေျဖရွင္းလုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာေတာ့ သားက မသြားဘဲ က်မေဘးကေန လုိက္လာပါတယ္။

က်မစာအုပ္ယူသြားတဲ့သူက အသက္ၾကီးပုိင္း ဂ်ပန္အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ျပီး က်မစာအုပ္ကုိၾကည့္လုိက္၊ ကြန္ျပဴတာထဲၾကည့္လုိက္၊ စာရုိက္လုိက္ လုပ္ေနပါတယ္။ က်မတုိ႕ အျပန္အလွန္ေျပာတဲ့စကားကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ဖတ္ပါ။
က်မ - က်မ စာအုပ္ကုိ ဘာေၾကာင့္ ေရြးျပီး စစ္တာလဲ
ဂ်ပန္၀န္ထမ္း - ေရြးျပီး စစ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
က်မ - ဒါဆုိဘာလုိ႕ ယူသြားတာလဲဆုိတာ မရွင္းျပနုိင္ရင္ က်မစာအုပ္ကုိ အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ေပးပါ။
ဂ်ပန္၀န္ထမ္း - သင္ရဲ႕ အက်ဳိးအေၾကာင္းကုိ မွတ္တမ္းယူထားမလုိ႕ပါ။
က်မ - ဒါဆုိ အခု က်မနဲ႕ ေလယဥ္တစီးတည္း စီးမယ့္ ခရီးသည္အားလုံးရဲ႕မွတ္တမ္းေကာ မလုိဘူးလား။ သူတုိ႕ စာအုပ္ကုိလဲ ေတာင္းေလ။
ဂ်ပန္၀န္ထမ္း - သူတုိ႕က မလုိဘူး။ သင့္ ဒါထာက United Airline ယူနုိက္တက္ေလယာဥ္ကေန ANA Airline အနာေလယာဥ္ကုိ ေျပာင္းစီးတဲ့အခါ တက္မလာလုိ႕ပါ
က်မ - ဒါဆုိ က်မနဲ႕အတူတူ Check In (ခ်က္အင္) အတူတူ ၀င္ခဲ့သူေတြက ဘာေၾကာင့္ ၀င္ခြင့္ရတာလဲ။ Data (ဒါထာ) တက္လာတာ အတူတူဘဲေလ။

ဂ်ပန္၀န္ထမ္း မ်က္နွာေတြ ပ်က္လာျပီ။

က်မ - ျမန္မာစာအုပ္ကုိင္တဲ့သူဆုိ အဲလုိဘဲ ခြဲျခားဆက္ဆံသလား။ က်မက ဂ်ပန္ျပည္ကေန ခရီးစထြက္တာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဂ်ပန္ျပည္ကုိလဲ မ၀င္ခဲ့ဘူး။ transit (ထရန္စစ္) ဘဲ ၀င္ခဲ့တာ။ အထူးတလည္ စစ္ေဆးစရာမလုိဘူး။ ျမန္မာနုိင္ငံလဲ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ေနတဲ့နုိင္ငံ မဟုတ္ဘူး။

သားေလးက က်မလက္ကုိဆြဲျပီး ေမေမ ဘာမွမေျပာပါနဲ႕လုိ႕ ေဘးမွာ ခုန္ဆြခုန္ဆြျဖစ္ေနပါျပီ။ ၀န္ထမ္း က်မေရွ႕မွာ လာရပ္ျပီး စာအုပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာေပးတယ္။

က်မ - ျမန္မာနုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္သူ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ကုိ ျဖတ္သြားတာျဖစ္ေစ၊ ေရာက္လာတာျဖစ္ေစ၊ ခြဲျခားျပီး မဆက္ဆံပါနဲ႕။ သင့္အထက္လူၾကီးေတြကုိလဲ အေၾကာင္းၾကားေပးပါ လုိ႕ က်မေျပာေတာ့ မ်က္လုံးျပဴးနဲ႕ က်မကုိ ၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။

အရပ္အေမာင္းအားျဖင့္ဆုိလဲ က်မက ၅ ေပ ၆ လက္မ ျမင့္ေတာ့ ဂ်ပန္၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက က်မရင္ဘတ္ေလာက္သာ ရွိပါတယ္။ က်မကုိ ေမာ့ၾကည့္ျပီး သူမ တုန္တုန္ယင္ယင္လဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ က်မေရွ႕မွာ ဒူးမေထာက္ရုံတမယ္ ေခါင္းကုိ ငုံ႕ခ်လုိက္ က်မကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္နဲ႕။ ေဆာရီးလုိ႕သာ တထြင္ထြင္ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာေတြကုိ နွိမ္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေလဆိပ္ ၂ ခု ရွိပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္နဲ႕ ဂ်ပန္ နာရီတာေလဆိပ္တုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ျမန္မာျပည္လဲ ပြင့္လင္းလာျပီမုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာလာပါျပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ နွစ္ ၇ နွစ္ေလာက္က ေလဆိပ္မွာ အနွိမ္ခံရတဲ့ ျမန္မာေတြ ဇတ္လမ္းေတြ ရင္နာစရာေကာင္းလွပါတယ္။

ဂ်ပန္ေလဆိပ္ကုိ ၂၀၀၄ ခုနွစ္မွ ၂၀၀၈ ခုနွစ္အထိ က်မရဲ႕ ခရီးသြား ထရန္စစ္အျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ တခါတေလ ၇ ရက္အတြင္း ၂ ၾကိမ္ ၀င္တဲ့အခ်ိန္လဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဗီဇာေလ်ွာက္ခ်ိန္မရခဲ့ရင္လဲ ေလဆိပ္မွာ ဗီဇာထုေပးပါတယ္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ျမန္မာစာအုပ္ကုိ ဗီဇာမပါရင္ ၀င္ခြင့္မေပးတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါေသာ္လည္း က်မအေနနဲ႕ အခက္အခဲ မၾကဳံေတြ႕ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားဆီကေန ျမန္မာစာအုပ္ကုိ ဘယ္လုိနွိမ္ေၾကာင္း ၾကားဖူးပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ဂ်ပန္၀န္ထမ္းကုိ အဲလုိ ေျပာခဲ့တယ္္ဆုိတာ အခု ရွင္းျပပါမယ္။ ေလယာဥ္ေပၚတက္ျပီးေနာက္ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္သတိရျပီး မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ဆင္းလာပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုနွစ္မွာ က်မတုိ႕ မိသားစု ဂ်ပန္ျပည္ကေန ျပန္လည္ထြက္ခြါခါနီး နာရီတာေလဆိပ္မွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးနဲ႕ အမ်ဳိးသား ၃၀ ခန္႕ကုိ လက္ထိတ္ခတ္ျပီး ရဲမ်ားမွ ေခၚလာတာကို က်မျမင္ခဲ့ရတယ္။ သူတုိ႕အခ်င္းခ်င္းစကားေျပာတာ ၾကားမိလုိ႕ ျမန္မာျပည္ကဆုိတာ သိတာပါ။ အေစာင့္ရဲကုိ က်မခ်ဥ္းကပ္ျပီး ဘာအမႈလဲလုိ႕ ေမးေတာ့ တရားမ၀င္အလုပ္လုပ္တဲ့ ျမန္မာေတြကုိ ဖမ္းျပီး ေလယာဥ္နဲ႕ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ပုိ႕တာ လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

က်မခ်က္ခ်င္း ေတြေ၀သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိ စကားေျပာခ်င္တယ္လုိ႕ ရဲကိုခြင့္ေတာင္းေတာ့ ေျပာခြင့္မေပးပါဘူး။ ေတြးမိတာေပါ့ သူတုိ႕ေတြ ေငြကုန္ခံျပီး ဂ်ပန္မွာ အလုပ္လာလုပ္ၾကတာ။ မိသားစုကုိ ေထာက္ပံ့ၾကတာ။ အခုသူတုိ႕ျပန္ပုိ႕ခံရေတာ့ ဘယ္လုိ ဘ၀ျပန္စမလဲလုိ႕ ေတြးျပီး အလုိလုိ၀မ္းနည္းျပီး ငုိခဲ့ပါတယ္။ က်မ ျပန္လွည့္လာခဲ့ျပီး ေဒၚလာ ၅၀ ဆီ ေပးေပးပါလုိ႕ ရဲကုိ ခြင့္ထပ္ေတာင္းေတာ့ ဘာမွ မေပးရဘူးလုိ႕ ထပ္ေျပာပါတယ္။ စိတ္အနာဆုံးအခ်က္က ဒုစရုိက္သမား မဟုတ္ရပါရက္နဲ႕ ျမန္မာေတြကုိ အမ်ားေရွ႕မွာ လက္ထိပ္ခတ္ျပီး ေခၚေဆာင္ေနတာကုိ ျဖစ္ပါတယ္။

အထူးတန္း နားေနေဆာင္ထဲ ၀င္သြားျပီး သားေလးနဲ႕ အမ်ဳိးသားက တခုခုစားပါလုိ႕ ေျပာရင္လဲ လက္ထိတ္ခတ္ခံရတဲ့ ျမန္မာေတြကို ျမင္ေယာင္ျပီး မစားနုိင္။ လူေတြကသာ မသိတာ သူတုိ႕အတြက္ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားခဲ့တာကုိ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ေရာက္တုိင္း ျပန္သတိရေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မစာအုပ္ကုိမွ ေရြးျပီး ခဏယူ စစ္ေဆးေနတာကုိ က်မ လက္သင့္မခံတာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (က်မအထင္လြဲတာလဲ ျဖစ္မွာေပါ့ေလ)

ျမန္စာနုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိင္ေဆာင္သူ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ကုိ ျဖတ္သြားတာျဖစ္ေစ၊ ေရာက္လာတာျဖစ္ေစ၊ ခြဲျခား မဆက္ဆံပါနဲ႕။ သင့္အထက္လူၾကီးေတြကုိလဲ အေၾကာင္းၾကားေပးပါ လုိ႕ ေျပာခဲ့တာကုိ ျပန္ေတြးရင္း က်မေက်နပ္တယ္။ အနာဂါတ္မွာ ဂ်ပန္ေလဆိပ္ကုိ ျမန္မာစာအုပ္ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ေသာ္ က်မနဲ႕ ေတြ႕တဲ့ အဆုိပါ၀န္ထမ္းမွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံမွာလုိ႕ ေတြးမိပါတယ္။

က်မကုိ နုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားလာနုိင္တာကုိ တျခားနုိင္ငံသားခံယူထားလုိ႕ အထင္ခံရပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံကူးစာအုပ္ကုိ ယေန႕ထိ အခက္အခဲၾကားမွ ထိန္းသိမ္းထားဆဲပါ။ ဘယ္နုိင္ငံကဘဲ နွိမ္ပါေစ ျမန္မာစာအုပ္ကုိင္ရတာ ဂုဏ္ယူတယ္။ မရွက္ပါဘူး။

နီနီရဲရဲေလးနဲ႕ ျမန္မာနုိင္ငံကူးစာအုပ္ဆုိတာ ရဲရင့္ပါတယ္။
ကမၻာ့လွည့္တဲ့ သတၱိရွိတဲ့ ျမန္မာနုိ္င္ငံကူးလက္မွတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
သင္လဲ ျမန္မာနုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္နုိင္တာ ဂုဏ္ယူလုိက္ပါ။

မွတ္ခ်က္
တခ်ဳိ႕က ထင္ၾကတယ္ ျမန္မာနုိင္ငံသားျဖစ္တာကုိ စြန္႕လႊတ္လုိက္တဲ့သူေတြကုိ ျမန္မာနုိ္္္င္ငံကုိ မခ်စ္ဘူးလုိ႕ ယူဆၾကမယ္။ က်မ မိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာစာအုပ္ကုိ အေျခအေနအရ မတတ္သာလုိ႕ စြန္႕လႊတ္ခဲ့ၾကတာ ျမန္မာျပည္ကုိ က်မခ်စ္သေလာက္ သူတုိ႕ အမိနုိ္င္ငံကုိ အခ်စ္မေလ်ာ့ဘူးဆုိတာ သိေစခ်င္ပါတယ္။

လီဗီဆပ္နုိင္ထန္း

‪#‎Myanmar‬ ‪#‎IloveMyanmar‬