ဂဏန္းနံပတ္သုံးသုံးသုံး - ၃၃၃

Ohn Mar Oo

 

 

ဂဏန္းနံပတ္သုံးသုံးသုံး - ၃၃၃

တခါတုန္းကအေမရိကားမွာကားလမ္းေဘးမွာတည္ရွိေနတဲ႔ျမိဳ႕ကေလး
တျမိဳ႔ဟာေလမုန္တိုင္းတိုက္ခံရပါတယ္။ေလမုန္တိုင္းဟာျပင္းလြန္းေတာ႔ျမိဳ႔ေပၚအိမ္ေျခေတြအားလုံး
နီးပါးပ်က္စီးဆုံးရွုံးသြားပါတယ္။ဒီကားလမ္းကေနႃဖတ္သန္းသြားလာ
သူေတြဟာေလမုန္တိုင္းတိုက္ခံရတဲ႕ျမိဳ႕ကေလးကိုျဖတ္သန္းသြားရာ
မွာစုပ္တသပ္သပ္နဲ႕သနားသူေတြသာမကလမ္းမွာဆင္းျပီးၾကည့္ၾကသူေတြ
လဲရွိပါတယ္။ဒီလိုၾကည့္သူေတြထဲမွာေရဒီယိုငွါနမွာလုပ္သူဘယ္ရီလဲပါပါတယ္။

ဘယ္ရီဟာဒီျမိဳ႕ကေလးကိုျဖတ္ျပီးမိမိအလုပ္လုပ္ရာေရဒီယိုငွါနကိုသြားေလ့ရွိျပီးမိမိျမိဳ႕ကေလးစီကိုအျပန္ကားေမာင္းသြားရင္းဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ႉတာျဖစ္ပါတယ္။ဘယ္ရီဟာၾကည့္ျပီးတခုခုကူညီႏိုင္ဖို႕အတြက္မိမိျမိဳ႔ျပန္ေရာက္ေတာ႕စဥ္းစား
ပါေတာ႕တယ္။ဘယ္ရီဟာျမိဳ႔ေပၚမွာလူၾကီးေတြကိုေခၚျပီးေမးခြန္းေမးပါတယ္။

"ခင္ဗ်ားတို့မုန္တိုင္းသတင္းၾကားမိမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒီျမိဳ႕ကေလးကိုကူညီခ်င္စိတ္ရွိၾကပါသလား" လို႕ေမးပါတယ္။

အားလုံးတညီတညြတ္ထဲကူညီခ်င္စိတ္ရွိၾကျပီးကူညီၾကဖို႕သေဘာတူၾကပါတယ္။ဘယ္ရီကဒါဆိုရင္ဘယ္လိုကူညီၾကမယဆိုတာအစီအစဥ္ဆြဲက်ရေအာင္ဆိုျပီးစာေရးဖို႔သင္ပုန္းအၾကီးၾကီးယူလာပါတယ္။သင္ပုန္းေပၚမွာေရးလိုက္တာကေတာ႕ဂဏန္း သုံးလုံး နဲ႔ နံပတ္သုံးပါ။
ဘယ္ရီက "ကြၽန္ေတာ္တို႕သုံးမီလီယံကို သုံးရက္အတြင္း
ယခုအခ်ိန္ကေနစျပီးသုံးနာရီအတြင္းေလမုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ႕လူေတြကိုဘယ္လိုေပးႏိုင္မလဲဆိုတာစဥ္းစားၾကရေအာင္ပါ"လို႕ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တခန္းလုံးတိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာတေယာက္က

"ဘယ္ရီ၊႐ူးေနျပီလား။ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ?" လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဘယ္ရီက" ခဏေနပါအုန္း၊ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားတို႕အားလုံးကိုလုပ္ႏိုင္လား၊မလုပ္ႏိုင္လားေမးတာမဟုတ္ပါဘူး။ကူညီခ်င္သလားလို႕ေမးတာပါ" လို႕ဆိုပါတယ္။

ျပီးဂဏန္း (၃၃၃) ကိုသင္ပုန္းေပၚမွာခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။အဲဒီဂဏန္းေအာက္မွာ အဂၤလိပ္စာ( T ) ပံုသ႑န္ေရးဆြဲလိုက္ျပီးတဖက္မွာ"ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္သလဲ" လို႔ေရးျပီးေနာက္တဖက္မွာေတာ႕"ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္မလဲ"ဆိုျပီးခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။ျပီးေတာ႔ဘယ္ရီကေျပာပါတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္ဒီဖက္မွာ ( x) ပံုသ႑န္အမွားျခစ္လိုက္ပါမယ္။ဘာေၾကာင့္မလုပ္ႏိုင္သလဲဆိုတာကိုအခ်ိန္ေပးစဥ္းစားမေနေတာ႔ပါဘူး"လို႕
ဆိုလိုက္ပါတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီဖက္မွာဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုအၾကံညာဏ္ေတြ
ထုတ္ျပီးစဥ္းစားက်ပါမယ္။ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုတာကို
အေျဖမရွာႏိုင္သေရြ႕ကြၽန္ေတာ္တို႕ဒီအခန္းက
မထြက္ၾကရေအာင္ပါ"လို႕ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တခန္းလုံးအပ္က်သံမၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္ပါတယ္။
အတန္ၾကာေတာ႔တေယာက္က
"ကြၽန္ေတာ္တို႔တႏိုင္ငံလုံးေရဒီယိုလႊင့္ရင္ေကာ"လို႕ေျပာပါတယ္။

ဘယ္ရီက"သိပ္ေကာင္းတဲ့အၾကံပဲ"ဆိုျပီးသင္ပုန္းေပၚခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္တေယာက္က
"ကြၽန္ေတာ္တို႕မွာေရဒီယိုအသံလႊင့္ငွါနမွမရွိပဲ၊ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?၊တျခားေဝးလံတဲ႕ျမိဳၾကီးႏွစ္ခုမွာေတာ႕ရွိပါတယ္"ဆိုျပီးကန္႕ကြက္ပါတယ္။

ဘယ္ရီက"ဒါဆိုျဖစ္ႏိုင္တာပဲ၊ဒါကိုျဖစ္ႏိုင္ေခ်အျဖစ္
ဆက္ထားထားပါမယ္"လို႕ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲေနာက္တေယာက္က"အဲဒီျမိဳ႕မွာနာမည္ၾကီးအသံလႊင့္သူႏွစ္ဦးရွိပါတယ္။သူတို႕ကိုရရင္ေတာ့ေကာင္းမယ္"လို႕အၾကံေပးပါတယ္။

ေနာက္တေယာက္က"သူတို႔ကတီဗီမွာပဲေျပာတာ၊ေရဒီယိုမွာေျပာပါ႔မလား"လို႕ဆိုပါတယ္။

အစည္းအေဝးလုပ္ျပီးေနာက္တရက္အၾကာမွာေတာ႔တႏိုင္ငံလုံးမွာရွိတဲ႔ေရဒီယို
အသံလႊင့္ငွါနေပါင္းငါးဆယ္ဟာဒီသတင္းကိုအကုန္လႊင့္ၾကပါတယ္။နာမည္ၾကီးအသံလႊင့္သူႏွစ္ဦးလဲတီဗီသတင္းငွါနမွာေၾကာ္ျငာၾကပါတယ္။

မုန္တိုင္းဒဏ္ကယ္ဆယ္ေရးသတင္းအတြက္ဘယ္သတင္းငွါနကမွအမွတ္ယူတာမရွိပဲတက္ညီလက္ညီဝိုင္းျပီးေၾကာ္ျငာေပးတာသုံးရက္အတြင္းမွာသုံးမီလီယံအလႉေငြရရွိျပီးေလမုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ႕ျမိဳ႕ကေလးနဲ႔လူေတြကိုကူညီလိုက္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

OMO