အေငြ႕ျပန္ ပင္လယ္

ေ၀(စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)

 

အေငြ႕ျပန္ ပင္လယ္
http://waieco.blogspot.com/2011/12/blog-post_03.html

အခန္း-၁-
မဂၤလာနံနက္ခင္း

ဟုတ္ကဲ႔...ဂြတ္ေမာနင္းပါဗ်ာ။
စာေရးၾကီး တစ္ေယာက္တည္းလား။ ၾကိဳဆိုပါတယ္ဗ်ာ။ ၾကိဳဆိုပါတယ္။
ခုလို ကြၽန္ေတာ္႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ' ဂြတ္ေမာနင္း ' ဆိုျပီးနာမည္တြင္ခဲ႔ရတာ၊ လူစည္ကားလာရတာ၊ စာေရးၾကီးတို႔လို ေဖာက္သည္ေတြက ကင္ပြန္းတပ္ခဲ႔၊ အားေပးခဲ႔ၾကလို႔ပါ။
ကြၽန္ေတာ္က ဆိုင္ရွင္ပီပီ ဘယ္ေလာက္ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ လာသမွ်လူတိုင္းကို ' ဂြတ္ေမာနင္း 'လို႔ ႏႈတ္ဆက္တတ္ေပမယ္႔ ဆိုင္းဘုတ္ေတာင္ တင္မထားခဲ႔တဲ႔ဆိုင္ေလးကို ေဖာက္သည္ေတြက ' ဂြတ္ေမာနင္း ' လို႔ အမည္မတြင္ေစခဲ႔ရင္ ကြၽန္ေတာ္႔ဆိုင္ေလး အမည္နာမ ပညတ္တစ္ခုေတာင္ စြဲခဲ႔မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ၿပီးေတာ႔ ေခ်ာင္က်က်ရပ္ကြက္ထဲက ေျမကြက္လပ္ေပၚမွာ တဲထိုးျပီးဖြင္႔ရတဲ႔ ေပစုတ္စုတ္ ဆိုင္ေလးကို ေဖာက္သည္ေတြကသာ အားမေပးခဲ႔ရင္ ကြၽန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ကုိ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ ေစတနာနဲ႔ေဖ်ာ္ေဖ်ာ္ လူသိမ်ားစည္ကားခဲ႔မယ္ မထင္ပါဘူး။
စာေရးၾကီးတို႔လို ေဖာက္သည္ေကာင္းေတြရဲ႕ ႏႈတ္၏ေစာင္မျခင္းေၾကာင္႔လည္း ကြၽန္ေတာ္႔ရဲ႕ခပ္မြဲမြဲဆိုင္ကေလးက ' ဂြတ္ေမာနင္း ' ဆိုျပီး နာမည္လည္းတြင္၊ လက္ဖက္ရည္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဆိုင္ရွင္ေဖာ္ေရြေၾကာင္းလည္း သတင္းေမႊးခဲ႔ရတာပါ။
‘ဒါေၾကာင္႔လည္း ကိုယ္႔ေက်းဇူးရွင္ေဖာက္သည္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္လို႔ မနက္စာကို လက္ဖက္ရည္နဲ႔တြဲစားလို႔ရမယ္႔ ပလာတာ၊ စမူဆာ၊ အီၾကာေကြးတို႔ကိုပါ တြဲေရာင္းေပးတာပါ။ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔အသုတ္စံုကိုလည္း မိန္းမကိုတပုိင္တႏုိင္ေလး လုပ္ေရာင္းေပးဖို႔ ေျပာထားေသးတယ္။
ေျမကြက္လပ္က ခပ္က်ယ္က်ယ္၊ သစ္ပင္ရိပ္ကလည္းေကာင္းေတာ႔ ေအးေအးလူလူ ထိုင္စကားေျပာခ်င္၊ စာဖတ္ခ်င္တဲ႔သူေတြလည္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း စားစရာေလးပါ စံုစံုလင္လင္ရေတာ႔ အဆင္ေျပတာေပါ႔။
ေၾသာ္ .ဒီေျမကြက္လား။ ေယာက္ဖပုိင္တဲ႔ေျမပါဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္ မိန္းမရကာစ အလုပ္မရွိဘဲေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနေတာ႔ ေယာက္ဖက သူအေၾကြးနဲ႔သိမ္းထားရတဲ႔ ေျမကြက္ေလးရွိတယ္။ ေနရာအကြက္အကြင္းကေတာ႔ သိတ္မေကာင္းဘူး။ စီးပြားေရးလုပ္လို႔လည္း မျဖစ္ေလာက္ဘူး။ လူေနရံုေလာက္ေတာ႔ျဖစ္တယ္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ တည္းဆိုေတာ႔ ေနျဖစ္ရံုတဲေလးထိုးျပီး သြားေနခ်င္ေနေပါ႔ကြာ..ဆိုတာနဲ႔၊ ေနစရာရွိျပီးေရာ၊ ေနာက္မွ အလုပ္ရွာမယ္ စဥ္းစားျပီး ေရာက္လာခဲ႔တာ။
လူပ်ိဳတုန္းကေတာ႔ အစ္မနား ကပ္ေနရတာ အေၾကာင္းလားဗ်ာ။ မိဘမရွိေတာ႔တဲ႔ ဒီေမာင္တစ္ေယာက္ကုိ အစ္မကလည္း ပစ္မထားရက္မွန္း ေယာက္ဖကနားလည္ရွာပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ မိန္းမရလာေတာ႔ အစ္မအိမ္မွာ ၾကာၾကာေနလို႔ မေကာင္းေတာ႔ဘူး။ သမီးေယာက္မခ်င္းကလည္း ၾကာလာေတာ႔ ဟုိခ်ိတ္ဒီခ်ိတ္နဲ႔ ျငိခ်င္လာတယ္။ အစ္မကလည္း ေမာင္ကိုသာ ၾကည္ျဖဴ မွာေပါ႔။ ေယာက္မနဲ႔ေတာ႔ ေရရွည္မွာ ၾကာၾကာဘယ္အေစးကပ္မွာလဲ။
ဒါေၾကာင္႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဒီမွာလာေနျပီး ဆိုင္ေလးဖြင္႔ၾကည့္တာ။
ေယာက္ဖကေတာ႔ ေအာင္ျမင္တဲ႔စီးပြားေရးသမားပီပီ ျမိဳ႔ထဲကေနရာေကာင္းေတြမွာ သူ႔လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီလိုေခ်ာင္ဂေလာင္ထဲကေျမကေတာ႔ ဘာစီးပြားမွလုပ္မရလို႔လည္း ဒီတုိင္းပစ္ထားတာၾကာလွေပါ႔။သူ႔ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ အေၾကြးမေပးႏုိင္ဘဲ ေျမကြက္ ထိုးအပ္သြားလို႔သာ ယူထားရရွာတာ။ အစ္မကလည္း ကြၽန္ေတာ႔္ကိုအျပီးေပးမယ္႔ပံုမ်ိဳး ေျပာပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ေလ။ ေယာက္ဖေက်းဇူးေၾကာင္႔ ဒီေနရာေလးမွာ အေျခခ်ခြင္႔ရျပီး၊ တစ္ဝမ္းတစ္ခါး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး ျဖစ္ေျမာက္လာတာလည္း အားေပးၾကတဲ႔ စာေရးၾကီးတို႔လို ေဖာက္သည္ေတြေၾကာင္႔ပါ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးပါ။
xxxxx

အခန္း-၂-
ေတာက္ပေသာ ေန႔လည္

ၾကြပါ ၾကြပါ စာေရးၾကီးခင္ဗ်ာ။ ဂြတ္အားဖတားႏြန္းပါ။
ထိုင္ပါ။ ဘာသံုးေဆာင္မလဲခင္ဗ်။
ဟာ...သူေဌးလို႔ေတာ႔ မေခၚပါနဲ႔ဗ်ာ။ မဟုတ္ရပါဘူး။
ဆိုင္ေလး ေရာင္းေကာင္းလာရတာ စာေရးၾကီးတုိ႔လို ေဖာက္သည္ေကာင္းေတြ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ပါ။ ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝကုိ ကြၽန္ေတာ္မေမ႔ပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္လည္း ကုိယ္တုိင္ေဖ်ာ္တုန္းပါပဲ။ စားပြဲလည္း အားရင္ဝင္ထိုးတုန္းပါ။
မိန္းမကေတာ႔ ေကာင္တာပဲထုိင္ႏုိင္ေတာ႔တယ္ေလ။ အသုပ္ေတြ၊ မုန္႔ဟင္းခါးေတြေတာ႔ လူငွားနဲ႔ပဲ လုပ္ရေတာ႔တာေပါ႔။
ဟုတ္ကဲ႔။ မုန္႔ေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စားသံုးသူေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈ၊ အားေပးမႈေတြေၾကာင္႔ေပါ႔ဗ်ာ။
ဆိတ္စြပ္တို႔ နံျပားတုိ႔ပါ ေရာင္းေပးပါတယ္။ လက္ဖက္သုပ္၊ ဂ်င္းသုပ္၊ ထမင္းျဖဴေရာေပါ႔။
ဒီေနရာေလးက ေခ်ာင္က်ေပမယ္႔ သစ္ရိပ္ေလးေကာင္းေတာ႔ ေန႔လည္ပိုင္းေရာ၊ ညေနပုိင္းပါ ဆက္ထိုင္ခ်င္တဲ႔သူေတြရွိတာနဲ႔ ညေနေစာင္းထိ ဆက္ဖြင္႔ျဖစ္တယ္ေလ။
ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္လို႔မဟုတ္ပါဘူူး။ ဝုိင္းဝန္းေဖးမ အားေပးၾကတဲ႔သူေတြေၾကာင္႔ပါ။
ေပးရတဲ႔ပုိက္ဆံနဲ႔တန္ေအာင္လို႔ ေစတနာပါပါ ဂရုတစုိက္ ခ်က္ျပဳတ္ေရာင္းခ်ေပးပါတယ္။ ကုိယ္႔ဆိုင္က ျမိဳ႔အစြန္ေခ်ာင္က်က်ဆိုေတာ႔ ျမိဳ႔ထဲကဆုိင္ေတြထက္ ေစ်းသက္သာျပီး စားေကာင္းမွလည္း တကူးတကလာအားေပးတဲ႔သူေတြကုိ ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ရာေရာက္မွာ မဟုတ္လား။
ေဖာက္သည္အားလံုးက ကြၽန္ေတာ္႔ေက်းဇူးရွင္ေတြပါ။
ေက်းဇူးပါဗ်ာ။ ေက်းဇူးပါ။
xxxxxx

အခန္း-၃-
သာယာတဲ႔ ညေန
ေဟာ စာေရးၾကီးပါလား။ ဂြတ္အီးဗနင္းပါဗ်ာ။
ထူးထူးဆန္းဆန္း ညေနပုိင္းၾကီးေရာက္လာပါလား။
ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ႔။ ဒီလို မိတ္ေဆြေတြ ေကြၽးေမြးစရာရွိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္႔ဆုိင္ေလးကုိ အားေပးဖို႔ သတိတရေခၚလာတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
စဥ္ဆက္မျပတ္အားေးပးတဲ႔ ေဖာက္သည္ေတြေၾကာင္႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္႔ဆိုင္ေလးရွင္သန္ေနရတာပါ။ ခုဆို ညဖက္ပါထုိင္ခ်င္တဲ႔သူ ရွိလာေတာ႔လည္း ညဖက္ပါဖြင္႔ေပးရတယ္ေလ။
ေဖာက္သည္ေတြက ေန႔ေရာညပါအားေပးေနေတာ႔ အေဖ်ာ္ဆရာတစ္ေယာက္ေတာ႔ ေခၚထားရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမယ္႔ကြၽန္ေတာ္က ဘဝမေမ႔ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ဝင္ေဖ်ာ္တုန္း၊ စားပြဲလည္း ဝင္ထိုးတုန္းပါ။
မိန္းမကေတာ႔ သမီးေလးေမြးျပီးကတည္းက ေကာင္တာေတာင္မထုိင္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ သမီးေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္း ၾကိဳကိစၥရယ္၊ ဆိုင္အတြက္ ေစ်းဝယ္ရတာနဲ႔တင္ ဆုိင္ကယ္ေပၚကဆင္းရတယ္ကို မရွိပါဘူးေလ။
ဟာ ကားဝယ္စီးႏုိင္တဲ႔အေျခအေန မရွိေသးပါဘူး စာေရးၾကီးရယ္။ အဲေလာက္လည္း အထင္မၾကီးပါနဲ႔။ ဒီေျမေလးကို ေယာက္ဖဆီကဝယ္ႏုိင္ေအာင္ ပိုက္ဆံစုေနရတာပါဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ႔။ မိတ္ေဆြေတြကလည္း ေျပာပါတယ္။ ျမိဳ႔အစြန္ဆိုေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္႔ဆိုင္ေလး အလုပ္ေတာ္ေတာ္ျဖစ္လာေတာ႔ ဒီနားတစ္ဝုိက္ကေျမေစ်းေတာင္နည္းနည္းတက္လာသလိုပဲတဲ႔။
ေယာက္ဖက သူမလုိခ်င္လို႔မွ ပစ္ထားတဲ႔ေျမပါ။ ေစ်းေတာ႔မတင္ေလာက္ပါဘူး။
ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္တယ္။ ကမၻာ႔စီးပြားပ်က္ကပ္ဂယက္နဲ႔သူေဌးေတြက သူတို႔စီးပြားအခံေတြ သိပ္အလုပ္မျဖစ္ေတာ႔ ဘယ္သူအလုပ္ျဖစ္သလဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာ။ အလုပ္ျဖစ္တဲ႔ သူမ်ားစီးပြားေတြဖက္ မ်က္ေစ႔က်ေနတာဆိုေတာ႔ ေယာက္ဖေျမကြက္လည္း မ်က္ေစာင္းထိုးခ်င္ထိုးေနမွာပဲ။
ကိစၥမရွိပါဘူး။ အစ္မတစ္ေယာက္လံုးလည္း ရွိေနတာပဲ။ သူစိမ္းမွမဟုတ္တာ။ ေစ်းပိုေပးတဲ႔သူ ကုိေတာ႔ ေယာက္ဖေက်ာ္ျပီး မေရာင္းေလာက္ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေယာက္ဖေက်းဇူးေတြရွိထားေတာ႔သူအေၾ<ြကးနဲ႔သိမ္းထားတဲ႔ အရင္းေစ်းထက္ ပိုပုိသာသာေပးျပီး ဝယ္ရမွာေပါ႔။
ေက်းဇူးေတြရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုဆိုင္ေလးနဲ႔ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္လာရတာ။ ေယာက္ဖေရာ..၊ စားသံုးသူေတြေရာ...။
ေက်းဇူးပါ။ ေက်းဇူးပါ။
xxxxxx

အခန္း-၄-
အလင္းေပ်ာက္ ည

ဟယ္ စာေရးၾကီး။ မ်က္ေစ႔လည္လာတာလား။ မေတြ႔တာေတာင္ ၾကာလွျပီေနာ္။ ေနေတာ႔ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။
ညဖက္ဆို ကြၽန္ေတာ္႔ဆုိင္က နည္းနည္းေမွာင္တယ္ဗ်ာ။
မလာတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ခုလိုေရာက္လာရင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းသာလွပါျပီ။ ေဖာက္သည္ေဟာင္းေတြဆိုေတာ႔ ဘယ္ေမ႔မွာလဲဗ်ာ။ ကိုယ္႔ေက်းဇူးရွင္ေတြပဲ။
ကြၽန္ေတာ္႔ဆိုင္ေလး ' ဂြတ္ေမာနင္း ' ဆိုျပီးအမည္တြင္ခဲ႔တာ၊ မနက္ပိုင္းေလးတင္ေရာင္းရာကေန ေန႔လည္၊ ညေနနဲ႔ ညအထိ တျဖည္းျဖည္းတိုးခ်ဲ႔လာႏုိင္ေအာင္ အားေပးခဲ႔ၾကတာ၊ စာေရးၾကီးတို႔လို ေဖာက္သည္ေကာင္းေတြေၾကာင္႔ပါ။
စိတ္မေကာင္းေတာ႔ မျဖစ္ပါနဲ႔ စာေရးၾကီးရယ္။
ခ်စ္ေကာင္းသီခ်င္းေလးထဲကလိုေပါ႔။ ' အားၾကီးတဲ႔သူေတြသာ အသက္ရွင္...၊ အားနည္းတဲ႔သူ မရွင္ႏုိင္ဘူး..' ဆုိသလိုဘဲေလ။
ေလာကမွာ ေငြအင္အားၾကီးတဲ႔သူေတြသာ အလုပ္ျဖစ္တဲ႔စီးပြားေရးမွန္သမွ်ကုိ အုပ္စိုးပိုင္ဆိုင္ကုန္ၾကတာပါပဲ။ သူတို႔က ဝင္ေငြအေလ်ာ႔မခံႏုိင္ေတာ႔ လက္ရွိစီးပြားေရးသိတ္မေကာင္းတာနဲ႔ သူမ်ားျဖစ္ေန တဲ႔အလုပ္ကေလးကို ေငြနဲ႔ဖိျပီးလက္ဝါးၾကီးအုပ္ပစ္လိုက္တာေပါ႔။
ကြၽန္ေတာ္က ဘဝမေမ႔ပါဘူး။ အစကတည္းက ကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္၊ ကိုယ္တုိင္စားပြဲထိုးခဲ႔ရတဲ႔ ဆိုင္ေလးဆိုေတာ႔ ခုလို ဒံုရင္းျပန္ျဖစ္သြားေတာ႔လည္း ေရာက္လာသေလာက္ စားသံုးသူေလးကိုပဲ ကုိယ္တုိင္ေဖ်ာ္ေရာင္းေနတာေပါ႔ဗ်ာ။ စားေလာက္ေသာက္ေလာက္ေတာ႔ရွိပါတယ္။
ရပါတယ္ဗ်ာ။ စာေရးၾကီးတို႔မလာျဖစ္တာလည္းကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ေခတ္ကလည္း ပကာသနေခတ္ျဖစ္ေနတာကိုး။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆိုလည္း မနက္ပုိင္းထက္ ညပုိင္းကို ေဘာ္လံုးပြဲျပႏုိင္တဲ႔ဆိုင္မွ လူပိုဝင္တာကိုး။
အို...စာေရးၾကီးကို အျပစ္မေျပာပါဘူး။ ဟုတ္တာေပါ႔။ စာေရးၾကီးလစာနဲ႔ တစ္ေန႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဘယ္ႏွစ္ခါထိုင္ႏုိင္ပါ႔မလဲ။
တစ္ခါပဲထုိင္ႏိုင္ရင္ ေဘာ္လံုးပြဲေလးပါ ၾကည့္လို႔ရမယ္႔ဆိုင္ေရြးမွာေပါ႔။ သဘာဝက်ပါတယ္ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္က ျမဝတီေလး ျမန္မာ႔အသံေလးသာျပႏုိင္တဲ႔ ရိုးရုိးတီဗြီေလးပဲ ရွိတာကိုး။
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းက ဖိုက္မူဗြီကေန ျမစ္ေၾကာင္းေျပာင္းလာတာ ခုဆို တာတာတို႔ စကိုင္းနက္တို႔ေတာင္ ေရာက္ကုန္ၾကျပီ။ကြၽန္ေတာ႔္လိုဆိုင္ေလးက ဘယ္အမီွလိုက္ႏုိင္ပါ႔မလဲဗ်ာ။
ဟုတ္တယ္။ ဒီဖက္ေျပာင္းလာျပီးကတည္းက အေရာင္းအဝယ္မေကာင္းေတာ႔တာ။ အစတုန္းကေတာ႔ ေဖာက္သည္ေဟာင္းေတြထဲက အမာခံတခ်ိဳ႔လိုက္လာၾကေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ဟုိဖက္ဆိုင္က လူထုၾကားထဲ တစိမ္႔စိမ္႔နစ္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ေလာင္းကစားဝါသနာအိုးေတြ အၾကိဳက္ ေဘာ္လံုးပြဲျပ ဖို႔ ျဂိဳလ္တုစေလာင္းေတြလည္းတပ္ေပးေရာ၊ တေျဖးေျဖး ဟုိဖက္ေရာက္သြားတာပါပဲ။
စာေရးၾကီးတို႔လို အမာခံေဖာက္သည္တစ္ခ်ိဳ႔ဘဲ ေဖ်ာက္ဆိပ္သေဘာမ်ိဳး ဟုိဖက္သြားလိုက္ ဒီဖက္လာလုိက္နဲ႔ အားေပးၾကတာ။
တခ်ိဳ႔ကလည္း ကြၽန္ေတာ္႔ဆိုင္ေနရာမွာ ခမ္းခမ္းနားနားဆိုင္ၾကီး ေဆာက္ေန၊ ျပင္ဆင္ေနတာကို ကြၽန္ေတာ္႔ဆုိင္ တိုးခ်ဲ႕ေနျပီထင္ျပီး
မုဒိတာေတြ ပြားေနၾကတာတဲ႔။ ဟိုဖက္လမ္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဆိုင္ေျပာင္းဖြင္႔ထားမွန္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔မသိၾကဘူး။
သိလာေတာ႔လည္း ခမ္းခမ္းနားနားဆိုင္ၾကီးမွာစမတ္က်က်ထိုင္ခ်င္မွာေပါ႔။
လက္ဖက္ရည္ေရာ အစားအေသာက္ေရာ အရသာကေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္႔ဆုိင္ကုိ မမီဘူးလို႔ေျပာတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ လူဆိုတာကလည္း ခက္သားလားဗ်ာ။
ပလတ္စတစ္ခံု အေဟာင္းေလးေတြထက္စာရင္ က်ယ္က်ယ္လြင္႔လြင္႔ ေလးခန္းတြဲတိုက္ၾကီးထဲက ဆိုဖာခံုေတြေပၚမွာ ေဘာ္လံုးပြဲကုိ လက္မငါးဆယ္ေက်ာ္ တီဗြီၾကီးနဲ႔ၾကည့္ရမွာေလ။ လွ်ာေပၚက အရသာထက္ မ်က္ေစ႔ပသာဒက ပိုစြဲေဆာင္ေနတာကုိး။
စေလာင္းတပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္းဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္က ေစတနာကိုသာ ေရဒါဖြင္႔ျပီးျဖန္႔က်က္ထားႏုိင္တာ။ အသျပာကေတာ႔ မရွိပါဘူး။
ေျမဝယ္ဖို႔ စုထားတဲ႔ေငြလား။ ဒီဆိုင္ခန္းေလး စေပၚတင္လိုက္ရတာ ကုန္ျပီေကာဗ်ာ။
ပင္လယ္ေရဆုိတာကလည္း ခပ္မကုန္ေအာင္ က်ယ္ေျပာတယ္ဆိုေပမယ္႔ ေနရွိန္ျပင္းရင္ အေငြ႔ျပန္တတ္တဲ႔သေဘာကေတာ႔ နိယာမပဲကိုးဗ်။ အခိုးအေငြ႔ဆိုတာကလည္း အျမင္႔သာတက္ခ်င္တာေလ။
ကုိယ္ခပ္လိုက္တဲ႔ ခြက္ထဲကေရက အေငြ႔ျပန္သြားလို႔ ခပ္သေလာက္ေရမပါေတာ႔လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔လုိ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြက အေငြ႔ျပန္တတ္တဲ႔ပင္လယ္ၾကီးကုိ ေငးၾကည့္ေနရံုပဲေပါ႔ဗ်ာ။
ဟုတ္ကဲ႔ ျပန္ေတာ႔မယ္လား။ ခုလို သတိတရ ေရာက္လာေဖာ္ရတဲ႔ စာေရးၾကီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးရွိပါတယ္။
ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္ စာေရးၾကီး ဂြတ္ႏုိက္။
ေၾသာ္ ဒါလား။ ခင္ဗ်ား မအံ႔ၾသနဲ႔ စာေရးၾကီးေရ။ ေယာက္ဖက ေစ်းပိုေပးႏုိင္တဲ႔သူကုိ ေရာင္းလိုက္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။
သူကိုယ္တိုင္ ကြၽန္ေတာ္႔ကိုဖယ္ခိုင္းျပီး ဆိုင္ထဖြင္႔လိုက္တာ။
အစ္မရင္းေခါက္ေခါက္ကလည္း ေယာက်ာ္းကိုတားဖို႔ေနေနသာသာ ေယာက္မကုိ ဆုိင္ကယ္တၾကြၾကြနဲ႔မို႔ ၾကည့္မရလို႔တဲ႔ေလ။
ေမာင္ကုိေတာ႔ ေခၚရွာပါတယ္။ သူ႔ဆိုင္မွာ အခ်ိန္မေရြး မန္ေနဂ်ာလာလုပ္လွည့္ပါတဲ႔။
xxxxxx

ေဝ (စီးပြားေရးတကၠသိုလ္)
September, 2011...Beauty Magazine